LOGINShare
บทที่ 600
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 601
ฮัดสันเริ่มตื่นตระหนกทันทีที่ได้ยินคำพูดของชาร์ลี หลังจากนั้นเขาก็รีบชี้นิ้วไปที่ลินดาและพูดว่า “คุณเวด นั่นคือน้าห่าง ๆ ของผม เมื่อคืนเธอโทรหาผมและบอกว่าเธอจะวางกับดักใส่ผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อที่เธอจะได้โกงเงินของผู้หญิงคนนั้น น้าขอให้ผมมาที่นี่ เพื่อทำให้หญิงชรากลัวเมื่อถึงเวลา นั่นเป็นเหตุผลที่ผมตกลงตามคำของเธอ”หลังจากนั้น ฮัดสันก็รีบพูดอีกครั้งว่า “คุณเวด ผมถูกหลอกใช้และถูกเอาเปรียบจริง ๆ!”ลินดาตกใจเมื่อชาร์ลีหันกลับมามองเธอชาร์ลีชี้นิ้วไปที่ลินดาก่อนที่เขาจะกวักมือเรียกให้เธอเข้ามาหาเขา “คุณมานี่หน่อย”ลินดาไม่กล้าขัดขืนคำพูดของชาร์ลี เธอจึงรีบเดินมาข้างหน้าเขาขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “คุณเวด ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด! ถ้าฉันรู้ว่าเอเลนเป็นแม่ยายของคุณ ฉันคงไม่กล้าโกงเธอหรอก ต่อให้ฉันจะมีกล้าหาญแค่ไหนก็ตาม!”หลังจากนั้น ลินดาชี้นิ้วไปที่ฮันนาห์ก่อนจะพูดโพล่งออกมาว่า “ฮันนาห์ ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้ต่างหากเป็นคนหลอกให้ฉันทำ! เธอบอกฉันว่า น้องสะใภ้ของเธอเป็นคนรวยแต่มีนิสัยแย่มาก เธอต้องการจะสอนบทเรียนให้น้องสะใภ้ เธอขอให้ฉันช่วยวางกับดักนี้ เธอบอกฉัน ว่าต้องการโ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 602
“คือ…คือ…” ลินดาเหงื่อออกมากในเวลานี้หลายปีที่ผ่านมา เธอได้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย เธอไม่รู้ว่าเธอได้พังทลายไปกี่ชีวิตแล้วการพนันเป็นขุมนรกที่สามารถกลืนทุกสิ่งได้ บางคนตกไปในขุมนรกนี้เอง ขณะที่คนอื่น ๆ ก็ตกลงไปในนรกแห่งนี้ทั้งครอบครัวอย่างไรก็ตาม ลินดาไม่เคยสนใจชีวิตหรือความตายของเหยื่อเหล่านี้เลย เธอรู้สึกว่านี่คือวิธีการหาเลี้ยงชีพของเธอ เธอจะชนะได้อย่างไรถ้าคนอื่นไม่แพ้?ดังนั้นเธอจึงไม่เคยรู้สึกผิดเพราะคนเหล่านี้ชาร์ลีสามารถมองทะลุผ่านหัวใจของคนเหล่านี้ได้คนแบบนี้เป็นผีดิบที่โหดและเหี้ยมที่สุดในโลกนี้เธอใช้ชีวิตอยู่โดยการดูดเลือดเนื้อของคนอื่นและเธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะตายเพราะเธอดูดเลือดเนื้อทั้งหมดของพวกเขาหรือไม่โดยปกติแล้ว ชาร์ลีไม่มีความเห็นอกเห็นใจกับคนเหล่านี้เขามองใบหน้าขี้เล่นของลินดา ขณะที่เขายิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ งั้นเรามาทำแบบนี้กันดีกว่า ทำไมคุณไม่มาเล่นเกมกับผมสักสองสามเกมล่ะ?”ลินดาตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเวด คุณอยากเล่นอะไรคะ?”ชาร์ลีตอบว่า “ผมไม่รู้วิธีเล่นการพนัน ไม่รู้วิธีเล่นโปกเกอร์ ไพ่นกกระจอกหรืออย่างอื่นเลย ผมรู้จักแค่เกมเป่ายิ้งฉุบ”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 603
