LOGINShare
บทที่ 37 วางแผนเดินทาง
Last Updated:
2025-01-25 17:55:03
Related chapters
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 38 จำต้องห่างไกล
บทที่ 38 จำต้องห่างไกลเมื่อเจอคำกล่าวของบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ภรรยา เว่ยเฟยหลงจึงไม่มีสิ่งใดต้องกล่าวอีก“ส่วนท่าน องค์ชายสาม ในเมื่อท่านกล่าวขึ้นมาว่าในเวลานี้ฝ่าบาทล้มป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ ท่านเองควรจะเตรียมแผนรับมือได้แล้วนะเพคะ เมื่อไหร่ที่องค์ชายใหญ่ขึ้นตำแหน่งนั้น ท่านและพระสนมเสียนเฟยย่อมเป็นบุคคลลำดับแรก ๆ ที่จะถูกกำจัดต่อจากองค์ชายรอง”เว่ยอิ้งเหมยกล่าวขึ้น หากคาดเดาไม่ผิด ทางฮองเฮาและองค์ชายใหญ่เริ่มลงมือแล้ว คงกลัวว่าพี่ชายนางจะเล่นงานเอาน่ะสิ แต่หารู้ไม่ว่าในเวลานี้กองกำลังที่เก็บซ่อนไว้โดนกองทัพเฟยหลงที่ปลอมเป็นโจรป่าทำลายแทบหมดสิ้นแล้ว“เรื่องนั้นข้าคิดไว้แล้วเช่นกัน แต่ในเมื่อข้าคือองค์ชายแคว้นหลาน หากข้าหนีความวุ่นวายไปเช่นนี้ คนที่เดือดร้อนที่สุดไม่ใช่ตัวข้าหรือเสด็จแม่ แต่เป็นชาวบ้านและประชาชนแคว้นหลาน ไม่ว่าจะเกิดสงครามระหว่างแคว้นหรือภายในแคว้น คนที่โดนผลกระทบมากที่สุดคือประชาชนและชาวบ้าน นี่คือสิ่งที่ข้าไม่ต้องการ”“แล้วพระองค์จะทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ” ฟ่านจือหานเอ่ยถาม“ข้ายังหาทางออกไม่ได้เลยจื่อหาน ไม่ว่าอย่างไร ข้าต้องทำให้เสด็จพ่อหายป่วยเสียก่อน เสด็จพ่อคงมีคำ
Last Updated : 2025-01-25กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 39 คลื่นลมก่อตัว
บทที่ 39 คลื่นลมก่อตัว“องครักษ์”“พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิง”“ตบปากสตรีนางนี้ยี่สิบครั้ง ทำให้นางหลาบจำว่าไม่ควรทำตัวเสมอเทียบไท่จื่อเฟย และไม่ควรกล่าวจาบจ้วงเช่นนี้ หากอยู่แคว้นเว่ย ข้าคงสั่งประหารไปแล้ว”เว่ยอิ้งเหมยกล่าวเสียงเย็น นางไม่ชอบสตรีนางนี้เลย เป็นฮูหยินเสนาบดีแล้วอย่างไร ไท่จื่อเฟยก็คือคนในราชวงศ์เว่ย สามารถกล่าววาจาเช่นนี้ได้หรือองครักษ์สองคนเดินเข้ามาจะจับตัวฮูหยินรองของเสนาบดีเหอ ทว่าการทำเช่นนี้เหอฉินเทาคล้ายกับโดนตบหน้าไปด้วย ทำให้เขาเกิดความไม่พอใจ จึงออกมายืนหน้าเพื่อปกป้องฮูหยินรองของตน“ใครกล้า ข้าเป็นถึงเสนาบดีแคว้นหลาน มีคนนับหน้าถือตามากมาย ท่านเป็นแค่องค์หญิงต่างแคว้นกล้าทำร้ายคนในจวนเหอได้อย่างไร อีกทั้งตู้เหนียงมีศักดิ์เป็นมารดาของหลันฮวา นางมีสิทธิ์กล่าววาจาสั่งสอน!”“ฮ่า ๆ ๆ ท่านกล่าวได้น่าขันนัก เปิ่นกงนี่หรือมีมารดา มารดาของเปิ่นกงท่านสิ้นลมไปนานแล้ว ข้าอยู่ในจวนเหอเพียงตัวคนเดียว มีเพียงท่านย่า พี่ใหญ่พี่รองเท่านั้นที่เป็นครอบครัว ส่วนคนอื่นเปิ่นกงไม่นับ!”เหอหลันฮวากล่าวด้วยเสียงหัวเราะเล็กน้อย แววตานั้นมองอย่างดูแคลน“ทว่าตอนนี้เปิ่นกงเป็นถึงไท่จื่อเฟย ตั
Last Updated : 2025-01-25กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 40 แผนการร้ายชายารอง
