เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 16
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 17
ซาบรีน่ารีบยิ้มอย่างเอียงอายและพูดกับชาร์ลีด้วยน้ำเสียงที่ประจบประแจงว่า "คุณหัวหน้าห้องยินดีต้อนรับสู่แชงกรีล่านะคะ เรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาเยี่ยมเรา และดิฉันก็ยินดีเช่นกันในฐานะอดีตเพื่อนร่วมวิทยาลัยของคุณ เชิญค่ะ…”เธอคิดว่าคำชมและน้ำเสียงที่อ่อนโยนของเธอจะทำให้ชาร์ลีลืมพฤติกรรมที่หยาบคายต่อเขาก่อนหน้านี้น่าเสียดาย ชาร์ลีไม่ได้ใจดีขนาดนั้นกับเธอเหมือนที่เธอคิดไอแซคอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของซาบรีน่า และรีบถามว่า “คุณลี คุณเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของคุณเวดเหรอครับ?”"ใช่ค่ะ ใช่!" ซาบรีน่ากล่าวอย่างลนลาน “คุณเวดเป็นตัวหน้าห้องของดิฉันตอนที่เราเรียนอยู่ในวิทยาลัย เราค่อนข้างสนิทกันค่ะ!”ไอแซคประกาศทันทีว่า “พรุ่งนี้ไปที่สำนักงานของท่านประธาน คุณจะได้เป็นผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลของแชงกรีลาทันทีเลย!”ในแชงกรีลาการเลื่อนระดับจากหัวหน้าทีมไปยังผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลมีความแตกต่างกันอย่างน้อยถึงสามระดับ ในการจัดอันดับ ไม่เพียงแต่เงินเดือนและสวัสดิการของเธอจะเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า แต่เธอยังควบคุมกำลังคนของพนักงานส่วนใหญ่ในโรงแรมด้วย ผู้จัดการฝ่ายทร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 18
แคลร์และครอบครัวไปทานอาหารเย็นที่เคมปินสกี ในขณะที่เวนเดลล์กำลังงัวเงียอยู่ที่บ้านเขาเห็นโพสต์จากสื่อทางการของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป มันทำให้เขารู้สึกหดหู่และสลดใจมากเขาคิดว่าจะเป็นไปไม่ได้เลยที่แคลร์จะชนะสัญญา แต่คาดไม่ถึงว่าเธอใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงในการทำสัญญาหกร้อยล้านบาท เมื่อนึกถึงคำพูดที่รุนแรงและเหยียดหยามของเขาที่บ้านของเธอเมื่อวานนี้ เขารู้สึกอับอายมากเมื่อคำพูดนั้นกลับมาเหมือนตบหน้าเขา!ตอนนี้เองที่แฮโรลด์โทรไปบ่นถึงสถานการณ์ของเขา เขาพูดทันทีที่มีคนรับสายว่า “เฮ้ เวนเดลล์อะไรกันเนี่ย! ผมสร้างโอกาสให้คุณตามจีบลูกพี่ลูกน้องผมแทบตาย แต่คุณหันหลังให้ผมแล้วช่วยให้เธอชนะสัญญาของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเนี่ยนะ คุณทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง?”เวนเดลล์ส่ายหัวไม่ชอบใจ 'อะไรวะ? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย! 'แฮโรลด์ถามอีกครั้ง “เวนเดลล์ซื่อสัตย์กับผมนะ คุณนอนกับลูกพี่ลูกน้องของผมหรือเปล่า?”ในขณะเดียวกันเวนเดลล์ก็อายเกินกว่าจะปฏิเสธความจริงที่ว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดนี้ มันคงหมายความว่าเขายอมรับว่าตัวเองไร้ความสามารถไม่ใช่ไหม?ดังนั้นเขาพึมพำอย่างอาย ๆ “ใช่ แฮโรลด์ ขอโทษทีนะ ผมจะทำให
