“ซี้ดดด”พลชสูดปากคราง ร่างกายของไอรินตอบสนองเขาได้ดีเสมอ ภายในของเธอทั้งลื่นและชุ่มฉ่ำ แต่กลับแน่นกระชับบีบรัดทุกครั้งที่เขาขยับมือใหญ่วางทาบบนหน้าท้องแล้วรั้งให้เธอแอ่นตัวเข้าหา ในขณะที่ตัวเขาค่อย ๆ ถอนสะโพกออกช้า ๆ พลชก้มมองท่อนลำมันเลื่อมที่ถูกดึงออกจนเหลือแค่ส่วนปลาย ทั้งแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดแ
“อ๊า!”“ซี้ด ไอริน อืม”ร่างบางขย่มตัวบนตักกว้างด้วยจังหวะที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เก้าอี้ที่ต้องรับน้ำหนักจากคนทั้งสองดังเอี๊ยดอ๊าด ไอรินจับโต๊ะไม้สัก จิกเล็บลงไปเพื่อระบายความเสียดเสียว บางครั้งเธอหยุดพักหายใจ แต่ก้นกลมไม่วายบดยั่วให้พลชต้องซี้ดปาก“อา ไอริน”ชายหนุ่มจับเอวคอดยกขึ้น แล้วกระแทกท่อนเอ
“เป็นยังไงบ้างคะนุ งานเสร็จแล้วโล่งเลยใช่ไหมคะ” ไอรินถามอินทีเรียหนุ่มเชิงหยอกเย้า แสดงถึงความสัมพันธ์ที่คืบหน้าไปอีกขั้น แต่สำหรับทั้งคู่มันไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่าคำว่าเพื่อนแต่คนอื่นไม่ได้คิดแบบนั้นคนอื่นที่ว่า หมายถึงพลชแค่คนเดียว..“คุณนุกุล”เสียงเรียกเข้ม ๆ ของซีอีโอหนุ่มทำเอานุกุลสะดุ้งโหยง
เหตุผลของไอรินเหมือนจะเข้าท่า แต่ก็แค่เหมือน.. พลชรู้ดีว่ามันไม่ใช่ทั้งหมด แต่เขาเลือกที่จะไม่ถามออกไป“คุณกลับเร็ว จะไปไหนหรือเปล่า”ไอรินชะงัก มือบางขยับออกห่างช้า ๆ “ค่ะ รินมีนัดกับนุ เขาจะเลี้ยงฉลองที่งานเสร็จค่ะ”“จะกลับห้องหรือเปล่า”“ต้องกลับสิคะ รินแค่ไปทานข้าว”“ผมก็เหมือนกัน” พลชจ้องลึกเข้
“ไม่รับเหรอครับ”“หืม?”“นั่นน่ะ” นุกุลพยักเพยิดไปที่มือถือเครื่องบางที่สั่นไม่หยุด “ไม่รับเหรอครับ เจ้านายโทรมานะ”“ไม่ค่ะ นี่มันนอกเวลางานนะคะ รินไม่รับสายบอสนอกเวลางานค่ะ” ไอรินตอบยิ้ม ๆ ราวกับไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วไม่ใช่เลยอย่างเธอน่ะเหรอจะไม่รับสายพลช งานของเธอมีคำว่านอกเว
“ใช่ครับ”“ลำบากคุณแย่เลย” ไอรินหน้าจ๋อยลง เธอไม่น่าสร้างความวุ่นวายให้คนอื่นเลยที่จริงเธอกลับเองก็ได้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยนั่งรถคนเดียวเสียเมื่อไหร่ แต่ตั้งแต่มาทำงานกับพลชไอรินก็ไม่เคยต้องนั่งรถโดยสารสาธารณะอีกเลย อย่างขามาวิลล์ก็มาส่ง แต่เพราะไม่อยากรบกวนอีกฝ่ายเธอจึงไม่ได้โทรตามให้วิลล์มารับอีกอย่า
“ไม่ได้น้อยใจรินก็จะง้อค่ะ”ไอรินเอ่ยอย่างดื้อดึง เธอกอดเจ้านายหนุ่มไม่ยอมปล่อย บ่งบอกว่าจะกอดเป็นลูกลิงแบบนี้จนกว่าเขาจะหายโกรธ“รินขอโทษนะคะที่ไม่ได้รับสาย” เธอขอโทษอีกครั้ง เสียงหวานจ๋อยสนิทเพราะรู้สึกผิดแล้วจริง ๆ “รินขอโทษ”แต่พลชกลับเอาแต่ปิดปากเงียบ เขาไม่ได้พยายามสลัดไอรินออก แต่ก็ไม่ยอมปริป
จูบ.. มันเป็นแบบนี้นี่เอง“อืม”ไม่นานไอรินก็เริ่มคุ้นชิน ดวงตาคู่สวยปิดลงช้า ๆ มือที่เคยบีบบ่ากว้างเพราะความตกใจค่อย ๆ คลายออก แล้วเปลี่ยนเป็นโอบรอบลำคอแกร่งด้วยแขนทั้งสองข้างแทนริมฝีปากทั้งสองบดเบียดเข้าหากันโดยไม่มีการรุกล้ำเข้าไปภายใน จูบแรกของไอรินให้ความรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับล้านบินวนอยู่ใน
“ดีน” คนหลับลึกไม่ได้ยินเสียงกระซิบที่แหบพร่า “ดีนคะ รินปวดท้อง อึก”ไอรินเหงื่อท่วมไปทั้งตัว ไม่ว่าจะพยายามส่งเสียงออกไปแค่ไหน แต่เสียงที่ออกมาจากริมฝีปากซีดกลับกลายเป็นแค่ลมแผ่วเบาที่เข้าไปไม่ถึงความฝันของสามี ความเจ็บปวดที่มากขึ้นทุกวินาทีเริ่มทำให้คนเป็นแม่อดทนไม่ไหว ไอรินเอื้อมมือไปที่แจกันเก่า
