LOGINShare
บทที่29
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลับสู่ผืนโลก บทที่30
ยานธีออส – วิวรณ์ ต่อเมื่อเสียงพูดของแอซากิสเข้ามาแทนที่ดนตรี มนุษย์โลกทั้งสองจึงตระหนักว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงใด “เตรียมพร้อม ผมจะมารับคุณในอีกสิบนาที” “ ค่ะ ได้ เราจะอยู่ตรงนี้แหละ” เอลิซากล่าวอย่างค่อนข้างเขินพร้อมกับพยายามเก็บเสื้อผ้าซึ่งกระจัดกระจายทั่วห้องกลับมา “เกิดอะไรขึ้น” เอลิซาถามโดยไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มยิงฟันอย่างพอใจไว้ได้ “ ยอดเยี่ยมไปเลย” แจ็กตอบโดยยังคงนอนอย่างมีความสุขและพอใจในตนเอง “ รีบแต่งตัวเร็วเข้า พวกนั้นจะมารับเราในไม่ช้า” “ ผมอยากอยู่ตรงนี้กับคุณไปตลอดชีวิต” “ ฉันก็เหมือนกันที่รัก แต่เรามาพยายามไม่ให้พวกนั้นเห็นเราในสภาพนี้กันเถอะ พวกนั้นจะคิดยังไง ไม่ว่ายังไงฉันรอไม่ไหวที่จะหาความจริงว่าพวกนั้นต้องบอกอะไรเราที่สำคัญนัก ฉันตื่นเต้นมากๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น” ดังที่สัญญาไว้ สิบนาทีต่อมา แอซากิสก็ปรากฏตัวที่ประตูห้อง เขากล่าวเป็นภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงอเมริกันเด่นชัด “สวัสดีพวก! พร้อมไหม” “ สวัสดีแอซากิส” เอลิซาตอบโดยผงะไปเล็กน้อย “คุณเรียนพูดภาษาอังกฤษอย่างน
กลับสู่ผืนโลก บทที่1
“ เรากำลังเดินทางกลับมา ปีสุริยคติเพิ่งผ่านไปหนึ่ง ปีนับตั้งแต่เราจำเป็นต้องรีบเร่งออกจากดาวเคราะห์ดวงนั้น แต่สำหรับพวกเขาก็เป็นเวลา 3,600 ปีโลกแล้ว เราจะเจออะไรบ้าง ”
กลับสู่ผืนโลก บทที่2
บทนำ ที่จริงดาว นิบิรุ (ดาวเคราะห์แห่งผู้ล่วงลับ) อย่างที่ชาวซูเมเรียนเรียก หรือ มาร์ดุค (ราชาแห่งสวรรค์) อย่างที่ชาวบาบิลอนเรียก ซึ่งเป็นดาวเคราะห์ดวงที่สิบสองนั้น เป็นเทหวัตถุในอวกาศที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ของเราโดยใช้ระยะเวลา 3,600 ปี วงโคจรเป็นวงรีมาก สวนทาง (หมุนรอบดวงอาทิตย์ในทิศทางตรงกันข้ามกับดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ) และทำมุมเอียงกับระนาบของระบบสุริยะของเราอย่างชัดเจน การโคจรแต่ละรอบได้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระหว่างดาวเคราะห์ขนานใหญ่ในระบบสุริยะของเราเกือบทุกครั้งทั้งในด้านวงโคจรและโครงรูปของดาวเคราะห์ที่ประกอบเป็นระบบนี้ ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงที่สับสนวุ่นวายมากครั้งหนึ่งนั่นเองที่ดาวเคราะห์ดวงโตที่ชื่อ เทียแมต ซึ่งอยู่ระหว่างดาวอังคารกับดาวพฤหัสด้วยมวลประมาณเก้าเท่าของมวลโลกทุกวันนี้ และอุดมไปด้วยน้ำและกอปรด้วยดาวบริวารสิบเอ็ดดวง ถูกทำลายไปเมื่อเกิดการชนอย่างรุนแรง ดวงจันทร์หนึ่งในเจ็ดดวงที่โคจรรอบ นิบิรุ ชนเข้ากับ เทียแมต ยักษ์ ผ่ากลางมันและเหวี่ยงซีกทั้งสองไปโคจรในทิศทางตรงกันข้าม ดาวบริวารดวงที่เหลือของ นิบิรุ ทำให้กระบวนการนี้อวสานล
กลับสู่ผืนโลก บทที่3
ยานธีออส – 1,000,000 กม. จากดาวพฤหัส แอซากิสยืดเส้นยืดสายอย่างสบายอยู่บนเก้าอี้เท้าแขนสีเข้มที่ปรับเข้ากับสรีระอัตโนมัติ ซึ่งเพื่อน ช่างฝีมือ ของเขาทำขึ้นมาด้วยมือตนเองในโอกาสที่เขาปฏิบัติภารกิจพิเศษระหว่างดาวเคราะห์เป็นครั้งแรก และมอบให้เขาเป็นของขวัญเมื่อหลายปีก่อน “ มันจะนำโชคมาให้ ” เพื่อนได้บอกเขาในวันนั้น “มันจะช่วยให้นายผ่อนคลายและตัดสินใจได้อย่างถูกต้องเวลาที่นายต้องการ ” เป็นจริงเช่นนั้น เขาได้ตัดสินใจอะไรหลายอย่างในขณะที่นั่งเก้าอี้ตัวนี้ และโชคก็มักเข้าข้างเขา เขาจึงรำลึกถึงความทรงจำอันมีค่านั้นเสมอเวลาตัดสินใจ ทั้งที่มีกฎจำนวนมากที่น่าจะห้ามไม่ให้ใช้เก้าอี้นี้โดยเฉพาะบนอากาศยานประเภท เบาเซน- 1 อย่างลำที่เขาอยู่ในขณะนี้ กระจุกควันสีออกน้ำเงินลอยดิ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากซิการ์ที่เขาคีบไว้ระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้มือขวาในขณะที่ดวงตาของเขาพยายามตามรอยระยะทาง 4.2 หน่วยดาราศาสตร์ 1 ที่ยังคงแยกเขาให้ห่างจากจุดหมายปลายทาง แม้ว่าเขาได้เดินทางเช่นนี้มาหลายปีแล้ว แต่เสน่ห์แห่งความมืดมิดของอวกาศที่ล้อมร
กลับสู่ผืนโลก บทที่4
ดาวโลก – เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – อิรัก เอลิซา ฮันเทอร์ พยายามปาดหยดเหงื่อน่าชิงชังออกจากหน้าผากอีกครั้งหนึ่ง หยดเหงื่อดูเหมือนมุ่งมั่นที่จะหยดลงบนจมูกอย่างช้าๆ และหยดลงสู่ทรายร้อนๆ ใต้ตัวเอลิซาผู้ได้คุกเข่ามาหลายชั่วโมงแล้วพร้อมด้วย เกรียงมาร์ชอลล์ทาวน์ 6 ที่แยกห่างจากตัวไม่ได้ เพื่อค่อยๆ ขูดพื้นดินแบบไม่ก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ เพื่อพยายามขุดวัตถุที่ดูเหมือนส่วนบนของศิลาหน้าหลุมฝังศพขึ้นมา อย่างไรก็ตาม เธอยังคงไม่เชื่อทฤษฎีนี้ตั้งแต่แรก เธอได้ทำงานใกล้ ซิกกูแรตแห่งเมืองอูร์ 7 มาเกือบสองเดือนแล้ว เนื่องจากชื่อเสียงในฐานะนักโบราณคดีและความรู้เชี่ยวชาญในภาษาซูเมเรียน