เคียบเข้าไปข้างหน้าและเขาก็ซัดคนขับรถคนนั้น!คนขับตะโกนด้วยความเจ็บปวด เขาไม่ต้องการที่จะตอบโต้เคียนกลับ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยกแขนขึ้นเพื่อป้องกันตัวเองจากการถูกต่อย เมื่อเขาทนไม่ไหวแล้ว เขาก็รีบดึงกางเกงขึ้นและวิ่งออกจากห้องน้ำ ไม่สนใจแม้แต่จะเช็ดก้นก่อนเคียนตะโกนข้างหลังเขา “นี่ ไอ้ชั่ว! อย่ามาบังอาจหนีฉัน! ฉันจะหักขาแก!”เมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า เขาก็รู้สึกเวียนหัวและคร่ำครวญเบา ๆ “โอ้ ให้ตายสิ…”เขารู้ว่าเวลานั้นมาถึงแล้ว!ในทันที จิตสำนึกของเคียน เว็บบ์ ก็ถูกแทนที่ด้วยความอยากที่น่าขยะแขยง ดวงตาของเขาเป็นประกายอย่างมีความสุข เมื่อเห็นกองขับถ่ายแสนสกปรกของคนขับรถที่ทิ้งไว้ เขาวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ นั่งยอง ๆ เอื้อมมือไปในโถส้วม เขาคว้าอุจจาระ แล้วยัดเข้าปาก… คนรับใช้สองสามคนเหลือบมองอย่างสับสนเมื่อเห็นคนขับวิ่งออกจากห้องน้ำขณะถือกางเกงของเขา จากนั้นความสับสนก็กลายเป็นความตกใจและความขยะแขยง เมื่อเหลือบเห็นเคียนนั่งยอง ๆ อยู่หน้าโถชักโครก ตักและกินอุจจาระด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเขา พวกเขาเริ่มอาเจียนทีละคนหนึ่งในนั้นตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “เร็วเข้า หยุดเขา! เขาต้องก
ผู้ชายเจ็ดสิบคนจากซัดเบอร์รี่ค้นหาทุกหนแห่งทั่วโอลรัส ฮิลล์ แต่ไม่พบร่องรอยใด ๆและอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่พบเบาะแสอะไรเลยที่เกี่ยวกับที่อยู่ของเคนและมาร์คัส อันที่จริง เคนและครอบครัวของเขาอยู่ในรถ กำลังออกจาก โอลรัส ฮิลล์ มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ มันง่ายที่จะจับปลาในอ่างเล็ก ๆ แต่มันยากมากที่จะหาปลาตัวที่เจาะจงในทะเลสาบใหญ่!มาร์คัสอยู่หลังพวงมาลัยกลางดึก เมอร์เซเดส เบนซ์สุดหรู วิ่งอย่างเร่งรีบบนท้องถนน ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเคนก็ดังขึ้นเป็นเพื่อนบ้านของเคนที่โทรมา พวกเขายังคงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน พวกเขามักจะออกไปเที่ยวและดื่มด้วยกันก่อนที่พวกเขาจะออกจากเมือง เขาโทรหาเพื่อนบ้านเพื่อบอกให้เขาได้รู้ ถ้าหากที่มีอะไรที่ผิดปกติที่บ้านของเขา ดังนั้น เมื่อเพื่อนบ้านโทรมาในเวลาเช่นนี้ เคนสันนิษฐานว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้านของเขาทันทีที่เขารับสาย ชายที่อยู่ปลายสายพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “เฮ้ เคน ผู้ชายหลายสิบคนมาที่บ้านของนายตอนนี้ พวกเขาถึงกับบุกเข้าไปเลย!”“ผู้ชายหลายสิบคนเหรอ?!” เคนโพล่งออกมาอย่างตกใจ “แล้วตอนนี้ล่ะ?”“พวกเขาออกไปแล้ว” เพื่อนบ้านพูด “นี่ แต่ดูเหมือนว่าพวกเข
