เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 827
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 828
หลังจากที่เธอพูดจบ คุณท่านวิลสันก็ยกมือขึ้นก่อนที่เธอจะตบเอเลนอีกครั้ง จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันไม่เคยชอบแกเลยสักครั้งตั้งแต่วันที่จาค็อบต้องการจะแต่งงานกับแก! ในเมื่อแกก็ไม่ได้ชอบฉันมาหลายปีแล้วเหมือนกัน งั้นฉันก็จะทุบตีแกจนกว่าฉันจะพอใจ!”เอเลนเจ็บปวดใจถึงที่สุด!เธอไม่เคยคาดคิดว่าคุณท่านวิลสันจะไร้ยางอายได้ขนาดนี้!คุณท่านวิลสันเป็นคนเดียวที่สัญญากับเธอ แต่คุณท่านวิลสันก็กลับคำพูดแบบนั้น!อย่างไรก็ตามตอนนี้ไม่มีอะไรที่เอเลนทำได้เลย!นอกจากนี้เจนนิเฟอร์ก็ยังอยู่ที่นี่ เอเลนจึงไม่กล้าแม้แต่จะแสดงความไม่พอใจออกมาด้วยซ้ำ!ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอเลนรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เธอได้แต่หวังอย่างยิ่งว่านี่เป็นเพียงฝันร้ายและหวังว่าเธอจะตื่นในไม่ช้า!หลังจากนั้นไม่นาน สองคนที่ออกไปเอาอาหารค่ำก็กลับมาพร้อมตะกร้าพลาสติกขนาดใหญ่สองใบในมือมีกล่องอาหารกลางวันหลายกล่องบรรจุอยู่ในทัปเปอร์แวร์เดียวกัน แม้แต่ข้าว และจานที่บรรจุในทัพเปอร์แวร์ก็เหมือนกันทุกประการทันทีที่ทั้งสองเข้ามาที่ประตู มีคนเริ่มส่งเสียงโห่ร้องว่า “กินกัน! กินข้าวกันเถอะ!”หลังจากนั้น นักโทษก็วิ่งไปหาพ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 829
เอเลนที่โดนทุบตีอย่างรุนแรงก็หิวมากเช่นกันในตอนนี้เธอไม่สามารถแม้แต่จะกินอาหารที่ชาร์ลีเตรียมสำหรับมื้อกลางวันตอนเที่ยงได้แม้แต่คำเดียว เพราะหลังจากนั้นเธอก็ถูกตำรวจจับทันทีหลังจากความโกลาหลทั้งหมดในตอนบ่าย ควบคู่ไปกับความตกใจและการโดนทุบตี เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหิวมากหลังจากใช้พลังงานไปทั้งหมดดังนั้นเธอจึงคลานไปที่ถุงอาหารอย่างระมัดระวังก่อนที่จะหยิบกล่องอาหารกลางวันจากตะกร้าพลาสติก เธอกำลังจะซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งเพื่อกินคนเดียว แต่เจนนิเฟอร์ก็ตะโกนออกมาว่า “เอเลน นี่แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่?”เอเลนรีบตอบ “พี่…พี่ใหญ่ ฉันกำลังจะกินข้าว…”"กินข้าว?" เจนนิเฟอร์ตะโกนว่า “แกมันนังลูกสะใภ้ที่อกตัญญูต่อแม่สามีของตัวเอง นี่แกยังกล้าที่จะกินข้าวอีกเหรอ?”“ฉัน… ฉัน…” เอเลนสำลักขึ้นทันใด แต่เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเจนนิเฟอร์ได้อย่างไรเจนนิเฟอร์ไม่พอใจมากและเธอก็ดุว่าเอเลนต่อไป “อะไรของแก? มาตรงนี้!"เอเลนทำได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อยขณะที่เธอก้มลงและเดินไปหาเธอ หลังจากนั้นเธอก็พูดอย่างระมัดระวังว่า “พี่ใหญ่ มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?”เจนนิเฟอร์คว้ากล่องอาหารกลางวันจากมือของเอเลนก่อนจะ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 830
