LOGINShare
ตอนที่ 3 นายหัวจริงเหรอ
Last Updated:
2025-02-26 01:27:09“ฉันรู้นะว่าการทำงานแบบนี้เงินดีรายได้ดี แต่เธอไม่คิดว่าออกมาทำงานกลางคืนแบบนี้มันไม่อันตรายไปหน่อยเหรอ” นายหัวปาริธดื่มไปด้วยและชวนณิรินทร์ญาคุยไปด้วย
“อันตรายสิคะ ณิรินไม่รู้ว่าในแต่ละครั้งที่มาทำงานจะเจอลูกค้าแบบไหนบ้าง”
“แล้วลูกค้าแบบไหนล่ะที่เธอไม่ชอบและไม่อยากเจอ”
“ก็ลูกค้าที่คุยแล้วทำรุ่มร่ามไม่ทำตามกฎของที่นี่”
“กฎของที่นี่คืออะไร ฉันไม่ค่อยมาเที่ยวก็เลยไม่รู้กฎ”
“กฎของที่นี่ก็คือเด็กจะนั่งดื่มกับแขกได้ บริการแขกในเรื่องของการชงเครื่องดื่มการพูดคุยแต่เด็กจะไม่ออกไปต่อข้างนอกกับแขก”
“เป็นไปได้เหรอที่จะไม่ออกไปต่อกันข้างนอก”
“เป็นไปได้สิคะ เพราะคุณชินสั่งห้ามไว้”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เขาอาจจะแอบนัดไปต่อกันก็ได้นะ”
“สำหรับคนอื่นณิรินก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าเขาจะดิวกันแล้วนัดกันไปเจอข้างนอกไหม แต่สำหรับณิรินยืนยันชัดเจนค่ะว่าจะไม่ ออกไปต่อกับแขกข้างนอก”
“แล้วถ้าแขกเขาเสนอเงินให้เธอเยอะๆ ล่ะ”
“คำว่าเยอะของนายหัวปาริธคือเท่าไหร่เหรอคะ”
“เธอไม่ต้องเรียกฉันว่าเต็มยศแบบนั้นก็ได้จะเรียกฉันว่าปาริธหรือจะเรียกว่านายหัวก็ได้แล้วแต่เธอเลย”
“ถ้างั้นณิรินขอเรียกว่านายหัวก็แล้วกันนะคะ” หญิงสาวไม่อยากจะเรียกชื่อเขาเพราะจะจำแขกได้เธอเชื่อว่าการรู้จักชื่อใครสักคนแล้วมันจะเกิดความผูกพันและเธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเนื่องจากการรับแขกกลางคืนของเธอรู้จักกันนั่งคุยกับแขกตอนกลางคืนของเธอมันเป็นแค่งานอดิเรกที่เธอทำแค่เดือนละไม่กี่ครั้งเธอไม่อยากจำชื่อของคนเหล่านั้นให้รกสมอง
“เธอบอกฉันว่าทำงานแบบนี้มาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งตอนนี้ก็น่าจะเกือบสามปีแล้วเธอไม่เคยออกไปกับแขกคนอื่นเลยเหรอ”
“ไม่ค่ะ”
“เพราะอะไร”
“ณิรินมาทำงานเพราะอยากได้เงินจากค่าเครื่องดื่มไม่ได้มาขายตัว”
“สิ่งที่เธอพูดมันอาจจะเชื่อยากแต่ฉันก็เชื่อเธอก็แล้วกันนะ”
“ขอบคุณนายหัวนะคะที่เชื่อคำพูดของณิริน” ณิรินทร์ญาไม่ค่อยชอบสายตาและคำพูดของนายหัวปาริธคนนี้เลยเขาเหมือนกำลังดูถูกและไม่เชื่อกับสิ่งที่เธอพูด
“อือ”
“แต่ทำไมนายหัวทำหน้าเหมือนไม่เชื่อที่ณิรินพูดเลยนะคะ”
“ฉันก็บอกว่าเชื่อไงแล้วเลย”
“แล้วทำไมนายหัวจะต้องยิ้มด้วย”
“อ้าวมันมีกฎข้อไหนห้ามยิ้มด้วยเหรอ”
“ไม่มีกฎหรือข้อห้ามอะไรหรอกค่ะ แต่ณิรินรู้สึกว่านายหัวกำลังยิ้มและดูถูกอาชีพที่ณิรินกำลังทำอยู่”
“ฉันไม่ได้ดูถูกนะ แต่เท่าที่ฉันเจอมาส่วนใหญ่ก็ออกไปต่อข้างนอกทั้งนั้น แต่ถ้าเธอไม่ได้รับแขกหรือออกไปต่อกับแขกข้างนอกก็ไม่เห็นจะต้องเดือดร้อนอะไรเลย”
“แต่ณิรินไม่ชอบรอยยิ้มของนายหัวเลยมันดูเจ้าเล่ห์มากๆ”
“เธอมีสิทธิ์ที่จะไม่ชอบส่วนฉันก็มีสิทธิ์ที่จะคิดเพราะน้อยครั้งมากที่จะเจอผู้หญิงแบบเธอ”
“ผู้หญิงแบบณิรินเป็นยังไงคะ”
“ก็ผู้หญิงที่ปฏิเสธว่าตัวเองไม่เคยออกไปต่อกับแขกข้างนอก”
“ก็มันเรื่องจริงนี่คะ”
“แล้วถ้าแขกคนนั้นเขาเสนอเงินให้เธอเยอะๆ ล่ะเธอจะออกไปกับเขาไหม”
“มันไม่ได้อยู่แค่เรื่องเงินเรื่องเดียวหรอกค่ะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรล่ะ”
“มันก็อยู่ที่ว่าใครเป็นคนชวนออกไปด้วย ถ้าคนที่ชวนออกไปเป็นคนที่ณิรินถูกใจก็อาจจะตอบตกลงออกไปนอนกับเขา เผลอๆ จะไม่คิดเงินด้วยซ้ำ”
“ฉันล่ะสับสนกับเธอจริงๆ ปากบอกว่าไม่เคยออกไปนอนกับแขกแต่กลับมาพูดจาแบบนี้ไม่รู้จะเชื่อเรื่องไหนเลย”
“นายหัวอยากจะเชื่อหรือไม่เชื่อในสิ่งที่ณิรินพูดก็ตามใจนายหัวเถอะค่ะ”
“ฉันชักไม่แน่ใจแล้วนะว่าเธอมานั่งคุยเป็นเพื่อน มาเอ็นเตอร์เทนฉันหรือมานั่งเถียงกับฉันกันแน่” ปาริธไม่เคยเจอเด็กที่ต่อปากต่อคำแบบนี้มาก่อน มันทำให้เขารู้สึกสนุกเพราะที่ผ่านมาก็เจอแต่เด็กสาวที่เข้ามาเอาอกเอาใจและเออออตามที่เขาพูดทุกเรื่อง
