เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 595
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 596
เอเลนโพล่งออกมาทันที “ชาร์ลี แม่ไม่ได้ต้องการเงินของนายหรอกนะ”ฮะ?ชาร์ลีรู้สึกประหลาดใจมากในเวลานี้ อะไรกันเนี่ย? เธอไม่ต้องการเงินของเขา? แม่ยายของเขามีมนุษยธรรมแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?ชาร์ลีประหลาดใจมาก แต่เขาเกือบอาเจียนเป็นเลือดด้วยความโกรธเมื่อได้ยินประโยคถัดไปของเอเลนในเวลานี้ เอเลนกล่าวว่า “ชาร์ลี แค่นำโฉนดที่ดินสำหรับวิลล่าที่ซีค ไวท์ มอบให้นายมาที่นี่!”"อะไรนะ?" ชาร์ลีโพล่งออกมาทันที “แม่ รู้ไหมว่าวิลล่านั้นมีมูลค่าเท่าไหร่? มูลค่าหนึ่งร้อยสามสิบล้านบาท! อย่าบอกนะว่าแม่เสียเงินมากกว่าหนึ่งร้อยล้านบาทโดยการเล่นไพ่นกกระจอกกับเหล่าหญิงชรานั่น!”เอเลนสำลักและเธอพูดว่า “ไม่ ฉันไม่ได้สูญเสียหนึ่งร้อยล้านบาท ฉันเสียเงินไปมากกว่าหกสิบล้านบาท และฉันเป็นหนี้เธออีกห้าสิบห้าล้านบาท…”หลังจากนั้น เอเลนโพล่งออกมาว่า “ลูกเขยที่รัก นายต้องนำโฉนดบ้านสำหรับวิลล่ามาที่นี่เพื่อช่วยฉัน ถ้านายไม่ช่วยฉัน ฉันต้องตายแน่คราวนี้!”ชาร์ลีโพล่งออกมา “แม่! วิลล่านี้มีมูลค่าหนึ่งร้อยสามสิบล้านบาท แม่กำลังแลกมันเป็นเงินห้าสิบห้าล้านบาทจริง ๆ เหรอ?”เอเลนรู้สึกกังวลมาก และเธอพูดว่า “ลูกเขยที่รัก โ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 597
ทันทีที่อีกฝ่ายได้ยินคำพูดของเขา เขาก็พูดทันทีว่า “วิลล่า C11 ที่ธอมป์สัน เฟิร์ส นายควรนำโฉนดบ้านมาด้วย ถ้านายกล้าแจ้งตำรวจ ฉันจะฆ่าแม่ยายของนายทันที!”ชาร์ลีตอบทันทีว่า “ตกลง ฉันจะไปที่นั่นทันที”หลังจากวางสายแล้ว ชาร์ลีก็กลับเข้าไปในห้องส่วนตัวก่อนที่เขาจะบอกจาค็อบว่า “พ่อครับ ผมต้องออกไปทำธุระ คุณสนุกต่อกับเพื่อน ๆ ได้ที่นี่ เพียงแจ้งพนักงานเสิร์ฟว่าคุณต้องการอะไร ทุกอย่างจะถูกหักจากบัญชีของอัลเบิร์ต”"โอเค" จาค็อบพยักหน้าก่อนจะตบไหล่ชาร์ลีขณะที่พูดว่า “ลูกเขยที่รัก ขอบคุณมากสำหรับสิ่งที่นายทำเพื่อฉันในวันนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ฉันคงรู้สึกละอายใจและเสียหน้าไปมากในวันนี้”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พ่อครับ ผมเพิ่งรู้ว่าวันนี้มันไม่ง่ายเลยสำหรับพ่อตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในฐานะลูกเขยของพ่อ เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผมที่จะช่วยให้คุณได้หน้าและความเคารพ!”จาค็อบรู้สึกซาบซึ้งมากและเขาก็ถอนหายใจในขณะที่เขาพยักหน้าซ้ำ ๆชาร์ลีไม่พูดอะไรอีกและเขาก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกจากห้องไปเขาไม่ได้กลับบ้านเพื่อไปเอาโฉนดบ้าน แต่เขาขึ้นรถแท็กซี่ก่อนจะตรงไปที่วิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สระหว่างทางเขาโ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 598
