เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 11
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 22:46:37
บทที่เกี่ยวข้อง
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 12
บทที่12 จริงจัง(?) พราวดาวเม้มปากแน่นแล้วตอบกลับไปเสียงห้วน ๆ “แกจะมาชงมาชอบอะไรฉัน จู้จี้!” (ฮึ! แค่นี้นะ เบื่อจะคุยแล้ว) “อืม” เธอเป็นฝ่ายกดวางสายก่อน ตอนนี้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ทั้งที่รู้ว่าคำนั้นแฟรงค์แค่พูดเล่น “ไอ้บ้าเอ๊ย! เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย” เธอโยนโทรศัพท์ไปที่โต๊ะตรงหน้าโซฟาอย่างไม่ไยดีแล้วจึงเดินไปที่ห้องครัว อุ่นแกงจืดถ้วยนั้นและกินจนหมด ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปถ้วยเปล่า ๆ และกระดาษโน้ตส่งไปให้แฟรงค์ดู หลายวันต่อมา แฟรงค์นั่งจิบชาร้อนอยู่สวนหลังบ้านในวันหยุดพักร้อน บรรยากาศโดยรวมน่าจัดปาร์ตีมากกว่านั่งจิบชายามบ่ายแบบนี้ “นายครับ มีคนมาขอพบครับ” “ใคร” แฟรงค์ถามทั้งที่สายตายังจดจ้องที่ถ้วยชาในมือ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ทำให้จิตใจเขาสงบนิ่งลง “คุณพายครับ” “...” สายตาดุดันผู้เป็นนายจดจ้องเขาจนไม่อาจเงยหน้าสบตาตรง ๆ ได้ “วันนี้วันหยุด ไม่รับแขก” แฟรงค์วางถ้วยน้ำชาลงบนจานรอง แล้วหยิบขนมมาการองขึ้นมากัดเคี้ยวเบา ๆ “ขนม...หวานไปมันก็เลี่ยนนะ” ขนมที่เหลือถูกเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 13
บทที่ 13 โดนวางยา หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวกับแววตาและน้ำเสียงของแฟรงค์ เธอเสมองไปทางด้านหลังเขาแล้วผลักอกแกร่งออกห่าง “อย่ามาเล่น ไม่ตลก” “ฮึ...ก็ตลกอยู่ ที่เห็นเธอเสียอาการ” “เล่นกับความรู้สึกฉันมันตลกมากเหรอ” “ก็นิดหน่อย” แฟรงค์หันหลังเดินไปที่โต๊ะ แล้วนั่งจิบชาเหมือนเดิม พราวดาวยังยืนอยู่กับที่ เธอสงบสติอารมณ์ได้แล้วค่อยเดินตามเขามาที่โต๊ะ “พรุ่งนี้มีงานเดินแบบ” “อืม” “นายก็คงได้ไปใช่ไหม” แฟรงค์ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิดแล้วพยักหน้าเป็นคำตอบ “ทำไม” เขาถามเสียงเรียบ “เปล่า แค่ถามเฉย ๆ เพราะพรุ่งนี้คนคงจะเยอะน่าดู” “เยอะก็ไม่เห็นต้องกลัว เธอเป็นนางแบบมืออาชีพ ไม่ใช่นางแบบมือสมัครเล่นนะพราว” พราวดาวคลี่ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะยื่นมือไปจับมือหนาที่กำลังจะหยิบคุกกี้ แฟรงค์เลิกคิ้วมองหญิงสาวอย่างเป็นคำถาม “พรุ่งนี้นายให้คนของนายดูแลฉันได้ไหม กลัวอะ กลัวโดนลอบทำร้ายอีก” “ฮึ! เธอคิดว่าพวกนั้นจะได้เข้าประชิดตัวเธอเป็นครั้งที่สองหรือไง มันไม่ง่ายขนาดนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 14