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 19
“แล้วนายคิดว่านายเป็นใคร?”เวนเดลล์มองไปที่ชาร์ลีด้วยความสงสัยขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชา “นายไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากไอ้ขี้แพ้ นายไม่สามารถแม้แต่จะดูแลภรรยาของนายให้อยู่ในลู่ในทางได้ การที่แคลร์มาอยู่กับนาย มันเป็นการสูญเปล่า ทำไมนายไม่ปล่อยเธอไปให้เธอมาอยู่กับฉันล่ะ? ฉันให้เธอได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ!”ความเยือกเย็นเริ่มเข้ามาอยู่ใต้ใบหน้าของชาร์ลี เขาเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและล้ำลึก “ฉันจะให้นายเลือกสองทาง หนึ่ง ขอโทษแคลร์ซะ และขอคืนคำพูดทุกอย่างที่นายพูดต่อหน้าทุกคน หรือสอง ฉันจะทำให้บริษัทของครอบครัวนายล้มละลาย ตัดสินใจมาได้เลย”“ ฮ่าฮ่าฮ่า! นี่ล้อเล่นกับฉันอย่างนั้นเหรอ? คิดว่าตัวเองเป็นใครกันที่จะทำให้ครอบครัวฉันล้มละลาย?”เวนเดลล์หัวเราะดังลั่นขณะที่เขาจ้องมองชาร์ลีอย่างดูถูกเหยียดหยาม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้จริงจังกับชาร์ลีเลย“นี่นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? นายกำลังฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า? นายรู้หรือเปล่าว่าทรัพย์สินของบริษัทฉันมีเท่าไหร่? นายจะทำอะไรให้เราล้มละลายได้อย่งนั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า!”ชาร์ลีแสดงสีหน้าไม่พอใจ ขณะมองเวนเดลล์สักพักราวกับว่าเขากำลังมองคนงี่เง่า จากนั้นเขาหยิ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 20
เมื่อเวนเดลล์หนีออกจากที่เกิดเหตุ แฮโรลด์กำลังเดินเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับเวนดี้น้องสาวของเขาและเจอรัลด์คู่หมั้นของเธอชายที่เดินถัดจากเจอรัลด์เป็นชายหนุ่มในชุดสูทหรูหรา เขาทั้งคู่ดูมีความคล้ายกันมากเมื่อแฮโรลด์พบเวนเดลล์เขาก็รีบเข้าไปหาเวนเดลล์และพูดว่า "เฮ้ เวนเดลล์! เมื่อกี้ตอนที่ผมเดินเข้ามา ผมได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวของคุณ จริงไหม?"เวนเดลล์ผลักเขาออกไปอย่างเร่งรีบพึมพำ “ผมพอแล้ว ทุกอย่างมันจบแล้ว พอแล้ว…”แฮโรลด์ถามด้วยความเป็นห่วง“เฮ้ คุณโจนส์เกิดอะไรขึ้น?”เวนเดลล์ส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนกไม่กล้าพูดอะไรตอนนี้เขาไม่สงสัยเลยว่าถ้าเขาพูดอะไรที่เขาไม่ควรพูดออกไป เขาคงจะเป็นศพนอนอยู่ที่ไหนสักแห่งในวันพรุ่งนี้แน่ดังนั้นเขาจึงผลักมือของแฮโรลด์ออกไป และวิ่งออกจากห้องโถงเหมือนชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมันแฮโรลด์มองไปทางที่เขาวิ่งและถอนหายใจ “ฉันพนันได้เลยว่าตระกูลโจนส์จบเห่แล้วจริง ๆ แต่เฮ้ย มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ เมื่อวานนี้พวกเขายังสุขสบายดี แต่วันนี้พวกเขาล้มละลายแล้ว!”จากนั้นเมื่อแฮโรลด์เห็นชาร์ลี และแคลร์ความคิดชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา เขาเดินไปหาแคลร์และ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 21
