เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่13
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลับสู่ผืนโลก บทที่14
แนสซิริย์ยา – การตื่นขึ้นมาใหม่ เสียงดังๆ เหมือนที่เกิดจากระเบิด กำลังกึกก้องไปทั่วศีรษะของ เอลิซา เอลิซาตระหนักว่าตนยังคงหลับอยู่และพยายามตะเกียกตะกายออกจากหลุมลึกสุดหยั่งถึงที่เชื่อว่าตนได้ตกลงไป เธอพยายามสั่นตัวปลุกตนเอง แต่ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เอลิซารู้สึกว่าตนเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของความมืดที่กดล้อม แล้วก็มีเสียงดังๆ อีก เอลิซาจัดการลืมตาข้างหนึ่งขึ้นได้ด้วยความพยายามเหนือมนุษย์ แสงสว่างแสบตาก่อให้เกิดความปวดขึ้นในสมอง ประหนึ่งว่าใครบางคนได้แทงเข็มแหลมตรงเข้าไปในลูกตา เสียงหนึ่งดูเหมือนกำลังเรียกเอลิซาจากที่ไกลออกไป “ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์ ได้ยินผมไหม อาจารย์เป็นอะไรไหมครับ” ฮีแชมซึ่งเป็นผู้ช่วยของเอลิซากำลังเคาะประตูและตะโกนเรียกสุดเสียง “ คะ” เอลิซาส่งเสียงฮืดเบาๆ “ใครคะ เกิดอะไรขึ้น” เอลิซาวางมือบนเตียงและพยายามดันตนเองขึ้น แต่แล้วก็ล้มเลิกทันที เอลิซารู้สึกประหนึ่งว่าภูเขาทั้งลูกได้ตกลงมาทับตน “ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์ ฮีแชมครับ ผมเรียกอาจารย์อยู่นานแล้ว อาจารย์เป็นอะไรหรือเปล่า” “ เดี๋ยวฉันจะบอกนะ” เสียงที่ออกมาจากเ
กลับสู่ผืนโลก บทที่15
ยานธีออส – ภาพของโลก “ เรียบร้อยแล้วแซ็ก” เสียงของเพทรีที่ออกมาจากเครื่องสื่อสารพกพานำแอซากิสกลับสู่ความเป็นจริง แอซากิสได้รับบทเรียนประวัติศาสตร์อันมีคุณค่าแล้ว ตอนนี้แอซากิสทราบว่าบรรพบุรุษของตนได้วิวัฒนาการอย่างไรและใช้เส้นทางใดพาตนเองมาสู่ความรู้และเทคโนโลยีในระดับปัจจุบัน “ ฉันกำลังมา” แอซากิสตอบใส่เครื่องสื่อสาร เขาอยากเห็นว่าเพื่อนได้จัดการกระตุ้นการทำงานของระบบแล้วจริงหรือไม่ ทั้งสองอาจจะรับการส่งสัญญาณของมนุษย์โลกได้ ความคิดนี้ทำให้แอซากิสตื่นเต้นมาก แอซากิสถอนตนเองออกจาก เอ็น ^ คอม และเคลื่อนตัวไปยังมอดูลโอนย้ายที่ใกล้ที่สุด หลังจากนั้นไม่นาน ประตูของมอดูลก็เปิดเข้าสู่ห้องควบคุม เพทรีรออยู่ที่นั่นแล้ว “ ตามสบาย ไม่ต้องเป็นห่วงผู้ชายที่น่าสงสารที่ใช้เวลาสองสามชั่วโมงที่แล้วทำงานตัวเป็นเกลียว ไม่เหมือนบางคนที่นั่งนอนสบายและงีบ” เพทรีตั้งข้อสังเกตด้วยอารมณ์ขันตามปรกติ “ งีบเหรอ เปล่า เปล่า ฉันหลับเต็มอิ่มเลย” แอซากิสตอบเพื่อตอบสนองต่อการยั่วยุเล็กๆ น้อยๆ “มีข่าวอะไรบ้างไหม” “ ฉันรอนายมาเริ่มสแกนความถี่นี่ล่ะ แบบ
