บทที่ 310

เจอรัลด์รู้ดีว่าเขาเกือบจะทำให้ปรมาจารย์เวดไม่พอใจเข้าแล้ว เพราะเขาถูกหลอกลวงและล้างสมองโดยคนโง่เหล่านี้ โชคดีที่ปรมาจารย์เวดเป็นคนที่ยิ่งใหญ่กว่าและให้อภัยสำหรับการกระทำผิดของเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงจะนำความหายนะมาสู่ตระกูลไวท์ของเขาแล้ว

ตอนนี้เวนดี้ผู้ไร้ยางอายคนนี้อยากจะกลับมาคืนดีกับเขาอย่างนั้นเหรอ?!

มันเหมือนกับการผลักเขากลับเข้าไปในกองไฟ!

เขาผลักเวนดี้ออกไปและเตะเธอเข้าที่ท้องอขณะที่เธอล้มลงกับพื้นเขาก็ตะโกนไปว่า “เวนดี้ วิลสัน! จากนี้ไป ไสหัวไปให้พ้นไปจากฉันซะ! ถ้าเธอมาหาฉันอีก ฉันสาบานกับพระเจ้าเลยว่าฉันจะฆ่าเธอเอง!”

เวนดี้นั่งอยู่บนพื้นด้วยความมึนงงอย่างกับถูกฟ้าผ่า

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ใบหน้าของเจอรัลด์ซึ่งมีสีหน้าเกรี้ยวกราดอยู่ตอนนี้ เธอพบว่ามันแปลกและไม่คุ้นเคย เขาดูไม่เหมือนผู้ชายที่เคยรักเธอเลย

แม้ว่าแคลร์จะรู้สึกไม่สบายใจกับเวนดี้แต่พวกเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เธอทนไม่ได้ที่เห็นเธอถูกดูถูกแบบนี้ เธอจึงพูดกับเจอรัลด์ไปว่า “คุณไวท์ คุณและเวนดี้เคยรักกัน แม้ว่าคุณจะไม่สามารถเป็นคนรักกันได้แล้ว แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกัน ใช่ไหม?”

เจอรัลด์โค้งคำนับรับทันทีที่แคล