ลินดาตกใจแทบสิ้นสติเธอไม่เคยคิดเลยว่าชาร์ลีจะดูเหี้ยมและโหดถึงเพียงนี้ ภายใต้รูปลักษณ์ที่ดูไม่มีพิษมีภัยและดูไร้เดียงสาของเขา!ชาร์ลีหักทั้งสิบนิ้วของเธอและขอให้เล่นเป่ายิ้งฉุบกับเขา เธอทำได้เพียงสร้างรูปร่างกระดาษด้วยนิ้วที่หัก ซึ่งหมายความว่าเธอจะแพ้ในเกมต่อไป!ชาร์ลีเหลือบมองเธออย่างว่างเปล่าและพูดว่า “เอาล่ะ เริ่มกันเลย”เขาจับมือขณะพึมพำ “เป่ายิ้งฉุบ!”ทันทีที่เสียงของเขาลดลง เขาก็กลายเป็นมือกรรไกรทันทีลินดาไม่สามารถควบคุมนิ้วของเธอได้เลย เธอจ้องที่ชาร์ลีด้วยดวงตาที่เศร้าโศกของเธอชาร์ลียิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “โอเค กรรไกรตัดกระดาษได้ ผมชนะ คุณเป็นหนี้ผมสิบล้าน”“เอาล่ะ งั้นมาเล่นรอบที่สองกันเถอะ”“เป่ายิ้งฉุบ!”“โอ้ ผมชนะอีกแล้ว! คุณเป็นหนี้ผมยี่สิบล้าน”“เอาล่ะ รอบที่สาม!”“เป่ายิ้งฉุบ!”“เฮ้ งี่เง่าจัง ทำไมคุณเอาแต่ออกกระดาษล่ะ? หึ คุณตลกมาก คุณเป็นหนี้ผมสามสิบล้านแล้วตอนนี้”ชาร์ลีสนุกกับเกม ในไม่ช้าเขาก็ชนะได้สิบรอบ และสะสมเงินได้หนึ่งร้อยล้าน“ไปเถอะ ไปชำระบิลเดี๋ยวนี้”ใบหน้าของลินดาบิดเบี้ยวด้วยความสะพรึงกลัว “คุณเวด ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้น…”ชาร์ลีโบกมืออ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 604
ลินดาตกใจกับคำพูดของชาร์ลี เธอคร่ำครวญและพูดว่า “คุณเวด ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันขอโทษ! ฉันสามารถให้เงินทั้งหมดแก่คุณได้! ฉันมีรายได้ค่อนข้างมากตอนที่ฉันอยู่ที่มาเก๊า และฉันมีเงินทั้งหมดยี่สิบล้านในมือ ฉันสามารถให้เงินทั้งหมดนั้นแก่คุณได้ ได้โปรดไว้ชีวิตลูก ๆ ของฉันด้วย!”เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดแอพธนาคารบนมือถือ และแสดงยอดเงินคงเหลือในบัญชีให้ชาร์ลีดูอันที่จริง มันมีมากกว่า 21 ล้านในบัญชีส่วนตัวของเธอชาร์ลีพูดเรียบ ๆ “บริจาคเงินเข้าบัญชีบริจาคทางการของมูลนิธิแก่งความหวังสิ!”เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ค้นหาบัญชีทางการ แสดงให้ลินดาดู และพูดอย่างเย็นชาว่า “โอนเดี๋ยวนี้”“คุณเวด คุณจะปล่อยฉันหลังจากที่ฉันบริจาคเงินแล้วใช่ไหม?”“โอ้? คุณต้องการต่อรองเหรอ?”ลินดาตกใจมาก เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอ กรอกหมายเลขบัญชีที่ชาร์ลีแสดงให้เธอเห็นและบริจาคเงินทั้งหมดให้กับองค์กรการกุศลเธอส่งโทรศัพท์ให้ชาร์ลีและร้องไห้ “คุณเวด ฉันบริจาคเงินทั้งหมดแล้ว ยอดคงเหลือในบัญชีฉันเป็นศูนย์ ตอนนี้ปล่อยฉันไปได้ไหม?”หลังจากตรวจสอบการบริจาคแล้ว เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมว่าตอนนี้คุณเป็นหนี้ผมร้อยล้านจากเกมเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 605
