เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 6
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-18 22:42:39“เดี๋ยวก่อนๆ”
เวรุณียกมือข้างหนึ่งเป็นเชิงห้ามเมื่อรถแล่นเข้าสู่ตัวบ้าน เขากึ่งลากกึ่งจูงเธอ เข้าไปยังห้องหนึ่ง แล้วประตูก็ปิดลง
“เรามีเรื่องต้องตกลงกัน”
เธอบังคับเสียงไม่ให้ตระหนก เมื่อกวาดตาไปสะดุดกับเตียงใหญ่
“ว่ามา...”
เขาเดินเลี่ยงไปถอดเข็มขัดวางบนโต๊ะ ดึงเสื้อออกนอกกางเกง
“เรื่องเงินสิบล้าน”
เขาผินหน้าส่งยิ้มเยาะ
“คุณจะได้ทันทีหลังลูกผมคลอด”
“หน้าที่การงานต้องยังคงเดิม หลังท้องฉันต้องได้ชีวิตเดิมกลับมา”
“ไหนคุณยื่นใบลาออกแล้วยังไงล่ะ”
เขาย้อน เธอฝากมากับหนุ่มหน้าขาวท่าทางหงอๆ เลขาฯที่สั่งให้จับตาดูเวรุณี เอามารายงานแทบจะทันทีที่จดหมายถึงมือผู้จัดการเธอ
“ก็...”
หญิงสาวกลอกตา คิดหาคำแก้ตัว
“ก็คุณตามฉันเจอแล้วนี่ เท่ากับการหนีเป็นโมฆะ”
“คุณนี่ขี้โกงนะรู้ไหม”
ธรณ์หันกลับมาเต็มตัวพร้อมแสยะยิ้มร้าย
“ไม่เท่าคุณหรอกน่า”
เวรุณีมองตาท้าทาย ไม่กลัวการข่มขู่นั้นเลย
“ผู้ชายเลวกับผู้หญิงตอแหล เราสองคนก็พอๆ กันนะเวรุณี คุณมีชื่อเล่นไหม ชื่อจริงยาวเป็นบ้า”
“ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก คุณอยากเรียกฉันว่ายังไงก็เรียก”
“หวงกระทั่งชื่อเล่นหรือยังไง”
ธรณ์ไพล่นึกไปถึงแต่หนุ่มคนส่งจดหมายลาออกของเธอ
“ยังไงเราก็ต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน จนกว่าลูกผมจะเกิด”
“เรียกเวรุณีนั่นแหละ”
“ไม่เอา”
เป็นการเถียงที่ไร้สาระที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา ธรณ์กึ่งรำคาญกึ่งอยากเอาชนะ
“อะไรที่ณีๆ ...ฟังแล้วเหมือน”
“โสเภณีงั้นเหรอ!”
เขาเลิกคิ้วที่คำแรงๆ หลุดจากปากอิ่ม ร่างสูงย่างสุขุมมาใกล้ เธอถอยหลบจนติดกำแพง มือแกร่งสองข้างค้ำยันกดไหล่บางไว้ไม่ให้หนี ใบหน้าคมเคลื่อนเข้าหา
“ตามใจ ถ้าคุณอยากให้ผมเรียกอย่างนั้นต่อหน้าคนอื่น”
“ทิป ...ฉันชื่อเล่นทิป”
เวรุณียอมแพ้ พยายามเบี่ยงกายหลบการรุกราน
“ดีมาก ผมชอบคนว่าง่ายๆ”
ริมฝีปากร้อนก้มลงปิดปากเวรุณีไว้สนิท ซอกซอนลิ้มรสหวาน โดยไม่สนใจกับอาการขัดขืน ทั้งฟันงับ ทั้งมือเล็กผลักไส ซ้ำยังซบหน้าลงบนซอกคอนุ่ม จมูกโด่งไต่ลงสู่ใต้ปกเสื้อ สัมผัสความอวบนิ่มที่รบกวนจิตใจ ขบเม้มทิ้งรอยด้วยความมันเขี้ยว
เวรุณีสะดุ้งเฮือกกับความรู้สึกแปลกใหม่อันเจ็บแปลบ ตัวอ่อนกับความปรารถนาอันล้ำลึกรุนแรงนั้น มือเปลี่ยนเป็นขยุ้มอกเสื้อเขาคลายอารมณ์
ธรณ์ผละจากอกอวบ พ่นลมหายใจแรง แขนข้างหนึ่งลดลง รวบขาเธออุ้มขึ้น หญิงสาวผวาจนเผลอวาดแขนคล้องคอเขาไว้ด้วยกลัวตก ขายาวไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียง ธรณ์วางเธอลงแผ่วเบา ข้อศอกแข็งแรงท้าวคร่อมเวรุณีไว้ ดวงตาสองคู่ประสานกัน พลันเขาก็เลื่อนมือมาแตะสะโพกเธอ ล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์โยนลงข้างเตียง
“อัฐิเดี๋ยวเอาไปไว้ในห้องพระ”
แล้วก็จุมพิตปิดกั้นเสียงค้านเธอไว้อีกครา พร้อมมืออุ่นที่สำรวจแทรกลึกใต้เนื้อผ้า วนเวียนบีบเคล้นคลึงหน้าอกในชั้นในลูกไม้
เวรุณีรู้สึกดังมีประจุไฟแล่นแปลบจากส่วนที่เขาสัมผัส นำพาอารมณ์รัญจวนประหลาดขึ้นสู่สมอง
ธรณ์ปลดตะขอเสื้อในออกอย่างง่ายดายด้วยมือข้างเดียว ผิวปลายปทุมถันบางอ่อน ยามโดนอากาศชูชันอย่างไม่ตั้งใจ เขาดูดเม้มอย่างกระหาย ทดแทนเวลาที่อดกลั้นมาหลายชั่วโมง
ลิ้นสากชื้นโลมเลียจนเจ้าของร่างราวใจจะขาด บิดกายหนีต้านความหวานซ่านตามสัญชาตญาณ แต่เขายังตรึงเธอไว้ มือยกม้วนถอดเสื้อยืดเวรุณีออกโดยเร็ว จากนั้นเหวี่ยงลงพื้นไม่ใยดี
ภาพกลางเตียงคือเธอตาปรือและเปลือยท่อนบน ซึ่งทำเอากลางลำตัวเขาร้อนร้น อกขาวอวบกระเพื่อมแรงตามลมหายใจเข้าออก
ยั่วยวนให้เขากดใบหน้าลงฟอนเฟ้น สลับกับใช้มือแข็งๆ ไต่ตามส่วนเว้าโค้ง เคลื่อนลงด้านล่าง ปลดตะขอกางเกงยีนรูดออกไปพร้อมกางเกงในตัวเล็กของเธอ
เวรุณีหายใจสะดุด เมื่อนิ้วเรียวเคลื่อนเข้าสู่ลานดอกไม้งามแห่งชีวิต
“อย่า...ได้โปรด คุณ...”
