ขายครั้งที่ 6 - ข้อแลกเปลี่ยน

แกร๊ก

.....

แกร๊ก

อินทัชเคาะปากกาแท่งสีทองลงบนโต๊ะทำงาน หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปมแน่น ในสมองของอินทัชตอนนี้กำลังตีกันวุ่นวาย ความคิดอีกฝั่งสั่งให้อินทัชล้มเลิกความคิดนี้ซะ แต่อีกฝั่งกลับบอกว่ามันดีแล้ว

มันจะดีจริง ๆ ใช่ไหม

ก๊อก ก๊อก

“เชิญครับ”

อินทัชขยับนั่งตัวตรง คิ้วเข้มคลายออก ปากกาแท่งสีทองถูกวางไว้อย่างเรียบร้อย

“อะ เอ่อ.. คุณหมอ”

อลิษาโผล่มาแต่หัวพร้อมกับแว่นตาสีดำอันใหญ่ปิดหน้าเล็ก ๆ ไปเกือบครึ่ง อินทัชเกือบผงะถอยหลังเพราะความตกใจ โชคดีที่เขาสงวนท่าทีไว้ได้ก่อน

ไม่อย่างนั้นคงเสียชื่อหมออินทัชผู้สุขุม แค่นี้เขาก็รักษาภาพลักษณ์ไว้แทบไม่ได้แล้ว

“เข้ามานั่งก่อนสิครับคุณอลิษา”

“คะ คือฉัน..”

อลิษาอึกอัก เธอไม่กล้าเข้าไป เพราะเธอกลัวว่าคุณหมอจะพูดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ

เธออาย อายจนต้องเอาแว่นกันแดดมาสวมปิดใบหน้าทั้ง ๆ ที่อยู่ในที่ร่ม เธอยอมให้คนอื่นมองว่าเป็นตัวประหลาดดีกว่าต้องสบตากับคุณหมอตรง ๆ

“เอ่อ.. คือถ้าจะพูดถึงผลตรวจคุณหมอส่งมันมาพร้อมกับผลทั้งหมดเลยก็ได้นะคะ ฉันไม่อยากรบกวน”

“ไม่ใช่แค่เรื่องผลตรวจหรอกครับ” อินทัชถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ผมอยากคุยกับคุณเรื่องขายสเปิร์มด้วย”

“อะไรนะคะ!?”

อลิษากระชากแว่นออกทันที ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง ก่อนที่ร่างเพรียวจะรีบรุดเข้าหาอินทัชโดยไม่ต้องให้เขาเอ่ยเชิญเป็นรอบที่สอง

“คุณหมอจะขายให้ฉันเหรอคะ! จริง ๆ เหรอคะ!”

“นั่งก่อนเถอะครับ รบกวนปิดประตูห้องด้วย คุณกำลังทำให้คนอื่นมองมาอยู่นะ”

อลิษารีบแจ้นไปปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว แถมกดล็อกให้เสร็จสรรพ ก่อนจะรีบกลับมาหาหมออินทัช เธอนั่งลงบนเก้าอี้แล้วมองหน้าหล่อ ๆ ด้วยดวงตาเป็นประกาย

อายเอยอะไรไม่มีอีกแล้ว นาทีอลิษาอยากรู้แค่หมออินทัชจะยอมขายสเปิร์มให้เธอจริง ๆ ใช่ไหม

“ก่อนอื่น ผมขอพูดถึงผลตรวจคร่าว ๆ ก่อนนะครับ”

อินทัชเริ่มต้นอย่างเป็นจริงเป็นจัง เขาพยายามมองข้ามดวงตาเป็นประกายวิบวับของอลิษาไป

“โดยรวมร่างกายคุณปกติดีครับ ไม่พบสิ่งผิดปกติใด ๆ มดลูกไม่ได้โตผิดปกติ ไม่มีก้อนเนื้อแปลกปลอม ไม่มีตุ่มใส รอยแดง หรือตกขาวที่ผิดปกติครับ”

“ค่ะ แล้ว?”