“จากความสามารถของแกเนี่ยนะ?” เอเลนโกรธจัดมากเมื่อเธอสาปแช่งชาร์ลี “แกไม่เห็นหรือว่ามีผู้ชายมากกว่าสิบสองคนที่นี่? แกไม่ควรลากฉันลงแม้ว่าแกกำลังวางแผนที่จะตายที่นี่วันนี้!ในเวลานี้ ฮัดสันจ้องไปที่ชาร์ลีก่อนจะยิ้มอย่างเย็นชา และพูดว่า “ไอ้หนุ่ม ฉันขอให้นายนำโฉนดบ้านมาด้วย แล้วนายกลับกล้ามาเล่นกับฉันจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? นายเชื่อไหมว่าฉันจะให้นายตายที่นี่วันนี้?”ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ฉันจะให้โอกาสนายรอดเพียงครั้งเดียว หากนายตอบคำถามของฉันได้ดี ฉันจะไว้ชีวิตนายในวันนี้ ตั้งใจฟังนะ ใครเป็นคนวางกับดักแม่ยายของฉันในวันนี้?”ฮัดสันหัวเราะก่อนจะพูดว่า “นายเป็นคนที่น่าสนใจมากจริง ๆ! นายกล้าที่จะขู่ฉันจริง ๆ เมื่อนายมาที่ถิ่นของฉันด้วยตัวเองงั้นเหรอ? นายนี่มันช่างกล้าหาญจริง ๆ ! นี่นายเบื่อชีวิตงั้นเหรอ?”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะถามว่า “ถิ่นของนายอยู่ที่ไหน?”ฮัดสันกระทืบเท้าลงบนพื้นก่อนจะพูดว่า “วิลล่านี้เป็นถิ่นของฉัน!”ชาร์ลีพยักหน้า และยิ้มก่อนจะถามว่า “แล้วนายอยากรู้ไหมว่าถิ่นของฉันอยู่ที่ไหน?”ฮัดสันถามอย่างดูถูก “ทำไม? นายกำลังพยายามเปรียบเทียบถิ่นกับฉันอยู่เหรอไง? โอเค งั้นบอก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 599
หลังจากที่ฮัดสันหักสี่นิ้วอย่างต่อเนื่อง เขาก็เจ็บปวดมากจนรู้สึกว่าเขากำลังจะสลบอย่างไรก็ตาม เขาก็เริ่มดีใจมากเมื่อเห็นว่าคนของเขาเหวี่ยงมีดพร้าใส่ชาร์ลีไปแล้ว!เขากล้าที่จะหักนิ้วของฮัดสันงั้นเหรอ? เขาจะขอให้ลูกน้องของเขาตัดนิ้วของชาร์ลีให้หมด!ชาร์ลีไม่สนใจเหล่าสมุนพวกนี้เลยขณะที่พวกเขากำลังจะฟันชาลี เสียงโกรธก็ดังขึ้นจากประตู “ไอ้เวร! หยุดสิ่งที่พวกแกกำลังทำซะเดี๋ยวนี้! ถ้าใครกล้าเอานิ้วจิ้มคุณเวด ฉันจะฆ่าให้ตายทันที!”พวกผู้ชายหลายสิบคนเงยหน้าขึ้นและพวกเขาตกใจมากจนเกือบจะฉี่ในกางเกง!ดอน อัลเบิร์ต!ดอน อัลเบิร์ต หัวหน้าแก๊งอันธพาลแห่งโอลรัส ฮิลล์!ทำไมเขาถึงมาที่นี่?ในเวลานี้ อัลเบิร์ตพาลูกน้องที่มีอำนาจที่สุดของเขามาที่นี่ด้วยวันนี้ ยิ่งกว่านั้น ลูกน้องของเขาเหล่านี้ล้วนติดอาวุธด้วยปืนและไม่ใช่พวกอันธพาลธรรมดาหลังจากที่ชายถือปืนก้าวเข้ามาที่วิลล่า พวกเขาเล็งปืนไปที่กลุ่มคนที่ถือมีดและพวกเขารีบวางมีดพร้าลงกับพื้นทันทีชายหนุ่มคนหนึ่งตกใจกลัวและคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็วด้วยเสียงอันดังขณะที่เขาร้องเสียงดังและพูดว่า “ดอน อัลเบิร์ต ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยครับ!”หลังจากท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 600