บทที่ 40 แผนการร้ายชายารองทางด้านเว่ยเฟยหลงเขาเร่งขี่ม้าแบบไม่พักเพื่อจะเดินทางถึงชายแดนให้เร็วที่สุด ทว่าระหว่างทางกลับเจอกลุ่มนักฆ่าไม่หยุดเช่นกัน“พี่ใหญ่ พวกมันรู้หรือว่าเราคือใคร”เว่ยอิ้งเหมยแปลกใจไม่น้อยเมื่อเจอกับเหล่านักฆ่าไม่หยุด“ข้าไม่รู้ ข้ามากับเจ้า แต่ข้าเชื่อว่าคำสั่งนี้คงมีมาตั้งแต่น้องห้าหนีมา”“ทั้งสองเลิกคิดเรื่องนี้ก่อนเถิด ข้างหน้าเป็นโรงเตี๊ยมของสกุลฟ่านเราแวะพักที่นั่นดีกว่า เผื่อว่าจะมีข่าวจากเมืองหลวง”ทันทีที่รู้ว่าจะรับข่าวจากเมืองหลวง เว่ยเฟยหลงใบหน้าจึงมีรอยยิ้มขึ้นมา อย่างน้อยเขายังได้เขียนจดหมายหาเมียรักเสียทีตำหนักองค์ชายรองเวลานี้สีหน้าขององค์ชายรองนั้นแทบดูไม่ได้ เนื่องจากไม่เห็นฝ่าบาทออกว่าราชการนานแล้ว ซึ่งนี่คงไม่เป็นผลดีกับเขาเท่าไรนัก อีกทั้งเสด็จแม่ยังกล่าวว่าทางสกุลของฮองเฮาเริ่มมีการเคลื่อนไหว หากปล่อยไว้เช่นนี้ ตำแหน่งรัชทายาทคงไม่มีทางเป็นของเขาแน่“พระองค์กำลังกังวลเรื่องในราชสำนักหรือเพคะ” หยางเยี่ยนหงเดินเข้ามาถวายพระพรก่อนจะกล่าวในสิ่งที่นางคิด“นี่ไม่ใช่เรื่องของสตรี หากเจ้าไม่มีเรื่องอันใดรีบออกไปเถอะ เปิ่นหวางต้องการความเป็นส่วนตั
Last Updated : 2025-01-25กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 41 การโต้กลับของเหอหลันฮวา
บทที่ 41 การโต้กลับของเหอหลันฮวาเว่ยซินหนานตกใจแทบสิ้นสติกับการกระทำของบุรุษตรงหน้า ทว่าร่างกายกลับอ่อนระทวยไปกับเขาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อรู้สึกว่าสตรีในอ้อมกอดเริ่มหายใจไม่ทัน จึงหยุดการกระทำของตนอย่างเสียดาย“พระองค์ทรงจูบกระหม่อมแล้ว ต้องรับผิดชอบกระหม่อมไปชั่วชีวิต แล้วหย่าคิดจะหนีจากกระหม่อมได้ กระหม่อมไม่มีทางยอมเด็ดขาด และองค์หญิงไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับบุรุษใดทั้งนั้น หากองค์หญิงไม่เชื่อและกระหม่อมเห็นองค์หญิงอยู่กับชายใด กระหม่อมจะบั่นคอชายผู้นั้นเสีย”ฟ่านจือหานกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงนั้นไม่มีแววล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย หากใครกล้ามาแย่งสตรีตรงหน้าไปเขาพร้อมที่จะบั่นคอคนผู้นั้นทันทีเช่นกัน“ท่านจะบ้าหรือ ท่าน ท่านกล้าทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร ข้าเป็นองค์หญิงเชียวนะ และท่านเองอย่าลืมว่าพวกขุนนางมักจะมีชายารองและอนุ ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ หากข้าต้องแต่งให้ชายมักมาก ข้าขอโกนหัวบวชชี หรือไม่ให้เสด็จพ่อเสด็จแม่เลี้ยงข้าไปจนตายเลยดีกว่าต้องมานั่งช้ำใจ”เว่ยซินหนานชี้หน้าด้วยความโมโห น้ำเสียงของนางตะกุกตะกักไม่น้อย ก่อนจะกล่าวตามความคิดของตนนางไม่ต้องการสามีมากรัก นางคิด
Last Updated : 2025-01-25กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 42เดินทางออกจากเมืองหลวง
