Share

บทที่8

Author: Danilo Clementoni
last update Last Updated: 2022-12-21 17:36:41

แนสซิริย์ยา – ภัตตาคาร

แมสกูฟ

พันเอกฮัดสันกำลังย่ำเท้ากลับไปมาในโถงทางเดินหน้าบริเวณรับประทานอาหารหลักของภัตตาคารอย่างกระวนกระวาย แทบทุกนาทีเขาจะชำเลืองดูนาฬิกาข้อมือทรงสวยที่สวมอยู่บนข้อมือซ้ายเสมอ ไม่ถอดออกแม้แต่เวลาเข้านอน เขาตื่นเต้นพอๆ กับวัยรุ่นที่ออกเที่ยวกับคู่ควงเป็นครั้งแรก  

 

เขาได้สั่งมาร์ทินีใส่น้ำแข็งพร้อมชิ้นมะนาวฝรั่งมาช่วยฆ่าเวลา ชายเสิร์ฟเครื่องดื่มในบาร์ผู้ไว้หนวดนั้นมองเขาจากหลังคิ้วหนาในขณะที่เช็ดชุดแก้วก้านยาวอย่างขี้เกียจ  

 

ประเทศอิสลามไม่อนุญาตแอลกอฮอล์ อย่างไรก็ตาม เย็นนั้นมีข้อยกเว้น ภัตตาคารขนาดเล็กถูกสำรองไว้ให้คนเพียงสองคน  

ทันทีที่ได้จบการสนทนากับด็อกเตอร์ฮันเทอร์ พันเอกฮัดสันก็ได้ติดต่อเจ้าของและขอ แมสกูฟ พิเศษประจำภัตตาคารซึ่งเป็นที่มาของชื่อภัตตาคาร เนื่องจากความยากลำบากในการได้ส่วนประกอบหลักมาซึ่งก็คือ ปลาไทเกอร์สเตอร์เจียน เขาจึงต้องการให้แน่ใจว่าสถานประกอบการนี้แห่งสามารถจัดหาให้ได้ โดยเขายืนกรานให้ประกอบอาหารอย่างไม่รีบเร่งให้สมบูรณ์แบบที่สุดเนื่องจากทราบดีว่าต้องใช้เวลาเตรียม 2 ชั่วโมง  

 

เนื่องจากเครื่องแบบชุดพรางไม่เหมาะสมสำหรับเย็นนั้น เขาจึงตัดสินใจปัดฝุ่นชุดสูท วาเลนทิโน สีเข้มซึ่งนำมาจับคู่กับเนกไทไหมแบบกองทหารลายเทาและขาว รองเท้าสีดำซึ่งขัดอย่างที่เฉพาะทหารจึงทราบว่าขัดอย่างไรนั้นเป็นของอิตาเลียนเช่นกัน แน่นอนว่านาฬิกาทรงสวยไม่เกี่ยวกับทั้งหมดนี้ แต่เขาไม่สามารถไม่สวมนาฬิกานี้ได้  

 

“ พวกเขาอยู่ระหว่างทางครับ” เสียงดังออกมาจากเครื่องรับที่คล้ายกับโทรศัพท์มือถือซึ่งเขาเก็บไว้ในกระเป๋าตรงหน้าอก เขาปิดสวิตช์เครื่องและมองออกไปทางหน้าต่าง  

 

รถยนต์สีเข้มคันใหญ่หักเลี้ยวหลบถุงยู่ยี่ที่ลอยตามสายลมและกลิ้งตามถนนอย่างช้าๆ มาจอดด้านนอกตรงทางเข้าภัตตาคารพอดี คนขับรอให้ฝุ่นที่ตลบขึ้นมาเพราะยานพาหนะนั้นได้กลับลงไปบนพื้นก่อนแล้วลงจากรถอย่างระมัดระวัง สัญญาณ “ ปลอดโปร่ง ” มาจากหูฟังที่ซ่อนอยู่ในหูข้างขวา เขาชำเลืองมองตำแหน่งที่ตกลงไว้ก่อนหน้านี้อย่างถี่ถ้วนจนกระทั่งแน่ใจว่าเขาได้ระบุตัวตนของเพื่อนทหารแต่ละคนที่มีอุปกรณ์ต่อสู้ครบครันผู้จะดูแลความปลอดภัยของผู้รับประทานอาหารทั้งสองตลอดช่วงอาหารเย็นแล้ว  

 

พื้นที่ปลอดภัย  

 

คนขับเปิดประตูหลังและยื่นมือขวาออกมาช่วยรับผู้โดยสาร  

เอลิซาขอบคุณทหารและก้าวลงจากรถอย่างสง่างาม เธอเงยหน้ามองข้างบนขณะสูดอากาศสดชื่นในเวลาเย็นเข้าจนเต็มปอดพร้อมกับหยุดชั่วครู่เพื่อพินิจพิเคราะห์ทิวทัศน์ตระการตาที่พบได้เฉพาะจากท้องฟ้าอันพร่างพราวไปด้วยดาวเหนือทะเลทราย  

 

พันเอกฮัดสันรอชั่วขณะ ไม่สามารถตัดสินได้ว่าจะออกไปพบเอลิซาหรืออยู่ข้างในรอให้เอลิซาเข้ามาดี ท้ายที่สุดเขาเลือกที่จะนั่งอยู่กับที่โดยหวังว่าจะทำให้ตนดูกระวนกระวายน้อยลง แล้วด้วยการแกล้งทำเป็นไม่สนใจ เขาก็เดินไปที่บาร์ นั่งบนเก้าอี้สูง และดื่มเครื่องดื่มหยดสุดท้ายที่คงเหลืออยู่ในแก้วลงไปโดยเท้าศอกซ้ายบนพื้นผิวไม้สีเข้มและมองดูขณะที่เมล็ดมะนาวฝรั่งตกลงสู่ก้นแก้วอย่างช้าๆ  

ประตูเปิดพร้อมเสียงเอี๊ยดเล็กน้อย และทหารคนขับมองไปรอบๆ ตรวจสอบว่าทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย พันเอกฮัดสันพยักหน้าให้เล็กน้อย และคนขับก็เชิญเอลิซาเข้ามาโดยผายมือกว้างให้เอลิซาเดินนำหน้า  

“ สวัสดีตอนเย็นครับด็อกเตอร์ฮันเทอร์” พันเอกฮัดสันกล่าวโดยลุกขึ้นจากเก้าอี้และยิ้มอย่างดีที่สุด “ผมเชื่อว่าการเดินทางสะดวกสบายใช่ไหมครับ”  