“เพราะผลตรวจคุณดีมาก มากจนผมต้องกลับมาคิดเรื่องที่คุณเสนอมาใหม่”

“ยังไงคะ”

“ผมจะขายสเปิร์มให้คุณ”

อลิษารู้สึกเหมือนในห้องตรวจมีพลุจุดดังปุ้ง ๆ เธอแทบจะลุกขึ้นยืน ชูมือขึ้นสูงแล้วตะโกนว่า YES!! ดัง ๆ แต่สิ่งที่เธอทำมีแค่มองหน้าอินทัชไม่กระพริบตา และหลังจากนั้นดวงตาคู่สวยก็มีหยาดน้ำสีใสเอ่อคลอ

“คุณหมอ พะ พูดจริงใช่ไหมคะ”

“ครับ.. คุณอลิษาอย่าร้องไห้”

“ฮึก ฉันดีใจ” อลิษารับกระดาษทิชชู่มาจากคุณหมอ ซับน้ำตาเบา ๆ ไม่ให้มาสคาร่าเลอะเทอะ “ฉันอยากมีลูกมาก ฉันคิดว่าจะไม่มีโอกาสแล้ว”

อินทัชเห็นแบบนั้นก็อดรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าอลิษาจะจริงจังขนาดนี้ ดูเหมือนว่าลูกจะเป็นอะไรที่สำคัญยิ่งกว่าทุกอย่างของเธอ

คุณหมออินทัชรอบคอบเสมอ หลังจากที่อลิษามายื่นข้อเสนอแปลก ๆ ให้ อินทัชก็เริ่มศึกษาประวัติของผู้หญิงคนนี้อย่างจริงจัง แล้วเขาก็พบว่าอลิษาเป็นคนเก่งสมกับที่อวดอ้าง ผลการเรียนระดับท็อป เกียรตินิยมอันดับหนึ่งจากมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งในประเทศ ปัจจุบันอายุยี่สิบแปดปี เป็นเจ้าของบริษัทหาคู่ชื่อดังอันดับต้น ๆ สวยมาก และไม่เคยมีประวัติเสียหาย

อินทัชรู้สึกว่าเธอน่าสนใจ

“หะ ให้ฉันจ่ายมัดจำตอนนี้เลยไหมคะ”

อินทัชถูกเสียงสั่นเครือดึงกลับมาเจอกับความเป็นจริง อลิษายังร้องไห้และสะอื้นน้อย ๆ แต่มือบางยกสมุดเช็คกับปากกาออกมาเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว

“เดี๋ยวก่อนครับ”

“ทำไมคะ อย่าบอกว่าคุณเปลี่ยนใจนะ ทำให้คนดีใจเก้อมันบาปนะรู้ไหม คุณอย่าใจร้ายกับฉันสิคะ”

“ไม่ใช่ครับ” อินทัชรีบอธิบาย ก่อนที่จะโดนตัดพ้อไปมากกว่านี้ “ที่ผมยอมขายสเปิร์มให้คุณไม่ใช่เพราะเงิน”

“อ้าว”

“ข้อแลกเปลี่ยนของผมเหมือนกับของคุณ”

“ยังไงคะ หรือว่า..”

อลิษาเป็นคนฉลาดจริง ๆ เธอไม่จำเป็นต้องรอคำตอบจากอินทัชด้วยซ้ำ แค่มองตาเธอก็เข้าใจแล้วว่าอินทัชต้องการอะไร

“ผมอยากได้ลูกจากคุณ”

อินทัชเป็นลูกคนเดียว ปีนี้เขาอายุสามสิบห้าปี ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยออกเดท ไม่เคยหลับนอนกับใคร ไม่เคยมีความรักใคร่ชอบพอกับทั้งเพศตรงข้ามและเพศเดียวกัน ชีวิตคู่คือสิ่งที่อินทัชไม่เคยคิดถึง แต่อินทัชเป็นคนที่ย้อนแย้งพอสมควร เพราะถึงจะไม่ปรารถนาจะแต่งงานกับใคร แต่เขาก็อยากมีลูกที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง

ผู้บริหารสาวและคุณหมอคนเก่งมีบางอย่างที่เหมือนกัน พวกเขาไม่ต้องการให้ลูกเกิดมาบกพร่อง พวกเขาอยากให้ลูกมีต้นทุนที่ดีตั้งแต่ยังเป็นตัวอ่อน แต่การหาผู้หญิงที่ถูกใจสักคนมาอุ้มท้องให้มันไม่ง่าย ไม่ต่างจากอลิษาที่หาพ่อพันธุ์ดี ๆ ไม่ได้เสียที

“คุณกับผมเราเหมือนกัน”

“ยังไงคะ”

“ไม่ต้องการแต่งงาน แต่อยากมีลูก"

อลิษาพยักหน้าน้อย ๆ ใช่.. เราเหมือนกันมากจริง ๆ

“อันที่จริงผมไม่ได้จริงจังอะไร ทางบ้านของผมก็ไม่ได้เร่งรัด แต่พ่อกับแม่ผมท่านแก่ตัวลงทุกวัน ผมอยากมีหลานให้ท่านได้อุ้มชูก่อนจะไม่มีโอกาส”

