เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 5
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-18 22:41:48“คุณอยู่สายบังคับบัญชาของท่านพิรุณหรือเปล่าครับ”
ธรณ์ที่เวรุณีแนะนำกับทุกคนว่าเพื่อนเริ่มคุยกับสามีลลิตา
“ผมเจอท่านบ่อยๆ ในก๊วนกอล์ฟ ท่านเป็นเพื่อนพ่อผม”
เขาเล่านิ่ง ใบหน้ายิ้ม แต่ทำคนฟังครั่นเกรงในความกว้างขวาง
“กลับกันได้แล้ว ถ้าไม่อยากให้เพื่อนคุณเดือดร้อน”
เมื่อเจ้าของบ้านเก็บจานชามเข้าครัว ปล่อยแขกนั่งในห้องรับรอง เขาก็เริ่มทำตามจุดประสงค์ต่อมา
“คุณอย่าขู่เลยน่า”
“ผมไม่ได้ขู่ แต่ทำได้จริง”
“คุณแย่ที่สุด”
เวรุณีต่อว่าและมองเขาอย่างไม่พอใจ
“สายตาคุณบอกว่าผมยิ่งกว่าแย่ ...ชนิดด่าว่าเลวที่สุดเลย”
ธรณ์พูดเหมือนมานั่งกลางใจ
“ไม่เป็นไรผู้ชายเลวกับผู้หญิงตอแหล ก็เหมาะสมกันดี”
เขาคว้าแขนเธอ ท่ามกลางการบิดรั้งหนีของเจ้าตัว
“คุณลลิตาครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ผมกับเพื่อนคุณจะกลับแล้ว”
ธรณ์ร้องบอกเจ้าของบ้าน
“จริงๆ เราเป็นแฟนกัน เธองอนผมนิดหน่อย”
ลลิตาพยักหน้าเลิกแคลงใจในท่าทางแปลกๆ ของสองคนนี้
“ไปเก็บของ ถ้าคิดหนีอีก ผมจะจัดการคุณที่นี่ เดี๋ยวนี้ ต่อหน้าเพื่อนคุณนี่แหละ!”
เขากระซิบขู่ได้ทั้งๆ หน้ายิ้มให้ลลิตา เวรุณีสะบัดมือที่หลุดจากการเกาะกุม ใบหน้าบึงตึง เข้าไปเก็บข้าวของในห้องส่วนตัวทันที
รถตู้ดำสนิทแล่นฝ่าความมืดยามค่ำคืน ธรณ์และเวรุณีอยู่คนละฝั่งรถ เธอนิ่งติดหน้าต่าง ส่วนเขาครอบครองริมประตู ม่านหนารูดกั้นระหว่างที่นั่งคนขับและภายในตัวรถ ธรณ์เหยียดขายาวสบาย บิดกายคลายความเมื่อยขบจากการปั้นหน้าเป็นคนดีในบ้านลลิตา
“จบซะที คราวนี้ก็เรื่องคุณกับผม”
เธอสะดุ้งเฮือก ร่างสูงเคลื่อนตัวรุกเข้าโน้มใกล้ใบหน้าเธอ ดวงตาดำคมฉายแววชวนหวาด ไม่น่ากลัว แต่ทำใจกระตุกเต้นแปลก
“คุ...คุณจะทำอะไร”
เวรุณีถอยหนี เบียดจนหลังแทบกลืนเป็นเนื้อเดียวกับข้างรถ
“ทดลองสินค้า...”
ธรณ์ปิดเธอด้วยปากได้รูปของตน ตั้งใจจะลงโทษนิดหน่อย ฐานที่ทำเขาต้องขึ้นเครื่องบิน ต่อด้วยนั่งรถมาตามหา เวรุณีรู้ไหมเวลาเขามีค่านัก แต่กลับต้องใช้ไปโดยสิ้นเปล่ากับการไล่ล่าเธอ
หญิงสาวครางอู้อี้ ผลักข่วนอกเขาเป็นพัลวัน ยิ่งยั่วให้อยากเอาชนะ ปลายลิ้นอุ่นแทรกดื่มชิมรสหวาน เลาะเล็มหยอกล้อ อกแกร่งบดเบียดความอวบหยุ่น มือหนึ่งแทรกเรือนผม กระชับต้นคอบังคับประคองให้เธอแหงนหน้ารับสัมผัส ซึ่งมีแต่จะร้อนแรงขึ้นทุกที
อีกมือสัมผัสบีบเคล้นเนื้อนิ่มใต้ผ้าอย่างซ่านในอารมณ์ เวรุณีควบคุมตัวเองไม่ได้ ร่างอ่อนราวขี้ผึ้ง ด้วยวัยสาวไม่เคยต้องมือชายใดเลย เพราะภาระเรื่องน้องชายรัดตัว ธรณ์เป็นผู้ชายคนแรกที่ได้เข้าใกล้เธอถึงเพียงนี้
เขาปลดกระดุมเสื้อเธอออกอย่างไม่ใยดี มือร้อนแทรกสัมผัสลึก ผ่านลูกไม้งามสู่เลือดเนื้อสาว กอบกุมละลานใจในความอวบอิ่ม ริมฝีปากเข้มถอนออก เคลื่อนต่ำลงสู่ซอกคอขาว หญิงสาวผวาเฮือกเมื่อปลายนิ้วโป้งเคล้าคลึงปลายปทุมถัน ทั้งหวามซ่านและช่วยเรียกคืนสติอันกระจัดกระจาย
“อย่ามีอะไรกันที่นี่”
“ทำไมล่ะ คุณก็พร้อม ผมก็พร้อม ในรถมิดชิด คนของผมทั้งนั้น อีกนานกว่าจะถึงสนามบิน”
เขาบอกกระเส่า วุ่นอยู่กับปทุมงามซึ่งเต็มไม้เต็มมือเหลือเกิน
“ฉันไม่อยากมีอะไรกับใครต่อหน้าอัฐิพ่อแม่กับน้อง!”