บทที่ 14 แก้ฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ พราวดาวเม้มปากแน่น จดจ้องใบหน้าหล่อเหลาก่อนจะถูกเขาอุ้มไปที่รถอย่างเป็นห่วง “แฟรงค์~ ฉันต้องการนาย อ๊า~” ฝ่ามือน้อย ๆ ลูบไล้แผงอกแกร่งเบา ๆ พลางเปล่งเสียงครางหวานออกมา ความร้อนรุ่มในกายเหมือนจะแผดเผาเธอจนมอดไหม้ หากไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์กระสันที่ถูกปลุกด้วยยาปลุกเซ็กซ์ที่กินเข้าไป ตอนนี้พราวดาวไม่ได้สติเลยแม้แต่น้อย เธอจำอะไรไม่ได้เลยว่าเผลอทำอะไรไปบ้าง สมองประมวลผลแล้วว่าต้องการเซ็กซ์อย่างเดียว “พราว” แฟรงค์ก้มหน้ามองคนที่นอนอยู่บนหน้าตัก พราวดาวปรือตาขึ้นมองเขาก่อนที่จะฮึดใช้แรงที่มีดันตัวเองขึ้นมาคร่อมร่างหนาไว้ “ขอร้อง...นายต้องช่วยฉัน ตอนนี้...” เธอพูดเสียงสั่น น้ำตาคลอเบ้าด้วยความทรมาน ก่อนที่จะโน้มตัวลงไปซุกไซ้คอหนา พรมจูบสลับกับดูดดึงเบา ๆ ด้วยความกระสัน ยิ่งแฟรงค์ทำท่าขัดขืนเธอยิ่งหงุดหงิด “ไม่ พราว ฉันไม่อยากทำอะไรตอนเธอไม่ได้สติ” “แต่ฉันอยากให้นายทำ อื้อ~ ช่วยด้วย” พราวดาวร้องขอเขาเสียงสั่น แล้วรั้งใบหน้าเขามาจูบหนัก ๆ อย่างเอาแต่ใจ ในขณะเดียวกันก็ปลดกระดุมเสื้อชายหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 15
บทที่ 15 สัญญา แฟรงค์ย่างสามขุมเข้าไปหาเด็กเสิร์ฟคนหนึ่งซึ่งได้รับรายงานจากลูกน้องแล้วว่าเธอคือคนที่นำถาดขนมไปให้พราวดาว “ใครสั่งให้มึงทำ!” ฝ่ามือหนาบีบแก้มหญิงสาวจนเธอหน้าสั่น ดวงตากลมโตเคลือบด้วยม่านน้ำตา “ฉันไม่รู้จริง ๆ ค่ะ ฉันแค่เอาของไปให้นางแบบตามที่สั่งเท่านั้น ไม่รู้เลยว่าในนั้นจะมียาหรือมีอะไร ไม่รู้จริง ๆ ค่ะ” เธอลนลานตอบด้วยความกลัว “ใครสั่ง” แฟรงค์ถามอีกครั้ง “ทีมงานค่ะ มีทีมงานจัดขนมไว้ให้แล้ว และแยกเป็นคน ๆ ไป ส่วนฉันมีหน้าที่นำไปเสิร์ฟเท่านั้น ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันไม่ได้ทำอะไรจริง ๆ” “แม่งเอ๊ย! ถือว่ามันฉลาดมาก” แฟรงค์สะบัดมืออย่างแรง “เช็กกล้องวงจรปิดแล้วใช่ไหม” เขาหันไปถามลูกน้อง “ครับนาย กล้องวงจรปิดบางจุดก็ใช้งานไม่ได้ โดยเฉพาะห้องรวมทีมงานจัดของว่างให้นางแบบ” “ฮึ! ฉลาดดีหนิ...” มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มเยือกเย็นแล้วเหลือบตามองหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เขาย่อเข่านั่งลงแล้วใช้ปลายปืนเชยคางหญิงสาวขึ้น “ถ้าเธอมีหลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันมีรางวัลให้อย่างงาม” “ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 16