กลับสู่ผืนโลก บทที่16
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การ ขุดค้น ทีมของเอลิซาพร้อมมาพักหนึ่งแล้ว พวกเขากำลังรอให้เอลิซามาเริ่มต้นงานวันนี้ แคมป์ฐานประกอบขึ้นด้วยกระโจมประมาณโหลหนึ่งซึ่งคนงานใช้เป็นที่พักอาศัยและนอนหลับในเวลากลางคืน กระโจมสีอ่อนกว่าที่อยู่ตรงรอบนอกของการตั้งแคมป์ทำหน้าที่เป็นโรงอาหาร คนสองคนยุ่งอยู่กับการเตรียมและแจกจ่ายอาหาร กระโจมตรงกลางที่สุดซึ่งใหญ่ที่สุดใช้เป็นห้องปฏิบัติการ สถานีงานของด็อกเตอร์ฮันเทอร์ซึ่งเรียกว่าสปาร์ทานอยู่ข้างในนั้น ประกอบขึ้นด้วยโต๊ะแคมป์ขนาดเล็กที่ทำหน้าที่เป็นโต๊ะทำงาน ที่นั่งผ้าใบสีทรายซึ่งใช้เป็นเก้าอี้เท้าแขน และเก้าอี้พับสองตัวสำหรับอาคันตุกะ บนโต๊ะทำงานมีโคมไฟตั้งโต๊ะสีแดงขนาดจิ๋ว ที่เสียบปากกาเป็นถ้วยสีน้ำตาล และเครื่องรางนำโชคของเอลิซา: ตุ๊กตาไม้แกะสลัก เอลิซาพบตุ๊กตานี้ในระหว่างการขุดค้นครั้งแรกและปกป้องหวงแหนมานับแต่นั้น ทางซ้ายของโต๊ะทำงานเป็นตู้วอลนัตใบเล็กที่เอลิซาเก็บวัสดุเอกสารอ้างอิงที่มีค่าที่สุดไว้ ในกองที่ค่อนข้างไม่เป็นระเบียบตรงด้านตรงกันข้ามกับทางเข้าเป็นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์บางรายการที่ใช้เพื่อการวิจัย สายเ
กลับสู่ผืนโลก บทที่17
ยานธีออส - การค้นพบอัน น่ากลัว เพทรียังคงพยายามกระตุ้นการทำงานของสมองใหญ่อีกครั้งตอนที่มอดูลโอนย้ายได้นำส่งตนมาถึงห้องควบคุม “ เฮ้ยอะไรวะ ฉันเพิ่งผล็อยหลับเอง!” เพทรีกล่าวแก่เพื่อน “ต้องน่าสนใจนะ ไม่งั้นฉันจะหักคอนาย” “ น่าสนใจเหรอ นายตัดสินเองเถอะ” แอซากิสจัดแจงให้ระบบบันทึกเล่นสัญญาณล่าสุดที่จับได้อีกครั้ง เครื่องบินสีเทาเงินลำยาวปรากฏบนจอยักษ์ในห้องควบคุมอีกครั้ง มีแผ่นท้องฟ้าครามระหว่างเมฆสีเทาอยู่ในฉากหลัง “ ดูเหมือนเครื่องบินประเภทหนึ่ง” เพทรีกล่าวโดยสังเกตวัตถุอย่างระมัดระวัง “ ใช่ แต่ดูมันตอนนี้สิ” แล้วกรอบภาพลดต่ำลงเสมือนกำลังถ่ายจากเครื่องบินเอง ขณะนี้ภาพกำลังกะพริบ และเป็นการยากที่จะดูออกว่าพื้นดินอยู่ตรงไหนโดยแทบมองไม่เห็นผ่านเมฆที่อยู่ข้างบน โดยปราศจากการเตือน แสงจ้าชนิดที่ทำให้ตาพร่าจากการระเบิดรุนแรงก็ปรากฏขึ้นจากจุดขนาดจิ๋วห่างจากพื้นดินสองสามร้อยเมตร ควันสีเทาหนาแน่นเป็นลำใหญ่พวยพุ่งขึ้นหาเมฆที่ลอยอยู่อย่างรวดเร็วในขณะที่ลูกบอลสีขาวขยายตัวออกทุกทิศทุกทางด
กลับสู่ผืนโลก บทที่18