เธอขอร้องเสียงแหบแห้ง ยกแขนดันบ่ากว้างทัดทานคนรุกราน
“เรียกผมว่าธรณ์สิ ...ทิป”
ธรณ์เงยหน้าจากอกอุ่นบอกคนร่วมเตียง การตอดรัดรุนแรงทำใจเขาแทบคลั่ง
“คุณธรณ์ได้โปรด...”
เวรุณีดีดตัวตามแรงนิ้ว กัดฟันกลั้นเสน่หาซ่านที่กำลังครอบงำให้สติลางเลือน ...หลุดออกไปทุกที
“ได้โปรด...”
เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังขออะไร แต่ธรณ์รู้ มือเขาทำงานเร็วเท่าความคิด ปลดเสื้อผ้าพันธนาการออกโดยเร็ว แนบเบียดอกแน่นเสียดสีอกนิ่มนวล
เขาครอบครองริมฝีปากเธออีกครั้ง ปลายลิ้นหยอกเอินพันพัว แทรกขาแกร่งแยกปลีน่องเธออก เรือนกายด้านล่างที่แนบชิด เคลื่อนไหวเชื่องช้า ใจเวรุณีแทบหยุดเต้นเมื่อตระหนักได้ว่ามันคืออะไร
“อย่าเกร็งสิทิป”
ธรณ์เสียงลอดไรฟัน เมื่อความคับแน่นบีบรัดเข้ามา ประวัติเธอดี ...ขาวสะอาด จนไม่อยากเชื่อว่าจะรอดมือผู้ชายมาจนถึงป่านนี้
“ผ่อนคลายนะ เชื่อผม”
เขาปลอบด้วยการไล้จุมพิตแผ่ว ตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตา แก้มใส และหยุดลงวนเวียนเนิ่นนานบริเวณริมฝีปาก ค่อยๆ ขยับส่วนล่างช้าๆ ให้คุ้นเคย
กระนั้นเวรุณียังเจ็บแปลบจนกระเถิบถอยหนี ธรณ์ต้องเปลี่ยนมือมายึดเอวคอดไว้มั่น ไม่สนเล็บที่จิกข่วนระบายอารมณ์หวาม
การเคลื่อนไหวเชื่องช้าเป็นไปได้สักพัก ก็กลับทวีรุนแรงขึ้น ธรณ์บดขยี้ปากบางระงับความรุนแรงที่ปะทุอยู่ข้างใน เธอสมองตื้อ ด้วยเขารุกรานหนักไปหมด จนเผลอครางเสียงหวาน
ธรณ์หมดความควบคุมตนในตอนนั้นเอง สะโพกแกร่งถาโถมเข้าหา เคลื่อนไหวเร็วร้อนครั้งแล้วครั้งเล่า ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนจะคลั่ง ยึดเอวเธอแน่นดังเป็นร่างกายตน กล้ามเนื้อบดเบียดตึงแน่นทุกส่วน รับรู้ถึงแรงรัดขั้นสุดที่บีบดังจะให้กายขาดออกจากกัน
เวรุณีหวีดร้อง เมื่อความหวานแหลมพาเธอลอยขึ้นสู่ที่สูง ไปแตะสายรุ้งแสนสวย เอื้อมมือสัมผัสนิดก็แตกพร่างพราวเป็นละอองไอเย็นดังน้ำฝน
ธรณ์พุ่งทะยานตามไปติดๆ ด้วยการแทรกกายหนักอีกไม่กี่ครั้ง เขาคำรามในลำคอ ก่อนปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตเข้าสู่เวรุณี ใบหน้าคมซบลงกับอกละลานตา จมูกสูดกลิ่นเหงื่อปนไอสาว
“ออกไปได้แล้ว”
เธอไล่ทั้งยังหอบ รวบรวมกำลังที่เหลือ ยกมือผลักเขาออก คนตัวหนักใหญ่ไม่ไหวติง เขาครอบครองเธอทั้งภายนอกและภายใน
“เมื่อกี้ยังพูดได้โปรดๆ อยู่เลย คราวนี้จะไล่ซะแล้ว”
เป็นครั้งแรกที่เวรุณีเห็นเขายิ้ม ...อย่างน้อยก็ดูจริงใจที่สุด
“คุณตัวหนัก ฉันหายใจไม่ออก”
เธอหน้าแดง เลี่ยงหลบตา
“งั้น!”
ชายหนุ่มจับเอวพลิกตัวเธอขึ้นบน กลายเป็นเธอทับร่างเขาในท่าคุกเข่า โดยยังมีการสอดแทรกอยู่
“จะทำอะไรน่ะ”
ธรณ์ยึดเอวเว้าไว้มั่น ตาเป็นประกาย
“แบบนี้คุณจะได้ไม่หนักไง”
มือเคลื่อนขึ้นบีบเคล้นอกอย่างมันในอารมณ์
“ฉันเจ็บนะ เบาหน่อยสิ”
เธอนิ่วหน้า พยายามปัดการรุกรานที่ไม่เบาเลย
“มันเขี้ยวจัง อกคุณอวบจริง”
เวรุณีซ่อนรูปกว่าที่เห็น รูปร่างล้นมือและเต็มไปด้วยเลือดเนื้อ
“จะหวงไปทำไม ยังไงคุณก็เป็นของผมแล้ว”
“แค่ระยะเวลาที่ผลิตลูกให้เท่านั้นค่ะ แล้วเราก็จบกัน”
“คิดกระทั่งถึงตอนนั้น แล้วเหรอ”
เธอเม้มปากเชิดหน้า ยิ่งทำให้ปทุมถันชูชันยิ่งขึ้น
“ใช่สิคะ คุณเป็นคนบอกข้อเสนอมาเองนี่ ลืมแล้วเหรอ”
“งั้นผมขอเตือนอีกอย่างนะทิป”
เล็บแข็งแรงจิกกุมลงบนสะโพกนิ่ม ดวงตาดำส่อแววมีโทสะนิดๆ
“ระหว่างอยู่กับผมห้ามพูดถึงผู้ชายอื่นเด็ดขาด”
จากนั้นก็เคลื่อนขึ้นลงคุมจังหวะ ร่างบางกระเด้งกระดอนจนต้องใช้สองมือยันอกเขาไว้เป็นที่พึ่ง รู้สึกถึงความแกร่งแทรกผงาด
“เหมือนผู้หญิงตอแหลคนอื่นของคุณงั้นสิ!”
