บทที่ 8

เช้าวันรุ่งขึ้น แคลร์นำไฟล์งานที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่เธอเตรียมไว้ข้ามคืนเพื่อไปที่สำนักงานเอ็มแกรนด์กรุ๊ปพร้อมกับชาร์ลี

เมื่อยืนอยู่หน้าตึกสูง 100 ชั้น จู่ ๆ แคลร์ก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจว่างเปล่า

บริษัทที่ยิ่งใหญ่อย่างเอ็มแกรนด์กรุ๊ปจะร่วมมือกับตระกูลวิลสันได้อย่างไร? ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาตั้งเป้าไว้ที่ข้อตกลงสามร้อยล้านบาท

มันเหมือนกับขอทานที่พยายามเข้าใกล้คนรวยและขอเงินทอนสามร้อยล้านบาท นี่มันน่าหัวเราะจริง ๆ

อย่างไรก็ตามเธอได้สัญญากับคุณย่าของเธอและยอมรับคำท้าทายนี้ต่อหน้าทุกคน ดังนั้นเธอจึงต้องทำให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...

เมื่อรู้สึกได้ถึงความวิตกกังวล ชาร์ลีจึงลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยนและพูดว่า "ที่รัก ไม่ต้องกังวลนะ แค่ทำมัน คุณทำมันได้แน่ เชื่อผมสิ"

แคลร์ถอนหายใจอย่างหดหู่และพึมพำ “เอาล่ะ ฉันก็หวังไว้ว่าแบบนั้น! รอฉันอยู่ที่นี่นะคะเดี๋ยวฉันมา”

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินไปที่ประตู

ขณะที่มองดูเธอเดินเข้าไปในตึก ชาร์ลีก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาดอริส

“ดอริส ภรรยาของผมกำลังจะไปเข้าพบคุณนะครับ อย่างที่เราคุยกันไว้ คุณควรรู้ว่าต้องทำยังไง!”

“รับทราบค่ะคุณเวด ไม่ต้องกังวลนะคะ ดิฉันจะทำตามคำขอของคุณผู้หญิงทุกอย่างให้เต็มที่เลยค่ะ”

“จะว่าไป ผมได้ยินมาว่าเอ็มแกรนด์กรุ๊ปมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลโจนส์ เป็นเรื่องจริงเหรอครับ?”

“ใช่แล้วค่ะ ทางเรามีโครงการมากมายกับพวกเขาทั้งเสร็จสมบูรณ์แล้ว และยังกำลังดำเนินการอยู่ พวกเขาก็ต้องการที่จะทำงานร่วมกับเราอีกครั้งนะคะในโครงการใหม่นี้ พวกเขาได้ส่งข้อเสนอและเอกสารมาให้ดิฉันได้ตรวจสอบแล้ว แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณค่ะ คุณเวด”

ชาร์ลีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่ต้องการให้ตระกูลโจนส์มีส่วนร่วมในโครงการนี้และโครงการ อื่น ๆ อีกในอนาคต”

"รับทราบค่ะ วางใจได้เลยค่ะ ดิฉันจะปฏิบัติตามโดยทันที!”

***

ในขณะเดียวกันแคลร์ก็เดินเข้าไปในอาคารสำนักงานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปและนั่งรอการนัดหมายที่แผนกต้อนรับ เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดอริส ยังรองประธานกรรมการของบริษัทต้องการพบเธอด้วยตัวเอง

หลังจากนั้นไม่นานหญิงสาวที่สง่างามก็เดินเข้ามาหาเธอและเริ่มพูดขึ้นว่า “สวัสดีค่ะ คุณแคลร์ วิลสันใช่ไหมคะ? คุณดอริส ยังกำลังรอคุณอยู่ที่ห้องทำงาน ตามดิฉันมาได้เลยค่ะ”

แคลร์พยักหน้าตอบรับด้วยความมึนงง เธอยังคงรอคิวเพื่อทำการนัดหมาย แล้วคุณดอริส ยังรู้ได้อย่างไรว่าเธอมาที่นี่?

เป็นไปได้ไหมว่าดอริส ยังรู้อยู่แล้วว่าเธอกำลังมาที่นี่?

มันไม่สมเหตุสมผลเลย… คนสำคัญของบริษัทอย่างดอริส ยังทราบเรื่องของเธอได้อย่างไร?

เธอคิดทบทวนและไม่สามารถหาคำตอบของเรื่องนี้ได้ เธอจึงรีบคว้าโอกาสที่หาได้ยากนี้ไว้ก่อน โดยการรีบตามผู้หญิงคนนั้นไปที่ห้องทำงานของดอริส ยัง

ดอริสลุกขึ้นจากเก้าอี้และทักทายแคลร์ด้วยความเคารพ “สวัสดีค่ะ คุณวิลสัน ดิฉัน ดอริส ยังรองประธานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

แคลร์รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อได้พบกับนักธุรกิจหญิงที่มีชื่อเสียงที่สุดในโอลรัสฮิลล์ เสียงของเธอสั่นอย่างกังวลแต่ยังคงสามารถอยู่ในความสงบได้ “สวัสดีค่ะ คุณดอริส ยัง ยินดีที่ได้พบคุณนะคะ ดิฉันมาที่นี่เพื่อนำเสนอคุณเกี่ยวกับโครงการโรงแรม ถึงแม้ว่าวิลสันกรุ๊ปจะไม่แข็งแกร่งและโดดเด่นเท่าบริษัท อื่น ๆ แต่ดิฉันรับรองได้ว่าพวกเราทำงานหนักมากและสร้างชื่อเสียงในเชิงบวกในอุตสาหกรรมการออกแบบและตกแต่งภายในค่ะ"