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – โลงหิน พันเอกฮัดสันเพิ่งจบการสนทนากับนายพลแคมป์เบลล์ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาชั้นต้นของตนที่เอลแซดซึ่งได้ยืนยันในที่สุดว่าใบอนุญาตสำหรับการขุดค้นจะขยายเวลาออกไปอีกสิบห้าวัน เขาดำเนินการตัดสายเข้ารหัสที่ใช้เพื่อการสื่อสารในเชิงกลแล้วล้มตัวไปด้านหลังโดยทิ้งน้ำหนักทั้งตัวใส่พนักเก้าอี้หนังที่กำลังนั่งอยู่ เก้าอี้ที่น่าสงสารส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเบาๆ แต่เคราะห์ดีที่เก้าอี้ยังไม่พร้อมสำหรับกระบวนการรีไซเคิลนักและเงียบไป แจ็กยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเสื้อและโทรหาหมายเลขของด็อกเตอร์ฮันเทอร์ เขารอชั่วครู่แล้วเสียงพูดว่า “สวัสดีค่ะที่รัก” อันอ่อนหวานและเพี้ยนเล็กน้อยก็ดังออกมาจากหูฟังที่ยังวางตำแหน่งไม่ถูกต้องในหูข้างขวา แจ็กปรับเสียใหม่โดยไม่หุบรอยยิ้มพอใจ ตอบด้วยน้ำเสียงหวานพอกันว่า “สวัสดีครับที่รัก” “ เรามีอารมณ์อ่อนไหวมากเกินไปใช่ไหมเนี่ย ฉันคาดว่าคราวนี้ไม่มีใครอยู่ใกล้คุณใช่ไหม” แล้วกล่าวเพิ่มเติมโดยแกล้งทำเป็นโกรธว่า “คุณใจร้ายกับฉันมากคราวที่แล้ว น่าเกลียดจัง” แจ็กรักเอลิซาเวลาทำเช่นนี้
กลับสู่ผืนโลก บทที่19
ยานธีออส – แถบดาวเคราะห์น้อย นกหลากสีกำลังร้องจิ๊บๆ อย่างร่าเริงในขณะที่กิ่งไม้ที่กำลังเกาะพักอยู่นั้นสั่นไหวอย่างนุ่มนวลในสายลมอ่อน แอซากิสกำลังเฝ้ามองภาพนี้อย่างหลงเสน่ห์ ดูเหมือนเกือบเป็นไปไม่ได้ที่เสียงเพลงอ่อนหวานและไพเราะเหลือเกินจะออกมาจากสิ่งมีชีวิตตัวเล็กเช่นนั้นได้ อย่างไรก็ตาม เสียงร้องเพลงอ่อนโยนเริ่มกลายเป็นมืดมนและไม่ไพเราะ ท่วงทำนองเปลี่ยนไปเป็นจังหวะเร็วซึ่งดังขึ้นและน่าคลั่งมากกว่าที่เคย “ คำเตือน จะถึงขอบนอกของแถบดาวเคราะห์น้อยในสิบนาที ” สัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ได้รับการกระตุ้นให้ทำงานแล้ว และเสียงผู้หญิงอันอบอุ่นของระบบกลางกำลังแจ้งลูกเรือให้ทราบตำแหน่งของยาน แอซากิสลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ แต่สิ่งที่สามารถเห็นได้มีเพียงแผงควบคุมที่ห่างจากใบหน้าสองสามเซนติเมตร ปุ่มสีต่างๆ จัดเรียงเป็นแถวอย่างมีระเบียบ แอซากิสได้ผล็อยหลับไป เขาพยายามทำให้ตนเองมีชีวิตชีวาอีกครั้งโดยใช้มือที่ชาอยู่ลูบหน้า ความปวดหลังช่วยให้ตื่นตัวเต็มที่ ภาพของโลกยังคงเลื่อนอยู่บนจอยักษ์ตรงหน้า แอซากิสต้องหลับพ
กลับสู่ผืนโลก บทที่20