“นายหัวอยากจะเปลี่ยนให้เด็กคนอื่นที่เอาใจเก่งๆ ขึ้นมาบริการก็ได้นะคะ เดี๋ยวณิรินจะบอกผู้จัดการร้านให้เปลี่ยนคนให้ดีไหมคะ”
“ไม่ล่ะฉันว่าคุยกับเธอก็สนุกดี นานแล้วที่ฉันไม่ได้คุยหรือเถียงกับใครแบบนี้มาก่อน”
“แน่ใจนะคะ ณิรินให้โอกาสนายหัวเปลี่ยนใจอีกครั้งหนึ่ง”
“แน่ใจสิ แต่ฉันจะไม่คุยกับเธอเรื่องอาชีพและงานของเธอแล้วก็กันนะ”
“ดีเหมือนกันค่ะณิรินก็ไม่อยากพูดถึงเหมือนกัน ถ้างั้นณิรินขอถามนายหัวบ้างได้ไหม”
“อยากถามอะไรฉันล่ะ”
“นายหัวเป็นนายหัวแน่เหรอคะ”
“อ้าวทำไมทำแบบนี้ล่ะ เมื่อกี้เจ้าของผับก็บอกแล้วนี่ว่าฉันเป็นนายหัวมาจากทางใต้”
“ก็คุณดูไม่เหมือนในหัวเลย”
“แล้วนายหัวต้องเป็นยังไง”
“นายหัวคนล่าสุดที่ณิรินเคยคุยด้วยเขาค่อนข้างจะผิวคล้ำกว่านี้มากๆ แล้วหุ่นก็ไม่ได้ดีแบบนี้”
“นี่เธอเคยคุยกับแขกที่เป็นนายหัวคนอื่นด้วยเหรอ”
“ใช่ค่ะเขาบอกว่าเป็นนายหัวทำสวนยางพาราอยู่ทางใต้ เข้ามาใช้บริการที่นี่และเรียกให้ณิรินขึ้นมาคุยด้วยแต่ ณิรินก็คุยด้วยได้ไม่นานหรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะเขาซื้อดริ๊งค์ไม่เยอะพอเหรอ”
“เปล่าหรอกค่ะ เขาทำรุ่มร่ามจนผู้จัดการร้านต้องเข้ามาไล่เขาออกไปจากที่นี่”
“มีแบบนี้ด้วยเหรอที่ทางร้านไล่แขก”
“ก็ไม่ค่อยมีบ่อยหรอกค่ะ นอกจากแขกคนนั้นจะพูดจาไม่รู้เรื่องจริงๆ พอวันนี้พี่ช้างผู้จัดการร้านบอกให้ณิรินขึ้นมาคุยเป็นเพื่อนนายหัวณิรินก็เลยวาดภาพไว้ว่าคุณน่าจะเป็นเหมือนเขาแต่โชคดีที่คุณไม่ได้เป็นแบบนั้น ณิรินก็เลยไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ว่าคุณเป็นนายหัวจริงหรือเปล่า”
“ฉันเป็นนายหัวจริงๆ ฉันทำสวนยางพาราแล้วก็สวนปาล์มน่ะนานๆ ถึงจะขึ้นมาติดต่องานที่กรุงเทพก็เลยแวะมาอุดหนุนเพื่อนสักหน่อย ไม่คิดว่าจะมาเจอคนคุยด้วยสนุกแบบเธอ”
“สนุกเหรอคะ”
“อือ น้อยครั้งนักที่จะมีคนคุยกับฉันต่อปากต่อคำแบบนี้ถ้าอยู่ที่สวนยางฉันก็มีแต่คนงานผู้ชายไม่เคยได้เจออะไรสวยๆ งามๆ แบบนี้หรอก”
“ขอโทษนะคะอายุเท่าไหร่ ถ้าเป็นเพื่อนกับคุณชินตอนนี้ก็น่าจะสามสิบกว่าและน่าจะมีครอบครัวแล้ว”
“ฉันอายุเท่ากับคุณชินของเธอนั่นแหละ แต่ยังไม่ได้มีครอบครัวเหมือนเขา”
“ทำไมล่ะคะ”
“ฉันชอบชีวิตโสดไง”
“อ๋อ” ณิรินทร์ญาพยักหน้าเข้าใจเพราะมีผู้ชายหลายคนที่ชอบใช้ชีวิตโสดอิสระและไม่อยากมีครอบครัว
Related chapters
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 4 ชอบความโสด
ณิรินทร์ญาและนายหัวปาริธคุยกันจนกระทั่งถึงเวลาผับปิดทั้งสองแลกไลน์กันโดยที่ชายหนุ่มให้เหตุผลว่าถ้าหากเขาขึ้นมากรุงเทพเขาจะได้ถามว่าเธอมาทำงานหรือเปล่าและจะได้เรียกใช้บริการเนื่องจากคุยกับเธอแล้วสนุก เขาเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนพเจอคนที่คุยด้วยแล้วถูกใจก็อยากจะเรียกคุยถ้ามีโอกาสขึ้นมาที่นี่อีก“ขอบคุณมากนะคะนายหัวที่ทำให้คืนนี้ณิรินไม่เหนื่อย แต่ได้เงินค่อนข้างเยอะ”“เธอพูดตรงดีนะ” นายหัวปาริธรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนพูดตรงและดูจริงใจ“ค่ะ ณิรินเป็นคนพูดตรงที่มาทำงานก็เพื่อได้เงินเพราะฉะนั้นใครที่ให้เงินณิรินเยอะๆ ก็ถือว่าเป็นผู้มีบุญคุณสำหรับณิรินค่ะ”“เธออยากได้เงินเยอะๆ แต่ไม่ยอมออกไปกับแขกมันย้อนแย้งอยู่นะ”“ก็การได้เงินแบบนี้มันน่าภูมิใจกว่าการออกไปนอนกับแขกนี่คะ อย่างน้อยณิรินก็คุยกับแขกที่ซื้อเครื่องดื่มให้เขาได้หายเหงาหรือคุณจะเถียงละว่าคุยกับณิรินแล้วไม่สนุก”“ฉันไม่เถียงหรอกนะณิริน ฉันยอมรับเลยว่าคุยกับเธอแล้วสนุกมากถึงแม้จะไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่ก็ตาม”“โธ่นายหัวคะการมานั่งคุยในผับแบบนี้ใครเขาต้องการสาระกันบ้างล่ะคะ ทุกคนก็ต้องการมาคุยมาผ่อนคลายค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับค่าเครื่อง