เธอจึงได้รับอนุญาตให้ทำงานที่นั่น มีการพบหลายหลุมฝังศพแล้วตั้งแต่การขุดค้นครั้งแรกๆ ช่วงต้นศตวรรษที่ 20 แต่สิ่งประดิษฐ์เช่นนี้ไม่เคยพบในหลุมฝังศพใด ด้วยรูปร่างสี่เหลี่ยมจัตุรัสและขนาดใหญ่พอควร มันจึงดูเหมือน “ฝา” ของภาชนะบางประเภทมากกว่าโลงหิน วัตถุที่ฝังไว้ที่นั่นเมื่อหลายพันปีก่อนเพื่อปกป้องหรือซ่อนบางสิ่งบางอย่าง น่าเสียดายที่เธอยังไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่คาด
กลับสู่ผืนโลก บทที่5
ยานธีออส – โคจรรอบดาวพฤหัส มอดูลโอนย้ายภายในรูปทรงกลมขนาดเล็กแต่สบายมากนั้นกำลังเดินทางด้วยความเร็วเฉลี่ยราวๆ 10 ม./วินาที ตามท่อสามซึ่งจะนำแอซากิสไปยังทางเข้าของส่วนกั้นแยกที่เพทรีผู้เป็นเพื่อนกำลังรออยู่ ยาน ธีออส ซึ่งมีรูปทรงกลมเช่นกันและเส้นผ่านศูนย์กลางเก้าสิบหกเมตร มีสิบแปดท่อโดยแต่ละท่อยาวกว่าสามร้อยเมตรเล็กน้อย ท่อเหล่านี้ได้รับการก่อสร้าง เป็นรูปเส้นเมริเดียนที่ห่างกันสิบองศาเพื่อให้ครอบคลุมทั้งเส้นรอบวง แต่ละระดับของยี่สิบสามระดับนั้นสูงสี่เมตรโดยมีข้อยกเว้นที่ระดับตรงกลาง (ระดับที่สิบเอ็ด) ซึ่งวัดความสูงได้สองเท่า ระดับเหล่านี้เข้าถึงได้ง่ายโดยอาศัยการที่แต่ละท่อหยุดที่ทุกชั้น การเคลื่อนที่ระหว่างจุดที่ห่างกันมากที่สุดสองจุดในยานจะใช้เวลามากที่สุดสิบห้าวินาที มีประสิทธิภาพมาก มอดูลหยุดแบบแทบไม่รู้สึกเลย ประตูเปิดออกพร้อมเสียงแฉ่เล็กน้อย เพทรียืนอยู่ตรงนั้น กางขาและกอดอก “ ฉันรอมาเป็นชั่วโมงๆ แล้ว” เพทรีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชวนให้เชื่อเท่าใด “นายทำให้ตัวกรองอากาศตันด้วยไอ้อะไรเหม็นๆ ที่พกติดตัวอยู่ตล
กลับสู่ผืนโลก บทที่6
แนสซิริย์ยา – โรงแรม โรงแรมไม่ใช่ระดับห้าดาวแน่นอน แต่สำหรับบางคนที่ได้ใช้เวลาหลายสัปดาห์ในกระโจมในทะเลทราย แม้แต่ฝักบัวอาบน้ำก็จัดว่าเป็นความหรูหราได้ เอลิซาปล่อยให้น้ำเย็นสดชื่นนวดคอและไหล่ ร่างกายต้อนรับความเย็นเข้ามา และอาการสั่นอย่างไม่น่าพอใจเป็นระลอกก็วิ่งลงตามแผ่นหลัง คนเราตระหนักว่าของบางสิ่งสำคัญมากเพียงใดเมื่อไม่มีของนั้นอีกต่อไปแล้ว เป็นเวลามากกว่าสิบนาทีก่อนที่เอลิซาจะตัดสินใจออกจากห้องน้ำ ไอน้ำได้ทำให้เกิดฝ้าบนกระจกซึ่งแขวนเอียงอยู่อย่างชัดเจน เอลิซาพยายามทำให้ตรง แต่ทันทีที่ปล่อยมือ กระจกก็กลับไปสู่ตำแหน่งบิดเบี้ยวอีก ในที่สุดเอลิซาก็เลิกสนใจ เอลิซามองดูตนเองอย่างชื่นชมขณะเช็ดน้ำที่อยู่บนตัวออกด้วยแถบผ้าขนหนู เมื่อสาวกว่านี้เพียงไม่กี่ปี เอลิซามักได้รับเสนองานเป็นนางแบบหรือนักแสดง บางทีเอลิซาอาจได้เป็นนางพญาแห่งภาพยนตร์หรือภรรยาของนักฟุตบอล แต่เงินไม่เคยทำให้เอลิซาสนใจมากนัก เอลิซาชอบให้เหงื่อออก กินฝุ่น ศึกษาอักษรโบราณและเยี่ยมเยียนสถานที่ที่ถูกลืมมากกว่า สำหรับเอลิซาแล้วการผจญภัยหมายถึงเลือดและอาร