ฮัดสันตัวสั่นด้วยความกลัวในเวลานี้ และเขาก็รีบพูดกับชาร์ลีว่า “คุณเวด ผมผิดเอง! ผมโดนน้าของผมหลอก เธอขอให้ผมทำแบบนี้ เธอเป็นคนวางกับดักให้แม่ยายของคุณ ผมถูกเธอหลอกใช้…”ในเวลานี้ ชาร์ลีตบหน้าฮัดสันอย่างแรงก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้านายกล้าพูดอีกคำหนึ่งก่อนที่แหวนทั้งสิบสองวงจะสิ้นสุดลง ฉันจะให้อัลเบิร์ตหั่นนายเป็นร้อยชิ้น!”ฮัดสันตกใจกับสายตาที่ดุดันของชาร์ลีและเขาก็หุบปากทันทีชาร์ลีมองนิ้วที่หักทั้งห้าบนมือขวาก่อนจะพูดว่า “มือขวาของนายใกล้เสร็จแล้ว เอาล่ะนายพร้อมหรือยัง?”หลังจากที่เขาพูดจบ ชาร์ลีก็คว้าข้อมือก่อนจะพลิกมันอย่างดุเดือด!แกร็ก!ข้อมือขวาของฮัดสันหักอย่างสมบูรณ์ขาของฮัดสันอ่อนลงและเขาก็ล้มลงกับพื้น!เขาอยากจะขอความเมตตา แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรสักคำเมื่อนึกถึงสิ่งที่ชาร์ลีเพิ่งพูดกับเขาอย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดที่แทงทะลุนี้ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาใกล้จะทรุดตัวลงแล้วในเวลานี้ ชาร์ลีกล่าวว่า “แหวนสิบสองวง นั่นเป็นเพียงแหวนหกวง ยังมีแหวนอีก 6 วงที่ฉันอยากจะให้นาย”หลังจากที่เขาพูดจบ ชาร์ลีก็ก้มลงก่อนจะจับมือซ้ายของฮัดสันฮัดสันมองชาร์ลีทั้งน้ำตา แต่เขาไม่กล้าพู
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 601
ฮัดสันเริ่มตื่นตระหนกทันทีที่ได้ยินคำพูดของชาร์ลี หลังจากนั้นเขาก็รีบชี้นิ้วไปที่ลินดาและพูดว่า “คุณเวด นั่นคือน้าห่าง ๆ ของผม เมื่อคืนเธอโทรหาผมและบอกว่าเธอจะวางกับดักใส่ผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อที่เธอจะได้โกงเงินของผู้หญิงคนนั้น น้าขอให้ผมมาที่นี่ เพื่อทำให้หญิงชรากลัวเมื่อถึงเวลา นั่นเป็นเหตุผลที่ผมตกลงตามคำของเธอ”หลังจากนั้น ฮัดสันก็รีบพูดอีกครั้งว่า “คุณเวด ผมถูกหลอกใช้และถูกเอาเปรียบจริง ๆ!”ลินดาตกใจเมื่อชาร์ลีหันกลับมามองเธอชาร์ลีชี้นิ้วไปที่ลินดาก่อนที่เขาจะกวักมือเรียกให้เธอเข้ามาหาเขา “คุณมานี่หน่อย”ลินดาไม่กล้าขัดขืนคำพูดของชาร์ลี เธอจึงรีบเดินมาข้างหน้าเขาขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “คุณเวด ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด! ถ้าฉันรู้ว่าเอเลนเป็นแม่ยายของคุณ ฉันคงไม่กล้าโกงเธอหรอก ต่อให้ฉันจะมีกล้าหาญแค่ไหนก็ตาม!”หลังจากนั้น ลินดาชี้นิ้วไปที่ฮันนาห์ก่อนจะพูดโพล่งออกมาว่า “ฮันนาห์ ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้ต่างหากเป็นคนหลอกให้ฉันทำ! เธอบอกฉันว่า น้องสะใภ้ของเธอเป็นคนรวยแต่มีนิสัยแย่มาก เธอต้องการจะสอนบทเรียนให้น้องสะใภ้ เธอขอให้ฉันช่วยวางกับดักนี้ เธอบอกฉัน ว่าต้องการโ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 602
“คือ…คือ…” ลินดาเหงื่อออกมากในเวลานี้หลายปีที่ผ่านมา เธอได้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย เธอไม่รู้ว่าเธอได้พังทลายไปกี่ชีวิตแล้วการพนันเป็นขุมนรกที่สามารถกลืนทุกสิ่งได้ บางคนตกไปในขุมนรกนี้เอง ขณะที่คนอื่น ๆ ก็ตกลงไปในนรกแห่งนี้ทั้งครอบครัวอย่างไรก็ตาม ลินดาไม่เคยสนใจชีวิตหรือความตายของเหยื่อเหล่านี้เลย เธอรู้สึกว่านี่คือวิธีการหาเลี้ยงชีพของเธอ เธอจะชนะได้อย่างไรถ้าคนอื่นไม่แพ้?ดังนั้นเธอจึงไม่เคยรู้สึกผิดเพราะคนเหล่านี้ชาร์ลีสามารถมองทะลุผ่านหัวใจของคนเหล่านี้ได้คนแบบนี้เป็นผีดิบที่โหดและเหี้ยมที่สุดในโลกนี้เธอใช้ชีวิตอยู่โดยการดูดเลือดเนื้อของคนอื่นและเธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะตายเพราะเธอดูดเลือดเนื้อทั้งหมดของพวกเขาหรือไม่โดยปกติแล้ว ชาร์ลีไม่มีความเห็นอกเห็นใจกับคนเหล่านี้เขามองใบหน้าขี้เล่นของลินดา ขณะที่เขายิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ งั้นเรามาทำแบบนี้กันดีกว่า ทำไมคุณไม่มาเล่นเกมกับผมสักสองสามเกมล่ะ?”ลินดาตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเวด คุณอยากเล่นอะไรคะ?”ชาร์ลีตอบว่า “ผมไม่รู้วิธีเล่นการพนัน ไม่รู้วิธีเล่นโปกเกอร์ ไพ่นกกระจอกหรืออย่างอื่นเลย ผมรู้จักแค่เกมเป่ายิ้งฉุบ”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 603
ลินดาตกใจแทบสิ้นสติเธอไม่เคยคิดเลยว่าชาร์ลีจะดูเหี้ยมและโหดถึงเพียงนี้ ภายใต้รูปลักษณ์ที่ดูไม่มีพิษมีภัยและดูไร้เดียงสาของเขา!ชาร์ลีหักทั้งสิบนิ้วของเธอและขอให้เล่นเป่ายิ้งฉุบกับเขา เธอทำได้เพียงสร้างรูปร่างกระดาษด้วยนิ้วที่หัก ซึ่งหมายความว่าเธอจะแพ้ในเกมต่อไป!ชาร์ลีเหลือบมองเธออย่างว่างเปล่าและพูดว่า “เอาล่ะ เริ่มกันเลย”เขาจับมือขณะพึมพำ “เป่ายิ้งฉุบ!”ทันทีที่เสียงของเขาลดลง เขาก็กลายเป็นมือกรรไกรทันทีลินดาไม่สามารถควบคุมนิ้วของเธอได้เลย เธอจ้องที่ชาร์ลีด้วยดวงตาที่เศร้าโศกของเธอชาร์ลียิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “โอเค กรรไกรตัดกระดาษได้ ผมชนะ คุณเป็นหนี้ผมสิบล้าน”“เอาล่ะ งั้นมาเล่นรอบที่สองกันเถอะ”“เป่ายิ้งฉุบ!”“โอ้ ผมชนะอีกแล้ว! คุณเป็นหนี้ผมยี่สิบล้าน”“เอาล่ะ รอบที่สาม!”“เป่ายิ้งฉุบ!”“เฮ้ งี่เง่าจัง ทำไมคุณเอาแต่ออกกระดาษล่ะ? หึ คุณตลกมาก คุณเป็นหนี้ผมสามสิบล้านแล้วตอนนี้”ชาร์ลีสนุกกับเกม ในไม่ช้าเขาก็ชนะได้สิบรอบ และสะสมเงินได้หนึ่งร้อยล้าน“ไปเถอะ ไปชำระบิลเดี๋ยวนี้”ใบหน้าของลินดาบิดเบี้ยวด้วยความสะพรึงกลัว “คุณเวด ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้น…”ชาร์ลีโบกมืออ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