บทที่ 42เดินทางออกจากเมืองหลวง“ใครช่างกล้านัก กล้ามาทำเช่นนี้กับตระกูลหยาง”นายท่านผู้เฒ่าหยางกล่าวด้วยอารมณ์โกรธจัด“หรือว่าจะเป็นฝ่ายองค์ชายใหญ่และฮองเฮา เหตุที่ทำเช่นนี้เพื่อตัดกำลังของพระสนมซูเฟยขอรับ”ทุกคนในตระกูลหยางพุ่งเป้าไปที่ฮองเฮาและองค์ชายใหญ่ ไม่มีใครคิดเลยว่าเหตุร้ายในครั้งนี้เกิดจากเหอหลันฮวา“ในเวลานี้ชะตาของฝ่าบาทไม่รู้เป็นเช่นไร คล้ายกับทุกอย่างอยู่ในฝ่ามือของพวกเขาแล้ว ทว่ายังคิดที่จะเล่นงานตระกูลหยางอีกหรือ”นายท่านผู้เฒ่าหยางกล่าวอย่างเคืองแค้น ดีแค่ไหนแล้วที่บ่าวไพร่ช่วยกันดับไฟทันก่อนที่มันจะลุกลามไปมากกว่านี้ไม่ว่าจะเป็นบุรุษหรือสตรีในสกุลหยางต่างก็มีสีหน้าไม่สู้ดีกับเรื่องที่เกิดขึ้นยามเหม่า (05.00 – 06.59 น.) ตำหนักขององค์ชายรอง บ่าวไพร่และนางกำนัลต่างก็ตื่นมาทำหน้าที่ของตนเอง ทว่าเมื่อพบสิ่งที่กองเรียงรายอยู่ภายในสวนต่างก็กรีดร้องด้วยความตกใจและหวาดผวา“พวกเจ้ากรีดร้องด้วยเรื่องไร หรือว่ามีใครตายกัน หา!”หัวหน้ากงกงเดินเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของเหล่าข้ารับใช้ในตำหนัก ทว่าเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้หัวหน้ากงกงล้มลงไปกองกับพื้น ก่อนจะตั้งสติ
Last Updated : 2025-01-25กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 43 ชิงตัว
บทที่ 43 ชิงตัวมู่เสียนเฟยมองใบหน้าบุตรชาย นางไม่คิดว่าเพียงแค่นางอยากพบหน้าฝ่าบาท บุตรชายของนางยอมทำถึงเพียงนี้“เจ้าไม่ต้องทำเยี่ยงนี้หรอก แม่..แม่”“มิเป็นอันใดหรอกพ่ะย่ะค่ะ ลูกคิดว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราทั้งสอง ลูกไม่อยากให้เสด็จแม่ต้องอยู่ในวังวนเช่นนี้อีกแล้ว”มู่เสียนเฟยใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา แม้ว่านางจะรักและเทิดทูนฝ่าบาทอย่างไร ทว่าในใจนางไม่มีสิ่งใดสำคัญไปมากกว่าบุตรชายอีกแล้ว“อืม หลังจากพบฝ่าบาท เราสองแม่ลูกไปใช้ชีวิตด้วยกันเถอะนะ”“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จแม่”หลานหยางคุนยิ้มตอบ เขาไม่ต้องการสิ่งใดอีกแล้ว ทว่าวันใดที่บ้านเมืองไม่สงบและชาวบ้านเดือดร้อน เขาพร้อมที่จะกลับมาทวงทุกสิ่งที่ควรเป็นของเขาคืนครั้งนี้เขาจะทำหน้าที่ของบุตรให้แก่ฝ่าบาท หลังจากนี้หวังว่าฝ่าบาทจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางเสียที และอย่ามายุ่งวุ่นวายกับเขาและมารดาอีกก็พอไม่นานกงกงคนเดิมเดินกลับมาพร้อมกับเชิญทั้งสองเข้าไปในตำหนัก“ถวายพระพรฮองเฮา ทรงมีอายุยืนพันปี พัน พันปี”“ลุกขึ้นเถิด เจ้าและเสียนเฟยต้องการมาเยี่ยมฝ่าบาทใช่หรือไม่”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมและพระสนมเสียนเฟยขอเยี่ยมและกล่าวลาฝ่าบาท
Last Updated : 2025-01-25กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 44 ช่วยฮ่องเต้แคว้นเว่ย