“ฉันเข้าใจค่ะ ถึงฉันจะไม่มีครอบครัวก็เถอะ”

“ครับ พอคุณเสนอเรื่องนั้นมาผมก็เริ่มสนใจ ผลตรวจของคุณวันนี้ก็ดีมาก ผมคิดว่าคุณจะให้กำเนิดบุตรที่ดีและแข็งแรงได้อย่างแน่นอน”

อลิษาคิดตาม เธอเข้าใจทุกคำที่อินทัชพูดทุกคำ เข้าใจ.. แต่หัวใจมันกลับวูบโหวงแปลก ๆ เธอจะกล้ายกลูกที่อุ้มท้องมาให้กับอินทัชได้จริง ๆ เหรอ

อินทัชเหมือนอ่านความคิดออก อาจจะเพราะเราเหมือนกันเกินไปเขาจึงรู้ว่าอลิษารู้สึกยังไง เพราะแม้แต่เขาเองก็ไม่อยากเสียเลือดเนื้อเขื้อไขของตัวเองให้ใครเหมือนกัน

“ถึงลูกจะอยู่กับผม แต่ผมจะบอกเขาว่าคุณคือแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณจะเป็นแม่ของเขาในทางกฎหมาย มีสิทธิ์เลี้ยงดูและพบเจอเขาจนกว่าคุณจะไม่ต้องการ”

“หมายความว่า.. เราจะเหมือนคู่แต่งงานที่หย่าร้างและแยกกันอยู่หลังจากมีลูก ๆ แล้วเหรอคะ”

“ครับ ประมาณนั้น”

อลิษาเงียบไปอีกครั้ง เธอรู้ดีว่าสิ่งที่คุณหมอเสนอมามันแฟร์กับทั้งตัวเธอและอินทัชเอง แต่ลูกล่ะ ลูก ๆ จะรู้สึกยังไงถ้าหากพ่อกับแม่ของพวกเขาแยกทางกัน

แต่ถ้าต้องทนเห็นพ่อแม่อยู่ด้วยกันแล้วทะเลาะกันทุกวัน บางที...การแยกกันอยู่ก็อาจจะดีกว่า

อลิษามีความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่ไม่ดี พวกเขาอาจจะไม่รักเธอด้วยซ้ำ เพราะไม่อย่างนั้นพอหย่ากันคงไม่ทิ้งเธอไว้แบบนี้

แต่เธอไม่ใช่ เธอรักและไม่มีวันทิ้งลูกแน่นอน เพราะแค่คิดว่าอินทัชจะมาเอาลูกคนหนึ่งไป อลิษายังรู้สึกแย่ขนาดนี้

มันต่าง เธอเอาตัวเองไปเทียบกับพ่อและแม่ไม่ได้ เธอเชื่อว่าตัวเองสามารถเลี้ยงลูกได้แม้ว่าลูกจะไม่มีพ่อ สามารถเป็นทั้งพ่อ แม่ เพื่อน และพี่สาวให้ลูกได้ มีเด็กหลายคนที่โตมาอย่างดีแม้ครอบครัวจะไม่สมบูรณ์ มันคงดีกว่าให้เด็กโตมากับภาพที่พ่อแม่ทะเลาะกันหรือไม่มีความรักให้กัน

“ตกลงค่ะ”

อลิษาพยักหน้ารับ เธอตัดสินใจแล้ว เธอจะมีลูกให้ตัวเองและหมออินทัช

“ลูกคนแรกจะอยู่กับฉัน คนที่สองจะอยู่กับคุณ ไม่ว่าเพศอะไรหรือมีลูกความผิดปกติอะไรฉันก็จะไม่เปลี่ยน”

“ผมก็ไม่เปลี่ยน”

อินทัชเองก็รับคำหนักแน่น พวกเขามีความคิดไปทางเดียวกัน ไม่ว่าลูกจะเกิดมาสมบูรณ์ดีหรือขาดอะไรไป พวกเขาก็จะรักและดูแลพวกเขาเหมือนเดิม

“ตกลงตามนี้ค่ะ ข้อแลกเปลี่ยนของเรา คุณให้สเปิร์มกับฉัน ฉันให้ลูกกับคุณ”

“ครับ แต่ผมอยากให้เราเหมือนคู่แต่งงานกันจริง ๆ เราต้องจดทะเบียนแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกัน”

“เพื่ออะไรคะ”

“เพื่อให้มันเป็นไปตามกฎหมาย ลูกทั้งสองจะมีพ่อชื่ออินทัชและแม่ชื่ออลิษาตามกฎหมายทุกอย่าง และที่สำคัญ..”

