”สีหน้าคุณบอกขนาดนี้ ผมจะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ?”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดว่า “ถ้าคุณมีปัญหาอะไร มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ คุณบอกผมได้นะ”ออโรร่าสัมผัสที่แก้มของเธอโดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกได้ว่า แก้มของเธอนั้นร้อนผ่าวมากถึงแม้ว่าเดิมที เธอจะเป็นคนที่กล้าหาญ เท่ และมีนิสัยร่าเริง แต่เธอก็มักจะเขินอายเวลาที่อยู่ต่อหน้าชาร์ลี และเป็นเฉพาะกับชาร์ลีเท่านั้นหลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว เธอก็พูดขึ้นอย่างจริงจังไปว่า “คุณเวด มีบางอย่างอยู่ในใจของฉัน ฉันต้องการขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูดไปว่า “ได้สิ งั้นเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังหน่อย”ออโรร่าอธิบายไปว่า “คุณเวด ฉันมีเพื่อนที่ดีมากในมหาลัย เธอเคยมีนิสัยที่สดใสร่าเริง และมองโลกในแง่ดี แต่ไม่นานมานี้ ฉันรู้สึกว่า เธอถูกแฟนล้างสมอง ดูเหมือนว่า เธอกำลังทำสิ่งที่รุนแรงมากมายในตอนนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอพยายามกระโดดตึกหลังจากทะเลาะกับแฟน แต่เธอก็ไม่ได้ทำลงไป เพราะฉันคอยห้ามไว้ไม่ให้เธอกระโดด หลังจากนั้น แฟนของเธอก็ล้างสมองเธออีก เธอถึงกับพยายามกินยานอนหลับเพื่อฆ่าตัวตาย ฉันบอกอาจารย์เกี่ยวกับเรื่องนี้ เลยท
ชาร์ลีนัดพบกับออโรร่า ที่มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์โอลรัส ซึ่งเธอมีเรียนต่อถึงตอนเย็น หลังจากนั้นเขาก็กลับบ้านพร้อมกับโสมสีม่วงอายุสามร้อยปีระหว่างทางกลับบ้าน ชาร์ลีโทรหาดอน อัลเบิร์ตและไอแซคตามลำดับ โดยบอกพวกเขาว่า มีคนคิดจะเอายาไปจากแอนโธนี ดังนั้นเขาจึงขอให้พวกเขาส่งคนไปแอบคุ้มกันแอนโธนี และคอยจับตาดูพวกอิจิโร่ไว้ไอแซคได้ใช้เวลาหลายปีในโอลรัสฮิลล์ กว่าเขาจะมีอิทธิพลในเมืองมากขนาดนี้ ชาร์ลีขอให้ไอแซคตั้งกลุ่มลับที่สนามบิน เพื่อจับตาดูอิจิโร่เอง และเพื่อที่อิจิโร่จะไม่สามารถหลบหนีออกจากโอลรัสฮิลล์ไปได้ง่าย ๆ เขารู้ว่าอิจิโร่ต้องวางแผนที่จะชิงยาวิเศษไปจากแอนโธนีอย่างแน่นอน เขาจะได้นำมันกลับไปที่ญี่ปุ่น และเพื่อวิเคราะห์ศึกษาส่วนผสมของยาดังนั้นชาร์ลีจึงวางแผนที่จะวางกับดักครั้งใหญ่สำหรับอิจิโร่โดยเฉพาะในขณะเดียวกัน อิจิโร่ไม่รู้เลยว่า ชาร์ลีได้วางหลุมพรางขนาดใหญ่ไว้เป็นกับดักไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้วต่อมาในเย็นวันนั้น ชาร์ลีไปพบออโรร่าตามสัญญาที่มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์โอลรัส เมื่อเขามาถึงมหาวิทยาลัย ออโรร่าก็รอเขาอยู่นอกประตูแล้วเมื่อออโรร่าเห็นชาร์ลี เธอก็รีบก