บทที่ 44 ช่วยฮ่องเต้แคว้นเว่ย ทางด้านแคว้นเว่ย เฉียนชงหลังจากที่ส่งข่าวให้กับเหอหลันฮวาแล้ว ตัวเขาจึงส่งสารกลับไปและกำหนดที่จะพาตัวฮ่องเต้และฮองเฮาหลบหนีคือวันนี้ เมื่อได้เวลาจึงสั่งการเตรียมความพร้อม โดยมีคนของหอมู่ตานดูความปลอดภัยให้กับทางออก เขาจึงรีบเดินเข้าทางลับเพื่อไปช่วยทั้งสองคนพร้อมกับคนจำนวนหนึ่งซึ่งเป็นลูกน้องเก่าของเขา และมีความสามารถเรื่องการต่อสู้มุ่งหน้าเข้าตำหนักเย็นทันทีที่มาถึงส่วนกลางของตำหนักเย็น เฉียนชงยังไม่ก้าวเท้าออกมาเพราะภายในนั้นมีเสียงคล้ายกับคนทะเลาะกันอยู่“ฝ่าบาท พระองค์จะทำเช่นนี้ไปเพื่ออะไร อย่างน้อยฝ่าบาทควรจะให้องค์ชายสามขึ้นตำแหน่งรัชทายาทแทนไท่จื่อ ไม่รู้ว่าป่านนี้ลูกรักของพระองค์ยังมีชีวิตรอดกลับมาช่วยพระองค์หรือไม่”ไช่เสียนเฟยรู้ว่าไท่จื่อยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งข่าวนี้มาจากตระกูลกุ้ยของฮองเฮา“เรื่องนั้นเจิ้นไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาตัดสินใจแทนหรอกสนมซูเฟย หากเจิ้นยังไม่พบศพของเฉิงอี้ เจิ้นจะไม่มีวันให้ผู้ใดมาอยู่ในตำแหน่งนี้เด็ดขาด นอกเสียจากเจิ้นจะหมดลมหายใจ”องค์ชายสามเว่ยหนิงเฉิงกำหมัดแน่น พยายามข่มอารมณ์โกรธไว้ เขามีความรู้สึกว่าเสด็จพ่อไม่ได้ร
Last Updated : 2025-01-25กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 45 ใส่ร้าย
บทที่ 45 ใส่ร้ายทันทีที่มาถึงนอกจากพบกับชายารองทั้งสองของบุตรชาย ทว่ายังมีร่างของหลานหมิงฮ่าวนอนหมดสติด้วยใบหน้าซีดเซียวอยู่ที่เตียง จึงรีบถลาเข้าหาด้วยความเป็นห่วง“มีผู้ใดบอกเปิ่นกงได้หรือไม่ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่ ทำไมองค์ชายรองจึงมีสภาพเยี่ยงนี้”หยางซูเฟยถามด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด หยางเยี่ยนหงได้แต่สะดุ้งเล็กน้อย กลัวว่าเรื่องจะมาถึงตนเอง เพราะนางเป็นคนวางแผนเรื่องนี้ให้กับองค์ชายรองด้วยตนเอง“ขอให้พระสนมช่วยชีวิตองค์ชายก่อนได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ พระองค์มีเวลาเพียงสามชั่วยามเท่านั้น และในเวลานี้เวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์คนหนึ่งกล่าวขึ้น หากพระสนมอยากรู้เรื่องราวทั้งหมดเขายินดีจะบอกกล่าวอย่างไม่ปิดบัง ทว่าเวลานี้เวลาขององค์ชายเหลือน้อยเต็มทีแล้วหากยังไม่ได้รับยาถอนพิษอาจจะไม่มีชีวิตรอดอีกต่อไปเมื่อได้ยินเสียงองครักษ์เตือนสติ หยางซูเฟยจึงรีบหยิบยาถอนพิษที่นางให้คนไปประมูลด้วยราคาที่แทบจะซื้อเมืองได้ ว่าในเวลานี้ชีวิตของบุตรชายนางสำคัญกว่านัก จึงรีบหยิบยาถอนพิษออกมาป้อนเข้าปากหลานหมิงฮ่าวทันทีหลังจากที่จัดการเรื่องบุตรชายเสร็จแล้ว นางจึงเดินออกมาจากห้องเพื่อสอบถ
Last Updated : 2025-01-25
Latest chapter
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทส่งท้าย ชีวิตที่สงบอย่างที่ต้องการ