อินทัชเงียบไปอึดใจ

“ผมอยากดูแลคุณตอนที่คุณอุ้มท้อง ลูกของเรา”

อลิษารู้สึกเหมือนโดนจู่โจม เธออ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก แก้มใสค่อย ๆ ขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ

ลูกของเรา...ลูกของเรา

ทำไมคุณหมอต้องพูดประโยคนั้นพร้อมสายตาอ่อนโยนแบบนี้ด้วย อลิษาหวั่นไหวนะคะ!

ในขณะที่อลิษากำลังเขินกับคำพูดสั้น ๆ ของคุณหมอ อินทัชก็หันไปหยิบกระดาษขึ้นมาหนึ่งแผ่น เขาเขียนอะไรยุกยิกลงไปแล้วยื่นมาให้เธออ่านดู

“เราจะเริ่มทันทีหลังจากจดทะเบียนสมรสรวมถึงทำสัญญาเรียบร้อยแล้ว วิธีที่ใช้คือ IUI กระตุ้นไข่ด้วยวิธีฉีดจะมีโอกาสสำเร็จมากกว่าทานยา คุณต้องฉีดยาที่ผมสั่งวันที่สามของรอบเดือนเพื่อกระตุ้นไข่ให้มีการเจริญเติบโต เมื่อไหร่ที่ฟองไข่มีขนาดพอเหมาะผมจะฉีดยากระตุ้นให้ไข่ตก หลังจากนั้นผมก็จะฉีดเชื้ออสุจิของผมเข้าโพรงมดลูกคุณ”

“ดูไม่ยากเลยนะคะ”

“ไม่ยาก แต่โอกาสก็ไม่ได้มากครับ อย่างมากก็แค่ 10-30% เท่านั้น ปกติแล้ววิธีนี้เป็นวีธีแรกที่แพทย์แนะนำสำหรับผู้ที่ตั้งครรภ์ยาก แต่ถ้าหาก IUI ยังไม่ได้ผล เราต้องใช้วิธี IVF หรือ ICSI ซึ่งโอกาสสำเร็จสูงมากกว่าหลายเท่า”

“แล้วสำหรับฉันล่ะคะ”

“ถ้าร่างกายคุณและคู่ของคุณสมบูรณ์แข็งแรงดี วิธีธรรมชาติคือวิธีที่แพทย์จะแนะนำครับ หากมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกันสองถึงสามปีแต่ยังไม่ตั้งครรภ์ แพทย์ถึงจะแนะนำให้ใช้ IUI หรือ IVF/ICSI ครับ”

“แล้วทำไมเราไม่ใช้วิธีธรรมชาติล่ะคะ”

อลิษาโพล่งขึ้น เธอไม่ได้คิดอะไรมาก แค่ได้รู้ว่าวิธีไหนจะทำให้มีลูกได้เธอก็สนใจแล้ว

“วิธีธรรมชาติที่เห็นผลที่สุด คือเราสองคนต้องมีอะไรกันในช่วงที่ไข่คุณตก”

“ค่ะ”

“เราต้องมีอะไรกันนะครับ?” อินทัชย้ำ เผื่อว่าอลิษาจะได้ยินไม่ชัด

“ค่ะ ก็แค่มีอะไรกัน”

“ก็แค่”

“เพื่อลูก ฉันทำได้ทุกอย่าง มีอะไรกับคุณหมอก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายไม่ใช่เหรอคะ”

อินทัชกุมขมับ เวลานี้เขาไม่รักษาภาพลักษณ์อะไรแล้ว อลิษาคือคนที่รับมือยากที่สุดในโลก หมดปัญหาหนึ่งก็มีอีกปัญหาตามมาไม่จบไม่สิ้น

“คุณหมอ เราใช้วิธีธรรมชาติกันนะคะ.. นะคะ ลูกได้จะได้มาไว ๆ ฉันไม่อยากฉีดยาด้วยอะค่ะ”

“ไม่มีทาง!” อินทัชปฏิเสธเสียงเสียงเข้ม “ผมจะสั่งยากระตุ้นไข่ให้คุณ เตรียมตัวฉีดได้เลย”

คุณหมอใจร้าย...

.

.

.

.

.

TBC