ทุกคนรู้ดีว่าโถปัสสาวะในห้องน้ำของผู้ชายนั้นน่าขยะแขยง แต่การเลียมันจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตแต่ถ้าคุณกินน้ำหอมสักห้ากิโลกรัมได้ตายอย่างแน่นอน !เจฟฟรีย์และเวนดี้เย่อหยิ่งมาก แต่นี่เป็นเรื่องของชีวิตและความตายแล้วถ้าพวกเขาเลียโถปัสสาวะล่ะ? ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก พวกก็แค่ไปบ้วนปากและแปรงฟันสักสองสามครั้งก็ได้แล้ว!เนื่องจากพวกเขาเลือกบทลงโทษเป็นการเลียโถปัสสาวะแล้ว ออสการ์จึงสั่งไปว่า “เด็ก ๆ ลากไอ้สองตัวนี่ไปห้องน้ำชายเดี๋ยวนี้!”การ์ดลากเจฟฟรีย์และเวนดี้ไปที่ห้องน้ำชายที่ชั้นสองเหมือนพวกเขาลากสุนัขที่ตายไปแล้วสองตัว ออสการ์ถามชาร์ลีไปว่า “ปรมาจารย์เวด คุณอยากควบคุมเองไหมครับ?”ชาร์ลีพยักหน้า “แน่นอน! จะพลาดเรื่องน่าสนใจแบบนี้ได้ยังไง?”ออสการ์พาชาร์ลีไปที่ห้องน้ำการ์ดผลักเจฟฟรีย์และเวนดี้ไปที่โถปัสสาวะอันหนึ่ง แล้วพูดอย่างเย็นชาไปว่า “เลียสิวะ รออะไร?”เจฟฟรีย์ตัวสั่นด้วยความตกใจกับเสียงแหบแห้ง แต่เขาไม่กล้าที่จะก้าวขาไปข้างหน้าแม้ว่าห้องน้ำในคลับกลอเรียสจะค่อนข้างสะอาด แต่เขาก็ยังได้กลิ่นปัสสาวะที่รุนแรงจากโถปัสสาวะซึ่งทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้ส่วนเวนดี้รู้สึกขนลุกจาก
”โอ้ คุณทนไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?” ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ และพูดกับออสการ์ไปว่า “โทรหาอัลเบิร์ตแล้วพาสองคนนี้ไปที่สนามมวยสุนัขของเขา สับพวกเขาแล้วให้เป็นอาหารสุนัข เหมือนกับที่เราทำกับเลนนาร์ดนั่น!”ออสการ์พยักหน้าทันที “ครับ ปรมาจารย์เวด!”เมื่อวันก่อนเลนนาร์ดปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่ขี้โกงจากฮ่องกง ถูกเปิดโปงเพราะเขาหลอกคุณมัวร์ และอัลเบิร์ตได้โยนเขาเข้าไปในวงต่อสู้ของสุนัขอัลเบิร์ตค่อนข้างเชี่ยวชาญในการทำสิ่งนี้ เขาคุ้นเคยกับมันแล้วเจฟฟรีย์และเวนดี้ ตกใจกลัวกับการข่มขู่ของชาร์ลี ไม่มีที่ว่างให้พวกเขาได้ต่อรองเลย ทำได้เพียงต้องยอมรับชะตากรรมของตัวเองเท่านั้นเจฟฟรีย์โพล่งออกมา เพราะเห็นแก่ชีวิตของเขาเอง “ก็ได้ ๆ ฉันจะทำ! ฉันจะทำแล้ว!"จากนั้นเขาก็รีบไปที่โถปัสสาวะทันทีเวนดี้คร่ำครวญอย่างหนัก น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มราวกับสายน้ำนี่เป็นความอัปยศอดสูที่เลวร้ายที่สุด ที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานในชีวิต และมันก็เป็นความทรมานที่เลวร้ายที่สุดอีกด้วย...ชาร์ลีไม่ต้องการอยู่ที่นี่เพื่อดูทักษะการเลียของพวกเขา เขาพูดกับออสการ์ไปว่า “จำไว้ว่าคุณต้องดูให้แน่ใจ พวกเขาต้องทำความสะอาดทั้งหมดแล้วค่อยปล่อย