เวรุณีกำลังต่อต้านความรู้สึกซ่านสยิว ต่อประสบการณ์กามารมณ์แปลกใหม่
“ใช่ ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงตอแหลคนเดียวของผม”
ธรณ์กระแทกทั้นเธอแรงจนตัวโยนด้วยอารมณ์ดิบ ก่อนโน้มคอเวรุณีมาจูบ และสอนบทเรียนต่อไปแห่งดำกฤษณา จนค่อนคืนโน่น เธอจึงผล็อยหลับคาอกเขาด้วยความเพลีย
บทที่เกี่ยวข้อง
กลหัวใจซาตาน บทที่ 7
ปรกติธรณ์เป็นคนตื่นเช้า แม้จะทำงานดึกสักเพียงใด แต่วันนี้ชายหนุ่มพลิกตัวด้วยความเกียจคร้าน มือยาวควานไปทั่วเตียงกว้าง ก่อนค่อยๆ ลืมตา แล้วพบว่าตนอยู่เพียงลำพังเขานิ่วหน้ากัดฟันกรอดเมื่อระลึกได้ว่าเมื่อคืนใช้เวลาบนเตียงอยู่กับใคร เวรุณีหนีไปอีกแล้ว ผู้หญิงเลี้ยงไม่เชื่อง จอมโกหก!ธรณ์หยิบกางเกงบนพื้นมาใส่ลวกๆ เปลือยอกออกไปนอกห้อง สาวใช้ที่กำลังขึ้นบันไดมาถึงกับผวา ด้วยเจ้านายของบ้านหน้าถมึงทึง แต่งตัวไม่เรียบร้อย ผิดจากมาดเนี๊ยบๆ ที่เคย“เห็นผู้หญิงที่มากับฉันเมื่อคืนนี้ไหม”สาวใช้สั่นหน้า พอดีกับป้าเอื้อง แม่บ้านใหญ่ตั้งแต่รุ่นพ่อตามหลังเธอมาพอดี“เธออยู่ในห้องพระค่ะ”ธรณ์สาวเท้ายาวๆ ไปตามทางที่บอกทันที ร่างอวบอัดนั่งพับเพียบเหม่อมองพระพุทธรูปและโกศอัฐิบนหิ้ง เบื้องหน้าเธอมีกระเป๋าสตางค์บรรจุซองอัฐิที่เขาเคยเห็นวางเลยถัดจากหัวเข่าเขาคบกับผู้หญิงก็มาก ร่วมเตียงมาก็บ่อย เวรุณีคนเดียวเท่านั้นที่มาหลบอยู่ในห้องพระ“นั่นพ่อแม่กับน้องสาวผม”เธอสะดุ้งเฮือกหันขวับมองตาวาว เขากอดอกพิงไหล่สบายๆ กับกรอบประตู“ในโกศยังไงล่ะ”“คุณตื่นแล้วก็ดี ฉันจะได้กลับบ้าน”“กลับไปทำไม”ตาคมโลมเลียใบหน้ากระจ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10กลหัวใจซาตาน บทที่ 8
“ฉันไม่ใช่เมียเก็บใคร!”เวรุณีตวาด ใบหน้าร้อนผ่าว ผู้มาใหม่กอดอกเอียงคอ เบ้ปาก“เออ! จริงด้วยสิเนอะ อ้วนออกอย่างนี้ ธรณ์คงไม่รสนิยมแย่ลงหรอก”“พูดดีๆ สิคุณ มาว่าคนเพิ่งเคยเจอกันอย่างนี้ เสียมารยาทนะ”เธอพยายามข่มอารมณ์ กำมือสองข้างแน่น“เธอมาอยู่ที่นี่มืดๆ ค่ำๆ ได้ยังไง แต่งตัวอย่างนี้เป็นพนักงานธนาคารธรณ์ใช่ไหม”ดวงตาแต่งแต้มเครื่องสำอางอย่างประณีตสำรวจเธอ ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า“แล้วจะขึ้นไปชั้นสองทำไม นั่นน่ะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเจ้านายนะ”“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”เวรุณีตีรวนเชิดคอบ้าง ผู้มาใหม่กลับมองเป็นท้าทาย“จองหองนักนะเธอ เป็นแค่พนักงานบริษัทเขาแท้ๆ รู้ไหมฉันเป็นใคร”“ไม่รู้สิคะ ฉันไม่ได้อัลไซเมอร์เหมือนคุณ กระทั่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร”ป้าเอื้องเลิกคิ้ว ทึ่งในพิษสงของสาวอวบ ส่วนอีกคนทิ้งแขนลงข้างตัว ปากสั่นเตรียมจะกรี๊ด“แก...แก”“ฉันไม่ได้ชื่อแกค่ะ ชื่อเวรุณี อยากรู้ว่าฉันเป็นใครก็ให้ถามคุณธรณ์เอง”ว่าแล้วก็เดินขึ้นบันได แต่ผมกลับโดนจิกทึ้ง กระทั่งเธอต้องยึดราวไว้ไม่ให้ล้ม“งั้นวันนี้เธอจะได้รู้ว่าฉันเป็นใคร”สาวคนนั้นออกแรงกระตุก จนศีรษะเวรุณีหงายเชิด จำต้องปล่อยมือ หน้าเหยเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10กลหัวใจซาตาน บทที่ 9
“ปล่อยสิ ...ปล่อย! ขอตบยัยบ้านี่ให้หายแค้นสักทีเถอะ”เธอดิ้นกระทืบเท้าร่าๆ มองตามมิราที่ภูสิตกึ่งลากแขนกึ่งจูงออกจากบ้านอย่างไม่พอใจ“ไม่ยอมให้มาจิกหัวเรียกฉันว่าอ้วนหรอก”เขาอมยิ้มมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่คิดว่าเวรุณีอ้วน ...แค่อาจจะเกินมาตรฐานผู้หญิงคนก่อนๆ อยู่ซักหน่อย ธรณ์ชอบที่เธอเต็มไม้เต็มมือดี“ฉันไม่ได้อ้วนแค่อวบเฉยๆ”แต่ดูท่าเจ้าตัวจะไม่ชอบเรื่องน้ำหนักเอามากๆ ตวัดตาเขียวๆ ใส่เมื่อเห็นรอยยิ้ม เข้าใจว่าเขาเห็นด้วยกับสาวสวมเกาะอก“ฤทธิ์มากจริงคุณ ดูสิ! ทำข้าวของผมเสียหายหมด”ชายหนุ่มเสกวาดตาไปยังความพินาศบนพื้น ข้าวของพัง เศษแจกันกระเบื้องแตก ส้นสูงอยู่คนละทิศละทาง“ฝีมือยัยมีรา...