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 5 ความชอบที่เหมือนกัน
เมื่อคืนกว่าณิรินทร์ญาจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบจะตีสามแต่เช้านี้หญิงสาวก็ยังฝืนตัวเองตื่นนอนตั้งแต่หกโมงเช้าเพื่อเอาน้ำพริกไปส่งที่ตลาดให้ทันก่อนที่แม่ค้าจะเปิดร้านในเวลาเจ็ดโมงลูกค้าของณิรินทร์ญาเป็นแม่ค้าที่ขายของในตลาดซึ่งจะรับน้ำพริกของหญิงสาวไปวางขายอยู่หลายเจ้า เธอส่งให้กับแม่ค้าที่ตลาดแรกไปแล้วสองเจ้า เจ้าละห้าสิบกระปุกและมาส่งที่ตลาดแห่งนี้อีกร้อยกระปุก“สวัสดีค่ะเจ๊สุนีย์”“สวัสดีจ้ะณิรินน้ำพริกเจ๊ได้ครบไหม”“ครบค่ะ น้ำพริกผัดหมูร้อยกระปุกเล็กนะคะอีกสองกระปุกใหญ่ณิรินให้เจ๊สุนีย์เอาไว้กินนะคะ”“ขอบใจมากจ้ะมีของแถมให้พี่ทุกรอบเลยนะณิริน”“ณิรินต้องขอบคุณเจ๊สุนีย์มากกว่าที่ยังรับน้ำพริกของณิรินมาขายตลอด”“ก็น้ำพริกสูตรของแม่นี้ณิรินอร่อยมาก ตอนแรกเจ๊ก็คิดอยู่เหมือนกันนะว่าแม่ณิรินไม่อยู่แล้วรสชาติของน้ำพริกจะเปลี่ยนไปไหม แต่ลูกค้าก็บอกนะว่ารสชาติไม่เปลี่ยน เจ๊ก็เลยต้องสั่งน้ำพริกณิรินเป็นเป็นประจำ อาทิตย์หน้าเจ๊ขอสั่งเป็นน้ำพริกแคบหมูเพิ่มนะ”“ได้ค่ะ เจ๊จะเอากี่กระปุกคะ ถ้าร้อยกระปุกก็ราคาเดิมค่ะแต่ถ้าห้าสิบก็อีกราคาหนึ่งค่ะ”“ถ้างั้นเอามาร้อยเลยก็ได้ ฝีมือหนูอร่อยเจ๊ว่ายังไงก็ต้
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 6 วันนี้ฉันว่าง
ณิรินทร์ญาเดินออกมาจากร้านของป้าต้อยจากนั้นก็เดินเลยไปยังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ติดๆ กัน เมื่อกลับออกมาอีกครั้งก็ต้องตกใจเพราะรถจักรยานยนต์ของเธอถูกรถส่งน้ำแข็งชนจนครูดไปกับถนนใกล้ถึงเกือบสิบเมตรและไม่ใช่มีรถของเธอแค่คนเดียวแต่มีรถอีกหลายคันที่ถูกชนไปด้วย“ขับรถยังไงของคุณเนี่ย” เจ้าของจักรยานยนต์ผู้ชายโวยวายก่อนจะเดินไปหาคนขับซึ่งดูท่าทางกำลังตกใจมาก“ขอโทษครับแต่ผมพยายามเบรกแล้วแต่มันเบรกไม่อยู่จริงๆ” ชายคนขับยกมือไหวขอโทษ“ไม่ใช่ว่าเมาแล้วมันขับรถแบบนี้นะ ลงมาคุยกันให้รู้เรื่องเลยใครก็ได้โทรเรียกตำรวจให้หน่อย”“เดี๋ยวหนูโทรตามให้ค่ะ” เด็กในร้านของป้าต้อยที่ออกมาดูเหตุการณ์รีบอาสารอไม่ถึงห้านาทีตำรวจก็มาถึงที่เกิดเหตุเพราะสถานีตำรวจอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ รถที่ได้รับความเสียหายมีทั้งหมดห้าคันหนึ่งในนั้นก็เป็นรถของณิรินทร์ญาด้วยคนขับรถยังคงยืนยันว่าเขาเหยียบเบรกแล้วแต่มันเบรกไม่อยู่ ตำรวจจึงขอยึดรถไว้เป็นหลักฐานและให้คนขับรถโทรศัพท์ไปแจงกับเจ้าของร้านไม่นานเจ้าของร้านก็มาถึงที่เกิดเหตุเจ้าของร้านน้ำแข็งตกลงจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการซ่อมรถจักรยานยนต์ทั้งหมดโดยแต่ตำรวจก็จะให้ทุกคนไ
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 7 เรื่องเงินคือเรื่องสำคัญของเธอ
เมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในบ้านผัดกะเพราหอมกรุ่นก็วางอยู่บนโต๊ะทานข้าวเรียบร้อยพร้อมกับน้ำพริกชามเล็กและไข่เจียวอีกหนึ่งจาน“ทำไมเธอทำเร็วจัง”“ก็เตาแก๊สในห้องครัวมีสองเตานี่คะ ผัดกะเพราเตาหนึ่งอีกเตาหนึ่งก็ทำไข่เจียว”“ดูท่าทางเธอจะทำอาหารเก่งพอใช้ได้นะ”“ไม่เก่งหรอกค่ะแค่พอทำอาหารง่ายๆ ได้แค่นั้นเอง”“แล้วทำไมต้องปลูกพืชผักสวนครัวไว้เยอะขนาดนั้นล่ะ”“ก็เอาไว้ทำกินเองไงคะ ถ้าอยากจะกินผัดกะเพราขึ้นมาก็ต้องไปซื้อที่ตลาดมัดหนึ่งก็สิบบาทแต่ใช้แค่นิดเดียวสู้ปลูกไว้แบบนี้ดีกว่าประหยัดและสะดวกด้วยค่ะ”“เธอปลูกหอมไว้เยอะมากเลยนะ ชอบกินหอมแดงเหรอ”“หอมแดงเป็นวัตถุดิบหลักในการทำน้ำพริกของณิรินค่ะ ก็เลยต้องปลูกไว้เพราะมีบางช่วงที่หอมแดงในตลาดแพงมาก การปลูกวัตถุดิบไว้หลังบ้านแบบนี้มันก็ทำให้ประหยัดต้นทุนได้เยอะ”“เธอทำน้ำพริกขายมานานแค่ไหนแล้ว”“ถ้าทำขายเองจริงๆ ก็ตั้งแต่แม่ตายแต่ก่อนหน้านั้นก็ช่วยแม่มาหลายปีแล้วเหมือนกันค่ะ”“เธอเก่งเหมือนกันนะทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง”“ไม่เก่งหรอกค่ะน้ำพริกผัดหมูมันเป็นอะไรที่ทำง่ายมากๆ”“แต่ฉันว่ามันอร่อยเลยทีเดียวล่ะ” เขาพูดขณะตักน้ำพริกวางไว้บนไข่เจียวแล้วเคี้ยว