ชาร์ลีเข้าไปในลิฟต์ และไปที่ชั้นบนสุด นั่นคือชั้น 18 เขาพบจัสมิน และบอความคิดเห็นโดยรวมเรื่องฮวงจุ้ยของคลับจัสมินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินว่า ฮวงจุ้ยนั้นไม่ได้ดีอย่างที่ควร เพราะดูเหมือนว่าปรมาจารย์ฮวงจุ้ยที่เธอจ้างมาก่อนหน้านี้จะทำงานไม่ค่อยดีนักเธอถามอย่างใจจดใจจ่อว่า “ปรมาจารย์เวดคะ คุณคิดว่าเราควรปรับปรุงยังไงดีคะ?ชาร์ลียิ้มจาง ๆ “ให้ใครมาปลูกต้นสนสองต้นที่ชั้นหนึ่ง วางไว้ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้กับทิศตะวันตกเฉียงเหนือให้หันหน้าเข้าหากัน แล้วแทนที่เสาหินสองต้นที่ประตูหลักด้วยสิงโตหิน ไม่ใช่สิงโตกับลูกสิงโตอย่างแน่นอน ต้องเป็นสิงโตตัวผู้ 2 ตัว และห้ามวางขนานกัน แต่ต้องทำมุม 90 องศา ให้ใครทำทองสองแผ่นแล้วเอาสิงโตหินทับไว้ ถ้าทำแบบนี้คุณจะสร้างรูปแบบมงคลของสิงโตสองตัวที่รวบรวมความมั่งคั่งไว้ได้”จัสมินถามต่อว่า "ฉันขอทราบมุมมองของคุณว่าทำไมถึงต้องทำแบบนั้นหน่อยได้ไหมคะ?"ชาร์ลีอธิบายอย่างใจเย็นว่า “การรวบรวมความมั่งคั่งโดยมีสิงโตสองตัวเป็นฮวงจุ้ย เป็นองค์ประกอบหลัก ส่วนต้นสนเป็นส่วนเสริม สิ่งเหล่านี้ควบคู่ไปกับการรวมกันของแผ่นทองกับโครงสร้างของคลับ และจะนำไปสู่ความมั่ง
ในความคิดที่สอง ไม่ทำเกินไปหรอก เพราะเธอควรได้สิ่งที่เธอสมควรได้รับ!เวนดี้เป็นหญิงสาวที่มีจิตใจโหดร้ายราวกับงูพิษ และแมงป่อง! มีหลายครั้งที่เธอยุยงให้คนอื่นดูถูกเขา และเธอก็อยากจะทำลายความเป็นลูกผู้ชายของเขาด้วยซ้ำ! หากไม่ใช่เพราะเส้นสาย และความสามารถของเขาล่ะก็ เขาคงต้องตายจากแผนการของเธอไปแล้วดังนั้นเขาเพียงแค่ให้บทเรียนแก่เธอ เพื่อที่เธอจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต!ชาร์ลีพูดกับออสการ์ว่า “ผมต้องไปแล้ว คุณมัวร์รอผมอยู่ที่ชั้นล่าง จัดการพวกเขาให้ดี ถ้าผมรู้ว่าคุณปล่อยพวกเขาออกไปง่าย ๆ ผมจะจัดการคุณด้วย!”ออสการ์โค้งคำนับอย่างตกใจ “ไม่ต้องกังวลครับปรมาจารย์เวด ผมจะคอยจับตาดูพวกเขาตลอดเวลา! ผมจะไม่ปล่อยพวกเขาไป!”"ดี" ชาร์ลีพยักหน้า และหันกลับไปหลังจากที่เขาจากไป เวนดี้ และเจฟฟรีย์ก็เพิ่มความเร็ว และเลียโถปัสสาวะที่น่าขยะแขยงเร็วขึ้นเพราะกลัวว่าจะถูกลงโทษจากความเชื่องช้าของพวกเขาในที่สุดเมื่อพวกเขาเลียโถฉี่ด้านขวาเสร็จ ลิ้นของพวกเขาก็แทบหลุดออกจากปาก และกลิ่นบนลิ้นของพวกเขานั้นน่าขยะแขยง และทนไม่ได้ราวกับว่าพวกเขาถูกหมักในปัสสาวะเป็นเวลาหนึ่งปีไม่มีคำใดสามารถอธิบายถึงกลิ่นอันน