บทที่ 16 เผชิญหน้ากันครั้งแรก หลายชั่วโมงที่แฟรงค์นั่งมองพราวดาวอยู่ที่เดิมในท่าเดิม ๆ จนกระทั่งหญิงสาวปรือตาขึ้นมา สิ่งแรกที่พราวดาวมองคือใบหน้าหล่อเหลาที่ยังดูดุดัน แต่แววตาไม่อาจปิดมิดว่าเขาเป็นห่วงเธอ “แฟรงค์...ฉันหิวน้ำ” “นอนเลย ไม่ต้องลุก” แฟรงค์รีบรินน้ำใส่แก้ว เอาหลอดใส่แก้วยื่นไปจ่อปากพราวดาว “ค่อย ๆ กิน” เขาลูบศีรษะเธอเบา ๆ เมื่อพราวดาวกินเสร็จก็รีบหยิบทิชชูไปซับริมฝีปากเธอเบา ๆ “นายอยู่ในห้องนี้ตลอดเลยเหรอ ไม่ได้หนีฉันไปไหนใช่ไหม” “อยู่ตรงนี้ตลอด ไม่ได้หนีไปไหนเลย” “แล้วฉันเป็นอะไรเหรอ หมอว่าไงบ้างไหม” “ถูกวางยา ยาปลุกเซ็กซ์ชนิดรุนแรง” “ฮะ! ให้ตาย...แล้วนี่ฉันกินไปตอนไหน” “ว่าจะถามเหมือนกัน ก่อนที่จะเกิดอาการ เธอกินอะไรเข้าไปไหม เช่นพวกน้ำ...ขนม หรืออาหารอย่างอื่น” แฟรงค์กอดอกหรี่ตามองพราวดาวที่กำลังทำหน้าครุ่นคิด เธอเบิกตากว้างแล้วหันมามองเขา “ฉันจำได้ว่ากินน้ำกับขนมไป แล้วจู่ ๆ หัวใจก็เต้นแรงมาก ๆ เหมือนมีกองไฟสุมอยู่ในอก ร้อนมาก ๆ ร้อนแบบไม่เคยเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 17
บทที่ 17 บางสิ่งที่พูดไม่ได้ พราวดาวกะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าแฟรงค์ที่ยืนสบถคำหยาบอยู่ข้างเตียงอย่างไม่เข้าใจ นี่เธอเรียกเขาเหรอ เรียกตอนไหน ทำไม...แฟรงค์มาถามแบบนี้ “นาย...หายโกรธฉันแล้วเหรอ” “ยัง!” แฟรงค์กระแทกเสียงใส่แล้วหันหลังกลับไปนั่งลงบนโซฟา “คุณติ๊กเขาดูเกรงใจนายอยู่นะ นายก็ใจดีกับเขาหน่อย” “มันเป็นใคร ทำไมต้องใจดี” “ก็ว่าที่แฟนฉันไง” “ฮึ!” เขาแค่นหัวเราะในลำคออย่างนึกขำ “คุยกับมันให้ถึงเดือนก่อนเถอะ แล้วค่อยมาบอกว่ามันคือว่าที่แฟน” แฟรงค์ส่ายหน้าอย่างระอาใจกับคำพูดของพราวดาว “คนนี้ฉันจริงจัง” “ทั้งที่เธอเพิ่งเอากับฉันไปเมื่อวาน?” “...” “เลิกเพ้อเจ้อเถอะ” “แฟรงค์...นายกับฉันเราห่างกันสักพักได้ไหม” “ลองแล้ว เธอก็เคยทำแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วผลเป็นยังไง” มาเฟียหนุ่มสบตากับหญิงสาว พราวดาวเม้มปากแน่นทบทวนคำถามนั้นในใจแล้วเอ่ยถามเขาไปตรง ๆ “นายชอบฉันเหรอแฟรงค์” พราวดาวถามตรง ๆ พร้อมกับสบตากับเขา แฟรงค์นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 18
บทที่ 18 หมดความอดทน วันต่อมา พราวดาวนั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟา ขณะที่แฟรงค์กำลังนวดปลีน่องให้เธออยู่ รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้า “ขอบคุณนะที่ทำให้ทุกอย่างเลย” “ก็รู้หนิว่าไม่ได้ทำให้ฟรี ๆ อยู่แล้ว” แฟรงค์ตอบกลับทันทีแล้วยกเท้าอีกข้างของเธอขึ้นมาวางบนหน้าตัก “ถ้าลูกน้องมาเห็นคงเสียระบบ” “ก็ไม่มีใครเห็นหนิ” “อืม” แฟรงค์ตอบเบา ๆ ในลำคอแล้ววางมือจากการนวด เงยหน้าขึ้นมองพราวดาว “พอใจยัง แต่ถ้ายังไม่พอจะโทร. เรียกหมอนวดมาที่นี่ เอาไหม” “พอแล้ว นายนวดให้สบายที่สุดเลย” ว่าจบก็โน้มหน้าลงไปจุ๊บหน้าผากชายหนุ่ม “ไม่มีเงินให้ค่านวด เอาจุ๊บไปหนึ่งทีแล้วกัน” “ตลก” เขารีบหยัดกายลุกขึ้นแล้วขยับไปนั่งขอบเตียงผู้ป่วย “อยากทำอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีแล้วจะกลับไปทำงาน” “พูดตั้งแต่มาโรงพยาบาลวันแรก ตอนนี้จะกลับบ้านแล้วยังไม่เห็นนายไปทำงานเลย” “งั้นไปตอนนี้” “ดะ...เดี๋ยวซี่~ ล้อเล่นก็ไม่ได้เหรอ” หญิงสาวกอดแขนแกร่งไว้แน่น แล้วเอาศีรษะไปซบหน้าท้องแกร่ง คลอเคลียไปมาเบา ๆ แต่ทว่ากลับถูกแฟรงค์ผลักออกโด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 19
บทที่ 19 แปลกไป “ทะ...ทำอะไร เดี๋ยว เดี๋ยว!!” พราวดาวเอนตัวหลบเมื่อคนตรงหน้าโน้มตัวลงมาจนปลายจมูกโด่งสัมผัสกับเรือนแก้มเธอเบา ๆ พร้อมกับลมหายใจร้อนที่เป่ารดแก้มเธอถี่ ๆ เช่นกัน แฟรงค์กระตุกยิ้มทะเล้นแล้วจุ๊บแก้มพราวดาว “ทำสัญญาไว้ก่อน และรอรับมือได้เลย” แฟรงค์ขยิบตาให้หญิงสาว แล้วหันหลังเดินออกมาสั่งลูกน้องไปซื้ออาหารมาให้เขากับพราวดาว “ไอ้บ้านี่!!” หัวใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ใบหน้าเธอเห่อร้อนจนต้องสะบัดฝ่ามือไปมาเบา ๆ สลับกับพ่นลมหายใจออกหนัก ๆ “อะไรกันเนี่ย ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน...” เธอสับสนไปหมด ในใจว้าวุ่นมาก ๆ แฟรงค์เกินเลยกับเธอตอนไหน เอ๊ะ! หรือว่าสิ่งที่เขาพูดทุกอย่างจะเป็นเรื่องจริงเหรอ (?) ยิ่งรู้อย่างนั้นแล้ว พราวดาวยิ่งรู้สึกประหม่า เขินอายเขาเสียดื้อ ๆ แกรก... ประตูเปิดเข้ามาอีกครั้ง แต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนเดิม พราวดาวหลบหน้าแฟรงค์ด้วยการลุกขึ้นเดินไปที่เตียงผู้ป่วย “ทำอะไรของเธอ” “เปล่า เปล่าหนิ” “ยัยบื้อเอ๊ย” ชายหนุ่มดีดหน้าผากพราวดาวเบา ๆ ก่อนที่จะเลื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
กลับใจรักมาเฟียร้าย ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 2 วันต่อมา แฟรงค์นั่งขัดสมาธิพับใบตองตามที่พราวดาวสั่ง ส่วนลูกน้องคนอื่น ๆ ก็ปูเสื่อนั่งทำกระทงของตนเองอยู่ในสวน เพราะวันนี้เจ้านายจะพาออกไปเที่ยวข้างนอก “เท” หนูพิ้งค์ยื่นดอกไม้ให้แล้วขยับตัวไปนั่งบนหน้าตักของเทนต์ ทำเอาแฟรงค์หยุดชะงักเหลือบตามองลูกน้องอย่างเอาเรื่อง “คุณหนูทำกระทงไหมครับ เดี๋ยวผมสอนพับกระทงนะ” เทนต์ไม่ได้มองเจ้านายและสอนคุณหนูพับใบตองทำกระทงเล็ก ๆ เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยเรียกความสนใจจากเหล่าแม่บ้านและบอดีการ์ดคนอื่นได้เป็นอย่างดี “หนูพิ้งค์อยู่กับเทนต์ก็ดีแล้วค่ะ แกจะได้ไม่ป่วนคนอื่น” พราวดาวห้ามแฟรงค์ที่ตั้งท่าจะเดินไปหาลูกสาว แต่กลับถูกพราวดาวรั้งตัวไว้ด้วยคำพูด “หนูพิ้งค์แกเป็นเด็กเรียบร้อยนะคะ” “เฮ้อ...