LOGINShare
ตอนที่ 6 วันนี้ฉันว่าง
Last Updated:
2025-02-26 01:28:10ณิรินทร์ญาเดินออกมาจากร้านของป้าต้อยจากนั้นก็เดินเลยไปยังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ติดๆ กัน เมื่อกลับออกมาอีกครั้งก็ต้องตกใจเพราะรถจักรยานยนต์ของเธอถูกรถส่งน้ำแข็งชนจนครูดไปกับถนนใกล้ถึงเกือบสิบเมตรและไม่ใช่มีรถของเธอแค่คนเดียวแต่มีรถอีกหลายคันที่ถูกชนไปด้วย
“ขับรถยังไงของคุณเนี่ย” เจ้าของจักรยานยนต์ผู้ชายโวยวายก่อนจะเดินไปหาคนขับซึ่งดูท่าทางกำลังตกใจมาก
“ขอโทษครับแต่ผมพยายามเบรกแล้วแต่มันเบรกไม่อยู่จริงๆ” ชายคนขับยกมือไหวขอโทษ
“ไม่ใช่ว่าเมาแล้วมันขับรถแบบนี้นะ ลงมาคุยกันให้รู้เรื่องเลยใครก็ได้โทรเรียกตำรวจให้หน่อย”
“เดี๋ยวหนูโทรตามให้ค่ะ” เด็กในร้านของป้าต้อยที่ออกมาดูเหตุการณ์รีบอาสา
รอไม่ถึงห้านาทีตำรวจก็มาถึงที่เกิดเหตุเพราะสถานีตำรวจอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ รถที่ได้รับความเสียหายมีทั้งหมดห้าคันหนึ่งในนั้นก็เป็นรถของณิรินทร์ญาด้วย
คนขับรถยังคงยืนยันว่าเขาเหยียบเบรกแล้วแต่มันเบรกไม่อยู่ ตำรวจจึงขอยึดรถไว้เป็นหลักฐานและให้คนขับรถโทรศัพท์ไปแจงกับเจ้าของร้านไม่นานเจ้าของร้านก็มาถึงที่เกิดเหตุ
เจ้าของร้านน้ำแข็งตกลงจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการซ่อมรถจักรยานยนต์ทั้งหมดโดยแต่ตำรวจก็จะให้ทุกคนไปลงบันทึกประจำวันที่สถานีตำรวจไว้ก่อน
“แล้วพวกเราจะไปกันยังไงล่ะครับ” ครับชายคนหนึ่งที่เป็นเจ้าของจักรยานยนต์ถามขึ้น
“เดี๋ยวผมจะเรียกรถตำรวจมาให้ครับ” ตำรวจนายหนึ่งพูดขึ้นเพราะเขากับเพื่อนตำรวจอีกคนเอรถจักรยานยนต์มา
“ผมต้องไปด้วยไหมครับถ้าคุณตำรวจ” นายหัวปาริธถามกับตำรวจ
“คุณเป็นคนเห็นเหตุการณ์ผมก็รบกวนคุณไปให้ปากคำในฐานะพยานด้วยนะครับ”
“ถ้าอย่างนั้นให้ทุกคนไปรถผมก็ได้นะครับ น่าจะพอนั่งกันได้”
“ถ้าแบบนั้นก็ดีเลยจะไม่ได้เสียเวลา”
ผู้เสียหายทั้งสี่คนรวมทั้งณิรินทร์ญาเดินตามนายหัวปาริธมาที่รถเอสยูวีขนาดเจ็ดที่นั่งสีดำที่จอดอยู่หน้าร้านป้าต้อยเมื่อทุกคนขึ้นไปนั่งบนรถครบแล้วเขาก็ขับตามรถจักรยานยนต์ของตำรวจไปยังสถานีตำรวจที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
เมื่อมาถึงสถานีตำรวจทุกคนก็ลงบันทึกประจำเสร็จแล้วนายหัวปาริธก็อาสาเป็นคนไปส่งณิรินทร์ญาที่บ้าน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นายหัวเดี๋ยวณิรินนั่งวินมอเตอร์ไซด์กลับก็ได้ใกล้แค่นี้เอง”
“แต่มันร้อนมากเลยนะอีกอย่างวินมอเตอร์ไซต์ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะไม่เหลือสักคันเลย ไม่เชื่อก็ลองดูหน้าโรงพักสิ”
เขาบอกให้หญิงสาวมองไปทางด้านหน้าสถานีตำรวจซึ่งตอนนี้มีคนยืนรอที่วินรถจักรยานยนต์อยู่หลายคน
“หรือที่ไม่ยอมให้ไปส่งเพราะไม่ไว้ใจฉันล่ะ”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ ณิรินแค่เกรงใจค่ะ นายหัวเป็นเพื่อนกับคุณชินก็น่าจะไว้ใจได้อยู่ ถ้าหากนายหัวทำอะไรณิรินก็แค่ไปฟ้องคุณชินก็แค่นั้นเอง”
“ถ้างั้นก็ขึ้นรถเถอะ”
นายหัวปาริธขับรถออกจากโรงพักได้ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
“ณิรินขอรับโทรศัพท์นะคะนายหัว” ณิรินทร์ญาขออนุญาตเขาก่อนกลัวว่าจะรบกวนเขาแต่จะไม่รับก็ไม่ได้เพราะคนที่เธอมาคือเจ๊สุนีย์ลูกค้ารายใหญ่
“ได้สิตามสบายเลย”
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวกล่าวของคุณก่อนที่จะกดรับสาย
“สวัสดีค่ะเจ๊สุนีย์”
“ร้อยกระปุกเหรอคะได้ค่ะ ตอนเย็นณิรินเอาไปส่งที่บ้านนะคะ ส่วนแซนด์วิชพรุ่งนี้จะเอาไปส่งที่หน้าตลาดนะคะขอบคุณมากนะคะเจ๊”
“มีอะไรหรือเปล่าณิริน”
“มีนิดหน่อยค่ะ นายหัวไม่ต้องไปส่งนณิรินที่บ้านนะคะ ส่งที่ตลาดสดด้านหน้าก็ได้”
“อ้าวทำไมล่ะ”
“พอดีเจ๊สุนีย์แกโทรมาสั่งของ ณิรินเลยต้องซื้อวัตถุดิบไปเพิ่มค่ะ”
“เธอทำอาหารขายด้วยเหรอ”
“เปล่าค่ะณิรินแค่ทำน้ำพริกกับแซนด์วิชส่งที่ตลาด”
“แล้วซื้อของเสร็จจะกลับบ้านยังไงล่ะ”
“หน้าตลาดมีวินมอเตอร์ไซค์ค่ะ ซื้อเสร็จณิรินนั่งวินมอเตอร์ไซค์กลับก็ได้ของก็ไม่เยอะเท่าไหร่หรอกค่ะ”