ในรถโรลส์-รอยซ์ จัสมินกำลังไปส่งชาร์ลีที่ซูเปอร์มาร์เก็ตในไม่ช้าโรลส์-รอยซ์อันโอ่อ่าก็มาหยุดตรงที่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ต ชาร์ลีบอกกับจัสมินขณะลงจากรถว่า “ขอบคุณที่มาส่งผมนะครับ แล้วเจอกันครับ"จัสมินพยักหน้าให้เขา การแสดงออกของเธอดูซับซ้อน และคลุมเครือ “โชคดีนะคะปรมาจารย์เวด ทางคลับกลอเรียสของเรายินดีต้อนรับคุณเสมอนะคะ แวะมาใช้บริการได้ทุกเมื่อที่คุณว่างเลย ฉันจะอยู่ที่นั่นตลอดและจะให้บริการคุณด้วยตัวเองค่ะ”ชาร์ลียิ้มเบา ๆ และตอบว่า “โอเคครับ ไว้ผมจะแวะไป"จัสมินพยักหน้า “ยินดีค่ะ ปรมาจารย์เวด”เธออำลาชาร์ลีด้วยความเคารพ ขณะที่เธอเฝ้าดูเขาจากไปในซูเปอร์มาร์เก็ตที่มีคนพลุกพล่าน และเธอก็ถอนหายใจเธอรู้สึกไม่ยุติธรรมและผิดหวังอย่างมากเมื่อชาร์ลีผู้ซึ่งเป็นเหมือนมังกรที่แท้จริงที่มีพลังอำนาจมากมายต้องรีบไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตมาทำอาหารเย็นก่อนที่ภรรยาของเขาจะเลิกงานเธอเคยพบกับแคลร์มาก่อน อันที่จริงแคลร์นั้นสวยและสง่างามมากเช่นเดียวกับเธอ แต่หากจะมาเปรียบเทียบนั้น แคลร์ก็ด้อยกว่าในเรื่องของการศึกษา ความสามารถ และภูมิหลังของครอบครัวจัสมินได้รับการศึกษาของชนชั้นสูงตั้งแต่ยังเด็ก
หลังจากกลับบ้าน และทำอาหารเย็นเสร็จแล้ว จาค็อบที่ออกไปข้างนอกมาทั้งวันก็กลับมาบ้านก่อน แล้วตามมาด้วยแคลร์ที่ยุ่งกับงานทั้งวันเมื่ออาหารทั้งหมดถูกเสิร์ฟบนโต๊ะแล้ว เอเลนก็รีบกลับมาอย่างมีความสุข และพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “นี่ ทุกคน วันนี้ฉันเล่นไพ่ได้เงินมามากกว่าเจ็ดหมื่นบาท!”จาค็อบอ้าปากค้าง “ว้าว ที่รักเยี่ยมมาก! เจ็ดหมื่นบาทต่อวันก็สองล้านหนึ่งแสนต่อเดือน!”แคลร์ขมวดคิ้วไม่พอใจ “แม่คะ หนูจะไม่ว่าถ้าแม่เล่นไพ่เป็นครั้งคราวในเวลาว่างแล้วก็ชนะบ้าง หนูก็เข้าใจได้เช่นกัน แต่เจ็ดหมื่นต่อวัน? ไม่มากไปหน่อยเหรอคะ? ระวังอย่าให้ติดการพนันเถอะค่ะ มันเสี่ยงมาก!”เอเลนโบกมืออย่างเหยียดหยามและตะคอก “นี่ ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ แกไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้ให้ฉันฟังหรอก เพื่อนร่วมวงของฉันเป็นกลุ่มมือใหม่ เล่นแย่กว่าฉันเยอะ ฉันหลับตาเล่นยังชนะได้เลย! แกไม่รู้จักฉายาของฉันในแวดวงนี้ล่ะสิ ราชินีแห่งไพ่ ฉันเองล่ะ!”แคลร์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และนวดหน้าผากโดยไม่สนใจเธอระหว่างมื้ออาหารค่ำ การแจ้งเตือนข้อความเข้าดังขึ้นบนโทรศัพท์ของแคลร์ เธอเหลือบไปดูและถามชาร์ลีว่า “พรุ่งนี้วันหยุดสุดสัปดาห์ คุณมี