อารมณ์หวามสะดุดลงโดยพลัน เขาเงยหน้าจากอกอิ่ม คิ้วนิ่วขมวด เธอรีบตะครุบเสื้อที่กระดุมหลุดของตนรวดเร็ว หายใจหอบแรง ดังไปวิ่งทางไกลมา
“คุณเอาอัฐิพ่อแม่กับน้องติดตัวมาด้วยเหรอ”
ชายหนุ่มทวนซ้ำไม่เชื่อหู เธอยันหลังกับข้างรถให้ตรงขึ้น ล้วงกระเป๋าสตางค์เปิดช่องใส ซึ่งมีถุงพลาสติกรีดขอบ ... ข้างในมีเถ้าสีเทา
“บ้าหรือเปล่า!”
เขาตวาด ดีดตัวออกจากเธอทันที กลับมานั่งเก้าอี้ข้างประตูเหมือนเดิม
“ก็ฉันตั้งใจจะหนีคุณนี่ เลยแบ่งอัฐิคนในครอบครัวมา”
เวรุณีตั้งใจจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ จึงอยากพาคนในครอบครัวไปด้วย แม้จะเหลือเพียงเถ้าถ่านก็ตามที ธรณ์กัดฟันกรอด หายใจสั้นรัวเร็ว สะกดกลั้นอารมณ์ ที่ทั้งโกรธและค้างคาไม่ได้รับการปลดปล่อย
“เอาไปเก็บที่อื่นเลยนะ”
เขาสั่งเสียงเขียว
“จะให้เอาไปไว้ที่ไหนล่ะ อยู่ในรถนะ”
และกำลังวิ่งไปสู่สนามบินเสียด้วย ธรณ์ส่งสายตาคาดโทษกับดวงหน้ากลม ปากช้ำเจ่อ แต่ยกอัฐิในกระเป๋าสตางค์ขึ้นไหว้ พึมพำขอบคุณอำนาจพ่อแม่และน้องชาย ที่ดลใจไม่ให้เขาทำอะไรเกินเลย ประเจิดประเจ้อในรถ
“คุณธรณ์ครับ ใกล้ถึงสนามบินแล้วนะ”
ลูกน้องส่งเสียงอย่างเกรงใจ ด้วยคิดว่าข้างหลังรถกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
“คุณจะพาฉันไปไหน”
สมาชิกครอบครัวผู้ล่วงลับคงช่วยเธอได้แค่นี้ เวรุณีจึงหยั่งเชิงด้วยตนเองบ้าง
“ไปบ้านผม”
“ไม่เอา”
เธอร้องเสียงหลง
“งั้นไปบ้านคุณ”
“ฉันไม่อยากมีอะไรกับผู้ชายที่ไม่ใช่สามีในบ้านพ่อแม่”
“งั้นไปบ้านผมแหละดีแล้ว ไม่อยากมีอีหนูเรี่ยราดไว้ในเซฟเฮ้าส์”
ธรณ์ตัดบทดึงมือเธอออกจากรถ พาเดินเข้าสู่บริเวณสนามบิน โดยไม่ยอมปล่อย ไม่สนใจสายตาผู้คนและพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน กระทั่งถึงกรุงเทพฯก็ดันหลังเวรุณีขึ้นรถที่มารับอย่างรวดเร็ว
บทที่เกี่ยวข้อง
กลหัวใจซาตาน บทที่ 6
“เดี๋ยวก่อนๆ”เวรุณียกมือข้างหนึ่งเป็นเชิงห้ามเมื่อรถแล่นเข้าสู่ตัวบ้าน เขากึ่งลากกึ่งจูงเธอ เข้าไปยังห้องหนึ่ง แล้วประตูก็ปิดลง“เรามีเรื่องต้องตกลงกัน”เธอบังคับเสียงไม่ให้ตระหนก เมื่อกวาดตาไปสะดุดกับเตียงใหญ่“ว่ามา...”เขาเดินเลี่ยงไปถอดเข็มขัดวางบนโต๊ะ ดึงเสื้อออกนอกกางเกง“เรื่องเงินสิบล้าน”เขาผินหน้าส่งยิ้มเยาะ“คุณจะได้ทันทีหลังลูกผมคลอด”“หน้าที่การงานต้องยังคงเดิม หลังท้องฉันต้องได้ชีวิตเดิมกลับมา”“ไหนคุณยื่นใบลาออกแล้วยังไงล่ะ”เขาย้อน เธอฝากมากับหนุ่มหน้าขาวท่าทางหงอๆ เลขาฯที่สั่งให้จับตาดูเวรุณี เอามารายงานแทบจะทันทีที่จดหมายถึงมือผู้จัดการเธอ“ก็...”หญิงสาวกลอกตา คิดหาคำแก้ตัว“ก็คุณตามฉันเจอแล้วนี่ เท่ากับการหนีเป็นโมฆะ”“คุณนี่ขี้โกงนะรู้ไหม”ธรณ์หันกลับมาเต็มตัวพร้อมแสยะยิ้มร้าย“ไม่เท่าคุณหรอกน่า”เวรุณีมองตาท้าทาย ไม่กลัวการข่มขู่นั้นเลย“ผู้ชายเลวกับผู้หญิงตอแหล เราสองคนก็พอๆ กันนะเวรุณี คุณมีชื่อเล่นไหม ชื่อจริงยาวเป็นบ้า”“ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก คุณอยากเรียกฉันว่ายังไงก็เรียก”“หวงกระทั่งชื่อเล่นหรือยังไง”ธรณ์ไพล่นึกไปถึงแต่หนุ่มคนส่งจดหมายลาออกของเธอ“ยังไงเรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18กลหัวใจซาตาน บทที่ 7