ของคุณโน่น ไปเปิดดูกล้องวงจรปิดได้เลย”เวรุณีลากเสียงคู่กรณีให้พ้องกับสิ่งมีชีวิตที่ก่อให้เกิดเชื้อโรค“ปรกติมิราไม่ใช่คนอย่างนี้นะ”ธรณ์พึมพำกับตัวเองแต่กลับเข้าหูคนกำลังหน้ามืดด้วยอารมณ์โกรธ“อะไร นี่เข้าข้างยัยนั่นเหรอ ฉันต่างหากล่ะที่ถูกกระทำ คุณนี่แย่ที่สุด!”เท้าเปลี่ยนมากระทืบบดเบียดเขาอย่างแรง ธรณ์เจ็บแปลบ เผลอปล่อยมือเธออก“เลวพอกันทั้งคุณ ทั้งยัยมีรานั่นเลย”นอกจากทำร้ายเท้า ยังลามมาทุบถอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 10
“เสื้อผ้าคุณอยู่โน่นนะ”หลังอาบเสร็จ ธรณ์พามายืนข้างเตียง เขาใช้ผ้าขนหนูนุ่มเช็ดตัวเธอทุกส่วนสัด โดยอ้อยอิ่งอยู่บริเวณหน้าอก“ให้ฉันนอนห้องอื่นเถอะ”มือเล็กปัดป้องการใช้ผ้าขนหนูรุกราน ตามองไปยังประตูเลื่อนซึ่งเดาว่าเป็นห้องแต่งตัว“ผมไม่ชอบเดินไปเดินมาตอนกลางคืน ทำเสร็จที่ไหน ก็นอนที่นั่นเลย”จมูกเขาหอมอกเธอ สูดดมไอสาว“คุณสปอร์ตกับสาวๆ อย่างนี้บ่อยๆ เหรอ”เวรุณีงอตัว เป็นผลให้อกห่างหน้าเขา เพื่อเลี่ยงการสัมผัส“ผมจะทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ”ธรณ์รวบเอวเธอกลับเข้าใกล้ ริมฝีปากร้อนๆ ครอบครองปลายปทุมถัน เวรุณีบิดตัวไปมา มือสอดใต้ศีรษะเขาด้วยความซ่านสยิว“อาบน้ำแล้วนะคุณ...”“ไว้อาบใหม่ด้วยกันก็ได้”ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนจะคลั่ง ไม่เต็มอิ่มเสียทีกับการตักตวงความสุขจากร่างกายเธอ“อย่าเลย ...พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้านะคุณ”เวรุณีขอความเห็นใจ และเผลอครางแผ่วเมื่อเขาขบเม้มเนื้อนิ่ม“ไม่เป็นไรผมจะไปส่ง แล้วก็นะทิป เลิกเรียกผมว่าคุณสักที เรียกชื่อผมว่า...ธรณ์สิ”เขาบอกเสียงอู้อู้ ลิ้นสากชื้นลากวนชิมความปลั่งปลั่งแห่งปทุมคู่วัยสาว“เรียกสิ อย่าดื้อ”ธรณ์ทำโทษด้วยการลงเขี้ยวบนเนื้อขาวๆ เวรุณีสะดุ้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 11
วงอาหารกลางวันในโรงอาหารไม่ใหญ่นัก มีเพื่อนพนักงานสนิทกันอยู่ไม่กี่คน ต่างคุยสรรพเพเหระไปเรื่อย ทั้งหนังละคร และข่าวบนโซเซียลปนหน้าหนังสือพิมพ์ความสุขมักอยู่ไม่นาน เพราะหลังจากนั้นจู่ๆ ระบบก็ขัดข้อง เวรุณีต้องค้อมศีรษะไหว้ขอโทษลูกค้าหน้าเคาน์เตอร์ตลอดบ่าย กว่าระบบจะใช้งานได้อีกครั้งก็เกือบสี่โมงเย็น เธอต้องอยู่สะสางงานวันนี้จนเสร็จ เกือบทุ่มจึงได้เปิดล็อคเกอร์เก็บของกลับหน้าจอโทรศัพท์มือถือมีเบอร์ไม่ได้รับหลายสาย ...ไม่คุ้นตา เวรุณีเหนื่อยทั้งใจ เมื่อยหลัง ปวดท้อง จึงไม่สนใจ เรียกแท็กซี่กลับบ้านธรณ์เลยชายหนุ่มลงจากรถด้วยอารมณ์กรุ่นๆ เวรุณีไม่รับสาย ไม่แม้แต่จะรอเขากลับ จนต้องใช้ภูสิตลงไปดูที่แผนกเธอ ป้าเอื้องรายงานทันทีที่เห็นเขาเข้ามาในห้องโถง“คุณเวรุณีขึ้นห้องไปนานแล้วค่ะ”หญิงชราไม่เรียกชื่อเล่น แต่เรียกเต็มยศ ด้วยธรณ์ไม่ได้แนะนำว่าเธอเป็นอะไร บอกแต่เพียงว่า ...เธอเป็นคนมาอยู่ด้วย ป้าเอื้องจึงต้องดูแลตามหน้าที่อารมณ์คุอยู่เบาลงทันทีเมื่อเห็นร่างอวบ นอนตะแคงข้างห่มผ้าบนเตียง ลมหายใจผ่อนลึกสม่ำเสมอ เธอหลับตั้งแต่หัวค่ำ น่าจะเป็นเพราะวันนี้ระบบธนาคารล่ม ลูกค้าหน้าเคาน์เตอร์ทำธุรก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 12
เวรุณีโล่งใจเมื่อได้ยินเสียงเปิดน้ำ ...คืนนี้จะได้นอนหลับสนิทไร้คนกวนเสียที ขณะกำลังเคลิ้มๆ ท่อนแข็งอุ่นก็มาพาดผ่านหน้าอก แถมยังเกาะกุมแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ“เอามือคุณออกไปสิ”ดันเท่าไรท่อนแข็งๆ ก็ยังกลับมาที่เดิม มิหนำซ้ำยังบอก“ทำตัวนิ่งๆ เป็นหมอนข้างไปทิป อย่ากวนอารมณ์ ไม่งั้นผมอาจจะบ้าดีเดือดฝ่าไฟแดงได้นะเอ้า”คางเขาเกยบนเรือนผมนุ่ม แขนรวบร่างเธอมาใกล้ เวรุณีรู้สึกถึงสัมผัสดุดันดุนบริเวณเอว“วันนี้ผมก็เหนื่อยไม่แพ้คุณหรอก”คนฟังอยากจะค้อนนักเชียว เสียแต่ว่าติดที่คางเขาเกยศีรษะอยู่ ทีอย่างนี้ล่ะบอกเหนื่อย เมื่อครู่ทำท่าจะ ‘จัดการ’ เธอขนาดนั้น ธรณ์เป็นผู้ชายช่างบังคับ ลามก และเอาแต่ใจอย่างที่สุด ร้ายกาจผิดกับหน้าตาดีๆเวรุณีเกลียดเขา ไม่ชอบทุกการกระทำ ...ไม่ ...ไม่ ...ไม่ เธอคิดวนเวียนแต่คำนี้ จนพ่ายแพ้ต่อความเหนื่อยล้า ผล็อยจมลงสู่นิทรารมย์ธรณ์ตื่นเช้ามาด้วยอาการหงุดหงิดเล็กๆ เมื่อเวรุณีไม่อยู่บนเตียง เขาสวมเสื้อคลุมเดินออกไปดูในห้องพระ ไร้เงาเธอ เห็นเพียงซองพลาสติกใส่อัฐิ ...ซึ่งจำได้ว่าเป็นของพ่อแม่กับน้องเธอ วางบนโต๊ะหมู่บูชา“คุณเวรุณี อยู่หน้าบ้านค่ะ เธอรอตักบาตร”สาวใช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 13
“จะไปรู้เหรอ บ้านคุณเองนี่ ฉันก็อยู่กับคุณตลอด”เธอแหว“คุณทำฉันต้องออกจากงานเลยทีนี้”“ไม่มีใครไล่คุณออกหรอกน่า ถ้าผมไม่เซ็นอนุมัติ”ธรณ์เขียนคำสั่งให้ภูสิตไปจัดการหาต้นตอที่มาของรูป“แล้วคนเขาจะเชื่อมือผู้บริหารที่เป็นสมภารกินไก่วัด ฟาดเรียบลูกน้องตัวเองเหรอ”“คุณพูดเหมือนผมเป็นไอ้เข้ ลากเหยื่อลงน้ำเลยนะ”จากโกรธกลายเป็นขำ เวรุณีมีวิธีเปรียบเปรยเชยๆ ตลกดี“ฉันว่าคุณร้ายกว่าไอ้เข้อีก”เธอเหน็บ“เอาล่ะๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว คุณไปทำงานของคุณไป เดี๋ยวผมจัดการกับคนปล่อยรูปให้ เย็นนี้ค่อยเจอกันที่บ้าน”“นี่คุณยังจะให้ฉันอยู่ที่บ้านอีกเหรอเนี่ย ข่าวออกมาขนาดนี้”ธรณ์รู้สึกเธอวีนมากกว่าปรกติ หรือจะเป็นอย่างที่เพื่อนหนุ่มๆ เขาชอบแซวแฟนตัวเองว่าวันแดงเดือด หงุดหงิดเพราะประจำเดือน แต่ไม่อยากที่เขาจะรับมือ“งั้นคุณกลับบ้านไปก่อน เดี๋ยวผมจัดการที่เหลือให้”“บ้านฉัน”ธรณ์นิ่วหน้า“บ้านผมต่างหาก เชื่อสิผมจัดการได้”“แล้วมันจะไม่ยิ่งเป็นข่าวเหรอ รูปนี่ก็ถ่ายที่หน้าบ้านคุณนะ”เขานิ่งไปสักครู่ จนเวรุณีคิดว่าตัวเองชนะ จะได้กลับบ้านแล้ว“เดี๋ยวให้ป้าเอื้องกับคนของผมเอารถอีกคันมารับ วันนี้ไม่ต้องอยู่หน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21กลหัวใจซาตาน บทที่ 14
“ไม่ใช่นะคะ ธรณ์ มิราถูกใส่ร้าย มิราไม่รู้จักคนพวกนี้เลย”เธอส่งสายตาหวานซึ้งอ้อนวอน เวรุณีเห็นแล้วเบ้ปาก“อย่าปฏิเสธเลยมิรา คนพวกนี้เขาสารภาพหมดแล้วล่ะ”ธรณ์เล่าอย่างเหนื่อยหน่าย งานก็มากอยู่แล้ว ยังจะต้องมาจัดการเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนี้อีก“มิราไม่ได้ทำอะไร มิราไม่ผิดนะคะ ธรณ์นั่นแหละเย็นชากับมิราก่อน เอายัยนี่มาไว้ในบ้าน”เวรุณีที่นั่งนิ่งอยู่นาน เมื่อโดนจิกหัวเรียกเริ่มมีอารมณ์ขึ้นบ้าง ขยับตัว จนมือแข็งๆ ต้องจับแขนไว้“ธรณ์ไม่สนใจมิราเลย”“ถ้าผู้ชายไม่สนใจ เธอก็ไม่ควรไปปล่อยภาพ ปล่อยข่าวลือให้คนอื่นเสียหาย”เวรุณีปัดมือเขาออกอย่างฉิวๆ“ก็เขาเป็นของฉัน ...มาก่อนเธอ”มิราตาวาวโรจน์คั่งแค้นที่เสียหน้าถึงสองครั้งสองครากับผู้หญิงที่มองว่าด้อยกว่าตน“จะเอายังไงล่ะ คุณที่เป็นของเขา แล้วฉันมาทีหลัง”วงหน้ากลมหันถามคนต้นเหตุ ส่อแววตำหนิเต็มที่“ผมไม่ใช่คนผิดนะ”ธรณ์หลุดปากไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะนึกได้ว่าเคยเห็นสายตาแบบนี้ที่ไหน ...สายตาแม่มองลูกทำความผิด“ก็ผู้หญิงคนนี้บอกว่าคุณเป็นของเขา”“คุณก็เป็นของผมเหมือนกันนะ”เวรุณีอ้าปากค้าง หน้าซับสีเลือด ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ มิราอยากจะกรี๊ดกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
บทล่าสุด
กลหัวใจซาตาน บทที่ 28 พิเศษ The Wedding 6 (จบ)
“สวยเหมือนนางฟ้าเลย”อาม่าชมเปาะ เมื่อการแต่งหน้าอันยาวนานสิ้นสุดลง เวรุณีก็อึ้งไปเหมือนกันเมื่อมองภาพในกระจก ผู้หญิงในชุดขาวที่สวยเกินจินตนาการ“อาธรณ์อีต้องตะลึงเหมือนกันแน่ๆ”อาม่าหัวเราะคิก ท่านมาอยู่กับเธอตั้งแต่เช้ามืดในวันงานแต่งงานอันแสนวุ่นวาย“คุณภูสิตโทร.มาตามแล้วค่ะ”เว็ดดิ้งเพลนเนอร์เร่ง รีบมาช่วยยกชายกระโปรงฉลุลายลูกไม้ กลุ่มเจ้าสาวจึงได้พากันทยอยออกจากห้องอาม่าพูดอะไรสักอย่างแว่วๆ เวรุณีไม่ทันได้ฟัง ด้วยหูก็อื้อ ตาก็หนักเพราะขนตาปลอมหนามือใหญ่คุ้นเคยจับเธอไว้ พร้อมกระซิบ“ทิปสวยมากเลยครับ”น่าเสียดายที่ขนตาปลอมเยอะไปหน่อย เธอจึงไม่ได้เห็นหน้าเขาว่าปลื้มเพียงใด ธรณ์พาเธอเดินผ่านไปในประตูใหญ่ ที่มีเสียงดนตรีและแสงเฟลชกล้องรัวต่อเนื่อง“บ่าวสาวยิ้มครับ ยิ้ม”เวรุณีพยายามตามเสียงที่บอก แต่หน้าตึงเครื่องสำอางจนไม่รู้ว่าตนเองยิ้มจริงหรือแค่แสยะเขาพาเธอเดินขึ้นเวที ก่อนพิธีก่อนจะพูดอะไรสักอย่างที่ฟังไม่ทันทุกอย่างรวดเร็วเหลือเกินในความรู้สึกเธอ วงดนตรีเล่นเพลงรักหวาน ภูสิตแอบมากระซิบเจ้าบ่าว“ไฟล์สไลด์รูปพรีเวดดิ้งเสียครับ รอสักครู่เว็ดดิ้งแพลนเนอร์กำลังให้วินมอเตอร์ไซด์เอ
กลหัวใจซาตาน บทที่ 27 พิเศษ The Wedding 5
แขกกลับประมาณสามทุ่ม อาม่าบ่นอยากอยู่คุยด้วยมากกว่านี้ แต่ติดเรื่องสุขภาพ อายุมากและเดินทางมาไกล ทำให้เพลียมาก ท่านเล่าให้ฟังว่ามีบ้านอยู่อีกแห่งแถวปทุมธานีพจนารถกลับเป็นรายถัดมา ด้วยรับรู้ถึงบรรยากาศ “ไล่” ของธรณ์เวรุณีช่วยแอนเก็บล้างภาชนะ เขากับภูสิตอาสาจะช่วย แต่เธอปรามไว้ ให้เหตุผลว่าครัวเล็ก เกะกะกันเสียเปล่าๆ ทั้งสองจึงมานั่งดูโทรทัศน์หน้าโซฟา“คุณทิปไปไหน”ธรณ์ถามเมื่อแวะห้องน้ำข้างครัวแล้วเห็นแอนคนเดียว“ขึ้นไปข้างบนตั้งนานแล้วค่ะ”เขาพยักหน้า ก่อนตามขึ้นไป ห้องเวรุณีปิดประตูเงียบ แต่มีไฟลอดออกมาจากห้องพระเธอพนมมือพับเพียบหน้าโกศบรรจุอัฐิคนในครอบครัว ธรณ์ย่อตัวลงนั่งข้าง เขาเห็นน้ำตาน้อยๆ เอ่อคลอคลองจักษุ“ร้องไห้ทำไม”“ฉันดีใจที่พ่อแม่ ไทม์ ยังห่วง ดลใจให้พวกอาม่ามา แต่ก็เศร้าเพราะคิดถึงพวกเขา”ธรณ์เอื้อมมือไปโอบศีรษะเธอมาแนบชิด“ทุกอย่างเหมือนกับฝันไป จู่ๆ ฉันก็มีญาติตั้งเยอะ” เวรุณีเล่าเสียงเครือ“สมัยก่อนฉันอิจฉามาก เวลาปิดเทอมที่เพื่อนๆ ได้ไปอยู่บ้านปู่ย่าตายาย ได้แต่คิดว่าทำไม่ครอบครัวไม่มีญาติเลย”“ไม่ใช่ฝันหรอก ทุกอย่างเป็นความจริง”“มันเร็ว เกิดขึ้นกะทันหัน”เวรุณี
กลหัวใจซาตาน บทที่ 26 พิเศษ The Wedding 4
ตะวันคล้อยจากฟ้า จวนเจียนจะลาลับ วันที่น่าเบื่อหน่ายของหลายคนอาจใกล้สิ้นสุด ทว่าความสุขของธรณ์เพิ่งเริ่มต้นรถคันงามกำลังแล่นฝ่าการจราจรแออัด มีปลายทางคือทาวน์เฮ้าส์หลังน้อยของเวรุณีธรณ์จงใจไม่โทร.หาเธอ ให้ภูสิตเตรียมไวน์ดีๆ ไว้ เพื่อดื่มคู่กับอาหารอิตาเลียน เขาตั้งใจให้เป็นเซอไพรส์ แต่การจราจรก็ติดสาหัสสากรรจ์เหลือเกิน“ให้ผมโทร.บอกคุณทิปไหมครับว่าเราจะไปถึงช้าหน่อย”ภูสิตถามจากเบาะหน้าข้างคนขับ“ไม่ต้องหรอก ทิปเขาเข้าใจ”ข้อดีของการไม่ติดโทรศัพท์คือเวรุณีไม่โทร.ตามจิกเขา เธอจะรอถ้าเขาบอกว่าจะไปหา และธรณ์ก็ไม่เคยผิดนัดเสียด้วยเวรุณีรู้จักการรักษาระยะห่าง เธอเลือกจะอยู่ในที่ทางของตัวเอง ซึ่งเป็นทั้งส่วนที่น่ารักและน่าหงุดหงิด...น่ารักตรงเขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจ น่าหงุดหงิดที่เธอดูสบายๆ จนเหมือนคนไม่มีแฟนครั้งหนึ่งทั้งสองไปทานมื้อค่ำด้วยกัน ระหว่างเดินออกมาจากร้าน เขามีสายสำคัญจากลูกค้า เธอจึงเลี่ยงไปเลือกขนมฝากเด็กที่ดูแลบ้านและคนขับรถธรณ์คุยโทรศัพท์ไม่กี่นาที หันมาอีกครั้ง เวรุณีก็ยืนหัวเราะคิกคักกับเชฟฝรั่งชุดขาวหุ่นอ้วน หูตาคนพูดทั้งแพรวพราวทั้งโลมเลียหน้าอกเธอขนาดเขาเดินไปใกล้ยั
กลหัวใจซาตาน บทที่ 25 พิเศษ The Wedding 3
ทันใดนั้นแอนซึ่งป้าเอื้องให้มาอยู่เป็นเพื่อนก็เข้ามาบอกว่าท่อระบายน้ำอ่างล้างจานตัน ทั้งเธอและเขาหน้าแดงกันทั้งคู่เวรุณีต่อว่าธรณ์ เขาไม่ทุกข์ร้อน เรียกแอนมาและบังคับให้สัญญาว่าจะไม่เอาเรื่องที่เห็นไปบอกใครแอนตัวสั่น น้ำตาคลอ เวรุณีเห็นแล้วสงสาร ต่อไปชีวิตเด็กคนนี้จะไม่เหมือนเดิม ต้องอยู่กับความหวาดระแวง กลัวเจ้านายลงโทษ กลัวการตกงาน กลัวครอบครัวลำบากเธอโกรธธรณ์ที่ใช้วิธีรุนแรง เหนือจากนั้นเวรุณีโทษว่าเป็นความผิดตนเอง ทำเรื่องไม่สมควรทำให้คนอื่นเดือดร้อน เธอจึงต้องทำเรื่องที่ตัวเองเท่านั้นจะทำได้“นะคะ ...คุณธรณ์ อีกไม่กี่สัปดาห์เอง เราก็จะแต่งงาน ได้อยู่บ้านเดียวกันแล้ว”เวรุณีภาวนาให้ธรณ์ใจอ่อน มิเช่นนั้นก็ไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว“คุณยังมากินข้าวกับฉันได้นะคะ ถ้าจะมาวันนี้ฉันจะลองทำอาหารอิตาเลี่ยนแบบที่เราดูกันในสารคดีวันก่อนให้คุณชิม”เธอเปลี่ยนมาอ้อน“ร้ายนักนะทิป”“ผู้หญิงตอแหลก็อย่างนี้แหละค่ะ”ครั้งหนึ่งเคยเป็นคำบริภาษแสลงหู ตอนนี้เธอเก็บไว้ล้อเลียนเวลาตนทำอะไรแสบๆ ให้เขา“คุณยื่นขอเสนอที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้อีกแล้ว”เสียงหัวเราะใสแว่วจากปลายสาย เพราะเธอรู้ว่านี่เป็นวลีจากภาพยนตร์
กลหัวใจซาตาน บทที่ 24 พิเศษ The Wedding 2
“ยัยตัวแสบ!”ธรณ์จะทำอย่างไรกับเธอดี นอกจากคาดเดาไม่ได้แล้วยังทำให้เขาหัวปั่น ธรณ์ไม่เคยง้อใคร กับน้องสาวก็มีแต่อ้อนและเอาใจเขาการยอมให้เวรุณีกลับไปอยู่บ้านนี่ไม่ได้หมายความว่าให้เธอไม่ต้องสนใจเขาเหมือนคนปลายทางจะรู้ใจ หน้าจอปรากฏสายเข้าเป็นรูปเธอ ธรณ์กดรับอย่างไม่ลังเล แล้วต่างฝ่ายต่างก็เงียบ“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณธรณ์ โทร.มาตั้งหลายสาย”“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”เขาใช้เสียงแบบตำหนิลูกน้องเวลาทำงานพลาด“ฉันไม่ได้เอามือถือไป”เธอไม่ทุกข์ร้อนหรือมีแววสำนึกผิดในน้ำเสียง“แล้วคุณไปไหนมา! โทรศัพท์น่ะมันของจำเป็นนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรมากับคุณ คนอื่นจะได้รู้”ถ้าเจ้าหล่อนอยู่ตรงหน้า ธรณ์จะจับตัวเขย่าๆ ให้หัวคลอนเลยทีเดียว ในยุคที่คนติดมือถือ นับเป็นปัจจัยที่ห้าในการดำรงชีวิตเห็นจะมีแต่เธอเท่านั้นแหละไม่ไยดีมัน ที่ติดตัวเป็นประจำมีแต่ไอพ็อดไว้ฟังเพลง“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็เดินไปสถานีตำรวจสิ อยู่ใกล้ๆ นิดเดียวเอง”“แล้วคุณไปที่ไหน ถึงใกล้สถานีตำรวจแบบนั้น”“ฉันไปลานออกกำลังกายชุมชน เล่นโน่นนี่จนเหงื่อโทรมเลย มันอยู่ใกล้ๆ สถานีตำรวจ”ทาวน์เฮ้าส์เวรุณีมีสถานที่นั้นหรือเปล่า ธรณ์ไม่ทันสังเกต สิ่งเดียวท
กลหัวใจซาตาน บทที่ 23 พิเศษ The Wedding 1
โนโมโฟเบีย เป็นการรวมสองคำคือ โทรศัพท์มือถือ (Mobile Phone) และ อาการกลัว(Phobia) ใส่ คำว่าโน (No) นำหน้าไปนิด ก็ได้คำศัพท์ใหม่ทันสมัยแปลว่ากลุ่มอาการติดโทรศัพท์มือถือ และกังวลใจว่าถ้าหากไม่มีมันจะเป็นอย่างไร สังเกตง่ายๆ คือ ห่วงแต่มือถือ เช็คหน้าจอตลอด วางไว้ใกล้ชนิดแค่ฝ่ามือคว้าภูสิตเหลือบตาจากข้อมูลไอแพ็ดที่ยกระดับปกสูทเทา แอบมองคนมีอาการดังว่าเจ้านายสวมเสื้อกั๊กน้ำเงินเข้มหลังโต๊ะทำงานหน้ามุ่ย พยายามกดมือถือโทร.ไปเบอร์ซ้ำๆ คิ้วใต้ผมหวีเสียเรียบขมวด ขบกรามเป็นสัน อันเป็นสัญญาณบอกว่าปลายทางไม่รับสาย“เซ็นก่อนดีไหมครับ แล้วค่อยโทร.ใหม่”เลขาฯคู่ใจเก็บไอแพ็ดแนบอก พยักหน้าไปทางเอกสารรอการอนุมัติซึ่งวางค้างเติ่งไว้นานแล้ว“ทิปไม่รับสายเลย ไม่แม้แต่จะโทร.กลับ”ธรณ์บ่น แต่ยังวางโทรศัพท์ไม่ห่างมือนัก หยิบปากกาหมึกซึมแท่งดำเงาเลื่อมราคาแพง ตวัดชื่อลงบนกระดาษ“นั่นมันเมื่อห้านาทีที่แล้วนะที่คุณติดต่อเธอ หลังจากนั้นก็จี้ตลอด สงสัยคุณทิปโทร.เข้าไม่ได้เพราะสายคุณสวนออกไปมั้งครับ”ภูสิตเผยยิ้มน้อยๆ เพราะหากมากกว่านี้ อาจเป็นเขาเองที่โดนระเบิดลง“เดี๋ยวเย็นนี้ก็เจอกัน”“เจอไม่กี่ชั่วโมงแล้วฉัน
กลหัวใจซาตาน บทที่ 22
“รู้ไหมพอผมห่างคุณ มันทำให้คิดอะไรได้มากขึ้น ผมขอโทษที่เคยว่าคุณเป็นผู้หญิงตอแหล เรื่องธิณาผมมองอะไรเพียงด้านเดียวมาตลอด น้องสาวผมไม่ใช่เด็กดีอย่างที่คิด เธอก็เป็นผู้หญิงตอแหลคนหนึ่งเหมือนกัน”ภูสิตพาธรณ์ไปคลับผู้ใหญ่ มีสาวๆ หุ่นเซ็กซี่ หลากหลายเชื้อชาติ หลายคนหน้าอ่อนจนเขานึกถึงน้องสาวขึ้นมา“ยอมรับนะในชีวิตผมเจอแต่ผู้หญิงเข้ามาหาผลประโยชน์ เพราะผมทั้งหล่อ ...รวย อย่าเถียงเพราะเป็นเรื่องจริง”ธรณ์ใช้นิ้วชี้แตะปากสวยที่กำลังเบ้เพราะหมั่นไส้เขาไว้อย่างล้อเลียน“ผมเลยระแวงผู้หญิง ตกลงความสัมพันธ์กับเธอไว้อย่างชัดเจน จนมาถึงทิป ...คุณเข้ามาพร้อมความสูญเสีย เหมือนพายุลูกใหญ่ในชีวิต การได้คุณมา ...ผมยอมรับ เพราะอารมณ์โกรธล้วนๆ เพราะฉะนั้นคุณจึงไม่จัดอยู่ในผู้หญิงแบบไหนๆ ของผม”...เพราะเธอพิเศษกว่าใคร สอนให้ธรณ์เรียนรู้หลายๆ อย่าง ทั้งการรับมือกับความสูญเสีย รวมถึงการมองพี่น้องด้วยสายตาเที่ยงตรง เยี่ยงมนุษย์ปุถุชนคนหนึ่ง มีด้านดีและไม่ดี“คุณไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่ผมอยากนอนด้วย แต่เหมาะจะเป็นแม่ของลูก เป็นคู่ชีวิต”ท่ามกลางสาวๆ เต้นโยกย้ายส่ายสะโพก อวดอกละลานตา แสงสีวับวาว จังหวะเพลงเร้าใจ ความ
กลหัวใจซาตาน บทที่ 21
แล้วคำทำนายของผู้จัดการก็เป็นจริง เมื่อเช้าวันต่อมามีการประชุมด่วนของผู้บริหาร ข่าวว่าธรณ์วีดีโอคอนฟอร์เรนซ์มาจากอเมริกาเพื่ออธิบายเรื่องต่างๆ“ท่าจะรอดยากนะคราวนี้ ภายในเดือนเดียวมีข่าวฉาวๆ ตั้งสองข่าว แถมเป็นเรื่องบนเตียงทั้งนั้น”เจ้ากรมข่าวลือหลายสำนักในธนาคารวิเคราะห์ เวรุณีตกเป็นเป้าเช่นเดียวกัน เธอเพียงยิ้มและตอบ“ไม่ทราบค่ะ”บ่ายวันนั้นธรณ์ลาออกจากการเป็นผู้บริหาร สำนักงานแทบจะเกิดการโกลาหล หุ้นธนาคารดิ่งลงไปหลายจุดเลยทีเดียว“นี่เราจะตกงานกันไหมเนี่ย คุณธรณ์เป็นคนถือหุ้นใหญ่ธนาคารเลยนะ ถ้าโดนเลย์ออฟจะเอาที่ไหนกิน”หลายเสียงบ่นมากระทบหู และความหดหู่วิตกต่ออนาคตก็กระจายไปทั่ว เวรุณีพลอยรู้สึกเศร้าไปด้วย ใจไม่ดีที่ตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งในเหตุการณ์ครั้งนี้ถ้าเวลาไม่เจอธิณา ทั้งสองก็ไม่ตาย คนปล่อยคลิปคงไม่กล้าทำอย่างนี้ถ้าเธอไม่เจอกับเขารูปถ่ายในเช้าวันนั้นคงไม่มีบางทีครอบครัวเวรุณีเองนั่นแหละที่อาจจะเป็นตัวซวยของเขาจริงๆ“จะกลับไปอยู่บ้านหรือคะ”ป้าเอื้องเอะอะ เมื่อเธอบอกจุดประสงค์“พักนี้ข่าวไม่ดีเยอะเกี่ยวกับฉันแล้วก็คุณธรณ์ อีกอย่างทิ้งบ้านไว้นานแล้ว จะกลับไปดูเสียหน่อย”เวร
กลหัวใจซาตาน บทที่ 20
“อ๊ะ”เธออุทานเสียงหวานเมื่อปราการด่านสุดท้ายถูกรูดไปด้วยมือเขา ธรณ์ลูบไล้ร่างนิ่มอย่างคลั่งไคล้ ริมฝีปากร้อนไล่สัมผัสหน้าท้องตึง เลื่อนมาจนถึงเนินเนื้อสาวความอุ่นชื้นพลิ้วแผ่วสัมผัสทาบทับ เวรุณีสะดุ้งเฮือกครางแผ่ว จนไม่เชื่อว่าเป็นเสียงตัวเองธรณ์ยกใช้มือช้อนประคองสองขาอวบขึ้น เมื่อการรุกรานหนักหญิงสาวก็จิกนิ้วกับผ้าห่มเพื่อบรรเทาอารมณ์ซึ่งพุ่งสูงทุกสัมผัสที่เชื่อมถึงกันแล่นสู่สมอง แตกกระจายพริ้งพรายดังฟองคลื่น ใบหน้าเชิดสะบัดไปมาเขารู้ว่าเธอพร้อมแล้ว และตัวเขาเองก็เช่นกัน ชายหนุ่มถอดกางเกงปลดปล่อยความแข็งขืนขึ้นผงาด เสือกกายขึ้นบน จูบปลอบประโลม ก่อนเริ่มบทรักหนักหน่วงเวรุณีรู้สึกดังตัวเองดิ่งลึกลงสู่ห้วงน้ำลึก ดำสนิท ...ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต มีแต่คนตรงหน้า“จับผมไว้สิทิป”เสียงเขากระซิบเหมือนมาจากที่ไกลๆ ลำแขนเธอถูกจับให้คล้องคอเพื่อยึดเหนี่ยวทุกครั้งที่การกระแทกกระทั้นและเสียวกระสันรุนแรงขึ้น เล็บเธอก็จิกลึกลงบนเนื้อแกร่งเพื่อระบายอารมณ์ความคับแน่นยามเคลื่อนไหวทำเขาขบกรามหนึบ พยายามสะกดกลั้นสัญชาตญาณดิบเถื่อนในใจตน แต่แล้วแรงเสียดสี เนื้อแนบเนื้อ ก็ทำสติสัมปชัญญะยะเขาขาดผึ่งธ