"ไม่เลยครับ" ชาร์ลีแสร้งทำเป็นแปลกใจขณะที่เขาถามว่า “ทำไมเหรอ? มีอะไรหรือเปล่า? แม่ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ?”"เปล่าค่ะ" แคลร์ตอบว่า “ฉันคิดว่าแม่คงออกไปกับเพื่อนของแม่ แต่เพื่อนคนหนึ่งของแม่เพิ่งโทรหาฉันก่อนหน้านี้และบอกฉันว่าพวกเขาไม่สามารถติดต่อแม่ได้เลยตั้งแต่ช่วงบ่าย พวกเขารอแม่เพื่อยืนยันว่าพวกเขาจะรับประทานอาหารเย็นด้วยกันหรือเปล่า แต่พวกเขาหาแม่ไม่เจอเลย ฉันก็ถามพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย แต่เขาบอกฉันว่าเขาไม่รู้ว่าแม่อยู่ไหน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงตัดสินใจถามคุณแทนค่ะ”ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าแม่อยู่ที่ไหน แม่ขอเงินผมในตอนบ่าย บอกว่าอยากออกไปทานข้าวเย็นกับเพื่อน แต่เนื่องจากตอนนี้พ่อเป็นคนดูแลเงินของครอบครัวเรา ผมก็เลยบอกแม่ว่าผมต้องขอความยินยอมจากพ่อก่อน ผมไม่ได้ให้เงินแม่ของคุณเพราะพ่อของคุณไม่ยินยอมในเรื่องนี้ ผมเลยคิดว่าแม่ของคุณคงจะโกรธสักหน่อยแหละ”แคลร์พยักหน้าพลางครุ่นคิดก่อนจะพูดว่า “นั่นก็ค่อนข้างแปลก แม่ไม่ได้อยู่ที่บ้านและแม่ก็ไม่ได้ไม่เจอกับเพื่อน ๆ แล้วตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนกันนะ?”ชาร์ลียักไหล่ก่อนจะพูดว่า “บางทีเธออาจจะออกไปเล่นไพ่นกกระจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 831
แคลร์แทบจะไม่แตะตะเกียบเลยระหว่างทานอาหารเย็นเธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาเพื่อพยายามโทรหาเอเลน และเธอก็ส่งข้อความหาแม่ของเธอมากมาย แต่ไม่มีคำตอบเลยในทางกลับกัน จาค็อบมีใบหน้าที่ผ่อนคลายและพึงพอใจเป็นอย่างมาก เขารู้สึกว่าคงจะดีถ้าเอเลนหนีออกจากบ้านเหมือนที่ฮันนาห์ทำ หากเป็นเช่นนั้นจริง ชีวิตของเขาคงได้รับการปลดปล่อยอย่างแท้จริงในตอนนี้แคลร์รู้สึกเป็นกังวลมากและเธอยังคงบอกว่าเธอต้องการไปที่สถานีตำรวจเพื่อแจ้งความกับตำรวจ จาค็อบพูดว่า “โถ่ แคลร์เอ้ย แม่ของลูกโตแล้วนะ บางทีแม่อาจมีบางอย่างที่ต้องทำข้างนอกจริง ๆ ก็ได้ใช่ไหมล่ะ? ทำไมลูกถึงดูเป็นห่วงแม่ของลูกจัง ถ้าแม่ตั้งใจจะหนีออกจากบ้านจริง ๆ ล่ะ? ลูกจะบอกให้เจ้าหน้าที่ตำรวจลากเธอกลับบ้านจริง ๆ เหรอ?”“มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันล่ะคะ?” แคลร์ตอบอย่างจริงจังว่า “เพราะแม่ตั้งตารอที่จะย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สท์ มาตั้งนานแล้ว ตอนนี้เราได้ย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่าแล้ว มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะหนีออกจากบ้าน! พ่อควรเข้าใจนิสัยของแม่ด้วยว่าแม่จะไม่ออกจากบ้านในเวลานี้! พ่อคะ นี่พ่ออยู่กับแม่มานานแล้ว พ่อยังไม่เข้าใจนิสัยของแม่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 832
หลังจากตามหาไปรอบ ๆ สักพักและไม่พบเอเลนที่ไหนเลย จาค็อบก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “ชาร์ลี เราควรหาที่กินเนื้อย่างแทนดีไหม? แคลร์เร่งพวกเรามากวันนี้และพ่อก็กินอย่างเร่งรีบ พ่อก็เลยไม่ค่อยจะอิ่มเอาซะเลย”ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ได้ครับพ่อ ผมรู้จักร้านบาร์บีคิวริมถนนที่ขายเนื้อบาร์บีคิวที่อร่อยมาก ๆ อยู่ร้านนึง”จาค็อบตบต้นขาก่อนจะพูดว่า “งั้นก็ไปกันเถอะ คืนนี้เราควรกินเนื้อย่างและดื่มเบียร์ด้วยกันสักสองสามแก้ว”ชาร์ลีรีบตอบว่า “พ่อครับ ผมกำลังขับรถอยู่ คืนนี้ผมคงดื่มกับพ่อไม่ได้นะครับ”จาค็อบโบกมือก่อนจะพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราจะหาคนมาขับแทน! เป็นโอกาสที่หายากสำหรับเราทั้งคู่ที่จะได้ดื่มด้วยกัน แม่ยายของนายก็มักจะจู้จี้และทำฉันปวดประสาทตลอดทั้งวัน มันน่ารำคาญจริง ๆ ในเมื่อเธอไม่อยู่ งั้นเรามาดื่มด้วยกันดีไหม?”ชาร์ลียักไหล่ก่อนจะยิ้มและพูดว่า “ในเมื่อพ่อพูดอย่างนั้น งั้นก็ไปดื่มกันเถอะครับ!”หลังจากนั้น ชาร์ลีก็ขับรถพาพวกเขาไปที่ร้านบาร์บีคิวริมถนนทั้งคู่สั่งเนื้อบาร์บีคิวจำนวนมากและเบียร์สองสามขวด หลังจากนั้นพวกเขาก็นั่งริมถนนอย่างมีความสุขในขณะที่เพลิดเพลินกับอาหารและเครื่องดื่มในฐาน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 833
ขณะที่ชาร์ลีกำลังพิจารณาเกี่ยวกับประเด็นนี้อยู่นั้น แคลร์ก็เริ่มถามต่อว่า “แล้วคุณกับพ่อล่ะคะ? คุณพบเบาะแสเกี่ยวกับแม่บ้างไหมคะ?”“อืม…” ชาร์ลีมองกองไม้เสียบบาร์บีคิว และเบียร์ข้างหน้าหน้าเขาก่อนจะพูดว่า “เรายังคงตระเวนหาร้านเล่นไพ่นกกระจอกหลายร้านเพื่อหาแม่อยู่เลย ไม่มีเบาะแสเกี่ยวกับที่อยู่ของแม่เลยในตอนนี้”แคลร์ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ตามหาแม่ต่อไปได้เลยนะคะ ลอเรนกับฉันก็จะตามหาแม่ต่อไป”"ได้ครับ" ชาร์ลีรีบตอบไปว่า “ไม่ต้องห่วงนะ ทั้งพ่อและผมจะตั้งใจตามหาแม่อย่างเต็มที่เอง!”"ได้ค่ะ" แคลร์ตอบว่า “งั้นเราวางสายกันก่อน ถ้าคุณมีเบาะแสเพิ่มเติม ค่อยโทรหาฉันก็แล้วกันนะคะ""ไม่มีปัญหาครับ!"หลังจากที่ชาร์ลีวางสาย จาค็อบก็กำลังเพลิดเพลินกับเนื้อด้วยความหิวจาค็อบดื่มเบียร์หนึ่งแก้วก่อนที่เขาจะเทเบียร์อีกหนึ่งแก้วให้ชาร์ลี ขณะที่เขาเพลิดเพลินกับเนื้อย่าง จาค็อบกล่าวว่า “ลูกเขยที่ดีของพ่อ วันนี้จะไม่มีใครมารบกวนเรา มา มาดื่มเครื่องดื่มดี ๆ ด้วยกัน ก่อนเถอะ”ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำเล็กน้อย ชายชราดูโล่งใจอย่างมากเมื่อเอเลนหายตัวไป เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พ่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 834