“ตอนนี้ฉันเองก็ไม่มีงานทำฉันไปส่งเธอซื้อของก็ได้นะจะได้ไม่ต้องนั่งวินไงล่ะ”
“ไม่เป็นค่ะณิรินเกรงใจไม่อยากให้นายหัวเสียเวลาแค่พาไปโรงพักและพามาส่งก็หลายชั่วโมงแล้ว”
“วันนี้ฉันว่างฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าน้ำพริกฝีมือเธอมันจะอร่อยไหมถึงได้ขายดีเป็นร้อยกระปุกแบบนั้น”
“น้ำพริกอร่อยแน่นอนค่ะ”
เพราะอยากให้เขาได้ชิมน้ำพริกฝีมือตัวเองณิรินทร์ญาเลยยอมให้เขาขับรถไปส่งซื้อของที่ตลาด หญิงสาวลงไปซื้อหมูสับกับวัตถุดิบสำหรับทำแซนด์วิชโดยมีนายหัวช่วยถือจากนั้นก็พากลับมาที่บ้าน
“นายหัวนั่งรออยู่ในห้องแขกก็แล้วกันนะคะณิรินขอตัวไปทำน้ำพริกก่อน”
“ให้ฉันช่วยอะไรมั้ย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธก่อนจะเดินออกไปด้านหลังของบ้านซึ่งเป็นบริเวณห้องครัวแยกออกมาจากตัวบ้านเอาไว้สำหรับทำน้ำพริกโดยเฉพาะ
“เธอต้องทำน้ำพริกเยอะแค่ไหนเหรอ”
เขาถามขณะนั่งมองหญิงสาวปอกเปลือกหอมแดงแช่น้ำ
“น้ำพริกร้อยกระปุกค่ะ”
“แล้วขนมปังพวกนั้นล่ะ”
“อ๋อนั่นเป็นขนมปังสำหรับทำแซนด์วิชไปส่งเจ๊ที่ตลาดพรุ่งนี้เช้าเจ๊กับเพื่อนๆ ในตลาดจะไปเที่ยวก็เลยอยากได้อาหารว่างไปทานบนรถ”
“ต้องทำเยอะแค่ไหนเหรอ”
“แซนด์วิชสามสิบชิ้นเองค่ะ”
“จะทำต่อจากน้ำพริกเหรอ”
“เปล่าค่ะณิรินจะตื่นมาตอนเช้าแค่แซนด์วิชแค่นั้นทำแป๊บเดียวก็เสร็จค่ะ นายหัวถามทำไมคะคงไม่คิดจะไม่มาช่วยณิรินทำแซนด์วิชแต่เช้าหรอกนะคะ”
“เปล่าฉันก็แค่สงสัยว่าทำไมเธอจะต้องทำงานอะไรเยอะแยะแบบนี้ด้วย”
“ก็ทำแล้วมันได้เงินนี่คะ”
สายตาที่นายหัวปาริธมองณิรินทร์ญาเริ่มเปลี่ยนไปหญิงสาวจากที่คิดว่าเธอทำงานงานกลางคืนสบายๆ เพื่ออยากจะได้เงิน แต่ดูลักษณะแล้วเธอจะทำงานทุกอย่างที่มันได้เงินมากกว่า
เขาไม่รู้หรอกกว่าเธอขัดสนเรื่องเงินทองหรือเป็นหนี้มากมายแค่ไหนแต่เห็นท่าทางที่ขยันขันแข็งของเธอก็รู้สึกชื่นชมมากๆ
“มีอะไรให้ฉันช่วยไหม”
“อย่าเลยปอกหอมแดงแบบนี้ถ้าคนทำไม่เป็นมันจะแสบตา”
“แต่ฉันอยากช่วยเธอจริงๆ”
“ถ้างั้นนายหัวเอากระเทียมไปแกะนะคะ ทำเป็นหรือเปล่า”
“เป็นสิแต่อาจจะช้าไปหน่อยฉันจะทำรอเธอไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน”
“ได้ค่ะ”
เมื่อหญิงสาวปอกหอมแดงเสร็จก็สไลด์เป็นชิ้นบางๆ โชคดีที่เธอซื้อมีดสำหรับสไลด์มามันเลยทำให้การทำงานค่อนข้างเร็วยิ่งขึ้นเมื่อสไลด์หอมแดงเสร็จแล้วก็ไปช่วยนายหัวแกะกระเทียมเพิ่มอีกนิดหน่อยจากนั้นก็โขลกพอหยาบๆ
เมื่อทุกอย่างเสร็จเธอก็บอกให้เขาเข้าไปรอในห้องเพราะขั้นตอนการเจียวหอมเจียวกระเทียมมันค่อนข้างกลิ่นแรงกลัวว่าเขาจะเหม็น
ณิรินทร์ญาใช้เวลาทำน้ำพริกไม่นานนักทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยเพราะทำด้วยความชำนาญกลิ่นหอมของกินน้ำพริกคลุ้งไปทั่วหลังบ้าน
ระหว่างที่รอให้น้ำพริกเย็นเธอก็เดินไปหานายหัวปาริธที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขก
“เสร็จแล้วเหรอ”
“ค่ะ ตอนนี้ก็แค่รอให้มันเย็นแล้วตักใส่กระปุกไว้ นายหัวหิวข้าวหรือเปล่านี่มันเกือบบ่ายสองแล้ว”
“จริงสิฉันลืมไปเลย ที่บ้านเธอมีอะไรกินบ้างล่ะ”
“ตอนนี้ก็มีแค่น้ำพริกค่ะ นายหัวอยากกินอะไรคะในตู้เย็นมีของสดไม่กี่อย่างหรือจะออกไปกินข้างนอก”
“ไม่เป็นไรกินที่นี่แหละเธอยังต้องเอาน้ำพริกใส่กระปุกอีก ฉันกินง่ายแค่ไข่เจียวกับน้ำพริกก็ได้แล้ว”
“หิวมากไหมคะ”
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก”
“ถ้างั้นเดี๋ยวณิรินทำไข่เจียวกับผัดกะเพราให้ก็แล้วกันนะ”
“อ้าวเธอบอกว่าจะทำเจียวกับผัดกะเพราให้ฉัน แล้วเธอจะเดินไปไหนล่ะ”
“ไปเด็ดกะเพราค่ะ หลังบ้านมีต้นกะเพราอยู่”
“ฉันขอเดินดูบริเวณบ้านของเธอหน่อยได้ไหม”
นายหัวหนุ่มเดินตามเธอออกมาหลังบ้าน ณิรินทร์ญาตัดกะเพราเสร็จก็กลับเขาไปในบ้าน ส่วนเขายังคงเดินเล่นอยู่หลังบ้านของหญิงสาวนอกจากมีต้นกะเพราแล้วยังมีผักชีต้น ต้นหอม คื่นช่ายและแปลงหอมแดงซึ่งมันดูแปลกมากสำหรับเด็กวัยรุ่นอย่างณิรินทร์ญาที่จะมาปลูกอะไรแบบนี้ไว้ที่บ้าน
Related chapters