บทส่งท้าย ชีวิตที่สงบอย่างที่ต้องการเว่ยเฟยหลงพาภรรยาและบุตรชายทั้งสองกลับมาถึงเมืองหลวงของแคว้นเว่ย เขาก็ได้รับพระราชทานให้ไปอยู่ที่ตำหนักบูรพา ฮ่องเต้และฮองเฮาเสด็จมารับหลานทั้งสองและได้เจอลูกสะใภ้ ด้วยความเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่มาก่อน กิริยาของเหอหลันฮวาก็เพียบพร้อม ไม่มีใครกล้ามาตำหนินางได้ผู้เป็นใหญ่ทั้งสองรักและหลงหลานชายเป็นอย่างมาก ฮ่องเต้ประกาศราชโองการสละราชสมบัติ ให้เว่ยเฟยหลงขึ้นครองราชย์ต่อจากเขา จากที่ฮองเฮาเตรียมจัดงานแต่งตั้งพระชายาเอกขององค์รัชทายาท กลับกลายมาเป็นงานเฉลิมฉลองขึ้นครองราชย์ของเว่ยเฟยหลงเหอหลันฮวาถูกแต่งตั้งเป็นฮองเฮา บุตรชายทั้งสองได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์ชาย อดีตฮ่องเต้และอดีตฮองเฮา ยังคงอาศัยอยู่ที่เมืองหลวง มีตำหนักเป็นของตนเอง สิ่งที่ทั้งสองโปรดปรานในตอนนี้คือการเลี้ยงดูหลานทั้งสองในตอนนี้ เหอหลันฮวากำลังนั่งสนทนากับพี่ชายอยู่ตำหนักของนาง“พี่รองคิดดีแล้วหรือ?”นางกล่าวถามพี่ชายอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ หลังจากที่เหอซือเหวินบอกกล่าวกับนางเรื่องที่เขาต้องการจะลาออกจากราชการมาอยู่ใกล้นาง เพื่อปกป้องนางและหลานน้อยทั้งสอง เหอหลันฮวารู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 64 กบฏแคว้นหลาน
บทที่ 64 กบฏแคว้นหลานหลังจากที่เหอหลันฮวาคลอดบุตรชายทั้งสองครบสามเดือน เว่ยเฟยหลงก็ตัดสินใจพานางและบุตรชายกลับไปที่แคว้นเว่ย เนื่องจากทางฮ่องเต้และฮองเฮาเร่งรัดมาเพื่ออยากเจอหน้าหลานชายทั้งสองและก็เกิดเหตุการณ์ขึ้นในแคว้นหลาน ฮ่องเต้สวรรคตเนื่องจากฝีมือขององค์ชายรองเป็นผู้กระทำ องค์ชายรองต้องการแต่งตั้งตนเองเป็นฮ่องเต้ แต่เพราะไม่มีราชโองการแต่งตั้ง และตอนนี้เขากำลังหาตราประทับของฮ่องเต้จึงยื้อเวลาเอาไว้หลานหยางคุนให้เว่ยเฟยหลงพาทุกคนกลับแคว้นเว่ยไป เพื่อความปลอดภัย เหตุการณ์ในครั้งนี้เหอหลันฮวาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าต้องเกิดขึ้นสักวัน นางจึงวางแผนไว้ล่วงหน้า พร้อมกับเตรียมการตั้งรับ“องค์ชายสาม ท่านพาคนบุกเข้าไปในวังหลวงเถิด”เหอหลันฮวาที่นั่งฟังองครักษ์ขององค์ชายสามรายงานเสร็จ นางก็หันไปกล่าวกับองค์ชายสามที่นั่งกำหมัดอยู่ด้วยดวงตาแดงก่ำ“เขากำเริบเสิบสานยิ่งนัก” หลานหยางคุนกัดฟันเอ่ยขึ้นด้วยความเคียดแค้น“พวกท่านควรกลับไปก่อน” เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของทุกคนในที่นี้ เพราะกลัวว่าจะได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะหลานทั้งสองที่เพิ่งลืมตาดูโลก จึงเร่งให้เว่ยเฟยหลงพาภรรยาและบุตรกลับไปก่อน“ข้าจะออ
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 63 รับภรรยากลับบ้าน
บทที่ 63 รับภรรยากลับบ้านราชสำนักออกมาประกาศความผิดของตระกูลไช่ ตระกูลหม่า ตระกูลจงอย่างชัดเจน และยังมีการแห่นักโทษก่อนประหารเพื่อไม่ให้คนรุ่นหลังหลังเอาเป็นเยี่ยงอย่าง หลังจากประหารนักโทษเสร็จสิ้น ก็มีการประกาศแต่งตั้งองค์รัชทายาทขึ้นมาอีกครั้งสงครามกลางเมืองที่เพิ่งจะผ่านพ้นไป ไม่ได้สร้างความเสียหายมากนัก ไม่นานชาวเมืองก็กลับมาค้าขาย และบรรยากาศที่ครึกครื้นก็กลับมาองค์ชายสามที่ตอนนี้กลายเป็นคุณชายเว่ย และไช่ฮูหยิน อดีตเสียนเฟยก็ได้เดินทางไปที่แดนเหนือ เพื่อปกครองเมืองหน้าด่านเล็ก