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การโจมตียามวิกาล สมาชิกสี่คนของทีมเอื้อมเข้าไปในช่องว่างตรงมุมทั้งสี่ของลูกบาศก์เพื่อพยายามยกทรงกลมลึกลับออกมาอย่างนุ่มนวล พวกเขาต้องทึ่งที่ลูกกลมสีดำสูงขึ้นหลายเซนติเมตรโดยเกือบไม่ต้องพยายาม งานดูเหมือนง่ายกว่าที่ได้ทำนายไว้มาก “ เบาจัง!” คนอายุน้อยที่สุดในสี่คนอุทาน “พนันว่าหนักสิบกิโลเป็นอย่างมาก” “ ระวังหน่อยนะคะ” เอลิซากล่าวอย่างวิตกกังวล “เราต้องไม่บังเอิญไปขูดขีดมัน ทีนี้พยายามยกออกมาพร้อมกัน” ทั้งสี่ทำงานร่วมกันโดยประสานการเคลื่อนไหวของตน และในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ลูกกลมก็ออกมาจากภาชนะหนักเรียบร้อย “ วางลงตรงนี้” เอลิซากล่าวโดยชี้ไปที่ชั้นไม้ที่บุด้วยผ้าห่มอ่อนนุ่มสีสันต่างๆ “ขอเสนอแนะให้เบาๆ มือนะ” คนหนุ่มสาวก้มตัวปฏิบัติตามคำสั่งของด็อกเตอร์อย่างขยันขันแข็งและวางลูกกลมไว้บนเตียงชั่วคราวด้วยความระมัดระวังอย่างที่สุด คนที่เหลือของกลุ่มยืนรอบวัตถุลึกลับโดยรออย่างเงียบๆ ไม่มีใครกล้าหายใจโดยกลัวว่าแม้แต่การสั่นสะเทือนเล็กน้อยที่สุดอาจทำให้สิ่งประดิษฐ์อันมีค่านั้นป่นปี้
กลับสู่ผืนโลก บทที่21
ยานธีออส – ใบหน้าบนดาวอังคาร “ บัวเอโนส ดีแอส เมียมีโก ” แอซากิสเริ่มต้นโดยหันไปหาเพื่อนร่วมเดินทางของตนขณะที่เข้าสู่สะพานเดินเรือจากมอดูลโอนย้ายภายในหมายเลขสาม “ อะไรนะ” เพทรีตอบอย่างสงสัยชัดเจน “ อะเปรนดี เอสปานยอล ” แอซากิสกล่าว “ ฉันรู้อยู่แล้วว่างานนั้นจะทำให้สมองของนายแห้งเหี่ยวไม่ช้าก็เร็ว” “ ในทางตรงกันข้าม ฉันแค่กำลังกล่าวอรุณสวัสดิ์แก่นายเป็นภาษาสเปน” “ งั้นเครื่องจักรโหดเหี้ยมก็ได้ผล” “ เอ่อ ฉันคิดว่าฉันคงเที่ยวไปเทศนามวลชนไม่ได้ แต่ฉันคิดว่าอาจออกเสียงประโยคที่มีความหมายสองสามประโยคได้ ฉันเข้าใจส่วนต่างๆ ของการส่งผ่านบางสัญญาณที่เราได้รับในภาษานั้นด้วย” “ ยอดเยี่ยมเลย ฉันไม่เต็มใจใช้เจ้านั่นมาตลอด แต่ฉันต้องพูดว่ามันสะดวกมาก” “ ใช่” แอซากิสตอบ “ลองคิดดูสิว่าบรรพบุรุษของเราต้องพยายามขนาดไหนก่อนที่จะนำระบบการเรียนรู้นี้เข้ามา” “ ฉันจินตนาการไม่ออกด้วยซ้ำว่าคงต้องใช้เวลากี่ปีในการเรียนทุกอย่างที่ตอนนี้แค่ใส่เข้าไปในสมองภายในไม่กี่นาที” แอซากิสเพียงแต่พยักหน้า
บทล่าสุด
กลับสู่ผืนโลก บทที่30
ยานธีออส – วิวรณ์ ต่อเมื่อเสียงพูดของแอซากิสเข้ามาแทนที่ดนตรี มนุษย์โลกทั้งสองจึงตระหนักว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงใด “เตรียมพร้อม ผมจะมารับคุณในอีกสิบนาที” “ ค่ะ ได้ เราจะอยู่ตรงนี้แหละ” เอลิซากล่าวอย่างค่อนข้างเขินพร้อมกับพยายามเก็บเสื้อผ้าซึ่งกระจัดกระจายทั่วห้องกลับมา “เกิดอะไรขึ้น” เอลิซาถามโดยไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มยิงฟันอย่างพอใจไว้ได้ “ ยอดเยี่ยมไปเลย” แจ็กตอบโดยยังคงนอนอย่างมีความสุขและพอใจในตนเอง “ รีบแต่งตัวเร็วเข้า พวกนั้นจะมารับเราในไม่ช้า” “ ผมอยากอยู่ตรงนี้กับคุณไปตลอดชีวิต” “ ฉันก็เหมือนกันที่รัก แต่เรามาพยายามไม่ให้พวกนั้นเห็นเราในสภาพนี้กันเถอะ พวกนั้นจะคิดยังไง ไม่ว่ายังไงฉันรอไม่ไหวที่จะหาความจริงว่าพวกนั้นต้องบอกอะไรเราที่สำคัญนัก ฉันตื่นเต้นมากๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น” ดังที่สัญญาไว้ สิบนาทีต่อมา แอซากิสก็ปรากฏตัวที่ประตูห้อง เขากล่าวเป็นภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงอเมริกันเด่นชัด “สวัสดีพวก! พร้อมไหม” “ สวัสดีแอซากิส” เอลิซาตอบโดยผงะไปเล็กน้อย “คุณเรียนพูดภาษาอังกฤษอย่างน
กลับสู่ผืนโลก บทที่29
ยานธีออส – อาคันตุกะบนยาน ใช้เวลาไม่ถึงนาที แพล็ตฟอร์มก็นำทั้งสามไปถึงทางเข้ากระสวย เอลิซาเข้าไปก่อน เธอรอให้สายตาปรับเข้ากับแสงความเข้มต่ำที่ให้ความสว่างแก่ภายในและมองรอบตัวด้วยความสนใจ “ฉันคาดหวังไว้ต่างจากนี้มาก” เอลิซาตั้งข้อสังเกตอย่างผิดหวังเล็กน้อย “ หนังแฟนตาซีพวกนั้นที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ค่อนข้างปรับความคิดคุณ อาจมากเกินไปหน่อย” แจ็กตั้งข้อสังเกตอย่างสั้นๆ แต่ได้ใจความ สะพานเดินเรือของโมเดลการเทียบท่าก็ไม่หรูหราจริงๆ มีโต๊ะควบคุมกลางอย่างง่ายพร้อมด้วยปุ่มที่เรียงกันแบบสุ่มๆ และหน้าปัดที่มีขนาดและสีต่างๆ มากมาย และแสงสว่างเล็กๆ หลายดวง ด้านหลังโต๊ะควบคุมเป็นที่นั่งสีน้ำเงินเข้มสองตัวที่คล้ายกับที่ใช้สำหรับผู้ป่วยทันตกรรมและจอขนาดใหญ่ที่กินเนื้อที่เกือบทั้งผนัง ตรงด้านหลังมีเก้าอี้คล้ายกันอีกหกตัวพิงอยู่กับผนังเปลือยเปล่าสีเทาอ่อนดูเศร้าสร้อย “ คุณบอกได้เลยว่ามันขาดเสน่ห์ผู้หญิง” เอลิซากล่าวอย่างกะทันหัน “ผู้ชายทุกคนเหมือนกันไม่ว่ามนุษย์หรือจากที่ไหนๆ ในจักรวาล ผู้ชายไม่มีความรู้สึกรับรู้เรื่องสไตล์ อย่างน้อยคุณอ
กลับสู่ผืนโลก บทที่28
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การกู้คืน บนจอที่ติดตั้งไว้บนเครื่องควบคุมโดรนระยะไกล ชาวเบดูอินผู้เสแสร้งทั้งสองมองเห็นเต็มตาว่าเอลิซา พันเอกฮัดสันและมนุษย์ต่างดาวทั้งสองออกมาจากกระโจมที่เพิ่งเข้าไปและมุ่งหน้าไปในทิศทางของพีระมิดเสมือนและกระสวยที่อยู่ติดกันด้วยกัน “ พวกนั้นกำลังเคลื่อนไหว” ชายร่างใหญ่กล่าว “ฉันสงสัยว่าพวกนั้นตั้งใจจะทำอะไร” “ เราหวังเถอะว่าพวกนั้นจะเอาไอ้สมบัตินี้ออกมาในไม่ช้า ฉันจะสุกอยู่แล้วในชุดอุปกรณ์ทั้งหลายนี่” “ แค่คิดดู