เธอส่งไฟล์เอกสารให้และพูดต่อว่า “คุณดอริส ยังคะ นี่คือผลงานของวิลสันกรุ๊ปค่ะ รบกวนลองพิจารณาดูนะคะ”

ดอริสยิ้มอย่างอ่อนโยนและรับเอกสารจากเธอ เธอพูดทันทีว่า “คุณวิลสันคะ ดิฉันเห็นเอกสารของคุณแล้ว ดิฉันคิดว่าคุณจะเป็นหุ้นส่วนที่สมบูรณ์แบบที่สุดให้กับเราค่ะ”

"อะไรนะคะ? จริงเหรอคะ?" แคลร์อ้าปากค้างด้วยความสับสน ทำไมมันรวดเร็วและราบรื่นขนาดนี้ล่ะ? นี่มันไม่ง่ายเกินไปหน่อยเหรอ?

ดอริสกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนค่ะ ดิฉันยอมรับตรง ๆ ว่าวิลสันกรุ๊ปอาจไม่ตรงกับข้อกำหนดและคุณสมบัติของเราที่สุด แต่ท่านประธานของเราชื่นชมคุณและเขายินดีที่จะให้โอกาสในครั้งนี้นะคะ”

“ท่านประธานของคุณ?” แคลร์พูดด้วยน้ำเสียงตกใจแล้วถามว่า “ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่าท่านประธานของคุณคือใคร?”

ดอริสยิ้มจาง ๆ “ท่านประธานของเราคือคุณเวดจากอีสต์คลิฟฟ์ค่ะ”

"คุณเวด?"

แคลร์ขมวดคิ้วด้วยความสับสน “ฉันไม่คิดว่าฉันจะรู้จักใครที่นามสกุลเวด ยกเว้นสามีของฉันนะคะ”

ดอริสพยักหน้าเบา ๆ ชาร์ลีได้สั่งไม่ให้เธอเปิดเผยตัวตนของเขา ดังนั้นเธอจึงพูดอะไรมากไม่ได้

นอกจากชาร์ลี เวดแล้ว แคลร์ก็ไม่รู้จักใครด้วยนามสกุลเวดอีกเลย แต่เธอคงคาดไม่ถึงว่า สามีไร้ประโยชน์ของเธอซึ่งเป็นเด็กกำพร้าจะเป็นท่านประธานเวดที่ดอริสกล่าวถึง

จากนั้นดอริสกล่าวเพิ่มเติมว่า “คุณวิลสันคะ ดิฉันเห็นในข้อเสนอของคุณว่าใบเสนอราคาสำหรับข้อตกลงนี้คือสามร้อยล้านบาทใช่ไหมคะ?”

แคลร์พยักหน้าอย่างกังวลและถามอย่างเคอะเขิน “ใช่ค่ะ มันมากไปหรือเปล่าคะ?”

ดอริสยิ้มและตอบว่า “โอ้ไม่ค่ะ จริง ๆ แล้วมันน้อยกว่าที่เราตั้งงบประมาณไว้อีกค่ะ”

แคลร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย “คุณหมายความว่ายังไงเหรอคะ?”

“ท่านประธานของเราบอกให้ฉันเพิ่มใบเสนอราคาเป็นหกร้อยล้านบาทค่ะ”

ในระหว่างการสนทนาดอริสดึงใบสัญญาอันใหม่ออกมาและส่งให้แคลร์ “ดูสิคะ ทางเราได้ร่างสัญญาล่วงหน้าเป็นเงินหกร้อยล้านบาท หากคุณไม่มีปัญหาเราสามารถเซ็นสัญญาได้เลยตอนนี้ค่ะ”

"ฮะ? นี่มัน…"

แคลร์อ้าปากค้างตะลึง

เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าเอ็มแกรนด์กรุ๊ปซึ่งดูเหมือนจะไม่มีวันได้เข้าถึงจากมุมมองของตระกูลวิลสันจะเตรียมสัญญาไว้ล่วงหน้าสำหรับเธอเป็นที่เรียบร้อย!

ยิ่งไปกว่านั้นราคาเสนอยังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!

เป้าหมายของคุณย่าสำหรับโครงการนี้คือ 30 ล้านบาท แต่สัญญาระบุไว้ว่า 60 ล้านบาท!

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงใบหน้าที่จริงจังของสามีเมื่อเขาขอให้เธอรับงานในการประชุมของครอบครัวเมื่อคืนก่อน

ทำไมเขาถึงมั่นใจขนาดนั้นนะ?

เพราะเมื่อพวกเขาอยู่ที่หน้าบริษัทเอ็มแกรนด์กรุ๊ป เธอประหม่าเป็นอย่างมากและยังมองโลกในแง่ร้าย แต่เขากลับดูเหมือนจะมั่นใจมากและไม่ประหม่าเลย

เป็นไปได้ไหมว่าเขารู้มาตลอด?

สามีของเธอเป็นใครกันแน่นะ...