ชาร์ลีค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนในขณะที่ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อทันใดนั้นสายตาของคนทั้งห้องก็จับจ้องมาที่เขา“ชาร์ลี นี่แกกำลังทำอะไรอยู่! นั่งลง!" เอเลนร้องลั่นด้วยความรังเกียจเขาไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เขายืนอยู่ที่ไหน! ไม่มีใครคนไหนกล้าลุกขึ้นยืนในช่วงเวลาแบบนี้ แต่ไอ้ขี้แพ้คนนี้พร้อมที่จะขโมยซีนตอนนี้!เจอรัลด์กับเควินสบตากันและกระซิบว่า “เดี๋ยวนะ เขาเป็นประธานเอ็มแกรนด์กรุ๊ป จริงหรือ?”พวกเขาพลันส่ายหัวกันทันใดไม่มีทาง ถ้าเขาเป็นประธานบริษัทจริง ๆ แล้วแม่ยายจะกล้าดุเขาได้อย่างไร?“ไอ้ขี้แพ้ นี่นายคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่? นั่งลงสิวะ!" แฮโรลด์ตะโกนด้วยน้ำเสียงรำคาญบนเวทีชาร์ลีจ้องมองเขาอย่างเย็นชาและไม่สนใจสายตาที่สับสนงุนงงของทุกคน เขาตรงไปที่ดอริสและกระซิบข้างหูเธอดอริสพยักหน้าเล็กน้อยขณะรับฟังฉากนี้เองมันทำให้ทุกคนใจเต้นรัว!ดอริส ยัง! รองประธานแห่งเอ็มแกรนด์กรุ๊ป! ที่สุดแห่งความสง่างามอันเลื่องชื่อในโอลรัสฮิลล์! ชาร์ลีคนไร้ประโยชน์แห่งตระกูลวิลสันจะมารู้จักเธอได้อย่างไร? แต่ในความเป็นจริงแล้ว จากที่เห็นพวกเขาก็ดูเหมือนสนิทสนมราวกับว่ารู้จักกันมาก่อนหลังจากที่เขาได้พ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 22
หลังจากที่ชาร์ลีวิ่งออกไปนอกประตู เขาก็รู้ว่าแคลร์ไม่ได้ไปไหนไกล เธอหลบอยู่ที่มุมเสาและร้องไห้ด้วยความเสียใจเขาเดินเข้ามาช้า ๆ ถอดเสื้อคลุมของเขาคลุมให้แคลร์แล้วพูดว่า “ที่รักไม่ต้องเสียใจนะ ตำแหน่งผู้อำนวยการของวิลสันกรุ๊ปไม่ได้ยิ่งใหญ่ที่สุดนะ เพราะคุณสามารถทำได้ดีกว่านั้น…”“ไม่ คุณไม่เข้าใจ ถ้าฉันได้เป็นผู้อำนวยการ พ่อแม่ของฉันจะสามารถยืนหยัดในตระกูลได้อีกครั้ง คุณย่ากลับคำพูดได้ยังไง…” แคลร์คร่ำครวญอย่างน่าสงสารชาร์ลีพูดต่อ “ใครจะไปรู้? บางทีพวกเขาอาจจะขอร้องให้คุณมาเป็นผู้อำนวยการก็ได้ ดูคุณสิร้องไห้ขี้แยเหมือนเด็กเลย เดี๋ยวถ้าคุณต้องไปขึ้นเวทีขึ้นมา คุณจะไม่สวยเอานะ…”“ไม่มีทาง มันเป็นไปไม่ได้ คุณย่าประกาศไปแล้วและไม่มีทางกลับคำอีกแน่ คุณกลับเข้าไปข้างในก่อนเถอะค่ะ ฉันขออยู่คนเดียว…”ในขณะเดียวกันนี้ คุณท่านวิลสันและแฮโรลด์ก็วิ่งออกจากห้องโถงด้วยหญิงชรากำลังหอบและหายใจไม่ออกเพราะการวิ่งหาแคลร์ ฝูงชนจำนวนมากก็คอยติดตามมาดูละครฉากนี้ด้วยแฮโรลด์เห็นชาร์ลีและแคลร์ในนาทีที่เขาก้าวออกมาข้างนอก เขารีบวิ่งไปหาแคลร์ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาและโพล่งขึ้นอย่างเร่งรีบ “นี่แคลร์ รีบ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 23