ปรกติธรณ์เป็นคนตื่นเช้า แม้จะทำงานดึกสักเพียงใด แต่วันนี้ชายหนุ่มพลิกตัวด้วยความเกียจคร้าน มือยาวควานไปทั่วเตียงกว้าง ก่อนค่อยๆ ลืมตา แล้วพบว่าตนอยู่เพียงลำพังเขานิ่วหน้ากัดฟันกรอดเมื่อระลึกได้ว่าเมื่อคืนใช้เวลาบนเตียงอยู่กับใคร เวรุณีหนีไปอีกแล้ว ผู้หญิงเลี้ยงไม่เชื่อง จอมโกหก!ธรณ์หยิบกางเกงบนพื้นมาใส่ลวกๆ เปลือยอกออกไปนอกห้อง สาวใช้ที่กำลังขึ้นบันไดมาถึงกับผวา ด้วยเจ้านายของบ้านหน้าถมึงทึง แต่งตัวไม่เรียบร้อย ผิดจากมาดเนี๊ยบๆ ที่เคย“เห็นผู้หญิงที่มากับฉันเมื่อคืนนี้ไหม”สาวใช้สั่นหน้า พอดีกับป้าเอื้อง แม่บ้านใหญ่ตั้งแต่รุ่นพ่อตามหลังเธอมาพอดี“เธออยู่ในห้องพระค่ะ”ธรณ์สาวเท้ายาวๆ ไปตามทางที่บอกทันที ร่างอวบอัดนั่งพับเพียบเหม่อมองพระพุทธรูปและโกศอัฐิบนหิ้ง เบื้องหน้าเธอมีกระเป๋าสตางค์บรรจุซองอัฐิที่เขาเคยเห็นวางเลยถัดจากหัวเข่าเขาคบกับผู้หญิงก็มาก ร่วมเตียงมาก็บ่อย เวรุณีคนเดียวเท่านั้นที่มาหลบอยู่ในห้องพระ“นั่นพ่อแม่กับน้องสาวผม”เธอสะดุ้งเฮือกหันขวับมองตาวาว เขากอดอกพิงไหล่สบายๆ กับกรอบประตู“ในโกศยังไงล่ะ”“คุณตื่นแล้วก็ดี ฉันจะได้กลับบ้าน”“กลับไปทำไม”ตาคมโลมเลียใบหน้ากระจ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10กลหัวใจซาตาน บทที่ 8
“ฉันไม่ใช่เมียเก็บใคร!”เวรุณีตวาด ใบหน้าร้อนผ่าว ผู้มาใหม่กอดอกเอียงคอ เบ้ปาก“เออ! จริงด้วยสิเนอะ อ้วนออกอย่างนี้ ธรณ์คงไม่รสนิยมแย่ลงหรอก”“พูดดีๆ สิคุณ มาว่าคนเพิ่งเคยเจอกันอย่างนี้ เสียมารยาทนะ”เธอพยายามข่มอารมณ์ กำมือสองข้างแน่น“เธอมาอยู่ที่นี่มืดๆ ค่ำๆ ได้ยังไง แต่งตัวอย่างนี้เป็นพนักงานธนาคารธรณ์ใช่ไหม”ดวงตาแต่งแต้มเครื่องสำอางอย่างประณีตสำรวจเธอ ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า“แล้วจะขึ้นไปชั้นสองทำไม นั่นน่ะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเจ้านายนะ”“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”เวรุณีตีรวนเชิดคอบ้าง ผู้มาใหม่กลับมองเป็นท้าทาย“จองหองนักนะเธอ เป็นแค่พนักงานบริษัทเขาแท้ๆ รู้ไหมฉันเป็นใคร”“ไม่รู้สิคะ ฉันไม่ได้อัลไซเมอร์เหมือนคุณ กระทั่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร”ป้าเอื้องเลิกคิ้ว ทึ่งในพิษสงของสาวอวบ ส่วนอีกคนทิ้งแขนลงข้างตัว ปากสั่นเตรียมจะกรี๊ด“แก...แก”“ฉันไม่ได้ชื่อแกค่ะ ชื่อเวรุณี อยากรู้ว่าฉันเป็นใครก็ให้ถามคุณธรณ์เอง”ว่าแล้วก็เดินขึ้นบันได แต่ผมกลับโดนจิกทึ้ง กระทั่งเธอต้องยึดราวไว้ไม่ให้ล้ม“งั้นวันนี้เธอจะได้รู้ว่าฉันเป็นใคร”สาวคนนั้นออกแรงกระตุก จนศีรษะเวรุณีหงายเชิด จำต้องปล่อยมือ หน้าเหยเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10กลหัวใจซาตาน บทที่ 9
“ปล่อยสิ ...ปล่อย! ขอตบยัยบ้านี่ให้หายแค้นสักทีเถอะ”เธอดิ้นกระทืบเท้าร่าๆ มองตามมิราที่ภูสิตกึ่งลากแขนกึ่งจูงออกจากบ้านอย่างไม่พอใจ“ไม่ยอมให้มาจิกหัวเรียกฉันว่าอ้วนหรอก”เขาอมยิ้มมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่คิดว่าเวรุณีอ้วน ...แค่อาจจะเกินมาตรฐานผู้หญิงคนก่อนๆ อยู่ซักหน่อย ธรณ์ชอบที่เธอเต็มไม้เต็มมือดี“ฉันไม่ได้อ้วนแค่อวบเฉยๆ”แต่ดูท่าเจ้าตัวจะไม่ชอบเรื่องน้ำหนักเอามากๆ ตวัดตาเขียวๆ ใส่เมื่อเห็นรอยยิ้ม เข้าใจว่าเขาเห็นด้วยกับสาวสวมเกาะอก“ฤทธิ์มากจริงคุณ ดูสิ! ทำข้าวของผมเสียหายหมด”ชายหนุ่มเสกวาดตาไปยังความพินาศบนพื้น ข้าวของพัง เศษแจกันกระเบื้องแตก ส้นสูงอยู่คนละทิศละทาง“ฝีมือยัยมีรา...ของคุณโน่น ไปเปิดดูกล้องวงจรปิดได้เลย”เวรุณีลากเสียงคู่กรณีให้พ้องกับสิ่งมีชีวิตที่ก่อให้เกิดเชื้อโรค“ปรกติมิราไม่ใช่คนอย่างนี้นะ”ธรณ์พึมพำกับตัวเองแต่กลับเข้าหูคนกำลังหน้ามืดด้วยอารมณ์โกรธ“อะไร นี่เข้าข้างยัยนั่นเหรอ ฉันต่างหากล่ะที่ถูกกระทำ คุณนี่แย่ที่สุด!”เท้าเปลี่ยนมากระทืบบดเบียดเขาอย่างแรง ธรณ์เจ็บแปลบ เผลอปล่อยมือเธออก“เลวพอกันทั้งคุณ ทั้งยัยมีรานั่นเลย”นอกจากทำร้ายเท้า ยังลามมาทุบถอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 10
