เนื่องจากมีคนรอเธออยู่ เอเลนจึงไม่สนใจที่จะทานอาหารต่อให้เสร็จ เธอรีบคว้ากระเป๋าแล้วนั่งแท็กซี่ไปที่วิลล่าเก่าในโอลรัสฮิลล์ นั่นคือวิลล่าเวสต์การ์เด้นเพื่อนเก่าของเธอนั้นอาศัยอยู่ในย่านวิลล่าแห่งนี้เวสต์การ์เด้น วิลล่ามีความเจริญรุ่งเรืองและหรูหราในโอลรัสฮิลล์เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากวิลล่าที่ครบวงจรแห่งนี้มันเก่าแล้ว จึงดูไม่หรูหราและสง่างามอย่างที่เคยในอดีตเอเลนรู้สึกว่า วิลล่าเวสต์การ์เด้นนั้นดีและหรูหรามาก แล้วที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอรู้สึกว่าตลอดช่วงชีวิตของเธอคงไม่สามารถย้ายไปอยู่ในวิลล่าแบบนี้ได้อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ได้เปลี่ยนไปแล้ว เมื่อเธอคิดถึงการย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าที่ดีที่สุดอย่างธอมป์สันเฟิร์สในอีกไม่นานนี้ ก็ทำให้เอเลนรู้สึกไม่ได้สนใจวิลล่าเวสต์การ์เด้นอีกเลย เพื่อนเก่าของเธอซึ่งอาศัยอยู่ที่วิลล่าแห่งนี้ชื่อว่า ซัมเมอร์ กิบสัน เธอกับเอเลนได้พบกันเมื่อหลายปีก่อนซัมเมอร์มาจากครอบครัวที่ค่อนข้างดีทีเดียว สามีของเธอทำเงินได้มากมายตั้งแต่สมัยหนุ่ม ๆ และหลังจากที่เขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เขาได้ทิ้งเงินจำนวนมากไว้ให้กับซัมเมอร์และหลังจ
ซัมเมอร์ส่ายหัวก่อนที่เธอยิ้มและพูดว่า “อันที่จริง อีกสักพักฉันจะไปอเมริกาและไปปักหลักที่นั่น ฉันคงไม่กลับมาที่โอลรัสฮิลล์อีกแล้วล่ะ”เอเลนถามด้วยความประหลาดใจว่า “แล้วเธอวางแผนจะปักหลักในอเมริกายังไงล่ะ?”ซัมเมอร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่ได้บอกหรอกเหรอว่า ลูกชายของฉันไปเรียนต่อที่อเมริกา? เขาไม่ได้กลับมาเลยหลังจากไปถึงที่นั่น ตอนนี้เขาแต่งงานและลูกสะใภ้ของฉันก็ท้องอยู่ด้วย เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะกลับมาที่โอลรัสฮิลล์แล้วล่ะ เขาอยากให้ฉันไปอยู่กับเขาที่นั่น ฉันจะได้ช่วยดูแลลูก ๆ ของเขาในอนาคตด้วยยังไงล่ะ”ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่วงไพ่นกกระจอกแทรกออกมาว่า “โอ้ ซัมเมอร์! แล้วแบบนี้เธอก็จะขายทั้งบ้านและทรัพย์สินทั้งหมดในโอลรัสฮิลล์เลยไหม?”เอเลนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจและผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของซัมเมอร์แต่เธอไม่เสียใจที่เธอกำลังจะสูญเสียเพื่อนแสนดีคนนี้ ที่เธอสามารถพูดคุยและเล่นไพ่นกกระจอกด้วยกันได้ แต่เอเลนอารมณ์เสียเพราะเธอรู้สึกว่า เธอจะไม่มีวันได้พบใครแบบซัมเมอร์ได้อีก คนที่ทั้งรวยและเล่นไพ่นกกระจอกไม่ได้เรื่อง คนที่เต็มใจจะเสียเงินให้กับเธอได้เสมอ!***ในขณ