เรียบร้อยแล้วยังไง แฟรงค์ห่วงลูกมากอยู่ดี” “แฟรงค์ห่วงลูก หวงลูกอะได้ พราวไม่ห้ามหรอกค่ะ แต่คนในบ้านเว้นไว้ได้ไหม อย่างน้อย ๆ พวกเขาก็ช่วยเลี้ยงยายหนูมานะ” “คนในบ้านก็ไม่น่าไว้ใจเท่าไร ยิ่งหนูพิ้งค์สนิทกับเทนต์มากแค่ไหนแฟรงค์ยิ่งไม่ชอบ” มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วแน
กลับใจรักมาเฟียร้าย ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1 หนึ่งปีต่อมา กาลเวลาผ่านมาอย่างรวดเร็ว แต่ความรักของเขาและเธอยังคงสดใสเหมือนวันแรกที่คบกัน “หนูพิ้งค์อย่าวิ่งค่ะ เดี๋ยวล้มคุณแม่ไม่โอ๋นะคะ” นางแบบสาวดุลูกสาวตัวน้อยที่กำลังอยู่ในวัยซุกซน เธอวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน และได้หันมามองหน้าแม่เมื่อได้ฟังสิ่งที่แม่บอก “หนูจะให้เทโอ๋” เด็กน้อยที่ยังพูดไม่ชัดเท่าไรตอบกลับแม่ ทำเอาพราวดาวอึ้งกินกับสิ่งที่ได้ฟัง “หนูไปเอาคำพูดพวกนั้นมาจากไหนคะเนี่ย หนูพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะหนูพิ้งค์” “หนูจะไปหาเท” ว่าจบก็วิ่งหน้าตั้งจนปลายผมถักเปียสะบัดไปมาไปหาเทนต์ที่ห้องพักบอดีการ์ด เด็กน้อยมาแอบอยู่ที่ประตูห้องแล้วกวาดสายตามองหาคนที่จะมาหา เมื่อเห็นเป้าหมายแล้วจึงวิ่งไปกอดขาเทนต์ไว้แน่นจนชายหนุ่มตกใจ “คุณหนูครับ เล่นแบบนี้ไม่ได้นะครับ ถ้าผมถือของมีคมอยู่จะทำยังไง” เทนต์ย่อเข่านั่งลงตรงหน้าหนูพิ้งค์แล้วลูบผมออกจากพวงแก้มแดงปลั่งจากการวิ่งมา เด็กน้อยยังอยู่ในอาการหอบหายใจเร็ว “ไปเย็งกัง” “ไม่เล่นแล้วครับ ตอนนี้ผมทำงานอยู่” “เย็งกัน” ม
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 69 ตอนจบ
บทที่ 69 ตอนจบ หลายเดือนต่อมา “คุณหนูไม่เล่นนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อดุเอานะ” เทนต์ลูกน้องคนสนิทแฟรงค์กำลังดุคุณหนูตัวน้อยที่กำลังซนเดินเล่นรอบบ้าน วันนี้มีการนัดกินข้าวและประชุมใหญ่ของตระกูลโสภณ เขากับพี่เลี้ยงคุณหนูพิ้งค์อีกคนจึงต้องพาเธอออกมาเดินเล่นที่สวน เพราะบรรยากาศในห้องรับประทานอาหารไม่ค่อยดีเท่าไร “แอ๊ะ~” เด็กน้อยวัยหนึ่งขวบเดินเตาะแตะล้มบ้างไม่ล้มบ้าง เธอหัวเราะขบขันที่เห็นเทนต์วิ่งตามมาจับแล้วอุ้มขึ้นไปแนบอก “ปาปะ” “ไม่ใช่ครับ ไม่ปะป๋าครับ” เขาปัดเศษหญ้าออกจากตัวคุณหนูแล้วพาเธอเดินไปนั่งลงบนม้านั่ง หนูพิ้งค์นั่งนิ่งฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางปรบมือแปะ ๆ เมื่อเทนต์ไกวชิงช้าไปมาเบา ๆ “ชอบเหรอครับ” “อื้อ~” เด็กน้อยยิ้มแป้นแล้วแหงนมองหน้าเขา หนูพิ้งค์ส่งสายตาหวานเยิ้มและรอยยิ้มที่ทำเอาคนทื่อ ๆ แข็งกระด้างเป็นต้องโอนอ่อนและเผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา “เท...” หนูพิ้งค์เอนตัวไปซบอกแกร่งอย่างออดอ้อนออเซาะ นิ้วน้อย ๆ เขี่ยแก้มเทนต์เบา ๆ พลางทำปากยื่น ๆ “คุณหนูจะเอาอะไรครับ” “หม่ำ ๆ กิงหม่ำ ๆ” “อา...นา