“เสื้อผ้าคุณอยู่โน่นนะ”หลังอาบเสร็จ ธรณ์พามายืนข้างเตียง เขาใช้ผ้าขนหนูนุ่มเช็ดตัวเธอทุกส่วนสัด โดยอ้อยอิ่งอยู่บริเวณหน้าอก“ให้ฉันนอนห้องอื่นเถอะ”มือเล็กปัดป้องการใช้ผ้าขนหนูรุกราน ตามองไปยังประตูเลื่อนซึ่งเดาว่าเป็นห้องแต่งตัว“ผมไม่ชอบเดินไปเดินมาตอนกลางคืน ทำเสร็จที่ไหน ก็นอนที่นั่นเลย”จมูกเขาหอมอกเธอ สูดดมไอสาว“คุณสปอร์ตกับสาวๆ อย่างนี้บ่อยๆ เหรอ”เวรุณีงอตัว เป็นผลให้อกห่างหน้าเขา เพื่อเลี่ยงการสัมผัส“ผมจะทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ”ธรณ์รวบเอวเธอกลับเข้าใกล้ ริมฝีปากร้อนๆ ครอบครองปลายปทุมถัน เวรุณีบิดตัวไปมา มือสอดใต้ศีรษะเขาด้วยความซ่านสยิว“อาบน้ำแล้วนะคุณ...”“ไว้อาบใหม่ด้วยกันก็ได้”ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนจะคลั่ง ไม่เต็มอิ่มเสียทีกับการตักตวงความสุขจากร่างกายเธอ“อย่าเลย ...พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้านะคุณ”เวรุณีขอความเห็นใจ และเผลอครางแผ่วเมื่อเขาขบเม้มเนื้อนิ่ม“ไม่เป็นไรผมจะไปส่ง แล้วก็นะทิป เลิกเรียกผมว่าคุณสักที เรียกชื่อผมว่า...ธรณ์สิ”เขาบอกเสียงอู้อู้ ลิ้นสากชื้นลากวนชิมความปลั่งปลั่งแห่งปทุมคู่วัยสาว“เรียกสิ อย่าดื้อ”ธรณ์ทำโทษด้วยการลงเขี้ยวบนเนื้อขาวๆ เวรุณีสะดุ้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 11
วงอาหารกลางวันในโรงอาหารไม่ใหญ่นัก มีเพื่อนพนักงานสนิทกันอยู่ไม่กี่คน ต่างคุยสรรพเพเหระไปเรื่อย ทั้งหนังละคร และข่าวบนโซเซียลปนหน้าหนังสือพิมพ์ความสุขมักอยู่ไม่นาน เพราะหลังจากนั้นจู่ๆ ระบบก็ขัดข้อง เวรุณีต้องค้อมศีรษะไหว้ขอโทษลูกค้าหน้าเคาน์เตอร์ตลอดบ่าย กว่าระบบจะใช้งานได้อีกครั้งก็เกือบสี่โมงเย็น เธอต้องอยู่สะสางงานวันนี้จนเสร็จ เกือบทุ่มจึงได้เปิดล็อคเกอร์เก็บของกลับหน้าจอโทรศัพท์มือถือมีเบอร์ไม่ได้รับหลายสาย ...ไม่คุ้นตา เวรุณีเหนื่อยทั้งใจ เมื่อยหลัง ปวดท้อง จึงไม่สนใจ เรียกแท็กซี่กลับบ้านธรณ์เลยชายหนุ่มลงจากรถด้วยอารมณ์กรุ่นๆ เวรุณีไม่รับสาย ไม่แม้แต่จะรอเขากลับ จนต้องใช้ภูสิตลงไปดูที่แผนกเธอ ป้าเอื้องรายงานทันทีที่เห็นเขาเข้ามาในห้องโถง“คุณเวรุณีขึ้นห้องไปนานแล้วค่ะ”หญิงชราไม่เรียกชื่อเล่น แต่เรียกเต็มยศ ด้วยธรณ์ไม่ได้แนะนำว่าเธอเป็นอะไร บอกแต่เพียงว่า ...เธอเป็นคนมาอยู่ด้วย ป้าเอื้องจึงต้องดูแลตามหน้าที่อารมณ์คุอยู่เบาลงทันทีเมื่อเห็นร่างอวบ นอนตะแคงข้างห่มผ้าบนเตียง ลมหายใจผ่อนลึกสม่ำเสมอ เธอหลับตั้งแต่หัวค่ำ น่าจะเป็นเพราะวันนี้ระบบธนาคารล่ม ลูกค้าหน้าเคาน์เตอร์ทำธุรก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 12
เวรุณีโล่งใจเมื่อได้ยินเสียงเปิดน้ำ ...คืนนี้จะได้นอนหลับสนิทไร้คนกวนเสียที ขณะกำลังเคลิ้มๆ ท่อนแข็งอุ่นก็มาพาดผ่านหน้าอก แถมยังเกาะกุมแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ“เอามือคุณออกไปสิ”ดันเท่าไรท่อนแข็งๆ ก็ยังกลับมาที่เดิม มิหนำซ้ำยังบอก“ทำตัวนิ่งๆ เป็นหมอนข้างไปทิป อย่ากวนอารมณ์ ไม่งั้นผมอาจจะบ้าดีเดือดฝ่าไฟแดงได้นะเอ้า”คางเขาเกยบนเรือนผมนุ่ม แขนรวบร่างเธอมาใกล้ เวรุณีรู้สึกถึงสัมผัสดุดันดุนบริเวณเอว“วันนี้ผมก็เหนื่อยไม่แพ้คุณหรอก”คนฟังอยากจะค้อนนักเชียว เสียแต่ว่าติดที่คางเขาเกยศีรษะอยู่ ทีอย่างนี้ล่ะบอกเหนื่อย เมื่อครู่ทำท่าจะ ‘จัดการ’ เธอขนาดนั้น ธรณ์เป็นผู้ชายช่างบังคับ ลามก และเอาแต่ใจอย่างที่สุด ร้ายกาจผิดกับหน้าตาดีๆเวรุณีเกลียดเขา ไม่ชอบทุกการกระทำ ...ไม่ ...ไม่ ...ไม่ เธอคิดวนเวียนแต่คำนี้ จนพ่ายแพ้ต่อความเหนื่อยล้า ผล็อยจมลงสู่นิทรารมย์ธรณ์ตื่นเช้ามาด้วยอาการหงุดหงิดเล็กๆ เมื่อเวรุณีไม่อยู่บนเตียง เขาสวมเสื้อคลุมเดินออกไปดูในห้องพระ ไร้เงาเธอ เห็นเพียงซองพลาสติกใส่อัฐิ ...ซึ่งจำได้ว่าเป็นของพ่อแม่กับน้องเธอ วางบนโต๊ะหมู่บูชา“คุณเวรุณี อยู่หน้าบ้านค่ะ เธอรอตักบาตร”สาวใช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 13
“จะไปรู้เหรอ บ้านคุณเองนี่ ฉันก็อยู่กับคุณตลอด”เธอแหว“คุณทำฉันต้องออกจากงานเลยทีนี้”“ไม่มีใครไล่คุณออกหรอกน่า ถ้าผมไม่เซ็นอนุมัติ”ธรณ์เขียนคำสั่งให้ภูสิตไปจัดการหาต้นตอที่มาของรูป“แล้วคนเขาจะเชื่อมือผู้บริหารที่เป็นสมภารกินไก่วัด ฟาดเรียบลูกน้องตัวเองเหรอ”“คุณพูดเหมือนผมเป็นไอ้เข้ ลากเหยื่อลงน้ำเลยนะ”จากโกรธกลายเป็นขำ เวรุณีมีวิธีเปรียบเปรยเชยๆ ตลกดี“ฉันว่าคุณร้ายกว่าไอ้เข้อีก”เธอเหน็บ“เอาล่ะๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว คุณไปทำงานของคุณไป เดี๋ยวผมจัดการกับคนปล่อยรูปให้ เย็นนี้ค่อยเจอกันที่บ้าน”“นี่คุณยังจะให้ฉันอยู่ที่บ้านอีกเหรอเนี่ย ข่าวออกมาขนาดนี้”ธรณ์รู้สึกเธอวีนมากกว่าปรกติ หรือจะเป็นอย่างที่เพื่อนหนุ่มๆ เขาชอบแซวแฟนตัวเองว่าวันแดงเดือด หงุดหงิดเพราะประจำเดือน แต่ไม่อยากที่เขาจะรับมือ“งั้นคุณกลับบ้านไปก่อน เดี๋ยวผมจัดการที่เหลือให้”“บ้านฉัน”ธรณ์นิ่วหน้า“บ้านผมต่างหาก เชื่อสิผมจัดการได้”“แล้วมันจะไม่ยิ่งเป็นข่าวเหรอ รูปนี่ก็ถ่ายที่หน้าบ้านคุณนะ”เขานิ่งไปสักครู่ จนเวรุณีคิดว่าตัวเองชนะ จะได้กลับบ้านแล้ว“เดี๋ยวให้ป้าเอื้องกับคนของผมเอารถอีกคันมารับ วันนี้ไม่ต้องอยู่หน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
บทล่าสุด
กลหัวใจซาตาน บทที่ 28 พิเศษ The Wedding 6 (จบ)
“สวยเหมือนนางฟ้าเลย”อาม่าชมเปาะ เมื่อการแต่งหน้าอันยาวนานสิ้นสุดลง เวรุณีก็อึ้งไปเหมือนกันเมื่อมองภาพในกระจก ผู้หญิงในชุดขาวที่สวยเกินจินตนาการ“อาธรณ์อีต้องตะลึงเหมือนกันแน่ๆ”อาม่าหัวเราะคิก ท่านมาอยู่กับเธอตั้งแต่เช้ามืดในวันงานแต่งงานอันแสนวุ่นวาย“คุณภูสิตโทร.มาตามแล้วค่ะ”เว็ดดิ้งเพลนเนอร์เร่ง รีบมาช่วยยกชายกระโปรงฉลุลายลูกไม้ กลุ่มเจ้าสาวจึงได้พากันทยอยออกจากห้องอาม่าพูดอะไรสักอย่างแว่วๆ เวรุณีไม่ทันได้ฟัง ด้วยหูก็อื้อ ตาก็หนักเพราะขนตาปลอมหนามือใหญ่คุ้นเคยจับเธอไว้ พร้อมกระซิบ“ทิปสวยมากเลยครับ”น่าเสียดายที่ขนตาปลอมเยอะไปหน่อย เธอจึงไม่ได้เห็นหน้าเขาว่าปลื้มเพียงใด ธรณ์พาเธอเดินผ่านไปในประตูใหญ่ ที่มีเสียงดนตรีและแสงเฟลชกล้องรัวต่อเนื่อง“บ่าวสาวยิ้มครับ ยิ้ม”เวรุณีพยายามตามเสียงที่บอก แต่หน้าตึงเครื่องสำอางจนไม่รู้ว่าตนเองยิ้มจริงหรือแค่แสยะเขาพาเธอเดินขึ้นเวที ก่อนพิธีก่อนจะพูดอะไรสักอย่างที่ฟังไม่ทันทุกอย่างรวดเร็วเหลือเกินในความรู้สึกเธอ วงดนตรีเล่นเพลงรักหวาน ภูสิตแอบมากระซิบเจ้าบ่าว“ไฟล์สไลด์รูปพรีเวดดิ้งเสียครับ รอสักครู่เว็ดดิ้งแพลนเนอร์กำลังให้วินมอเตอร์ไซด์เอ
กลหัวใจซาตาน บทที่ 27 พิเศษ The Wedding 5
แขกกลับประมาณสามทุ่ม อาม่าบ่นอยากอยู่คุยด้วยมากกว่านี้ แต่ติดเรื่องสุขภาพ อายุมากและเดินทางมาไกล ทำให้เพลียมาก ท่านเล่าให้ฟังว่ามีบ้านอยู่อีกแห่งแถวปทุมธานีพจนารถกลับเป็นรายถัดมา ด้วยรับรู้ถึงบรรยากาศ “ไล่” ของธรณ์เวรุณีช่วยแอนเก็บล้างภาชนะ เขากับภูสิตอาสาจะช่วย แต่เธอปรามไว้ ให้เหตุผลว่าครัวเล็ก เกะกะกันเสียเปล่าๆ ทั้งสองจึงมานั่งดูโทรทัศน์หน้าโซฟา“คุณทิปไปไหน”ธรณ์ถามเมื่อแวะห้องน้ำข้างครัวแล้วเห็นแอนคนเดียว“ขึ้นไปข้างบนตั้งนานแล้วค่ะ”เขาพยักหน้า ก่อนตามขึ้นไป ห้องเวรุณีปิดประตูเงียบ แต่มีไฟลอดออกมาจากห้องพระเธอพนมมือพับเพียบหน้าโกศบรรจุอัฐิคนในครอบครัว ธรณ์ย่อตัวลงนั่งข้าง เขาเห็นน้ำตาน้อยๆ เอ่อคลอคลองจักษุ“ร้องไห้ทำไม”“ฉันดีใจที่พ่อแม่ ไทม์ ยังห่วง ดลใจให้พวกอาม่ามา แต่ก็เศร้าเพราะคิดถึงพวกเขา”ธรณ์เอื้อมมือไปโอบศีรษะเธอมาแนบชิด“ทุกอย่างเหมือนกับฝันไป จู่ๆ ฉันก็มีญาติตั้งเยอะ” เวรุณีเล่าเสียงเครือ“สมัยก่อนฉันอิจฉามาก เวลาปิดเทอมที่เพื่อนๆ ได้ไปอยู่บ้านปู่ย่าตายาย ได้แต่คิดว่าทำไม่ครอบครัวไม่มีญาติเลย”“ไม่ใช่ฝันหรอก ทุกอย่างเป็นความจริง”“มันเร็ว เกิดขึ้นกะทันหัน”เวรุณี
กลหัวใจซาตาน บทที่ 26 พิเศษ The Wedding 4
ตะวันคล้อยจากฟ้า จวนเจียนจะลาลับ วันที่น่าเบื่อหน่ายของหลายคนอาจใกล้สิ้นสุด ทว่าความสุขของธรณ์เพิ่งเริ่มต้นรถคันงามกำลังแล่นฝ่าการจราจรแออัด มีปลายทางคือทาวน์เฮ้าส์หลังน้อยของเวรุณีธรณ์จงใจไม่โทร.หาเธอ ให้ภูสิตเตรียมไวน์ดีๆ ไว้ เพื่อดื่มคู่กับอาหารอิตาเลียน เขาตั้งใจให้เป็นเซอไพรส์ แต่การจราจรก็ติดสาหัสสากรรจ์เหลือเกิน“ให้ผมโทร.บอกคุณทิปไหมครับว่าเราจะไปถึงช้าหน่อย”ภูสิตถามจากเบาะหน้าข้างคนขับ“ไม่ต้องหรอก ทิปเขาเข้าใจ”ข้อดีของการไม่ติดโทรศัพท์คือเวรุณีไม่โทร.ตามจิกเขา เธอจะรอถ้าเขาบอกว่าจะไปหา และธรณ์ก็ไม่เคยผิดนัดเสียด้วยเวรุณีรู้จักการรักษาระยะห่าง เธอเลือกจะอยู่ในที่ทางของตัวเอง ซึ่งเป็นทั้งส่วนที่น่ารักและน่าหงุดหงิด...น่ารักตรงเขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจ น่าหงุดหงิดที่เธอดูสบายๆ จนเหมือนคนไม่มีแฟนครั้งหนึ่งทั้งสองไปทานมื้อค่ำด้วยกัน ระหว่างเดินออกมาจากร้าน เขามีสายสำคัญจากลูกค้า เธอจึงเลี่ยงไปเลือกขนมฝากเด็กที่ดูแลบ้านและคนขับรถธรณ์คุยโทรศัพท์ไม่กี่นาที หันมาอีกครั้ง เวรุณีก็ยืนหัวเราะคิกคักกับเชฟฝรั่งชุดขาวหุ่นอ้วน หูตาคนพูดทั้งแพรวพราวทั้งโลมเลียหน้าอกเธอขนาดเขาเดินไปใกล้ยั
กลหัวใจซาตาน บทที่ 25 พิเศษ The Wedding 3
ทันใดนั้นแอนซึ่งป้าเอื้องให้มาอยู่เป็นเพื่อนก็เข้ามาบอกว่าท่อระบายน้ำอ่างล้างจานตัน ทั้งเธอและเขาหน้าแดงกันทั้งคู่เวรุณีต่อว่าธรณ์ เขาไม่ทุกข์ร้อน เรียกแอนมาและบังคับให้สัญญาว่าจะไม่เอาเรื่องที่เห็นไปบอกใครแอนตัวสั่น น้ำตาคลอ เวรุณีเห็นแล้วสงสาร ต่อไปชีวิตเด็กคนนี้จะไม่เหมือนเดิม ต้องอยู่กับความหวาดระแวง กลัวเจ้านายลงโทษ กลัวการตกงาน กลัวครอบครัวลำบากเธอโกรธธรณ์ที่ใช้วิธีรุนแรง เหนือจากนั้นเวรุณีโทษว่าเป็นความผิดตนเอง ทำเรื่องไม่สมควรทำให้คนอื่นเดือดร้อน เธอจึงต้องทำเรื่องที่ตัวเองเท่านั้นจะทำได้“นะคะ ...คุณธรณ์ อีกไม่กี่สัปดาห์เอง เราก็จะแต่งงาน ได้อยู่บ้านเดียวกันแล้ว”เวรุณีภาวนาให้ธรณ์ใจอ่อน มิเช่นนั้นก็ไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว“คุณยังมากินข้าวกับฉันได้นะคะ ถ้าจะมาวันนี้ฉันจะลองทำอาหารอิตาเลี่ยนแบบที่เราดูกันในสารคดีวันก่อนให้คุณชิม”เธอเปลี่ยนมาอ้อน“ร้ายนักนะทิป”“ผู้หญิงตอแหลก็อย่างนี้แหละค่ะ”ครั้งหนึ่งเคยเป็นคำบริภาษแสลงหู ตอนนี้เธอเก็บไว้ล้อเลียนเวลาตนทำอะไรแสบๆ ให้เขา“คุณยื่นขอเสนอที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้อีกแล้ว”เสียงหัวเราะใสแว่วจากปลายสาย เพราะเธอรู้ว่านี่เป็นวลีจากภาพยนตร์