ในไม่ช้านายจะนอนในร่มใต้ต้นปาล์มน่ารักบนเกาะของนาย ทั้งหมดนี่จะเป็นความจำเลือนราง” “ หวังว่าอย่างนั้นเถอะ” “ ฉันคิดว่าพวกนั้นไม่มีอาวุธ” ชายร่างผอมกล่าวโดยพยายามหาว่ามนุษย์ต่างดาวกำลังสวมอะไร “ที่แน่ๆ พวกนั้นตัวค่อนข้างใหญ่” “ อย่ากังวลไปเลย ปืน อาก้า ของฉันไม่กลัวกล้ามไม่กี่กล้ามหรอก ตรวจดูอูฐซิ เราไปไม่ได้ไกลถ้าไม่มีพวกมัน ” “ เอ่อ ที่จริงพวกมันไม่จำเป็นต้องเดินทางไกลนัก พวกมันแค่จำเป็นต้องพาเราไปที่รถออฟโรดที่ซ่อนอยู่ในซากปรักหักพังแล้วเราปล่อยพวกมันไปได้”
กลับสู่ผืนโลก บทที่27
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การติดต่อ “ หกสิบวินาทีถึงเวลาลงจอด” เพทรีกล่าวโดยไม่แสดงอารมณ์ “ความเร็วขาลงคงที่ เรากำลังจะชะลอเพื่อเข้าสู่ระบบเทียบท่าขั้นสุดท้าย” “ กระตุ้นการทำงานเซนเซอร์ระยะใกล้แล้ว” แอซากิสตอบ “พื้นที่ลงจอดขึ้นจอ... ตอนนี้” ภาพของพื้นดิน ที่เต็มไปด้วยทรายซึ่งยังคงอยู่ไกลปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสอง “ พวกนั้นคืออะไร” เพทรีผู้ได้สังเกตเห็นหมู่โครงสร้างขนาดเล็กๆ ใกล้ระบบเทียบท่าถาม “ คงเป็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์” “ งั้นพวกนั้นก็กำลังคาดหวังว่าเราจะมาสิ” แอซากิสผู้กังวลกล่าว “ทันทีที่เราเข้าไปอยู่ภายในพิสัย พวกนั้นจะปล่อยทั้งคลังแสงใส่เรา นายจะเห็น” “ ผู้พัน” เสียงของผู้นำฝูงบินดังก้องออกมาจากลำโพงวิทยุ “เรดาร์กำลังบ่งว่ามีวัตถุที่ไม่ทราบว่าเป็นอะไรเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว มันกำลังลดระดับในแนวดิ่งเหนือศีรษะของเราพอดี” “ มาแล้ว” แจ็กกล่าวกับเอลิซาผู้กำลังยึดแขนของเขาไว้ “ ผู้นำ” แจ็กสั่งใส่ไมโครโฟน “ให้เครื่องบินต่อสู้อยู่ในรูปแบบป้องกัน คอยดูไว้อย่าให้คลาดสายตา” “ รั
กลับสู่ผืนโลก บทที่26
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – สี่ผู้คุ้มครองผู้ช่วงโชติ ทหารทั้งสองผู้ได้รั้งอยู่ข้างหลังเพื่อช่วยเหลือผู้ช่วยของเอลิซาตะลึงกับภาพที่เห็นเพื่อนของตนและพลเมืองสองคนกลับมาโดยที่นายพลแคมป์เบลล์อยู่ในกุญแจมือ ภายใต้ความอารักขาของจ่าของตน “ ผู้พัน เกิดอะไรขึ้นครับ” ผู้ที่อายุน้อยกว่าในคนทั้งสองถาม “ เราพบความจริงในที่สุดว่าใครเป็นหนอน” “ นายพลเหรอ” ทหารถามด้วยความกลัว “ ใช่ เขาเองล่ะ” พันเอกฮัดสันตอบ “ฉันอยากบอกให้คนพวกนั้นรู้ว่าใครสั่งให้วางยา และปล่อยเขาไว้กับคนพวกนั้น” “ พวกนั้นจะรู้วิธีแก้แค้นแน่ๆ” ชายหนุ่มกล่าวแล้วยิ้มยิงฟัน “บางคนยังไม่หายเลย” อย่างไรก็ตาม หลังจากความตกใจกลัวอย่างกะทันหันและฤทธิ์ของกาแฟถ้วยที่สอง