ชาร์ลีลากเธอไปที่ฝั่งขณะที่เขาตำหนิเธออย่างเย็นชาไปว่า “พ่อแม่ของคุณเป็นคนที่ให้ร่างกาย เส้นผมและผิวหนังกับคุณ! คุณไม่คิดว่าจะทำให้พ่อแม่ผิดหวังด้วยการทำร้ายตัวเองเพียงเพราะไอ้สวะพวกนั้นเหรอ?”หญิงสาวยังคงโอดครวญต่อไป “ขอร้อง ปล่อยให้ฉันตายเถอะ ให้ฉันตายไปซะตอนนี้ ฉันมันแค่คนสกปรกไม่บริสุทธิ์ ฉันอับอายจนไม่กล้าไปเจอหน้าพ่อแม่แล้ว ฉันทำให้พ่อแม่อับอายด้วยการมีชีวิตอยู่ต่อไป พวกเขาจะเป็นอิสระก็ต่อเมื่อฉันได้ตายไปซะ… ”ชาร์ลีลากเธอไปที่ฝั่งอย่างหมดกังวล ก่อนที่เขาจะโยนเธอลงบนพื้นหญ้า และตะโกนใส่เธออย่างโกรธเกรี้ยวว่า “นี่คุณ! คุณไม่ควรมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองเท่านั้น แต่คุณควรมีชีวิตอยู่เพื่อพ่อแม่ของคุณด้วย! พวกเขาทำงานหนักมากเพื่อเลี้ยงดูคุณจนโตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาเฝ้าดูแลคุณจนเติบโต พวกเขาก็ให้คุณได้เรียน คุณไม่ควรฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงไปในทะเลสาบเพียงเพราะไอ้สวะนั่น! คุณควรจะเป็นเสาหลักที่มีความสามารถ คุณจะได้ทำให้พ่อแม่ของคุณภาคภูมิใจ ด้วยการมีส่วนช่วยเหลือประเทศและสังคมแทน!”สาว ๆ สองสามคนที่อยู่รอบตัวเธอ ต่างก็ร้องไห้ออกมาเช่นกัน ในขณะที่พวกเขาเกลี้ยกล่อมเธอว่า “ลูน่า ทำไมเ
หากการปรุงแต่งทางจิตใจของสวะพวกนั้นเป็นกระแสน้ำ การสะกดจิตของชาร์ลีก็คือมหาสมุทรที่ยิ่งใหญ่!ในชั่วพริบตา การชักใยทางจิตใจภายใต้คนสวะนั้น ที่ทำให้ลูน่ามาตลอด ก็พ่ายแพ้ต่อการสะกดจิตของชาร์ลีคำพูดของชาร์ลีเป็นเหมือนสัญญาณในชีวิตของเธอ และมันจะไม่มีวันหายไปจากใจของเธอตลอดชีวิตนี้ทันใดนั้น ตลอดเวลานี้ลูน่าก็รู้ว่าเธอโง่มากแค่ไหนเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่า เธอเกือบโดนสะกดจากไอ้สวะที่ทำให้เธอฆ่าตัวตาย เธอก็รู้สึกกลัว และรู้สึกขอบคุณชาร์ลีเป็นอย่างมาก เธอคุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีทันที ก่อนที่จะพูดไปว่า “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันนะคะ! ฉันสัญญาว่า ฉันจะใช้ชีวิตให้ดี และจะไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ฉันจะมีส่วนช่วยเหลือสังคมในอนาคตอย่างแน่นอนค่ะ!”ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ในขณะที่เขาพูดไปว่า “ในเมื่อคุณได้มีสติกลับมาแล้ว ผมก็ขอให้คุณมีชีวิตที่มีความสุข และสมหวังในอนาคตนะครับ”ในขณะที่เขาคุยกับเธอไปเรื่อย ๆ จู่ ๆ ชาร์ลีก็นึกถึงเรื่องคนล่อลวงคนนั้น และเขาก็ถามทันทีว่า “คุณเล่าเรื่องแฟนของคุณให้ผมฟังอีกหน่อยได้ไหม?”ลูน่าตอบอย่างขมขื่นไปว่า “เขาไม่ใช่แฟนของฉันอีกต่อไปแล้วนับจากนี้ค่ะ คนแบบนั้นทำให้ฉันร