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 8 ไม่ยอมถูกตบฟรี
คืนวันเสาร์ลูกค้ในผับก็เยอะเหมือนกับคืนวันศุกร์ที่ผ่านมาเด็กนักดริ๊งค์ในร้านไม่มีใครว่างเลยสักคน ณิรินทร์ญาให้บริการแขกคนหนึ่งครบเวลาแล้วก็ต่อด้วยแขกอีกกลุ่มหนึ่งแขกกลุ่มนี้มากันสามคนแต่ละคนก็เรียกเด็กเข้ามานั่งด้วยครบทุกคน แขกคนที่เรียกณิรินทร์ญามานั่งด้วยนั้นซื้อเครื่องดื่มไปสิบแล้วและจะซื้อต่ออีกสิบแก้วเพราะรู้สึกสนุกที่ได้คุยกับหญิงสาว ระหว่างที่นั่งคุยอยู่ณิรินทร์ญาก็ขอตัวไปเขาห้องน้ำ เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำยังไม่ทันได้พ้นประตูดีก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งมายืนขวางไว้ก่อน“เธอเป็นเด็กที่ร้านนี้ใช่มั้ย” ผู้หญิงที่ยืนขวางถามณิรินทร์ญาที่ออกมาจากห้องน้ำ“ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”“เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน” น้ำเสียงของเธอไม่ค่อยเป็นมิตร“แต่ฉันกับคุณไม่รู้จักกันนะคะ”“มันก็ใช่นะที่ฉันกับเธอไม่รู้จักกันแต่คนที่เธอนั่งด้วยเมื่อกี้คือผัวฉัน เธอเป็นเมียน้อยของมันใช่มั้ย”“ไม่ใช่นะคะฉันเป็นเด็กที่ร้านคุณก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันใส่ชุดเหมือนกับเด็กนั่งดริ๊งค์คนอื่น”“ฉันรู้ว่าเธอทำงานที่นี่ ผัวฉันมันถึงแอบออกมาหาเธอบ่อยๆ”“ฉันแค่มาทำงานไม่ใช่เมียน้อยใครทั้งนั้น”“ฉันไม่เชื่อหรอกมันก็แค่ข้ออ้างพอร้านปิดเ
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 9 คงต้องหาอย่างอื่นทำ
ณิรินทร์ญาตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมทำแซนด์วิชไปส่งให้กับเจ๊สุนีย์ที่ตลาด เธอใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยหญิงสาวเอาแซนด์วิชไปให้กับเจ๊สุนีย์ที่ตลาดจากนั้นก็แวะซื้อเต้าหู้และหมูสับมาติดไว้ในตู้เพราะเมื่อวานเธอใช้ทำผัดกะเพราให้กับนายหัวปาริธไปหมดแล้วเมื่อกลับมาถึงบ้านก็หุงข้าวทิ้งไว้จากนั้นก็เข้าไปนอนต่อก่อนจะลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าในเวลาสิบโมง อาหารเช้าง่ายๆ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับใส่ไข่ที่ตอกลงไปนะรอให้สุกก็วางตรงหน้า หญิงสาวรู้สึกเจ็บตรงมุมปากจากแผลที่โดนตบจึงต้องทานช้าๆนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอเหตุการณ์แบบนี้ ซึ่งก่อนหน้านั้นตันหยงเพื่อนของเธอก็เคยถูกผู้หญิงคนอื่นมาทำร้ายแบบนี้แต่เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับตนเอง อันที่จริงแล้วหญิงสาวก็อยากจะแจ้งความเอาผิดกับผู้หญิงคนนั้นแต่เพราะกลัวทางร้านจะเสียชื่อเสียงและถ้าหากต้องไปสถานีตำรวจก็น่าจะเสียเวลาและเธอยังจะต้องทำแซนด์วิชให้กับเจ๊สุนีย์ สุดท้ายก็เลยเลือกรับเงินค่าทำขวัญจำนวนห้าพันบาท ซึ่งพี่ช้างโอนให้เธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหญิงสาวคิดว่าจำนวนเงินมันมากไปหน่อยแต่ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นยอมจ่ายเพื่ออยากจะจบเรื่องราวทุกอย่
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 10 รู้สึกเอ็นดู
“นายหัวอยากกินอะไรคะมื้อนี้ณิรินขอเลี้ยงนายหัวเอง”“ทำไมต้องเลี้ยงด้วยล่ะ ฉันเป็นคนชวนเธอออกมาข้างนอกฉันก็ต้องเป็นคนจ่าย”“แต่ณิรินอยากเลี้ยงนายหัว ตอบแทนที่นายหัวช่วยณิรินตั้งหลายอย่างทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้แค่สองวันเอง”“ฉันไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไรแบบนั้นหรอก เอาล่ะเราจะกินอะไรกันดีแต่คงไม่ใช่อาหารใต้นะ เธอยังเจ็บปากอยู่ แถวนี้มีร้านไหนที่เธอเคยออกมากินบ้าง”“ส่วนใหญ่ณิรินก็จะกินแต่อาหารตามสั่งค่ะนายหัวกินได้ไหม”“ฉันกินได้ทุกอย่างเลย แต่ว่าวันนี้ฉันอยากพาเธอไปกินสเต๊กมีร้านสเต๊กที่ฉันกินประจำอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ ราคาก็ไม่ค่อยแพง เธอชอบกินไหม”“ไม่ถึงกับชอบแต่ก็พอกินได้ค่ะ แต่ณิรินอยากเป็นคนเลี้ยงนายหัว”“มื้อนี้ฉันเป็นคนจ่ายเอง ถ้าหากเธออยากจะเลี้ยงฉันจริงๆ ก็เอาไว้ฉันขึ้นมากรุงเทพครั้งหน้าก็แล้วกัน ถึงตอนนั้นฉันจะให้เธอเป็นคนเลือกเองว่าจะไปกินร้านไหน”“ถ้าณิรินพาไปกินแค่ร้านอาหารตามสั่งข้างทางหรือก๋วยเตี๋ยวถูกๆ นายหัวจะกินได้หรือเปล่า”“ก็บอกแล้วว่าฉันเป็นคนกินง่ายอะไรก็ได้ ถ้างั้นตกลงเราไปกินสเต๊กกันนะ”“ตามใจนายหัวเลยเพราะมื้อนี้นายหัวเป็นคนจ่าย”นายหัวปาริธพาหญิงสาวมายังร้านสเ
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 11 ถ้าเจอกันครั้งหน้า
ยิ่งได้คุยกับณิรินทร์ญานายหัวปาริธก็ยิ่งประทับใจในตัวของหญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองนั่งทานอาหารและคุยกันเพลินจนเวลาผ่านไปเกือบจะสองชั่วโมงเขาก็ขับรถมาส่งหญิงสาวที่บ้าน“ก่อนไปเธอเปิดไฟไว้เหรอณิรินทำไมบ้านมันสว่างแบบนั้น”“เปล่าหรอกค่ะณิรินติดไฟโซล่าเซลล์หลอดเล็กๆ ที่ขายตามอินเตอร์เน็ตเพราะมันมืดไฟพวกนี้ก็จะสว่าง นายหัวเข้ามาเอาคุกกี้ก่อนนะคะแล้วค่อยกลับ”“ถึงเธอไม่ชวนฉันก็จะตามเถอะเข้าไปอยู่ดีนั่นแหละ” ชายหนุ่มเดินตามเข้ามาในบ้านและนั่งรอในห้องรับแขกณิรินทร์ญาเอากล่องคุกกี้มาให้เขาหนึ่งกล่องใหญ่“พรุ่งนี้เธอต้องไปเรียนกี่โมงเหรอณิริน”“มีเรียนสิบโมงค่ะ”“เรียนสายเหมือนกันนะ แบบนี้คงไม่เหนื่อยเท่าไหร่ใช่ไหม”“ใช่ค่ะ จริงๆ แล้วเช้าวันจันทร์ณิรินมีเรียนตั้งแต่เก้าโมงแต่เพื่อนๆ ช่วยกันคุยกับอาจารย์ให้เลื่อนเวลาออกมาอีกชั่วโมงหนึ่ง แล้วเอาเวลาที่เลือกออกไปสอนในตอนเย็นแทนค่ะ เพราะเพื่อนบางคนอยู่ต่างจังหวัดกลัวเขาจะเดินทางมาก็เหนื่อย”“เธอเรียนมหาลัยไหนนะ”“มหาวิทยาลัยXXXค่ะ””“มหาวิทยาลัยนี้มีแต่คนเก่งๆ เขาไปเรียนทั้งนั้นเลย แสดงว่าเธอก็คงเป็นเด็กเรียนประมาณหนึ่งใช่ไหม”“ณิรินไม่อยากจะอว
Last Updated : 2025-03-26
Latest chapter
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 30 กลับสุราษฎร์เถอะนะคะ (ตอนจบ)
นายหัวปาริธกลับมาถึงบ้านของณิรินทร์ญาในเวลาเกือบจะหก โมงเย็นเมื่อมาถึงเขาก็ทานราดหน้าด้วยความหิวเพราะเมื่อตอนกลางวันทานข้าวไปนิดเดียวเนื่องจากจัดต้องรีบทำงานต่อให้เสร็จ เมื่อทานราดหน้าอิ่มแล้วเขาก็มานั่งในห้องรับแขกโดยมีณิรินทร์ญาเดินตามมาด้วย“เหนื่อยมากไหม ณิรินนวดให้มั้ย”“นวดคอให้ฉันนิดหน่อยได้ไหมล่ะ”“ได้ค่ะ”“ไม่น่าเชื่อนะว่ามือเล็กๆ แบบนี้จะนวดดีกับเขาเหมือนกัน”“แต่ก่อนณิรินเคยนวดให้แม่บ่อยค่ะ ถ้าวันไหนนายหัวเมื่อยอยากให้ณิรินนวดก็บอกได้เลย”“ขอบใจนะ”“ยินดีค่ะ”“แล้ววันนี้เป็นยังไงบ้างปวดหัวหายแล้วใช่ไหม”“หายแล้วค่ะ”“ฉันไม่อยากให้เธอทำน้ำพริกเยอะแบบนั้นเลย”“ณิรินใครก็คิดว่าจะไม่ทำแล้ว”“จริงเหรอ”“จริงค่ะ ครั้งสุดท้ายที่ณิรินไปส่งน้ำพริกให้กับแม่ค้าณิรินก็บอกพวกเขาแล้วว่าจะหยุดทำน้ำพริกไปก่อน”“แล้วแม่ค้าเขาว่ายังไงบ้าง”“เขาก็บ่นนิดหน่อย เขายังบอกอีกว่าถ้าหากจะกลับมาทำก็ให้บอกพวกเขาด้วย นายหัวคงไม่คิดว่าณิรินเป็นคนขี้เกียจหรอกใช่ไหมคะ ทั้งที่ปิดเทอมแต่ไม่ยอมทำงาน” ณิรินทร์ญากลัวเขาจะเข้าใจผิดว่าที่ผ่านมาเธอทำเพื่อสร้างภาพว่าเป็นคนขยัน“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ฉันรู้ว่าที่ผ