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 7 เรื่องเงินคือเรื่องสำคัญของเธอ
เมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในบ้านผัดกะเพราหอมกรุ่นก็วางอยู่บนโต๊ะทานข้าวเรียบร้อยพร้อมกับน้ำพริกชามเล็กและไข่เจียวอีกหนึ่งจาน“ทำไมเธอทำเร็วจัง”“ก็เตาแก๊สในห้องครัวมีสองเตานี่คะ ผัดกะเพราเตาหนึ่งอีกเตาหนึ่งก็ทำไข่เจียว”“ดูท่าทางเธอจะทำอาหารเก่งพอใช้ได้นะ”“ไม่เก่งหรอกค่ะแค่พอทำอาหารง่ายๆ ได้แค่นั้นเอง”“แล้วทำไมต้องปลูกพืชผักสวนครัวไว้เยอะขนาดนั้นล่ะ”“ก็เอาไว้ทำกินเองไงคะ ถ้าอยากจะกินผัดกะเพราขึ้นมาก็ต้องไปซื้อที่ตลาดมัดหนึ่งก็สิบบาทแต่ใช้แค่นิดเดียวสู้ปลูกไว้แบบนี้ดีกว่าประหยัดและสะดวกด้วยค่ะ”“เธอปลูกหอมไว้เยอะมากเลยนะ ชอบกินหอมแดงเหรอ”“หอมแดงเป็นวัตถุดิบหลักในการทำน้ำพริกของณิรินค่ะ ก็เลยต้องปลูกไว้เพราะมีบางช่วงที่หอมแดงในตลาดแพงมาก การปลูกวัตถุดิบไว้หลังบ้านแบบนี้มันก็ทำให้ประหยัดต้นทุนได้เยอะ”“เธอทำน้ำพริกขายมานานแค่ไหนแล้ว”“ถ้าทำขายเองจริงๆ ก็ตั้งแต่แม่ตายแต่ก่อนหน้านั้นก็ช่วยแม่มาหลายปีแล้วเหมือนกันค่ะ”“เธอเก่งเหมือนกันนะทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง”“ไม่เก่งหรอกค่ะน้ำพริกผัดหมูมันเป็นอะไรที่ทำง่ายมากๆ”“แต่ฉันว่ามันอร่อยเลยทีเดียวล่ะ” เขาพูดขณะตักน้ำพริกวางไว้บนไข่เจียวแล้วเคี้ยว
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 8 ไม่ยอมถูกตบฟรี
คืนวันเสาร์ลูกค้ในผับก็เยอะเหมือนกับคืนวันศุกร์ที่ผ่านมาเด็กนักดริ๊งค์ในร้านไม่มีใครว่างเลยสักคน ณิรินทร์ญาให้บริการแขกคนหนึ่งครบเวลาแล้วก็ต่อด้วยแขกอีกกลุ่มหนึ่งแขกกลุ่มนี้มากันสามคนแต่ละคนก็เรียกเด็กเข้ามานั่งด้วยครบทุกคน แขกคนที่เรียกณิรินทร์ญามานั่งด้วยนั้นซื้อเครื่องดื่มไปสิบแล้วและจะซื้อต่ออีกสิบแก้วเพราะรู้สึกสนุกที่ได้คุยกับหญิงสาว ระหว่างที่นั่งคุยอยู่ณิรินทร์ญาก็ขอตัวไปเขาห้องน้ำ เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำยังไม่ทันได้พ้นประตูดีก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งมายืนขวางไว้ก่อน“เธอเป็นเด็กที่ร้านนี้ใช่มั้ย” ผู้หญิงที่ยืนขวางถามณิรินทร์ญาที่ออกมาจากห้องน้ำ“ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”“เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน” น้ำเสียงของเธอไม่ค่อยเป็นมิตร“แต่ฉันกับคุณไม่รู้จักกันนะคะ”“มันก็ใช่นะที่ฉันกับเธอไม่รู้จักกันแต่คนที่เธอนั่งด้วยเมื่อกี้คือผัวฉัน เธอเป็นเมียน้อยของมันใช่มั้ย”“ไม่ใช่นะคะฉันเป็นเด็กที่ร้านคุณก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันใส่ชุดเหมือนกับเด็กนั่งดริ๊งค์คนอื่น”“ฉันรู้ว่าเธอทำงานที่นี่ ผัวฉันมันถึงแอบออกมาหาเธอบ่อยๆ”“ฉันแค่มาทำงานไม่ใช่เมียน้อยใครทั้งนั้น”“ฉันไม่เชื่อหรอกมันก็แค่ข้ออ้างพอร้านปิดเ
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 9 คงต้องหาอย่างอื่นทำ
ณิรินทร์ญาตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมทำแซนด์วิชไปส่งให้กับเจ๊สุนีย์ที่ตลาด เธอใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยหญิงสาวเอาแซนด์วิชไปให้กับเจ๊สุนีย์ที่ตลาดจากนั้นก็แวะซื้อเต้าหู้และหมูสับมาติดไว้ในตู้เพราะเมื่อวานเธอใช้ทำผัดกะเพราให้กับนายหัวปาริธไปหมดแล้วเมื่อกลับมาถึงบ้านก็หุงข้าวทิ้งไว้จากนั้นก็เข้าไปนอนต่อก่อนจะลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าในเวลาสิบโมง อาหารเช้าง่ายๆ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับใส่ไข่ที่ตอกลงไปนะรอให้สุกก็วางตรงหน้า หญิงสาวรู้สึกเจ็บตรงมุมปากจากแผลที่โดนตบจึงต้องทานช้าๆนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอเหตุการณ์แบบนี้ ซึ่งก่อนหน้านั้นตันหยงเพื่อนของเธอก็เคยถูกผู้หญิงคนอื่นมาทำร้ายแบบนี้แต่เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับตนเอง อันที่จริงแล้วหญิงสาวก็อยากจะแจ้งความเอาผิดกับผู้หญิงคนนั้นแต่เพราะกลัวทางร้านจะเสียชื่อเสียงและถ้าหากต้องไปสถานีตำรวจก็น่าจะเสียเวลาและเธอยังจะต้องทำแซนด์วิชให้กับเจ๊สุนีย์ สุดท้ายก็เลยเลือกรับเงินค่าทำขวัญจำนวนห้าพันบาท ซึ่งพี่ช้างโอนให้เธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหญิงสาวคิดว่าจำนวนเงินมันมากไปหน่อยแต่ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นยอมจ่ายเพื่ออยากจะจบเรื่องราวทุกอย่
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 10 รู้สึกเอ็นดู
“นายหัวอยากกินอะไรคะมื้อนี้ณิรินขอเลี้ยงนายหัวเอง”“ทำไมต้องเลี้ยงด้วยล่ะ ฉันเป็นคนชวนเธอออกมาข้างนอกฉันก็ต้องเป็นคนจ่าย”“แต่ณิรินอยากเลี้ยงนายหัว ตอบแทนที่นายหัวช่วยณิรินตั้งหลายอย่างทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้แค่สองวันเอง”“ฉันไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไรแบบนั้นหรอก เอาล่ะเราจะกินอะไรกันดีแต่คงไม่ใช่อาหารใต้นะ เธอยังเจ็บปากอยู่ แถวนี้มีร้านไหนที่เธอเคยออกมากินบ้าง”“ส่วนใหญ่ณิรินก็จะกินแต่อาหารตามสั่งค่ะนายหัวกินได้ไหม”“ฉันกินได้ทุกอย่างเลย แต่ว่าวันนี้ฉันอยากพาเธอไปกินสเต๊กมีร้านสเต๊กที่ฉันกินประจำอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ ราคาก็ไม่ค่อยแพง เธอชอบกินไหม”“ไม่ถึงกับชอบแต่ก็พอกินได้ค่ะ แต่ณิรินอยากเป็นคนเลี้ยงนายหัว”“มื้อนี้ฉันเป็นคนจ่ายเอง ถ้าหากเธออยากจะเลี้ยงฉันจริงๆ ก็เอาไว้ฉันขึ้นมากรุงเทพครั้งหน้าก็แล้วกัน ถึงตอนนั้นฉันจะให้เธอเป็นคนเลือกเองว่าจะไปกินร้านไหน”“ถ้าณิรินพาไปกินแค่ร้านอาหารตามสั่งข้างทางหรือก๋วยเตี๋ยวถูกๆ นายหัวจะกินได้หรือเปล่า”“ก็บอกแล้วว่าฉันเป็นคนกินง่ายอะไรก็ได้ ถ้างั้นตกลงเราไปกินสเต๊กกันนะ”“ตามใจนายหัวเลยเพราะมื้อนี้นายหัวเป็นคนจ่าย”นายหัวปาริธพาหญิงสาวมายังร้านสเ
Last Updated : 2025-02-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 11 ถ้าเจอกันครั้งหน้า
ยิ่งได้คุยกับณิรินทร์ญานายหัวปาริธก็ยิ่งประทับใจในตัวของหญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองนั่งทานอาหารและคุยกันเพลินจนเวลาผ่านไปเกือบจะสองชั่วโมงเขาก็ขับรถมาส่งหญิงสาวที่บ้าน“ก่อนไปเธอเปิดไฟไว้เหรอณิรินทำไมบ้านมันสว่างแบบนั้น”“เปล่าหรอกค่ะณิรินติดไฟโซล่าเซลล์หลอดเล็กๆ ที่ขายตามอินเตอร์เน็ตเพราะมันมืดไฟพวกนี้ก็จะสว่าง นายหัวเข้ามาเอาคุกกี้ก่อนนะคะแล้วค่อยกลับ”“ถึงเธอไม่ชวนฉันก็จะตามเถอะเข้าไปอยู่ดีนั่นแหละ” ชายหนุ่มเดินตามเข้ามาในบ้านและนั่งรอในห้องรับแขกณิรินทร์ญาเอากล่องคุกกี้มาให้เขาหนึ่งกล่องใหญ่“พรุ่งนี้เธอต้องไปเรียนกี่โมงเหรอณิริน”“มีเรียนสิบโมงค่ะ”“เรียนสายเหมือนกันนะ แบบนี้คงไม่เหนื่อยเท่าไหร่ใช่ไหม”“ใช่ค่ะ จริงๆ แล้วเช้าวันจันทร์ณิรินมีเรียนตั้งแต่เก้าโมงแต่เพื่อนๆ ช่วยกันคุยกับอาจารย์ให้เลื่อนเวลาออกมาอีกชั่วโมงหนึ่ง แล้วเอาเวลาที่เลือกออกไปสอนในตอนเย็นแทนค่ะ เพราะเพื่อนบางคนอยู่ต่างจังหวัดกลัวเขาจะเดินทางมาก็เหนื่อย”“เธอเรียนมหาลัยไหนนะ”“มหาวิทยาลัยXXXค่ะ””“มหาวิทยาลัยนี้มีแต่คนเก่งๆ เขาไปเรียนทั้งนั้นเลย แสดงว่าเธอก็คงเป็นเด็กเรียนประมาณหนึ่งใช่ไหม”“ณิรินไม่อยากจะอว
Last Updated : 2025-03-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 12 เขามาจีบหรือเปล่า
การเจอกันครั้งต่อไปของณิรินทร์ญาและนายหัวปาริธมีความหมายที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง ณิรินทร์ญาหมายถึงการขึ้นมากรุงเทพของเขาในครั้งหน้าซึ่งอาจจะเป็นหนึ่งเดือนหรือสองเดือน แต่สำหรับนายหัวปาริธแล้วมันหมายถึงการไปทำงานที่สมุทรสาครและกลับมาเจอเธออีกครั้งก่อนกลับสุราษฎร์ธานีชายหนุ่มไลน์มาหาเธอในบ่ายวันอังคารขณะที่เป็นเวลาพักทานอาหารกลางวันของหญิงสาวพอดี“เรียนอยู่หรือเปล่า”“เปล่าค่ะณิรินมากินข้าวกลางวันกับเพื่อน”“ฉันโทรหาได้ไหม”“ไลน์ดีกว่าค่ะที่โรงอาหารเสียงดังณิรินกลัวจะคุยกันไม่รู้เรื่อง นายหัวกับถึงสุราษฎร์แล้วเหรอคะ”“เปล่าฉันยังอยู่สมุทรสาคร วันนี้เธอเลิกเรียนกี่โมง”“เรียนบ่ายสามโมงค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”“เลิกเรียนแล้วจะไปไหนต่อหรือเปล่าล่ะ”“ไม่หรอกค่ะว่าจะกลับบ้านเลย นายหัวถามทำไมคะ”“ก็ที่เราคุยกันไงว่าเจอกันคงต่อไปเธอจะทำต้มยำให้ฉันลืมไปแล้วเหรอ”“ไม่ได้ลืมหรอกค่ะ แต่ก็คิดว่านายหัวหมายถึงการขึ้นมาจากใต้ครั้งหน้า”“ฉันไม่ได้บอกเลยนะว่าหมายถึงขึ้นมาจากใต้ ฉันแค่พูดว่าการเจอกันครั้งต่อไป เย็นนี้ฉันจะซื้ออาหารทะเลไปเธอเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมก็แล้วกันนะ เธอแพ้อาหารทะเลหรือเปล่า”“ไม่ค่ะ นา
Last Updated : 2025-03-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 13 ไม่อยากกลับ
ณิรินทร์ญาแวะซื้อของที่ตลาดสดจากนั้นก็นั่งวินจักรยานยนต์กลับมาที่บ้านเธอเปลี่ยนจากชุดนักศึกษาเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆ และนั่งรอนายหัวปาริธเมื่อได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้านก็รีบออกไปเปิดประตูทันที“สวัสดีค่ะนายหัวณิรินนึกว่านายหัวจะมาถึงช้ากว่านี้เสียอีกนะคะ”“ฉันคุยกับเธอเสร็จก็ทำงานต่ออีกนิดจากนั้นก็ไปซื้อของที่ตลาดแล้วก็ขับรถออกมาเลย”“แล้วงานนายหัวเรียบร้อยดีแล้วใช่ไหมถึงได้รีบมาแบบนี้”“เรียบร้อยแล้ว เธอล่ะมาถึงบ้านนานหรือยัง”“ณิรินถึงบ้านได้สักพักแล้วค่ะ”“ไปช่วยฉันถือของหลังรถหน่อยสิ”“ค่ะ”ชายหนุ่มเปิดประตูด้านหลังรถซึ่งตอนนี้มีกล่องโฟมขนาดใหญ่อยู่กล่องหนึ่งกับกล่องกระดาษอีกสองกล่อง“นายหัวจะให้ณิรินช่วยเอาอะไรลงรถคะ”“เธอช่วยถือกล่องนั่นไปสักกล่องได้ไหมล่ะ ส่วนกล่องโฟมนี้มันหนักเพราะมีน้ำแข็งด้วยเดี๋ยวฉันจะถือไปเอง”“ข้างในมีอะไรคะนายหัว”“ก็ของสดที่ฉันซื้อมาจะให้เธอทำกับข้าวให้กินไงล่ะ”“อย่าบอกนะคะว่าทั้งกล่องนั้นนายหัวซื้อมาให้ณิริน”“ก็ใช่น่ะสิอาหารทะเลที่นั่นมันถูกมากๆ และฉันเห็นว่าเธอชอบทำกับข้าวก็เลยซื้อมาให้เธอใส่ตู้เย็นไว้ ส่วนกล่องพวกนั้นก็เป็นอาหารทะเลที่ฉันส่งออกนะ ว่าจะเ
Last Updated : 2025-03-26กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 14 เขามีใครหรือเปล่า
ณิรินทร์ญามองรถเอสยูวีสีดำคันใหญ่ไปจนสุดสายตาความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจตอนนี้มันเป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง รู้สึกดีที่มีใครบางคนเข้ามาคุยด้วยแล้วรู้สึกใจหายที่เขากลับไปแม้จะเป็นเพียงแค่คนรู้จักที่ได้เจอกันไม่กี่วันแต่หญิงสาวกลับรู้สึกกับเขามากกว่าคนรู้จักทั่วไปมันอาจจะเป็นเพราะเขาเข้ามาในเวลาที่เธอมีปัญหาและเข้ามาในตอนที่เธอเหงาก็เลยทำให้เธอเอาใจไปผูกติดกับเขา แต่หญิงสาวก็คิดว่าผ่านไปไม่นานก็คงจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นส่วนที่เขาบอกว่าถ้าขึ้นมากรุงเทพครั้งหน้าจะเอาอาหารใต้มาฝากเธอก็ไม่รู้ว่านายหัวปาริธจะทำอย่างนั้นได้หรือเปล่า ณิรินทร์ญามองกุญแจรถและคีย์การ์ดของคอนโดที่อยู่ในมือแล้วยิ้มเพราะคิดว่าระยะเวลาที่เขาอยู่ที่ใต้เธอกับเขาก็คงจะมีเรื่องพูดคุยกันบ้างเพราะเขาบอกให้เธอไปสตาร์ทรถที่คอนโดและขึ้นไปดูความเรียบร้อยด้านบนว่าแม่บ้านมาทำความสะอาด ตามที่เขาได้สั่งไว้หรือเปล่าหญิงสาวกลับเข้ามาในบ้านจัดการเอาอาหารแห้งที่ชายหนุ่มซื้อมาเก็บเข้าตู้ก่อนจะอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอนก็พอดีกับที่นายหัวปาริธไลน์มาบอกว่าเขาถึงคอนโดมิเนียมแล้ว“ฉันถึงคอนโดแล้วคืนนี้คงไม่โทรไปหาเธอนะ
Last Updated : 2025-03-26
Latest chapter
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 30 กลับสุราษฎร์เถอะนะคะ (ตอนจบ)
นายหัวปาริธกลับมาถึงบ้านของณิรินทร์ญาในเวลาเกือบจะหก โมงเย็นเมื่อมาถึงเขาก็ทานราดหน้าด้วยความหิวเพราะเมื่อตอนกลางวันทานข้าวไปนิดเดียวเนื่องจากจัดต้องรีบทำงานต่อให้เสร็จ เมื่อทานราดหน้าอิ่มแล้วเขาก็มานั่งในห้องรับแขกโดยมีณิรินทร์ญาเดินตามมาด้วย“เหนื่อยมากไหม ณิรินนวดให้มั้ย”“นวดคอให้ฉันนิดหน่อยได้ไหมล่ะ”“ได้ค่ะ”“ไม่น่าเชื่อนะว่ามือเล็กๆ แบบนี้จะนวดดีกับเขาเหมือนกัน”“แต่ก่อนณิรินเคยนวดให้แม่บ่อยค่ะ ถ้าวันไหนนายหัวเมื่อยอยากให้ณิรินนวดก็บอกได้เลย”“ขอบใจนะ”“ยินดีค่ะ”“แล้ววันนี้เป็นยังไงบ้างปวดหัวหายแล้วใช่ไหม”“หายแล้วค่ะ”“ฉันไม่อยากให้เธอทำน้ำพริกเยอะแบบนั้นเลย”“ณิรินใครก็คิดว่าจะไม่ทำแล้ว”“จริงเหรอ”“จริงค่ะ ครั้งสุดท้ายที่ณิรินไปส่งน้ำพริกให้กับแม่ค้าณิรินก็บอกพวกเขาแล้วว่าจะหยุดทำน้ำพริกไปก่อน”“แล้วแม่ค้าเขาว่ายังไงบ้าง”“เขาก็บ่นนิดหน่อย เขายังบอกอีกว่าถ้าหากจะกลับมาทำก็ให้บอกพวกเขาด้วย นายหัวคงไม่คิดว่าณิรินเป็นคนขี้เกียจหรอกใช่ไหมคะ ทั้งที่ปิดเทอมแต่ไม่ยอมทำงาน” ณิรินทร์ญากลัวเขาจะเข้าใจผิดว่าที่ผ่านมาเธอทำเพื่อสร้างภาพว่าเป็นคนขยัน“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ฉันรู้ว่าที่ผ
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 29 มั่นใจว่าไม่ถูกหลอก
“วันนี้ฉันจะไปดูโรงงานที่สมุทรสาครเธอจะไม่ไปกับฉันจริงเหรอณิริน” นายหัวปาริธถามคนรักในเช้าวันหนึ่ง“วันนี้ณิรินปวดหัวนิดหน่อยค่ะ ขอนอนพักอยู่ที่บ้านได้ไหมคะ”“แล้วจะอยู่คนเดียวได้เหรอ ไปหาหมอไหมเดี๋ยวฉันพาไป” เขาถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะณิรินอยู่คนเดียวได้ นอนพักสักนิดก็น่าจะดีขึ้น ช่วงนี้ณิรินทำน้ำพริกเยอะไปหน่อยน่าจะมึนกลิ่นน้ำพริก”“ฉันเป็นห่วงเธอจัง ฉันเลื่อนนัดที่สมุทรสาครออกไปดีไหมวันนี้จะได้อยู่กับเธอ”“อย่าเลยค่ะนายหัวณิรินไม่อยากทำให้ตารางงานของนายหัวรวนค่ะ”“ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็โทรบอกนะ ฉันจะรีบกลับมา”“ค่ะนายหัว”“แล้วตอนเย็นอยากจะกินอะไรเดี๋ยวฉันจะซื้อมา”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เย็นนี้ณิรินว่าจะทำราดหน้าทะเลนายหัวอยากกินไหมคะ”“อยากกินสิ จะให้ฉันซื้ออาหารทะเลมาไหม”“ในตู้ยังมีเหลืออยู่เลยที่เราซื้อมาเมื่ออาทิตย์ก่อน นายหัวไม่ต้องซื้อมาเพิ่มนะคะ”“ทำไมล่ะ”“ณิรินเบื่อค่ะ”“เบื่อหรือเกรงใจ”“เบื่อจริงๆ ค่ะทุกครั้งที่นายหัวไปสมุทรสาครก็ซื้ออาหารทะเลมาฝากตลอด”“ในตู้เหลือเยอะไหม”“ไม่เยอะวันนี้ก็เลยจะเคลียร์ทุกอย่างในตู้ออก”“งั้นฉันไปก่อนนะ ถ้าทำงานเสร็จแล้วจะรีบกลับมา”“
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 28 คนเมาก็พูดไปเรื่อย nc
นายหัวปาริธพาณิรินท์ญามายังผับที่หญิงสาวเคยทำงานอยู่ เขาพาเธอขึ้นไปนั่งรอบนชั้นสอง เจ้าของผับก็เดินตามขึ้นไปบนนั้นด้วยเจ้าของผับคุยอยู่ทั้งสองคนพักใหญ่ก่อนจะขอตัวลงไปดูแลแค่ทางด้านล่างตอนนี้บริเวณชั้นสองจึงเหลือแค่ณิรินท์ญากับนายหัวปาริธนั่งคุยกันตามลำพัง“อยากดื่มอะไรไหมณิริน”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“ดื่มหน่อยเถอะถือว่าเป็นการฉลองที่เราคบกันดีไหม”“ก็ได้ค่ะ ถ้าณิรินเมานายหัวต้องรีบพากลับนะคะ”เมื่อดื่มไปหลายแก้วณิรินทร์ญาก็เริ่มจะเมาหญิงสาวจึงขอให้เขาพากลับเพราะไม่อยากจะเมาจนคอพับอยู่ที่นี่“เดินไหวไหมหรือจะให้ฉันอุ้ม”“คงไม่ต้องซื้ออุ้มหรอกค่ะ แค่ประคองก็พอ”นายหัวหนุ่มประคองหญิงสาว มาที่รถจากนั้นก็ขับออกมาจากผับเขาเลี้ยวเข้าไปที่คอนโดมิเนียมเพราะคุยกับณิรินท์ญาไว้แล้วว่าคืนนี้หลังจากออกจากผับจะพากินหญิงสาวมาค้างที่นี่เมื่อมาถึงคอนโดก็พาหญิงสาวมานั่งบนโซฟาก่อนจะเดินไปเอาน้ำในตู้เย็นมาให้เธอดื่มเพราะดูแล้วณินิทร์ญาน่าจะเมามาก“ดื่มน้ำหน่อยนะ”“ขอบคุณค่ะนายหัว นายหัวของณิรินน่ารักที่สุดเลย” หญิงสาวหยิบน้ำไปดื่มเพียงนิดจากนั้นก็นั่งพิงไปบนโซฟาดวงตาเธอฉ่ำปรือเพราะความเมา“ไปอาบน้ำหน่อยดีไหมหร
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 27 ไม่มีอะไรต้องอาย
วันนี้เป็นเวลาเป็นวันที่ณิรินทร์ญาจะต้องเดินทางกลับกรุงเทพ แม้จะยังไม่ถึงเวลาเปิดเทอม แต่หญิงสาวก็รู้สึกเป็นห่วงบ้านและเจ๊สุนีย์กับแม่ค้าคนอื่นก็โทรศัพท์ตามให้เธอมาทำน้ำพริกส่งณิรินทร์ญาบอกกับทุกคนแล้วว่าเธอจะทำน้ำพริกอีกแค่ประมาณสองเดือนพอเริ่มเรียนชั้นปีที่สี่ซึ่งจะต้องไปฝึกงานหญิงสาวก็จะเลิกทำเพราะกลัวว่าไม่มีเวลาแล้วอยากจะตั้งใจฝึกงานเก็บเกี่ยวประสบการณ์อย่างเต็มที่นายหัวปาริธเดินทางขึ้นมาส่งหญิงสาวที่บ้านด้วยเขาเคลียร์งานทุกอย่างเรียบร้อยแล้วและคิดว่าจะมาใช้เวลากับเธอที่นี่อีกซักหนึ่งสัปดาห์ก่อนจะเดินทางกลับณิรินทร์ญาทำความสะอาดด้านในบริเวณบ้านส่วนนายหัวปาริธก็อาสาเป็นคนตัดหญ้าและรดน้ำต้นไม้ต้นอื่นๆ บริเวณรอบๆ บ้านที่ไม่ได้ติดตั้งระบบรดน้ำอัตโนมัติไว้เพราะเป็นต้นไม้ใหญ่กว่างานทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อยก็เกือบจะห้าโมงเย็น“เหนื่อยไหมณิริน”“เหนื่อยมากๆ เลยค่ะ ไม่คิดเลยว่าแค่สองสัปดาห์ฝุ่นมันจะเยอะขนาดนี้แล้วนายหัวล่ะเหนื่อยไหม”“ไม่หรอกงานพวกนั้นฉันทำจนชินแล้ว ว่าแต่เย็นนี้เราออกไปหาข้าวกินข้างนอกดีกว่านะฉันคิดว่าเธอคงไม่มีแรงทำอาหารหรอกส่วนอาหารที่ป้าแดงทำมาก็ใส่ตู้เย็นไว้ก่อนด
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 26 ไม่มีทางกลับมาคืนดีกันแล้วใช่ไหม
ตอนนี้ทั้งห้องตกอยู่ในบรรยากาศเงียบนายหัวปาริธกอดเอวคนรักไว้ หญิงสาวยังคงพิงศีรษะอยู่บนไหล่เขาฟังเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจของเขาที่มันเต้นเป็นจังหวะประสานกับเสียงหัวใจของเธอณิรินทร์ญาไม่รู้หรอกว่าอนาคตเธอกับเขาจากนี้จะเป็นยังไง ในระยะเวลาหนึ่งปีนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างเธอกับนายหัวปาริธแต่เธอก็จะซื่อสัตย์กับเขาและจะมีเขาเพียงคนเดียวหญิงสาวเชื่ออย่างหนึ่งว่าถ้าหากเธอกับเขารักกันจริงๆ ระยะเวลาและระยะห่างระหว่างอายุมันจะไม่เป็นอุปสรรคอะไรเลยแต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังกวนใจณิรินทร์ญาอยู่ก็คือเรื่องอดีตภรรยาของเขาหญิงสาวลังเลว่าจะถามเรื่องนี้ต่อหรือจะปล่อยให้มันเป็นเรื่องในอดีต แต่เมื่อคิดทบทวนอยู่หลายรอบก็ตัดสินใจพูดเรื่องที่ตัวเองสงสัยออกไปเพราะไม่อยากจะให้มันค้างคาใจอยู่แบบนี้“นายหัวคะ”“มีอะไร” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวดูเหมือนกำลังใช้ความคิดและกำลังเครียดอะไรสักอย่าง“ณิรินอยากจะถามนายหัวเพิ่มได้ไหมคะ”“จะถามเรื่องอะไรก็ถามมาได้เลย ฉันไม่มีความลับอะไรจะปิดบังเธออีกแล้ว”“เรื่องที่ณิรินทร์ญายากถามถ้านายหัวไม่สะดวกตอบหรือคิดว่าณิรินล้ำเส้นจนเกินไปนายหัวจะ
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 25 ปล่อยให้มันเป็นเรื่องในอดีต
“เธอพร้อมที่จะฟังแล้วใช่ไหม”“ค่ะ นายหัวกำลังจะบอกอะไรณิรินคะ”“ฉันอยากจะเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมา และอยากให้เธอรู้จากปากของฉันมากกว่าจะไปรู้จากปากของคนอื่น”“มันคือเรื่องอะไรกันแน่ นายหัวรีบบอกมาเถอะค่ะอย่าอ้อมค้อมอยู่เลย”“ก็เธอยังไม่สัญญานี้ว่าจะไม่โกรธ”“ก็ณิรินไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแล้วณิรินจะสัญญาได้ยังไง”“เอาน่าสัญญามาก่อนแล้วฉันจะเล่าให้ฟัง”“ถ้าณิรินไม่สัญญาล่ะ”“ถ้าเธอไม่สัญญาฉันก็ไม่เล่า”“นายหัวกำลังขี้โกงอยู่นะคะ มาบอกให้อยากรู้แล้วก็ไม่เล่าให้ฟัง ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ” ณิรินทร์ญามองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ“ก็ฉันกลัวเธอโกรธ ณิรินสัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ”“ณิรินสัญญาก็ได้ว่าจะไม่โกรธหรือถ้าจะโกรธก็จะโกรธนายหัวไม่นานตกลงไหมคะ”“คำว่าไม่นานของเธอคือเท่าไหร่แค่ห้านาทีได้ไหม”“นายหัวค่ะถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่มากๆ เวลาแค่ห้านาทีณิรินคงจะปรับอารมณ์ไม่ทันแน่ๆ”“ถ้างั้นเท่าไหร่ล่ะ สิบนาทีดีไหม”“ก็ต้องแล้วแต่เรื่องว่ามันเรื่องร้ายแรงแค่ไหนแต่ ถ้าหากนายหัวยังลีลาไม่ยอมเล่าณิรินก็กำลังจะโกรธนายหัวแล้วนะคะ แล้วคนอย่างณิรินถ้าโกรธใครแล้วโกรธจริงด้วยไม่นะ”“ห้ามโกรธฉันนะ”“มันห้ามกัน
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 24 เป็นผู้หญิงใจง่ายหรือเปล่า
นายหัวปาริธตื่นนอนในตอนสายของอีกวันหนึ่งเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กลับมานั่งบนเตียงมองคนรักที่ยังนอนหลับอย่างมีความสุข เขายอมรับว่าตอนนี้ณิรินทร์ญาคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะรักและจากนี้จะรอวันที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเธอระยะเวลาอีกหนึ่งปีที่หญิงสาวต้องกลับไปเรียนนายหัวหนุ่มคิดว่ามันเป็นเวลาที่ค่อนข้างนานแต่ก็จะพยายามประคับประคองให้ความรักครั้งนี้มันไม่จบลงเหมือนกับที่ผ่านมา เขาคิดว่าณิรินทร์ญาคือคนที่เหมาะสมกับเขามากที่สุด หญิงสาวเป็นคนขยันเป็นคนพูดตรงอีกทั้งยังน่ารักร่าเริงและทำให้เขายิ้มได้ ทุกอย่างมันลงตัวไปหมดตอนนี้เขากับเธอไม่ใช่แค่แฟนกันทำแล้วในเมื่อสถานะมันเปลี่ยนไปเขาก็อยากจะดูและอยู่ใกล้ชิดหญิงสาวมากขึ้นการเดินทางไปกลับสุราษฎร์ธานีและกรุงเทพไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนายหัวที่มีเงินมากมายอย่างเขาแต่ก็ต้องถามณิรินทร์ญาก่อนว่าหญิงสาวยินดีจะให้เขาขึ้นไปหาที่กรุงเทพทุกอาทิตย์หรือเอาอยากฟังความคิดเห็นของเธอก่อนเพราะไม่อยากจะทำอะไรตามอำเภอใจ เมื่อตกลงที่จะใช้ชีวิตร่วมกันแล้วการฟังความคิดเห็นของอีกฝ่ายก็เป็นเรื่องที่นายหัวคิดว่าสมควรจะทำนายหัวปาริธไม่คิดเลยว่าจะมาตกหลุมรักกับเด็กสาวที่อายุห่าง
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 23 เกินไปหรือเปล่า nc
ตอนนี้สติของณิรินทร์ญาแทบจะไม่หลงเหลืออยู่อีกแล้ว ร่างกายของหญิงสาวทำทุกอย่างไปตามอารมณ์ที่ยากจะควบคุมได้ ความเสียวซ่านจากริมฝีปากร้อนและฝ่ามือใหญ่มันสร้างความปั่นป่วนจนหญิงสาวได้แต่นอนดิ้นพล่าน“ณิรินของฉันหอบหวานมาก ฉันอยากรู้จังว่าจะหวานไม่ทั้งตัวหรือเปล่า”เขากระซิบแหบพร่ามือใหญ่เกี่ยวแพนตี้ตัวเล็กออกจากเรียวขาก่อนจะดันขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกัน“นายหัวคงไม่....”ณิรินทร์ญาไม่รู้ว่าจะบอกเขาว่ายังไงแต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของเขาที่จ้องส่วนสงวนหญิงสาวก็ขนลุกไปทั้งตัว“อย่าห้ามเลย มันสวย น่ากินและฉันคิดว่ามันต้องหวานถูกใจฉันมาแน่นอน”“อย่านะคะ”หญิงสาวรีบร้องห้ามและเอามือลงมาปิดแต่นายหัวปาริธดึงมือก็เล็กออกแล้วดันขาทั้งสองข้างให้กว้างขึ้นจนดอกกุหลาบกลีบบางเด่นชัดตรงหน้า“อ๊ะ! …อื้ม....นายหัว....”ณิรินทร์ญาครางสะท้านเพราะความเสียวซ่านที่นายหัวหนุ่มมอบให้ตอนนี้นายหัวปาริธอยากกระโจนเข้าหาเธอจนแทบทนรอไม่ไหวแต่ก็พยายามห้ามใจตัวเองไว้และอยากนุ่มนวลกับเธอมากที่สุด ถึงแม้ตนเองจะทรมานมากก็ตามนายหัวหนุ่มอยากจะทะนุถนอมหญิงสาวให้มากที่สุดเพราะเธอคือคนรักไม่ใช่คู่นอนเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที
กับดักรักนายหัวปาริธ ตอนที่ 22 เราเป็นแค่แฟน nc
ณิรินทร์ญามาอยู่บ้านนายหัวปาริธได้หนึ่งสัปดาห์แล้วหญิงสาวฝึกทำอาหารใต้กับป้าแดงจนทำเมนูโปรดของตัวเองได้ นายหัวเห็นว่าเธอเอาแต่อยู่ในบ้านไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนจึงจองที่พักที่สมุยและพาเธอมาเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศเพราะไม่อยากให้อุดอู้อยู่แต่ในบ้านเพียงอย่างเดียวหญิงสาวรู้สึกดีใจมากๆ บรรยากาศกัดริมทะเลเวลาค่ำทำให้เธอผ่อนคลายและมีความสุข อีกทั้งตั้งแต่มาที่นี่นายหัวปาริธก็คอยดูแลเป็นอย่างดีหลังจากทานอาหารค่ำเสร็จแล้วทั้งสองก็พากันมาเดินเล่นบริเวณริมชายหาดหน้าบ้านพักซึ่งเป็นชายหาดส่วนตัว“เธอมาอยู่ใต้เกือบสิบวันแล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะณิริน ชอบที่นี่ไหม”“ชอบค่ะ ที่นี่อากาศดีอาหารก็อร่อยมากด้วยค่ะ”“แล้วเชื่อหรือยังว่าฉันไม่ได้ซ่อนใครไว้ที่นี่”“เชื่อแล้วค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็คงให้คำตอบฉันได้แล้วใช่ไหม”“คำตอบอะไรคะนายหัว”“ฉันว่าเธอรู้นะณิรินว่าฉันกำลังหมายถึงอะไร” นายหัวปาริธหยุดเดินและหันหน้าเขามาหาณิรินทร์ญา เขาจ้องหน้าเธอและรอคอยคำตอบที่เคยถามไว้ที่สนามบินเมื่อหนึ่งเดือนก่อน“ณิรินต้องตอบจริงๆ เหรอคะ”“จริงสิเธอสัญญาแล้ว”“ณิรินมาหานายหัวถึงที่นี่นายหัวก็น่าจะพอรู้คำตอบแล้วนะนะ”“อายที่จ