หญิงสาวทิ้งกำแพงที่สูงใหญ่ของเธอโดยสิ้นเชิง เมื่อเธอเห็นว่า เขาเป็นคนใจกว้างแค่ไหน ทำให้เธออยากจะรู้จักเกี่ยวกับเคียนมากขึ้นเป็นพิเศษ ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเคียนก็ดังขึ้น เขามองไปที่หมายเลขผู้โทร และพบว่าลูน่าเป็นคนโทรหาเขา เขาขมวดคิ้วทันทีอย่างช่วยไม่ได้ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงยังไม่ตายไปอีก น่ารำคาญเสียจริง ๆ !สาวสวยเห็นสีหน้าแปลก ๆ เธอก็ถามอย่างสงสัยไปว่า “แฟนโทรมาเหรอคะ?”“ไม่ ไม่ใช่!” เคียนรีบอธิบาย “แฟนเก่าของผม เธอนอกใจผม แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงยังรังควานผมแบบนี้”หลังจากนั้น เคียนก็ถอนหายใจขณะที่เขาพูดไปว่า “คนสวย ช่วยรอผมก่อนนะ คุยเสร็จแล้วผมจะรับกลับมา”“ค่ะ!”เคียนหยิบโทรศัพท์มือถือไว้ในมือ ก่อนจะเดินออกไปจากบาร์ หลังจากรับสาย เขาก็เริ่มด่าทันทีที่เขาเปิดปากพูด “เธอโทรหาฉันทำไม? เธอเป็นผู้หญิงสกปรก! เธอดูถูกฉัน แล้วยังทำให้ฉันอับอาย มันยังไม่มากพออีกหรือไง?”ลูน่าเปิดลำโพงบนโทรศัพท์มือถือของเธอ เมื่อชาร์ลีได้ยินคำพูดของเคียนรู้สึกโกรธมากไอ้สารเลวคนนี้คอยบงการทางจิตใจเธออยู่ตลอดเวลาจริง ๆ ! เขาต้องการให้ลูน่ารู้สึกว่า เธอสกปรกและมีมลทินจริง ๆ เพื่อที่เขาจะเอาชีว
เมื่อรู้สึกว่าเขาอาจสูญเสียการควบคุมลูน่าไป เคียนจึงรีบกลับไปที่โรงเรียนด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่สนใจว่ามีเหยื่อที่สวยงามรอเขาอยู่ที่บาร์เคียนไปที่ทะเลสาบเทียมทันทีที่เขาไปถึงมหาวิทยาลัย เขาเห็นลูน่า เขาเดินไปหาเธอแล้วถามว่า “ลูน่า เธออยากให้ของขวัญอะไรกับฉันล่ะ?”ชาร์ลีโผล่ออกมาจากตรงไหนสักที่ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เธอไม่มีของขวัญให้น่ยหรอก แต่ฉันมี!”“นายเป็นใคร?” เคียนมองไปที่ชาร์ลีด้วยความตื่นตัว แล้วมองกลับไปหาลูน่า “มันเป็นใคร? เธอเกี่ยวข้องกับมันใช่ไหม?”ชาร์ลีกล่าวว่า “ไม่ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”“แล้วนายเป็นใครล่ะ?”“ฉันเป็นคนหนึ่งที่สามารถบังคับใช้ความยุติธรรมในนามของพระเจ้าได้!”จากนั้น ชาร์ลีก็แตะหลังลูน่าเบา ๆ แล้วพูดว่า “ลูน่า ไปหาออโรร่ากับเพื่อน ๆ แล้วกลับไปที่หอพักแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าซะนะ หมดหน้าที่ของคุณตรงนี้แล้วล่ะ”ลูน่าพยักหน้าและโค้งคำนับอย่างขอบคุณ เธอเชื่อใจชาร์ลีร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ จากนั้นเธอก็เดินไปหาออโรร่าและเพื่อน ๆ ของเธอที่ยืนอยู่ใกล้ ๆออโรร่าและเพื่อน ๆ สวมกอดเธอ และร่ำไห้ด้วยความดีใจ ขอบคุณที่เธอล้มเลิกความพยายาม