ช่วงเวลายาวนานที่ต้องอุ้มท้องลูกน้อยเดินทางมาถึงเดือนสุดท้าย ไอรินไม่สามารถขยับตัวได้คล่องเพราะหน้าท้องที่นูนใหญ่ ใหญ่จนบางครั้งหลายคนที่เห็นยังอดถามไม่ได้ว่าลูกแฝดหรือเปล่า คนเป็นแม่ได้แต่หัวเราะแล้วตอบไปว่าเพราะพ่อเขาบำรุงดี ลูกชายถึงได้ตัวโตจ้ำม้ำไอรินหายแพ้ท้องหลังจากเข้าเดือนที่สี่ เธอยังคงไปท
“เรียนหมอใช้เวลาตั้งหกปี”“อย่าพูดไป ความคลั่งรักทำได้ทุกอย่าง เชื่อกู”ทั้งโต๊ะพากันหัวเราะร่วน จะมีอะไรสนุกไปกว่าการได้นั่งนินทา พลช ดีน แม็กซ์เวล แบบนี้คนคลั่งรักรีบทักทายแขกผู้ใหญ่แล้วกลับมารับไอรินไปพักผ่อน พอสามีรับปากว่าจะขึ้นไปพักด้วยกัน คนท้องก็ไม่มีท่าทีอิดออดอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าที่ตอนแ
ที่จริง หลายคนแค่ต้องการมาดูหน้าสะใภ้แม็กซ์เวลตัวจริง เพราะถึงไอรินจะทำงานที่บริษัท แต่ก็น้อยคนที่จะได้เจอเธอ ท่านประธานหวงออกปานนั้น..เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแฝงตัวอยู่ในมุมต่าง ๆ ของงานกว่าสองร้อยชีวิต ถึงจะเป็นงานมงคล และตรวจสอบคนที่เข้ามาในงานเป็นอย่างดี แต่พลชที่ห่วงภรรยามากไม่ต้องการให้มีอ
ไอรินไม่คิดว่าเขาจะเห่อมากขนาดนี้“อะ..”ดวงตาโตเฉี่ยวเปิดกว้างขึ้นด้วยความตกใจ สัมผัสอุ่น ๆ ที่หลังเท้ายังคงอยู่ แม้ว่าคนที่ทิ้งรอยสัมผัสไว้จะขยับออกห่างแล้วก็ตาม เธอหรี่ตาเพื่อดุสามี เอาอีกแล้ว.. คุณพ่อของน้องโรมทำแบบนี้อีกแล้ว“รินบอกว่ามันสกปรก” ไอรินรีบชักเท้ากลับ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าทำไมสามีถึงไ
งานแต่งของ พลช ดีน แม็กซ์เวล แน่นอนว่าย่อมต้องไม่ธรรมดา ลำพังแค่กลุ่มนักธุรกิจ นักข่าว หรือคนที่มีผลประโยชน์ต่อกันก็แทบล้นสถานที่จัดงานแล้ว จะไม่เชิญใครก็ไม่ได้ การทำธุรกิจยังไงก็อาศัยคอนเนคชั่นเป็นหลัก ถึงตอนนี้พลชจะมีอำนาจมากมายล้นฟ้า แต่ไม่มีใครรู้อนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นการคีพคอนเนคชั่นไว้
“ผม.. ผมไม่รู้”“ดีน?”“ผมไม่รู้.. ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือเปล่า”พลชซบใบหน้ากับฝ่ามือที่สั่นเทา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองภรรยา ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ“ริน ตบหน้าผมได้ไหม”“คะ?”“ผมไม่อยากจะเชื่อเลย เรา.. เรากำลังจะมีลูก” พูดจบพลชก็ตบหน้าตัวเองแรง ๆ หลายครั้ง “มันเจ็บ ผมไม่ได้ฝัน”ไอรินรีบยึดมือสามีเอ
“ได้ค่ะ แต่ไม่ต้องให้บัตรกับรินหรอก รินมีเงินติดตัวอยู่แล้ว รีบไปรีบมานะคะ” ไอรินยิ้มสดใส ก่อนจะเดินเข้าร้านเจลาโตไปอย่างอารมณ์ดีพลชมองตามจนเห็นว่าไอรินเข้าไปในร้านแล้วจึงเดินเลี่ยงไปอีกทาง เขาต่อสายหาคนสนิท ที่ตอนนี้คงกำลังเตรียมสิ่งที่เขาต้องการไว้ให้(ครับบอส) วิลล์เป็นคนรับสาย เสียงรอบข้างจอแจจ
เธอไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้ามา..“คุณคะ”“รินเหม็นน้ำหอมของเขา” ไอรินกระซิบบอกสามีเสียงอ่อย“ไม่เป็นไร” พลชหันไปเช็ดปากให้ภรรยาโดยไม่รังเกียจ “คุณอาการไม่ค่อยดี ออกจากที่นี่แล้วไปหาหมอนะ”พูดจบชายหนุ่มก็หันกลับไปจัดการสิ่งที่ภรรยาทิ้งเอาไว้ ภาพคุณลุงในชุดสูทราคาแพงที่เปื้อนไปด้วยคราบอาเจียน