บทที่ 19

“แล้วนายคิดว่านายเป็นใคร?”

เวนเดลล์มองไปที่ชาร์ลีด้วยความสงสัยขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชา “นายไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากไอ้ขี้แพ้ นายไม่สามารถแม้แต่จะดูแลภรรยาของนายให้อยู่ในลู่ในทางได้ การที่แคลร์มาอยู่กับนาย มันเป็นการสูญเปล่า ทำไมนายไม่ปล่อยเธอไปให้เธอมาอยู่กับฉันล่ะ? ฉันให้เธอได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ!”

ความเยือกเย็นเริ่มเข้ามาอยู่ใต้ใบหน้าของชาร์ลี เขาเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและล้ำลึก “ฉันจะให้นายเลือกสองทาง หนึ่ง ขอโทษแคลร์ซะ และขอคืนคำพูดทุกอย่างที่นายพูดต่อหน้าทุกคน หรือสอง ฉันจะทำให้บริษัทของครอบครัวนายล้มละลาย ตัดสินใจมาได้เลย”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า! นี่ล้อเล่นกับฉันอย่างนั้นเหรอ? คิดว่าตัวเองเป็นใครกันที่จะทำให้ครอบครัวฉันล้มละลาย?”

เวนเดลล์หัวเราะดังลั่นขณะที่เขาจ้องมองชาร์ลีอย่างดูถูกเหยียดหยาม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้จริงจังกับชาร์ลีเลย

“นี่นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? นายกำลังฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า? นายรู้หรือเปล่าว่าทรัพย์สินของบริษัทฉันมีเท่าไหร่? นายจะทำอะไรให้เราล้มละลายได้อย่งนั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า!”

ชาร์ลีแสดงสีหน้าไม่พอใจ ขณะมองเวนเดลล์สักพักราวกับว่าเขากำลังมองคนงี่เง่า จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์และโทรหาสตีเฟน

“ภายในสามนาที ผมอยากเห็นตระกูลโจนส์ล้มละลายและยึดธุรกิจทั้งหมดมา ปล่อยให้หนี้พวกเขาพุ่งให้สูงที่สุด!”

สามนาทีในการทำให้บริษัทที่มีมูลค่าสุทธินับหมื่นล้านล้มละลายนั้นเป็นไปไม่ได้เลย!

เวนเดลล์จ้องกลับไปที่ชาร์ลีด้วยความตกใจและพูดว่า “ไอ้เวรนี่ นายนี่มันขี้โม้จริง ๆ ! นายคิดว่านายเป็นไฮโซคนนั้นบนอินเทอร์เน็ตจริง ๆ เหรอไง?”

จากนั้นเขาพูดต่ออย่างเย็นชา “ไอ้ขี้แพ้ หยุดเสแสร้งฉันจะให้ทางเลือกสองทางกับนายด้วยเช่นกัน หนึ่ง คุกเข่าขอโทษฉันแล้วหย่ากับแคลร์ทันที สอง ฉันจะให้ใครสักคนมาจัดการนายให้พิการไปซะ ให้นายได้เห็นตัวตนที่น่าสมเพชของนายว่าแคลร์น่ารักแค่ไหนกับฉัน ตัดสินใจเลยสิ! ฉันจะให้เวลานายพิจารณาตัวเลือกของนายสักครู่!”

ชาร์ลีเหลือบมองนาฬิกาและพูดว่า “นายเหลือเวลาอีก 1 นาที นายแน่ใจนะว่าไม่อยากจะกอบกู้บริษัทของนายแม้แต่นิดเดียว?”

“ไอ้กระจอก! นายมีเวลาตัดสินใจสามสิบวินาที! ถ้าตอนนี้นายไม่คุกเข่าฉันจะทำให้นายเสียใจตลอดไปตลอดชีวิต!” เวนเดลล์ขู่

“ยี่สิบวินาที!”

“สิบวินาที!”

“ห้าวินาที!”

"หมดเวลา! อย่าหาว่าฉันเลือดเย็นแล้วกัน นายมันรนหาที่เอง!!”