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 68
บทที่ 68 ความรัก ในช่วงชีวิตนางแบบคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้าจะดังเป็นพลุแตก หรือดับอนาถไม่ได้เฉิดฉายอยู่ในวงการ แต่วันนี้มีผู้ชายคนหนึ่งทำให้เธอรู้ว่าบนโลกใบนี้เธอไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว ยังมีเขาที่เป็นดั่งลมหายใจและทุก ๆ อย่างในชีวิต “ขอบคุณมากนะที่รักที่ดูแลกันมา” พราวดาวที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างเอี้ยวหน้ามายิ้มให้คนรักซึ่งแฟรงค์ยืนโอบเอวเธออยู่ด้านหลัง มาเฟียหนุ่มกดปลายจมูกลงบนไหล่มนอย่างแผ่วเบา “หากไม่ใช่เธอ ฉันเองก็ไม่รู้จะเป็นแบบไหน ชีวิตดำเนินไปในทางไหนมากกว่ากันระหว่างเป็นคนเลวกับเป็นคนดี แต่เพราะมีเธอ ชีวิตฉันถึงดีขึ้น เธอเองก็เป็นดั่งดวงใจของฉัน” “ปากหวานแบบนี้อยากให้พราวมีน้องให้หนูพิ้งค์เหรอคะ” แฟรงค์คลี่ยิ้มชอบใจกับคำถามเชิงหยอกล้อแฟนสาว แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงการเย้าหยอก แต่เขากลับรู้สึกดีจนต้องซุกหน้าลงกับไหล่พราวดาว หลบสายตาเธอด้วยความเขินอาย “อย่ามาพูดดีกว่า ในเมื่อไม่อนุญาตให้มีอะ” แฟรงค์เบะปากใส่พราวดาว เพราะเธอเป็นคนบอกเองว่าจะยังไม่มีลูกคนที่สองถ้าหนูพิ้งค์ยังไม่สองขวบ “จริง ๆ แล้วลูกอาจจะอยากมีน้องนะ” แฟ
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 67
บทที่ 67 ครอบครัว หลายเดือนต่อมา พราวดาวอุ้มลูกน้อยในวัยเจ็ดเดือนไปที่สวนหลังบ้าน เพราะคุณปู่คุณย่ารอเล่นกับหลานอยู่ที่นั่น วันนี้เป็นวันคริสต์มาสเลยมีการแลกของขวัญกันหน่อย “หลานปู่มาแล้ว” พอพิ้งค์ได้ยินเสียงคุ้นหู เธอก็กรีดร้องและดีดดิ้นดีใจที่เห็นหน้าปู่กับย่า “มาหาปู่มาลูก” คาร์ลลุกขึ้นมาอุ้มหลานสาวมาแนบอก พร้อมทั้งหอมแก้มหนูพิ้งค์ไปหนึ่งฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงมาก ๆ แม้ว่าพราวดาวจะไม่ได้ย้ายมาอยู่กับเขาตามที่พูดกันไว้ แต่ก็พาหลานสาวมาหาทุกวัน ทว่าความคิดถึงปู่กับย่าก็มีให้ทุกวันเหมือนกัน “แอ๊ะ~” หนูพิ้งค์ส่งเสียงอ้อแอ้มองหน้าปู่กับย่าด้วยรอยยิ้มสดใส เธอยกมือขึ้นมาลูบแก้มปู่แล้วซบหน้าลงกับบ่า “นี่หนูง่วงนอนเหรอเนี่ย หรือว่าอยากได้อะไรครับ” “พ่อไม่ต้องตามใจพิ้งค์เลย เดี๋ยวเอาแต่ใจ เสียนิสัยอีก” แฟรงค์รีบดักทางพ่อกับแม่ไว้ เพราะท่านทั้งสองเอาใจและตามใจหนูพิ้งค์เก่งพอ ๆ กับตามใจลูกสะใภ้ พราวดาวคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นปู่ย่าทำหน้าสลดเมื่อถูกลูกชายปรามไว้ “ความสุขของท่านค่ะ ให้แกทำเถอะ” “ไม่ได้
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 66
บทที่ 66 ความสุข “มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกน่าเพื่อน มึงออกจะหล่อ สูงยาวขาวตี๋แบบนี้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากเข้าหา” หมอพีทหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกอย่างหนักแล้วหันมองหน้าแฟรงค์อย่างเหนื่อยหน่ายใจ “ก็ถ้าเป็นอย่างที่พูดก็ดีดิ กูเจอแต่คนไม่จริงใจ” “เออน่า ครั้งนี้ต้องเจอคนที่ดีแน่” “สองปีครั้งเนี่ยนะ” “เออ ดีกว่าไม่มีคนมาจีบแล้วกัน” “แหม...มึงมีเมียแล้วก็พูดได้ดิ กูยังไม่มี มันหายากเว้ย!” แฟรงค์หัวเราะขบขันกับสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ของเพื่อนรัก “มีเมียไม่พอ ยังหลงลูกหลงเมียอีก” “ก็ธรรมดาไหมวะ” หมอพีทกลอกตามองบนกับสิ่งที่ได้ยิน “เออ...มองแค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคุณพ่อป้ายแดงขาโหดอย่างแฟรงค์หลงลูกหลงเมียมากแค่ไหนน่ะ” “ก็จริง ไม่กล้าเถียงเลย” แฟรงค์ยกยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงเดินออกมาด้านนอก “ทำอะไรกันครับ” แฟรงค์เดินไปหาพราวดาวแล้วโน้มตัวลงไปโอบกอดเธอไว้หลวม ๆ “กำลังกินน้ำร้อนอยู่ค่ะ คุณแม่โทร. มาบอกให้พราวกินน้ำร้อนบ่อย ๆ แล้วเดี๋ยวอีกสิบห้าวันท่านจะมาหาและให้พราวอยู่ไฟ
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 65
บทที่ 65 สุดหวง หลายวันที่พราวดาวพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล จนกระทั่งวันนี้หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้ เธอก้าวเข้ามานั่งในรถซึ่งแฟรงค์อุ้มลูกขึ้นมานั่งก่อนแล้ว เธอชะโงกหน้ามองลูกน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนพ่อแล้วพ่นลมหายใจออกยาว ๆ “หลับก็ดีค่ะ กลัวจะงอแงตอนนั่งรถ” “ลูกเราไม่งอแงขนาดนั้น” “ค่า~” เธอเอนหลังพิงเบาะแล้วพักสายตาจนมาถึงคอนโด ปภัสสรและคาร์ลพูดกล่อมสองหนุ่มสาวอยู่หลายครั้งว่าให้ไปอยู่ด้วยกัน แต่แฟรงค์กับพราวดาวก็ยืนยันว่าจะเลี้ยงหนูพิ้งค์เอง “มาแล้ว...หลานสาวป้าวิกกี้” วิกกี้รีบเดินเข้ามารับพราวดาวกับลูกน้อง “หนูพิ้งค์คนสวยของป้าวิกกี้ หนูถอดแบบพ่อมาเป๊ะเลยนะลูก” “เห็นไหม มีแต่คนว่าหนูพิ้งค์เหมือนผม” “ก็เหมือนคุณแฟรงค์จริง ๆ หนิคะ” “แล้วไม่เหมือนพราวบ้างเลยเหรอพี่วิกกี้” พราวดาวเบ้ปาก ทำหน้าบูดบึ้งใส่ผู้จัดการสาวที่เอาแต่ป้องปากหัวเราะขบขันกับแฟรงค์ “เหมือนค่ะ เหมือนที่เป็นผู้หญิง” “พี่วิกกี้อ่า...” “พาลูกขึ้นห้องก่อนดีกว่า” ว่าจบแฟรงค์ก็พาลูกสาวและเมียสุดที่
