เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 990
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 991
หลังจากที่แม็กซ์ผู้ซึ่งไร้หัวใจออกจากห้องพักของโจอี้ เขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อยเขารู้สึกว่า แม้คนอย่างโจอี้จะน่ารังเกียจ แต่โจอี้ก็น่าสงสารมากเช่นกันเขาเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อหรือแม่ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลยในชีวิตแม้จะทำงานอย่างหนักมาหลายปี และเมื่อเขาได้มีแฟน ก็ดันเป็นผู้หญิงที่ไม่มีอะไรนอกเลยนอกจากความร้ายกาจโจอี้จะรู้สึกอย่างไร ถ้าเขาพบว่าแฟนของเขากำลังสนุกกับการมีความสัมพันธ์กับชายอีกคนหนึ่ง ขณะที่เธอดุด่าและสาปแช่งเขา ในตอนที่เขาโทรหาเธอก่อนหน้านี้ ยิ่งไปกว่านั้น โจอี้เพิ่งมอบทรัพย์สินทั้งหมดของเขาให้แก่แม็กซ์เขายังกู้เงินมากกว่าห้าแสนดอลลาร์ จากเจ้าหนี้หน้าเลือดนอกระบบที่คิดดอกเบี้ยแสนแพงภายในเวลาหนึ่งสัปดาห์ โจอี้จะต้องคืนเงินทั้งหมดอย่างน้อยหนึ่งล้านดอลลาร์หลังจากนั้น ภายในหนึ่งเดือน เขาจะติดหนี้พวกนั้นหลายล้านเมื่อถึงเวลานั้น โจอี้คงหมดหวังอย่างมาก และไม่มีที่ให้ไป ถูกไหม?อย่างไรก็ตาม แม็กซ์ยังประสบปัญหาอยู่ และยังไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเขาเองได้ไม่มีอะไรที่แม็กซ์สามารถทำได้อีก หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องพินาศหรือต้องตายแทน เขาก็หวังใ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 992
นอกจากสเตฟานีและคุณนายลูอิสแล้ว ยังมีฮาร์วีย์ที่เป็นคนแรกที่อวยพรให้ชาร์ลีเพื่อขอบคุณสำหรับการที่เขาบริจาคให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนอื่น ๆ ต่างพากันอวยพรเขา ไม่ใช่เพราะการบริจาคเงินให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่เพียงเพราะพวกเขาเห็นว่าชาร์ลีดูเป็นคนร่ำรวยนี่เป็นความแตกต่างกัน บรรดาผู้ที่รีบเร่งร่วมอวยพรให้เขาสำหรับการบริจาคให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า คนเหล่านั้นที่เพียงแค่อวยพรชาร์ลีก็เพราะพวกเขาต้องการสร้างความสัมพันธ์กับชาร์ลีท้ายที่สุด สำหรับคนทั้งหมดที่นี่ในวันนี้ ใครก็ตามที่สามารถบริจาคเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ ก็ไม่ใช่คนธรรมดาหรือคนทั่วไป เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พวกเขาเข้าใจกันอยู่แล้วชาร์ลีและฮาร์วีย์ดื่มไวน์ด้วยกัน ฮาร์วีย์ถอนหายใจอย่างจริงใจขณะที่เขาพูด “ชาร์ลี ฉันมีความสุขมากที่ได้เห็นว่า วันนี้นายเป็นอย่างไรบ้าง! ฉันรู้สึกเสมอว่านายแตกต่างเมื่อเทียบกับพวกเราที่เหลือ ฉันไม่รู้ว่าทำไม ฉันถึงคิดว่านายจะมีแนวโน้มที่ยอดเยี่ยมในอนาคต! ฉันไม่คิดเลย ว่านายจะทำได้จริง ๆ!”ชาร์ลียิ้มอย่างเฉยเมยก่อนจะพูดว่า “เมื่อก่อนเราทั้งคู่นอนบนไซต์ก่อสร้างด้วยกัน เรา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 993
เมื่อฮาร์วีย์เห็นว่าชาร์ลีแสดงความรักต่อแคลร์ด้วยการจับมือเธอ เขารู้สึกปลาบปลื้มใจกับน้องชายที่แสนดีของเขาดังนั้นเขาจึงรีบรินไวน์ให้ชาร์ลีอีกแก้วก่อนจะพูดว่า “มาเถอะ ชาร์ลี น้องชายที่รัก ให้ฉันอวยพรพวกนายทั้งสอง ฉันขอให้ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีและน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก! ขอให้ทั้งคู่มีลูกกันเร็ว ๆ !”แคลร์หน้าแดงทันที และเธอรู้สึกเขินอายมากเมื่อได้ยินว่าฮาร์วีย์อวยพรให้พวกเขามีลูกเร็ว ๆ ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณนะพี่ชาย! ฉันจะพยายามอย่างแน่นอน!”แคลร์รู้สึกเขินอายมากขึ้นในเวลานี้ เธอยังคงจับมือของชาร์ลีด้วยมือเดียว ก่อนที่เธอจะเอามือข้างหนึ่งที่อยู่ใต้โต๊ะบีบที่ต้นขาด้านของชาร์ลีชาร์ลีสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด แต่เขาไม่กล้าที่จะกรีดร้องออก ดังนั้น เขาจึงรีบหยิบแก้วไวน์ขึ้นก่อนจะพูดกับฮาร์วีย์ว่า “มาเถอะ มาดื่มแก้วนี้กัน!”หลังจากดื่มไวน์ ชาร์ลีก็นึกขึ้นได้ว่าฮาร์วีย์กำลังทำงานอยู่ที่ แลงคาสเตอร์ ในเวลานี้ เขาถามว่า “เออนี่ ฮาร์วีย์ ตอนนี้นายทำงานให้กับบริษัทอะไรที่แลงคาสเตอร์? นายทำงานด้านไหน? นายอยู่ตำแหน่งอะไร?”ฮาร์วีย์ อธิบายว่า "ฉันทำงานในบริษัทที่เชี่ยวชาญด้านการผลิตอุปก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 994
หากเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ทุกคนคงคิดว่าชาร์ลีเพียงแค่คุยโม้อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ทุกคนรู้ว่าเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องจริง ตามที่ชาร์ลีพูดชาร์ลียิ้มอย่างเฉยเมยก่อนบอกฮาร์วีย์ว่า “ถึงแม้ฉันจะไม่สนิทกับประธานเลน แต่เราก็รู้จักกัน ฉันเชื่อว่าเขาจะต้องเห็นแก่ฉันอย่างแน่นอน”หลังจากนั้น ชาร์ลีก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนจะมองหาหมายเลขโทรศัพท์ของเทรวิสและกดโทรทันทีหลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ก็เชื่อมต่อทราวิสรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อเขารับสาย เขาพูด “ปรมาจารย์เวด ทำไมวันนี้คุณถึงว่างที่จะโทรหาผม?”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ท่านประธานเลน นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน”ทราวิสรีบตอบ "โอ้ ผมไม่ได้ไปที่ โอลรัส ฮิลล์l เลยในช่วงเวลานี้ ไม่อย่างนั้นผมจะแวะมาเยี่ยมคุณแน่นอน ปรมาจารย์เวด!”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ประธานเลน คุณไม่ต้องสุภาพกับผมมากก็ได้ครับ เหตุผลที่ผมโทรหาคุณวันนี้ก็เพราะว่าผมต้องการขอความช่วยเหลือจากคุณในเรื่องบางเรื่อง”ทุกคนที่อยู่รอบโต๊ะต่างกลั้นหายใจขณะมองไปที่ชาร์ลี ทุกคนต่างตั้งตารอช่วงเวลานี้ที่พวกเขาจะได้เห็นปาฏิหาริย์!ท้ายที่สุดพวกเขาทั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 995
หลังจากวางสายเทรวิส ชาร์ลีบอกฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาว่า “ฉันได้ทักทายประธานเลนในนามของนายแล้ว เขาบอกฉันว่า เขาจะย้ายนายไปที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทเพื่อเป็นผู้ช่วยของเขา”ฮาร์วีย์และเหล่าเพื่อน ๆ ทั้งโต๊ะต่างตกตะลึงทุกคนเคยได้ยินชื่อเทรวิสมาก่อน เขาเป็นคนร่ำรวยที่มีมูลค่ามากกว่าหมื่นล้านดอลลาร์!ยิ่งกว่านั้นการเป็นผู้ช่วยของมหาเศรษฐีที่มีมูลค่าหลายหมื่นล้านดอลลาร์ มันไม่ใช่งานธรรมดา เป็นไปไม่ได้เลยที่คนธรรมดาทั่วไปจะได้รับโอกาสพิเศษนี้อย่างน้อยที่สุด คน ๆ นั้นจะต้องสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงและมีประสบการณ์การทำงานที่คล้ายกันในบริษัทขนาดใหญ่หลายแห่งจึงจะได้รับการพิจารณาให้ดำรงตำแหน่งโดยเศรษฐีอย่างเทรวิสทุกคนรู้สถานการณ์และภูมิหลังของฮาร์วีย์เป็นอย่างดีทั้งฮาร์วีย์และชาร์ลีเป็นเพียงผู้สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาเท่านั้น เนื่องจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าดูแลพวกเขาจนถึงแค่อายุสิบแปดปีเท่านั้น หลังจากนั้นพวกเขาต้องออกสู่สังคมและเริ่มทำงานทันทีที่จบการศึกษาระดับมัธยมชาร์ลีโชคดีกว่าเขานิดหน่อย เพราะนายท่านวิลสันส่งเขาไปเรียนที่มหาวิทยาลัยโอลรัส เป็นเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 996
ประโยคนี้ทำให้ทุกคนตกใจทันทีเงินเดือนปีละสองล้านดอลลาร์? นี่มันต่างจากการปล้นธนาคารตรงไหนกัน?นอกจากนั้น ชาร์ลีมีความสามารถแบบนี้จริง ๆ เหรอ? เขาสามารถเปลี่ยนเงินต่อปีของฮาร์วีย์เป็นสองล้านดอลลาร์ได้ด้วยการโทรศัพท์เพียงครั้งเดียวเลยเหรอ?ในเวลานี้ อีกฝ่ายในโทรศัพท์หัวเราะก่อนจะพูดว่า “ท่านประธานเลนเป็นผู้ตัดสินใจเรื่องนี้ค่ะ เขาตัดสินใจแบบนี้ เขาต้องมีเหตุผลของเขาที่จะทำค่ะ ดิฉันเชื่อว่า ท่านประธานเลนไม่คิดว่าเงินเดือนนี้สูงเกินไปสำหรับคุณค่ะ”หลังจากที่เธอพูดจบ อีกฝ่ายก็พูดอีกครั้งว่า “คุณคาร์เวอร์ อาทิตย์หน้าเจอกันค่ะ นี่คือหมายเลขโทรศัพท์มือถือของดิฉัน กรุณาโทรหาดิฉันเมื่อคุณมารายงานตัว แล้วดิฉันจะมารับคุณด้วยตัวเองค่ะ!”หลังจากนั้น อีกฝ่ายก็วางสายเมื่อเธอพูดจบฮาร์วีย์ถือโทรศัพท์มือถือไว้ในมือด้วยสีหน้าว่างเปล่า เขารู้สึกเหมือนกับว่าสมองของเขาเพิ่งถูกไฟฟ้าช็อตสก็อตต์เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังในเวลานี้ เขาโพล่งออกมาทันทีว่า “ฮาร์วีย์ บริษัทของนาย จะให้เงินเดือนนายปีละสองล้านดอลลาร์จริงเหรอ?”ฮาร์วีย์กลับมารู้สึกตัว และเขาก็พยักหน้าอย่างว่างเปล่าในขณะที่เขาพูด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 997
ในตอนนี้ ฮาร์วีย์รับรู้ได้จากสีหน้าของชาร์ลี ว่าเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาแล้วเขาไม่ใช่ไอ้งี่เง่าน่าสมเพช คนที่ไม่ได้เรียนหนังสืออีกต่อไป ไม่ใช่คนที่ไม่มีพ่อแม่ และไม่ใช่คนที่ทุกคนรอบตัวเขาจะดูถูกเหยียดหยามอีกเช่นกันปัจจุบันเขาเป็นพี่ชายของชาร์ลีและเป็นผู้ช่วยประธานของเทรวิส กรุ๊ปยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขาได้รับเงินเดือนประจำปีสูงถึงสองล้านดอลลาร์!ถ้าแฟนเก่าของเขารู้ว่าเขามีตำแหน่งหน้าที่ดีการงานที่ดีแล้ว แม่ที่เย่อหยิ่งของเธอคงอาจจะคุกเข่าขอร้องให้เขากลับมาคืนดีกับลูกสาวของเธออย่างไรก็ตาม ชาร์ลีพูดถูกจากนี้ไป ครอบครัวนั้นก็ไม่คู่ควรกับคนอย่างเขาอีกต่อไปนี่ไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์อวดดีหรือสนแค่ตัวเอง แต่นี่เป็นเพียงเพราะฮาร์วีย์รู้เหตุผล ที่เขาสามารถมีความสุขและความโชคดีแบบนี้ได้ ทั้งหมดเป็นเพราะชาร์ลีพี่ชายในวัยเด็กของเขาเขาไม่เพียงต้องการขอบคุณชาร์ลีเท่านั้น แต่เขาไม่ต้องการทำให้ชาร์ลีผิดหวังไม่ว่าเรื่องใดก็ตามในตอนนี้ ทุกคนบนโต๊ะต่างจ้องมองชาร์ลีราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้าเขาบริจาคเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยโทรศัพท์ นอกจากนี้ เพ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 998
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณไม่รู้หรอกเหรอว่าแม่เป็นคนยังไง? ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเจ็บปวด เธอก็จะทำให้มันเป็นความเจ็บปวดชั่วคราว แล้วในขณะเดียวกัน เธอก็จะทำให้ความเจ็บปวดในระยะสั้นกลายเป็นความเจ็บปวดในระยะยาวเช่นกัน แม้ว่าพ่อจะวางแผนที่จะหย่ากับแม่ ผมก็เกรงว่า มันคงจะไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะทำแบบนั้น”แคลร์ตกตะลึงในเวลานี้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกระจ่างขึ้นเล็กน้อยจากอารมณ์และนิสัยของแม่ เป็นเรื่องยากมากสำหรับพ่อที่จะได้สิ่งที่เขาต้องการ ต่อให้พ่อจะอยากหย่ากับแม่ก็ตามขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แคลร์ก็รับรู้ได้ทันทีว่า ที่แม่ของเธอบอกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แม่กำลังเล่นละครอยู่ หลังจากนั้นเธอรู้สึกโล่งใจมากขึ้นทันทีที่พวกเขาขับรถบีเอ็มดับเบิลยูเข้าไปในวิลล่า พวกเขาก็ได้ยินเสียงเอเลนสบถออกอย่างดัง: “จาค็อบ วิลสัน ไอ้แก่สารเลว! ไม่มีจิตสำนึกเลยเหรอ? ฉันทนทุกข์ทรมานมามากก็เพราะแก แล้วแกยังพยายามจะหย่ากับฉันอีกเหรอ?”ชาร์ลีและแคลร์ลงจากรถ ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในประตู พวกเขาเห็นเอเลนยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นขณะที่เธอสาปแช่งจาค็อบอย่างไม่รู้จบเนื่องจากฟันสองซี่หน้าของเอเลนไม่มี เธอจึ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