เอลิซาก็กระปรี้กระเปร่าเช่นเคย “ แจ็ก เรานำมันกลับเข้าที่เถอะ ใกล้จุดขุดค้น” เอลิซากล่าวพร้อมกับพยักเพยิดไปที่ทรงกลม “ฉันจำเป็นจะต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วน” “ ตกลง” พันเอกฮัดสันกล่าว “เอานายพลไปไว้ในกระโจมนั้นและเฝ้าไว้อย่างใกล้ชิด” เขาเรียกทหารหนุ่ม “ถ้าผู้สมคบคิดของเขายังคงอยู่ในละแวกนี้ ฉั
กลับสู่ผืนโลก บทที่25
ยานธีออส – การเตรียมการสุดท้าย การวิเคราะห์ดาวเคราะห์โดยละเอียดเสร็จสิ้นแล้วในขณะนี้ เพทรีได้พิจารณาข้อมูลทั้งหลายที่เก็บรวบรวมมาในระหว่างการโคจรอยู่อย่างอดทน ตัวเลขและรูปที่แสดงอย่างไม่รู้จบกำลังเลื่อนผ่านจอยักษ์ในห้องควบคุมด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง แอซากิสกำลังนั่งอยู่ข้างๆ โดยเล่นกับวัตถุแปลกประหลาดหลากสีอย่างเงียบๆ เขาไม่มีความประสงค์จะรบกวนสมาธิของเพื่อนและรอรายงานสถานะอย่างอดทน เพทรีศึกษาชุดรูปที่ไหลอยู่ตรงหน้าตนต่อไปอีกพักหนึ่งแล้วหายใจเข้าลึก ขยี้ตา และกล่าวว่า "เอ่อ เพื่อน นั่นเป็นข้อมูลทั้งหมดที่ฉันสามารถประมวลผลได้ " แอซากิสมองดูรายงานที่เพทรีได้แสดงขึ้นบนจอ “บอกฉันมาทุกอย่าง นายได้ความสนใจของฉันเต็มที่” “ ได้ ฉันต้องบอกนายว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ที่นี่ อุณหภูมิเฉลี่ยของลูกบอลสีน้ำเงินลูกนี้ดูเหมือนเพิ่มขึ้นกว่า 3° เซนติเกรดแล้ว ขนาดของน้ำแข็งขั้วโลกลดลงกว่า 40% แล้ว โดยมีระดับน้ำทะเลสูงขึ้นตาม” “ โอเค งั้นมันหมายความว่าอะไร” แอซากิสถามอย่างงงๆ “ เอ่อ การเปลี่ยนแป
กลับสู่ผืนโลก บทที่24
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การ เปิดโปง ผู้ที่ปลอมตัวเป็นชาวเบดูอินสองคนกำลังนั่งอยู่บนหินโผล่ก้อนเตี้ยๆ ที่ยื่นพ้นทรายแห้งแล้งขึ้นมา เมื่อแสงไฟหน้ารถสองดวงฝ่าความมืดเข้ามา “ มีใครกำลังมา” คนสูงกว่าพูดด้วยเสียงห้าว เกือบในเวลาเดียวกัน ทำนองเพลงที่มีความสุขก็ดังออกมาจากโทรศัพท์ด้านในกระเป๋าเสื้อคลุมของเขา เขารีบตอบว่า “หัวหน้า ผมดีใจที่เป็นท่านครับ ใครบางคนกำลังตรงมาที่ที่เราซ่อนอยู่” “ ฉันเอง เอ็งไอ้ปัญญาอ่อน!” เสียงที่ปลายสายอีกฝั่งหนึ่งตะโกนใส่ “ใครอีกล่ะจะขับรถเล่นในทะเลทรายในเวลากลางคืนแบบนี้ เอ็งอยู่ไหน” “ เอ่อ ขอโทษครับหัวหน้า เรากังวลนิดหน่อย ท่านก็ทราบว่ามันเป็นยังไง” ชายรูปร่างเพรียวหยิบไฟฉายไฟฟ้าจากหนึ่งในกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่วางพักอยู่บนพื้นดินและเริ่มส่งสัญญาณไปหายานพาหนะที่ใกล้เข้ามา “ ฉันเห็นเอ็งแล้ว ฉันกำลังมา” หัวหน้ากล่าวแล้ววางสาย ในเวลาไม่ถึงนาที รถจี๊ปทหารคันใหญ่ก็ถลาเข้ามาในบริเวณแคมป์ชั่วคราวของคนทั้งสองโดยทิ้งฝุ่นสีเทากลุ่มใหม่ไว้ตามทาง ผู้ชายศีรษะล้านเลี่ยนร่างใหญ่กระโดด
กลับสู่ผืนโลก บทที่23
ยานธีออส – โคจรรอบโลก “ หนีห่าวมา ? ” เพทรีกล่าวกับเพื่อนร่วมเดินทางผ่านเครื่องสื่อสารพกพา “ อะไรนะ” แอซากิสตอบ “ หนีห่าวมา ?” เพทรีกล่าวซ้ำ “ เพทรี นายได้ยินฉันไหม ต้องมีการรบกวนบางอย่างในระบบการสื่อสารแน่ๆ ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่นายกำลังพูด” “ การรบกวนอะไร” เพทรีผู้กำลังสนุกตอบ “ฉันแค่กำลังถามว่านายสบายดีหรือเปล่าเป็นภาษาจีนกลาง” “ งั้น เซลล์ประสาทสี่ตัวนั้นที่ระเหเร่ร่อนรอบบริเวณรกร้างว่างเปล่าในหัวกลวงของนายจัดการเรียนรู้อะไรใหม่ได้แล้วสิ” “ เป็นภาษาที่ซับซ้อนจริงๆ ถึงอย่างนั้นถ้าจำเป็นฉันคิดว่าฉันจะสนทนาอะไรได้บ้าง” “ ฉันหวังว่าอย่างนั้นอย่างจริงใจ” แอซากิสกล่าว “ และเราหวังกันเถอะว่าที่ไหนก็ตามที่เราลงจอด เขาพูดหนึ่งในสองภาษานี้” เพทรีเพิ่มเติม “ไม่อย่างนั้นเราจะพยายามพวกนี้ไปโดยเปล่าประโยชน์” “ นายเหนื่อยเหรอ เพทรีผู้น่าสงสาร เราจะทำยังไงดี ฉันเรียกเพื่อนผู้หญิงคนนั้นของนายให้มานวดผ่อนคลายสบายๆ ดีไหม ” “ ถ้ามีใครสักคนที่นี่ที่มี “เพื่อนผู้หญิง” สองสามคน ก็นายนั่นแ
กลับสู่ผืนโลก บทที่22
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – ความประหลาดใจในยามวิกาล คาราวานขบวนเล็กที่ประกอบด้วยอูฐสามตัวและคนสองคนที่แต่งกายรุ่มร่ามเป็นชาวเบดูอินกำลังเคลื่อนที่ห่างจากแคมป์ของ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์อย่างอืดอาดโดยมีแสงสะท้อนอ่อนโยนของดวงจันทร์ที่ลอยสูงในท้องฟ้าในขณะนี้เป็นตัวช่วย “ ไอ้นั่นไม่ได้แผ่รังสีร้ายๆ ที่ทำให้ไส้ของเราแห้งเหี่ยวใช่ไหม” ชายร่างใหญ่กว่ากล่าวพร้อมกับชี้ไปที่ลูกกลมที่ติดอยู่กับอูฐของเพื่อน “ นายคิดว่ายังไง นายเห็นอาจารย์เขาตอนกำลังวัดขนาดไม่ใช่ เหรอ” อีกคนหนึ่งตอบ “ถ้าอาจารย์เขาตรวจพบอะไรผิดปรกติ เขาคงไม่ทิ้งมันไว้ตรงนั้นถัดจากเตียงแน่นอน” “ แล้วถ้ามันกำลังปล่อยรังสีประเภทหนึ่งที่เราไม่รู้จักล่ะ” “ ฉันไม่รู้ว่ามันจะทำความเสียหายอะไรได้ ไส้ของนายพังอยู่แล้วด้วยของน่ารังเกียจทั้งหลายนั่นที่นายสวาปามลงไปทุกวัน ดังนั้น อย่ากังวล นายจะไม่ตายด้วยการเจ็บป่วยจากรังสีแน่นอน จะเป็นคอเลสเทอรอลสูงที่ฆ่านาย หวังว่าฉันอยู่ตรงนั้นนะ จะได้หัวเราะเวลาเกิดขึ้นจริง” “ นายเป็นเพื่อนที่ดี” อีกคนหนึ่งบ่น ทั้งสองค่อนข้างไกล