กลับสู่ผืนโลก บทที่7
ยานธีออส – สัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ ระบบ โอ ^ คอม ทำให้บางสิ่งบางอย่างเป็นตัวเป็นตนขึ้นตรงหน้า แอซากิสอย่างรวดเร็ว วัตถุแปลกประหลาดที่โครงร่างยังไม่ชัดเจนอันเนื่องมาจากอำนาจจำแนกภาพต่ำที่ได้จากตัวดูภาพระยะไกลที่กำลังจับภาพมานั้นกำลังเคลื่อนที่อย่างแน่นอนและกำลังเข้าหาพวกเขา ระบบสัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ประมาณว่าความ น่าจะเป็นในการปะทะระหว่างยาน ธีออส กับวัตถุที่ไม่ทราบชนิดจะมากกว่า 96% หากไม่มีฝ่ายใดเปลี่ยนเส้นทาง แอซากิสรีบปีนเข้าไปในมอดูลโอนย้ายที่ใกล้ที่สุด “สะพานเดินเรือ” เอซากิสคำรามเสียงห้วนใส่ระบบควบคุมอัตโนมัติ ห้าวินาทีหลังจากนั้น ประตูเปิดออกพร้อมเสียงแฉ่เล็กน้อย และที่นั่นจอขนาดใหญ่กลางห้องควบคุมแสดงภาพพร่ามัวของวัตถุบนเส้นทางที่จะปะทะกับยาน เกือบในเวลาเดียวกัน เพทรีกระหืดกระหอบออกมาจากประตูอีกบานหนึ่ง “ เกิดบ้าอะไรขึ้น” เพทรีถาม “เราไม่ควรเจออุกกาบาตในบริเวณนี้นี่” เพทรีอุทานพร้อมจ้องไปที่จอใหญ่ “ ฉันคิดว่ามันไม่ใช่อุกกาบาตหรอก” “ ถ้าไม่ใช่อุกกาบาตงั้นอะไรล่ะ”
Latest chapter
กลับสู่ผืนโลก บทที่30
ยานธีออส – วิวรณ์ ต่อเมื่อเสียงพูดของแอซากิสเข้ามาแทนที่ดนตรี มนุษย์โลกทั้งสองจึงตระหนักว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงใด “เตรียมพร้อม ผมจะมารับคุณในอีกสิบนาที” “ ค่ะ ได้ เราจะอยู่ตรงนี้แหละ” เอลิซากล่าวอย่างค่อนข้างเขินพร้อมกับพยายามเก็บเสื้อผ้าซึ่งกระจัดกระจายทั่วห้องกลับมา “เกิดอะไรขึ้น” เอลิซาถามโดยไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มยิงฟันอย่างพอใจไว้ได้ “ ยอดเยี่ยมไปเลย” แจ็กตอบโดยยังคงนอนอย่างมีความสุขและพอใจในตนเอง “ รีบแต่งตัวเร็วเข้า พวกนั้นจะมารับเราในไม่ช้า” “ ผมอยากอยู่ตรงนี้กับคุณไปตลอดชีวิต” “ ฉันก็เหมือนกันที่รัก แต่เรามาพยายามไม่ให้พวกนั้นเห็นเราในสภาพนี้กันเถอะ พวกนั้นจะคิดยังไง ไม่ว่ายังไงฉันรอไม่ไหวที่จะหาความจริงว่าพวกนั้นต้องบอกอะไรเราที่สำคัญนัก ฉันตื่นเต้นมากๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น” ดังที่สัญญาไว้ สิบนาทีต่อมา แอซากิสก็ปรากฏตัวที่ประตูห้อง เขากล่าวเป็นภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงอเมริกันเด่นชัด “สวัสดีพวก! พร้อมไหม” “ สวัสดีแอซากิส” เอลิซาตอบโดยผงะไปเล็กน้อย “คุณเรียนพูดภาษาอังกฤษอย่างน
กลับสู่ผืนโลก บทที่29
ยานธีออส – อาคันตุกะบนยาน ใช้เวลาไม่ถึงนาที แพล็ตฟอร์มก็นำทั้งสามไปถึงทางเข้ากระสวย เอลิซาเข้าไปก่อน เธอรอให้สายตาปรับเข้ากับแสงความเข้มต่ำที่ให้ความสว่างแก่ภายในและมองรอบตัวด้วยความสนใจ “ฉันคาดหวังไว้ต่างจากนี้มาก” เอลิซาตั้งข้อสังเกตอย่างผิดหวังเล็กน้อย “ หนังแฟนตาซีพวกนั้นที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ค่อนข้างปรับความคิดคุณ อาจมากเกินไปหน่อย” แจ็กตั้งข้อสังเกตอย่างสั้นๆ แต่ได้ใจความ สะพานเดินเรือของโมเดลการเทียบท่าก็ไม่หรูหราจริงๆ มีโต๊ะควบคุมกลางอย่างง่ายพร้อมด้วยปุ่มที่เรียงกันแบบสุ่มๆ และหน้าปัดที่มีขนาดและสีต่างๆ มากมาย และแสงสว่างเล็กๆ หลายดวง ด้านหลังโต๊ะควบคุมเป็นที่นั่งสีน้ำเงินเข้มสองตัวที่คล้ายกับที่ใช้สำหรับผู้ป่วยทันตกรรมและจอขนาดใหญ่ที่กินเนื้อที่เกือบทั้งผนัง ตรงด้านหลังมีเก้าอี้คล้ายกันอีกหกตัวพิงอยู่กับผนังเปลือยเปล่าสีเทาอ่อนดูเศร้าสร้อย “ คุณบอกได้เลยว่ามันขาดเสน่ห์ผู้หญิง” เอลิซากล่าวอย่างกะทันหัน “ผู้ชายทุกคนเหมือนกันไม่ว่ามนุษย์หรือจากที่ไหนๆ ในจักรวาล ผู้ชายไม่มีความรู้สึกรับรู้เรื่องสไตล์ อย่างน้อยคุณอ
กลับสู่ผืนโลก บทที่28
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การกู้คืน บนจอที่ติดตั้งไว้บนเครื่องควบคุมโดรนระยะไกล ชาวเบดูอินผู้เสแสร้งทั้งสองมองเห็นเต็มตาว่าเอลิซา พันเอกฮัดสันและมนุษย์ต่างดาวทั้งสองออกมาจากกระโจมที่เพิ่งเข้าไปและมุ่งหน้าไปในทิศทางของพีระมิดเสมือนและกระสวยที่อยู่ติดกันด้วยกัน “ พวกนั้นกำลังเคลื่อนไหว” ชายร่างใหญ่กล่าว “ฉันสงสัยว่าพวกนั้นตั้งใจจะทำอะไร” “ เราหวังเถอะว่าพวกนั้นจะเอาไอ้สมบัตินี้ออกมาในไม่ช้า ฉันจะสุกอยู่แล้วในชุดอุปกรณ์ทั้งหลายนี่” “ แค่คิดดู ในไม่ช้านายจะนอนในร่มใต้ต้นปาล์มน่ารักบนเกาะของนาย ทั้งหมดนี่จะเป็นความจำเลือนราง” “ หวังว่าอย่างนั้นเถอะ” “ ฉันคิดว่าพวกนั้นไม่มีอาวุธ” ชายร่างผอมกล่าวโดยพยายามหาว่ามนุษย์ต่างดาวกำลังสวมอะไร “ที่แน่ๆ พวกนั้นตัวค่อนข้างใหญ่” “ อย่ากังวลไปเลย ปืน อาก้า ของฉันไม่กลัวกล้ามไม่กี่กล้ามหรอก ตรวจดูอูฐซิ เราไปไม่ได้ไกลถ้าไม่มีพวกมัน ” “ เอ่อ ที่จริงพวกมันไม่จำเป็นต้องเดินทางไกลนัก พวกมันแค่จำเป็นต้องพาเราไปที่รถออฟโรดที่ซ่อนอยู่ในซากปรักหักพังแล้วเราปล่อยพวกมันไปได้”
กลับสู่ผืนโลก บทที่27
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การติดต่อ “ หกสิบวินาทีถึงเวลาลงจอด” เพทรีกล่าวโดยไม่แสดงอารมณ์ “ความเร็วขาลงคงที่ เรากำลังจะชะลอเพื่อเข้าสู่ระบบเทียบท่าขั้นสุดท้าย” “ กระตุ้นการทำงานเซนเซอร์ระยะใกล้แล้ว” แอซากิสตอบ “พื้นที่ลงจอดขึ้นจอ... ตอนนี้” ภาพของพื้นดิน ที่เต็มไปด้วยทรายซึ่งยังคงอยู่ไกลปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสอง “ พวกนั้นคืออะไร” เพทรีผู้ได้สังเกตเห็นหมู่โครงสร้างขนาดเล็กๆ ใกล้ระบบเทียบท่าถาม “ คงเป็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์” “ งั้นพวกนั้นก็กำลังคาดหวังว่าเราจะมาสิ” แอซากิสผู้กังวลกล่าว “ทันทีที่เราเข้าไปอยู่ภายในพิสัย พวกนั้นจะปล่อยทั้งคลังแสงใส่เรา นายจะเห็น” “ ผู้พัน” เสียงของผู้นำฝูงบินดังก้องออกมาจากลำโพงวิทยุ “เรดาร์กำลังบ่งว่ามีวัตถุที่ไม่ทราบว่าเป็นอะไรเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว มันกำลังลดระดับในแนวดิ่งเหนือศีรษะของเราพอดี” “ มาแล้ว” แจ็กกล่าวกับเอลิซาผู้กำลังยึดแขนของเขาไว้ “ ผู้นำ” แจ็กสั่งใส่ไมโครโฟน “ให้เครื่องบินต่อสู้อยู่ในรูปแบบป้องกัน คอยดูไว้อย่าให้คลาดสายตา” “ รั
กลับสู่ผืนโลก บทที่26
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – สี่ผู้คุ้มครองผู้ช่วงโชติ ทหารทั้งสองผู้ได้รั้งอยู่ข้างหลังเพื่อช่วยเหลือผู้ช่วยของเอลิซาตะลึงกับภาพที่เห็นเพื่อนของตนและพลเมืองสองคนกลับมาโดยที่นายพลแคมป์เบลล์อยู่ในกุญแจมือ ภายใต้ความอารักขาของจ่าของตน “ ผู้พัน เกิดอะไรขึ้นครับ” ผู้ที่อายุน้อยกว่าในคนทั้งสองถาม “ เราพบความจริงในที่สุดว่าใครเป็นหนอน” “ นายพลเหรอ” ทหารถามด้วยความกลัว “ ใช่ เขาเองล่ะ” พันเอกฮัดสันตอบ “ฉันอยากบอกให้คนพวกนั้นรู้ว่าใครสั่งให้วางยา และปล่อยเขาไว้กับคนพวกนั้น” “ พวกนั้นจะรู้วิธีแก้แค้นแน่ๆ” ชายหนุ่มกล่าวแล้วยิ้มยิงฟัน “บางคนยังไม่หายเลย” อย่างไรก็ตาม หลังจากความตกใจกลัวอย่างกะทันหันและฤทธิ์ของกาแฟถ้วยที่สอง เอลิซาก็กระปรี้กระเปร่าเช่นเคย “ แจ็ก เรานำมันกลับเข้าที่เถอะ ใกล้จุดขุดค้น” เอลิซากล่าวพร้อมกับพยักเพยิดไปที่ทรงกลม “ฉันจำเป็นจะต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วน” “ ตกลง” พันเอกฮัดสันกล่าว “เอานายพลไปไว้ในกระโจมนั้นและเฝ้าไว้อย่างใกล้ชิด” เขาเรียกทหารหนุ่ม “ถ้าผู้สมคบคิดของเขายังคงอยู่ในละแวกนี้ ฉั
กลับสู่ผืนโลก บทที่25
ยานธีออส – การเตรียมการสุดท้าย การวิเคราะห์ดาวเคราะห์โดยละเอียดเสร็จสิ้นแล้วในขณะนี้ เพทรีได้พิจารณาข้อมูลทั้งหลายที่เก็บรวบรวมมาในระหว่างการโคจรอยู่อย่างอดทน ตัวเลขและรูปที่แสดงอย่างไม่รู้จบกำลังเลื่อนผ่านจอยักษ์ในห้องควบคุมด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง แอซากิสกำลังนั่งอยู่ข้างๆ โดยเล่นกับวัตถุแปลกประหลาดหลากสีอย่างเงียบๆ เขาไม่มีความประสงค์จะรบกวนสมาธิของเพื่อนและรอรายงานสถานะอย่างอดทน เพทรีศึกษาชุดรูปที่ไหลอยู่ตรงหน้าตนต่อไปอีกพักหนึ่งแล้วหายใจเข้าลึก ขยี้ตา และกล่าวว่า "เอ่อ เพื่อน นั่นเป็นข้อมูลทั้งหมดที่ฉันสามารถประมวลผลได้ " แอซากิสมองดูรายงานที่เพทรีได้แสดงขึ้นบนจอ “บอกฉันมาทุกอย่าง นายได้ความสนใจของฉันเต็มที่” “ ได้ ฉันต้องบอกนายว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ที่นี่ อุณหภูมิเฉลี่ยของลูกบอลสีน้ำเงินลูกนี้ดูเหมือนเพิ่มขึ้นกว่า 3° เซนติเกรดแล้ว ขนาดของน้ำแข็งขั้วโลกลดลงกว่า 40% แล้ว โดยมีระดับน้ำทะเลสูงขึ้นตาม” “ โอเค งั้นมันหมายความว่าอะไร” แอซากิสถามอย่างงงๆ “ เอ่อ การเปลี่ยนแป
กลับสู่ผืนโลก บทที่24
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การ เปิดโปง ผู้ที่ปลอมตัวเป็นชาวเบดูอินสองคนกำลังนั่งอยู่บนหินโผล่ก้อนเตี้ยๆ ที่ยื่นพ้นทรายแห้งแล้งขึ้นมา เมื่อแสงไฟหน้ารถสองดวงฝ่าความมืดเข้ามา “ มีใครกำลังมา” คนสูงกว่าพูดด้วยเสียงห้าว เกือบในเวลาเดียวกัน ทำนองเพลงที่มีความสุขก็ดังออกมาจากโทรศัพท์ด้านในกระเป๋าเสื้อคลุมของเขา เขารีบตอบว่า “หัวหน้า ผมดีใจที่เป็นท่านครับ ใครบางคนกำลังตรงมาที่ที่เราซ่อนอยู่” “ ฉันเอง เอ็งไอ้ปัญญาอ่อน!” เสียงที่ปลายสายอีกฝั่งหนึ่งตะโกนใส่ “ใครอีกล่ะจะขับรถเล่นในทะเลทรายในเวลากลางคืนแบบนี้ เอ็งอยู่ไหน” “ เอ่อ ขอโทษครับหัวหน้า เรากังวลนิดหน่อย ท่านก็ทราบว่ามันเป็นยังไง” ชายรูปร่างเพรียวหยิบไฟฉายไฟฟ้าจากหนึ่งในกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่วางพักอยู่บนพื้นดินและเริ่มส่งสัญญาณไปหายานพาหนะที่ใกล้เข้ามา “ ฉันเห็นเอ็งแล้ว ฉันกำลังมา” หัวหน้ากล่าวแล้ววางสาย ในเวลาไม่ถึงนาที รถจี๊ปทหารคันใหญ่ก็ถลาเข้ามาในบริเวณแคมป์ชั่วคราวของคนทั้งสองโดยทิ้งฝุ่นสีเทากลุ่มใหม่ไว้ตามทาง ผู้ชายศีรษะล้านเลี่ยนร่างใหญ่กระโดด