ชาร์ลีปัดแขนและตบเขา ทำให้เคียนเซและล้มลงกับพื้นเคียนได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างรักใครประคบประหงมมากเกินไป และเขาไม่เคยถูกยั่วยุมาก่อน โดยเฉพาะการตบแบบนี้ เขาลุกขึ้นและตะโกนไปว่า “ไอ้เวรนี่! ฉันจะฆ่าแก!”“ฆ่าฉันเหรอ?” ชาร์ลีถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาไปว่า “ฟังให้ดีล่ะ ฉันชื่อ ชาร์ลี เวด! เป็นนายน้อยของตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์ แลุเป็นประธานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป! ตอนนี้ฉันจะให้เวลานายคิดสักครู่แล้วกัน นายคิดว่านายสามารถเจ้ากี้เจ้าการ และอวดดีต่อหน้าฉันแบบนี้ได้ไหม?”เคียนตะลึง!ตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์?!นั่นคือตระกูลอันดับต้น ๆ ของประเทศ!แม้ว่าตระกูลเว็บบ์จะดีกว่าตระกูลมัวร์เล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่หนึ่งในสิบเช่นตระกูลเวด!เขาสงสัยว่า ชาร์ลีกำลังพูดโกหกอยู่หรือเปล่า แต่ในความคิดที่สอง ชาร์ลีไม่ได้ดูกังวล หรือกลัวเมื่อเขาเอ่ยชื่อ แถมยังกล้าตบเขาอีก นั่นหมายความว่าเขาต้องมั่นใจเต็มร้อย!นี่ก็หมายความว่า เขาอาจจะพูดความจริง!เคียนก็กระวนกระวายทันทีเขาคิดว่าตัวเองสามารถออกอาละวาดได้ทั้งในโอลรัสฮิลล์ และแม้แต่ภาคใต้ทั้งหมด แต่เขาไม่คิดว่า นายน้อยของตระกูลเวดแห่งอีสต์คลิฟฟ์ จะปรากฏตัวในโอลรัสฮิลล์ ย
เคียนจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยความตะลึง ราวกับว่าชาร์ลีกำลังบอกเขาถึงสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เคยมีมาชาร์ลียิ้มอย่างชั่วร้ายและพูดต่อไปว่า “เพราะหลังจากการสะกดจิต ใครก็ตามที่หยุดนายไม่ให้กินอึนายจะทำทุกอย่างแม้แต่ฆ่าตัวตายจนกว่านายจะได้กินอึ ถ้านายเห็นอึบนถนน นายต้องกินมัน ไม่อย่างนั้น นายจะรู้สึกราวกับว่า นายจะตายถ้านายไม่ได้กิน นายจะพยายามฆ่าตัวตาย เมื่อมีใครพยายามหยุดนาย สิ่งนี้จะเป็นไปตลอดชีวิตของนาย!”“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นี่คือทั้งหมดในอนาคตของนาย นายจะไม่ไล่ตามอย่างอื่นนอกจากกินอึ นายจะไม่มีความสนใจในเงิน ความสุข หรือแม้แต่ผู้หญิง สิ่งที่นายอยากทำไปตลอดชีวิตคือ การกินอึ!”เคียนรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับคำพูดของชาร์ลีและพูดไปว่า “นี่ คุณเวด คุณคิดว่าผมโง่เหรอ? คุณคิดว่าผมจะตกหลุมพรางโง่ ๆ นั้นจริง ๆ เหรอ? นี่ไม่ใช่วิธีที่คุณจะมาจัดการกับผมด้วยจิตวิทยานะ! คุณไม่ใช่มืออาชีพ!”ชาร์ลีหัวเราะออกมาดัง ๆ “ฉันไม่ใช่มืออาชีพ นายพูดแบบนั้นใช่ไหม? ฮ่า ฮ่า! ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญนะ! ลองดูสิ ถ้านายไม่เชื่อฉัน!”จากนั้นชาร์ลีก็ยื่นมือออกไปแตะที่หน้าผากของเคียน...เคียนรู้สึกราวกับว่า ร่างก
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล