ВойтиShare
ตอนที่26 อย่างพึงใจ
Последнее обновление:
2025-04-18 22:25:31
Related chapter
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่27 ถือว่าสวรรค์เป็นใจ
คลายความกังวลและหวาดระแวงในใจลงได้ เช่นนั้นถือว่าสวรรค์เป็นใจให้พวกเขาได้ร่วมหอ เป็นสามีภรรยาอย่างแท้จริงไวขึ้นอีกหน่อยก็แล้วกันครั้นคิดตกแล้ว ความรู้สึกก็ผ่อนคลายลงเยี่ยนหยางจงผละริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า พลางสบนัยน์ตาหวานหยาดเยิ้ม ก่อนก้มลงประทับจุมพิตที่ลำคอขาวผ่อง ยามริมฝีปากและลมหายใจร้อนลวกผิวที่ลำคอ ความรู้สึกหวิวซ่านพลันแล่นพล่าน จ้าวกุ้ยอินสั่นสะท้าน แหงนหงายศีรษะ หลับตาพริ้ม ปล่อยให้ลิ้นอุ่นชื้นโลมเลียขยายอณาเขตไปเรื่อย ๆ ยามนี้รู้เพียงว่าสัมผัสจากบุรุษตรงหน้าทำให้นางคลายทรมานจากความร้อนที่สุมอยู่ภายในแต่ส่วนลึกยังคงพยายามต้านทานการกระทำอุกอาจนี้ไม่หยุด“จะ... เจ้าจะทำอะไร” จ้าวกุ้ยอินถามด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า“ก็คลายร้อนให้ภรรยาตามคำสั่งอย่างไรเล่า” เยี่ยนหยางจงกระซิบตอบ ขณะประทับรอยจูบบนไหปลาร้าขาวเนียน พลางหัวเราะเบา ๆ ในลำคอมือทั้งสองเริ่มเคลื่อนไหวไปตามแผ่นหลังและสาบเสื้อของนาง ครั้นค้นพบสายรัดเอวก็ใช้แรงเพียงไม่มากกระชากออกไป อาภรณ์ที่แต่เดิมรุ่ยร่ายไหลหล่นจากลาดไหล่ ไม่ทันไรร่างอรชรก็เหลือเพียงเอี๊ยมสีแดงสดกับกางเกงชั้นในตัวบางเท่านั้นครั้นความเย็นกระทบผิว สติก็เหม
Последнее обновление : 2025-04-18กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่28 เว้าวอน
เมื่อรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายผ่อนคลายลงแล้ว เยี่ยนหยางจงจึงขยับสะโพกเบา ๆ ในขณะที่มือทั้งสองข้างออกแรงช้อนร่างแบบบางขึ้นลงช้า ๆ แม้จะไม่เคยผ่านเรื่องเช่นนี้มาก่อน แต่ธรรมชาติย่อมนำพาให้ทุกอย่างเป็นไป จ้าวกุ้ยอินเริ่มขยับกายตามจังหวะที่เขานำพา จากเนิบช้า กลายเป็นเร่งเร้า ในที่สุดต้องส่ายสะโพกบดเบียดแท่งเพลิงร้อนลวกที่ฝังอยู่ในกายนาง จึงค่อยคลายทรมานจากความหิวโหยอันไม่รู้ที่มาก่อนหน้านี้ทว่าการกระทำแสนเงอะงะไม่เพียงพอให้บุรุษตรงหน้าอิ่มเอม“อินเอ๋อร์คงไม่ไหว เช่นนั้นจงนอนลงแล้วให้สามีช่วยเถิดนะ” เขาออดอ้อนเสียงสั่น หวังว่านางจะเลิกดื้อ แล้วยินยอมถูกควบขี่อย่างที่ควรจะเป็น“มะ... ไม่ ไม่เอานะ”“เช่นนั้นก็ทำอะไรสักอย่างสิ หาไม่แล้วสามีคงต้องลงมือรังแกอินเอ๋อร์จริง ๆ แน่” เสียงกระซิบทุ่มนุ่มยั่วเย้า เขากล่าวที่เล่นทีจริง พลางยกสะโพกกลมมนขึ้นลงรวดเร็วขึ้น บอกใบ้ให้นางกระทำตามบทเรียนอันวาบหวามนี้จ้าวกุ้ยอินสับสนไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไร แต่พอร่างกายเคลื่อนไหวตามการนำพาของเขา ความรู้สึกปลาบแปลบพลันแล่นลามไปทั้งกาย บังเกิดความหวามไหวซ่านเสียวสุขสมอย่างไม่เคยเป็นนางจับบ่าทั้งสองของเขาเป็นหลักยึด แล
Последнее обновление : 2025-04-18กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่29 ปล่อยข้าได้แล้ว
“อะ...อื้อ” นางตกใจจึงตอบออกไปโดยไม่ได้คิดใบหน้าคมสันยามประดับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ กลับแลดูอบอุ่นอ่อนโยนยิ่ง จ้าวกุ้นอินถึงกับเหม่อไปชั่วครู่แต่แล้วภาพใบหน้าเย้ายวนยามเขาครวญครางเรียกชื่อนางก็ลอยเข้ามาในห้วงจำ พาให้ใบหน้างามร้อนผ่าว โลหิตสูบฉีดจนแดงก่ำด้วยความอุทธัจผ่านไปชั่วครู่ พอได้สติคืนมา จ้าวกุ้ยอินพยายามทำเสียงจริงจัง แล้วใช้มือข้างที่เหลือผลักเขาออกไป“นี่...ปล่อยข้าได้แล้ว” “อะไรกัน พอสมใจแล้วก็ผลักไสสามีเลยหรือ ช่างใจร้ายเสียจริง” คิ้วเข้มมุ่นขมวด ดวงตาสีดำราวน้ำหมึกฉายแววตัดพ้อ หากเหล่าแม่นางน้อยได้มองคงเห็นใจเขาสุดประมาณ“เหลวไหล!” นางตวาดแหว แต่ความเป็นจริงก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าเมื่อคืนตนเองทำอะไรต่อมิไรกับเขาตั้งมากมาย“พูดแบบนี้ อย่าบอกนะว่าจะไม่รับผิดชอบ?” เขาจดจ้องนางเขม็ง ทำประหนึ่งว่าจะไม่ยอมถูกเอาเปรียบอย่างเด็ดขาด“รับผิดชอบอะไร เพ้อเจ้อ” จ้าวกุ้ยอินถลึงตาใส่คนตัวโตที่ทำท่าราวกับไม่ได้รับความเป็นธรรม คิดว่าอย่างไรจะไม่ยอมรับเด็ดขาด ต่อให้เรื่องทุกอย่างจริงยิ่งกว่าจริง ก็นางไม่ได้รักชอบเขาเสียหน่อย มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่“เช่นนั้นจงดูที่อินเอ๋อร์ทำกับสามีเอาเองก็แล้วก
Последнее обновление : 2025-04-20กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่30 ช่างหน้าไม่อาย!
หากผู้ใดมาเห็นเข้า…ตนเองจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนครั้นคนตัวโตกำลังจะลุกไปยังขอบเตียง หัวใจนางพลันหล่นวูบ หากปล่อยให้เหล่าสาวใช้เห็นร่องรอยที่ตนเองเพียรฝากไว้บนกายเขาเมื่อคืน นางคงต้องวิ่งเอาศีรษะโขกกำแพงหนีความอายเป็นแน่ไม่ได้...ไม่ได้ ข้าจะให้ใครเห็นสภาพของเขาไม่ได้ทั้งสิ้น!แต่ทันใดนั้นมีเสียงขออนุญาตดังเข้ามา แล้วบุรุษปากไวก็รีบตอบรับ โดยไม่สนใจว่ายามนี้เขากับนางอยู่ในสภาพน่าอายขนาดไหน จ้าวกุ้ยอินกัดฟัน ข่มความปวดแปลบที่แล่นลามอยู่ตามเนื้อตัว กระโจนใส่เยี่ยนหยางจงสุดแรง จนทั้งสองล้มลงบนฟูกอีกครั้ง นางรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมกายของพวกเขาไว้ทันทีคิ้วกระบี่ขมวดเล็กน้อย แต่คลายออกอย่างรวดเร็ว เยี่ยนหยางจงรู้สึกอารมณ์ดีอย่างประหลาด ริมฝีปากบางเผยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม ผู้เป็นภรรยาช่างขยันสร้างความครึกครื้นเสียจริง เช่นนั้นเขาก็จะเล่นกับนางด้วยทั้งที่นอนนิ่งเหมือนให้ความร่วมมือ ทว่าสองมืออุ่นร้อนกลับเคลื่อนไหวไปตามเรือนร่างนุ่มลื่นราวแพรไหมอย่างย่ามใจ ทั้งยังลอบแตะจูบบนริมฝีปากและแก้มของนางซ้ำ ๆ จนจ้าวกุ้ยอินต้องถลึงตาใส่บุรุษที่ตนเองทาบทับอยู่ เป็นเชิงว่าหากไม่ยอมอยู่เฉย ๆ นางจะฉีกเขาให้เป็นชิ้น ๆ
Последнее обновление : 2025-04-20กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่31 แสดงความรักอย่างร้อนแรง