“ฉันอธิบายตัวเองได้อย่างไรกันล่ะ?” จาค็อบตอบว่า “ไม่ว่าฉันจะพยายามอธิบายสถานการณ์มากแค่ไหน มันเป็นความจริงที่ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเอเลนกับฉัน มาทิลด้านั้นให้ความสำคัญกับความขาวสะอาดเป็นอย่างมาก เธอต้องการให้ชีวิตของเธอนั้นสะอาดและเธอก็ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเธอสะอาดและบริสุทธิ์ด้วย เธอรู้ว่าเอเลนเป็นคนทำให้ฉันเมาและวางแผนให้ทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ อย่างไรก็ตาม มาทิลด้ารู้สึกราวกับว่าเธอไม่สามารถยอมรับคนอย่างฉันได้อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงเลิกกับฉันโดยไม่ลังเลเลย จากนั้นเธอก็ไปอเมริกา”ชาร์ลีถามอย่างตั้งใจว่า “แล้วพ่อยังคิดถึงเธออยู่บ้างหรือเปล่าครับ?”จาค็อบเปิดใจขณะที่เขาตอบว่า “ฉันจะไม่คิดถึงเธอได้อย่างไรกัน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกในชีวิตของฉันและเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันเคยรัก ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่เปลี่ยนรหัสผ่านเพื่อปลดล็อกโทรศัพท์มือถือเป็นวันเกิดของเธอหรอก…”ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะถามว่า “แล้วพ่อเคยได้ถามเกี่ยวกับเรื่องราวอัพเดตปัจจุบันของเธอบ้างไหมครับ?”“ฉันเคยถามนะ แต่ก็ถามทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ” จาค็อบพูดต่อไปว่า “แต่ฉันหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอไม่ได้มากนักหรอก ในช่วงไม่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 835
จาค็อบไม่เคยคิดฝันว่าจะได้รับโทรศัพท์จากมาทิลด้าอีกในช่วงชีวิตนี้สิ่งที่ไม่คาดคิดมากกว่าคือความจริงที่ว่ามาทิลด้ากำลังจะกลับมาที่ออสเกีย!มาทิลด้าไปสหรัฐอเมริกาทันทีหลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัย หลังจากนั้นเธอยังคงอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาหลังจากเรียนจบ เพื่อนร่วมชั้นเก่าของพวกเขาไม่เห็นเธออีกเลยตั้งแต่วันนั้น มันเป็นเวลายี่สิบกว่ากว่าปีแล้วตั้งแต่นั้นมาอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่ได้เจอหน้ากันมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว แต่จาค็อบก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงทันทีที่ได้ยินเสียงของเธอดังนั้นเขาจึงรีบถามต่อว่า “มาทิลด้า เธอ… เธอจะกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์จริง ๆ เหรอ? เธอจะกลับมาเมื่อไหร่?”มาทิลด้ายิ้มก่อนพูดว่า “ฉันจะขึ้นเครื่องบินในไม่ช้านี้ ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ฉันจะไปถึงโอลรัส ฮิลล์ ภายในเวลาสิบเอ็ดโมงเช้า เราน่าจะได้ทานอาหารเย็นร่วมกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเราวันมะรืนนี้ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะ!”จาค็อบตื่นเต้นมาก หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “โอ้ พรุ่งนี้คุเธอจะกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์แล้วใช่ไหม? แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนเหรอ?”มาทิลด้าตอบว่า “ลูกชายของฉันจองห้องพักกับเราที่แชงกรีลา
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