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 29 มั่นใจว่าไม่ถูกหลอก
“วันนี้ฉันจะไปดูโรงงานที่สมุทรสาครเธอจะไม่ไปกับฉันจริงเหรอณิริน” นายหัวปาริธถามคนรักในเช้าวันหนึ่ง“วันนี้ณิรินปวดหัวนิดหน่อยค่ะ ขอนอนพักอยู่ที่บ้านได้ไหมคะ”“แล้วจะอยู่คนเดียวได้เหรอ ไปหาหมอไหมเดี๋ยวฉันพาไป” เขาถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะณิรินอยู่คนเดียวได้ นอนพักสักนิดก็น่าจะดีขึ้น ช่วงนี้ณิรินทำน้ำพริกเยอะไปหน่อยน่าจะมึนกลิ่นน้ำพริก”“ฉันเป็นห่วงเธอจัง ฉันเลื่อนนัดที่สมุทรสาครออกไปดีไหมวันนี้จะได้อยู่กับเธอ”“อย่าเลยค่ะนายหัวณิรินไม่อยากทำให้ตารางงานของนายหัวรวนค่ะ”“ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็โทรบอกนะ ฉันจะรีบกลับมา”“ค่ะนายหัว”“แล้วตอนเย็นอยากจะกินอะไรเดี๋ยวฉันจะซื้อมา”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เย็นนี้ณิรินว่าจะทำราดหน้าทะเลนายหัวอยากกินไหมคะ”“อยากกินสิ จะให้ฉันซื้ออาหารทะเลมาไหม”“ในตู้ยังมีเหลืออยู่เลยที่เราซื้อมาเมื่ออาทิตย์ก่อน นายหัวไม่ต้องซื้อมาเพิ่มนะคะ”“ทำไมล่ะ”“ณิรินเบื่อค่ะ”“เบื่อหรือเกรงใจ”“เบื่อจริงๆ ค่ะทุกครั้งที่นายหัวไปสมุทรสาครก็ซื้ออาหารทะเลมาฝากตลอด”“ในตู้เหลือเยอะไหม”“ไม่เยอะวันนี้ก็เลยจะเคลียร์ทุกอย่างในตู้ออก”“งั้นฉันไปก่อนนะ ถ้าทำงานเสร็จแล้วจะรีบกลับมา”“
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 28 คนเมาก็พูดไปเรื่อย nc
นายหัวปาริธพาณิรินท์ญามายังผับที่หญิงสาวเคยทำงานอยู่ เขาพาเธอขึ้นไปนั่งรอบนชั้นสอง เจ้าของผับก็เดินตามขึ้นไปบนนั้นด้วยเจ้าของผับคุยอยู่ทั้งสองคนพักใหญ่ก่อนจะขอตัวลงไปดูแลแค่ทางด้านล่างตอนนี้บริเวณชั้นสองจึงเหลือแค่ณิรินท์ญากับนายหัวปาริธนั่งคุยกันตามลำพัง“อยากดื่มอะไรไหมณิริน”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“ดื่มหน่อยเถอะถือว่าเป็นการฉลองที่เราคบกันดีไหม”“ก็ได้ค่ะ ถ้าณิรินเมานายหัวต้องรีบพากลับนะคะ”เมื่อดื่มไปหลายแก้วณิรินทร์ญาก็เริ่มจะเมาหญิงสาวจึงขอให้เขาพากลับเพราะไม่อยากจะเมาจนคอพับอยู่ที่นี่“เดินไหวไหมหรือจะให้ฉันอุ้ม”“คงไม่ต้องซื้ออุ้มหรอกค่ะ แค่ประคองก็พอ”นายหัวหนุ่มประคองหญิงสาว มาที่รถจากนั้นก็ขับออกมาจากผับเขาเลี้ยวเข้าไปที่คอนโดมิเนียมเพราะคุยกับณิรินท์ญาไว้แล้วว่าคืนนี้หลังจากออกจากผับจะพากินหญิงสาวมาค้างที่นี่เมื่อมาถึงคอนโดก็พาหญิงสาวมานั่งบนโซฟาก่อนจะเดินไปเอาน้ำในตู้เย็นมาให้เธอดื่มเพราะดูแล้วณินิทร์ญาน่าจะเมามาก“ดื่มน้ำหน่อยนะ”“ขอบคุณค่ะนายหัว นายหัวของณิรินน่ารักที่สุดเลย” หญิงสาวหยิบน้ำไปดื่มเพียงนิดจากนั้นก็นั่งพิงไปบนโซฟาดวงตาเธอฉ่ำปรือเพราะความเมา“ไปอาบน้ำหน่อยดีไหมหร
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 27 ไม่มีอะไรต้องอาย
วันนี้เป็นเวลาเป็นวันที่ณิรินทร์ญาจะต้องเดินทางกลับกรุงเทพ แม้จะยังไม่ถึงเวลาเปิดเทอม แต่หญิงสาวก็รู้สึกเป็นห่วงบ้านและเจ๊สุนีย์กับแม่ค้าคนอื่นก็โทรศัพท์ตามให้เธอมาทำน้ำพริกส่งณิรินทร์ญาบอกกับทุกคนแล้วว่าเธอจะทำน้ำพริกอีกแค่ประมาณสองเดือนพอเริ่มเรียนชั้นปีที่สี่ซึ่งจะต้องไปฝึกงานหญิงสาวก็จะเลิกทำเพราะกลัวว่าไม่มีเวลาแล้วอยากจะตั้งใจฝึกงานเก็บเกี่ยวประสบการณ์อย่างเต็มที่นายหัวปาริธเดินทางขึ้นมาส่งหญิงสาวที่บ้านด้วยเขาเคลียร์งานทุกอย่างเรียบร้อยแล้วและคิดว่าจะมาใช้เวลากับเธอที่นี่อีกซักหนึ่งสัปดาห์ก่อนจะเดินทางกลับณิรินทร์ญาทำความสะอาดด้านในบริเวณบ้านส่วนนายหัวปาริธก็อาสาเป็นคนตัดหญ้าและรดน้ำต้นไม้ต้นอื่นๆ บริเวณรอบๆ บ้านที่ไม่ได้ติดตั้งระบบรดน้ำอัตโนมัติไว้เพราะเป็นต้นไม้ใหญ่กว่างานทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อยก็เกือบจะห้าโมงเย็น“เหนื่อยไหมณิริน”“เหนื่อยมากๆ เลยค่ะ ไม่คิดเลยว่าแค่สองสัปดาห์ฝุ่นมันจะเยอะขนาดนี้แล้วนายหัวล่ะเหนื่อยไหม”“ไม่หรอกงานพวกนั้นฉันทำจนชินแล้ว ว่าแต่เย็นนี้เราออกไปหาข้าวกินข้างนอกดีกว่านะฉันคิดว่าเธอคงไม่มีแรงทำอาหารหรอกส่วนอาหารที่ป้าแดงทำมาก็ใส่ตู้เย็นไว้ก่อนด
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 26 ไม่มีทางกลับมาคืนดีกันแล้วใช่ไหม
ตอนนี้ทั้งห้องตกอยู่ในบรรยากาศเงียบนายหัวปาริธกอดเอวคนรักไว้ หญิงสาวยังคงพิงศีรษะอยู่บนไหล่เขาฟังเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจของเขาที่มันเต้นเป็นจังหวะประสานกับเสียงหัวใจของเธอณิรินทร์ญาไม่รู้หรอกว่าอนาคตเธอกับเขาจากนี้จะเป็นยังไง ในระยะเวลาหนึ่งปีนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างเธอกับนายหัวปาริธแต่เธอก็จะซื่อสัตย์กับเขาและจะมีเขาเพียงคนเดียวหญิงสาวเชื่ออย่างหนึ่งว่าถ้าหากเธอกับเขารักกันจริงๆ ระยะเวลาและระยะห่างระหว่างอายุมันจะไม่เป็นอุปสรรคอะไรเลยแต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังกวนใจณิรินทร์ญาอยู่ก็คือเรื่องอดีตภรรยาของเขาหญิงสาวลังเลว่าจะถามเรื่องนี้ต่อหรือจะปล่อยให้มันเป็นเรื่องในอดีต แต่เมื่อคิดทบทวนอยู่หลายรอบก็ตัดสินใจพูดเรื่องที่ตัวเองสงสัยออกไปเพราะไม่อยากจะให้มันค้างคาใจอยู่แบบนี้“นายหัวคะ”“มีอะไร” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวดูเหมือนกำลังใช้ความคิดและกำลังเครียดอะไรสักอย่าง“ณิรินอยากจะถามนายหัวเพิ่มได้ไหมคะ”“จะถามเรื่องอะไรก็ถามมาได้เลย ฉันไม่มีความลับอะไรจะปิดบังเธออีกแล้ว”“เรื่องที่ณิรินทร์ญายากถามถ้านายหัวไม่สะดวกตอบหรือคิดว่าณิรินล้ำเส้นจนเกินไปนายหัวจะ
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 25 ปล่อยให้มันเป็นเรื่องในอดีต
“เธอพร้อมที่จะฟังแล้วใช่ไหม”“ค่ะ นายหัวกำลังจะบอกอะไรณิรินคะ”“ฉันอยากจะเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมา และอยากให้เธอรู้จากปากของฉันมากกว่าจะไปรู้จากปากของคนอื่น”“มันคือเรื่องอะไรกันแน่ นายหัวรีบบอกมาเถอะค่ะอย่าอ้อมค้อมอยู่เลย”“ก็เธอยังไม่สัญญานี้ว่าจะไม่โกรธ”“ก็ณิรินไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแล้วณิรินจะสัญญาได้ยังไง”“เอาน่าสัญญามาก่อนแล้วฉันจะเล่าให้ฟัง”“ถ้าณิรินไม่สัญญาล่ะ”“ถ้าเธอไม่สัญญาฉันก็ไม่เล่า”“นายหัวกำลังขี้โกงอยู่นะคะ มาบอกให้อยากรู้แล้วก็ไม่เล่าให้ฟัง ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ” ณิรินทร์ญามองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ“ก็ฉันกลัวเธอโกรธ ณิรินสัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ”“ณิรินสัญญาก็ได้ว่าจะไม่โกรธหรือถ้าจะโกรธก็จะโกรธนายหัวไม่นานตกลงไหมคะ”“คำว่าไม่นานของเธอคือเท่าไหร่แค่ห้านาทีได้ไหม”“นายหัวค่ะถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่มากๆ เวลาแค่ห้านาทีณิรินคงจะปรับอารมณ์ไม่ทันแน่ๆ”“ถ้างั้นเท่าไหร่ล่ะ สิบนาทีดีไหม”“ก็ต้องแล้วแต่เรื่องว่ามันเรื่องร้ายแรงแค่ไหนแต่ ถ้าหากนายหัวยังลีลาไม่ยอมเล่าณิรินก็กำลังจะโกรธนายหัวแล้วนะคะ แล้วคนอย่างณิรินถ้าโกรธใครแล้วโกรธจริงด้วยไม่นะ”“ห้ามโกรธฉันนะ”“มันห้ามกัน
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 24 เป็นผู้หญิงใจง่ายหรือเปล่า