กลับสู่ผืนโลก บทที่23
ยานธีออส – โคจรรอบโลก “ หนีห่าวมา ? ” เพทรีกล่าวกับเพื่อนร่วมเดินทางผ่านเครื่องสื่อสารพกพา “ อะไรนะ” แอซากิสตอบ “ หนีห่าวมา ?” เพทรีกล่าวซ้ำ “ เพทรี นายได้ยินฉันไหม ต้องมีการรบกวนบางอย่างในระบบการสื่อสารแน่ๆ ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่นายกำลังพูด” “ การรบกวนอะไร” เพทรีผู้กำลังสนุกตอบ “ฉันแค่กำลังถามว่านายสบายดีหรือเปล่าเป็นภาษาจีนกลาง” “ งั้น เซลล์ประสาทสี่ตัวนั้นที่ระเหเร่ร่อนรอบบริเวณรกร้างว่างเปล่าในหัวกลวงของนายจัดการเรียนรู้อะไรใหม่ได้แล้วสิ” “ เป็นภาษาที่ซับซ้อนจริงๆ ถึงอย่างนั้นถ้าจำเป็นฉันคิดว่าฉันจะสนทนาอะไรได้บ้าง” “ ฉันหวังว่าอย่างนั้นอย่างจริงใจ” แอซากิสกล่าว “ และเราหวังกันเถอะว่าที่ไหนก็ตามที่เราลงจอด เขาพูดหนึ่งในสองภาษานี้” เพทรีเพิ่มเติม “ไม่อย่างนั้นเราจะพยายามพวกนี้ไปโดยเปล่าประโยชน์” “ นายเหนื่อยเหรอ เพทรีผู้น่าสงสาร เราจะทำยังไงดี ฉันเรียกเพื่อนผู้หญิงคนนั้นของนายให้มานวดผ่อนคลายสบายๆ ดีไหม ” “ ถ้ามีใครสักคนที่นี่ที่มี “เพื่อนผู้หญิง” สองสามคน ก็นายนั่นแ
กลับสู่ผืนโลก บทที่22
เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – ความประหลาดใจในยามวิกาล คาราวานขบวนเล็กที่ประกอบด้วยอูฐสามตัวและคนสองคนที่แต่งกายรุ่มร่ามเป็นชาวเบดูอินกำลังเคลื่อนที่ห่างจากแคมป์ของ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์อย่างอืดอาดโดยมีแสงสะท้อนอ่อนโยนของดวงจันทร์ที่ลอยสูงในท้องฟ้าในขณะนี้เป็นตัวช่วย “ ไอ้นั่นไม่ได้แผ่รังสีร้ายๆ ที่ทำให้ไส้ของเราแห้งเหี่ยวใช่ไหม” ชายร่างใหญ่กว่ากล่าวพร้อมกับชี้ไปที่ลูกกลมที่ติดอยู่กับอูฐของเพื่อน “ นายคิดว่ายังไง นายเห็นอาจารย์เขาตอนกำลังวัดขนาดไม่ใช่ เหรอ” อีกคนหนึ่งตอบ “ถ้าอาจารย์เขาตรวจพบอะไรผิดปรกติ เขาคงไม่ทิ้งมันไว้ตรงนั้นถัดจากเตียงแน่นอน” “ แล้วถ้ามันกำลังปล่อยรังสีประเภทหนึ่งที่เราไม่รู้จักล่ะ” “ ฉันไม่รู้ว่ามันจะทำความเสียหายอะไรได้ ไส้ของนายพังอยู่แล้วด้วยของน่ารังเกียจทั้งหลายนั่นที่นายสวาปามลงไปทุกวัน ดังนั้น อย่ากังวล นายจะไม่ตายด้วยการเจ็บป่วยจากรังสีแน่นอน จะเป็นคอเลสเทอรอลสูงที่ฆ่านาย หวังว่าฉันอยู่ตรงนั้นนะ จะได้หัวเราะเวลาเกิดขึ้นจริง” “ นายเป็นเพื่อนที่ดี” อีกคนหนึ่งบ่น ทั้งสองค่อนข้างไกล