“ สวัสดีค่ะผู้พัน” เอลิซาตอบด้วยรอยยิ้มพราวเท่าเทียมกัน “ดีมาก ขอบคุณค่ะ คนขับของท่านใจดีมาก”  

“ นายไปได้แล้ว ขอบใจ” เขาบอกคนขับด้วยน้ำเสียงแสดงอำนาจ ชายหนุ่มทำวันทยหัตถ์ หมุนตัว และหายไปในความมืด  

“ รับเหล้าก่อนอาหารไหมครับอาจารย์” พันเอกฮัดสันถามพร้อมกับโบกมือเรียกชายเสิร์ฟเครื่องดื่มในบาร์ผู้ไว้หนวดให้มาหา  

“ อะไรก็ได้ที่ท่านดื่มอยู่ค่ะ” เอลิซาตอบอย่างไม่ลังเล ชี้ไปที่แก้วมาร์ทินีที่พันเอกฮัดสันยังคงถืออยู่ แล้วกล่าวเสริมว่า “เรียกฉันว่า

เอลิซาเถอะค่ะผู้พัน ฉันชอบมากกว่า”  

“ ได้เลยครับ และคุณเรียกผมว่าแจ็กได้ “ผู้พัน” แค่ไว้ให้ทหารของผมเรียก”  

 

นี่เป็นการเริ่มต้นที่ดี พันเอกฮัดสันคิด  

 

ชายเสิร์ฟเครื่องดื่มหลังบาร์เทมาร์ทินีแก้วที่สองและส่งให้ผู้มาใหม่อย่างชำนาญ เอลิซายกแก้วชนกับพันเอกฮัดสัน  

“ ดื่มค่ะ” เอลิซากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาแล้วจิบ  

“ ผมต้องพูดเลยว่าคุณดูงามสง่ามากเย็นนี้ เอลิซา” พันเอกฮัดสันกล่าวโดยกวาดสายตาขึ้นลงแขกของตนอย่างรวดเร็ว  

“ แหม ท่านก็ดูไม่เลวค่ะ เครื่องแบบอาจมีเสน่ห์ แต่ฉันชอบท่านอย่างนี้มากกว่า” เอลิซากล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และเอียงศีรษะไปด้านหนึ่ง  

 

ด้วยความเขินอยู่บ้าง แจ็กเปลี่ยนความสนใจไปยังสิ่งที่อยู่ในแก้วที่ตนถืออยู่ จ้องมองสักพักแล้วกระดกดื่มหมดแก้ว  

“ เราไปที่โต๊ะกันดีไหม”  

“ เป็นความคิดที่ดีค่ะ” เอลิซาอุทาน “ฉันหิวมากๆ”  

“ ผมได้สั่งอาหารพิเศษประจำร้านไว้แล้ว ผมหวังว่าคุณจะชอบ”  

“ อย่าบอกนะคะว่าท่านโน้มน้าวให้เขาทำ แมสกูฟ !” เอลิซากล่าวด้วยสีหน้ามึนงงโดยเบิ่งตาสีเขียวน่ารักของตนให้กว้างที่สุดเท่าที่ทำได้ “เกือบเป็นไปไม่ได้ที่จะเจอ ปลาไทเกอร์สเตอร์เจียนในเวลานี้ของปี ”  

“ สิ่งที่ดีที่สุดเท่านั้นเพื่อแขกอย่างคุณ” พันเอกฮัดสันกล่าวอย่างอิ่มอกอิ่มใจที่เห็นว่าตัวเลือกของตนดูเหมือนจะออกมาดี เขายื่นมือขวาออกมาอย่างสุภาพและเชิญเอลิซาให้ตามมา เอลิซายอมให้เขานำไปที่โต๊ะโดยยังคงยิ้มอย่างซุกซน  

 

สถานที่ตกแต่งอย่างน่าดึงดูดใจในลักษณะที่เป็นปรกติของภูมิภาค แสงไฟอบอุ่นและนวลตา และม่านขนาดใหญ่โตมโหฬารที่ยาวตั้งแต่เพดานลงมานั้นเกือบคลุมผนัง พรมผืนใหญ่ที่มีหน้าลายพรมแบบอาหรับคลุมพื้นแทบทั้งหมด ในขณะที่ผืนอื่นๆ ซึ่งเ ล็กกว่าได้รับการวางอยู่ที่มุมห้องเสมือนเพื่อเป็นกรอบ แน่นอนว่าตามประเพณี แล้วคงรับประทานอาหารในขณะที่เอนตัวอยู่บนเบาะนุ่มสบายบนพื้น แต่ในฐานะชาวตะวันตกทั่วไป พันเอกฮัดสันชอบโต๊ะ “ปรกติ” มากกว่า แม้แต่โต๊ะก็จัดไว้เป็นอย่างดีโดยสีที่เลือกสำหรับผ้าปูโต๊ะเข้ากับส่วนที่เหลือของอาคารอย่างพอเหมาะพอเจาะ ดนตรีในฉากหลังซึ่งมี ดาร์บูก้า 9

พร้อมจังหวะ แมกซัม 10

ประกอบทำนองจาก อู้ด 11

กังวานไปทั่วห้องเบาๆ  

 

ค่ำคืนอันสมบูรณ์แบบ  

 

บริกรร่างผอมสูงเข้ามาใกล้ทั้งสองอย่างสุภาพและโค้งเชิญให้นั่ง พันเอกฮัดสันปล่อยให้เอลิซานั่งลงก่อนในขณะที่สนใจจัดเก้าอี้ของตนแล้วนั่งตรงข้ามกันโดยระวังไม่ให้เนกไทพาดไปบนจาน  

“ ที่นี่ดูดีมากจริงๆ” เอลิซากล่าวโดยมองไปรอบๆ ตัว  

“ ขอบคุณครับ” พันเอกฮัดสันกล่าว “ผมต้องสารภาพว่าผมกังวลนิดหน่อยว่าคุณจะไม่ชอบที่นี่ แต่แล้วผมก็จำได้ว่าคุณหลงใหลแถบนี้และคิดว่าคงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด”  

“ ท่านเดาถูกต้อง!” เอลิซากล่าวโดยอวดรอยยิ้มมหัศจรรย์อีกครั้งหนึ่ง  

 

บริกรเปิดจุกขวดแชมเปญ และในขณะที่กำลังเติมแก้วทั้งสอง บริกรอีกคนหนึ่งก็มาถึงโดยถือถาดมาด้วย “ต้องการลอง โมสต์โอแบดเดมจัน 12

ไหมครับ”  

ผู้รับประทานอาหารเย็นทั้งสองมองหน้ากันด้วยความยินดี ทั้งสองยกแก้วของตนขึ้นดื่มอวยพรอีกครั้งหนึ่ง  

ในรถยนต์สีเข้มห่างจากภัตตาคารออกไปประมาณหนึ่งร้อยเมตร คนแปลกหน้าสองคนกำลังง่วนอยู่กับระบบสอดแนมอันชาญฉลาด  

“ นายเห็นไหมว่าพันเอกนั่นปรนเปรอผู้หญิงคนนั้นยังไง” คนที่น้ำหนักตัวเกินอย่างแน่นอนในที่นั่งของคนขับกล่าวด้วยรอยยิ้มแสยะ เขากำลังเคี้ยวแซนด์วิชชิ้นมโหฬาร และทำให้ทั้งท้องและกางเกงเต็มไปด้วยผงขนมปัง  

“ เป็นความคิดปราดเปรื่องที่ใส่ตัวส่งสัญญาณเข้าไปในตุ้มหูของอาจารย์นั่น” อีกคนหนึ่งซึ่งผอมกว่ามากตอบ เขามีตาสีเข้มดวงใหญ่และกำลังจิบกาแฟจากถ้วยกระดาษสีออกน้ำตาลขนาดใหญ่ “เราได้ยินทุกอย่างที่พวกเขากำลังพูดได้จากตรงนี้”  

“ ให้แน่ใจนะว่านายไม่ทำเสียและบันทึกทุกอย่าง” อีกคนหนึ่งดุ “ไม่งั้นเขาจะบังคับเรากินตุ้มหูนั่นเป็นอาหารเช้า”  

“ อย่ากังวลเลย ฉันคุ้นเคยกับอุปกรณ์นี้มาก เราจะไม่พลาดแม้แต่เสียงกระซิบ”  

“ เราต้องหาว่าผู้หญิงคนนั้นได้ค้นพบอะไรแน่” คนอ้วนกว่ากล่าวเสริม “เจ้านายลงทุนไปเยอะแล้วกับการติดตามการวิจัยนี้อย่างลับๆ”  

“ นั่นไม่ง่ายแน่ดูจากโครงสร้างการรักษาความปลอดภัยแน่นหนาที่พันเอกนั่นวางไว้” ผู้ชายร่างผอมเงยหน้ามองท้องฟ้าเสมือนอยู่ในความฝันแล้วกล่าวเสริมว่า “ถ้าเขาให้แม้แต่เศษส่วนหนึ่งของเงินนั่นเดี๋ยวนี้ ฉันคงนอนแผ่ใต้ต้นปาล์มในคิวบา และสิ่งเดียวที่ฉันจะต้องเป็นห่วงคงเป็นเรื่องว่าจะสั่งมาร์การิต้าหรือพินาโคลาด้าดี”  

“ และอาจมีเด็กผู้หญิงสองสามคนในชุดบิกินี่ทาครีมกันแดดให้นายด้วยซ้ำ” ผู้ชายร่างใหญ่กล่าวแล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาซึ่งทำให้เศษขนมปังหล่นออกจากท้องที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลง  

 

“ อาหารเรียกน้ำย่อยจานนี้อร่อยนะคะ ” เสียงของอาจารย์สาวผิดเพี้ยนไปเล็กน้อยด้วยลำโพงขนาดเล็กที่อยู่บนแผง “ฉันต้องสารภาพว่าฉันไม่เคยคิดว่าจะมีผู้ชายแสนฉลาดซ่อนอยู่หลังเครื่องแบบทหารเข้มงวดนั่นเลย”  

“ แหม ขอบคุณครับเอลิซา และผมคงไม่คิดเลยว่านักวิชาการผู้มีคุณวุฒิสูงและสวยจะเป็นมิตรและมีเสน่ห์มากได้ ” พันเอกฮัดสันกล่าว เสียงผิดเพี้ยนบ้างเช่นกัน แต่ต่ำกว่าเล็กน้อย  

“ ฟังพวกเขาอ่อยกันสิ” ผู้ชายตัวใหญ่อุทานอยู่ในที่นั่งของคนขับ “ฉันว่าเขาจะไปจบที่เตียงกัน”  

“ ฉันไม่แน่ใจนะ” อีกคนหนึ่งยืนยัน “ด็อกเตอร์เป็นผู้หญิงฉลาดแน่นอน และฉันไม่เชื่อว่าอาหารเย็นและคำชมสั่วๆ อย่างนั้นจะพอที่จะทำให้เธอยอมอยู่ในอ้อมแขนของเขา”  

“ ฉันจะพนันกับนายสิบเหรียญว่าพวกเขาจะทำอย่างว่าคืนนี้” ผู้ชายคนอ้วนกล่าวโดยยื่นมือขวาให้เพื่อนร่วมงาน  

“ ตกลง ได้เลย” อีกคนหนึ่งตกลงโดยจับมือใหญ่ที่เสนอให้  

 

Related chapters

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่9

    ยานธีออส – วัตถุลึกลับ วัตถุที่ได้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นตรงหน้านักเดินทางผู้แปลกใจทั้งสองนั้นไม่เหมือนสิ่งใดที่ธรรมชาติจะสร้างได้ทั้งที่จินตนาการได้ไม่สิ้นสุด วัตถุมีลักษณะปรากฏเหมือนดอกไม้โลหะที่มีกลีบยาว 3 กลีบ ไม่มีก้าน และมีเกสรเพศเมียรูปกรวยเล็กน้อยอยู่ตรงกลาง ด้านหลังของเกสรเพศเมียมีรูปร่างเป็นผลึกหกเหลี่ยมที่มีพื้นผิวส่วนฐานใหญ่กว่าพื้นผิวของกรวยที่อยู่ในด้านตรงกันข้ามเล็กน้อย ซึ่งด้านตรงกันข้ามนี้ทำหน้าที่เป็นตัวพยุงทั้งโครงสร้างไว้ กลีบรูปสี่เหลี่ยมแผ่ออกจากสามด้านของหกเหลี่ยมที่ห่างเท่าๆ กัน โดยมีความยาวอย่างน้อยสี่เท่าของฐาน   “ มันดูเหมือนกังหันลมเก่าอะไรสักประเภทหนึ่ง เหมือนที่เขาใช้กันในทุ่งแพรีใหญ่ๆ ทางตะวันออกเมื่อหลายศตวรรษที่แล้ว” เพทรีร้องโดยไม่ถอนสายตาจากวัตถุที่แสดงอยู่บนจอขนาดใหญ่     แอซากิสรู้สึกเสียวไปตามสันหลัง เขากำลังระลึกถึงต้นแบบเก่าๆ ที่ ผู้เฒ่า ได้เสนอแนะให้ตนศึกษาก่อนออกเดินทาง   “ ต้องเป็นหัวตรวจอวกาศแน่” แอซากิสสรุป “ ฉันเคยเห็นแบบนี้ที่มีการออกแบบอย่างน้อยเหมือนอย่างนี้ในหอจดหมายเหตุ จีซีเอส เก่าๆ ” แอซ