ๆ ตามราชโองการของฮ่องเต้เมื่อทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เว่ยเฟยหลงก็ขอพระราชทานอนุญาตเดินทางไปที่แคว้นหลาน เพื่อไปรับเหอหลันฮวามาที่แคว้นเว่ยทางด้านฮองเฮาก็เตรียมตัวที่จะจัดงานแต่งตั้งชายาเอกของโอรสด้วยความตื่นเต้น ยิ่งรู้ว่าเหอหลันฮวากำลังตั้งครรภ์ ผู้ที่กำลังจะเป็นปู่ย่าก็รู้สึกตื่นเต้นยิ่งนักเนื่องจากอยากเจอหน้าหลานโดยเร็วเว่ยเฟยหลงและเว่ยอิ้งเหมยออกเดินทางจากแคว้นเว่ยมาที่แคว้นหลานก็ใช้เวลาหลายวัน และเมื่อมาถึงจวน เขาก็พบว่าตอนนี้ทั้งจวนกำลังตกอยู่ในความโกลาหล จนเขาเห็นแล้วก็ตกใจ รีบคว้าคอบ่าวคนหนึ่ง
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 62 ลงโทษ
บทที่ 62 ลงโทษเมื่อดาบขององค์ชายสามกระทบพื้น ทุกคนก็รู้ในทันทีว่าศึกในครานี้ที่เพิ่งจะเริ่มต้น ฝ่ายองค์ชายสามได้แพ้พ่ายแล้ว“องค์ชาย!!” แม่ทัพฝ่ายเสนาบดีไช่เห็นดังนั้นก็จะเข้ามาหาเพื่อเกลี้ยกล่อมให้เขายอมแพ้“จับกุมตัวให้หมด ใครขัดขืน ฆ่า!!!”แต่เว่ยเฟยหลงไม่ยอมให้ใครได้ขยับตัว เขาออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด ผู้ใต้บังคับบัญชาก็รีบทำตามจับกุมเหล่ากบฏ หากมีใครกล้าขัดขืนก็ฆ่าได้ในทันทีเว่ยเฟยหลงละสายตาจากทหารเหล่านั้น หันมามองน้องชายที่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมในตอนนี้อยู่“เจ้าตามข้ามาเถิด”เขาบังคับม้าให้นำไปที่ประตูเมือง องค์ชายสามเงยหน้าขึ้นเห็นแผ่นหลังที่องอาจของพี่ชายที่ควบม้านำหน้าเขาไปเดิมทีเขานึกว่าพี่ชายจะสั่งให้คนมาจับตัวเขาเสียอีก แต่พอคิดว่าพี่ชายไม่มีความแค้นอันใดกับเขา เว่ยหนิงเฉิงก็รีบควบม้าตามเว่ยเฟยหลงไปทันที“เสด็จพี่” เขาเรียกองค์รัชทายาทเอาไว้ด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล“???” ทำให้เว่ยเฟยหลงหันมามองเขาอย่างตั้งคำถาม“เสด็จแม่ของข้า”“นางกระทำสิ่งใดไว้ ก็ต้องได้รับโทษ ข้าไม่มีสิทธิ์ในการตัดสินใจ เจ้าไปร้องขอเสด็จพ่อเถิด”เว่ยเฟยหลงย่อมรู้ว่าเว่ยหนิงเฉิงอยากจะร้องขอสิ่งใด เพียงแต่เ
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 61 ศึกพี่น้อง
บทที่ 61 ศึกพี่น้ององค์ชายสามกลับมาถึงตำหนักของตนเอง ก็เข้าไปขลุกตัวอยู่ในห้องหนังสือ เขาขบคิดอย่างหนักถึงความต้องการของตนเองในเวลานี้บัลลังก์นั่นเขาไม่ได้ต้องการ และเขาก็ไม่ได้มีความแค้นกับองค์รัชทายาท อีกฝั่งคือพี่ชาย ส่วนอีกฝั่งคือมารดาผู้ให้กำเนิด และท่านตา ที่คอยสนับสนุนเขาเสมอมา ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาย่อมรู้ว่ามารดาและท่านตากระทำสิ่งใดลงไปบ้างแต่เพราะมองว่าพวกเขาทำเพื่อให้เขามีชีวิตรอด และมีความมั่นคงในชีวิต จึงยอมปิดตาข้างหนึ่งมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ไม่รู้ว่าเหตุใด เขาจึงไม่อยากกระทำตามที่มารดาและท่านตาสั่งให้ทำเลยสักนิด“องค์ชาย” องครักษ์ที่เดินตามเว่ยหนิงเฉิงเข้ามาเห็นเจ้านายมีสีหน้าที่คิดไม่ตก และนั่งเหม่อลอยอยู่นาน จึงร้องเรียกด้วยความเป็นห่วง“ข้าจะทำเช่นไรดี” เว่ยหนิงเฉิงพึมพำขึ้นเสียงเบา แต่สำหรับคนที่ฝึกวรยุทธ์ย่อมได้ยินเพียงองครักษ์เช่นเขาจะสามารถให้คำแนะนำองค์ชายที่ได้รับคำสั่งจากเสียนเฟยมาแล้วได้อย่างไร ถ้าเกิดเขากล่าวอันใดที่ขัดพระทัย จะไม่เป็นการฆ่าตนเองหรอกหรืออีกทั้งเรื่องนี้ล้วนแต่ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจขององค์ชายทั้งสิ้นเว่ยหนิงเฉิงไม่ได้สนใจใคร เขาเพียงแค่พึม
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 60 หลังชนฝา
บทที่ 60 หลังชนฝาข่าวการกลับมาขององค์รัชทายาท ทำให้ตระกูลไช่ และเสียนเฟยเริ่มร้อนตัวถึงการกระทำของตนเองไช่เสียนเฟยเมื่อทราบเช่นนั้น นางแทบจะทรุดลงอีกครั้ง เรื่องมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าองค์รัชทายาทตายไปแล้วหรอกหรือ แล้วนี่เขายกทัพมาประชิดเมืองหลวงได้ทำไมคนของสกุลไช่ถึงไม่รู้เรื่องกันล่ะ หรือสายข่าวของท่านพ่อจะมีปัญหา“ท่านพ่อไม่ใช่สกุลไช่หละหลวมหรอกหรือ ทำให้คนพวกนั้นมาประชิดเมืองหลวงได้ แล้วคนของเราล่ะเจ้าคะ ทำไมถึงไม่มีใครส่งข่าว พี่ใหญ่เช่นกัน ท่านบอกว่าจะให้บุตรสาวของท่านตีสนิทกับคุณชายเหวินคนดูแลหอมู่ตาน หรือว่าบุตรสาวของท่านไม่มีความสามารถ”นางหันไปกล่าวกับบิดาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ออกแนวจะตำหนิที่เขาไม่รอบคอบ อีกทั้งแผนการง่าย ๆ เรื่องให้สาวงามไปล่อลวงคุณชายเหวิน เรื่องแค่นี้เขายังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ นางอดไม่ได้ที่จะมองเขาอย่างดูแคลน“พระสนมกล่าวเช่นนั้นก็มิถูกนะพ่ะย่ะค่ะ มีผู้ใดไม่รู้บ้างว่าคุณชายเหวินมีสัญญาหมั้นหมายกับบุตรีของอดีตแม่ทัพจง เรื่องนี้สกุลจงมิอาจก้าวก่ายได้เช่นกัน”เสนาบดีไช่ส่งสายตาบุตรสาว ที่ตนส่งเข้าวังหลวงด้วยตนเอง อีกทั้งยังหนุนหลังนางจนได้ตำแหน่งเ
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 59 ประชิดเมืองหลวง
บทที่ 59 ประชิดเมืองหลวงหลังจากที่ขุนนางทั้งหมดเห็นแล้วว่าฮ่องเต้ของพวกเขานั้นปลอดภัยจึงได้แต่ปลื้มใจ จากนั้นฮ่องเต้และเหอซือเหวินต่างก็บอกแผนการฝ่ายตน และยังนัดแนะอีกว่าให้ทุกคนปิดจวนคล้ายกับไม่รู้ไม่เห็นสิ่งใดเนื่องจากไม่เกินสิบวันหลังจากนี้ ทัพเฟยหลงที่นำทัพโดยองค์รัชทายาทหวงเฟยหลงจะบุกมาประชิดเมืองหลวงเพื่อจัดการยึดอำนาจคืนและเก็บกวาดพวกกบฏเมื่อนัดแนะทุกอย่างเรียบร้อย เหอซือเหวินจึงให้คนพาใต้เท้าทั้งหมดเดินออกด้านหลังเหมือนกับตอนมา เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกสงสัย และยังบอกอีกว่าหากมีเรื่องด่วนหรือต้องการส่งข่าว ให้เข้ามาที่หอมู่ตานหรือร้านค้าสาขาต่าง ๆ โดยทำทีเป็นลูกค้ามาซื้อของ จะได้ไม่เป็นที่สงสัยของบุคคลอื่นเช่นกันหลังจากที่ทุกคนกลับออกไปหมดแล้ว เหอซือเหวินสนทนาอีกพักใหญ่กับฮ่องเต้ ก่อนจะแยกจากมาเพื่อส่งข่าวไปให้กับน้องเขยอย่างเว่ยเฟยหลง“พวกเจ้าเอาจดหมายฉบับนี้ส่งให้ถึงมือนายท่านของพวกเจ้า เขารู้ว่าจะต้องทำเช่นไร”เหอซือเหวินแยกจดหมายเป็นสามฉบับ ต่อให้หวั่นเกรงว่าจะมีคนดักชิงจดหมายระหว่างทาง ทว่าเขาใช้น้ำยาพิเศษเขียนขึ้น ซึ่งมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่รู้วิธีอ่านตัวอักษรในจดหมาย
