บทที่ 445

หลายคนในที่นี้ รู้ว่าครั้งหนึ่งเคนเน็ธเคยคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลี และเรียกเขาว่าพ่อและคุณปู่ ดังนั้นพวกเขาจึงหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันทีที่ได้ยินคำพูดของชาร์ลี

เคนเน็ธไม่อยากเสียหน้าอีกแล้ว เขาจึงกัดฟันพูดต่อไปว่า “ก็ได้! แกนี่กล้าจริง ๆ ! ฉันจะจ่าย 900 ล้านบาท!”

เจฟฟรีย์ดึงแขนเสื้อก่อนจะพูดว่า “ประธานวิลสัน เงิน 900 ล้าน มันมากเกินไปสำหรับโสมสีม่วงนี่นะครับ! มันไม่คุ้มกับเงินมากขนาดนั้น อย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นเลย อย่าหลงกลไอ้ขยะนั่นสิครับ!”

เก้าร้อยล้านบาทเพื่อซื้อโสมสีม่วงนั้นหรือ?! ไม่มีโสมที่ไหนมีค่ามากขนาดนั้น เว้นแต่จะเป็นโสมที่มีอายุมากกว่าพันปี!

แม้ว่าเคนเน็ธจะร่ำรวยมาก แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนฟุ่มเฟือย หรือสิ้นเปลืองแต่อย่างใด เขารู้สึกแสบร้อนกระเป๋าตอนที่ต้องจ่ายหนึ่งร้อยห้าสิบล้านเพื่อมีอะไรกับเวนดี้ ตอนนี้เคนเน็ธรู้สึกได้ถึงช่องโหว่ในกระเป๋าสตางค์ของเขา เขาจะต้องใช้เงินเก้าร้อยล้านบาทกับโสมหนึ่งชิ้นเท่านั้น

แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องหาทางรักษาตัวเองให้ได้!

ผ่านมาหลายวันแล้ว และเขาก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลย ราวกับว่าไม่มีอยู่เลยด้วยซ้ำ หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปนานกว่านี้ เคนเน็ธคงรู้สึกว่า