    Last Updated : 2022-12-21
  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่10

    แนสซิริย์ยา – อาหารเย็น พันเอกฮัดสันและเอลิซาต่างกำลังดื่มแชมเปญหมดแก้วที่สาม และบรรยากาศระหว่างทั้งสองได้กลายเป็นทางการน้อยลงอย่างชัดเจน   “ ฉันต้องพูดเลย แจ็ก แมสกูฟ นี่เหมือนอาหารจากสวรรค์ แต่ฉันกินไม่หมด เยอะมาก”   “ ใช่ มันยอดเยี่ยมจริงๆ เราควรฝากคำชมไปให้เชฟนะ”   “ บางทีฉันควรแต่งงานกับเขา เขาจะได้ทำให้ฉันกินได้” เอลิซากล่าวโดยหัวเราะเกินจริงไปเล็กน้อย แอลกอฮอล์กำลังเริ่มออกฤทธิ์แล้ว   “ ไม่ได้ เขาต้องเข้าแถวรอ ผมก่อน” เขาเสี่ยงกล่าวตลกโดยหวังว่าจะไม่เป็นการไม่เหมาะสมเกินไป เอลิซาแกล้งทำเป็นไม่สังเกตและเล็มปลาสเตอร์เจียนของตนต่อไป   “ คุณยังไม่แต่งงานจริงเหรอคะ”   “ ยัง ผมยังไม่เคยมีเวลาสำหรับเรื่องนั้น”   “ นั่นเป็นข้อแก้ตัวเก่าๆ” เอลิซากล่าวโดยมองเขาแบบเขี้ยวลากดิน   “ เอ่อ ที่จริงผมเกือบแล้วครั้งหนึ่ง แต่ชีวิตทหารไม่ไปด้วยกันกับการแต่งงานเท่าไร คุณล่ะ” เขากล่าวเพิ่มเติมโดยเปลี่ยนเรื่องไปจากเรื่องที่ยังคงทำให้ตนรู้สึกเจ็บ “คุณเคยแต่งงานไหม”   “ พูดเล่นหรือเปล่าคะ และใครจะทนผู้หญิงที่ใช้เ

    Last Updated : 2022-12-21
  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่11

    ยานธีออส – การวิเคราะห์ข้อมูล เพทรียังคง จมอยู่กับการวิเคราะห์หัวตรวจเมื่อแอซากิสกลับมายังสะพานเดินเรือ “เขาบอกว่าจะติดต่อกลับมา” แอซากิสกล่าว   “ ซึ่งหมายความว่าเขาจะพูดคุยเรื่องนี้ในกลุ่มพวกเขาเอง” เพทรีตั้งข้อสังเกตอย่างขมขื่น   “ ประมาณเหมือนกับที่เราคาดหวังไว้ใช่ไหมล่ะ ” แอซากิสตอบพร้อมกับตบหลังเพื่อนเบาๆ “งั้นทีนี้นายบอกอะไรฉันเกี่ยวกับโลหะก้อนใหญ่นี่ได้บ้าง”   “ นอกจากความจริงว่าแทบไม่มีส่วนไหนของลำตัวที่สียังไม่ถลอก ฉันยืนยันกับนายได้ว่ายังไม่มีการส่งข้อความจากเพื่อนสามแฉกของเรา หัวตรวจดูเหมือนออกแบบมาเพื่อวัตถุประสงค์ในการศึกษาเทหวัตถุในอวกาศเพียงอย่างเดียว ตัวท่องอวกาศโดดเดี่ยวประเภทหนึ่งซึ่งบันทึกข้อมูลและส่งข้อมูลกลับฐานเป็นระยะ” เพทรีชี้ให้ดูรายละเอียดบางประการของสายอากาศในภาพสามมิติที่โฉบอยู่ในห้อง   “ เราอาจบินผ่านเร็วเกินกว่าที่มันจะบันทึกว่ามีเราอยู่” แอซากิสลองเดา   “ ไม่ใช่แค่นั้นเพื่อนยาก เครื่องมือบนตัวมันตั้งโปรแกรมมาให้วิเคราะห์วัตถุที่ระยะทางหลายแสนกิโลเมตร เราผ่านมาใกล้เสียจนถ้าเราไม่ได้อยู่ในสุญญากาศ

    Last Updated : 2022-12-21
  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่12

    แนสซิริย์ยา – หลังอาหารเย็น ระบบบันทึกถูกกระตุ้นการทำงานอีกครั้งพร้อมด้วยเสียงบี๊ปเบาๆ สามารถได้ยินเสียงของอาจารย์สาวอีกครั้งหนึ่งจากลำโพงขนาดเล็กด้านในเครื่อง “ ฉันคิดว่าถึงเวลาที่เราต้องไปกันแล้วค่ะแจ็ก ฉันต้องตื่นแต่เช้าไปขุดต่อ ”   “ ตกลง ” พันเอกฮัดสันตอบ “ ผมจะไปขอบคุณหัวหน้าพ่อครัวแล้วเราจะไปกัน ”   “ ให้ตายเถอะ!” ผู้ฟังคนที่ผอมกว่าร้อง “เพราะนาย เราเลยพลาดส่วนสำคัญที่สุดไปแล้ว”   “ โธ่ ไม่เอาน่า ฉันไม่ได้ตั้งใจ” คนอ้วนกล่าวป้องกันตัวเอง “เราอาจพูดได้ทุกเมื่อว่าระบบทำงานผิดปรกติ และเราบันทึกการสนทนาทั้งหมดไม่ได้”   “ ฉันลงเอยต้องปกปิดให้นายตลอด” อีกฝ่ายกล่าวอ้าง   “ นายจะขอบใจฉัน ฉันมีแผนให้เราได้อุปกรณ์เคลื่อนที่นั่นเรียบร้อยแล้ว” เขาใช้นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ขยี้จมูกแล้วกล่าวว่า “เราจะเข้าไปในห้องเธอคืนนี้และคัดลอกข้อมูลทั้งหลายโดยที่เธอไม่สังเกตด้วยซ้ำ”   “ และเราจะทำยังไงถ้าอาจารย์เขาตื่น ร้องเพลงกล่อมเหรอ”   “ อย่ากังวลไปเลยเพื่อน ฉันมีกลซ่อนอยู่ในแขนเสื้อสองสามอย่าง” เขาตอบพร้อมหรี่ตา  

