บทที่ 945

เอเลนก็รู้สึกหดหู่ทันที เมื่อได้ยินเรื่องนี้!

เธอหายไปเพียงสองวัน แต่ทุกคนในครอบครัวดูเหมือนจะมีทัศนคติต่อเธอที่ต่างไปจากเดิมในตอนนี้

สามีของเธอเฉยเมยต่อเธอและอารมณ์เสียใส่เธอด้วย ลูกเขยของเธอก็ไม่ใช่ลูกเขยคนเดิมที่คอยเมตตาผู้อื่นอยู่เสมอ เขายังกล้าโกรธเธอและบอกให้เธอย้ายกลับไปบ้านของตัวเอง

แม้แต่ลูกสาวแสนดีของเธอที่เธอสามารถพึ่งพาได้เสมอนั้นก็ไม่ได้อยู่ข้างเธออีกต่อไป

ในเวลานี้ เธอไม่เคยคิดฝันว่าลูกสาวของเธอจะเข้าข้างชาร์ลี

เธอเป็นราชินีมาโดยตลอด เมื่อเธอเห็นว่าเธอกำลังจะสูญเสียอำนาจในบ้านหลังนี้ ดวงตาของเธอแดงก่ำและเริ่มที่จะเล่นละคร

เธอสำลักอย่างน่าสมเพชขณะที่เธอพูดว่า “ในบ้านหลังนี้ ฉันไม่สำคัญอีกแล้ว พ่อของแกก็ไม่สนใจฉัน สามีของแกก็ขู่จะเตะฉันออกจากบ้าน และแกเองไม่แม้แต่จะอยู่ข้างฉันอีก…”

ขณะที่ปากของเอเลนพูด น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม

แคลร์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะพูดว่า “แม่คะ แม่เป็นคนผิด หนูเข้าข้างแม่ไม่ได้ตลอดเวลาหรอกนะ”

แม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจต่อแม่สำหรับความทุกข์ทั้งหมดที่แม่ต้องเจอ เธอรู้สึกว่านี่มันไม่มีเหตุผลเลย ที่แม่ของเธอจะตะโกนใส่ชาร์ลีหรือดูถูกคุณนายลูอิส

ยิ่ง