เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10
บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 11
หลังจากการก้มหัวคำนับสามครั้ง น้ำตาก็ไหลลงบนใบหน้าของแฮโรลด์ แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามเขารู้ว่าตอนนี้คุณย่าของเขาผิดหวังและโกรธมากดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็ไม่ควรบุ่มบ่ามใส่เธออีกคุณท่านวิลสันถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากเห็นแฮโรลด์คุกเข่าและยอมรับความพ่ายแพ้เธอไม่ได้ต้องการที่จะให้หลานชายคนโปรดของเธอต้องมาก้มหัวให้ชาร์ลีผู้ไร้ค่าคนนี้แต่อย่างใด แต่พวกเขาได้เดิมพันที่เกี่ยวข้องกับเธอด้วยความที่เธอเป็นชาวพุทธอย่างเต็มตัว ถ้าแฮโรลด์ไม่รักษาสัญญาเธอก็คงกลัวเวรกรรมที่จะมาเยือนเธอมาก มันจะทำให้เธอมีปัญหาในการกินการนอนอย่างเป็นแน่ดังนั้นเธอจึงมองไปที่แฮโรลด์และพูดอย่างเรียบเฉยว่า “แฮโรลด์ถือว่าเรื่องนี้เป็นบทเรียนสำหรับเธอนะ ครั้งต่อไปอย่าเดิมพันอะไรที่เธอไม่มั่นใจ แม้ว่าเธอต้องการที่จะเดิมพัน ก็อย่าให้ครอบครัวเข้าไปเกี่ยวด้วย!”แฮโรลด์พึมพำด้วยใบหน้าเศร้า “ได้ครับคุณย่า ผมทราบดีแล้วครั้งนี้ ผมจะไม่ทำอีก…”ขณะที่เขาพูดดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ชาร์ลีอย่างร้ายกาจพลางคิดว่า ‘ไอสารเลว! แกกล้าบังคับให้คนอย่างฉันคุกเข่าต่อหน้าคนอย่างแกได้ยังไง วันนี้แกทำให้ฉันเสียหน้ามาก ฉันสา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 12
แคลร์คิดแค่ว่าชาร์ลีพูดเล่น ฉะนั้นเธอจึงไม่ได้จริงจังกับมันเลย เธอเดินออกไปและโทรหาดอริส ยังทันทีไม่นานดอริสก็รับสายเสียงที่แสนหวานและน่าฟังของดอริสดังก้องมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย “สวัสดีค่ะ คุณวิลสัน”“สวัสดีค่ะ คุณดอริส ยัง พอดีดิฉันมีเรื่องจะรบกวนขอความช่วยเหลือจากคุณนิดหน่อยน่ะค่ะ” แคลร์พูดอย่างเขินอาย“โอ้ เรื่องอะไรเหรอคะ?” ดอริสตอบแคลร์ซักซ้อมประโยคในหัวของเธออีกครั้งและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เธอจะพูดอย่างตั้งใจว่า “ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่าท่านประธานจะว่างในคืนพรุ่งนี้หรือเปล่า? พอดีครอบครัวของดิฉันจะจัดงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้เพื่อประกาศความร่วมมืออย่างเป็นทางการกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ป ดิฉันจึงหวังว่าท่านประธานจะตอบรับคำเชิญ…”มีความเงียบที่ปลายสายก่อนที่ดอริสจะพูดอีกครั้ง “คุณวิลสัน ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ดิฉันไม่สามารถตัดสินใจแทนท่านประธานของดิฉันได้ หรือให้ดิฉันลองถามท่านก่อน แบบนี้ดีไหมคะ?”แคลร์กล่าวด้วยความเคารพว่า “ขอบคุณมากเลยค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่รบกวนด้วยนะคะ”หลังจากสิ้นสุดการโทร แคลร์ก็ถือโทรศัพท์อย่างประหม่าและคาดหวังว่าเธอจะโทรกลับมาในขณะนั้นเอง จู่ ๆ โทรศัพท์ข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 13