ขณะที่ลินดาร้องไห้อย่างขมขื่น ชาร์ลีสั่งให้คนของอัลเบิร์ตพาฮันนาห์มาหาเขาฮันนาห์ตัวสั่นด้วยความกลัว เธอมองที่ชาร์ลีและอ้อนวอน “ชาร์ลี ฉันเป็นป้าของนายนะ นายเป็นส่วนหนึ่งของตระกลู เพื่อ… เพื่อเห็นแก่ตระกูลวิลสัน นายยกโทษให้ฉันได้ไหม?”ชาร์ลีหัวเราะราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกขบขัน “หยุดเรื่องเหลวไหลของคุณซะเถอะ บอกผมทีว่าตอนนี้คุณมีเงินเท่าไหร่?”หัวใจฮันนาห์เต้นรัว เธอโพล่งออกมาอย่างทันที “ฉันไม่มีเงิน… จริง ๆ นะ ฉันไม่มีเงินเลย!”“ผมจะให้โอกาสคุณสารภาพ แนะนำให้คุณรับมัน ไม่อย่างนั้น คุณจะจบลงเหมือนลินดา”ฮันนาห์ตัวสั่นด้วยความกลัว เธอหวาดกลัวและระมัดระวังคำพูดว่า “ฉัน… ฉันมีห้าล้าน นั่นคือทั้งหมดที่ครอบครัวของเรามี…”ชาร์ลีพยักหน้าอย่างรู้เท่าทัน “ได้เลย เปิดแอพธนาคารบนมือถือของคุณตอนนี้และแสดงยอดเงินให้ผมดู“ฉัน… ฉันไม่มีแอป!”“อย่างนั้นเหรอ” ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถ้าผมเจอว่ามีแอปธนาคารในโทรศัพท์ของคุณ ผมจะหักขาคุณแน่”“โอ… โอเค ฉันจะเอาให้นายดู ฉันจะเอาให้นายดู…”เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างร้อนรนและเปิดแอปธนาคารในมือถือเธอตื่นตระหนกเมื่อเห็นจำนวนเธอมีเงินสิบห้า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 606
"ฮะ?!" ฮันนาห์ร้องด้วยความตื่นตระหนก “แต่ฉันก็บริจาคสิบห้าล้านตามที่นายบอกแล้วไง…”“แล้วไง?” ชาร์ลีพูดอย่างเย็นชา “คุณเป็นผู้บงการเบื้องหลังการหลอกลวงในวันนี้นี่ คุณคิดว่ามันยุติธรรมไหมที่ผมจะลงโทษลินดาคนเดียว”"ใช่!" ลินดาคำรามอย่างเกี้ยวกราด “เธอมันเป็นผู้ร้ายตัวจริง!”ชาร์ลีมองฮันนาห์และยิ้มเยาะ “ดูสิ แม้แต่ผู้สมรู้ร่วมของคุณยังบอกว่าคุณเป็นผู้ร้ายเลย คุณต้องไปที่เหมืองถ่านหินกับเพื่อนคุณที่นี่และบริจาคให้กับมูลนิธิแห่งความหวัง”จากนั้นเขาชี้ไปที่ผู้หญิงที่ชื่อเจียนน่า แล้วสั่งว่า “และพวกคุณทั้งสามคนก็เช่นเดียวกัน เตรียมตัวทำงานที่เหมืองถ่านหินและไถ่ถอนตัวเองได้เอง”เจียนน่าร้องไห้ออกเสียงดัง เธอส่ายหัวและส่ายมือพลางเคาะหัวกับพื้นเพื่อขออภัยและคร่ำครวญว่า “ไม่ ได้โปรด อย่าทำแบบนี้! ฉันไร้เดียงสา! ลินดาลากฉันมาที่นี่เพื่อเล่นไพ่นกกระจอก แค่นั้นเอง! ฉันไม่รู้เกี่ยวกับแผนการของพวกเขา ฉันไม่รู้อะไรเลย!”ชาร์ลีพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณไหม หุบปากตามที่ผมสั่งจะดีกว่า ผมจะได้ไว้ชีวิตครอบครัวคุณ แล้วถ้าผมยังได้ยินเสียงตะโกนจากคุณ คุณคงจะจบลงเหมือนลินดาและทั้งครอบครัวของค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 607
เอเลนลืมเรื่องเงินของเธอไปโดยสนิท ขณะเธอจดจ่ออยู่กับฉากที่ผู้คนคร่ำครวญและร้องไห้เมื่อเกิดความคิดขึ้น เธอจึงหันไปหาชาร์ลีและตะโกนว่า “เร็วเข้า ให้พวกมันคืนเงินให้ฉัน! พวกมันได้รับเงินไปกว่าสองล้านบาทจากฉัน!”ชาร์ลีขอให้พวกเขาบริจาคเงินให้กับมูลนิธิแห่งความหวังด้วยเหตุผลสองประการ เหตุผลหนึ่งคือการลงโทษพวกเขา และอีกประการหนึ่งคือการสอนบทเรียนให้แม่ยายของเขาคุณมักจะโลภและไม่พอใจกับสิ่งที่คุณมีอยู่เสมอใช่ไหม?คุณติดการพนันใช่ไหม?คุณคิดว่าคุณจะโชคดีและทำเงินจนรวยได้ด้วยการเล่นไพ่นกกระจอกใช่ไหม?ผมให้คุณเสียเงินทั้งหมดเพื่อที่ประสบการณ์นี้จะติดอยู่ในใจคุณ!ชาร์ลีมองเหล่าผู้หญิงที่พื้นและถาม โดยรู้อยู่แล้วว่าคำตอบของพวกเขาคืออะไร “เฮ้ เรื่องเงินที่แม่ยายของผมต้องได้ มาคุยกันเร็ว ว่าคุณจะตอบแทนเธออย่างไร!”พวกเขาตอบกลับด้วยสายตาที่สับสนและร้องไห้ว่า “เราบริจาคเงินทั้งหมดให้กับมูลนิธิ รวมถึงเงินของเธอด้วย…”ชาร์ลีหันไปหาเอเลนและยักไหล่อย่างเฉยเมย “ขอโทษครับแม่ พวกเขาไม่มีเงิน”"อะไร?!" เอเลนอ้าปากค้างอย่างน่ากลัวและกรีดร้องด้วยความตกใจอย่างมาก เธอพุ่งไปข้างหน้า จิกผมของฮันนาห์ด้วยม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 608
เอเลนทรุดตัวลงเธอไม่เพียงสามารถเอาเงินคืนได้สองล้านบาท แต่เธอยังทำกำไลหยกห้าล้านบาทแตกหักอีก นี่เป็นการสูญเสียที่แย่ที่สุด!เธอหันมาจ้องเจียนน่าและตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “แก! แกไม่ได้บริจาคเงินใช่ไหม! คืนเงินฉัน! คืนเงินทั้งหมดให้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก! ฉันจะเป็นไอบ้าที่ฆ่าแก!”เจียนน่าคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตกใจโอดครวญและอ้อนวอน “ฉันไม่มีเงิน ฉันยากจนมาก ฉันมีบัญชีออมทรัพย์เพียงหกแสน ฉันจะโอนทั้งหมดให้คุณถ้าคุณต้องการ…”เอเลนตบหน้าเธออย่างโกรธจัดและคำราม “ฉันไม่เชื่อแก! เอายอดเงินให้ฉันดู! เร็วเข้า!”“ฉันไม่มีเงินจริง ๆ ฉันมีรายได้สองหมื่นต่อเดือน ฉันจะไม่เข้าร่วมกับลินดาเพื่อโกงไครหรอก ถ้าฉันรวย…”จากนั้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดแอพธนาคารบนมือถือ และให้เอเลนดูยอดเงิน มันมีเงินอยู่แค่เพียงหกแสนสามพันบาทเท่านั้นเอเลนแทบเป็นลมเธอจะไปทำอะไรได้กับเงินเพียงหกแสนสามพันบาท!เธอสูญเสียเงินมากกว่าจำนวนนั้นเป็นร้อยเท่า!เอเลนหันมาจ้องชาร์ลีด้วยความโกรธและตะโกนว่า “แก! ทั้งหมดเป็นความผิดแก! ไอ้ขี้แพ้ ทำไมแกให้พวกมันบริจาคเงิน? ทำไมแกไม่ให้พวกมันให้ฉันล่ะ!”ชาร์ลีขมวดคิ้วด้วยความรำ
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