ทุกคนกลับไปที่นั่งของตนเองในขณะที่คุณท่านวิลสันเดินไปบนเวทีพร้อมกับจับมือแคลร์เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและอ่อนหวานขณะที่เธอพูดว่า “ดิฉันต้องขอโทษจริง ๆ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ดิฉันทำผิดพลาด จริง ๆ แล้วแคลร์เป็นลูกหลานที่โดดเด่นของครอบครัววิลสันของเราเสมอมา ต้องขอบคุณเธอที่ทำให้เราสามารถทำสัญญากับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้ เธอพยายามอย่างมากเพื่อความสำเร็จที่น่าทึ่งเช่นนี้”ดอริสยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาและมองไปที่หญิงชราอย่างดูถูก เธอโบกมือแสดงท่าทางให้เธอหยุดพูดมากและกล่าวขึ้นว่า “ให้ดิฉันแก้ไขบางอย่างหน่อยนะคะ คุณแคลร์ไม่เพียงแต่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อโครงการนี้ แต่เธอยังทำสำเร็จด้วยความพยายามของเธอเองทั้งหมด ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับใครเลย”น้ำเสียงครั้งนี้ของเธอฟังดูไม่สุภาพเอามาก ๆ แทบจะหยาบคายด้วยซ้ำ แต่ทุกคนก็เพิกเฉยกับสิ่งนั้น ด้วยสถานะของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปในเมืองนี้ และแม้ว่าดอริสจะตบคุณท่านวิลสันตรงนั้น หญิงชราเองก็คงไม่กล้าพูดอะไรคุณท่านวิลสันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ค่ะ คุณยังพูดถูกจริง ๆ แคลร์สมควรได้รับเครดิตทั้งหมดสำหรับความพยายามของเธอ จากนี้ไปเธอจะเป็นผู้อำนวยการวิลสันกรุ๊ปของเร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 24
ชาร์ลีไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาทำได้เพียงทำตัวให้กลมกลืนกับผู้สูงวัยรอบตัวเขาและเริ่มต้นประท้วง เขาถามลุงข้าง ๆ เขาเพื่อให้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นปรากฏว่าบริษัทเอเซลประกันภัยแห่งนี้นำเสนอแพ็คเกจประกันที่ให้ผลตอบแทนสูงมาก ผู้สูงอายุกลุ่มนี้ได้รับผลตอบแทนสูงจนกลายมาเป็นลูกค้าของบริษัทโดยการซื้อประกันภัยจำนวนมากจากบริษัทนี้ตามข้อตกลงของพวกเขา วันนี้ควรจะเป็นวันที่พวกเขาได้รับเงินปันผล แต่เมื่อพวกเขานี้มาเรียกร้องเงินในส่วนของพวกเขาก็กลับกลายเป็นว่าประตูบริษัทถูกล็อกอย่างหนาแน่นและมีพนักงานเพียงไม่กี่คนที่ถูกทิ้งไว้ที่ประตูเพื่อปิดกั้นพวกเขาโดยใช้ข้อแก้ตัวโง่ ๆในที่สุดพวกเขาก็รู้ตัวแล้วว่าตัวเองได้ตกเป็นเหยื่อของกลโกงการลงทุนที่หลอกลวงไม่น่าแปลกใจที่เอเลนเรียกร้องให้เขามาช่วยเธอประท้วงชาร์ลีนวดหน้าผากด้วยความปวดหัว เขาถามเอเลนว่า "คุณแม่ซื้อไปเท่าไหร่ครับ?"เอเลนพูดอย่างลนลาน “พวกเขาบอกว่าเราได้รับเงินปันผลจำนวนมากจากการลงทุนด้านประกัน ฉันเหมือนโดนล้างสมองก็เลยซื้อประกันไปด้วยเงินออมทั้งหมดของเรา…”ชาร์ลีอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีด "อะไรนะครับ? คุณแม่ใช้เงินออมทั้งหมดเพื่อซื้อประก
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
