“ครับ...ขอบคุณครับพี่ดา”
เวทิศพูดคุยกับภริดาต่ออีกครู่หนึ่ง ก่อนจะวางสายไป ชายหนุ่มถอนหายใจเบาบาง เขายิ้มในหน้า ถึงตอนนี้ เธอจะยังไม่มาเยี่ยมคุณแม่ และเขายังไม่ได้แนะนำให้คุณแม่รู้จักกับเธอ แต่อย่างไรเสีย ในอนาคต เขาก็ต้องพาเธอมาแนะนำให้คุณแม่รู้จักแน่นอน ในฐานะเมียของเขาและลูกสะใภ้ของแม่
หลังจากวางสายแล้ว เวทิศจึงกลับเข้ามาในห้อง
“นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก”
เวทิศมองสบตาคนที่เพิ่งเข้ามาในห้องในตอนที่เขาออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง
“คุณพ่อมานานหรือยังครับ”
“เพิ่งมา วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ”
“ไม่มีครับ”
เวทิศเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วย คุณทัดเทพซึ่งนั่งอยู่บนโซฟามองตามลูกชายกระทั่งเขานั่งลงที่เก้าอี้เรียบร้อยแล้ว จึงเอ่ยขึ้นว่า
“แกจะคบกับผู้หญิงคนนั้นอีกนานแค่ไหน”
“อย่ายุ่งกับเธอ” เวทิศสวนขึ้นทันที โดยไม่รอให้บิดาพูดจบประโยคดี
คุณทัดเทพถอนหายใจแรง
“อีกสองปี แกต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ ผู้หญิงคนนั้นจะรอแกเหรอ”
เวทิศเงียบ เขาไม่มองหน้าบิดา
“แล้วพอแกกลับมาเริ่มทำงาน แกจะไม่มีเวลาให้ใครเลยนะ ผู้หญิงคนนั้นจะรอ จะอดทนได้เหรอ”
แม้เวทิศทำเป็นไม่สนใจสิ่งที่บิดาถาม แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่คิดตาม
“แม่ยังรอ ยังอดทนอยู่กับพ่อได้เลย”
คุณทัดเทพมองคู่ชีวิตที่นอนหลับอยู่บนเตียงแล้วถอนหายใจ
“มันไม่เหมือนกัน แม่เขาเข้าใจพ่อ และแม่แกก็ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น”
คุณวิรงรองแกร่งและกล้าที่จะยืนเคียงข้างสามี คุณทัดเทพจึงรักและซื่อสัตย์ต่อภรรยาเพียงคนเดียว ทั้งยังให้เกียรติทั้งต่อหน้าและลับหลัง ท่านจึงอยากให้ลูกชายเลือกผู้หญิงดี ๆ เคียงข้าง อย่างน้อยก็ควรเป็นผู้หญิงที่แกร่งและกล้าให้ได้สักครึ่งหนึ่งของภรรยาของท่าน
“พี่ดาก็ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เธอแกร่งมากกว่าที่คุณพ่อคิด” พี่ดาของเขาผ่านความเลวร้ายมาได้ และสามารถหยัดยืนด้วยตัวเองได้ขนาดนี้ เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งและแกร่งที่สุดแล้วในสายตาเขา
“แต่เขาอายุมากกว่าแกตั้งหลายปี”
“คุณแม่ก็อายุมากกว่าคุณพ่อตั้งหลายปี”
คุณทัดเทพถอนหายใจแรง จะพูดอะไรไอ้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็เถียงกลับได้ตลอดเลยสิน่า
เออ...ใช่ เมียเขาแก่กว่าเขา 8 ปี แต่เขาก็รักและซื่อสัตย์กับเธอตลอดมา คุณวิของเขาเป็นผู้หญิงที่น่านับถือน้ำใจ เธออยู่เคียงข้างเขา ไม่เคยทิ้งเขาไปไหน แม้ในวันที่ชีวิตเขาตกต่ำ เธอก็คอยให้กำลังใจและสู้ไปด้วยกัน
คุณวิรงรองยิ้มขำ ก่อนจะลืมตาขึ้นมามองหน้าลูกชาย แล้วหันไปมองหน้าสามี
“คุณวิ ลูกชายคุณเถียงผม” พอเห็นเมียลืมตา คุณทัดเทพก็ฟ้องทันที พร้อมกับลุกขึ้นไปยืนข้างเตียงคนละฝั่งกับลูกชาย
“คุณก็อย่าว่าลูกสิคะ เรื่องอื่น...ลูกตามใจเราแทบทุกอย่าง ส่วนเรื่องหัวใจก็ให้ลูกตัดสินใจเองเถอะค่ะ”
“คุณก็ตามใจลูกตลอด”
“ก็ฉันมีลูกชายคนเดียวนี่คะ ไม่ตามใจลูก แล้วจะให้ตามใจใครที่ไหน”
เวทิศมองหน้าบิดาแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ เขายักคิ้วเยาะเย้ยแถมอีกต่างหาก
ยกนี้...คุณทัดเทพยอมให้ลูกชาย เพราะเกรงใจเมีย ท่านจึงไม่พูดเรื่องของลูกชายกับผู้หญิงคนนั้นต่อ แต่หันไปซักถามอาการของภรรยาแทน
แม้ธุรกิจที่ทำต้องใช้ความสามารถและความรับผิดชอบสูงมาก ทั้งยังต้องหูตาไว ปรับตัวให้ทันเมื่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมีการเปลี่ยนขั้วอำนาจ แต่คุณทัดเทพก็บริการจัดการเวลาได้อย่างดี ท่านมีเวลาให้ลูกเมียเสมอ จึงทำให้ครอบครัวอบอุ่นและเข้าอกเข้าใจกัน
“ถ้าจะจริงจังก็ควรบอกให้เขารู้ว่า ในอนาคต แกมีภาระอะไรบ้างที่ต้องรับผิดชอบ เขาจะได้ตัดสินใจได้ว่าจะอยู่เคียงข้างแก หรือว่าจะปล่อยมือจากไป”
คำพูดของคุณพ่อทำให้เวทิศครุ่นคิด และถามตัวเองว่า หากเขาบอกเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาและครอบครัวให้พี่ดาฟัง เธอจะยังให้เขาอยู่ในชีวิตของเธอหรือเปล่า และเธอจะยินดีจับมือเขาเพื่อก้าวเดินไปด้วยกันมั้ย
เวทิศใช้เวลาครุ่นคิดไม่นานสักนิด เพราะไม่ว่าคำตอบของพี่ดาจะเป็นเช่นไร ยังไงเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอเดินจากไปเด็ดขาด
“จะกลับไปอยู่คอนโดวันไหนฮึ ! มาเฝ้าแม่อยู่ทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ ไม่มีเรียนหรือไง” คุณวิรงรองถามคนที่เพิ่งวางชามข้าวต้มลงตรงหน้า
“พรุ่งนี้ก็กลับแล้วครับ คุณแม่ลองชิมดูสิครับ อันนี้ผมปรับสูตรใหม่ ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณแม่หรือเปล่า” เวทิศนั่งลงที่เก้าอี้ข้างมารดา คอยดูแลท่านอย่างใกล้ชิด
“ลูกชายแม่ทำอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละ เสน่ห์ปลายจวักล้นเหลือ ถ้ามีเมียนะ...เมียรักเมียหลงไปไหนไม่รอดแน่”
คุณวิรงรองแซวลูกชายด้วยความเอ็นดู ตาเวของท่านเป็นผู้ชายที่ชอบกับข้าว และค่อนข้างเจ้าระเบียบ ทั้งยังชอบเอาใจคนอื่นด้วย
“ขอให้ไปไหนไม่รอดจริง ๆ เถอะครับ ผมขี้เกียจวิ่งตาม”
“ก่อนจะวิ่งตามเมีย ก็ขอให้เรียนจบก่อนนะ แล้วอย่าเพิ่งเพิ่มห่วงให้ตัวเองล่ะ”
เวทิศยิ้มพราว
“มีลูกตอนเรียนไม่ได้เหรอครับ จะได้ทันใช้”
คุณวิรงรองมองค้อนบุตรชาย
“ตอนนี้จะมีเมียกี่คนก็ได้ แต่ห้ามมีลูก”เพราะหน้าที่และความรับผิดชอบที่รออยู่นั้นมากมายและหนักหนา คุณวิรงรองจึงอยากให้ลูกมุ่งมั่นทำหน้าที่ของตัวเองในวัยนี้ให้ดีที่สุด เรื่องผู้หญิงคงห้ามไม่ได้อยู่แล้ว เพราะวัยรุ่นคือวัยอยากรู้อยากเห็น อยากลองไปเสียทุกอย่าง แต่ขอเถอะ...อย่าเพิ่งมีหลานให้ท่านเลย ท่านอยากให้ลูกเรียนรู้โลกให้มากกว่านี้ อยากให้เก่งและแกร่งพอที่จะยืนหยัดในฐานะผู้นำคนใหม่ของครอบครัวเวทิศเพียงแค่ยิ้มให้มารดา เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ เขารู้ว่าคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงเขา และพยายามวางรากฐานให้มั่นคงที่สุดสำหรับเขา ซึ่งเขาเข้าใจและไม่คิดจะทำให้ทั้งสองเป็นกังวลหรือลำบากใจในส่วนของคนที่เขายกให้เป็นเมียนั้น ตราบใดที่เธอยังให้เขาอยู่ในมุมลับ ยังไม่พร้อมจะเดินเคียงข้างเขา ยังไม่พร้อมจะบอกใคร ๆ ว่าคบกัน เขาก็ยินดีที่จะรอ...รอจนกว่าเธอจะพร้อม“ถึงไหนแล้ว” ภริดาถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะคนที่บอกว่าจะกลับมาทำงานวันนี้ยังไม่โผล่หน้ามาให้เธอเห็นเลย“อีกสิบนาทีถึงร้านครับ”“นายมาช้า ฉันจะหักเงินค่าจ้าง” คนรอขู่เสียงเข้ม“อย่าหัก
เวทิศหัวเราะในลำคอ เขากดจมูกและปากสูดกลิ่นเนื้อนวลฟอดใหญ่ และซุกหน้าเข้าหา สูดดมซ้ำ ๆ อีกหลายครั้ง“เว...ถ้ายังลีลาอยู่แบบนี้ พี่จะทุบให้หลังหักเลยนะ”ภริดาทุบบ่ากว้างไปหนึ่งที เธออยากจะตายอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ปรนเปรอให้สักที เจ้าเด็กขี้แกล้งเวทิศหัวเราะในลำคอ พอใจที่เห็นพี่ดาแสดงอาการอยากได้อยากโดนขนาดนี้“คุณเมีย...ทำไมใจร้อนจังเลยครับ” เวทิศเงยหน้ามองคนใจร้อน เห็นเธอขึงตาดุใส่ เขาจึงยิ้มหวานตอบเวทิศมองสบตาดุ ๆ ของพี่ดา ขณะที่ลากปลายนิ้วชี้ไปบนต้นขาด้านใน แล้วสอดนิ้วผ่านขอบตรงเป้ากางเกงชั้นในเข้าไป รั้งให้มันเบี่ยงออกจากสัดส่วนเย้ายวนใจตาคมสบสายตาเว้าวอนตลอดเวลา ในตอนที่เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ และประทับจูบกลางนวลเนื้อชุ่มฉ่ำ“เว...” ภริดาเอนหลังพิงประตู หลับตาพริ้ม แหงนเงยหน้า ผ่อนลมหายใจออกยืดยาว เธอปล่อยให้เจ้าเด็กปรนเปรอด้วยปากและลิ้นอย่างเร้าใจเวทิศกระชับต้นขาขาวที่พาดอยู่บนบ่าไว้แน่น เขาใช้มืออีกข้างวางทาบเหนือเนินอวบอูม ใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งกดลงข้างกลีบเนื้อ แบะแยกให้นวลเนื้อนุ่มสีชมพูอมแดงปริปลิ้นขึ้นมา แล้วจึงปาดลิ้นเลียช้า ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลากลิ้นเลียผ่าร่องขึ้นมา
“ไม่...” เวทิศเด็กดื้อบอกเสียงหนักแน่น เขาอุ้มร่างสาวขึ้นมากระเตงไว้ด้านหน้า ใช้ร่างใหญ่กดคนร่างเล็กแนบไปกับบานประตู แล้วจัดการปลดปล่อยตัวตนกร้าวแกร่งออกมาอย่างรวดเร็ว“เว...ไม่ได้ !”ภริดาห้ามเสียงหลง แต่คนโหยสวาทไม่ฟัง เจ้าเด็กดื้อจับส่วนหัวมนทู่จดจ่อตรงร่องรัก แล้วจับกระชับบั้นท้ายอวบเต็มสองมือ เขาขยับบั้นเอวกระทุ้งสอดใส่เข้าหาเต็มแรง“อื้อ !”เวทิศปิดปากนุ่มด้วยจูบเร่าร้อน เขาขับเคลื่อนลำกายแข็งคึกในร่องนุ่มแน่นอย่างดุดัน ทุกจังหวะกระแทกกระทั้นเต็มแรง สอดเสยง้างงัด โถมถั่งเข้าใส่ด้วยความโหยหาหื่นกระหายภริดาหลับตาแน่น สองแขนกอดลำคอแกร่งไว้ สองขารัดเอวสอบแนบแน่น รองรับแรงกระแทกอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง กายสาวโยกคลอนสั่นกระเพื่อมอยู่บนกายกำยำเพราะเร่งรีบ เพราะเวลามีจำกัด เวทิศจึงเร่งจังหวะรักโหมห่มเข้าหาถี่ยิบ กอดเกี่ยวนำพาหญิงสาวไปยังจุดสุขสมพร้อมกันเวทิศกระทุ้งแรงครั้งสุดท้าย สอดใส่ลำกายลึกสุดทาง แล้วกดแช่แนบแน่น ปลดปล่อยสายน้ำอุ่นในร่องสาว เขารับรู้ถึงการตอดรัดหนุบหนับทั่วลำกาย เพราะพี่ดาแตกซ่านไปพร้อมกันกับเขาเมื่อพายุรักเร่าร้อนพัดผ่านไป เวทิศจูบอ่อนหวานเอาอกเอาใจพี่ดา พอเขาถอนจู
เวทิศประคองหญิงสาวนั่งบนเบาะรถของตน จัดการรัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ แล้วรีบขึ้นนั่งประจำที่คนขับ เขาขับรถพาเธอกลับไปพักผ่อนที่คอนโดของตัวเองภริดานั่งเงียบตลอดทาง เธอไม่สนใจไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าเวทิศจะพาเธอไปไหนจากที่คิดว่าตัวเองเก่งและแกร่งมากพอที่จะเผชิญหน้ากับคนรักเก่าได้แล้ว แต่พอมาเจอหน้ากันตรง ๆ ภาพความเลวร้าย และสิ่งที่เขาเคยทำให้เธอต้องเจ็บเจียนตายก็ผุดขึ้นมาในหัวเป็นฉาก ๆ มันทำให้เธอไม่อาจควบคุมตัวเองได้เลยเวทิศเหลือบมองคนที่นั่งเงียบเป็นระยะ เธอเงียบ เขาก็เงียบ เพราะหากเธอไม่อยากพูดไม่อยากบอก เขาก็จะไม่เซ้าซี้ไม่ถาม แต่หากเธออยากบอก อยากเล่า เขาก็พร้อมที่จะรับฟัง และพร้อมที่จะโอบกอดเธอไว้ด้วยความรักและห่วงใยทั้งหมดที่มีต่อเธอภริดาเดินตามคนที่โอบกอดเธอ มาจนถึงห้องหรูบนคอนโดมิเนียมระดับซูเปอร์ลักชัวรี หญิงสาวไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเขาพาเธอมาที่ไหน กระทั่งเขานั่งลงบนโซฟาและดึงเธอให้นั่งลงบนตักแกร่งเวทิศโอบกอดคนตัวเล็กไว้เต็มอ้อมแขน ภริดาซุกตัวเข้าหาอกอุ่น กอดเขาไว้แน่น“พี่ดาโอเคมั้ยครับ” เวทิศถามพลางลูบแผ่นหลังบอบบาง เขาจูบกลางกระหม่อม จูบขมับ กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกเสียงทุ้มนุ่ม อ้
เวทิศประทับปากจูบดูดดื่ม กดปากแนบแน่น และสอดลิ้นลึกในปากนุ่ม เขาจูบปิดปากที่ช่างแชเชือนเปลี่ยนเรื่องพูดไปเรื่อย ถึงเขาจะเด็กกว่าเธอ แต่เขาไม่ใช่เด็กเล็กที่ยังไม่รู้จักความ เขาถูกอบรมและเลี้ยงดูมาเพื่อเตรียมความพร้อมในการรับผิดชอบภาระหน้าที่ต่อจากบิดา วุฒิภาวะ ความรับผิดชอบ การตัดสินใจ และการใช้ชีวิตของเขาไม่เหมือนกับคนวัยเดียวกัน เขามั่นใจว่า เขาเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะเป็นคนรักที่ดี และปกป้องคนที่รักได้กว่าเวทิศจะถอนจูบ คนถูกจูบก็แทบขาดใจ แม้จะเคยรับมือกับความดุดันของเขามานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่เวลาเจ้าเด็กเอาจริงทีไร ภริดาก็ไม่เคยจะขัดขืนและต้านทานได้เลย“ผมรักพี่ดา”“รักตอนไหน รักเพราะอะไร” เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่า เขารักเธอตั้งแต่เมื่อไร และรักเพราะอะไร“รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ อยากได้เป็นเมียตั้งแต่ตอนนั้น”“เจ้าเด็กหื่น”“ไม่เถียงเลยครับ”“มิน่าล่ะ...แค่พี่สะกิด นายก็ตามไปถึงห้อง”เวทิศยิ้มกรุ้มกริ่ม ถึงเธอไม่สะกิด เขาก็กะว่าจะเดินหน้าตามจีบอยู่แล้ว“แล้วรักเพราะอะไร”“รักเพราะพี่ดาเป็นพี่ดา ถ้าเป็นคนอื่นผมก็ไม่รัก”ไม่ใช่ไม่เคยคบ ไม่เคยมีผู้หญิงเข้ามาในชีวิต เพราะเคยมีและเคยใกล้
“กรอยากให้พี่แจ้งความเอาผิดเขา แต่พี่ไม่ได้ไปแจ้งความ เพราะพี่อยากเลิกแล้วต่อกัน อยากให้มันจบ ๆ ไป พี่ไม่อยากเล่าเหตุการณ์ในวันนั้นให้คนอื่นฟังซ้ำ ๆ เพราะมันเหมือนเป็นการตอกย้ำว่า พี่โง่แค่ไหน”เวทิศจูบกระหม่อมหอมกรุ่น เขาโอบกอดไว้แนบอกอุ่น ให้สัมผัสจากเขาปลอบโยนเธอจากอดีตที่แสนเลวร้าย“พี่ไม่รู้ว่าเขากลับมาเพื่ออะไร แต่พี่ไม่อยากเจอหน้าเขา ไม่อยากคุยกับเขา”“ผมจะจัดการมันให้เอง”“เวจะทำยังไง” ภริดาเงยหน้าขึ้น ดวงตาวาวโรจน์และโกรธขึ้งของเจ้าเด็กทำให้เธอรีบบอกเขาว่า“ไม่ต้องไปทำอะไรเขาหรอก พี่จะหลีกเลี่ยงการเจอหน้าเขาเอง ช่วงนี้พี่จะไม่ไปร้านก็แล้วกัน”“แล้วก็ควรหาที่อยู่ใหม่สักพัก ผมว่าพี่ดาอยู่กับผมที่นี่ดีกว่า ปลอดภัยที่สุด”พอเขาพูดเรื่องที่อยู่ใหม่ขึ้นมา ภริดาก็เพิ่งสังเกตรอบกาย แล้วก็คิดได้ว่า รถที่เขาขับพาเธอมาที่นี่เป็นรถซูเปอร์ราคาแพงหูฉี่ นี่มันเกินฐานะนักร้องพาร์ตไทม์ไปแล้ว7 อ้อมกอดอบอุ่นเป็นของคุณตลอดไปภริดามองไปรอบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก็หันมามองหน้าเจ้าของตักแกร่งที่เธอนั่งทับอยู่“นี่ห้องใคร แล้วรถที่นายขับอีก ไปเอามาจากไหน” เธอมองเขาอย่างเคลือบแคลงสงสัย“ห้องของผมครับ รถก็
ภริดานั่งคุกเข่า มือข้างหนึ่งจับต้นขาแกร่งไว้ มืออีกข้างจับส่วนโคนขยับชักเข้าจังหวะกับการรูดปากขึ้นลง“อ่า...พี่ดา...” เวทิศครางกระเส่า เขาสูดลมหายใจเข้าออกเร็วขึ้น เสียวไปทั้งลำ น้ำปริ่มอยู่ตรงหัวแล้ว วูบวาบจนใกล้จะทะลักทลายเต็มทีภริดาเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่บิดเบ้ด้วยความพอใจ เธอผงกศีรษะขึ้น ดูดหัวมนทู่ ใช้ปลายลิ้นขยี้รูเล็ก ๆ และขยับมือชักลำอวบเร็ว ๆเวทิศหอบหายใจถี่กระชั้น เสียวจนไม่อาจเก็บกักอารมณ์ได้อีกต่อไป เขากดหัวหญิงสาวไว้แน่น ขยับบั้นเอวสอดเสยแก่นกายแทงลึก ปลดปล่อยสายน้ำสีขาวอุ่นร้อนแตกซ่านใส่ปากนุ่มภริดาเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ถึงสายน้ำอุ่นที่ฉีดอยู่ในอุ้งปาก หญิงสาวสูดลมหายใจบางเบา หลับตาลง พยายามดูดและกลืนกินมันให้ได้มากที่สุด แต่มันมากมายจนล้นปากล้นคอ ไหลเปื้อนมุมปากและไหลเป็นทางลงมาตามลำคอระหงเวทิศสูดปากเสียว ปากนุ่มและลิ้นเล็ก ทำให้เขาเสียวจนสั่นยะเยือก“พี่ดา...” เวทิศเรียกเสียงแตกพร่า เขาก้มมองเธอใช้ปากและลิ้นจัดการตัวตนของเขาอย่างเร้าใจภริดาเหลือบตาขึ้นสบตาคม ในตอนที่เธอขยับปากรูดลำกายเข้าออกช้า ๆ อีกสองสามครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ขยับใบหน้าออกมา พร้อมกับห่อปากร
ภริดาหวีดร้องทั้งน้ำตา เสียวสะท้านอย่างที่สุด ร่องสาวตอดกระตุกร้อนฉ่า กลีบเนื้อสั่นระริก เธอถูกแก่นกายเจ้าเด็กขี้แกล้งอัดกระแทกซ้ำ ๆ จนแตกกระจาย วาบหวามสุขสม และตัวอ่อนระทวยอยู่ในวงแขนแข็งแกร่งเมื่อบทรักสะท้านทรวงในอ่างอาบน้ำสิ้นสุดลง เวทิศจึงอุ้มพี่ดาออกมาจากอ่าง ดึงผ้าเช็ดตัวมาซับน้ำให้เรือนกายเย้ายวนและตัวเองลวก ๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปวางลงบนเตียง และพาตัวเองลงไปกกกอดเธอไว้แนบกายภริดาซุกตัวเข้าหาอกอุ่น ลมหายใจของเธอยังไม่ปกติเท่าไรนัก เพราะถูกเขาแกล้งให้อยากกระสันรุนแรง และเขาก็จัดการทำให้เธอแตกซ่านจนหลั่งน้ำออกมาแทบหมดตัว“พี่ดาเป็นเมียผม”“รู้แล้วน่า” นึกหมั่นไส้เจ้าเด็กที่ทำให้เธอยอมเปิดใจรับเขาเข้ามาจนได้ ก็ใครมันจะไปต้านทานไหว เขาช่างเอาอกเอา ตามใจเธอไปเสียทุกอย่าง ในยามที่เธอต้องเผชิญหน้ากับอดีตที่เลวร้าย ก็มีเขาอยู่เคียงข้าง เขาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและไว้วางใจที่จะอยู่ในอ้อมกอดของเขา“สัปดาห์หน้าก็จะถึงวันเกิดของผมแล้ว วันนั้นผมจะบอกกับทุกคนว่า เราคบกัน แล้วผมก็จะพาพี่ดาไปแนะนำให้รู้จักกับครอบครัวของผม”“รอให้มั่นใจกว่านี้ดีมั้ย แล้วค่อยบอกผู้ใหญ่”“ผมมั่นใจแล้วครับ”ภริดาถอนหาย
เวทิศล้วงมือลงกลางซอกสาว เขาจับเป้ากางเกงในตัวบางเบี่ยงออก แล้วค่อย ๆ กรีดนิ้วกลางผ่ากลีบเนื้ออุ่นลื่น และสอดเข้าสู่ร่องรักชุ่มฉ่ำที่รัดรึงแสนวิเศษเมื่อเวทิศเริ่มขยับนิ้ว ภริดาก็ครางในลำคอ เธอเสียวและอยากกระสันมากมาย น้ำลื่นใสไหลเอ่อเต็มซอกขา“เวจ๋า...เอาของจริงเข้ามาเร็ว ๆ” ภริดาอ้อนเสียงกระเส่า เธออยากให้เขาเติมเต็มเวทิศหอมแก้มนวลเบา ๆ เขาขยับตัวขยุกขยิก ดึงกางเกงลงไปคาไว้ที่หน้าแข้ง ปลดปล่อยแก่นกายแข็งคึกออกมา“ยกก้นขึ้นนะครับ” เวทิศช่วยประคองเอวคุณแม่ท้องให้เธอยกก้นขึ้น และจับส่วนหัวมนทู่จี้ตรงร่องรักชุ่มฉ่ำ พอสอดส่วนหัวจมเข้าไปในร่องเนื้อแล้ว เขาก็ประคองเอวภรรยาไว้ด้วยสองมือ“กดลงมาเลยครับที่รัก”ภริดาจับข้อมือแกร่งไว้ทั้งสองข้าง ในตอนที่เธอค่อย ๆ กดบั้นท้ายอวบอัดลงบนหน้าตักของสามีอีกครั้ง“เวจ๋า...เสียว”หัวอวบมนทู่ที่ค่อย ๆ แหวกร่องเนื้อเข้ามาในตัวเธอ ทำให้ภริดาเสียวจนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว วูบวาบไปทั้งร่อง ติ่งเสียวกระตุกยิบ ๆ“ผมก็เสียวครับ อ่า...ที่รักแน่นมาก”เธอคับแน่น อุ่นร้อน นุ่มนวล เขาต้องกัดฟันแน่น
สองสาวนั่งมองเธอตาค้าง อ้าปากเหวอ ไม่คิดว่าภริดาจะกล้าพูดตรง ๆ แบบนี้“อ้อ ! แล้วชุดนี้ พอดีคุณสามีเรียกเจ้าของห้องเสื้อมาวัดตัวตัดให้ด่วนค่ะ ราคาก็ไม่แพงเท่าไรหรอกค่ะ ไม่กี่หมื่น แต่ก็เฉียดแสนอยู่นะคะ แต่คงใส่ครั้งเดียวแหละค่ะ อีกหน่อยท้องโตกว่านี้คงใส่ไม่ได้แล้ว และพอคลอดแล้วก็คงตัดใหม่ พอดีไม่ชอบใส่ชุดซ้ำน่ะค่ะ”เธออดไม่ได้จริง ๆ นะ อดที่จะเก็บปากเก็บคำ แล้วพูดจาดี ๆ กับคนที่มาบูลลี่ยัยหนูในท้องของเธอไม่ได้หรอกนะ ยัยสองคนนี้ กล่าวหาว่าลูกสาวเธอมาก่อนเธอแต่งงาน จะมาก่อนหรือมาหลัง ลูกของเธอก็เกิดจากความรักของป๊ะป๋ากับหม่ามี้ และเธอเชื่อว่า ยัยหนูจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีและมีความสุข และที่สำคัญ ลูกสาวของเธอจะไม่เป็นคนแบบยัยสองคนนี้แน่นอนถ้าเวทิศจะไม่พอใจที่เธอพูดจาไม่น่ารักกับคนพวกนี้ เธอก็จะบอกเขาว่า ทีหลังก็อย่าพาเธอมาออกงานแบบนี้อีก มาเจอคนใส่หน้ากากเข้าหา จิกกัดด้วยคำพูดและสายตาแบบนี้ มันเสียสุขภาพจิต พลอยทำให้ลูกสาวในท้องหงุดหงิดไปด้วย เพราะตอนที่เธอพูด ยัยหนูก็ดิ้นแรงเชียวหลังจากนั้น ทั้งโต๊ะก็มีแต่ความเงียบงัน ไม่มีใครกล้าทักท้วงทักถามอะไรเธออี
“ถ้าดาเลิกทำร้านแล้ว เวหมดสิทธิ์ทิ้งดาแล้วนะ ไม่อย่างนั้น ดาจะไม่มีตังค์ซื้อข้าวกิน แต่จะว่าไป ก็เสียดายร้านเหมือนกันนะ กว่าจะมาได้ไกลขนาดนี้ เหนื่อยไม่ใช่เล่น”“อยากให้ผมซื้อร้านไว้มั้ยครับ แล้วให้คนอื่นบริหารให้ เวลาว่าง ๆ เราค่อยไปดูร้านกัน”“ได้เหรอ”“ได้สิครับ ถ้าที่รักอยากได้ ผมจะจัดการให้”“เว...ทำไมน่ารักอย่างนี้” ภริดาขยับตัวยุกยิก เธอพาตัวเองขึ้นไปนอนทับเขาไว้ทั้งตัว แล้วซุกหน้ากับซอกคอแกร่งเวทิศกอดเธอไว้หลวม ๆ เขาจูบกระหม่อมเธอเบา ๆ ด้วยความรักเต็มหัวใจ“ขอบคุณที่เลือกดานะ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตผู้หญิงคนนี้ ดากับลูกรักเวมาก ๆ เลยนะ”ภริดาพูดเสียงอู้อี้กับซอกคอแกร่ง หญิงสาวสูดน้ำมูก สะอื้นไห้เบา ๆ ความเจ็บปวดในอดีต เรื่องราวแย่ ๆ ที่เคยพานพบ ความทรงจำที่เลวร้าย ถูกลบล้างและกลบฝังด้วยความรักและความเอาใจใส่จากเขา เธอรู้สึกว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกเลยเวทิศกระชับอ้อมแขนกอดเธอแน่นขึ้น“อยู่ด้วยกันตลอดไปนะครับ ผมจะดูแลที่รักเอง ใช้ชีวิตให้มีความสุข ไม่ต้องกังวลอะไรเลยนะครับ”“อือ...ดารักเวนะคะ
“ผมกลัวที่รักเจ็บ” เวทิศบอกแนบอกอวบอิ่ม“งั้นก็ลงไปนอนเฉย ๆ เลย ดาทำเอง !”ภริดาผลักอกกว้าง กดสามีลงนอนหงาย ร่างอวบอัดเย้ายวนนั่งคร่อมหน้าท้องแกร่ง เธอชุ่มฉ่ำเต็มซอกขา แต่เขายังใจเย็นอยู่ได้ แบบนี้มันไม่ทันใจเอาเสียเลย“ที่รัก...เดี๋ยว อ่า...”เวทิศจิกกำผ้าปูที่นอนเต็มสองมือ เขาสูดปากเสียว และเกร็งไปทั้งตัว เมื่อคนใจร้อน จับหัวมนทู่จี้จมเข้าสู่ปากทางสวาท แล้วขย่มลงมาสุดแรง“อ๊า ! ดีจังเลยเว”เมื่อเขาเข้ามาอยู่ในตัวเธอ ภริดารู้สึกถึงความอวบใหญ่ที่อัดแน่นเต็มร่อง มันสะใจ มันดี มันเสียวจนเธอแทบแตกกระจาย“เวจ๋า...”ภริดาครางเสียงหวานเซ็กซี่ หญิงสาวโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย วางสองมือบนอกกว้าง กดหัวเข่าลงบนที่นอนและหนีบเอวสอบไว้แน่น ก่อนจะเริ่มขยับโยกอย่างเอาแต่ใจเวทิศปล่อยให้เจ้าสาวแสนเร่าร้อนจัดการเขาตามแต่ใจของเธอ ชายหนุ่มประคองเอวบางไว้ในสองมือ มองร่างเปลือยเปล่าร่ายรำกระเด้งกระดอนอยู่บนร่างกายของเขาร่องสาวอุ่นลื่นละมุนโอบรัดลำกายแกร่ง ถูครูด ดูดรัด ให้ความรู้สึกแสนเสียวและวิเศษที่สุด“เว...จะถึงแล้ว อ๊า...
เวทิศทุกขึ้นมารับเจ้าสาว ภากรมองหน้าเจ้าบ่าว และกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ฝากพี่ดาด้วยนะ อย่าทำให้พี่สาวกูเสียใจเด็ดขาด”เวทิศยิ้ม พยักหน้ารับ“ครับ ผมจะดูแลที่รักของผมให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ”ภากรจับมือพี่สาววางลงบนมือเจ้าบ่าว เขาปล่อยมือ และยืนมองเวทิศประคองพี่ดาไปเข้าพิธี จากนี้ไป เขาขอให้พี่สาวของเขามีแต่ความสุข ขอให้โลกใจดีกับพี่สาวของเขาให้มาก ๆ ด้วยพิธีแต่งงานที่ถูกกำหนดเอาไว้ว่าจะจัดปีหน้า ต้องถูกเลื่อนเข้ามาอย่างกะทันหัน เพราะเจ้าบ่าวทำเจ้าสาวป่อง ตั้งท้องลูกคนที่สอง ผู้หลักผู้ใหญ่ต่างก็ยินดีที่น้องไวท์จะมีน้อง แต่ก็อดที่จะพากันบ่นไม่ได้ว่า ทำอะไรไม่เกรงใจฤกษ์งามยามดีกันบ้างเลย พอบ่นแล้วก็พากันวุ่นวายหาฤกษ์ใหม่เอาที่ใกล้ที่สุด เรียกได้ว่า บ่นกันทั้งที่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ยินดีกันทั้งสองครอบครัวแม้งานแต่งงานจะจัดขึ้นแบบฉุกละหุก แต่ทุกอย่างก็ถูกจัดเตรียมอย่างดี และดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย อบอุ่น สมบูรณ์แบบพิธีช่วงเช้าจัดขึ้นที่บ้านของเจ้าสาว เชิญเฉพาะแขกเหรื่อคนสำคัญและญาติสนิท ส่วนพิธีเลี้ยงฉลองสมรสในช่วงค่ำ จ
พอเห็นรูปหัวใจที่ตัวเองตั้งใจทำสุดฝีมือ แต่กลับไม่สวยอย่างที่คิด น้องไวท์ก็หน้าเสีย เขามองป๊ะป๋าด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไร“ป๊ะป๋าฮะ ไวท์ตั้งใจทำสุดฝีมือแล้ว แต่มันไม่สวยเลย”หน้าเศร้าๆ และน้ำเสียงไม่มั่นใจของลูกชายทำให้เวทิศยิ้มเอ็นดู เขาอุ้มลูกขึ้นมากอดแนบอก“แค่ไวท์ตั้งใจทำเพื่อป๊ะป๋า ป๊ะป๋าก็ดีใจที่สุดแล้วครับ ค่อย ๆ หัดทำไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็สวยเอง”“มันจะอร่อยมั้ยฮะ”เพราะมันไม่สวย น้องไวท์เลยกลัวไม่อร่อย“อร่อยแน่นอนครับ เพราะไวท์ตั้งใจทำสุดฝีมือนี่นา ป๊ะป๋าจะกินให้หมด ไม่ให้เหลือติดจานเลยครับ”“งั้น...พรุ่งนี้ ไวท์ขอทำอีกได้มั้ยฮะ”“ได้สิครับ”“แล้วหัดทำทุกวันได้มั้ยฮะ”“ได้แน่นอนอยู่แล้วครับ”“แล้วป๊ะป๋าจะกินหัวใจของไวท์ทุกวันมั้ยฮะ”“ถ้าไวท์ทำทุกวัน ป๊ะป๋าก็จะกินทุกวันครับ”เด็กน้อยยิ้มกว้าง โผกอดคอป๊ะป๋าด้วยความดีใจ ปะป๋าของเขาน่ารักที่สุดในโลกเลยพอโผกอดคอของป๊ะป๋า น้องไวท์ก็หันไปเห็นหม่ามี้“หม่ามี้ !”พอลูกเรียกหม่ามี้ เวทิศก็หันไปมอง“ตื่นแล้วเหรอครับ มา
“สะ...เสียว เวจ๋า...” ภริดาครางเสียงหวานขาดห้วง ร่องรักร้อนฉ่า วูบวาบไปทั้งซอกขา“ชอบมั้ยครับ”“ชอบ...ชอบที่สุด อื๊อ ๆ” ภริดาขยับบั้นท้ายเด้งรับร้อนรน เธอเสียวจนใกล้จะถึงปลายทางเต็มที“คืนนี้...ผมขอเอาทั้งคืนนะครับ”“มะ...ไม่ได้ ลูก...” ภริดาเป็นห่วง กลัวว่าลูกตื่นมาไม่เห็นใครแล้วจะงอแง“ผมดูลูกเอง ที่รักอ้าขาให้ผมเอาก็พอ” เวทิศว่าอย่างเอาแต่ใจภริดาส่ายหน้า “ไม่ได้...”พอที่รักไม่ตามใจ คนตัวใหญ่ก็ชะลอจังหวะโจนจ้วง เขาขยับเชื่องช้า ถอดถอน สอดลึก ในจังหวะที่แสนขัดใจคนที่กำลังจะแตะเส้นชัย“เว...แรง ๆ” ภริดาบอกอย่างขัดใจ เธอขยับบั้นเอว เด้งเข้าหาลำกายแข็งคึกอย่างร้อนรน“บอกมาก่อนว่า จะให้ผมเอาทั้งคืน” เวทิศว่าพลางกดลำกายลึกสุด ควงบั้นเอวบดขยี้เน้น ๆ“อื๊อ ! เว...ทำให้ดา ทำแรง ๆ”“ที่รักยังไม่บอกเลยว่า จะให้ผัวเอาทั้งคืน”ภริดาลืมตาขึ้นสบตาคม เธอทรมานอยากปลดปล่อยใจจะขาด เขามันคนขี้แกล้ง ต่อให้เขาโตจนเป็นพ่อของลูกเธอแล้ว ทั้งยังทำงานในตำแหน่งผู้บริหาร มีภาระและมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากมาย แต่ยามนี้ ภริ
17 คุณคือของโปรดของผม“หม่ามี้ฮะ ป๊ะป๋าเล่นกีตาร์เก่ง ร้องเพลงก็เพราะ วันนี้พวกเราได้เงินเยอะแยะเลยนะฮะ โตขึ้นไวท์จะเป็นนักร้องเหมือนป๊ะป๋า”เด็กน้อยนอนอยู่บนเตียงกว้างในห้องบนคอนโดของหม่ามี้ เพราะว่าวันนี้ตระเวนมาทั้งวัน พอกลับถึงห้องหม่ามี้ก็อาบน้ำ แล้วก็เปลี่ยนเป็นชุดนอนให้น้องไวท์ทันที“คนเก่งของหม่ามี้ทำได้อยู่แล้วค่ะ”“ไวท์จะให้ป๊ะป๋าสอนเล่นกีตาร์ แล้วก็สอนร้องเพลงด้วย”“ป๊ะป๋าจะต้องสอนไวท์แน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้น้องไวท์นอนได้แล้วนะครับ ดึกมากแล้วลูก”“ไวท์ขอรอป๊ะป๋าก่อน ป๊ะป๋าอาบน้ำเสร็จหรือยังฮะ”เด็กน้อยผงกศีรษะขึ้นจากหมอน มองไปทางห้องน้ำ ป๊ะป๋าอาบน้ำเป็นคนสุดท้ายเพราะเมื่อครู่ ป๊ะป๋าอยู่เป็นเพื่อนเขา ตอนที่หม่ามี้อาบน้ำภริดายิ้มอ่อนโยน เธอลูบศีรษะเล็กเบา ๆ“รออีกแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวป๊ะป๋าก็ออกมา”สองแม่ลูกพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง ป๊ะป๋าตัวโตก็เดินออกมาจากห้องน้ำน้องไวท์ลุกขึ้นนั่ง มองป๊ะป๋าด้วยความดีใจและภาคภูมิใจ พอป๊ะป๋าคลานขึ้นมาบนเตียง น้องไวท์ได้อยู
เสียงเปิดประตูทำให้สองแม่ลูกหันไปมอง พอเห็นร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูเข้ามาในห้อง น้องไวท์ก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาทันที“ป๊ะป๋า”เวทิศย่อตัวลงนั่ง กางแขนออก โอบอุ้มลูกชาย แล้วพาลุกขึ้นยืน“ไวท์คิดถึงป๊ะป๋าที่สุดเลยฮะ”เด็กน้อยเริ่มอ้อนทันที เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา ป๊ะป๋าทำงานหนัก จนไม่มีเวลาไปหาเขาที่บ้าน เขาไม่เจอป๊ะป๋ามาตั้งหลายวันแล้วเวทิศหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่“ป๊ะป๋าก็คิดถึงน้องไวท์ครับ”“หม่ามี้ก็คิดถึงป๊ะป๋านะฮะ”เวทิศหันไปมองสบตาหม่ามี้ของลูกชาย เขาจึงเห็นว่า ภริดาจิกตาดุมองลูกชาย“ป๊ะป๋าก็คิดถึงหม่ามี้ครับ งั้นวันนี้ไปสมัครเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราไปกินข้าวที่ร้านของหม่ามี้ แล้วก็ไปนอนที่คอนโดของหม่ามี้กันนะครับ”“นอนด้วยกันสามคนเลยใช่มั้ยฮะ”“ครับ”“เย้ !” น้องไวท์กำมือและยกสองแขนขึ้นสูง“แต่ป๊ะป๋าไม่แน่ใจว่า หม่ามี้จะอนุญาตหรือเปล่า”พอป๊ะป๋าพูดแบบนั้น เจ้าหนูน้อยก็นหน้าจ๋อย น้องไวท์หันไปมองหน้าหม่ามี้“หม่ามี้ฮะ ได้มั้ยฮะ” แววตาน่าสงสาร น้ำเสียงออดอ้อนภริดามองคนแผนส