ไทเลอร์ พ่อของรูเบนก็ตะลึงเช่นกัน เมื่อเห็นฉากนี้ เขาหดหู่ยิ่งกว่ารูเบนเสียอีก ในฐานะที่เป็นทายาท ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือการที่พ่อของเขาจะมีชีวิตอยู่นานเกินไปจักรพรรดิคังซีแห่งราชวงศ์ชิงครองราชย์เป็นเวลา 61 ปีและ อิ้นเหริง ลูกชายของพระชายาคนแรก เป็นมกุฎราชกุมารถึงสี่สิบปี ในที่สุด มกุฎราชกุมารทรงเบื่อหน่ายกับการรอคอยการสืบราชสันตติวงศ์และท้าให้บิดาสละราชบัลลังก์ขณะที่นายท่านมัวร์ยังคงกุมอำนาจส่วนใหญ่ของตระกูล ยิ่งเขามีชีวิตอยู่นานเท่าไร ไทเลอร์ก็จะยิ่งเศร้าโศกมากขึ้นเท่านั้นถ้าชายชรามีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสิบปี เขาจะอายุ 70 แล้ว เขาจะยังเป็นหัวหน้าตระกูลได้อย่างไร?มันเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะตายก่อนพ่อของเขา…ไทเลอร์รู้สึกหดหู่เมื่อนึกถึงเรื่องนี้อย่างไรก็ตาม จัสมินมีความยินดีเมื่อได้เห็นคุณปู่ของเธอมีสุขภาพแข็งแรงและกระปรี้กระเปร่ามากขึ้นกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าชายชราเริ่มแสดงอาการเหนื่อยล้า เธอจึงรีบเดินไปข้างหน้าพร้อมผ้าเช็ดหน้าแล้วพูดว่า “คุณปู่ ทำไมคืนนี้เราไม่พอแค่นี้ก่อนล่ะคะ? พรุ่งนี้ค่อยฝึกกันใหม่”"โอเค!" นายท่านมัวร์พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น เขาหยิบผ้าเช็ดหน้
เช้าวันรุ่งขึ้น แคลร์ไปที่ออฟฟิศของเธอหลังจากรับประทานอาหารเช้าจาค็อบนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ทำหน้างอน ๆ เขาส่งสายตาที่เงียบงันและดูถูกเหยียดหยามใส่เอเลนเมื่อเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเมื่อเขานึกถึงเงินสองล้านที่เอเลนเสียไปในเกมไพ่นกกระจอกอย่างโง่เขลา ความโกรธก็ปะทุขึ้นในตัวเขาตัวเขาเองไม่มีเงินมาก เงินสองล้านดอลลาร์เป็นเงินออมที่พวกเขาสะสมกันมาตลอดหลายปี รวมถึงเงินที่เขาได้จากการขายของเก่าโบราณ แต่ตอนนี้ เงินทั้งหมดนั้นสูญเปล่าอันที่จริง จาค็อบรู้สึกว่าเขาควรนำเคล็ดลับเก่า ๆ ออกมาใช้และเริ่มซื้อขายที่แอนทีค สตรีทอีกครั้ง ดังนั้น เขาจึงขอให้แซคคารีขายของเก่าของเขาเอเลนยิ้มอย่างอาย ๆ บนใบหน้าของเธอเมื่อเห็นจาค็อบ เธอรู้สึกผิดและเสียใจ แต่จาค็อบปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอเป็นอากาศเธอไม่กล้าบ่นเรื่องนี้ เธอจึงหันไปหาชาร์ลีและโวยวายว่า “นี่ ชาร์ลี ในเมื่อนายไม่มีอะไรทำแถวนี้ ออกไปทำฮวงจุ้ยข้างนอกเร็ว! หาเงินเพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์สำหรับบ้านใหม่ของเรา! เมื่อไหร่ที่เราจะได้ย้ายเข้าไปอยู่ใน ธอมป์สัน เฟิร์ส?”ชาร์ลีพูดอย่างเรียบ ๆ “ผมจะทำให้ดีที่สุด”เธอตะโกนขณะเอามือท้าวเอว “ไม่ใช