"ใช่แล้ว" คริสโตเฟอร์อธิบายรวดเร็ว “นี่คือประกันชีวิตที่พ่อผมซื้อให้แม่ตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ เพื่อที่จะทิ้งทางออกไว้ให้ลูกหลาน”หลังจากนั้นคริสโตเฟอร์ยังกล่าวอีกว่า “ทำไมคุณไม่วิเคราะห์และคำนวณเองล่ะ? แม่ผมแก่แล้ว เขาจะอยู่ได้อีกสักกี่ปี? ผมว่าแม่อยู่ได้อีกสามถึงห้าปีเท่านั้นแหละ ให้แม่อยู่กับเราต่อไปอีกสามถึงห้าปีเถอะ แล้วหลังจากที่แม่ตาย เราจะได้เงินประกันหกสิบล้าน คุณไม่คิดว่ามันคุ้มค่าเหรอ?”“คุ้มสิ มันคุ้ม!” ฮันนาห์ตอบขณะที่เธอลูบมืออย่างตื่นเต้น หลังจากนั้นเธอก็พูดว่า “เราต้องดูแลแม่ของคุณให้ดี อย่าปล่อยให้จาค็อบและครอบครัวเขาได้ประกันของแม่คุณนะ!”คริสโตเฟอร์พยักหน้าขณะยิ้ม “ต้องแบบนั้นอยู่แล้วสิ ไม่ต้องกังวลไปหรอก ถึงตอนนั้น เราจะไม่แบ่งเงินหกสิบล้านให้จาค็อบและครอบครัวของเขาด้วย!”ฮันนาห์ตอบอย่างเร่งรีบว่า “ไม่ใช่แต่ไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียวจากเงินหกสิบล้านนะ แต่เรายังต้องมั่นใจว่า พอแม่ของคุณตาย จาค็อบจะต้องจ่ายเงินครึ่งหนึ่งสำหรับงานศพและฝังศพด้วย!”ในเวลานี้ คริสโตเฟอร์ตอบโดยไม่รู้ตัวว่า “แม่ตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับเขาแล้ว คุณคิดว่าเขาจะเต็มใจจ่ายเงินพวกค่างานศพฝังศพของแ
ซัมเมอร์ยิ้มแล้วพูดว่า “เข้ามาเลยค่ะ! เข้ามาเลย! ฉันไม่ได้อยู่ในวิลล่านี้มาหลายปีแล้ว พวกคุณทำตัวตามสบาย เดินดูรอบ ๆ วิลล่าได้เลยนะคะ”"ครับ!" คริสโตเฟอร์พยักหน้าก่อนจะเข้าไปในวิลล่ากับฮันนาห์ หลังจากนั้นเขาเริ่มดูโครงและการตกแต่งของวิลล่าในเวลานี้เชลล่าตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ยิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณวิลสันคะ วิลล่าเวสต์การ์เด้นเป็นหนึ่งในวิลล่าที่ครบวงจรแห่งแรกที่พัฒนาขึ้นที่โอลรัสฮิลล์ เรื่องการสนับสนุนสิ่งอำนวยความสะดวกค่อนข้างครบถ้วน ความปลอดภัยแน่นหนาและดีมาก รับประกันความปลอดภัยของพวกคุณได้เลยค่ะ ตัววิลล่าจะมีพื้นที่ใช้สอยอยู่ที่สี่ร้อยเจ็ดสิบตารางเมตร และตรงตามความต้องการก่อนหน้านี้ของคุณทั้งหมดค่ะ…”เหตุผลที่คริสโตเฟอร์อยากะซื้อวิลล่าเก่านี้ก็เพราะว่า ราคาจะถูกกว่าวิลล่าที่ขนาดเดียวกัน ที่ราคาอย่างน้อยสองร้อยล้านบาทในโอลรัสฮิลล์ แต่ราคาตลาดปัจจุบันของวิลล่าหลังนี้โดยทั่วไปมีราคาเพียงร้อยสามสิบหรือร้อยสี่สิบล้านเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะสามารถต่อรองและลดราคาวิลล่าได้อีกด้วยดังนั้น คริสโตเฟอร์จึงถามซัมเมอร์ทันทีว่า “คุณกิบสัน คุณตั้งใจจะขายวิลล่าในราคาเท่าไรเห
ฮันนาห์และคริสโตเฟอร์ไม่คาดคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะเจอเอเลนที่นี่!ทั้งสองคนไม่เข้าใจสถานการณ์เลยจริง ๆ ทำไมเอเลนมาอยู่ที่วิลล่านี้?หรือเธอเป็นเพื่อนกับซัมเมอร์?ฮันนาห์รู้สึกรำคาญนิดหน่อยในเวลานี้อันที่จริงเธอได้วางแผนที่จะกดราคาของวิลล่านี้และยืนยันที่จะซื้อวิลล่านี้ในราคาแปดสิบล้านบาท หากอีกฝ่ายไม่เห็นด้วยกับราคา เธอก็จะค่อย ๆ เพิ่มราคาทีละน้อยจนสูงสุดไม่เกินเก้าสิบล้านบาท ฮันนาห์มั่นใจว่าเธอจะสามารถซื้อวิลล่าได้ในราคาเก้าสิบล้านอย่างแน่นอนอย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า เอเลนจะปรากฏตัวและโจมตีพวกเขาในเวลานี้!นอกจากนี้ แต่ก่อนเอเลนต้องสุภาพและให้เกียรติเธอเสมอ แล้วทำไมกล้าเยาะเย้ยเธอต่อหน้าคนอื่นในวันนี้ เธอกล้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?เอเลนถูกคริสโตเฟอร์และฮันนาห์รังแกตั้งแต่สมัยเธอแต่งงานเข้าตระกูลวิลสัน หลังจากถูกรังแกมานานกว่ายี่สิบปี เอเลนก็เกลียดพวกเขาเข้ากระดูกเนื่องจากเธอได้ยินว่า พวกตระกูลวิลสันกำลังจะล้มละลาย และสูญเสียทุกอย่างที่พวกเขามีในไม่ช้า เอเลนจึงมองหาโอกาสที่จะเยาะเย้ยและทำให้ทั้งสองคนนั้นอับอาย สวรรค์มีตาฟ้ามีใจ เธอไม่คาดคิดว่าจะได้รับโอกาสทองในวันนี้!
คริสโตเฟอร์หน้าซีด และรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อตำหนิเอเลน “เอเลน! หยุดพยายามวิจารณ์และดูถูกเราได้แล้ว! ไม่ว่าสถานการณ์ที่เราเจอจะแย่แค่ไหน เราก็ดีกว่าเธอแน่นอน ทำไมไม่ลองมองชีวิตตัวเองแทนล่ะ? สามีของเธอมันเศษขยะ ลูกเขยของเธอมันก็ขยะ ทั้งครอบครัวของเธอมันน่าสมเพช!”เอเลนเบิกตากว้างทันที แต่เธอยังคงก็ตอบอย่างดูถูก “โอ้! คุณพี่พูดถูก! สามีของฉันเป็นแค่เศษขยะ แต่ฉันจะทำอะไรได้อีก? ผู้ชายทุกคนในตระกูลวิลสันก็เป็นขยะทั้งนั้น! พี่ไม่รู้เรื่องนี้อยู่ในใจอยู่แล้วหรอกเหรอ?”“เธอ…” คริสโตเฟอร์กัดฟันด้วยความโกรธเธอกำลังต่อว่าสามีของผู้อื่น แต่เธอกลับลากสามีและลูกเขยของเธอเองให้โดนด้วยอย่างนั้นเหรอ?!ในเวลานี้ เอเลนไม่ให้โอกาสคริสโตเฟอร์พูดต่อเลย เธอยืนเท้าเอวแล้วพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “แต่ก็อย่าพูดว่า ชาร์ลีลูกเขยฉันเป็นเศษขยะเลย! เขาน่าทึ่งมาก! เขาทำให้ฉันสามารถย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์สุดหรูอย่างทอมป์สันเฟิร์สในเดือนหน้าอีกด้วย พี่ซื้อคฤหาสน์ที่นั่นได้ไหมล่ะ? มีปัญญาซื้อไหมล่ะ?”อันที่จริง เอเลนไม่ได้ภูมิใจในตัวชาร์ลีขนาดนั้นหรอกแต่เธอเพียงแค่ใช้ประโยชน์จากชาร์ลีเพื่อทำให้ริสโตเฟอร์รู้สึกแย่เท่
เมื่อเอเลนเห็นว่า ฮันนาห์ยกมือขึ้นพร้อมก้าวมาหาตน เธอก็ถอยกลับไปสองสามก้าวทันทีและพูดอย่างเย็นชาว่า “ให้ฉันบอกอะไรให้นะ อย่ามาทำให้ฉันไม่พอใจจะดีกว่า เก็บมือลงไปซะ!”ในเวลานี้ ฮันนาห์ตอบอย่างดุร้ายว่า “อย่าทำให้แกไม่พอใจอย่างนั้นเหรอ! ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ฉีกปากแก ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าฮันนาห์ ควีน!”เอเลนถอนลมหายใจเบา ๆ ก่อนจะโต้กลับ “ชาร์ลี ลูกเขยฉันเก่งการต่อสู้มากนะ ฉันเชื่อว่าพี่คงยังไม่ลืมวิธีที่เขาจัดการกับบอดี้การ์ดที่พวกพี่จ้างมา หรือแม้แต่วิธีที่เขาสอนลูกชายที่ไร้ประโยชน์ของพี่หรอกนะ แฮโรลด์น่ะ บทเรียนที่เขาจะไม่มีวันลืมยังไงล่ะ? จะบอกให้นะ ถ้าพี่พยายามยั่วโมโหฉันวันนี้ ฉันจะโทรหาชาร์ลีให้เขามาจัดการพวกพี่ทันที!”ฮันนาห์ตัวสั่นทันทีที่ได้ยินคำพูดของเอเลน เธอรู้สึกหงุดหงิดและรู้สึกราวกับว่าความโกรธและความเกลียดชังที่เธอรู้สึกได้หายไปแล้ว...พูดตามตรง ชาร์ลีทิ้งเงาทางจิตวิทยาที่แข็งแกร่งมากกับเธอเธอไม่เข้าใจว่า ทำไมเศษขยะที่น่าสมเพชอย่างชาร์ลีซึ่งถูกรังแกและดูถูกอยู่เสมอ จริง ๆ แล้วสามารถต่อสู้ได้เก่งมาก เขาบ้าและตอนที่เขาทุบตีผู้คนนั้นก็ควบคุมไม่ได้จริง ๆ!คริสโตเฟอร์ก็กลัวช
หลังจากนั้น คริสโตเฟอร์ก็พาฮันนาห์ออกจากวิลล่าทันทีตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เดินตามหลังพวกเขาอย่างช้า ๆ หลังจากฟังคำพูดของเอเลน เธอก็รู้สึกดูถูกลูกค้าสองคนนี้เช่นกัน แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องติดตามพวกเขาเพราะลูกค้าคือพระเจ้าเสมอเมื่อซัมเมอร์เห็นทั้งคู่จากไป เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดว่า “พี่เอเลน ญาติของพี่นี่แปลกจริง ๆ พวกเขาทำกับฉันเหมือนคนโง่หรือยังไง? กล้าขอซื้อบ้านของฉันในราคาแปดสิบล้านเนี่ยนะ…”เอเลนยิ้มก่อนจะตอบว่า “พวกเขากำลังจะล้มละลายในไม่ช้านี้ อันที่จริง พวกเขาเป็นเพียงพวกคนยากจนที่ไม่มีเงินเลย ฉันคิดว่าพวกเขาซื้อไม่ได้หรอก ต่อให้เธอจะขายในราคาแปดสิบล้านก็เถอะ!”ซัมเมอร์พยักหน้าก่อนจะพูดว่า “น่าผิดหวังจริง ๆ อย่าไปสนใจพวกเขาเลย ไปเล่นไพ่นกกระจอกของเราต่อดีกว่า!”***หลังจากที่สองสามีภรรยาออกจากวิลล่า คริสโตเฟอร์และฮันนาห์ก็เริ่มสาปแช่งสาเหตุหลักที่พวกเขาไม่กล้าสาปแช่ง หรือสบถด่าต่อหน้าเอเลนก็เพราะพวกเขาทั้งคู่กลัวชาร์ลีลูกเขยของเธอหากพวกเขาโดนชาร์ลีทุบตี พวกเขาก็จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอนตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่ตามหลังพวกเขาไป เธอรอหล
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล