ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณไม่รู้หรอกเหรอว่าแม่เป็นคนยังไง? ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเจ็บปวด เธอก็จะทำให้มันเป็นความเจ็บปวดชั่วคราว แล้วในขณะเดียวกัน เธอก็จะทำให้ความเจ็บปวดในระยะสั้นกลายเป็นความเจ็บปวดในระยะยาวเช่นกัน แม้ว่าพ่อจะวางแผนที่จะหย่ากับแม่ ผมก็เกรงว่า มันคงจะไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะทำแบบนั้น”แคลร์ตกตะลึงในเวลานี้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกระจ่างขึ้นเล็กน้อยจากอารมณ์และนิสัยของแม่ เป็นเรื่องยากมากสำหรับพ่อที่จะได้สิ่งที่เขาต้องการ ต่อให้พ่อจะอยากหย่ากับแม่ก็ตามขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แคลร์ก็รับรู้ได้ทันทีว่า ที่แม่ของเธอบอกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แม่กำลังเล่นละครอยู่ หลังจากนั้นเธอรู้สึกโล่งใจมากขึ้นทันทีที่พวกเขาขับรถบีเอ็มดับเบิลยูเข้าไปในวิลล่า พวกเขาก็ได้ยินเสียงเอเลนสบถออกอย่างดัง: “จาค็อบ วิลสัน ไอ้แก่สารเลว! ไม่มีจิตสำนึกเลยเหรอ? ฉันทนทุกข์ทรมานมามากก็เพราะแก แล้วแกยังพยายามจะหย่ากับฉันอีกเหรอ?”ชาร์ลีและแคลร์ลงจากรถ ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในประตู พวกเขาเห็นเอเลนยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นขณะที่เธอสาปแช่งจาค็อบอย่างไม่รู้จบเนื่องจากฟันสองซี่หน้าของเอเลนไม่มี เธอจึ
เมื่อเอเลนเห็นว่าจาค็อบจริงจังมาก เธอจึงตอบอย่างโกรธเคือง “ได้ แกจะไม่อยู่กับฉันอีกแล้วใช่ไหม? ได้เลย เราทั้งคู่จะแยกกันอยู่เป็นเวลาสองปีก่อน หลังจากนั้นก็ขึ้นศาลและฟ้องหย่าได้”หลังจากที่เธอพูดจบ เอเลนก็ถอนลมหายใจก่อนจะพูดว่า “แต่จาค็อบ ให้ฉันบอกแกสักหน่อย ว่าฉันเป็นคนใจแคบมาก ถ้าฉันเห็นว่าแกมีชีวิตที่ดีกว่าหรือสะดวกสบายกว่า หากเทียบกับฉัน หลังจากการหย่าของเรา ฉันจะรู้สึกไม่สบายใจอย่างแน่นอน!”“แกน่าจะรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าฉันจะทำอะไรเวลาฉันรู้สึกไม่สบายใจ ฉันจะทำให้แกไม่สบายใจมากกว่าฉันอย่างแน่นอน! นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้หัวใจของฉันสมดุล!”“พูดอีกอย่างก็คือ ถ้าแกกล้าที่จะออกไปพบกับจิ้งจอกสาวที่ไหนข้างนอกและแอบสนุกกัน ฉันจะทำลายเรื่องดี ๆ ของพวกแกอย่างแน่นอน! จากนั้นฉันสร้างปัญหาให้แกทุกวัน ฉันจะตามแกให้เหมือนเงาตามตัว ต่อให้ฉันจะกลายเป็นผี! แกก็จะไม่มีวันกำจัดฉันได้!”เมื่อจาค็อบได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกกลัวและขนลุก! จากคำพูดของเอเลน แม้ว่าเขาจะอดทนกับเธออีกสองปี ถึงแม้ในที่สุดเขาจะหย่ากับเธอและยุติการชีวิตแต่งงานของพวกเขาลง เธอก็จะไม่มีวันปล่อยเขาไป…ถ้าในตอนนั้น
เห็นได้ชัดว่าจาค็อบสิ้นหวังอย่างมากในตอนนี้เมื่อเอเลนเห็นสิ่งแบบนี้ เธอก็รู้สึกได้รับชัยชนะมากยิ่งขึ้นไปอีก หลังจากนั้นเธอก็พูดดูถูกเหยียดหยามว่า “จาค็อบ วิลสัน ไอ้แก่เอ้ย ทำไมตอนนี้แกทำตัวน่าสมเพชอย่างนี้ล่? แกพยายามขอความเห็นใจจากลูกสาวของเราเหรอ? แกอยากให้ฉันเล่าเรื่องความรักก่อนหน้านี้ทั้งหมดของแกต่อหน้าลูกสาวเราไหม?”หลังจากนั้น ก่อนที่จาค็อบจะพูดอะไรเลย เอเลนก็เยาะเย้ยขณะที่เธอพูดว่า “จาค็อบ ในสมัยนั้น แกมีชื่อเสียงมากในโรงเรียน นอกจากนี้ ทุกคนในโรงเรียนยังรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างแกกับมาทิลด้าด้วย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าแกจะมีแฟนแล้ว แต่แกก็ยังเจ้าชู้ แกมาเอาเปรียบฉัน แกทำลายความไร้เดียงสาของฉัน! ฉันได้รับความทุกข์ทรมาน และฉันได้เสียเวลาไปกว่าครึ่งชีวิตเพราะแก ตอนนี้แกกำลังคิดที่จะหย่ากับฉันอีกเหรอ? ในโลกนี้มีคนทุเรศมากมาย แต่ไม่มีใครสามารถเอาชนะแกได้!”จาค็อบรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกรถไฟชนอย่างรุนแรงในเวลานี้ จาค็อบรับรู้ได้ว่า ในชีวิตนี้ เขาคงไม่มีทางเอาชนะผู้หญิงคนนี้ได้ตราบใดที่เธอยังอยู่ใกล้ ๆ มันคงเป็นไปไม่ได้เลย ที่เขาจะได้พบกับความสุขที่แท้จริงในชีวิตในเว
เมื่อชาร์ลีเห็นแคลร์กำลังไปห้องน้ำในห้องนอนใหญ่เพื่อไปอาบน้ำ เขาก็รีบไปอาบน้ำที่ห้องน้ำแขกบนชั้นเดียวกันด้วยความรวดเร็วนี่คือประโยชน์ของการใช้ชีวิตในวิลล่า มีห้องน้ำจำนวนมากในวิลล่าและพวกเขาไม่ต้องต่อคิวชาร์ลีอาบน้ำเร็วกว่า เมื่อแคลร์ออกมาจากห้องน้ำ ชาร์ลีอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว และเขาก็นอนรอแคลร์อยู่บนเตียงเมื่อแคลร์เห็นชาร์ลีสวมเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นนอนอยู่บนเตียง เธอก็ตกใจครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็โพล่งออกมาว่า “ทำไมคุณถึงนอนบนเตียงล่ะคะ?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ที่รักครับ คุณไม่ได้บอกว่าจะอัพเกรดให้ผมเหรอ? ตอนที่แม่หายตัวไปเพราะถูกองค์กรเอ็มแอลเอ็มโกง การอัพเกรดของผมจึงล่าช้าไประยะหนึ่ง ตอนนี้แม่กลับมาแล้ว คุณไม่สามารถหยุดผมไม่ให้อัพเกรดได้ ถูกไหม?”“ฉัน…” แคลร์รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันใดเธอไม่รู้จะตอบคำถามของชาร์ลีอย่างไรเธอเป็นคนที่สัญญากับเขาไว้จริง ๆ ว่าเขาจะได้อัพเกรดและเขาไม่จำเป็นต้องนอนบนพื้นอีกต่อไปอย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยใกล้ชิดกับชาร์ลีขนาดนี้มาก่อนเธอไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้เลยแต่แล้วอีกครั้ง…ในช่วงเวลานี้ ความประทับใจที่แคลร์มีต่อชาร์ลีเพิ่มขึ้นอ
ชาร์ลีพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “คู่สามีภรรยาจะไม่มีลูกด้วยกันได้ยังไง? เราต่างก็เป็นคนธรรมดาและเราก็ไม่ได้มีลูกยากด้วย ถ้าเราไม่มีลูก เราก็จะกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับคนอื่น เกิดอะไรขึ้นถ้าคนอื่นคิดว่าคุณมีลูกไม่ได้? คุณอยากให้พวกเขาดูถูกคุณจริง ๆ เหรอ?”แคลร์ขดริมฝีปากของเธอก่อนจะพูดว่า “ถ้ามีใครถามฉัน ฉันก็จะบอกพวกเขาว่า คุณมีลูกไม่ได้ แบบนั้นจะไม่โอเคกว่าเหรอคะ?”หลังจากนั้น แคลร์ก็พูดอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ คุณไม่รู้เหรอคะ ว่าคุณเพิ่งได้อัพเกรดมาเป็นระดับสอง? คุณรู้ไหมว่าคุณต้องอัพเกรดอีกกี่ระดับ ก่อนที่คุณจะพร้อมมีลูก?”ชาร์ลีตอบทันทีว่า “ผมเดาว่ามันต้องเป็นระดับที่สาม!”แคลร์ฮัมเสียง “ฝันไปเถอะค่ะ!”หลังจากนั้น แคลร์หยิบผ้าห่มของชาร์ลีขึ้นมาจากพื้นก่อนจะโยนมันลงบนตัวเขา หลังจากนั้น เธอพูดว่า “พวกเราแต่ละคนจะใช้ผ้าห่มของตัวเราเอง! ห้ามข้ามเขตเด็ดขาด! ไม่ว่าจะเป็น มือ เท้า ร่างกาย ผม หรืออะไรก็ตามข้ามเขตมา คุณจะถูกลดระดับทันทีค่ะ!”ชาร์ลีตอบได้เพียงอย่างช่วยไม่ได้ “ได้ ๆ ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะไม่ข้ามเขต ตกลงไหม?”แคลร์ยิ้มอย่างเขินอายก่อนพูดว่า “ดีขึ้นเยอะเลยค่ะ”หลังจากนั้น แคลร์
หัวใจของชาร์ลีเต้นแรงหลังจากถามคำถาม เขาไม่รู้ว่าคำตอบของแคลร์จะเป็นอย่างไรจู่ ๆ ก็มีวัตถุมากระทบใบหน้าของเขา และเขาสัมผัสได้ถึงพื้นผิวที่อ่อนนุ่มของวัตถุชิ้นนั้น มันเป็นตุ๊กตาหมีตัวน้อยที่แคลร์มักจะกอดในตอนที่เธอนอนจากนั้นเสียงบ่นของแคลร์ก็ดังอยู่ในหูของเขา “นี่ คุณนี่มันโลภมากซะจริง โดยปกติเวลาเล่นเกมมือถือ ยิ่งคุณผ่านด่านหรือเลเวลอัพขึ้นมากเท่าไร ภารกิจก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น แล้วมันจะไปผ่านง่าย ๆ ได้ยังไงล่ะ?”ชาร์ลีขมดคิ้วและพูดว่า “ที่รัก ในทุกวันนี้ เกมสามารถผ่านได้ง่ายและรวดเร็ว คุณสามารถอัพเกรดเป็นเลเวลระดับ 80 ได้ด้วยการชนะเพียงครั้งเดียว!”แคลร์กระแอมในลำคอและเลียนแบบเสียงในคอมพิวเตอร์ เป็นฝ่ายบริการลูกค้ารูปแบบออนไลน์ “ขออภัยค่ะ การอัพเกรดประเภทนี้ไม่มีให้บริการในระบบของเรา ให้ดิฉันแนะนำเกมอื่น ๆ ให้คุณเล่นไหมคะ?”ชาร์ลีพูดอย่างบ้าคลั่ง “ไม่นะ ผมไม่อยากลองเล่นเกมอื่น ผมขอทราบได้ไหมว่ามีทางลัดไหนบ้าง ให้ผมอัพเกรดเป็นเลเวลถัดไปเร็ว ๆ ?”แคลร์แกล้งหัวเราะและพูดว่า “ขออภัยค่ะ ในขณะนี้ ยังไม่มีทางลัดในเกมของเรา”"ก็ได้!" ชาร์ลีถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ “ผมจะพยายามอย่างเต็มที
แคลร์พูดขึ้น “กรุณาอย่าเพิ่งวางสาย โปรดให้คะแนนการบริการของดิฉัน หลังเสียงสัญญาณบี๊บ หนึ่ง คือ พึงพอใจมาก สอง คือ พอใจ และสาม คือ ไม่พอใจ”ชาร์ลีคร่ำครวญ “หนึ่ง! พึงพอใจมาก!"แคลร์ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับคะแนนค่ะ นี่คือการสิ้นสุดของบทสนทนาของเรา เจอกันใหม่ครั้งหน้าค่ะ”***คืนนั้นชาร์ลีพลิกตัวไปมา เขานอนไม่หลับแม้ว่าเขาจะได้รับการอัพเกรดหนึ่งระดับ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้เตียงร่วมกับแคลร์ตั้งแต่แต่งงานกันอย่างไรก็ตาม พวกเขากำลังนอนอยู่ในเขตของตัวเอง พวกเขาใช้หมอนของตัวเองและผ้าห่มของตัวเองแน่นอนว่าชาร์ลีไม่กล้าข้ามเส้นแบ่งแยกระหว่างพวกเขา ไม่อย่างนั้น เขาจะต้องเสียใจอย่างมากหากเขาถูกลดระดับไปหนึ่งระดับในทันที!ในทางกลับกัน แคลร์ก็นอนไม่หลับเช่นกัน เธอประหม่าและกระวนกระวายใจมากหัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา แม้ว่าเธอกับชาร์ลีจะนอนในผ้าห่มของตัวเองโดยไม่แตะเนื้อต้องตัวกันเลยด้วยซ้ำนี่เป็นครั้งแรกที่เธอใช้เตียงร่วมกับผู้ชาย เธอก็นอนแยกกับพ่อแม่ของเธอตั้งแต่เด็ก นั่นจึงสามารถอธิบายความรู้สึกประหม่าของเธอในตอนนี้ได้พวกเขาใช้เวลานานในการพยายามหลับ จิต
ในขณะนี้ ชาร์ลีกำลังลุกไหม้ด้วยความโกรธและเกรี้ยวกราดเขาไม่ได้คาดคิดเลย ว่าจะมีพวกค้ามนุษย์กล้าขนาดลักพาตัวเหล่าเด็กกำพร้า!เมื่อเขานึกถึงความเป็นไปได้ที่เด็ก ๆ จะถูกขายให้กับพวกที่เอาเด็กไปขอทาน และนั่นอาจทำให้เด็ก ๆ พิการได้ เขาก็อยากจะขยี้พวกค้ามนุษย์เหล่านั้นให้ละเอียดเป็นล้านชิ้นเขาพูดทางโทรศัพท์ว่า “สเตฟานี ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน อยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าใช่ไหม?”"ใช่!" สเตฟานีตอบอย่างบ้าคลั่ง “ฉันเพิ่งกลับมาจากสถานีตำรวจ คุณนายลูอิสและคนอื่น ๆ ยังคงอยู่ที่นั่น”“ดี” ชาร์ลีพูด “งั้นรอฉันที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”เขาวางสายและรีบออกไปโดยไม่ได้แจ้งให้แคลร์ทราบด้วยซ้ำเมื่อลงบันไดไป เอเลนสวมชุดนอนผ้ามันวาวสีแดง เร่งเร้าอย่างไม่อดทน “ชาร์ลี ไปทำอาหารเช้าสิ ฉันหิวแล้ว”ชาร์ลีขมวดคิ้วอย่างขุ่นเคืองและโพล่ง "ถ้าหิวมาก ก็ทำเอง"เอเลนกัดฟันและด่าทอ “โอ้! นี่แกคิดว่าตอนนี้แกเจ๋งมาก ขนาดหยาบคายกับฉันได้เลยเหรอ?!”ชาร์ลีพยักหน้า "ใช่ ถ้าแม่มีวิลล่าหลังใหญ่ขนาดนี้ได้ แม่ก็เจ๋งเหมือนกัน!”ใบหน้าของเอเลนเปลี่ยนไป "แกหมายความว่าอะไร? แกคิดว่าที่แกได้วิลล่านี่ เ
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล