บทที่ 3

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากการเตรียมอาหารเช้า ชาร์ลีก็ขี่สกู๊ตเตอร์ไปที่สำนักงานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป

เขาจอดสกู๊ตเตอร์ไว้ข้างลานจอดรถของบริษัทเอ็มแกรนด์กรุ๊ปทันทีที่เขาล็อกสกู๊ตเตอร์ รถเบนท์ลีย์สีดำก็ค่อย ๆ จอดในที่จอดตรงข้ามกับเขา

เขาเงยหน้าขึ้นมองโดยไม่ได้ตั้งใจและเห็นคู่หนุ่มสาวกำลังลงจากรถ

ชายคนนี้สวมชุดสูทแต่งตัวดูมีรสนิยมอีกทั้งยังดูหล่อและฉลาด ในขณะเดียวกันหญิงสาวคนนั้นก็แต่งตัวมีสไตล์ไม่แพ้กัน แม้ว่าสีอาจจะดูฉูดฉาด แต่เธอก็ยังดูสวย

ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นคือเวนดี้ วิลสันลูกพี่ลูกน้องของแคลร์และชายคนนั้นคือเจอรัลด์ ไวท์คู่หมั้นของเธอ

ชาร์ลีไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่ แต่เขารู้ว่าวิธีหลีกเลี่ยงปัญหาคือ ตอนนี้อยู่ให้ห่างจากสองคนนี้จะดีที่สุด

อย่างไรก็ตามยิ่งเขาอยากหลบหน้าจากสองคนนั้นมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งมีโอกาสที่จะได้พบกันมากขึ้นเท่านั้น

เวนดี้เห็นเขาจากหางตาเธอจึงตะโกนออกมา “เฮ้ ชาร์ลี!”

เวนดี้ขานเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงสดใสอย่างเป็นมิตร แต่ชาร์ลีกลับรู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วร่าง

ด้วยมารยาทเขาทำได้เพียงแค่ยืนอยู่กับที่และรอให้พวกเขาเดินเข้ามาหา เขายิ้มทักทายและถามว่า“ เวนดี้ ว่าไง เธอมาที่นี่ทำไมเหรอ?”

เวนดี้หัวเราะเบา ๆ “อ๋อ พอดีเจอรัลด์มาพบคุณดอริส ยัง รองประธานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปน่ะ! ฉันแค่มาเป็นเพื่อนกับเขา”

จากนั้นเธอก็หันไปมองเจอรัลด์ด้วยความปลาบปลื้มพลางพูดว่า “ตระกูลไวท์มีโครงการมากมายกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ป ไม่ใช่แค่ช่วยตระกูลไวท์เท่านั้นนะ แต่ยังรวมถึงตระกูลวิลสันของเราในอนาคตด้วย”

ชาร์ลีไม่รู้ว่าตระกูลไวท์เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุรกิจของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป เพราะเขาเพิ่งเข้ามาและไม่มีเวลาอ่านรายละเอียดของบริษัทดีเท่าไหร่นัก

เขาไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ผ่าานสีหน้าแต่เขาพูดด้วยรอยยิ้มสุภาพ "คุณไวท์มีความสามารถและเก่งมากเลยนะครับ คุณสองคนเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบมากครับ!”

เจอรัลด์มองไปที่ชาร์ลีอย่างดูถูกและยังรู้สึกโกรธเคืองในตัวเขา

เมื่อวานนี้ที่งานวันเกิดของคุณท่านวิลสัน ไอ้ขี้แพ้คนนี้ถูกด่าอย่างแรงต่อหน้าทุกคนแต่ตอนนี้เขากลับยิ้มหน้าระรื่นราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อย่างไร?

ทำไมแคลร์ซึ่งเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งและเพียบพร้อมถึงได้แต่งงานกับคนขี้แพ้แบบนี้นะ?

หากไม่มีไอ้ขี้แพ้นี่เขาคงจะตามจีบแคลร์อย่างสุดความสามารถ! ใครจะอยากหมั้นกับเวนดี้ผู้หญิงที่มองไปตรงไหนก็จืดชืดไปเสียหมดล่ะ?

เจอรัลด์ถอนหายใจและถามด้วยน้ำเสียงกึ่งดูแคลนว่า “แล้วนายล่ะมาที่นี่ทำไม?”

ชาร์ลีตอบกลับว่า “ผมมาสมัครงานน่ะ”

"สมัครงาน?" เจอรัลด์หัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม "นายเนี่ยนะ? ไอขี้แพ้ที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่างนายอยากจะทำงานในเอ็มแกรนด์? นี่ล้อเล่นกันหรือเปล่า?”

ชาร์ลีขมวดคิ้ว “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?”

เหตุผลที่เวนดี้เรียกชาร์ลีในตอนแรก ก็เพราะต้องการทำให้เขาอับอาย เมื่อเจอรัลด์เริ่มเปิดฉากเวนดี้ก็เยาะเย้ยขึ้นตามทันที “ทำไมล่ะ? เจอรัลด์ก็พูดถูกไม่ใช่เหรอ?”

“มาพูดถึงเรื่องการศึกษาดีกว่า นายมีวุฒิอะไรบ้างล่ะ?”

“ในเรื่องของทักษและความสามารถ นายมีผลงานโดดเด่นอะไรมาให้พวกเขาดูบ้างล่ะ?”

“เชื่อฉันเถอะ พวกเขาจะไม่แม้แต่จะมาสนใจคนไร้ค่าอย่างนายหรอก ถึงแม้ว่านายจะมาสมัครงานเป็นยามก็ตาม ที่นี่ไม่ใช่ที่ของนาย ฉันแนะนำว่านายควรออกหาขยะตามถนนดีกว่า นายอาจมีรายได้สักหมื่นสองหมื่นบาทต่อเดือนก็ได้นะ อย่างน้อยน่ะ!”

จากนั้นเธอก็โยนขวดน้ำไปที่เท้าของชาร์ลีและยิ้มเยาะว่า “เอาล่ะ หยิบขึ้นมาสิจ๊ะ แล้วเอาไปขาย! อย่ามาหาว่าฉันไม่สนใจนายล่ะ”

เจอรัลด์หัวเราะอย่างเหยียดหยาม “นายก็เป็นเหมือนขยะ แต่เราก็ยังถือว่าเป็นญาติกันอยู่ดี บังเอิญว่าฉันรู้จักรองประธานของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปด้วยน่ะสิ ฉันลองพูดสักสองสามคำแทนนายสักหน่อยดีไหมนะ เผื่อว่าเขาจะจัดงานทำความสะอาดห้องน้ำให้นายได้”

ชาร์ลีเม้มริมฝีปากอย่างเยือกเย็นและพูดว่า “ผมจะสมัครงานอะไรมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ คุณควรเป็นห่วงเรื่องของคุณเองจะดีกว่านะ เอ็มแกรนด์กรุ๊ปเป็นบริษัทขนาดใหญ่ ผมเชื่อว่าพวกเขาจะไม่ต้องการร่วมมือกับขยะสกปรกแบบคุณ”

ใบหน้าของเจอรัลด์แดงก่ำด้วยความโกรธ “นายเรียกใครว่าขยะ?”

ชาร์ลีตอบอย่างเหยียดหยาม “คุณไง ขยะ!”

จากนั้นเขาก็หันหลังเดินไปทางอาคารโดยไม่สนใจเสียงโหวกเหวกโวยวายของเจอรัลด์

“ไอ้เวรนี่ หยุดนะ! หยุดตรงนั้นนายได้ยินไหม?”

ไม่นานเจอรัลด์ก็รีบเดินไปหาชาร์ลีที่โถงลิฟต์

เจอรัลด์อยากจะสอนบทเรียนให้ชาร์ลีด้วยการต่อยหน้าเขาอย่างน้อยสักสองที เพื่อให้ชาร์ลีย์เรียนรู้ผลของการทำให้เขาขุ่นเคือง แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในอาคารของเอ็มแกรนด์ เขากังวลว่าการกระทำที่รุนแรงจะทำให้ชื่อเสียงของเขาเสื่อมเสียและทำให้หุ้นส่วนทางธุรกิจของเขาโกรธเคืองเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากล้มเลิกความคิดนี้ไปซะ

เขากัดฟันและเตือนว่า “วันนี้ฉันจะปล่อยนายไป แต่ครั้งหน้านายจะไม่โชคดีแบบนี้แน่!”

ชาร์ลีส่งเสียง อืม และเดินเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่ประตูจะปิดเขาพูดว่า “เจอรัลด์ ไวท์ คุณคิดว่าตัวเองมีดีขนาดนั้นเลยเหรอ? เชื่อผมเถอะไม่นานหรอก คุณจะรู้ราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการอวดดีและนิสัยสกปรกแบบคุณ!”

“ไอ้เวรเอ๊ย…”

เลือดพุ่งขึ้นหน้าของเจอรัลด์ เขาอยากจะรีบเข้าไปในลิฟต์แต่เวนดี้ได้ดึงแขนเขาไว้และพูดว่า “เจอรัลด์ ที่รักคะ อย่าขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกับคนโสโครกแบบนั้นเลยค่ะ เราอาจจะหายใจไม่ออกเพราะกลิ่นเหม็นของเขาก็ได้นะคะ”

เขาพยักหน้า เขารู้ดีว่าเขาไม่ควรทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงที่นี่ เขาจึงพยักหน้าอย่างเย็นชา “วันนี้แกแค่โชคดี ครั้งหน้าฉันต้องสอนบทเรียนแกแน่!”

***

ชาร์ลีเดินตรงไปยังชั้นบนสุดซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องทำงานประธาน

สตีเฟนได้เตรียมการทั้งหมดให้เขาที่เอ็มแกรนด์เรียบร้อยแล้ว ผู้รับผิดชอบการเตรียมการในครั้งนี้คือผู้หญิงคนหนึ่งชื่อว่า ดอริส ยัง

ดอริส ยังได้รับชื่อเสียงในฐานะนักธุรกิจหญิงที่มีชื่อเสียงในเมืองโอลรัสฮิลล์ เธอไม่เพียงแค่เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์เท่านั้นแต่เธอยังมีความสามารถอย่างมากอีกด้วย เธอได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นรองประธานกลุ่มเอ็มแกรนด์ตั้งแต่อายุยังน้อย เธอยังเป็นหนึ่งในเบื้องหลังแห่งความสำเร็จของบริษัทในปัจจุบันอีกด้วย

ซึ่งตอนนี้เอ็มแกรนด์กรุ๊ปถูกซื้อกิจการโดยตระกูลเวด อดีตประธานได้สละตำแหน่ง และดอริสก็กลับมาช่วยประธานคนใหม่

ดอริสค่อนข้างตกใจเมื่อเธอเห็นชาร์ลีครั้งแรก เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นชายหนุ่มและมีเสน่ห์เช่นนี้เมื่อเธอได้ยินเรื่องของเขาจากสตีเฟน

เธอรีบเข้ามาทักทายเขาด้วยความเคารพ “ยินดีต้อนรับค่ะคุณเวด โปรดตามดิฉันมาทางนี้เลยค่ะ”