"อะไรนะ?! ลูกค้าที่ร่ำรวยมาก ๆ เลยงั้นเหรอ? " เอเลนถามด้วยความประหลาดใจ"ใช่แล้วครับ เรามีนัดกับเขาตอนเที่ยง""เยี่ยมไปเลย!" เอเลนตื่นเต้นมาก และพูดว่า "งั้นก็รีบไปเถอะ! ไปหาเงินให้ได้เยอะ ๆ นะ มันจะดีที่สุดถ้าแกสามารถหาเงินได้เพียงพอสำหรับการซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในบ้านได้! ""อืมม เดี่ยวผมจะลองดูก็แล้วกันนะครับ"ในความเป็นจริงชาร์ลีมีแผนการของเขา เขาวางแผนที่จะใช้เงินส่วนตัวของเขาสองล้านจากบัตรของเขาเพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ และอ้างว่ามันมาจากงานฮวงจุ้ยของเขาเขาไม่ต้องการให้ภรรยาของเขาอาศัยอยู่ในบ้านที่ชำรุดทรุดโทรมอีกต่อไป นอกจากนี้ห้องของพวกเขาห่างแค่กำแพงกั้นจากห้องของเอเลน แถมพวกเขาก็ยังต้องใช้ห้องน้ำร่วมกัน ตอนนี้มันค่อนข้างน่ารำคาญและอึดอัดเป็นอย่างมากหากพวกเขาย้ายไปที่วิลล่า พวกเขาจะได้ความเป็นส่วนตัวทั้งชั้น ในขณะที่จาค็อบและเอเลนก็อยู่อีกชั้นหนึ่ง ด้วยวิธีนี้พวกเขาสามารถลดโอกาสในการเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน และลดการทะเลาะเบาะแว้งกันได้อีกด้วยดังนั้นเขาจึงพูดเกี่ยวกับงานฮวงจุ้ยขึ้นมา แต่แผนของเขาคือไปที่ธนาคารหลังอาหารกลางวันกับนายท่านมัวร์เพื่อสมัครบัตรใหม่และโอนเง
ก่อนที่ชาร์ลีจะมาถึงที่เฮเว่น สปริงส์นั้น ข่าวของตระกูลมัวร์ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วโอลรัส ฮิลล์เรียบร้อยแล้ว แม้กระทั่งเหล่าสังคมชั้นสูงในทางตอนใต้ไม่มีใครจินตนาการได้ว่าตระกูลมัวร์ซึ่งเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในโอลรัส ฮิลล์จะมาท้าทายต่อตระกกูลเวบบ์ซึ่งก็เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในซัดเบอร์รี่ดูเหมือนว่าฉากระทึกขวัญที่น่าตื่นเต้นกำลังมาถึงแล้วอย่างไรก็ตามไทเลอร์และรูเบนต่างก็รู้สึกโกรธแค้นเมื่อพวกเขาได้ยินข่าวเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับความคิดของนายท่านมัวร์เนี่ย?!เพราะนี่ถือได้ว่าเป็นเรื่องเล็ก ๆ หากนายท่านมัวร์โกรธโดนัลด์ที่งานเลี้ยงของเขาเมื่อวานนี้ พวกเขาก็สามารถพูดคุยเจรจากันเป็นการส่วนตัวและชี้แจงความเข้าใจผิดกันได้ในอนาคตแต่ตอนนี้ชายชรากลับได้ท้าทายกับตระกูลเวบบ์อย่างเปิดเผย เพราะพวกเขาได้ประกาศต่อสาธารณชนว่าพวกเขาตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเวบบ์แล้ว ซึ่งหมายความได้ว่าพวกเขาได้กลายเป็นศัตรูต่อกันแล้ว!ทั้งไทเลอร์และรูเบนไม่สามารถทำอะไรได้ “โถคุณปู่ ทำไปเพื่ออะไรกันเนี่ย?! ถึงแม้ว่าคุณต้องการที่จะประจบชาร์ลี แต่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องท้าทายตระกูลเวบบ์อย่างเปิดเผยแบบนั้นก็ได้ ถูกไหม? เพร
จัสมินพูดอย่างรวดเร็ว "ปรมาจารย์เวดคะ คุณปู่ของฉันเคารพคุณมาตลอด โปรดนั่งที่หัวโต๊ะเถอะนะคะ"ชาร์ลีลังเลซักครู่ จากนั้นเขาพยักหน้าแล้วพูดว่า "งั้นโอเคครับ ขอบคุณสำหรับเกียรติที่มอบให้ผมนะครับ"จากนั้นเขานั่งลงบนที่หัวโต๊ะอัลเบิร์ตพูดขึ้นในขณะที่เขาค่อย ๆ ถอยกลับไปที่ประตู "ปรมาจารย์เวด นายท่านมัวร์และคุณมัวร์ ทานอาหารกันให้อร่อยนะครับ ผมขอตัวออกไปก่อนครับ!" เขาออกจากห้อง และปิดประตูเมื่อมีเพียงสามคนในห้อง นายท่านมัวร์ได้เอาบัตรธนาคารสีทองจากเสื้อสูทของเขาออกมาและโชว์ให้กับปรมาจารย์เวดอย่างสง่างาม "ปรมาจารย์เวดขอบคุณสำหรับของขวัญที่หายากที่คุณให้ผมเมื่อวานนี้ ผมรู้สึกขอบคุณมาก! ผมได้เตรียมบัตรนี้ให้คุณเป็นการตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของผม มันมีเงินอยู่หนึ่งพันล้านดอลลาร์ในนั้น โปรดรับมันไปเถอะนะครับ"ชาร์ลีมองไปที่บัตรใบนั้น "นายท่านมัวร์ครับ ผมมีเงินเพียงพอแล้วครับ เอาบัตรเก็บไปเถอะครับ"เขากำลังบอกความจริงเพราะเขามีมากกว่าสองหมื่นล้านในบัญชีของเขา จนเขาแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอาไปใช้จ่ายกับอะไรนายท่านมัวร์ยืนยัน "ปรมาจารย์เวด ผมรู้ว่าคุณมีเพียงพอที่จะใช้จ่าย แต่คุณซื้อโสมสีม่วงอา
หลังจากรับประมานอาหารกลางวันเสร็จ ชาร์ลีก็ปฏิเสธข้อเสนอของจัสมินที่จะมาส่งเขากลับบ้าน เขาจึงกล่าวอำลากับเธอและนายท่านมัวร์ที่ทางเข้าของเฮเว่น สปริงส์ จากนั้นเขาก็เดินไปที่ธนาคารเพื่อการก่อสร้างที่อยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารเมื่อเขาถึงธนาคาร เขาก็ได้ทำการโอนเงิน 998 ล้านจากบัตรของนายท่านมัวร์ที่ให้เขากับบัญชีของเขาเองและกลับบ้านด้วยบัตรที่มีวงเงินเพียงแค่สองล้านดอลลาร์เท่านั้นตอนนี้ที่บ้านทั้งจาค็อบและเอเลนเพิ่งสั่งข้าวนอกบ้านมากินกันเสร็จเมื่อชาร์ลีเข้ามาในบ้าน เอเลนก็รีบปรี่เข้ามาเหมือนสุนัขต้อนรับเจ้าของและถามว่า "นี่ ชาร์ลีงานเป็นอย่างไรบ้าง? นี่แกหาเงินมาได้บ้างหรือเปล่า?"ชาร์ลีพยักหน้า และพูดอย่างราบเรียบ "ก็ได้บ้างครับ""ที่บอกว่าได้บ้างเนี่ย แกหมายถึงเท่าไหร่?" เอเลนรีบพูดต่อว่า "เร็วเข้า เอาเงินมาเดี่ยวนี้!"ชาร์ลีเอาบัตรออกมาแล้วพูดว่า "บัตรใบนี้มีเงินสองล้าน""สองล้าน?!" ดวงตาของเอเลนเบิกกว้างจนเกือบหลุดมาจากเบ้าตาของเธอ!เธอคว้าบัตรอย่างรวดเร็วจากมือของชาร์ลีและพูดอย่างตื่นเต้นว่า "นี่แกแน่ใจเหรอ? แกไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม บัตรใบนี้มีเงินอยู่สองล้านใช่ไหม? ""ใช่ครับ" ชา