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 64
บทที่ 64 ฝึกสมาธิกับหนูพิ้งค์ หลายนาทีต่อมา พราวดาวถูกพาเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมกับลูกน้อยที่ถูกพยาบาลสาวเข็นตามเข้ามาทีหลัง แฟรงค์กับปภัสสรรีบเดินไปรับตัวเธอ “เป็นไงบ้างลูก” “เจ็บค่ะ” ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกไหนเท่าความเจ็บปวดแล้ว หลังจากงัวเงียอยู่นาน แฟรงค์ก็อุ้มลูกน้อยเดินมาหา “ดูซิ...คุณแม่อยากเห็นหน้าหนูไหมคะ” ไม่ว่าเปล่า แต่เขายังย่อตัวลงพอให้พราวดาวได้เห็นหน้าลูกน้อย เธอคลี่ยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นมาจับแขนแฟรงค์เบา ๆ “หนูพิ้งค์หน้าได้พ่อหมดเลยค่ะคุณแม่” “จริงลูก หน้าตาเหมือนไอ้ลูกตัวแสบของแม่หมดเลย” ปภัสสรเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วรับตัวหลานสาวมาอุ้ม เปลี่ยนกันเพื่อให้แฟรงค์ดูแลพราวดาว “แล้วคุณพ่อล่ะคะ” เธอเอ่ยถามเสียงเรียบ “เดี๋ยวคงตามมาน่ะลูก ติดประชุมใหญ่” “อ๋อค่ะ” “พักผ่อนเถอะลูก” หญิงสาวพยักหน้าหงึก ๆ แล้วหลับไปเลย ส่วนแฟรงค์กับแม่ก็นำตัวหนูพิ้งค์ไปให้พี่พยาบาลนำไปที่ห้องทารกแรกเกิด ไว้พราวดาวตื่นจะนำตัวลูกน้อยมาให้กินนมอีกทีหนึ่ง “ยินดีด้
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 63
บทที่ 63 คุณพ่อป้ายแดง เข้าเดือนที่เก้า สัปดาห์สุดท้ายของการนับถอยหลังรอวันผ่าคลอด พราวดาวที่ตอนนี้ท้องใหญ่จนเดินเหินลำบากกว่าเดิมเดินมานั่งลงบนโซฟา ซึ่งแฟรงค์กำลังพับผ้าอ้อมเด็กใส่ตะกร้าเตรียมสำหรับไปโรงพยาบาล เธอมองเขาแล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ก็แฟรงค์ยืนกรานว่าจะทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่ซื้อของให้ลูกสาวและซักเสื้อผ้ารวมถึงตอนนี้ที่เขากำลังเตรียมของไปโรงพบาบาล “สนุกไหมคะ เห็นหยิบเสื้อลูกตัวไหนขึ้นมาก็อมยิ้ม” “สนุกและมีความสุขมากเลยละ ไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะรู้จักหน้าที่ตนเองมากขนาดนี้ สมองสั่งการอัตโนมัติเลยละพราว” เขาหันมาพูดกับคนรักด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข แววตาเปล่งประกายบ่งบอกถึงความสุขที่เขาได้รับจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ “พรุ่งนี้ป้าหมอก็ให้หนูไปแอดมิตแล้วนะคะคนสวย เราจะได้เจอกันเร็ว ๆ นี้แล้วนะ” “อยากเจอใจจะขาดแล้วครับคนสวย อยากเห็นว่าหนูจะหน้าเหมือนใครมากกว่ากัน ระหว่างพ่อกับแม่” “ก็ต้องเหมือนนายอยู่แล้ว ตั้งแต่อัลตราซาวนด์แล้ว” “ก็ไม่รู้แหละ เผื่อออกมาหนูแกล้งพ่อทำให้พ่อดีใจ” “ไม่แกล้งหร