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 58 อยู่ในเงามืด
บทที่ 58 อยู่ในเงามืดเวลานี้ครรภ์ของเหอหลันฮวาเข้าเดือนที่ห้าแล้ว ทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าเดินทางมาที่ชายแดน คาดว่าอีกไม่นานก็น่าจะถึงเหอหลันฮวารับทราบว่าภายในเมืองหลวงแคว้นหลานเริ่มตึงเครียด เนื่องจากฝ่าบาทเกิดล้มป่วยอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเพราะเป็นแผนการของพระองค์ที่ต้องการให้ลูก ๆ เผยธาตุแท้กันออกมาทว่าเรื่องนี้นางไม่อยากรับรู้ ดั่งเช่นองค์ชายสามที่ทิ้งบรรดาศักดิ์เดินทางมาพร้อมกับกลุ่มของนาง แต่มู่เสียนเฟยเมื่อทราบเรื่องยังนิ่งเฉยไม่แม้แต่จะมีความกังวลหรือเป็นห่วงชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีตลอดระยะการเดินทาง ทุกคนยังรับรู้ข่าวสารไม่หยุดหย่อน นับวันยิ่งหนักเข้า ทางด้านองค์ชายใหญ่จับตัวคนตระกูลหยางไว้แล้วหาข้ออ้างว่าก่อกบฏ เพื่อบีบให้หยางซูเฟยและองค์ชายรองก่อกบฏจริง ๆทว่าทั้งสองไม่ได้เดินตามแผนการ แต่กลับหาหลักฐานการติดต่อสกุลกุ้ยและองค์ชายของแคว้นเว่ยไว้ได้ ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีผู้ใดทราบว่าทั้งสองนำหลักฐานมาได้อย่างไร มีเพียงฟ่านเทียนเผยและเหอหลันฮวาเท่านั้นครั้นจะไม่ให้น้องสาวที่กำลังตั้งครรภ์รับรู้เรื่องราวภายนอกคงไม่ได้ บางอย่าง นางมีความสามารถและความคิดมากกว่า
กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข บทที่ 57 เตรียมทำศึก
บทที่ 57 เตรียมทำศึกแม่ทัพหม่าได้ยินเช่นนั้นใบหน้าของเขามืดครึ้มอย่างไม่พอใจ ทว่างานในวันนั้นไม่อาจจะผิดพลาดได้ จึงปล่อยผ่านคำกล่าวของจงลี่เฉียว“ข้ายินดีทำตามคำขอของท่าน”“รองแม่ทัพหม่ากล่าวผิดแล้ว ข้ามิได้ขอ เพียงแต่ยื่นข้อเสนอเท่านั้น หากท่านคิดว่ารับผิดชอบกับความเสียหายของข้าและหอมู่ตานได้หลังจากนั้ ข้าก็ยินดีเปิดทางให้ท่านและคนของท่านเข้ามาตรวจค้นสถานที่ของข้า”เหอซือเหวินกล่าวขึ้นมา ทว่าทั้งสองฝ่ายยังมิทันได้ทำสิ่งใด กลับมีรถม้าของจวนสกุลไช่จอดด้านหน้าเสียก่อน“เกิดเรื่องอันใดขึ้นอย่างนั้นหรือ” รองเสนาบดีไช่ลงจากรถม้าแล้วกล่าวขึ้น โดยมีบุตรสาวอย่างไช่จินเย่วเดินตามมาด้วยรองแม่ทัพหม่าจึงเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง ไช่เชี่ยนสงจึงมองไปทางเหอซือเหวินด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจบอกได้ว่าเขานั้นกำลังคิดอันใดอยู่“เช่นนั้นคุณชายให้คนงานของท่านตามทหารเข้าไปด้วยก็แล้วกัน นี่เป็นการดีทั้งสองฝ่าย ข้าเพียงแต่ได้รับคำสั่งจากองค์ชายสามให้ตรวจสอบและสืบหานักฆ่าที่กล้าวางยาพิษพระสนมก็เท่านั้นเอง ข้าและองค์ชายสามมิได้อยากมีปัญหากับหอมู่ตาน ทว่าเรื่องนี้ไม่อาจละเลยได้เช่นกัน”“เช่นนั้นพ