จริง ๆ แล้วชาร์ลีไม่ได้อยากไป ในความเป็นจริงเขาจะปฏิเสธข้อเสนอของแคลร์ด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่เพราะเอเลนเข้าไปยุ่งระหว่างพวกเขาแบบนั้นเหตุผลที่เขาไม่อยากไปก็คือ ตอนนี้เขาค่อนข้างที่จะอึดอัดเพราะลอรีนนับตั้งแต่ที่ลอรีนรู้ว่า เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตเธอ และเป็นคนรักในฝันของเธอ หลังจากที่เขาช่วยเธอเป็นครั้งที่สอง เธอก็สารภาพรักกับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อเธอได้ชวนภรรยาของเขาไปที่บ่อน้ำพุร้อน และยืนยันที่จะชวนเขาไปให้ได้ เพราะแบบนี้ภรรยาของเขาอาจเป็นตัวปกปิดความตั้งใจที่แท้จริงของลอรีนที่ต้องการพบเขาก็ได้มันคงจะเป็นเรื่องที่น่าอึดอัด และคงจะไม่ดีนักถ้าเขาไปอย่างไรก็ตาม เขาก็รู้สึกหงุดหงิด และรำคาญกับการพูดพล่าม และจู้จี้ของเอเลนเช่นกัน‘คุณไม่อยากให้ผมไปนักใช่ไหม ฮะ? ผมจะไป! ลองดูสิ!'เอเลนไม่คาดคิดว่าชาร์ลีจะกล้าขัดเธอ เธอหอบ และหายใจไม่ออกด้วยความโกรธ แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรต่อหน้าแคลร์ได้เนื่องจากชาร์ลีตกลงที่จะไป แคลร์จึงกล่าวว่า “ลอรีนจองห้องพักที่ช็อฝซาลีเซ สปา รีสอร์ต ในย่านชานเมือง ได้ยินว่าเป็นของโรงแรมแชงกรีลา ด้วย ฉันเห็นรีวิวแล้ว ค่อนข้างดีทีเดียวเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ลอรีนจะมารับเรา”
ก่อนออกไป ชาร์ลียังรู้สึกลังเลและไม่เต็มใจเล็กน้อยเขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับหญิงสาวที่ช่างคลั่งไคล้ และช่างกล้าอย่างลอรีนอย่างไร เขาไม่ต้องการทำร้ายความรู้สึกของเธอ และที่สำคัญเขาไม่ต้องการทรยศต่อแคลร์ตอนนี้เขาตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเขากังวลว่า ลอรีนจะสารภาพกับเขาอีกครั้งในระหว่างการพักผ่อนที่น้ำพุร้อน และเธอก็อาจจะทำตัวให้เปิดเผยมากยิ่งขึ้นด้วยในทางกลับกัน เนื่องจากเขาสัญญากับภรรยาของเขาไปแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะยกเลิกคำสัญญาของเขา เขาจึงทำได้เพียงเดินหน้าตามแผนที่วางไว้เมื่อพวกเขาลงไปชั้นล่างก็เห็นลอรีนโผล่หัวออกมาจากรถเมอร์เซเดสเบนซ์ และพูดว่า “ชาร์ลี เอาของไว้ท้ายรถได้เลย แล้วไปนั่งด้านหลังนะ ให้แคลร์นั่งด้านหน้าและเม้าท์มอยกับฉันระหว่างทาง!”"โอเคครับ!" ชาร์ลีพยักหน้า และเขาใส่สัมภาระท้ายรถแล้วเข้าไปที่เบาะหลังเมื่อเขานั่งลงแล้ว ลอรีนก็แอบหันมา และขยิบตาให้เขาอย่างเขินอายชาร์ลีแกล้งทำเป็นไม่เห็น เขายืดตัวและพูดว่า “โอ้ ผมเหนื่อยมาก เมื่อคืนผมนอนไม่ค่อยหลับงั้นผมของีบหลับก่อนนะครับ”จากนั้นเขาก็หลับตา และแกล้งหลับลอรีนผิดหวังเล็กน้อยกับท่าทีของเขา แต่ก็เข้า
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล