ตอนที่ 14 กอดแก้หนาว

ตอนที่ 14 กอดแก้หนาว

กรภัคลุกขึ้นถอดกางเกงออกจากตัวแล้วนอนแทรกกลางขาเรียวแล้วแหวกท่อนขาเรียวออกกว้างเป็นรูปตัวเอ็ม มองเนินดอกไม้เรียบเนียนตาเป็นประกายราวกับเสือร้ายเจอเหยื่อที่แสนถูกใจ ก่อนจูบเบาๆพร้อมใช้นิ้วบดคลึงเกสรสีชมพูตรงกลางจนน้ำหวานไหลซึม

“ซี๊ด พี่เกมส์ขา”

รมย์รวินท์หวีดร้องครางเสียงหลง หน้าท้องแบนราบกระตุกเกร็งเมื่อถูกลิ้นร้อนแตะลงกลางกลีบดอกไม้แล้วลากลิ้นไปตามรอยแยกช้าๆ พลางปัดป่ายไปทั่วดอกไม้จนสะโพกกลมกลึงลอยขึ้น

เขาทั้งดูดและขบเม้มเกสรตรงกลางอย่างมูมมามและสอดลิ้นเข้าไปในเนื้อนุ่ม น้ำหวานสีใสก็ยิ่งไหลเยิ้มออกมาไม่หยุด เขายิ่งตักตวงความหอมหวานอย่างกระหาย

“พะ พี่เกมส์ขา พะ พอก่อน หนูไม่ไหวแล้ว”

“หึๆ” กรภัคหัวเราะขำในลำคอบอกให้เขาหยุดแต่เด็กน้อยของเขากลับกดหัวไว้แน่นพลางเด้งเอวขึ้นใส่ไม่หยุด เขาก็ยิ่งดูดน้ำหวานราวกับแมลงดูดน้ำหวานจากเกสร

“ไม่ไหวแล้วพี่เกมส์ อ๊ะๆ อือ”

เนื้อนิ่มบีบรัดแน่นเมื่อร่างเล็กใกล้ถึงจุดสุขสมผมจึงสอดนิ้วเข้าไปในโพรงเนื้อนุ่มทีเดียวสองนิ้วขยับเข้าออกแล้วดูดเกสรด้วยความหิวกระหายจนร่างบางกระตุกเกร็ง

แฮกๆ

เสียงหอบหายใจดังแผ่ว ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อนัยน์ตาคู่สวยฉ่ำปรือ ริมฝีปากนุ่มบวมเจ่อเล็กน้อยจนผมอดใจไม่ไหวดูดที่กลีบนุ่มแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

จ๊วบ!

“อย่าพึ่งหมดแรงสิ”

“เห็นใจหนูหน่อยสิคะพี่เกมส์ขา”

“หึๆ พี่สัญญารอบเดียวจบ” เขาพูดจบก็เอื้อมไปหยิบถุงยางอนามัยมาสวมใส่แล้วจ่อเจ้ายักษ์ไปที่ทางคับแน่นแล้วค่อยๆดันเข้าไปจนสุดความยาว

“อื้ม” รมย์รวินท์สูดปากเมื่อเขาดันเข้ามาจนสุดแล้วกดสะโพกไว้แน่นไม่ยอมขยับ

“ซี๊ด แน่นจังเลย พี่จะขาดใจตายอยู่แล้ว” สิ่งที่เขาพูดไม่เกินจริงเมื่อตอนนี้เจ้ายักษ์ถูกเนื้อนุ่มบีบรัดตุบๆจนแทบคุมอารมณ์รักแสนเร้าร้อนไว้ไม่ไหว แต่ก็ต้องค่อยๆขยับเบาๆเนิบนาบเพราะกลัวคนตัวเล็กใต้ร่างจะนอนซมเพราะพิษไข้อีก

“พี่เกมส์ขา” ใบหน้าสวยบิดเบ้เมื่อเขาเริ่มขยับช้าๆเนิบนาบ เจ้ายักษ์ตัวใหญ่ก็เหมือนจะพองขยายจนคับแน่นไปหมด

“จุกอ่า พี่เกมส์ ขยับแรงกว่านี้หน่อยสิหนูอึดอัด”

ร่างสูงยอมทำตามที่คนใต้ร่างขอเริ่มขยับแรงขึ้น ถอยออกมาจนเกือบสุดแล้วดันเข้าไปใหม่อีกครั้ง

“อ๊ะ อ่า”

“พร้อมไหม”

“อืม”

ฉันพยักหน้ารับเมื่อเริ่มปรับตัวตนของเขาได้ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เขากระแทกสะโพกลงมาซ้ำๆติดกันถี่รัวจนร่างบางสั่นสะท้านโยกไหวไปตามจังหวะ

“อ๊ะๆ”

เสียงหวานครางกระเส่ายิ่งปลุกความต้องการที่มีมากล้น เขากระแทกเข้าหาร่างบางอย่างหนักหน่วงก่อนจะจับร่างบางพลิกนอนตะแคงแล้วล้มตัวนอนซ้อนด้านหลัง จับท่อนขาเรียวพาดไว้ที่แขนแข็งแรงแล้วกระแทกกระทั้นถี่รัวเร็ว จนเสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้อง

“พี่เกมส์ขา ไม่ไหวแล้ว นะ หนู ไม่ไหวแล้ว”

“งั้นหนูต้องลองทำเองแล้วล่ะ”

ร่างสูงพลิกกายนอนพิงตัวเตียงโดยมีร่างเล็กนั่งคร่อมอยู่บนตัก แววตาเต็มไปด้วยความประหม่า

“หนูทำไม่เป็น”

“เดี๋ยวพี่สอน” กรภัคบอกเสียงกระเส่าพร้อมกับโอบเอวเล็กลุกขึ้นเล็กน้อยแล้วจับเจ้ายักษ์จ่อที่ทางคับแน่น

“หนูค่อยๆนั่ง กดลงมา”

รมย์รวินท์ยอมทำตามอย่างว่าง่ายเมื่อตอนนี้อารมณ์ปรารถนาถูกเขาจุดขึ้นมาจนลุกโชนถ้าไม่ได้ปลดปล่อยคืนนี้คงนอนไม่หลับทั้งคืนเป็นแน่ สะโพกกลมกลึงค่อยๆกดลงมาช้าๆจนหายใจไม่ทั่วท้อง ใบหน้าสวยเชิดขึ้น สูดปากด้วยความเสียวซ่าน

“ซี๊ด” กรภัคครางเสียงต่ำในลำคออย่างถูกใจเมื่อเจ้ายักษ์ถูกดอกไม้กลืนกินจนสุดความยาวจึงค่อยๆจับสะโพกให้โยกเบาๆจนเด็กน้อยหัวดีเรียนรู้เร็วขยับเอวหมุนร่อนเป็นวงกลมพลิ้วไหว

“อ๊า เด็กดี แบบนั้นแหละ”

เขาขบกรามแน่นเมื่อถูกเนื้อนุ่มบีบรัดพยายามไม่กระแทกเสยขึ้นเพราะกลัวเธอจะรับไม่ไหว แต่เด็กน้อยของเขาก็กระแทกตัวตนลงมาจนเขาเริ่มทนไม่ไหว

“กอบัว เบาๆก่อน”

“ไม่ไหวแล้ว พี่เกมส์ขา หนูไม่ไหวแล้ว” รมย์รวินท์ยกแขนขึ้นคล้องลำคอแกร่งแล้วเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อย พร้อมกับยกสะโพกขึ้นลงกระแทกเจ้ายักษ์อย่างเมามัน จนหน้าอกอวบส่ายไปมาจนเขาต้องกดลงไปจูบที่เนินอกอวบก่อนจะอ้าปากงับส่วนปลายแล้วออกแรงดูดจนเกิดเสียงดังสลับใช้ลิ้นบดขยี้จนแข็งเป็นไตสู้ลิ้นเขาพลางดูดดึงสลับสองข้างไปมาจนชุ่มไปด้วยน้ำลายสีใส

“อ๊าย พี่เกมส์กัดหนูทำไม”

“หมั่นเขี้ยว” กรภัคพูดเสียงทะเล้นก่อนจะโน้มต้นคอระหงลงมาแล้วบดขยี้จูบและผละออกมาที่อกอวบที่เขาโคตรจะติดใจ

“อื้ม”

มือบางยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่ม พออยู่กับเขานานๆ ก็ชักจะบ้ากามตามเขาไปแล้วสินะ กอบัว เธอนึกอยู่ในใจก่อนจะก้มจูบที่หน้าผากชื้นเหงื่อที่กำลังซบอยู่ที่เนินอกราวกับเด็กน้อย

ปากหนาได้รูปออกแรงดูดอกอวบอีกครั้งแต่ครั้งนี้กลับเต็มไปด้วยความอ่อนหวานจนเธอหลงใหลแอ่นอกอวบให้เขาเชยชิม ในขณะที่เอวบางก็กระแทกเจ้ายักษ์ไม่หยุด

“อื้อ อ๊ะๆ อ่า พี่เกมส์ ไม่ไหวแล้ว”

ผมยิ้มมุมปากเอ็นดูคนตัวเล็กกว่าเมื่อเห็นว่าเธอใกล้หมดแรงผมจึงเสยเจ้ายักษ์ขึ้นกระแทกจนร่างบางหวีดร้อง กระตุกหงึกๆอย่างสุขสมก่อนจะฟุบหน้าลงกับบ่าแข็งแรงอย่างอ่อนแรง

พรึ่บ

“พี่ยังไม่เสร็จเลย เราไหวนะ”

“อื้อ” รมย์รวินท์ที่ถูกจับอยู่ในท่าคลานเข่าพยักหน้าบอก เกมรักสุดเร้าร้อนก็ถูกเขาบรรเลงขึ้นมาอีกครั้งจนร่างเล็กสั่นสะท้าน เหงื่อเม็ดเล็กๆซึมไหลตามกรอบใบหน้าทั้งที่ภายในห้องเปิดแอร์เกือบยี่สิบองศา

มือหนาเอื้อมลงมาด้านล่างบีบขย้ำอกอวบ ในขณะที่มืออีกข้างบดขยี้เกสรตรงกลางดอกไม้จนคนที่พึ่งสุขสมครางเสียงสั่นด้วยความเสียวซ่าน

“อื้อ พี่เกมส์ อ๊ะ”

รมย์รวินท์แทบพูดไม่เป็นคำเมื่อถูกเขากระแทกกระทั้นลงมาอย่างหนักหน่วง มือหนาจกกำผ้าปูที่นอนจนยับยู้ยี่ฟุบหน้าลงกับเตียงนอนสีเข้มพร้อมกับหวีดร้องครางอย่างสุขสมซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่กรภัคสุขสมพอดี

“อ่าห์”

“เหนื่อยจัง อ๊ะ พี่เกมส์จะทำอะไร” เธอเงยหน้าขึ้นมาถามเมื่อเขาจับเอวเธอรวบเข้าไปกอดจนก้นกลมกลึงเสียดสีกับเจ้ายักษ์ตัวใหญ่

“แค่กอด ไม่ทำแล้วครับ นอนหลับได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย”

กรภัคกดจูบที่หน้าผากชื้นเหงื่ออย่างอ่อนโยน

“พี่เกมส์ขา”

“หืม ว่าไง”

“ทำไมพี่ถึงอยากให้เรื่องเราเป็นความลับแบบนี้”

“ก็พี่ยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา”

“ทำไมคะ”

“เพราะเราสองคนก็ไม่ได้จะคบกันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ถ้าเรื่องมันจะจบก็ควรจบแบบเงียบๆ”

“ก็จริงค่ะ แต่หนูกลัวโป๊ะแตกจังเลย”

“ก็ทำปกตินี่แหละ ต่อหน้าคนอื่นก็อย่าเกร็งสิ”

“ค่ะ แต่หนูรักพี่นะ” ท้ายประโยคเสียงหวานพูดละเมอแผ่วเบาก่อนจะผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

ผมว่าผมฟังไม่ผิดแน่นอน!

กรภัคผงกหัวขึ้นมองใบหน้าสวยทันที ก่อนจะใช้ปลายนิ้วไล้แก้มนุ่มแผ่วเบาแล้วจูบที่ขมับมองคนในอ้อมกอดด้วยแววตาอ่อนโยน

“พี่ไม่ได้เป็นคนดี ไม่ดีพอที่จะให้หนูรักหรอก อย่ารักพี่เลยนะกอบัว” ผมพูดเสียงกระซิบแผ่วเบาข้างหูของคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด แม้จะรู้ตัวดีว่าสิ่งที่ทำอยู่มันอาจจะเห็นแก่ตัว ที่ยื่นข้อเสนอบ้าๆเพราะอยากอยู่ใกล้ๆเธอ มีความสุขทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันแต่กลับผลักเธอไว้ในเงามืดจนเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเพียงแค่ของเล่นไว้แก้เหงา แต่เธอเป็นคนเดียวที่ผมอยู่ด้วยแล้วมีความสุขไม่ใช่แค่ทางกายแต่เป็นทั้งใจ จนพาให้ใจดวงนี้เต้นแรงอยู่บ่อยครั้ง แต่ผมก็ขี้ขลาดไม่กล้าพอที่ไขว่คว้าเธอมาไว้ข้างกาย

“พี่ขอโทษนะ ที่บางครั้งเมินเฉยใส่หนู แต่ตอนนี้พี่ไม่พร้อมจะปล่อยหนูไปจริงๆ กอบัว”