เวนเดลล์ขยับคอเสื้อและส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดรอบตัวเขาเพื่อสั่งสอนไอ้ขี้แพ้นี่สักหน่อย

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เวนเดลล์ดูประหลาดใจกับสิ่งที่เห็น เขามองไปที่โทรศัพท์และเห็นว่าเป็นสายของพ่อเขาจึงรีบรับสาย

“พ่อครับ ผมอยู่ที่โรงแรมแล้วพ่ออยู่ที่ไหน?”

ทางโทรศัพท์พ่อของเวนเดลล์พูดอย่างเดือดดาลว่า “ไอ้ลูกเวร! ครั้งนี้แกไปทำอะไร? แกทำให้ใครขุ่นเคืองอีกแล้ว? ตอนนี้ผู้ถือหุ้นทั้งหมดขายหุ้นของเราทิ้งไปหมดแล้ว ราคาหุ้นของเราลดลงกว่า 80%!”

เขาพูดเสียงดังขึ้นไปอีก “พวกธนาคารต่าง ๆ พากันมาหน้าบ้าน แล้วขอให้ชำระหนี้! พาร์ทเนอร์ทั้งหมดระงับโครงการของพวกเขากับเราอย่างกะทันหัน และยุติข้อตกลง! ห่วงโซ่ทุนของเราขาดสะบั้นไปหมดแล้ว! เราเหลือแค่การประกาศล้มละลายและการเคลียร์หนี้สิน!”

ประหนึ่งว่าเลือดไหลออกมาจากใบหน้าของเวนเดลล์ในขณะที่เขาฟังคำรามที่ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย เหงื่อเย็นไหลลงหน้าผากของเขา

“พวกเราฉิบหายกันหมดแล้ว! พังพินาศหมดแล้ว!”

เวนเดลล์อ้าปากค้าง เขาอยากถามอะไรบางอย่างแต่เขาได้ยินเสียงไซเรนผ่านโทรศัพท์ตามด้วยเสียงทุบประตูของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ขอให้พ่อของเขามาที่สถานีเพื่อทำการสอบสวน

ทันใดนั้นขาของเขาก็อ่อนยวบและคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลี โทรศัพท์ของเขาตกลงไปที่พื้นและแตกเป็นเสี่ยง ๆ

สายลมยามค่ำคืนพัดเบา ๆ ร่างกายและหัวใจของเขาเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

เมื่อเห็นฉากดังกล่าวเหล่าบอดี้การ์ดก็สบตากันอย่างระมัดระวังและไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า

ด้วยความกลัว เวนเดลล์ถามชาร์ลีด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ “นายเป็นใคร? นายเป็นคนทำใช่ไหม?”

ผู้สังเกตการณ์ต่างก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน หลังจากรับสายจู่ ๆ เวนเดลล์ โจนส์ก็คุกเข่าต่อหน้าลูกเขยของตระกูลวิลสัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ชาร์ลีมองลงไปที่เขา จากนั้นเขาโค้งตัวเล็กน้อยและกระซิบ “ฉันให้โอกาสนายเลือกตัวเลือกของนายแล้วนี่ แต่นายกลับไม่ได้เลือกอย่างฉลาดที่สุด”

“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษจริง ๆ ได้โปรด ช่วยยกโทษให้ฉันเถอะ ช่วยฉันด้วย! ไม่มีอะไรระหว่างฉันกับแคลร์ ฉันไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องเธอ เรื่องสัญญากับเอ็มแกรนด์กรุ๊ป ฉันไม่ได้เป็นคนช่วยแคลร์! ทุกสิ่งที่ฉันพูดมันก็แค่เรื่อโกหก! ฉันสร้างเรื่องโกหกขึ้นมา! ฉันขอร้องล่ะ! ช่วยไว้ชีวิตฉันกับครอบครัวด้วย!”

เวนเดลล์โขกหัวตัวเองลงบนพื้นและขอโทษอย่างสุด ๆ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลูกเขยที่ต่ำต้อยของตระกูลวิลสันจะมีอำนาจและอิทธิพลมากมายในมือ โทรศัพท์ธรรมดา ๆ คือสิ่งที่ทำให้ครอบครัวของเขาล้มละลาย!

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองชาร์ลี เขารู้สึกว่าใบหน้าที่เรียบเฉยและไร้อารมณ์นั้นน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจ!

ใครบางคนที่สามารถทำลายครอบครัวของเขาได้ในไม่กี่นาทีด้วยน้ำมือของเขา! เขาไม่ได้อยู่ในจุดที่จะทำให้เขาขุ่นเคืองได้อีกต่อไป!

ชาร์ลีส่ายหัว และพูดว่า “นายควรจะขอบคุณที่อย่างน้อยฉันก็ไว้ชีวิตนาย! ไม่อย่างนั้นตอนนี้ทั้งครอบครัวของนายคงตายไปแล้ว!”

ใบหน้าของเวนเดลล์ซีดเผือด ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง

ชาร์ลีพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จะบอกความจริงกับนายไว้นะ ใช่ ฉันเป็นไฮโซคนนั้นในวิดีโอ ถ้านายไม่อยากตายอย่าบอกใครเกี่ยวกับตัวตนของฉัน ไม่อย่างนั้น ฉันก็งให้สัญญาไม่ได้หรอกว่าพ่อนายจะยังมีชีวิตอยู่จนถึงพรุ่งนี้เช้า! จำคำพูดฉันไว้ซะ!”

จากนั้นเขาตบหน้าเวนเดลล์พร้อมกับลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้าไปในห้องโถงโดยไม่สนใจเวนเดลล์อีกต่อไป

สำหรับเวนเดลล์ เขาหมอบลงบนพื้นและยังคงตกใจอยู่ เขาไม่กล้าขัดขืนแม้แต่น้อยกับการกระทำของชาร์ลีที่ฉีกหน้าเขา

เขามองดูขณะที่ชาร์ลีเดินเข้าไปในห้องโถงและเขาก็รีบคลานเข้าไปในห้องโถงด้วย

เขามองไปรอบ ๆ อย่างตกใจ จนกระทั่งเห็นแคลร์ จากนั้นเขาก็รีบเข้าไปหาเธอคุกเข่าที่เท้าของเธอและร้องครวญครางว่า “แคลร์ ผมขอโทษ ผมไม่ควรเผยแพร่ข่าวลือที่ไร้สาระเกี่ยวกับคุณ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโครงการของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปทั้งสิ้น ช่วยผมด้วย!”

แคลร์รู้สึกตกใจกับปฏิกิริยาที่ไม่คาดคิดของเขา เธอรีบก้าวถอยไปข้างหลังและสะดุดเข้าสู่อ้อมกอดอันอบอุ่น

แคลร์มองกลับไปและเห็นว่าคนที่กอดเธอไว้คือชาร์ลี

ชาร์ลีเห็นเธอทันทีที่เขาเข้ามา เธอแต่งตัวสวยงามมากในคืนนี้ เหมือนดวงดาวที่ส่องสว่างท่ามกลางฝูงชน เธอมีเสน่ห์และสวยงามอย่างน่าหลงใหล

เมื่อเห็นเวนเดลล์วิ่งเข้าหาแคลร์ เขาจึงรีบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนเพื่อป้องกันไม่ให้เธอล้มลงและจ้องมองเวนเดลล์อย่างดูถูกเหยียดหยาม

เวนเดลล์รีบคลานหนีเพราะกลัวว่าเขาอาจทำให้ชาร์ลีโกรธอีก

แคลร์ขมวดคิ้วด้วยความสับสน "เกิดอะไรขึ้นกับเขาคะ…"

ชาร์ลีกระซิบขณะอุ้มเธอ “สมองเขากระทบกระเทือนมั้ง อย่าสนใจเขาเลย”

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นสามีภรรยากัน แต่ก็ไม่ได้มีความสนิทสนมกันมาก่อน แคลร์เขินจนหูแดงขณะที่เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นของชาร์ลีที่อยู่รอบตัวเธอ

เธอขยับตัวออกจากอ้อมกอดของชาร์ลีอย่างเชื่องช้าและพูดว่า “เอ่อ ท่านประธานเวดจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ป น่าจะอยู่ที่นี่แล้ว ฉันจะไปดูหน่อยนะคะ…”