ไอน้ำลอยฟุ่งคล้ายม่านหมอก กลิ่นน้ำมันหอมชวนสดชื่น น้ำร้อนช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดของกล้ามเนื้อ แต่จ้าวกุ้ยอินกลับนั่งเกร็ง ถลึงตาจ้องเขม็งเสียทุกครั้งที่คนตรงหน้าขยับกาย เพราะไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับตนเองอีกเยี่ยนหยางจงเห็นท่าทางตื่นตระหนกของนางก็อดอมยิ้มไม่ได้ ท่านหญิงกุ้ยอินที่ปกติมักวางตัวสูงส่งยากเอื้อมถึง ครานี้กลับทำอันใดไม่ถูก แววตาที่เคยพยศดังนางม้าป่า บัดนี้ไม่ต่างอะไรกับกวางน้อยที่กำลังแตกตื่น จากการถูกพยัคฆ์เช่นเขาจดจ้องยามนี้ฤทธิ์กำยานปลุกกำหนัดถูกถอนจนหมดไม่มีเหลือ ดูท่าคนงามคงกำลังสับสนว้าวุ่นใจกับการกระทำของตนเองเมื่อคืนอยู่เป็นแน่ เช่นนั้นเขาควรให้นางได้ผ่อนคลายบ้าง“อินเอ๋อร์แสดงความรักอย่างร้อนแรงทั้งคืนคงจะเหนื่อยมาก เช่นนั้นก็แช่น้ำสักครู่ให้สบายตัวเถิด ไม่ต้องปรนนิบัติสามีทำธุระเช้าก็ได้”ถ้อยคำหยอกเย้าแสนระคายหู จ้าวกุ้ยอินเหลือบตาขึ้นมองคนหลงตัวเอง แม้รู้สึกว่าอีกฝ่ายช่างหน้าหนา แต่ก็ฝืนข่มอารมณ์เอาไว้ เพราะหากต้องเลือกระหว่างทนอายคนแค่ผู้เดียว กับการถูกบ่าวไพร่ซุบซิบนินทา นางขอเลือกอย่างแรกทว่าในเมื่อไล่คนออกไปหมดแล้ว นางคงมีแต่ต้องรับผิดชอบคำพูดของตนเอง“หา
Последнее обновление : 2025-04-20กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่32 คารวะน้ำชาพ่อกับแม่สามี
หลังจากแม่นมสวีออกจากห้องหอไปแล้ว เยี่ยนหยางจงยังพยายามชักจูงให้จ้าวกุ้ยอินเปลี่ยนใจ แต่นางดึงดันจะไปคารวะน้ำชาพ่อกับแม่สามีให้ได้ ครั้นเห็นสายตามุ่งมั่นที่ส่งมาเขาจึงพยักหน้าตกลงในที่สุด“ตอนนี้ยังมีเวลา พวกบ่าวจะรีบแต่งกายให้ท่านหญิง รับรองว่าต้องงดงามแน่นอน ซื่อจื่อออกไปรอข้างนอกก่อนนะเจ้าค่ะ” นางกำนัลชิวเยวี่ยกล่าวกับท่านเขยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ฝากพวกเจ้าด้วย” กล่าวจบเยี่ยนหยางจงก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องพอท่านเขยจากไป นางกำนัลทั้งสามที่รอท่าอยู่แล้วรีบกุลีกุจอพาจ้าวกุ้ยอินไปยังหลังฉากกั้น จัดการสวมอาภรณ์ผ้าไหมอันงดงามที่เตรียมเอาไว้อย่างรวดเร็ว เสร็จแล้วจึงประคองนายหญิงไปที่โต๊ะเครื่องแป้งชิวสุ่ยบรรจงเกล้ามวยตกหลังอาชา โดยเลือกชุดปิ่นทับทิมซึ่งเป็นของหมั้นประดับบนเรือนผม ส่วนชิวอิงเปิดตลับเครื่องประทินโฉมแล้วทาแป้งลงบนใบหน้าสวยได้รูป จบด้วยการกระตวัดปลายพู่กันวาดคิ้วโก่งสมบูรณ์แบบเพียงไม่นานภาพสตรีงดงามเฉิดฉันก็สะท้อนบนคันฉ่องสำริดความเคลื่อนไหวทำให้เยี่ยนหยางจงผินหน้าไปยังต้นเสียง เห็นชิวเยวี่ยประคองจ้าวกุ้ยอินออกมาจากห้องด้านในวันนี้นางสวมกระโปรงหรูฉวินรัดใต้อกสีแดงปักลายดอก
Последнее обновление : 2025-04-22กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่33 เป็นอย่างไรบ้าง
แม้ไม่กระจ่างว่ามารดาไม่พอใจสิ่งใด แต่เมื่อเห็นสีหน้าสงบเยือกเย็นของสตรีข้างกาย เยี่ยนหยางจงก็รู้สึกเบาใจลงหลายส่วน“ท่านหญิงไม่สบายอาการเป็นอย่างไรบ้าง” เยี่ยนหยางเจวี๋ยเอ่ยถาม ในน้ำเสียงเจือความเป็นห่วงอย่างจริงใจ“สะใภ้ไม่เป็นอะไรมาก ทำให้พวกท่านเป็นห่วงแล้ว” จ้าวกุ้ยอินกล่าวตอบอย่างนุ่มนวล“จงเอ๋อร์ เจ้าก็ดูแลท่านหญิงให้ดีเล่า อย่าให้จ้าวอ๋องตำหนิเอาได้” เยี่ยนหยางเจวี๋ยสังเกตสีหน้าของลูกสะใภ้ ก่อนหันไปกำชับบุตรชายด้วยอารามเคร่งครึมจริงจัง“ท่านพ่อโปรดวางใจเถิดขอรับ ลูกจะดูแลนางอย่างดี” เยี่ยนหยางจงรับคำอย่างหนักแน่น“เอาล่ะ เริ่มพิธีกันได้แล้ว พวกเจ้าจะได้กลับไปพักผ่อน”เยี่ยนหยางจงได้ยินเช่นนั้นจึงประคองภรรยาไปยังเบาะกลมตรงหน้าบิดาก่อนรอจนสะใภ้ใหญ่คุกเข่าลงเรียบร้อย สาวใช้ผู้หนึ่งก็รินน้ำชาส่งให้ จ้าวกุ้ยอินรับมาแล้วยกขึ้นพลางกล่าว “ท่านพ่อ รับน้ำชาเจ้าค่ะ”เยี่ยนหยางเจวี๋ยมิได้สร้างความลำบากให้สะใภ้แม้แต่น้อย ยื่นมือไปรับน้ำชามาดื่มจนหมด แล้วกล่าวอวยพร “ขอให้พวกเจ้าทั้งสองครองรักกันยั่งยืนดังกระเรียนคู่ ที่สำคัญต้องมีหลานให้ข้าอุ้มหลาย ๆ คนเล่า” พูดจบก็หัวเราะออกมา พลางโบกมือใ
Последнее обновление : 2025-04-22กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่34 ช่างไม่ยุติธรรม!
ส่วนเรื่องน้ำชาถ้วยนั้น ก็เพื่อให้อีกฝ่ายเรียนรู้ว่าถึงเกิดมาเป็นท่านหญิง แต่หากไม่ได้รับความโปรดปรานจากแม่สามีจะส่งผลเช่นไร นางเพียงถือโอกาสประกาศความเป็นใหญ่ ต้องการให้สะใภ้รู้จักเจียมตน ไม่ทำตัวเหิมเกริม หรือออกคำสั่งอย่างเอาแต่ใจกับคนของตนเองอีก แต่พอเห็นความผิดหวังในสายตาของบุตรชาย ก็เริ่มลังเลกับการกระทำของตนเองเล็กน้อย จึงเสมองไปทางอื่นเสียเยี่ยนหยางจงยื่นจอกออกไปทางสาวใช้ที่ทำหน้าที่รินน้ำชา แม้จะหวาดหวั่นแต่สาวใช้ผู้นั้นก็รีบเข้าไปรับจอกชาคืน แต่ทันทีที่สบดวงตาสีนิลเข้มลึก กระแสเย็นเยียบชวนหนาวเหน็บก็แทรกลึกถึงกระดูก ความหวาดกลัวสายหนึ่งแล่นลามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ขาทั้งสองไร้เรี่ยวแรงจนไม่อาจฝืนยืนได้อีก ทรุดกายลงกับพื้น นั่งตัวสั่นงันงกอย่างหวาดกลัวแม่ทัพหนุ่มหันไปมองมารดาอีกครั้ง พอเห็นว่าอีกฝ่ายทำไม่รู้ไม่ชี้ ก็ออกคำสั่งเสียงเย็น “เด็ก ๆ เอาตัวสาวใช้ผู้นี้ออกไปโบยสิบไม้ แล้วขายออกไปเสีย”“บ่าว...บ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ ซื่อจื่อไว้ชีวิตด้วย บ่าวไม่กล้าแล้ว” สำหรับสตรีตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง แค่ถูกโบยก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด ยังต้องโดนขายออกไปอีก นับเป็นโทษทัณฑ์ที่หนักหนาเกินกว่าจ
Последнее обновление : 2025-04-22
Latest chapter
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่44. เรือนเจาหยาง
หลังจากได้ชื่ออย่างเป็นทางการเรียบร้อยแล้ว จิงจิงก็ก้มหน้าลงแทะเปลือกเหอเถาต่อ โดยมีจ้าวกุ้ยอินนั่งเท้าคางมองมันด้วยความเอ็นดูอยู่เงียบ ๆดวงหน้างามพิสุทธิ์อาบย้อมด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาหงส์ฉายแววอบอุ่นอ่อนโยนดังสายน้ำฤดูสารท สีหน้าเปี่ยมสุขราวบุปผาบานสะพรั่ง ดูงดงามเปล่งประกายจนผู้มองตาพร่ามัวภาพสตรีสะคราญโฉมเริงรื่นดุจความฝัน ทำให้เรือนเจาหยางมีชีวิตชีวาขึ้นในบัดดลยามแสงทองบนท้องนภาถูกแทนที่ด้วยม่านราตรีสีดำ ทั่วทั้งจวนก็เริ่มจุดโคมไฟ ไม่เว้นแม้กระทั่งเรือนเจาหยาง แสงสีนวลจากโคมเหนือประตูสว่างไสวเสมือนดวงดาวนำทางให้ใครสักคน หลังจากอาบน้ำจนหอมกรุ่นไปทั้งกาย ชิวอิงกับชิวเยวี่ยก็ช่วยกันสวมชุดนอนให้นายหญิง ทั้งบรรจงสางผมจนเรียบลื่น กระทั่งเส้นไหมสีดำมันวาวแผ่สยายเต็มแผ่นหลังเอี้ยมสีชมพูปักลายดอกโบ๋ตั๋นถูกสวมทับด้วยอาภรณ์แพรโปร่งบางสีเดียวกัน ขับเน้นผิวขาวราวหิมะให้กระจ่างสดใส อวดเรือนร่างอรชรภายใต้แสงเทียน ดูเย้ายวนใจอย่างยิ่งจ้าวกุ้ยอินอดขมวดคิ้วมิได้ เมื่อเห็นคนสนิททั้งสองกระตือรือร้นในการแต่งกายให้นางเป็นพิเศษ ราวกับจะเตรียมส่งพระสนมไปยังห้องบรรทมของจักรพรรดิ“พวกเจ้าแน่ใจนะว่ากำลัง
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่43. เจ้ากระรอกน้อย
“ขอบคุณฮูหยินชื่อจื่อมากขอรับ หากไม่มีอะไรแล้ว ผู้น้อยขอตัวก่อน” ชิงอวี้รับถุงแพรมาด้วยหน้าตายิ้มแย้ม แล้วกล่าวคำอำลา หลังจากได้รับอนุญาตเขาก็รีบจากไปทันทีจ้าวกุ้ยอินมองไปยังตะกร้าที่เจ้ากระรอกน้อยนอนอยู่แล้วหัวเราะเบา ๆ ที่แท้ท่าทางจะเป็นจะตายของมันเมื่อครู่เกิดจากความตะกละ แต่ถึงกระนั้นนางก็รู้สึกยินดีที่เจ้าก้อนกลมสีน้ำตาลนี้จะไม่เป็นอะไร เพราะถ้ามันตายขึ้นมา คงเพิ่มความหดหู่ให้ชีวิตนางมากขึ้นไปอีก“ถ้าเป็นตามที่ท่านหมอบอก อีกไม่นานเจ้านี่คงจะถ่ายออกมา บ่าวว่าเอามันออกไปดูแลที่อื่นดีกว่าเจ้าค่ะ” ชิวอิงยังคงจดจำกลิ่นราวกับมีอะไรตายเมื่อครู่ได้ดี จึงไม่คิดเสี่ยงให้มันถ่ายของเสียออกมาในห้องอีกแต่ว่าสายเกินไป...ปู๊ด! ปรื๊ด...ปรี๊ด! จ้าวกุ้ยอินเอามือปิดจมูก ลุกขึ้นในฉับพลัน แล้วสาวเท้าถี่ ๆ ออกไปจากห้อง แต่ก่อนที่ร่างอรชรจะพ้นประตู ยังไม่วายหันมากำชับนางกำนับคนสนิท “ชิวอิง เรื่องนี้ให้เจ้าไปจัดการก็แล้วกัน พอทำความสะอาดเรียบร้อยค่อยไปตามข้า”ชิวอิงรับคำสั่งแล้วร้องไห้อยู่ในใจ พลางมองตะกร้าใบเล็กอย่างผู้ไม่ได้รับความเป็นธรรมฮือ...ท่านหญิง ทำไมเป็นข้าที่ต้องเช็ดอึกระรอกด้วยเล่า?เมื่
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่42 นุ่มนวล
“ลำบากท่านหมอแล้ว แต่ ‘คน’ ที่เป็นอะไรนั้นไม่ใช่ข้า” จ้าวกุ้ยอินยิ้มน้อย ๆ กล่าวตอบอย่างนุ่มนวล“ฮูหยินซื่อจื่อเกรงใจไปแล้ว ไม่ว่าผู้ใดในจวนเจ็บไข้ล้วนเป็นหน้าที่ของผู้น้อยทั้งสิ้น ไม่ทราบว่าจะให้ตรวจนางกำนัล หรือสาวใช้คนใดของท่านขอรับ”“รบกวนท่านหมอแล้ว” กล่าวจบ จ้าวกุ้ยอินก็ผายมือไปด้านข้างซึ่งไม่มีใครอยู่ทั้งสิ้น“...” ชงอวี้นิ่งอึ้ง“ในตะกร้า” พอเห็นสีหน้างุนงงของผู้เป็นหมอ จ้าวกุ้ยอินจึงเปิดปากอีกประโยคชงอวี้สาวเท้าไปยังโต๊ะข้างตั่งที่มีตะกร้าวางอยู่ใบหนึ่ง พอถึงที่หมายก็ชำเลืองมองลงไป เมื่อเห็นกระรอกน้อยนอนตัวสั่นอยู่ในนั้น พลันรู้สึกเหมือนกำลังถูกทดสอบความอดทนแม้อยากจะตะโกนใส่หน้าสวย ๆ ของฮูหยินซื่อจื่อว่า ท่านเล่นบ้าอะไรอยู่? แต่ก็พยายามตั้งสติ รวมไปถึงทำความเข้าใจสตรีงดงามที่กำลังยกยิ้มน้อย ๆ แล้วมองมาทางนี้อย่างมีความหวัง จึงยังรักษาความสุขุมเอาไว้ได้หากสัตว์เลี้ยงแสนรักเจ็บป่วย ไม่ว่าผู้ใดย่อมรู้สึกไม่สบายใจ ดังนั้นนางจึงส่งคนเชิญตนเองมารักษามันกระมังแต่ว่าเขาเป็นหมอรักษาคน!“ท่านหมอรออะไรอยู่หรือ ยังไม่รีบตรวจอีก” จ้าวกุ้ยอินที่รอฟังอาการของกระรอกน้อยเจ้าปัญหาอยู่เอ่ยเ
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่41 ผู้ใดจะกล้าทัดทาน
พอจ้าวกุ้ยอินคิดมาถึงตรงนี้ คิ้วที่เดิมขมวดแน่นพลันคลายออก ริมฝีปากเผยรอยยิ้มงดงามปานบุปผา ดวงตาฉายแววเจ้าเล่ห์แสนกล ก่อนจะปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นปกติ แล้วยกจอกชาขึ้นจิบ หยิบขนมไป่เหอขึ้นมากัดคำเล็ก ๆ ด้วยความพึงพอใจ ประหนึ่งว่าคนที่ทำหน้าบูดเมื่อครู่มิใช่นาง“ชิวเยวี่ย”“บ่าวอยู่นี่เจ้าค่ะ” ชิวเยวี่ยรีบเดินเข้าไปยืนด้านข้าง รอรับคำสั่งด้วยท่าทีนอบน้อม จ้าวกุ้ยอินส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้อีก นางก็ขยับเข้าไป แล้วตั้งใจฟังคำสั่งของผู้เป็นนาย“บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ” นางยิ้มจนแก้มบุ๋ม จากนั้นก็ลุกขึ้นหมุนตัวเดินจากไป แม้ชิวเยวี่ยจะเป็นนางกำนัลที่ไทเฮาส่งมาให้จ้าวกุ้ยอินได้เพียงปีเดียว แต่ด้วยอายุยังน้อย รูปร่างหน้าตาดูสดใสน่ารัก ทั้งยังช่างเจรจาเป็นที่สุด คุณสมบัติเหล่านี้ทำให้นางเข้ากับคนได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากแทบไม่มีผู้ใดหวาดระแวงเด็กสาวที่เพิ่งโตคนหนึ่ง คนที่นางไปตีสนิทด้วยจึงมักเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟังโดยง่าย ด้วยเหตุนี้จ้าวกุ้ยอินจึงให้ชิวเยวี่ยออกไปสืบข่าวทั้งภายในและภายนอกจวนอยู่บ่อยครั้งพอนางกำนัลคนสนิทเดินลับตาไปแล้ว จ้าวกุ้ยอินก็นั่งชมนกชมไม้ไปตามเรื่องเช่นเดิม
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่40 ซ่อนความรู้สึก
“แสดงว่า...” จ้าวกุ้ยอินหันหน้ากลับมา หลุบสายตาซ่อนความรู้สึกไว้ภายใต้แพขนตา พลางเอ่ยพึมพำเสียงเบา“ใช่เจ้าค่ะ ชิวสุ่ย...ถูกส่งออกไปจากจวนเรียบร้อยแล้ว”จ้าวกุ้ยอินผินหน้าไปทางหน้าต่าง ทอดสายตาไปยังทิวทัศน์ภายนอก แต่มิได้เพลิดเพลินกับบรรยากาศแม้แต่น้อย อดไม่ได้ที่จะคำนึงถึงเรื่องเมื่อวาน หากยามนั้นนางกำชับให้ชิวสุ่ยระมัดระวังอีกสักนิดคงไม่เกิดเรื่องหากเป็นสาวใช้คนอื่น ไม่ใช่นางกำนัลที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันอย่างชิวสุ่ย จ้าวกุ้ยอินคงไม่รู้สึกอะไรนัก ครั้นคิดว่าตนเองเป็นสาเหตุให้นางกำนัลคนสนิทต้องมาตายอย่างอนาจ หัวใจของนางพลันบีบรัด แม้ไม่ได้ร้องไห้ออกมา ทว่าน้ำตากลับหลั่งรินอยู่ในใจถึงจะเสียใจที่นางกำนัลรุ่นใหญ่อย่างชิวสุ่ยต้องมาด่วนจากไป แต่ชิวเยวี่ยไม่อยากให้จ้าวกุ้ยอินเอาแต่นั่งหงอยเหงาเศร้าซึม เดิมทีร่างกายท่านหญิงก็ไม่แข็งแรง หากมัวแต่จมจ่อมกับความโศกเศร้า สุขภาพอาจย่ำแย่มากกว่าเดิม จึงเดินเข้าไปแล้วแสร้งยิ้มกล่าวอย่างกระตือรือร้น“วันนี้อากาศดี ท่านหญิงอยากออกไปนั่งเล่นในสวนสักหน่อยหรือไม่” แม้จ้าวกุ้ยอินส่ายหน้าเบา ๆ ชิวเยวี่ยก็ไม่ละความพยายาม ยังคงเอ่ยโน้มน้าวต่อไป “วันนี้
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่39 ช่างน่าขันสิ้นดี!
“ซื่อจื่อให้คนไปแจ้งทีเรือนใหญ่แต่เช้า ว่าท่านหญิงไม่ค่อยสบาย ฮูหยินจึงสั่งว่ารอท่านหายดีก่อนค่อยไปเยี่ยมคารวะยามเช้าเจ้าค่ะ” แม่นมจางรีบรายงานทันทีจ้าวกุ้ยอินได้ยินก็เค้นเสียงหึคำหนึ่ง ไม่ได้ซาบซึ้งในน้ำใจของเยี่ยนหยางจงแม้แต่นิดเดียว บุรุษผู้นั้นคิดว่าการทำดีเล็ก ๆ น้อย ๆ เพียงเท่านี้ จะสามารถทำให้นางลืมเลือนว่าเขาเป็นคนส่งชิวสุ่ยไปแดนน้ำพุเหลือง[1]หรือไร ไหนจะเล่ห์กลทั้งหลายที่เขานำมาใช้กับตนเองอีกช่างน่าขันสิ้นดี!แม้ไม่ต้องไปคารวะแม่สามีแล้ว แต่จ้าวกุ้ยอินไม่คิดจะนอนต่อ จึงตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง พอเห็นดังนั้นนางกำนัลคนนสนิทก็พากันปรนนิบัตินายหญิงล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนอาภรณ์ เนื่องจากเยี่ยนหยางจงแจ้งมารดาว่าภรรยายังป่วยอยู่ จ้าวกุ้ยอินเองก็ไม่อยากทำตัวผิดสังเกต จึงเลือกอาภรณ์สีขาวสะอาด จากนั้นสั่งชิวอิงให้เกล้าผมและแต่งหน้านางเพียงบาง ๆ เท่านั้นเมื่อได้รับคำสั่ง ชิวอิงก็อมยิ้มน้อย ๆ พลางคิดในใจ เพื่อให้ดูสูงส่งสง่างาม ปกติท่านหญิงมักเลือกเสื้อผ้าสีสด และแต่งหน้าเข้ม ๆ ทำให้แลดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวอยู่บ้าง ทั้งที่ความจริงแล้วรูปโฉมของเจ้านายงดงามสดใสราวกับสตรีแรกแย้ม ใบหน้ารูปแตง
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่38 ห้ามเอ่ยวาจาส่งเดช
ยังไม่ทันที่เยี่ยนหยางจงจะมีปฏิกิริยาตอบกลับ จ้าวกุ้ยอินก็วิ่งถลาออกไปจากห้อง แล้วร้องตะโกนอย่างไม่กลัวตาย “ข้าเป็นคนสั่งให้ชิวสุ่ยโยนมีดสั้นพระราชทานเล่มนั้นลงมาเอง ได้ยินไหมว่าข้าเป็นคนสั่ง...”“อินเอ๋อร์ หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!” เยี่ยนหยาจงได้สติคืนมา รีบหมุนกายวิ่งตามจ้าวกุ้ยอินที่กำลังจะออกพ้นประตูเรือนอยู่รอมร่อ การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วยิ่ง คว้าข้อมือของนางเอาไว้ได้ทันท่วงที ครั้นเห็นคนพยายามดิ้นรนจึงยกร่างบางประหนึ่งว่าไร้น้ำหนักขึ้นพาดบ่า เดินกลับเข้าไปในห้องนอน“เจ้าหมียักษ์สารเลว ปล่อยข้า...ปล่อยข้านะ” นางทั้งทุบทั้งตี แต่ก็เหมือนเอาไข่ไปกระทบหินไม่มีผิด“เป็นถึงฮูหยินแม่ทัพ ห้ามเอ่ยวาจาส่งเดช”“ถ้าเลือกได้ ใครอยากเป็นฮูหยินของคนป่าเถื่อน ใจคอโหดเหี้ยม โลภโมโทสันอย่างเจ้ากัน”“...” เขาสังหารศัตรูไปเรือนแสน หากจะบอกว่าเป็นคนป่าเถื่อนและโหดเหี้ยมยังนับว่าเข้าใจได้ แต่เรื่องโลภโมโทสันเห็นได้ชัดว่าห่างไกลความจริง และการต่อปากต่อคำกับสตรีที่กำลังกระฟัดกระเฟียดก็ไม่ใช่วิสัยของตน“หากชิวสุ่ยเป็นอะไรไป ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าเด็ดขาด”เยี่ยนหยางจงเดินอาด ๆ ไปยังเตียงนอนแล้วโยนคนตัวเล็กลงไป
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่37 เจ้าพูดบ้าอะไร!
ทั้งที่หลังจากไม้กลายเป็นเรือ ท่าทีของนางที่มีต่อเขาก็โอนอ่อนยิ่งนัก ตั้งแต่เช้าก็พยายามรักษากิริยาอย่างสตรีสูงศักดิ์ตลอดเวลา แต่ไฉนจู่ ๆ ภรรยาที่เหมือนจะสิ้นพยศถึงได้ลุกขึ้นมารื้อเรือนโดยไม่ถามความเห็นกันสักคำภาพอาวุธแสนรักหลายชิ้นที่ถูกวางกองเอาไว้ตรงหน้าเรือนวาบผ่านเข้ามาไม่ได้! จะต้องพูดกับนางให้รู้เรื่องครั้นได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ กับเสียงประตูห้องนอนที่ถูกเปิดออก จ้าวกุ้ยอินรู้ทันทีว่าเจ้าของเรือนเจาหยางมาถึงแล้ว แต่ก็มิได้หันไปหาบุรุษทียืนมองมองมาจากหน้าประตู ยังคงชี้นิ้วสั่งให้คนทำงานต่อไปราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นนางกำนัลคนสนิททั้งสามทำงานจนหัวหมุน คนหนึ่งกำกับการเปลี่ยนผ้าม่าน คนหนึ่งจัดหาพื้นที่วางแจกันทรงสูง ส่วนอีกคนโผล่หน้าออกมาจากเตียงแล้วโยนมีดสั้นที่พบลงบนพื้นเสียงดัง เคร๊ง!เยี่ยนหยางจงเบิกตามอง “มีดสั้นพยัคฆ์คำราม” ที่เพิ่งถูกขว้างทิ้ง ตอนนี้รู้สึกเดือดดาลขึ้นมาจริง ๆ แล้ว เขาถลาเข้าไปหยิบมีดสั้นขึ้นมา แล้วตวาดชิวสุ่ยเสียงดังสนั่น “บังอาจ มีดสั้นพระราชทานใช่ของที่คนอย่างเจ้าสามารถโยนลงพื้นส่งเดชหรือ ไม่รักชีวิตแล้วใช่หรือไม่”พอได้ยินว่าของที่ตนเองโยนลงมาอย่างไม
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่36 ไม่รอช้า
“ท่านพี่ อินเอ๋อร์เหนื่อยแล้ว” นางกล่าวพลางชักมือของตนเองกลับมาอย่างไม่กระโตกกระตาก ก่อนยกขึ้นป้องปากแล้วหาวเสียทีหนึ่งเห็นท่าทางอ่อนเปลี้ยเพลียแรงของจ้าวกุ้ยอินทำเยี่ยนหยางจงนึกได้ว่ายามนี้สุขภาพของนางไม่สู้ดี และด้วยอุปนิสัยดื้อรั้น นางคงฝืนกำลังตั้งแต่เมื่อคืนมาจนถึงตอนนี้ เช่นนั้นเขาควรปล่อยให้นางพักผ่อนได้แล้ว“เช่นนั้นก็นอนกลางวันเสียหน่อย ตื่นมาค่อยดื่มยา”จ้าวกุ้ยอินพยักหน้า รีบส่งเสียงเรียกนางกำนัลที่น่าจะกลับมาถึงแล้วทันที ไม่นานชิวอิงก็เดินเข้ามาภายในห้อง ปรนนิบัติถอดรองเท้าและเสื้อคลุมตัวนอกให้นายหญิง เสร็จแล้วก็ถอยออกไปจ้าวกุ้ยอินไม่รอช้า กระเถิบเข้าไปยังเตียงด้านใน แล้วหันหลังล้มตัวลงนอนทันทีเยี่ยนหยางจงห่มผ้าให้นางอย่างใส่ใจ หลังจากนั้นจึงลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนอนจ้าวกุ้ยอินถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกโล่งอกที่ได้อยู่เพียงลำพังเสียที ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้นางยังไม่มีเวลาตรึกตรองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลยภายในห้องอันเงียบสงบ จ้าวกุ้ยอินตั้งสติ ย้อนนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเองทีละอย่างคิดอย่างไรก็มีปัญหา นางมิได้มีใจปฏิพัทธ์ต่อเยี่ยนหยางจง ส่วนเขาก็คงแต่งงานเพื่อผลปร