กลหัวใจซาตาน บทที่ 24 พิเศษ The Wedding 2
“ยัยตัวแสบ!”ธรณ์จะทำอย่างไรกับเธอดี นอกจากคาดเดาไม่ได้แล้วยังทำให้เขาหัวปั่น ธรณ์ไม่เคยง้อใคร กับน้องสาวก็มีแต่อ้อนและเอาใจเขาการยอมให้เวรุณีกลับไปอยู่บ้านนี่ไม่ได้หมายความว่าให้เธอไม่ต้องสนใจเขาเหมือนคนปลายทางจะรู้ใจ หน้าจอปรากฏสายเข้าเป็นรูปเธอ ธรณ์กดรับอย่างไม่ลังเล แล้วต่างฝ่ายต่างก็เงียบ“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณธรณ์ โทร.มาตั้งหลายสาย”“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”เขาใช้เสียงแบบตำหนิลูกน้องเวลาทำงานพลาด“ฉันไม่ได้เอามือถือไป”เธอไม่ทุกข์ร้อนหรือมีแววสำนึกผิดในน้ำเสียง“แล้วคุณไปไหนมา! โทรศัพท์น่ะมันของจำเป็นนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรมากับคุณ คนอื่นจะได้รู้”ถ้าเจ้าหล่อนอยู่ตรงหน้า ธรณ์จะจับตัวเขย่าๆ ให้หัวคลอนเลยทีเดียว ในยุคที่คนติดมือถือ นับเป็นปัจจัยที่ห้าในการดำรงชีวิตเห็นจะมีแต่เธอเท่านั้นแหละไม่ไยดีมัน ที่ติดตัวเป็นประจำมีแต่ไอพ็อดไว้ฟังเพลง“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็เดินไปสถานีตำรวจสิ อยู่ใกล้ๆ นิดเดียวเอง”“แล้วคุณไปที่ไหน ถึงใกล้สถานีตำรวจแบบนั้น”“ฉันไปลานออกกำลังกายชุมชน เล่นโน่นนี่จนเหงื่อโทรมเลย มันอยู่ใกล้ๆ สถานีตำรวจ”ทาวน์เฮ้าส์เวรุณีมีสถานที่นั้นหรือเปล่า ธรณ์ไม่ทันสังเกต สิ่งเดียวท
กลหัวใจซาตาน บทที่ 23 พิเศษ The Wedding 1
โนโมโฟเบีย เป็นการรวมสองคำคือ โทรศัพท์มือถือ (Mobile Phone) และ อาการกลัว(Phobia) ใส่ คำว่าโน (No) นำหน้าไปนิด ก็ได้คำศัพท์ใหม่ทันสมัยแปลว่ากลุ่มอาการติดโทรศัพท์มือถือ และกังวลใจว่าถ้าหากไม่มีมันจะเป็นอย่างไร สังเกตง่ายๆ คือ ห่วงแต่มือถือ เช็คหน้าจอตลอด วางไว้ใกล้ชนิดแค่ฝ่ามือคว้าภูสิตเหลือบตาจากข้อมูลไอแพ็ดที่ยกระดับปกสูทเทา แอบมองคนมีอาการดังว่าเจ้านายสวมเสื้อกั๊กน้ำเงินเข้มหลังโต๊ะทำงานหน้ามุ่ย พยายามกดมือถือโทร.ไปเบอร์ซ้ำๆ คิ้วใต้ผมหวีเสียเรียบขมวด ขบกรามเป็นสัน อันเป็นสัญญาณบอกว่าปลายทางไม่รับสาย“เซ็นก่อนดีไหมครับ แล้วค่อยโทร.ใหม่”เลขาฯคู่ใจเก็บไอแพ็ดแนบอก พยักหน้าไปทางเอกสารรอการอนุมัติซึ่งวางค้างเติ่งไว้นานแล้ว“ทิปไม่รับสายเลย ไม่แม้แต่จะโทร.กลับ”ธรณ์บ่น แต่ยังวางโทรศัพท์ไม่ห่างมือนัก หยิบปากกาหมึกซึมแท่งดำเงาเลื่อมราคาแพง ตวัดชื่อลงบนกระดาษ“นั่นมันเมื่อห้านาทีที่แล้วนะที่คุณติดต่อเธอ หลังจากนั้นก็จี้ตลอด สงสัยคุณทิปโทร.เข้าไม่ได้เพราะสายคุณสวนออกไปมั้งครับ”ภูสิตเผยยิ้มน้อยๆ เพราะหากมากกว่านี้ อาจเป็นเขาเองที่โดนระเบิดลง“เดี๋ยวเย็นนี้ก็เจอกัน”“เจอไม่กี่ชั่วโมงแล้วฉัน
กลหัวใจซาตาน บทที่ 22
“รู้ไหมพอผมห่างคุณ มันทำให้คิดอะไรได้มากขึ้น ผมขอโทษที่เคยว่าคุณเป็นผู้หญิงตอแหล เรื่องธิณาผมมองอะไรเพียงด้านเดียวมาตลอด น้องสาวผมไม่ใช่เด็กดีอย่างที่คิด เธอก็เป็นผู้หญิงตอแหลคนหนึ่งเหมือนกัน”ภูสิตพาธรณ์ไปคลับผู้ใหญ่ มีสาวๆ หุ่นเซ็กซี่ หลากหลายเชื้อชาติ หลายคนหน้าอ่อนจนเขานึกถึงน้องสาวขึ้นมา“ยอมรับนะในชีวิตผมเจอแต่ผู้หญิงเข้ามาหาผลประโยชน์ เพราะผมทั้งหล่อ ...รวย อย่าเถียงเพราะเป็นเรื่องจริง”ธรณ์ใช้นิ้วชี้แตะปากสวยที่กำลังเบ้เพราะหมั่นไส้เขาไว้อย่างล้อเลียน“ผมเลยระแวงผู้หญิง ตกลงความสัมพันธ์กับเธอไว้อย่างชัดเจน จนมาถึงทิป ...คุณเข้ามาพร้อมความสูญเสีย เหมือนพายุลูกใหญ่ในชีวิต การได้คุณมา ...ผมยอมรับ เพราะอารมณ์โกรธล้วนๆ เพราะฉะนั้นคุณจึงไม่จัดอยู่ในผู้หญิงแบบไหนๆ ของผม”...เพราะเธอพิเศษกว่าใคร สอนให้ธรณ์เรียนรู้หลายๆ อย่าง ทั้งการรับมือกับความสูญเสีย รวมถึงการมองพี่น้องด้วยสายตาเที่ยงตรง เยี่ยงมนุษย์ปุถุชนคนหนึ่ง มีด้านดีและไม่ดี“คุณไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่ผมอยากนอนด้วย แต่เหมาะจะเป็นแม่ของลูก เป็นคู่ชีวิต”ท่ามกลางสาวๆ เต้นโยกย้ายส่ายสะโพก อวดอกละลานตา แสงสีวับวาว จังหวะเพลงเร้าใจ ความ
กลหัวใจซาตาน บทที่ 21
แล้วคำทำนายของผู้จัดการก็เป็นจริง เมื่อเช้าวันต่อมามีการประชุมด่วนของผู้บริหาร ข่าวว่าธรณ์วีดีโอคอนฟอร์เรนซ์มาจากอเมริกาเพื่ออธิบายเรื่องต่างๆ“ท่าจะรอดยากนะคราวนี้ ภายในเดือนเดียวมีข่าวฉาวๆ ตั้งสองข่าว แถมเป็นเรื่องบนเตียงทั้งนั้น”เจ้ากรมข่าวลือหลายสำนักในธนาคารวิเคราะห์ เวรุณีตกเป็นเป้าเช่นเดียวกัน เธอเพียงยิ้มและตอบ“ไม่ทราบค่ะ”บ่ายวันนั้นธรณ์ลาออกจากการเป็นผู้บริหาร สำนักงานแทบจะเกิดการโกลาหล หุ้นธนาคารดิ่งลงไปหลายจุดเลยทีเดียว“นี่เราจะตกงานกันไหมเนี่ย คุณธรณ์เป็นคนถือหุ้นใหญ่ธนาคารเลยนะ ถ้าโดนเลย์ออฟจะเอาที่ไหนกิน”หลายเสียงบ่นมากระทบหู และความหดหู่วิตกต่ออนาคตก็กระจายไปทั่ว เวรุณีพลอยรู้สึกเศร้าไปด้วย ใจไม่ดีที่ตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งในเหตุการณ์ครั้งนี้ถ้าเวลาไม่เจอธิณา ทั้งสองก็ไม่ตาย คนปล่อยคลิปคงไม่กล้าทำอย่างนี้ถ้าเธอไม่เจอกับเขารูปถ่ายในเช้าวันนั้นคงไม่มีบางทีครอบครัวเวรุณีเองนั่นแหละที่อาจจะเป็นตัวซวยของเขาจริงๆ“จะกลับไปอยู่บ้านหรือคะ”ป้าเอื้องเอะอะ เมื่อเธอบอกจุดประสงค์“พักนี้ข่าวไม่ดีเยอะเกี่ยวกับฉันแล้วก็คุณธรณ์ อีกอย่างทิ้งบ้านไว้นานแล้ว จะกลับไปดูเสียหน่อย”เวร
กลหัวใจซาตาน บทที่ 20
“อ๊ะ”เธออุทานเสียงหวานเมื่อปราการด่านสุดท้ายถูกรูดไปด้วยมือเขา ธรณ์ลูบไล้ร่างนิ่มอย่างคลั่งไคล้ ริมฝีปากร้อนไล่สัมผัสหน้าท้องตึง เลื่อนมาจนถึงเนินเนื้อสาวความอุ่นชื้นพลิ้วแผ่วสัมผัสทาบทับ เวรุณีสะดุ้งเฮือกครางแผ่ว จนไม่เชื่อว่าเป็นเสียงตัวเองธรณ์ยกใช้มือช้อนประคองสองขาอวบขึ้น เมื่อการรุกรานหนักหญิงสาวก็จิกนิ้วกับผ้าห่มเพื่อบรรเทาอารมณ์ซึ่งพุ่งสูงทุกสัมผัสที่เชื่อมถึงกันแล่นสู่สมอง แตกกระจายพริ้งพรายดังฟองคลื่น ใบหน้าเชิดสะบัดไปมาเขารู้ว่าเธอพร้อมแล้ว และตัวเขาเองก็เช่นกัน ชายหนุ่มถอดกางเกงปลดปล่อยความแข็งขืนขึ้นผงาด เสือกกายขึ้นบน จูบปลอบประโลม ก่อนเริ่มบทรักหนักหน่วงเวรุณีรู้สึกดังตัวเองดิ่งลึกลงสู่ห้วงน้ำลึก ดำสนิท ...ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต มีแต่คนตรงหน้า“จับผมไว้สิทิป”เสียงเขากระซิบเหมือนมาจากที่ไกลๆ ลำแขนเธอถูกจับให้คล้องคอเพื่อยึดเหนี่ยวทุกครั้งที่การกระแทกกระทั้นและเสียวกระสันรุนแรงขึ้น เล็บเธอก็จิกลึกลงบนเนื้อแกร่งเพื่อระบายอารมณ์ความคับแน่นยามเคลื่อนไหวทำเขาขบกรามหนึบ พยายามสะกดกลั้นสัญชาตญาณดิบเถื่อนในใจตน แต่แล้วแรงเสียดสี เนื้อแนบเนื้อ ก็ทำสติสัมปชัญญะยะเขาขาดผึ่งธ