หัวใจของแคลร์ยังเต้นรัวอย่างตื่นเต้นเมื่อเธอเดินออกจากสำนักงานของวิลสันกรุ๊ปคุณย่าจะประกาศตำแหน่งใหม่อย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ ในที่สุดเธอก็สามารถยกระดับตัวเองขึ้นมาได้!เธอหันไปหาชาร์ลีและพูดอย่างดีใจว่า “ชาร์ลี ฉันต้องขอบคุณคุณมากเลยนะคะ! ถ้าไม่ใช่ที่คุณคอยให้กำลังใจฉันคงไม่กล้าที่จะก้าวขึ้นมารับความท้าทายนี้”ชาร์ลีตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ที่รัก คุณสมควรได้รับมันนะ”จากนั้นเขาหันกลับมาหาเธอแล้วพูดต่อว่า “โอ้ จะว่าไปวันนี้ถือเป็นวันที่ดีมาก เรามาฉลองกันดีไหมครับ?”แคลร์พยักหน้า “คุณอยากทำอะไรเหรอคะ?”“วันครบรอบสามปีของเราใกล้จะมาถึงแล้ว เรามาฉลองด้วยกันนะครับ! ผมจะเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย คุณแค่นั่งและรอเฉย ๆ ก็พอ”แคลร์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “นี่อย่าบอกนะว่าคุณจะเซอไพรส์ฉันน่ะ”"ใช่แล้วครับ!" ชาร์ลีพยักหน้าและหัวเราะ “ผมจะทำให้คุณเซอไพรส์!”แคลร์รู้สึกถึงความอบอุ่นในหัวใจของเธอ “เอาล่ะ งั้นฉันจะไม่ถามอะไรเพิ่มเติมจากคุณแล้ว”“ใช่ครับ ไม่ต้องถามหรอกคุณแค่รอผมและอยู่เฉย ๆ นะ!”ชาร์ลีมีแผนหลายอย่างมากสำหรับการจัดเตรียมวันครบรอบแต่งงานที่พิเศษของพวกเขาที่ผ่านมาเงินนับ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 14
เจนยืนตกตะลึงกับความอลังการเช่นนี้ และเริ่มสงสัยในตัวเองว่าคนพวกนี้มาเพราะเขาหรือเปล่าเธอยกเลิกความคิดนั้นอย่างรวดเร็ว!เป็นไปไม่ได้! ไอ้ผู้ชายไร้ค่าคนนี้จะรู้จักใครที่มีอิทธิพลได้อย่างไรสตีเฟนลงออกมาจากรถคันที่สามและเดินเข้าไปในร้านเอ็มเมอรัลด์คอร์ท เจนรีบลุกขึ้นไปต้อนรับเขาแต่เขากลับไม่สนใจเธอเลยและเดินตรงไปที่ชาร์ลี“นายน้อยครับ ผมนำเงินตามที่นายน้อยต้องการมาแล้วครับ”จากนั้นสตีเฟนก็โบกมือ บอดี้การ์ดหน้าตาดีเดินเข้าไปในร้านและวางกระเป๋าหนังไว้ที่พื้นแล้วเปิดมันออกมามันเต็มไปด้วยเงินสด!ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีด!นี่มันอะไรกัน!ไอ้ผู้ชายไร้ค่าคนนี้… โอ้ไม่จริง! สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริง!เวรแล้ว นี่เขาเป็นใครกัน!หลายคนในร้านพยายามหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อถ่ายภาพหรือบันทึกวิดีโอไว้ พวกเขาไม่อยากพลาดฉากที่น่าตกใจเช่นนี้ทีมบอดี้การ์ดของสตีเฟน เข้าไปเคลียร์ที่เกิดเหตุทันทีและกันพวกเขาทั้งหมดออกจากร้านชาร์ลีชี้ไปที่เงินสดและพูดกับเจนว่า “คุณบอกว่าคุณไม่เคยเห็นเงินสดมากขนาดนี้มาก่อนใช่ไหม? ลองดูสิ”ด้วยความงุนงงที่ตกใจสุดขีด เจนพึมพำพร้อมกับพยักหน้าอย่างแรง “