    Last Updated : 2022-12-21
  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่13

    ยานธีออส – ผู้เฒ่า ขณะนี้เพทรีได้ง่วนอยู่กับระบบการสื่อสารรองมาหลายชั่วโมงแล้ว   “ เป็นยังไงบ้างเพื่อน” แอซากิสถามโดยพูดใส่เครื่องสื่อสารพกพาโดยตรง แอซากิสทราบว่าถ้ามีใครที่สามารถทำงานนี้ได้ในเวลาสั้น คนนั้นก็คือเพทรี   “ นอกเหนือจากความจริงว่าฉันหนาวจนจะแข็ง มือขวาของฉันไม่รู้สึกอีกแล้วและฉันน่าจะได้นอนหลับเต็มอิ่มแล้ว นอกนั้นก็ดีนะ”   แอซากิสยิ้ม ทั้งที่บ่นเช่นนี้ แต่เพทรียังคงสามารถคิดบวกและมีประสิทธิภาพเป็นบ้า   “ ฉันแค่ต้องเดินสายไฟใหม่สักสองวงจร” เพทรีกล่าวเพิ่มเติม “แล้วนายจะเห็นเพื่อนเดินดินตัวเป็นๆ ได้”   “ เห็นหรือ” แอซากิสนึกว่าการสามารถได้ยินจะเป็นความสำเร็จอย่างยิ่ง แต่การเห็นได้ด้วยดูเหมือนน่าอัศจรรย์ยิ่งกว่า “นายคิดว่าเราจะจับสัญญาณบางอย่างได้จริงๆ หรือ”   “ ในขณะที่ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันตัดสินใจทำการดัดแปรระบบสองสามอย่าง ถ้าพวกเขาส่ง ผ่านสัญญาณภาพด้วย เราจะดูบนจอในห้องควบคุมได้โดยตรง ”   ฉันจะพูดอะไรได้ เขาเป็นอัจฉริยะ แอซากิสคิดพร้อมกับเดินไปยังมอดูลโอนย้ายภายในที่ใกล้ที่สุด “นายทำงานดีมากเสมอ เพื่อ

    Last Updated : 2022-12-21
  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่14

    แนสซิริย์ยา – การตื่นขึ้นมาใหม่ เสียงดังๆ เหมือนที่เกิดจากระเบิด กำลังกึกก้องไปทั่วศีรษะของ เอลิซา เอลิซาตระหนักว่าตนยังคงหลับอยู่และพยายามตะเกียกตะกายออกจากหลุมลึกสุดหยั่งถึงที่เชื่อว่าตนได้ตกลงไป เธอพยายามสั่นตัวปลุกตนเอง แต่ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เอลิซารู้สึกว่าตนเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของความมืดที่กดล้อม แล้วก็มีเสียงดังๆ อีก เอลิซาจัดการลืมตาข้างหนึ่งขึ้นได้ด้วยความพยายามเหนือมนุษย์ แสงสว่างแสบตาก่อให้เกิดความปวดขึ้นในสมอง ประหนึ่งว่าใครบางคนได้แทงเข็มแหลมตรงเข้าไปในลูกตา เสียงหนึ่งดูเหมือนกำลังเรียกเอลิซาจากที่ไกลออกไป   “ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์ ได้ยินผมไหม อาจารย์เป็นอะไรไหมครับ” ฮีแชมซึ่งเป็นผู้ช่วยของเอลิซากำลังเคาะประตูและตะโกนเรียกสุดเสียง   “ คะ” เอลิซาส่งเสียงฮืดเบาๆ “ใครคะ เกิดอะไรขึ้น” เอลิซาวางมือบนเตียงและพยายามดันตนเองขึ้น แต่แล้วก็ล้มเลิกทันที เอลิซารู้สึกประหนึ่งว่าภูเขาทั้งลูกได้ตกลงมาทับตน   “ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์ ฮีแชมครับ ผมเรียกอาจารย์อยู่นานแล้ว อาจารย์เป็นอะไรหรือเปล่า”   “ เดี๋ยวฉันจะบอกนะ” เสียงที่ออกมาจากเ

    Last Updated : 2022-12-21
  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่15

    ยานธีออส – ภาพของโลก “ เรียบร้อยแล้วแซ็ก” เสียงของเพทรีที่ออกมาจากเครื่องสื่อสารพกพานำแอซากิสกลับสู่ความเป็นจริง แอซากิสได้รับบทเรียนประวัติศาสตร์อันมีคุณค่าแล้ว ตอนนี้แอซากิสทราบว่าบรรพบุรุษของตนได้วิวัฒนาการอย่างไรและใช้เส้นทางใดพาตนเองมาสู่ความรู้และเทคโนโลยีในระดับปัจจุบัน   “ ฉันกำลังมา” แอซากิสตอบใส่เครื่องสื่อสาร เขาอยากเห็นว่าเพื่อนได้จัดการกระตุ้นการทำงานของระบบแล้วจริงหรือไม่ ทั้งสองอาจจะรับการส่งสัญญาณของมนุษย์โลกได้ ความคิดนี้ทำให้แอซากิสตื่นเต้นมาก แอซากิสถอนตนเองออกจาก เอ็น ^ คอม และเคลื่อนตัวไปยังมอดูลโอนย้ายที่ใกล้ที่สุด   หลังจากนั้นไม่นาน ประตูของมอดูลก็เปิดเข้าสู่ห้องควบคุม เพทรีรออยู่ที่นั่นแล้ว   “ ตามสบาย ไม่ต้องเป็นห่วงผู้ชายที่น่าสงสารที่ใช้เวลาสองสามชั่วโมงที่แล้วทำงานตัวเป็นเกลียว ไม่เหมือนบางคนที่นั่งนอนสบายและงีบ” เพทรีตั้งข้อสังเกตด้วยอารมณ์ขันตามปรกติ   “ งีบเหรอ เปล่า เปล่า ฉันหลับเต็มอิ่มเลย” แอซากิสตอบเพื่อตอบสนองต่อการยั่วยุเล็กๆ น้อยๆ “มีข่าวอะไรบ้างไหม”   “ ฉันรอนายมาเริ่มสแกนความถี่นี่ล่ะ แบบ

    Last Updated : 2022-12-21
  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่16

    เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การ ขุดค้น ทีมของเอลิซาพร้อมมาพักหนึ่งแล้ว พวกเขากำลังรอให้เอลิซามาเริ่มต้นงานวันนี้     แคมป์ฐานประกอบขึ้นด้วยกระโจมประมาณโหลหนึ่งซึ่งคนงานใช้เป็นที่พักอาศัยและนอนหลับในเวลากลางคืน กระโจมสีอ่อนกว่าที่อยู่ตรงรอบนอกของการตั้งแคมป์ทำหน้าที่เป็นโรงอาหาร คนสองคนยุ่งอยู่กับการเตรียมและแจกจ่ายอาหาร กระโจมตรงกลางที่สุดซึ่งใหญ่ที่สุดใช้เป็นห้องปฏิบัติการ สถานีงานของด็อกเตอร์ฮันเทอร์ซึ่งเรียกว่าสปาร์ทานอยู่ข้างในนั้น ประกอบขึ้นด้วยโต๊ะแคมป์ขนาดเล็กที่ทำหน้าที่เป็นโต๊ะทำงาน ที่นั่งผ้าใบสีทรายซึ่งใช้เป็นเก้าอี้เท้าแขน และเก้าอี้พับสองตัวสำหรับอาคันตุกะ บนโต๊ะทำงานมีโคมไฟตั้งโต๊ะสีแดงขนาดจิ๋ว ที่เสียบปากกาเป็นถ้วยสีน้ำตาล และเครื่องรางนำโชคของเอลิซา: ตุ๊กตาไม้แกะสลัก เอลิซาพบตุ๊กตานี้ในระหว่างการขุดค้นครั้งแรกและปกป้องหวงแหนมานับแต่นั้น ทางซ้ายของโต๊ะทำงานเป็นตู้วอลนัตใบเล็กที่เอลิซาเก็บวัสดุเอกสารอ้างอิงที่มีค่าที่สุดไว้ ในกองที่ค่อนข้างไม่เป็นระเบียบตรงด้านตรงกันข้ามกับทางเข้าเป็นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์บางรายการที่ใช้เพื่อการวิจัย สายเ

    Last Updated : 2022-12-21

Latest chapter

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่30

    ยานธีออส – วิวรณ์ ต่อเมื่อเสียงพูดของแอซากิสเข้ามาแทนที่ดนตรี มนุษย์โลกทั้งสองจึงตระหนักว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงใด “เตรียมพร้อม ผมจะมารับคุณในอีกสิบนาที”   “ ค่ะ ได้ เราจะอยู่ตรงนี้แหละ” เอลิซากล่าวอย่างค่อนข้างเขินพร้อมกับพยายามเก็บเสื้อผ้าซึ่งกระจัดกระจายทั่วห้องกลับมา “เกิดอะไรขึ้น” เอลิซาถามโดยไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มยิงฟันอย่างพอใจไว้ได้   “ ยอดเยี่ยมไปเลย” แจ็กตอบโดยยังคงนอนอย่างมีความสุขและพอใจในตนเอง   “ รีบแต่งตัวเร็วเข้า พวกนั้นจะมารับเราในไม่ช้า”   “ ผมอยากอยู่ตรงนี้กับคุณไปตลอดชีวิต”   “ ฉันก็เหมือนกันที่รัก แต่เรามาพยายามไม่ให้พวกนั้นเห็นเราในสภาพนี้กันเถอะ พวกนั้นจะคิดยังไง ไม่ว่ายังไงฉันรอไม่ไหวที่จะหาความจริงว่าพวกนั้นต้องบอกอะไรเราที่สำคัญนัก ฉันตื่นเต้นมากๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น”     ดังที่สัญญาไว้ สิบนาทีต่อมา แอซากิสก็ปรากฏตัวที่ประตูห้อง เขากล่าวเป็นภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงอเมริกันเด่นชัด “สวัสดีพวก! พร้อมไหม”   “ สวัสดีแอซากิส” เอลิซาตอบโดยผงะไปเล็กน้อย “คุณเรียนพูดภาษาอังกฤษอย่างน

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่29

    ยานธีออส – อาคันตุกะบนยาน ใช้เวลาไม่ถึงนาที แพล็ตฟอร์มก็นำทั้งสามไปถึงทางเข้ากระสวย เอลิซาเข้าไปก่อน เธอรอให้สายตาปรับเข้ากับแสงความเข้มต่ำที่ให้ความสว่างแก่ภายในและมองรอบตัวด้วยความสนใจ “ฉันคาดหวังไว้ต่างจากนี้มาก” เอลิซาตั้งข้อสังเกตอย่างผิดหวังเล็กน้อย   “ หนังแฟนตาซีพวกนั้นที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ค่อนข้างปรับความคิดคุณ อาจมากเกินไปหน่อย” แจ็กตั้งข้อสังเกตอย่างสั้นๆ แต่ได้ใจความ     สะพานเดินเรือของโมเดลการเทียบท่าก็ไม่หรูหราจริงๆ มีโต๊ะควบคุมกลางอย่างง่ายพร้อมด้วยปุ่มที่เรียงกันแบบสุ่มๆ และหน้าปัดที่มีขนาดและสีต่างๆ มากมาย และแสงสว่างเล็กๆ หลายดวง ด้านหลังโต๊ะควบคุมเป็นที่นั่งสีน้ำเงินเข้มสองตัวที่คล้ายกับที่ใช้สำหรับผู้ป่วยทันตกรรมและจอขนาดใหญ่ที่กินเนื้อที่เกือบทั้งผนัง ตรงด้านหลังมีเก้าอี้คล้ายกันอีกหกตัวพิงอยู่กับผนังเปลือยเปล่าสีเทาอ่อนดูเศร้าสร้อย   “ คุณบอกได้เลยว่ามันขาดเสน่ห์ผู้หญิง” เอลิซากล่าวอย่างกะทันหัน “ผู้ชายทุกคนเหมือนกันไม่ว่ามนุษย์หรือจากที่ไหนๆ ในจักรวาล ผู้ชายไม่มีความรู้สึกรับรู้เรื่องสไตล์ อย่างน้อยคุณอ

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่28

    เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การกู้คืน บนจอที่ติดตั้งไว้บนเครื่องควบคุมโดรนระยะไกล ชาวเบดูอินผู้เสแสร้งทั้งสองมองเห็นเต็มตาว่าเอลิซา พันเอกฮัดสันและมนุษย์ต่างดาวทั้งสองออกมาจากกระโจมที่เพิ่งเข้าไปและมุ่งหน้าไปในทิศทางของพีระมิดเสมือนและกระสวยที่อยู่ติดกันด้วยกัน   “ พวกนั้นกำลังเคลื่อนไหว” ชายร่างใหญ่กล่าว “ฉันสงสัยว่าพวกนั้นตั้งใจจะทำอะไร”   “ เราหวังเถอะว่าพวกนั้นจะเอาไอ้สมบัตินี้ออกมาในไม่ช้า ฉันจะสุกอยู่แล้วในชุดอุปกรณ์ทั้งหลายนี่”   “ แค่คิดดู ในไม่ช้านายจะนอนในร่มใต้ต้นปาล์มน่ารักบนเกาะของนาย ทั้งหมดนี่จะเป็นความจำเลือนราง”   “ หวังว่าอย่างนั้นเถอะ”   “ ฉันคิดว่าพวกนั้นไม่มีอาวุธ” ชายร่างผอมกล่าวโดยพยายามหาว่ามนุษย์ต่างดาวกำลังสวมอะไร “ที่แน่ๆ พวกนั้นตัวค่อนข้างใหญ่”   “ อย่ากังวลไปเลย ปืน อาก้า ของฉันไม่กลัวกล้ามไม่กี่กล้ามหรอก ตรวจดูอูฐซิ เราไปไม่ได้ไกลถ้าไม่มีพวกมัน ”   “ เอ่อ ที่จริงพวกมันไม่จำเป็นต้องเดินทางไกลนัก พวกมันแค่จำเป็นต้องพาเราไปที่รถออฟโรดที่ซ่อนอยู่ในซากปรักหักพังแล้วเราปล่อยพวกมันไปได้”  

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่27

    เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การติดต่อ “ หกสิบวินาทีถึงเวลาลงจอด” เพทรีกล่าวโดยไม่แสดงอารมณ์ “ความเร็วขาลงคงที่ เรากำลังจะชะลอเพื่อเข้าสู่ระบบเทียบท่าขั้นสุดท้าย”   “ กระตุ้นการทำงานเซนเซอร์ระยะใกล้แล้ว” แอซากิสตอบ “พื้นที่ลงจอดขึ้นจอ... ตอนนี้”   ภาพของพื้นดิน ที่เต็มไปด้วยทรายซึ่งยังคงอยู่ไกลปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสอง   “ พวกนั้นคืออะไร” เพทรีผู้ได้สังเกตเห็นหมู่โครงสร้างขนาดเล็กๆ ใกล้ระบบเทียบท่าถาม   “ คงเป็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์”   “ งั้นพวกนั้นก็กำลังคาดหวังว่าเราจะมาสิ” แอซากิสผู้กังวลกล่าว “ทันทีที่เราเข้าไปอยู่ภายในพิสัย พวกนั้นจะปล่อยทั้งคลังแสงใส่เรา นายจะเห็น”     “ ผู้พัน” เสียงของผู้นำฝูงบินดังก้องออกมาจากลำโพงวิทยุ “เรดาร์กำลังบ่งว่ามีวัตถุที่ไม่ทราบว่าเป็นอะไรเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว มันกำลังลดระดับในแนวดิ่งเหนือศีรษะของเราพอดี”   “ มาแล้ว” แจ็กกล่าวกับเอลิซาผู้กำลังยึดแขนของเขาไว้   “ ผู้นำ” แจ็กสั่งใส่ไมโครโฟน “ให้เครื่องบินต่อสู้อยู่ในรูปแบบป้องกัน คอยดูไว้อย่าให้คลาดสายตา”   “ รั

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่26

    เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – สี่ผู้คุ้มครองผู้ช่วงโชติ ทหารทั้งสองผู้ได้รั้งอยู่ข้างหลังเพื่อช่วยเหลือผู้ช่วยของเอลิซาตะลึงกับภาพที่เห็นเพื่อนของตนและพลเมืองสองคนกลับมาโดยที่นายพลแคมป์เบลล์อยู่ในกุญแจมือ ภายใต้ความอารักขาของจ่าของตน   “ ผู้พัน เกิดอะไรขึ้นครับ” ผู้ที่อายุน้อยกว่าในคนทั้งสองถาม   “ เราพบความจริงในที่สุดว่าใครเป็นหนอน”   “ นายพลเหรอ” ทหารถามด้วยความกลัว   “ ใช่ เขาเองล่ะ” พันเอกฮัดสันตอบ “ฉันอยากบอกให้คนพวกนั้นรู้ว่าใครสั่งให้วางยา และปล่อยเขาไว้กับคนพวกนั้น”   “ พวกนั้นจะรู้วิธีแก้แค้นแน่ๆ” ชายหนุ่มกล่าวแล้วยิ้มยิงฟัน “บางคนยังไม่หายเลย”   อย่างไรก็ตาม หลังจากความตกใจกลัวอย่างกะทันหันและฤทธิ์ของกาแฟถ้วยที่สอง เอลิซาก็กระปรี้กระเปร่าเช่นเคย   “ แจ็ก เรานำมันกลับเข้าที่เถอะ ใกล้จุดขุดค้น” เอลิซากล่าวพร้อมกับพยักเพยิดไปที่ทรงกลม “ฉันจำเป็นจะต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วน”   “ ตกลง” พันเอกฮัดสันกล่าว “เอานายพลไปไว้ในกระโจมนั้นและเฝ้าไว้อย่างใกล้ชิด” เขาเรียกทหารหนุ่ม “ถ้าผู้สมคบคิดของเขายังคงอยู่ในละแวกนี้ ฉั

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่25

    ยานธีออส – การเตรียมการสุดท้าย การวิเคราะห์ดาวเคราะห์โดยละเอียดเสร็จสิ้นแล้วในขณะนี้ เพทรีได้พิจารณาข้อมูลทั้งหลายที่เก็บรวบรวมมาในระหว่างการโคจรอยู่อย่างอดทน ตัวเลขและรูปที่แสดงอย่างไม่รู้จบกำลังเลื่อนผ่านจอยักษ์ในห้องควบคุมด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง แอซากิสกำลังนั่งอยู่ข้างๆ โดยเล่นกับวัตถุแปลกประหลาดหลากสีอย่างเงียบๆ เขาไม่มีความประสงค์จะรบกวนสมาธิของเพื่อนและรอรายงานสถานะอย่างอดทน     เพทรีศึกษาชุดรูปที่ไหลอยู่ตรงหน้าตนต่อไปอีกพักหนึ่งแล้วหายใจเข้าลึก ขยี้ตา และกล่าวว่า "เอ่อ เพื่อน นั่นเป็นข้อมูลทั้งหมดที่ฉันสามารถประมวลผลได้ "   แอซากิสมองดูรายงานที่เพทรีได้แสดงขึ้นบนจอ “บอกฉันมาทุกอย่าง นายได้ความสนใจของฉันเต็มที่”   “ ได้ ฉันต้องบอกนายว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ที่นี่ อุณหภูมิเฉลี่ยของลูกบอลสีน้ำเงินลูกนี้ดูเหมือนเพิ่มขึ้นกว่า 3° เซนติเกรดแล้ว ขนาดของน้ำแข็งขั้วโลกลดลงกว่า 40% แล้ว โดยมีระดับน้ำทะเลสูงขึ้นตาม”   “ โอเค งั้นมันหมายความว่าอะไร” แอซากิสถามอย่างงงๆ   “ เอ่อ การเปลี่ยนแป

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่24

    เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การ เปิดโปง ผู้ที่ปลอมตัวเป็นชาวเบดูอินสองคนกำลังนั่งอยู่บนหินโผล่ก้อนเตี้ยๆ ที่ยื่นพ้นทรายแห้งแล้งขึ้นมา เมื่อแสงไฟหน้ารถสองดวงฝ่าความมืดเข้ามา   “ มีใครกำลังมา” คนสูงกว่าพูดด้วยเสียงห้าว   เกือบในเวลาเดียวกัน ทำนองเพลงที่มีความสุขก็ดังออกมาจากโทรศัพท์ด้านในกระเป๋าเสื้อคลุมของเขา เขารีบตอบว่า “หัวหน้า ผมดีใจที่เป็นท่านครับ ใครบางคนกำลังตรงมาที่ที่เราซ่อนอยู่”   “ ฉันเอง เอ็งไอ้ปัญญาอ่อน!” เสียงที่ปลายสายอีกฝั่งหนึ่งตะโกนใส่ “ใครอีกล่ะจะขับรถเล่นในทะเลทรายในเวลากลางคืนแบบนี้ เอ็งอยู่ไหน”   “ เอ่อ ขอโทษครับหัวหน้า เรากังวลนิดหน่อย ท่านก็ทราบว่ามันเป็นยังไง”   ชายรูปร่างเพรียวหยิบไฟฉายไฟฟ้าจากหนึ่งในกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่วางพักอยู่บนพื้นดินและเริ่มส่งสัญญาณไปหายานพาหนะที่ใกล้เข้ามา   “ ฉันเห็นเอ็งแล้ว ฉันกำลังมา” หัวหน้ากล่าวแล้ววางสาย   ในเวลาไม่ถึงนาที รถจี๊ปทหารคันใหญ่ก็ถลาเข้ามาในบริเวณแคมป์ชั่วคราวของคนทั้งสองโดยทิ้งฝุ่นสีเทากลุ่มใหม่ไว้ตามทาง ผู้ชายศีรษะล้านเลี่ยนร่างใหญ่กระโดด

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่23

    ยานธีออส – โคจรรอบโลก “ หนีห่าวมา ? ” เพทรีกล่าวกับเพื่อนร่วมเดินทางผ่านเครื่องสื่อสารพกพา   “ อะไรนะ” แอซากิสตอบ   “ หนีห่าวมา ?” เพทรีกล่าวซ้ำ   “ เพทรี นายได้ยินฉันไหม ต้องมีการรบกวนบางอย่างในระบบการสื่อสารแน่ๆ ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่นายกำลังพูด”   “ การรบกวนอะไร” เพทรีผู้กำลังสนุกตอบ “ฉันแค่กำลังถามว่านายสบายดีหรือเปล่าเป็นภาษาจีนกลาง”   “ งั้น เซลล์ประสาทสี่ตัวนั้นที่ระเหเร่ร่อนรอบบริเวณรกร้างว่างเปล่าในหัวกลวงของนายจัดการเรียนรู้อะไรใหม่ได้แล้วสิ”   “ เป็นภาษาที่ซับซ้อนจริงๆ ถึงอย่างนั้นถ้าจำเป็นฉันคิดว่าฉันจะสนทนาอะไรได้บ้าง”   “ ฉันหวังว่าอย่างนั้นอย่างจริงใจ” แอซากิสกล่าว   “ และเราหวังกันเถอะว่าที่ไหนก็ตามที่เราลงจอด เขาพูดหนึ่งในสองภาษานี้” เพทรีเพิ่มเติม “ไม่อย่างนั้นเราจะพยายามพวกนี้ไปโดยเปล่าประโยชน์”   “ นายเหนื่อยเหรอ เพทรีผู้น่าสงสาร เราจะทำยังไงดี ฉันเรียกเพื่อนผู้หญิงคนนั้นของนายให้มานวดผ่อนคลายสบายๆ ดีไหม ”   “ ถ้ามีใครสักคนที่นี่ที่มี “เพื่อนผู้หญิง” สองสามคน ก็นายนั่นแ

  • กลับสู่ผืนโลก   บทที่22

    เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – ความประหลาดใจในยามวิกาล คาราวานขบวนเล็กที่ประกอบด้วยอูฐสามตัวและคนสองคนที่แต่งกายรุ่มร่ามเป็นชาวเบดูอินกำลังเคลื่อนที่ห่างจากแคมป์ของ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์อย่างอืดอาดโดยมีแสงสะท้อนอ่อนโยนของดวงจันทร์ที่ลอยสูงในท้องฟ้าในขณะนี้เป็นตัวช่วย   “ ไอ้นั่นไม่ได้แผ่รังสีร้ายๆ ที่ทำให้ไส้ของเราแห้งเหี่ยวใช่ไหม” ชายร่างใหญ่กว่ากล่าวพร้อมกับชี้ไปที่ลูกกลมที่ติดอยู่กับอูฐของเพื่อน   “ นายคิดว่ายังไง นายเห็นอาจารย์เขาตอนกำลังวัดขนาดไม่ใช่ เหรอ” อีกคนหนึ่งตอบ “ถ้าอาจารย์เขาตรวจพบอะไรผิดปรกติ เขาคงไม่ทิ้งมันไว้ตรงนั้นถัดจากเตียงแน่นอน”   “ แล้วถ้ามันกำลังปล่อยรังสีประเภทหนึ่งที่เราไม่รู้จักล่ะ”   “ ฉันไม่รู้ว่ามันจะทำความเสียหายอะไรได้ ไส้ของนายพังอยู่แล้วด้วยของน่ารังเกียจทั้งหลายนั่นที่นายสวาปามลงไปทุกวัน ดังนั้น อย่ากังวล นายจะไม่ตายด้วยการเจ็บป่วยจากรังสีแน่นอน จะเป็นคอเลสเทอรอลสูงที่ฆ่านาย หวังว่าฉันอยู่ตรงนั้นนะ จะได้หัวเราะเวลาเกิดขึ้นจริง”   “ นายเป็นเพื่อนที่ดี” อีกคนหนึ่งบ่น   ทั้งสองค่อนข้างไกล

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status