นายหัวปาริธตื่นนอนในตอนสายของอีกวันหนึ่งเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กลับมานั่งบนเตียงมองคนรักที่ยังนอนหลับอย่างมีความสุข เขายอมรับว่าตอนนี้ณิรินทร์ญาคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะรักและจากนี้จะรอวันที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเธอระยะเวลาอีกหนึ่งปีที่หญิงสาวต้องกลับไปเรียนนายหัวหนุ่มคิดว่ามันเป็นเวลาที่ค่อนข้างนานแต่ก็จะพยายามประคับประคองให้ความรักครั้งนี้มันไม่จบลงเหมือนกับที่ผ่านมา เขาคิดว่าณิรินทร์ญาคือคนที่เหมาะสมกับเขามากที่สุด หญิงสาวเป็นคนขยันเป็นคนพูดตรงอีกทั้งยังน่ารักร่าเริงและทำให้เขายิ้มได้ ทุกอย่างมันลงตัวไปหมดตอนนี้เขากับเธอไม่ใช่แค่แฟนกันทำแล้วในเมื่อสถานะมันเปลี่ยนไปเขาก็อยากจะดูและอยู่ใกล้ชิดหญิงสาวมากขึ้นการเดินทางไปกลับสุราษฎร์ธานีและกรุงเทพไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนายหัวที่มีเงินมากมายอย่างเขาแต่ก็ต้องถามณิรินทร์ญาก่อนว่าหญิงสาวยินดีจะให้เขาขึ้นไปหาที่กรุงเทพทุกอาทิตย์หรือเอาอยากฟังความคิดเห็นของเธอก่อนเพราะไม่อยากจะทำอะไรตามอำเภอใจ เมื่อตกลงที่จะใช้ชีวิตร่วมกันแล้วการฟังความคิดเห็นของอีกฝ่ายก็เป็นเรื่องที่นายหัวคิดว่าสมควรจะทำนายหัวปาริธไม่คิดเลยว่าจะมาตกหลุมรักกับเด็กสาวที่อายุห่าง
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 23 เกินไปหรือเปล่า nc
ตอนนี้สติของณิรินทร์ญาแทบจะไม่หลงเหลืออยู่อีกแล้ว ร่างกายของหญิงสาวทำทุกอย่างไปตามอารมณ์ที่ยากจะควบคุมได้ ความเสียวซ่านจากริมฝีปากร้อนและฝ่ามือใหญ่มันสร้างความปั่นป่วนจนหญิงสาวได้แต่นอนดิ้นพล่าน“ณิรินของฉันหอบหวานมาก ฉันอยากรู้จังว่าจะหวานไม่ทั้งตัวหรือเปล่า”เขากระซิบแหบพร่ามือใหญ่เกี่ยวแพนตี้ตัวเล็กออกจากเรียวขาก่อนจะดันขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกัน“นายหัวคงไม่....”ณิรินทร์ญาไม่รู้ว่าจะบอกเขาว่ายังไงแต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของเขาที่จ้องส่วนสงวนหญิงสาวก็ขนลุกไปทั้งตัว“อย่าห้ามเลย มันสวย น่ากินและฉันคิดว่ามันต้องหวานถูกใจฉันมาแน่นอน”“อย่านะคะ”หญิงสาวรีบร้องห้ามและเอามือลงมาปิดแต่นายหัวปาริธดึงมือก็เล็กออกแล้วดันขาทั้งสองข้างให้กว้างขึ้นจนดอกกุหลาบกลีบบางเด่นชัดตรงหน้า“อ๊ะ! …อื้ม....นายหัว....”ณิรินทร์ญาครางสะท้านเพราะความเสียวซ่านที่นายหัวหนุ่มมอบให้ตอนนี้นายหัวปาริธอยากกระโจนเข้าหาเธอจนแทบทนรอไม่ไหวแต่ก็พยายามห้ามใจตัวเองไว้และอยากนุ่มนวลกับเธอมากที่สุด ถึงแม้ตนเองจะทรมานมากก็ตามนายหัวหนุ่มอยากจะทะนุถนอมหญิงสาวให้มากที่สุดเพราะเธอคือคนรักไม่ใช่คู่นอนเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 22 เราเป็นแค่แฟน nc
ณิรินทร์ญามาอยู่บ้านนายหัวปาริธได้หนึ่งสัปดาห์แล้วหญิงสาวฝึกทำอาหารใต้กับป้าแดงจนทำเมนูโปรดของตัวเองได้ นายหัวเห็นว่าเธอเอาแต่อยู่ในบ้านไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนจึงจองที่พักที่สมุยและพาเธอมาเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศเพราะไม่อยากให้อุดอู้อยู่แต่ในบ้านเพียงอย่างเดียวหญิงสาวรู้สึกดีใจมากๆ บรรยากาศกัดริมทะเลเวลาค่ำทำให้เธอผ่อนคลายและมีความสุข อีกทั้งตั้งแต่มาที่นี่นายหัวปาริธก็คอยดูแลเป็นอย่างดีหลังจากทานอาหารค่ำเสร็จแล้วทั้งสองก็พากันมาเดินเล่นบริเวณริมชายหาดหน้าบ้านพักซึ่งเป็นชายหาดส่วนตัว“เธอมาอยู่ใต้เกือบสิบวันแล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะณิริน ชอบที่นี่ไหม”“ชอบค่ะ ที่นี่อากาศดีอาหารก็อร่อยมากด้วยค่ะ”“แล้วเชื่อหรือยังว่าฉันไม่ได้ซ่อนใครไว้ที่นี่”“เชื่อแล้วค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็คงให้คำตอบฉันได้แล้วใช่ไหม”“คำตอบอะไรคะนายหัว”“ฉันว่าเธอรู้นะณิรินว่าฉันกำลังหมายถึงอะไร” นายหัวปาริธหยุดเดินและหันหน้าเขามาหาณิรินทร์ญา เขาจ้องหน้าเธอและรอคอยคำตอบที่เคยถามไว้ที่สนามบินเมื่อหนึ่งเดือนก่อน“ณิรินต้องตอบจริงๆ เหรอคะ”“จริงสิเธอสัญญาแล้ว”“ณิรินมาหานายหัวถึงที่นี่นายหัวก็น่าจะพอรู้คำตอบแล้วนะนะ”“อายที่จ