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 15
ชาร์ลีไม่ได้กลับบ้านทันทีหลังจากออกจากร้านเอ็มเมอรัลด์คอร์ทเขาอยากจะให้ภรรยาของเขาเซอร์ไพรส์ในงานฉลองครบรอบวันแต่งงานของพวกเขาเซอร์ไพรส์นี้ไม่ได้แค่เป็นสร้อยคอหยกล้ำค่าเท่านั้น แต่เขาต้องการจัดงานแต่งงานสุดโรแมนติกให้กับภรรยาอีกด้วยในขณะที่เขานึกถึงวันเก่า ๆ ชาร์ลีและแคลร์รีบจดทะเบียนสมรสตามคำขอของอดีตนายท่านวิลสันซึ่งเป็นปู่ของแคลร์และพวกเขาก็ยังไม่ได้จัดงานแต่งงานอดีตนายท่านวิลสันตั้งใจจะเลือกฤกษ์วันแต่งงานที่ดีที่สุด แต่แล้วไม่นานหลังจากที่ทั้งคู่แต่งงานกันเขาก็ป่วยหนักและเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล ดังนั้นจึงทำให้งานแต่งงานจึงต้องล่าช้าออกไปหลังจากที่อดีตนายท่านวิลสันถึงแก่กรรม ชาร์ลีก็ถูกตระกูลวิลสันเพิกเฉย แผนการแต่งงานจึงถูกยกเลิกไปอย่างไรก็ตามตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว เพราะตอนนี้เขารวยและเขาทำได้ทุกอย่าง ที่สำคัญคือ เขาต้องการให้ภรรยาของเขาได้มีงานแต่งงาน!สถานที่แรกที่โผล่ขึ้นมาในหัวเมื่อนึกถึงงานแต่งงานก็คือ สกายการ์เด้นที่โรงแรมแชงกรีล่าโรงแรมแชงกรีล่าเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในโอลรัสฮิลล์จนถึงปัจจุบัน โรงแรมแห่งนี้ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่พร้อมการตกแต่งที่หรูหรา และมี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 16
ซาบรีน่ากอดอกและพูดด้วยน้ำเสียงโอ้อวดว่า "ใช่ ฉันดูถูกนาย แล้วไงล่ะ? ตอนนี้นายทนคำวิจารณ์ไม่ได้หรือไง ไอ้คนขี้แพ้?”“ทุกคนในมหาวิทยาลัยรู้ว่านายแต่งงานกับแคลร์และกลายเป็นลูกเขยของพวกเขาหลังเรียนจบ! คนขี้แพ้ที่น่าสังเวชที่ไม่สามารถแม้แต่จะซื้ออาหารดี ๆ ในมหาลัยกับของต่าง ๆ ได้หลังเรียนจบ! ไอขี้แพ้เบอร์หนึ่งอย่างนายกล้ามาขอความช่วยเหลือจากฉันได้ยังไง? นายคิดว่านายเป็นใคร?"โทสะกำลังแผดเผาอย่างช้า ๆ ภายในตัวของชาร์ลีเขาไม่มีทางไปทำอะไรใครก่อนนอกเสียจากว่าจะถูกกระทำก่อน และในตอนนี้ซาบรีน่าได้ข้ามเส้นกันเกินไปแล้ว!ในขณะเดียวกันนี้ เขาได้รับข้อความจากสตีเฟน “นายน้อยครับ ตระกูลเวดเป็นเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตในเครือแชงกรีลาทั้งหมด ส่วนแชงกรีลาของโอลรัสฮิลล์ก็เป็นเพียงหนึ่งในเครือแชงกรีลาของเราทั่วโลก”ม่านตาของชาร์ลีหดลงความประหลาดใจ!นี่สตีเฟนไม่ได้เพิ่งบอกว่าตระกูลเวดเป็นเจ้าของแชงกรีล่าหรอกใช่ไหม?เขาถามแบบไม่ต้องคิดเลย “นี่คุณไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม?”“ไม่แน่นอนครับนายน้อย ผู้ดูแลแชงกรีล่าโอลรัสฮิลล์คือ ไอแซค คาเมรอน หมายเลขโทรศัพท์ของเขาคือ 155… ลองโทรหาเขานะครับ แล้วเขาจะจัดการทุก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 17
ซาบรีน่ารีบยิ้มอย่างเอียงอายและพูดกับชาร์ลีด้วยน้ำเสียงที่ประจบประแจงว่า "คุณหัวหน้าห้องยินดีต้อนรับสู่แชงกรีล่านะคะ เรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาเยี่ยมเรา และดิฉันก็ยินดีเช่นกันในฐานะอดีตเพื่อนร่วมวิทยาลัยของคุณ เชิญค่ะ…”เธอคิดว่าคำชมและน้ำเสียงที่อ่อนโยนของเธอจะทำให้ชาร์ลีลืมพฤติกรรมที่หยาบคายต่อเขาก่อนหน้านี้น่าเสียดาย ชาร์ลีไม่ได้ใจดีขนาดนั้นกับเธอเหมือนที่เธอคิดไอแซคอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของซาบรีน่า และรีบถามว่า “คุณลี คุณเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของคุณเวดเหรอครับ?”"ใช่ค่ะ ใช่!" ซาบรีน่ากล่าวอย่างลนลาน “คุณเวดเป็นตัวหน้าห้องของดิฉันตอนที่เราเรียนอยู่ในวิทยาลัย เราค่อนข้างสนิทกันค่ะ!”ไอแซคประกาศทันทีว่า “พรุ่งนี้ไปที่สำนักงานของท่านประธาน คุณจะได้เป็นผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลของแชงกรีลาทันทีเลย!”ในแชงกรีลาการเลื่อนระดับจากหัวหน้าทีมไปยังผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลมีความแตกต่างกันอย่างน้อยถึงสามระดับ ในการจัดอันดับ ไม่เพียงแต่เงินเดือนและสวัสดิการของเธอจะเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า แต่เธอยังควบคุมกำลังคนของพนักงานส่วนใหญ่ในโรงแรมด้วย ผู้จัดการฝ่ายทร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 18
แคลร์และครอบครัวไปทานอาหารเย็นที่เคมปินสกี ในขณะที่เวนเดลล์กำลังงัวเงียอยู่ที่บ้านเขาเห็นโพสต์จากสื่อทางการของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป มันทำให้เขารู้สึกหดหู่และสลดใจมากเขาคิดว่าจะเป็นไปไม่ได้เลยที่แคลร์จะชนะสัญญา แต่คาดไม่ถึงว่าเธอใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงในการทำสัญญาหกร้อยล้านบาท เมื่อนึกถึงคำพูดที่รุนแรงและเหยียดหยามของเขาที่บ้านของเธอเมื่อวานนี้ เขารู้สึกอับอายมากเมื่อคำพูดนั้นกลับมาเหมือนตบหน้าเขา!ตอนนี้เองที่แฮโรลด์โทรไปบ่นถึงสถานการณ์ของเขา เขาพูดทันทีที่มีคนรับสายว่า “เฮ้ เวนเดลล์อะไรกันเนี่ย! ผมสร้างโอกาสให้คุณตามจีบลูกพี่ลูกน้องผมแทบตาย แต่คุณหันหลังให้ผมแล้วช่วยให้เธอชนะสัญญาของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเนี่ยนะ คุณทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง?”เวนเดลล์ส่ายหัวไม่ชอบใจ 'อะไรวะ? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย! 'แฮโรลด์ถามอีกครั้ง “เวนเดลล์ซื่อสัตย์กับผมนะ คุณนอนกับลูกพี่ลูกน้องของผมหรือเปล่า?”ในขณะเดียวกันเวนเดลล์ก็อายเกินกว่าจะปฏิเสธความจริงที่ว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดนี้ มันคงหมายความว่าเขายอมรับว่าตัวเองไร้ความสามารถไม่ใช่ไหม?ดังนั้นเขาพึมพำอย่างอาย ๆ “ใช่ แฮโรลด์ ขอโทษทีนะ ผมจะทำให
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
