เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 19 สองต่อสอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 11:11:51ตอนที่ 19 สองต่อสอง
“หนีหน้าพี่ทำไม”
ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงทุ้มดังอยู่ข้างหู ทำให้ฉันรีบหันกลับไปมองด้านหลังทันที จนใบหน้าเกือบชนกับหน้าอกกำยำ
“พี่เกมส์”
“ตอบคำถามพี่ก่อน” กรภัคก้าวเท้าขยับไปใกล้ก่อนจะยกมือทาบบนหลังคารถแล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้
“ถอยไปเลยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ตอบมาก่อน สองวันนี้หนีหน้าพี่ทำไม”
“ไม่ได้หนีค่ะ”
“แล้วโทรไปทำไมไม่รับ ทักไปก็ไม่ตอบคืออะไร”
“ก็แค่...กอบัวไม่ว่าง”
“แล้วเราไปนอนที่ไหน คอนโดก็ไม่ยอมกลับ”
“ไปนอนที่คอนโดตังเมมาค่ะ”
“โกรธพี่เรื่องจีจี้ใช่ไหม”
“เปล่าค่ะ”
“เอาความจริง”
“กอบัวไม่ได้โกรธ แค่...”
“แค่อะไร”
“เปล่า ไม่มีอะไร” เพราะต่อให้พูดออกไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาท่องไว้ให้ขึ้นใจนะกอบัว
กรภัคลูบผมนุ่มก่อนจะดึงเข้ามากอดไว้แนบอก “พี่ขอโทษที่พี่ไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นทั้งที่พี่สัญญากับเราไว้แล้ว แต่พี่พูดจริงๆนะว่าพี่กับจีจี้ไม่ได้เป็นอะไรกัน และพี่ไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันแม้แต่ครั้งเดียว”
“หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้ว ถ้าพี่จะคบกับใครก็แค่มาบอกกับหนูตรงๆ ไอ้เรื่องที่เคยตกลงกันไว้จะได้จบ”
“อย่าพูดแบบนี้สิ”
“ทำไมคะ”
“พี่ไม่ชอบ ถ้าพูดอีกจะจูบตรงนี้เลยนะ”
“แล้วหนูพูดผิดตรงไหน”
“ผิดทุกอย่างนั่นแหละ เพราะพี่ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลย ตั้งแต่เจอเราและไม่คิดที่จะมองใครด้วย”
“เหรอคะ”
“พี่พูดจริงๆ”
“ค่ะ ช่างมันเหอะ”
“หายงอนพี่นะ พี่ขอโทษ”
“ก็ได้ค่ะ”
“งั้นไปกินข้าวกันนะ”
“ไม่ค่ะ วันนี้หนูมีนัดกับเพื่อน”
“โกหก วันนี้ตังเมมีงาน ส่วนหนูพราวอยู่กับไอ้ธันย์ เรามีเพื่อนสนิทแค่สองคน”
“รู้มาก”
“พี่สืบมาหมดแล้ว”
“พี่เกมส์ไปไหนมาไหนกับหนูบ่อยๆพี่ไม่กลัวคนเห็นหรือไงคะ”
“พี่ไม่กลัว”
สุดท้ายเธอก็ยอมนั่งรถไปกับเขา อยากจะใจแข็งแต่พอเขามาทำดีด้วยหน่อย สุดท้ายใจเหลวเป็นน้ำ
“กินข้าวที่ไหนดี”
“แล้วแต่พี่เลยค่ะ”
“งั้นกลับไปกินที่บ้าน เดี๋ยวพี่ทำให้ โอเคไหม”
“ก็ได้ค่ะแต่พาแวะซื้อไอติมที่ร้านสะดวกซื้อด้วยนะคะ”
“ได้ครับคุณผู้หญิง”
ใช้เวลาไม่นานรถคันหรูจอดสนิทที่หน้าร้านสะดวกซื้อ แต่พอฉันหันจะถามเขาก็มีสายเรียกเข้าพอดี
“เข้าไปซื้อเลย พี่ขอคุยโทรศัพท์กับเพื่อนแป๊ปนึง”
“ได้ค่ะ”
รมย์รวินท์หายเข้าไปในร้านสะดวกซื้ออยู่นานสองนานจนกรภัคที่คุยโทรศัพท์อยู่ต้องชะเง้อคอมอง
“ไอ้เกมส์มึงฟังกูอยู่ป่ะเนี่ย”
“มึงว่าอะไรนะไอ้เสี่ย”
“มาที่ผับไหม”
“กูไม่สะดวกว่ะ”
“เออ งั้นเดี๋ยวกูไปหามึงที่คอนโดแล้วกัน”
“ไม่ได้”
“ทำไม”
“วันนี้กูไม่ว่าง”
“มึงพาสาวขึ้นคอนโดเหรอ”
“ไม่รู้สักเรื่องได้ไหมเพื่อน”
“ถ้ามึงไม่บอก วันนี้กูพาพวกไปบุกหามึงที่คอนโดจริงๆด้วย”
“เออ”
“ก็แค่นั้น”
“ไม่มีอะไรแล้วแค่นี้นะ”
“อือ”
เมื่อผมวางสายก็เป็นเวลาเดียวกับที่รมย์รวินท์เดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อพอดีพร้อมกับหิ้วถุงขนมมามายมายจนเต็มสองมือ
“ไปซื้อไอติมไม่ใช่เหรอ แล้วนี่อะไรเต็มมือเลย”
“หนูซื้อขนมแล้วเห็นเบียร์จัดโปร ก็เลยซื้อมาเสียเลย เห็นแล้วเปรี้ยวปาก”
“ยัยเด็กติดแอลกอฮอร์นี่”
“ตอนนี้หนูว่าเริ่มติดอย่างอื่นแล้วนะคะ”
“ติดอะไร” กรภัคหรี่ตามอง ก่อนจะก้มมองจุดที่ดวงตาคู่สวยกำลังมองมา
“ทะลึ่งละ” ผมช้อนคางได้รูปขึ้นเล็กน้อย “หน้าพี่อยู่นี่”
“อะไร หนูมองเข็มขัด”
“สาบานไหม”
“ไม่เอาค่ะ กลัวตายฟรี” รมย์รวินท์ตอบเสียงทะเล้นก่อนจะหยิบถุงเก็บความเย็นขึ้นมาเปิด “หนูกินไอติมในรถได้ไหมคะ”
“ตามสบายครับ”
“พี่เกมส์กินไหม หนูซื้อมาหลายแท่ง”
“พี่ไม่ชอบกินของหวาน แต่ถ้าคนข้างๆ....”
“ว่าแต่หนูหื่น ตัวเองไม่ค่อยหื่นเลยเนาะ”
“หึๆ” ผมหัวเราะขำก่อนจะกลับมาตั้งใจขับรถ แต่สุดท้ายก็ต้องหักเลี้ยวจอดข้างทาง
เอี๊ยดดด!
“พี่เกมส์ ขับรถอะไรแบบนี้คะเนี่ย เดี๋ยวก็ถูกคันหลังด่าเอาหรอก”
“เราช่วยกินไอติมดีๆหน่อยได้ไหม”
“แล้วหนูกินไม่ดีตรงไหน” ผมเผลอจ้องมองคนข้างๆที่กำลังตวัดลิ้นเลียไอศกรีมในมือจนเสียวท้องน้อยวาบ จนอดคิดไปถึงเรื่องอย่างว่าไม่ได้
“พี่เกมส์คิดเรื่องหื่นกามอยู่ใช่ไหมคะ”
“รู้ได้ไง”
“ก็เลือดกำเดาพี่ไหล”
กรภัครีบยกมือขึ้นเช็ดปลายจมูกทันที แต่กลับไม่มีเลือดกำเดาอย่างที่ยัยเด็กแสบพูด
“โกหกพี่หรอ”
“คริๆ”
“เดี๋ยวคืนนี้จะโดนไม่ใช่น้อย”
“อีกหลายชั่วโมงเลยนะ อดไหวหรอ ดูท่าเจ้ายักษ์ของพี่มันจะ...”
“บนรถเลยดีไหม หื้ม”
“แซวเล่นนิดหน่อยเองค่ะ”
“ทำท่ากินให้ดีๆก่อน”
“ค่ะ”
เมื่อรู้ว่าเขาแอบมองเธอก็ตวัดลิ้นเลียไอศกรีมแท่งรสสตรอว์เบอร์รี ก่อนจะอมเข้าไปจนสุดแล้วรูดออกมา ก่อนจะใช้ปากงับที่ส่วนปลายพลางช้อนตาขึ้นมองเขาที่จ้องเธอแบบไม่ละสายตา แล้วตวัดลิ้นเลียขอบปากด้วยท่าทีเย้ายวน
“อร่อยจัง”
“รีบกินเร็วๆเข้าเถอะ”
“อ่า หวานมาก”
“ถ้ายั่วพี่อีก ไม่รอดแน่”
“อะไร ใครยั่วพี่กัน หนูแค่กินไอติมเอง แล้วที่รีบเลียก็เพราะมันโดนแอร์แล้วมันละลายไว”
“หึๆ”
เธอรีบอ้าปากงับไอศกรีมเข้าไปทั้งแท่งเมื่อใกล้จะหมด ก่อนจะรูดออกมาแล้วใช้ลิ้นเลียขอบปากอีกครั้ง
“หมดแล้วค่ะ”
“เฮ้อ ค่อยโล่งอกขึ้นมาหน่อย”
“คนกินไอติมพี่ก็คิดอกุศลได้นะคะ”
“พูดดีๆ เดี๋ยวจะโดนตีปากไม่รู้ตัว”
“ค่ะๆ”
เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นแล้วเดินเข้าครัวเพื่อช่วยเจ้าบ้านทำอาหารสำหรับมื้อเย็น
“พี่บอกแล้วไง ให้ไปนั่งรอข้างนอก”
“หนูแค่อยากมาเป็นกำลังใจให้พี่เกมส์เฉยๆ”
“งั้นมานี่เลย” กรภัคอุ้มร่างบางขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์กลางครัว แล้วยืนแทรกตรงกลางท่อนขาเรียว พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ก่อนที่จะใช้สองมือโอบเอวบางมากอดแนบชิด
“พี่เกมส์ จะทำอะไรคะ”
“ตอนแรกยั่วเก่ง พอเอาเข้าจริงกลัวหรอ หื้ม”
“เปล่าคะ กอบัวไม่ได้กลัว”
“แต่แววตาเราตรงข้ามกับปากมากเลยนะ”
รมย์รวินท์ทำแก้มป่องอย่างน่ารักแล้วยกมือขึ้นคล้องคอก่อนจะขยับหน้าเข้าไปชิดใกล้ และทำในสิ่งที่เขาไม่คาดคิด
จุ๊ฟ!
“หึๆ สงสัยอยากอดข้าวเย็น”
“ถ้าได้กินของแซ่บรองท้อง กอบัวยอมอดข้าวเย็นก็ได้นะคะ”
บทที่เกี่ยวข้อง
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 20 ปราบเด็กดื้อ
ตอนที่ 20 ปราบเด็กดื้อกรภัคเอี้ยวตัวไปปิดเตาไฟฟ้าและเครื่องดูดควัน ก่อนจะหันกลับมากดจูบที่ริมฝีปากนุ่ม ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก แล้วดูดดึงอย่างแผ่วเบาสลับร้อนแรงยิ่งคนตัวเล็กกว่าแลกจูบตอบในขณะที่มือหนาลูบไล้ไปที่ท่อนขาสวยสูงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงเนินดอกไม้เรียบเนียน ปลายนิ้วก็เริ่มสอดเข้าไปยังใต้กางเกงตัวเล็ก ก่อนจะขยี้เกสรตรงกลางผ่านแพนตี้ตัวจิ๋ว“อื้ม พะ พี่เกมส์”เสียงหวานหวานหูทำให้ใบหน้าหล่อซุกไซ้ลำคอระหงพร้อมกับใช้นิ้วแหวกกลีบกุหลาบไปตามรอยแยกจนน้ำหวานสีใสฉ่ำเคลือบจนปลายนิ้วมันวาว“ตรงนี้ได้ไหม”“หนูเขิน”ร่างสูงไม่ทันได้ฟังคำตอบก็รั้งกางเกงขาสั้นพร้อมแพนตี้ลงมากองที่ปลายเท้าแล้ว ก่อนจะดันให้ร่างเล็กเอนตัวไปด้านหลัง พร้อมกับจับท่อนขาเรียวแยกออกจากกันเขากลืนน้ำลายลงคอ สายตาจับจ้องดอกไม้สีสวยที่กำลังผลิอ้า ฉ่ำวาว เนื้อนุ่มขมิบรัดราวกับเชิญชวนให้เขาลิ้มรสน้ำหวาน จนเขาอดทนต่อไม่ไหวจึงละเลงลิ้นเลียจนเด็กน้อยดิ้นพล่าน“พะ พี่ เกมส์ อ๊ะ อ่า”รมย์รวินท์หลับตาพริ้ม ลมหายใจสะดุดเมื่อถูกลิ้นร้อนลากเลียไปตามรอยแยกสลับกับอ้าปากงับเกสรสีชมพูตรงกลางแผ่วเบา แต่กลับทำให้ความปรารถนาที่มีพุ่งพล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 21 ขอร้อง จบทุกอย่างได้ไหม
ตอนที่ 21 ขอร้อง จบทุกอย่างได้ไหม“ถ้าวันหนึ่งหนูรักพี่เกมส์ขึ้นมาล่ะคะ”“อย่ารักพี่เลย” กรภัคเอ่ยตอบทันทีพร้อมกับคลายอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะชะงักเมื่อถูกเธอรั้งแขนเอาไว้ ยิ่งสายตาเจ็บปวดที่มองมา ยิ่งทำให้ผมไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเธอ“งั้นเราจบสถานะบ้าๆนี่เลยได้ไหมคะ”“ทำไมล่ะ แบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ”รมย์รวินท์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะกระพริบตาถี่ๆไล่หยดน้ำตาที่กำลังคลอดวงตาคู่สวยจนภาพตรงหน้าพร่าเบลอ “ไม่ดีเลย เพราะหัวใจของหนูมันรักพี่ไปแล้ว มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วไงคะพี่เกมส์”“พี่...” เขาพูดไม่ออกได้แต่ถอนหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะนั่งลงบนเตียงแล้วดึงร่างบางมากอดไว้แนบอก “พี่ขอโทษนะ อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม”รมย์รวินท์ผละออกจากอ้อมกอดที่เคยอบอุ่นแต่บัดนี้กลับหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ ได้แต่จ้องมองใบหน้าเขานิ่งๆ ราวกับคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธอเคยรู้จัก “แล้วจะให้หนูทำไง ในเมื่อหนูรักพี่ไปแล้ว รักมากๆด้วย ได้ยินไหมคะว่าหนูรักพี่เกมส์”“อย่ารักพี่เลย”รมย์รวินท์เบือนหน้าหนีเมื่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 22 ขอเวลา
ตอนที่ 22 ขอเวลาแสงแดดเช้าวันใหม่ลอดเข้ามาตามรอยแยกของผ้าม่านจนเธอต้องยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วขยับตัวหนี แต่กลับทำไม่ได้เมื่อถูกแขนกำยำพาดกอดอยู่ที่เอวจนขยับตัวไม่ได้“ตื่นแล้วหรอ”“ยังมั้งคะ”“กวนตีนแต่เช้า”“ปล่อยหนูได้แล้ว หนูจะกลับคอนโด”“ไม่ไปมหาลัยด้วยกันหรอ มีเรียนกี่โมง”“บ่ายค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”“กอบัว”“คะ”“เรื่องเมื่อคืน...”“ให้มันจบเถอะค่ะพี่เกมส์ ถ้าพี่สงสารหนูหลังจากนี้เราอย่ามาเจอกันเลย เวลาเจอกันที่สาธารณะก็ทำเหมือนเดิม อันนี้คงไม่ยากหรอกมั้งคะ เพราะปกติเราก็ทำแบบนั้นอยู่แล้ว” เธออดพูดเหน็บเขาไม่ได้ ก่อนจะจับแขนเขาออกแล้วลุกขึ้นนั่ง“วิวดีมาก”“ไอ้พี่เกมส์ หันไปเดี๋ยวนี้ อย่างมอง!!”เพราะไม่ทันระวังและลืมตัวว่าไม่ได้ใส่อะไรนอน พอเธอลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มจึงร่วงจากตัวจนไอ้ชีกอที่นอนอยู่มองเธอจนตาพราว“ไอ้บ้า”“ก็คิดว่าอยากให้ดู” กรภัคพูดเสียงขำก่อนจะรั้งเธอเข้ามานอนกอดอีกครั้ง“ที่บอกว่าให้จบพูดเล่นใช่ไหม”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 23 ไม่กล้ารัก
ตอนที่ 23 ไม่กล้ารัก “กอบัว”“กินข้าวเสร็จแล้วหรอ”“อือ” ตังเมพยักหน้ารับก่อนจะมองไปที่ร่างสูง“พี่ปราณคะนี่เพื่อนกอบัวชื่อตังเม กับพราวฟ้า พวกแกนี่พี่ปราณ แพทย์ปีสี่”“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” พราวฟ้ายิ้มแหยๆพร้อมกับพยักหน้ารับไมตรีจากอีกฝ่าย“งั้นพี่กลับตึกก่อนนะ”“ค่ะ”คล้อยหลังจากร่างสูงที่เดินออกไป สองเพื่อนสนิทรีบทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ เท้าแขนกับโต๊ะแล้วจ้องรอคอยคำตอบ“อะไรของพวกแกเนี่ย”“สรุปกับพี่หมอปราณนี่ยังไง”“เขาแค่มานั่งคุยเป็นเพื่อนเฉยๆ”“แค่นั้น?” ตังเมเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม“ฉันเดินชนพี่เขาจนกาแฟพี่เขาตก ฉันก็เลยเลี้ยงกาแฟคืน”“แค่นั้นจริงๆ” พราวฟ้าหรี่ตามองอย่างจับผิด“เออ แค่นั้น”“คิดว่าพี่เขามาจีบซะอีก”“ไม่ได้จีบ พี่เขาก็หาเรื่องอะไรมาเล่าให้ฟังระหว่างรอพวกแกนั่นแหละ”“แล้วชอบไหม”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 24 ปลดล็อคหัวใจ
ตอนที่ 24 ปลดล็อคหัวใจรมย์รวินท์ขยี้ตาสะลืมสะลือตื่นเมื่อได้ยินเสียงออดดังขึ้นในเวลาเกือบๆตีสอง จึงรีบลุกมาเปิดประตูเพราะกลัวรบกวนเพื่อนบ้านห้องอื่น“พี่เกมส์ มาทำไมคะ”พอเห็นว่าเป็นใครเธอก็แทบอยากจะปิดประตูกระแทกหน้าหล่อๆนั่นสักที ให้หายหงุดหงิด แถมยังได้กลิ่นเหล้าโชยหึ่งออกมาจากตัวอีกต่างหาก“นี่พี่ดื่มมาเหรอคะ ถ้าเมาแล้วก็กลับไปนอน”หมับ!กรภัคไม่สนใจคำพูดจากคนตรงหน้ารีบคว้าเธอเข้ามากอดไว้แนบอกพร้อมกับดันเธอเข้ามาภายในห้อง“พี่เกมส์ปล่อยปล่อยนะคะ” เมื่อสติสติสัมปชัญญะกลับมาเต็มร้อย เธออจึงรีบดิ้นอออกจากอ้อมกอดจนลืมไปว่าชุดนอนที่ตัวเองสวมใส่บางจนปลายยอดอกอวบชูชันเมื่อถูกเสียดสีไปกับแผ่นอก“ขอกอดแป๊ปนึงนะ พี่คิดถึง”“คิดถึงอะไรคะ ห่างกันได้ไม่เกินวันเอง”เธอยอมยืนนิ่งให้เขากอดเพราะยิ่งดิ้นก็เหมือนตัวเองจะยิ่งเสียเปรียบ เมื่ออะไรต่อมิอะไรมันเบียดแนบไปกับร่างกายกำยำของเขา“หอมจัง” เขากดจูบที่ไหล่มนและจูบที่แก้มสีใส“ปล่อยได้แล้วค่ะ” รมย์รวินท์ดิ้นเบาๆด้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 25 ความชัดเจน
ตอนที่ 25 ความชัดเจนอ้อ อีเด็กในผับคนนั้น ตอนนั้นมืดมองไม่ชัด ว่าหน้าตาธรรมดาๆ ตอนฟ้าสว่างคอดว่าจะดูดี เหอะ ก็ยังไม่สวยอยู่ดี“กูรักของกูมาก่อน มึงยังสะเออะมาแย้งของๆคนอื่นหน้าด้านๆ”“อะไรของคุณคะ” รมย์รวินท์พูดขึ้นด้วยความงุนงง ฉันอยากจะคิดว่าอีกฝ่ายคงตามผิดตัว แต่รูปฉันที่เด่นหราอยู่ในหน้าจอมือถืออีกฝ่ายทำให้คิดเป็นอื่นไม่ได้ เธอคงตั้งใจมาหาเรื่องฉันแน่นอน และถ้าเดาไม่ผิดคงไม่พ้นเรื่องของ...“เลิกยุ่งกับพี่เกมส์ซะ”นั่นไง ว่าแล้ว เดาเก่งขนาดนี้ไปเป็นหมอดูเถอะกอบัวเอ้ย! ภาพลักษณ์ลูกสาวคนดี น่ารักใสๆ เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ของเจ๊ กอหญ้า เจ้าของสวนทุเรียนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดจันทบุรี คงได้เผยทาสแท้จริงก็คราวนี้แล้วสินะ!“ไม่ต้องมาทำหน้าไขสือ รู้เอาไว้ว่าพี่เกมส์คือของกู เลิกยุ่งกับเขาเดี๋ยวนี้”“มาโวยวายเพราะเรื่องผู้ชายแค่นี้?”“เออ เพราะมึงทำให้เขามาบอกเลิกกู กูก็ตามจีบของกูมาเป็นปีๆ มึงกล้าดียังไงมาตัดหน้ากูแบบนี้ ห๊ะ!”“แล้ว?”“มึงไปใช้มารยาอะไร ห๊ะ ถึงทำใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 26 เปิดตัว
ตอนที่ 26 เปิดตัว“พี่เกมส์พาหนูมาที่นี่ทำไมคะ”“มาเจอแม่พี่”“พี่ทำไมไม่บอกหนูก่อน”“เซอร์ไพร์สไง”“หนูกลัว”“กลัวอะไร แม่พี่ใจดีจะตายไป เอ๋...ใจดีหรือเปล่านะ”“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ” เสียงหวานสั่นเครือพร้อมกับหันมองไปรอบๆด้วยความหวาดระแวง ไอ้บ้าเอ้ย จะพามาเจอแม่ก็ไม่บอกก่อนจะได้แต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้ แล้วกระโปรงสั้นความยาวแค่สิบแปดแถมยังแหวกหน้าอีก เสื้อนักศึกษาที่ใส่วันนี้ก็แน่นกว่าปกติด้วย“แม่พี่ใจดีกับทุกคนแหละ ยกเว้นพี่คนเดียวชอบบ่น ชอบด่า ชอบบิดหูด้วย”“พี่ไม่ได้ทำให้หนูรู้สึกดีขึ้นมาเลยค่ะ” เสีงหวานบ่นกระเง้ากระงอดพร้อมกับดึงเสื้อนักศึกษามาด้านหน้าเยอะๆ“เอาน่า ไปกัน แล้วก็เลิกดึงได้แล้ว มันไม่ได้ทำให้เสื้อเราตัวใหญ่ขึ้นหรอกนะ”“หนูขอกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนได้ไหมคะ ชุดหนูไม่เหมาะที่จะเจอผู้ใหญ่เลย”“เอาน่าแม่พี่ทันสมัย เรื่องแค่นี้ท่านไม่ว่าหรอ” กรภัคมองร่างบางอย่างพิจารณาเพราะชุดอีกฝ่ายก็ไม่ได้ดูเซ็กซี่เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ที่ใส่สั้นและเสื้อนัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 27 คำมั่น
ตอนที่ 27 คำมั่น“ตามผมมาทำไมครับ” กรภัคที่เดินออกจากห้องน้ำเจอร่างสูงกำยำยืนรออยู่ริมทางเดิน“คุยกันหน่อยไหม”ผมเดินเลี่ยงไปทางสวนหย่อมของทางร้านเป็นคำตอบกลายๆ ว่ายอมคุยด้วย ก่อนที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก แต่ยังไม่ทันจะจุดไฟ เขาถึงกับต้องหันมองคนพูด“นายไม่ได้ยืนอยู่คนเดียวนะ ไม่สมควรสูบบุหรี่”“แต่นี่มันพื้นที่สูบบุหรี่” กรภัคชี้ไปที่ป้ายแผ่นใหญ่พร้อมกับยิ้มมุมปากกวนๆ“อือ งั้นเชิญ” ธนาธิปผายมือเชิญอีกฝ่ายให้ทำตามความต้องการ ก็ในเมื่อตรงนี้มีป้ายติดไว้เด่นหราจะห้ามปรามก็คงไม่ใช่ที่“เอาไหมครับ”“ไม่”“จะพูดอะไรกับผมก็พูดมา”“เลิกได้ก็เลิกซะนะ บุหรี่มันไม่ดีต่อร่างกาย”“อือ ผมจะพยายาม แต่...ลุงจะพูดแค่นี้ใช่ไหม จะไปเดินกลับไปข้างบน” ผมกระแทกเสียงคำว่า ลุง เน้นๆแล้วหันมองหน้าอีกฝ่ายพลางเลิกคิ้วขึ้นถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง“เปล่า” ธนาธิปหลับตาลงช้าๆแล้วตวัดมองอีกฝ่ายเพราะรู้ว่ากำลังถูกเด็กกวนอารมณ์พร้อมกับยิ้มบางๆให้ อย่างน้อยเจ้าเด็กนี่ก็ยอมพูดด้วยดีๆ ถึงจะกวนตีนและเอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็ยอมฟังอะไรง่ายๆ“ฉันรักแม่เธอจริงๆ”“แล้วจะมาบอกผมทำไม”“ฉันอยากให้นายรู้ไว้”“แค่นี้?”“ไม่ใช่แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30
บทล่าสุด
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 43 คู่หมั้น (จบ)
ตอนที่ 43 คู่หมั้นสามเดือนต่อมา@บ้านเพชรปกรณ์บ้านทรงไทยประยุกต์สองชั้นหลังใหญ่ผสานไปกับสไตล์โมเดิร์น อย่างลงตัว ผนังข้างนอกตกแต่งด้วยโทนสีขาวสลับกับโทนสีน้ำตาล ให้บรรยากาศที่อบอุ่น บริเวณหน้าบ้านปลูกดอกไม้ประดับที่ออกดอกชูช่ออวดความสวยบานสะพรั่งราวกับต้อนรับแขกผู้มาเยือนในวันสำคัญของลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าของสวนทุเรียนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดพิธีหมั้นถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายมีเพียงแขก ญาติและเพื่อนสนิทเท่านั้นแต่งานก็ถูกจัดขึ้นอย่างสมเกรียติ สมหน้าสมตาทั้งสองฝ่าย เมื่อเศรษฐีนีเจ้าของตลาดวัฒนาขนเงิน ขนทองคำแท่ง ทองรูปพรรณ แหวนเพชรสิบกระรัตและที่ดินมาหมั้นว่าที่สะใภ้ในอนาคตให้กับลูกชายเพียงคนเดียว“ว่าที่คู่หมั้นมาแล้วค่ะ” ตังเมและพราวฟ้าเอ่ยบอกขณะพา รมย์รวินท์อยู่ในชุดเดรสคอวีขาวผ้าชีฟองอัดพลีส ยาวคลุมข้อเท้าเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านกรภัคยกยิ้มให้อย่างอ่อนโยนขณะเดินไปจูงมือคู่หมั้นเดินเข้ามาในห้องรับแขก“วันนี้หนูสวยมาก พี่คิดว่านางฟ้าที่ไหนลงมาเดินเล่น”รมย์รวินท์หลุดหัวเราะออกมาเมื่อเจอคำพูดหวานเลียน ยืนยิ้มหน้าแดงด้วยความเขินอายเมื่อเขาจูบที่แก้มแล้วผละออกอย่างรวมเร็วเพราะกลั
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 42 งอนอยู่นะ
ตอนที่ 42 งอนอยู่นะ“พี่เมฆา พี่เมฆา”“...”“เมฆา”“ครับ คุณเกมส์” เมฆาที่เดินกลับมาถึงโต๊ะทำงานได้ยินเสียงผู้บริหารหนุ่มโวยวายเสียงดังจึงรีบเข้ามาในห้องทำงาน"ไปไหนมา"“ผมปวดหนัก ผมขอโทษนะครับ”เมฆาเอ่ยบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อปล่อยเจ้านายสัมภาษณ์งานเลขาคนใหม่เพียงลำพัง“คราวหน้าผมไม่เอาแล้วนะเลขาผู้หญิงอ่า เอาผู้ชายเท่านั้น ผู้ชายเท่านั้นนะพี่”“ครับผม แล้วเธอ...ทำอะไรคุณหรือเปล่าครับ”“ผมเกือบโดนสวบแล้วไหมล่ะ”“อาบน้ำก่อนไหมครับ กลิ่นน้ำหอมเธอแรงมาก ถ้าไปรับคุณกอบัวในสภาพนี้ คุณเกมส์จะโดนโกรธเอาได้นะครับ”“ก็คงโดนอยู่แล้ว เพราะผมต้องเล่าให้เธอฟังทุกเรื่อง”“อนาคตไม่มีโอกาสเป็นพ่อบ้านใจกล้านะครับคุณเกมส์”“ยังไง?”“กลัวเมีย”“เขาเรียกให้เกียรติครับ และที่สำคัญผมไม่พูดโกหก”“ครับๆ” เมฆายกยิ้มให้เจ้านายก่อนจะเดินออกมา อยากจะแซวคนกลัวเมียให้นานกว่านี้ แต่เขายังไม่พร้อมหางานใหม่หลังจากร
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 41 เอาแต่ใจ
ตอนที่ 41 เอาแต่ใจ2 ปีต่อมา@มหาลัยรถอาวดี้คันหรูจอดสนิทข้างตึกคณะวิศวกรรมก่อนจะดึงร่างบางมาสวมกอดแล้วหอมแก้มนุ่มอย่างเช่นทุกวัน“ตั้งใจเรียนนะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับ”“โอเคค่ะ”“พี่เกมส์ก็ตั้งใจทำงานนะคะ” รมย์รวินท์โน้มตัวไปหอมที่แก้มเขากลับคืนแล้วก้าวลงจากรถแต่ถูกเขาดึงไว้อีกครั้ง“คะ พี่เกมส์”“ฝึกงานเมื่อไหร่”“อีกสองเดือนค่ะ”“พี่ว่าหนู...”“ค่อยคุยกันเรื่องนี้ได้ไหมคะพี่เกมส์” รมย์รวินท์เอ่ยแทรกขึ้นมาเมื่อเขาถามเรื่องฝึกงานอีกครั้ง คุยกันทีไรจบด้วยการเถียงกันและงอนกันทุกครั้งไป“โอเคครับ หวังว่าตอนเย็นพี่มารับหนูจะมีคำตอบให้พี่นะ”“รับทราบค่ะ”ฟู่ว!รมย์รวินท์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกแล้วเดินไปหาเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ในโรงอาหาร“เป็นอะไรกอบัว”“เครียด เรื่องฝึกงาน”“มีปัญหาหรอ เรื่องเกรดหรือติดกิจกรรมล่ะ ไปปรึกษาอาจารย์ไหม เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน”
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 40 คบกันนะ
ตอนที่ 40 คบกันนะหลังจากเรื่องราวทุกอย่างเคลียร์จบเรียบร้อย ผมจึงพาเธอกลับมาที่คอนโดเพื่อเปลี่ยนชุด ก่อนจะพามาที่ร้านอาหารบนตึกสูงใจกลางเมืองรมย์รวินท์ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูพิ้งค์โกลด์สั้นเหนือเข่าเดินเคียงข้างเขาในชุดสูทสีดำไม่ทางการ พอมองไปที่มือนุ่มก็ถูกเขากุมไว้ตลอดเวลาจนเธอต้องสลับมองหน้าเขาด้วยแววตาเป็นประกาย“มองแบบนี้พี่เขินนะ”“ก็พี่หล่อนี่คะ”“ไปเอาความปากหวานมาจากไหนหนอ”“พี่มุกกับพี่ชะเอมเคยบอกไว้ค่ะ ว่าพี่ชอบคนอ้อนๆ”“ไปเชื่อพวกมันสองคน โดยต้มจนเปื่อยแล้วมั้ง”“อ้าวไม่ชอบหรอคะ” รมย์รวินท์เอียงคอถามอย่างน่ารักจนกรภัคหลุดหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าเหวอของคนตัวเล็กกว่าแล้วโอบเอวดึงเธอมากอดแนบชิด“ชอบ แต่คนที่อ้อนพี่ ต้องเป็นเราเท่านั้นนะ ถ้าเป็นคนอื่นพี่ไม่ชอบ”“ไม่คุยด้วยแล้ว” รมย์รวินท์หันหน้าหนีซ่อนรอยยิ้ม แต่ลืมไปว่าเป็นกระจกซึ่งเห็นเงาที่สะท้อนออกมาเห็นเขายืนกลั้นขำจนหน้าแดง“อยากยิ้มก็ยิ้ม ไม่ต้องแอบหรอก พอโดนเอาคืนบ้าง ไปไม่เป็นเลยนะเรา”
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 39 คืนเกิดเหตุ
ตอนที่ 39 คืนเกิดเหตุตึกคณะบริหารจีจี้เดินเล่นโทรศัพท์ลงมาจากตึกในช่วงห้าโมงเย็น ก่อนจะเดินไปนั่งรอคนขับรถที่บ้านมารับ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจอร่างสูงใบหน้าหล่อที่ทำท่าถมึงทึง คนที่เธอพยายามพาตัวเองไปอยู่ใกล้ๆและตามจีบมานานนับเดือน แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธออยากวิ่งหนีไปให้ไกลๆ ถ้ามีวิชาหายตัวได้ก็คงจะดี“หยุดเลยนะจีจี้”“พี่เกมส์” จีจี้พูดเสียงสลดใบหน้าสวยซีดเผือด “จีจี้ขอโทษ”“รู้ไหมว่าสิ่งที่จีจี้ทำมันทำให้พี่วุ่นวายมากแค่ไหน”“แต่หมอบอกว่าพี่ไม่ถึงตายนะคะ แพ้แต่ไม่รุนแรง แล้วจีจี้ก็ไม่ได้ตั้งใจ จีจี้ขอโทษ”“ใครว่าพี่ไม่ตาย”“นี่จีจี้คุยกับวิญญาณพี่หรอคะ ฮือ จีจี้ขอโทษนะคะขนาดตายไปแล้วยังเป็นผีมาหลอกมาหลอนจีจี้อีก” จีจี้ตีโพยตีพายยกมือปิดหน้าปิดตาร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความกลัว แถวนี้ยิ่งไม่มีคนอยู่ด้วย“พี่ยังไม่ตาย แต่ที่บอกตายเพราะพี่ทรมานใจที่จีจี้ก่อเรื่องจนทำให้พี่กับกอบัวผิดใจกันต่างหาก”“อึกฮือ”“จีจี้ตั้งสติก่อน เลิกร
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 38 หวานต่อไม่รอแล้วนะ
ตอนที่ 38 หวานต่อไม่รอแล้วนะไม่นานรถอาวดี้คันหรูจอดสนิทที่หน้าร้านอาหารริมชายหาด ภายในตกแต่งสไตล์โมเดิร์นกรุกระจกล้อมรอบ และยังมีโซนด้านนอกริมหาดที่ตกแต่งด้วยไฟสีเหลืองนวล และเสียงเพลงจากนักร้องยิ่งทำให้บรรยากาศโดยรวมช่างโรแมนติก“นั่งตรงไหนดี หืม” กรภัคโอบไหล่คนตัวเล็กแล้วโน้มมาถามด้วยน้ำเสียงเอ็นดู“ตรงโซนริมหาดดีกว่าค่ะ บรรยากาศกำลังดีเลย” สายลมพัดเอื่อยๆพัดกลิ่นอายทะเลขึ้นมาจนทำให้ร่างบางที่หน้าบึ้งตึงยิ้มกว้างออกมา นี่สินะกลิ่นอายทะเลบ้านเกิดที่ไม่ได้สัมผัสมานานหลังจากที่ย้ายไปเรียนในเมืองหลวง“ชอบไหม” ผมเอ่ยถามเสียงนุ่มพร้อมกับเกลี่ยปอยผมที่ปลิวไปตามแรงลมขึ้นทัดหูให้อย่างอ่อนโยน“ชอบมากค่ะ”“เห็นเรายิ้มได้พี่ก็ดีใจแล้ว”“ไม่ได้หลอกว่าอะไรหนูอยู่ใช่ไหมคะ”“เปล๊า ใครจะกล้า แล้วเราอยากกินอะไร สั่งเลยนะ วันนี้ป๋าเลี้ยงไม่อั้น” กรภัคเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเอ็นดูแววตายามมองคนตรงหน้าก็เปี่ยมไปด้วยรัก“จะเอาให้ขนหน้าแข้งป๋าร่วงเลย”“คงยากหน่อยนะ เพราะพี่รวยมาก”“จ้
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 37 ทะเลเดือด
ตอนที่ 37 ทะเลเดือด“เดี๋ยวเราไปเที่ยวที่นี่กันก่อนนะคะ ไปหาข้าวเที่ยงกินที่นี่ด้วย”“ตามใจไกด์เลยครับ” กรภัคบอกเสียงอ่อนโยนพร้อมกับกุมมือนุ่มไว้ตลอดทางจนกระทั่งถึงที่หมาย“เดี๋ยวหนูพาพี่เที่ยวที่โซนนี้ก่อนนะเวลามีน้อย คราวหน้าถ้ามีโอกาสจะพาเที่ยวให้ครบแปดโซนเลยค่ะ”“โอเคครับ”“งั้นไปกันค่ะ”รมย์รวินท์เช่าจักรยานสมาสองคัน เธอกับเขาปั่นเลียบไปตามริมน้ำชมอาสนวิหารพระนางมารีอาปฏิสนธินิรมลที่ตั้งเด่นสง่า ด้วยสถาปัตยกรรมสไตล์โกธิค ที่มียอดแหลมตรงปลายโบสถ์ทั้งสองข้าง ภายในงดงามด้วยการประดับกระจกสี“สวยมาก นักท่องเที่ยวก็เยอะ”“เป็นแลนมาร์คของจังหวัดเลยค่ะ ป่ะนี่ก็ใกล้เที่ยวแล้วเดี๋ยวหนูพาไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงกับเส้นจันท์ผัดปูนิ่มที่ร้านริมน้ำบอกเลยว่าอร่อยมาก เอ๊ะหรือส้มตำทุเรียนดี”“โอ้โห่ ทุเรียนพี่ว่าพอก่อนดีกว่า เมื่อเช้าแม่เราก็จัดให้พี่เต็มที่เลย แล้วเรายังแกล้งพี่ไว้แสบมากอีกนะ”“ก็เลือกที่จะไม่กินก็ได้นี่คะ เหมือนที่พี่ไม่ไปช่วยงานแม่พี่ที่ตลาดช่วงหน้าทุเรียนไงคะ
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 36 ดูดาวกันนะ
ตอนที่ 36 ดูดาวกันนะ หลังจากที่ทานข้าวอิ่มเรียบร้อยกอหญ้าก็ขอตัวไปนอนเพราะต้องลงสวนแต่เช้า กรภัคจึงรีบเดินไปรั้งเอวบางที่กำลังจะเดินเข้าห้องมากอดไว้แนบอก“พี่เกมส์ทำอะไรคะเนี่ย ปล่อยเลย”“พี่ขอคุยด้วยหน่อยนะ”“ก็บอกดีๆสิคะ มากอดทำไม เดี๋ยวแม่มาเห็นเข้า”“พี่กลัวเราหนีพี่อีก” กรภัคพาร่างบางเดินมานั่งหน้าบ้านที่มุมนั่งเล่นตรงระเบียงซึ่งมีศาลาขนาดเล็กตัวไม้ระแนงมีผู้ผ้าพริ้วสีขาวตามเสาบ้าน รอบๆปลูกไม้ประดับจึงค่อนข้างเป็นส่วนตัว“มีอะไรก็พูดมาสิคะ”“มานอนดูดาวกันนะ”รมย์รวินท์นั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆแต่กลับถูกเขาดึงไปนั่งบนตักสองแขนกำยำกอดรอบเอวบางแล้ววางคางเกยบนไหล่เล็ก“พี่คิดถึงเรามากเลยนะรู้ไหม”“....”เมื่อเธอไม่ตอบแต่การที่เธอเอียงศีรษะซบอกก็ทำให้ผมยิ้มออกมา ซึ่งยิ้มที่ออกมาจากหัวใจที่เปรี่ยมไปด้วยความสุข“พี่รักเรานะ ขอโทษที่พี่ไม่ได้ดีพอจนสุดท้ายทำให้เราต้องเสียใจ
ก็รักไปแล้วให้ทำไง ตอนที่ 35 คนเดียวสักพัก
ตอนที่ 35 คนเดียวสักพัก“เฮ้อ” รมย์รวินท์ถอนหายใจเฮือก ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านก่อนจะพูดคุยกับผู้เป็นแม่ ถ้าเจออะไรอย่าตกใจ อย่าใช้อารมณ์ อย่าใช้สมองให้ใช้หัวใจตัดสิน ที่แม่พูดมาทั้งหมดคงหมายถึงเขาสินะครืด ครืด ครืด“โทรมาได้จังหวะพอดีเลย” รมย์รวินท์รีบรับสายเมื่อเห็นชื่อเพื่อนสนิทโทรเข้ามา “กำลังจะโทรหาพอดีตังเม”“แกเจอพี่เกมส์แล้วใช่ไหม”“เจอแล้ว แกรู้อยู่แล้วหรอว่าเขามาที่นี่”“อือ”“แล้วแกไม่บอกฉันก่อน”“แหม่ๆ ทำอย่างกับรับสายงั้นแหละ ฉันกับพราวโทรหาแกจนสายเกือบไหม้แล้วมั้ง ข้อความที่ส่งไปเปิดอ่านบ้างหรือเปล่าเถอะ”“โทษทีจะเพื่อนรัก แต่หยุดบ่นก่อน ช่วยคิดหน่อย”“จะให้ช่วยคิดยังไง เรื่องนี้แกต้องตัดสินใจเอง หัวใจแก แกก็น่าจะรู้ดีที่สุดแล้วนะกอบัว มาถามฉันก็จะช่วยอะไรได้นอกจากโทรมาฟังแกระบาย”“เรื่องจริงใช่ไหม”“อือ วันนั้นฉันก็อยู่กับพวกพี่เขา พี่ชินเขาก็อยู่ด้วยนะ เขาเล่าและยืนยันว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ”“แต่ตอนที่ฉันขึ้นไปฉันก็ไม่เห็นแม้แ
