เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1484
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1485
ชายชาวญี่ปุ่นในชุดดำต่างตกใจเมื่อเห็นปืนพกนับไม่ถ้วนจ่อมาที่พวกเขาเกิดอะไรขึ้น?พวกเขาขึ้นมาบนรถนี้เพื่อสั่งสอนคนขับรถบัสที่ปากเสียนี่ไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงดูเหมือนกับพวกเขาได้เดินเข้าไปในถ้ำสิงโตเลยล่ะ?ในเวลานี้หัวหน้ากลุ่มได้ตะโกนออกมาว่า “บากะ! อย่านะ! เราเดินเข้ามาในกับดักการซุ่มโจมตีของคนอื่นแล้ว! หนีเร็ว!”ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็หันหลังกลับไปมองข้างหลัง แล้วไม่มีความหวังเหลืออยู่เลย!ทำไมประตูรถบัสปิดล่ะ?!ในขณะที่ผู้นำรู้สึกจังงังไปชั่วขณะและทำอะไรไม่ถูก ชาร์ลีจึงยิ้มเยาะก่อนจะถามอย่างสนุกสนานว่า “อะไรกัน? แกเข้ามาในรถของฉัน แล้วตอนนี้กลับพยายามหลีอยู่เหรอ?”“เปล่า! เปล่า!” ชายคนนั้นรีบตอบพลางถูมือเข้าด้วยกันแล้วยิ้มในขณะที่พูดว่า “ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่นอน เราขึ้นรถมาเพราะอยากจะขอโทษคนขับรถ เพราะเราไปพูดจาหยาบคายใส่เขา แล้วยังทำให้การเดินทางของคุณล่าช้าด้วย…”ชาร์ลีพ่นเสียงออกทางจมูกในขณะที่พูดว่า “หยุดพูดจากเหลวไหลไร้สาระต่อหน้าฉันได้แล้ว! ถ้าไม่เอามือวางไว้บนหัวแล้วหมอบลงกับพื้น ฉันจะระเบิดหัวแกซะ!”ผู้ชายคนนั้นตัวสั่นด้วยความตกใจในขณะที่พูดว่า “อย่า! อย่า! อย่า!
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1486
ทันทีที่เขาพูดจบ เสียงปืนก็ดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา!เมื่อเสียงปืนค่อย ๆ หยุดลง จิโร่ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าไม่มีใครยืนอยู่รอบ ๆ ตัวเขาอีกต่อไปชาร์ลีได้สั่งการกับคนของเขาเอาไว้แล้วว่า คืนนี้อย่าให้ใครรอดไปได้นอกจากจิโร่ดังนั้นคนของไอแซคจึงย่อมไร้ความปรานีเป็นธรรมดาจิโร่มองเห็นผู้ช่วยของเขา คนขับรถ และเหล่าปรมาจารย์ที่เขาพามาจากญี่ปุ่นทั้งหมดนอนจมกองเลือดอยู่ในเวลานี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนพวกนี้ได้ตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะล้มลงและร้องออกมาดังลั่นในทันที “ขอร้องเถอะครับ! ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย! ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวโคบายาชิจากประเทศญี่ปุ่นและเป็นประธานบริษัทโคบายาชิ กรุ๊ปด้วย! ตราบใดที่คุณยอมไว้ชีวิตผม ผมก็ยินดีจะจ่ายเงินให้ตามที่คุณต้องการ!”ในเวลานี้มีเสียงเย็นชาดังขึ้นมา “จิโร่ ฉันรู้ว่าคนจากตระกูลโคบายาชิไม่ยอมเรียนรู้จากความผิดพลาดในอดีตกันเลย นายพยายามหาเรื่องกวนใจฉันอยู่ตลอดเลยใช่ไหม?”ทันทีที่เขาได้ยินเสียงนี้จิโร่ก็อดจะตัวสั่นด้วยความกลัวไม่ได้หลังจากนั้นเขาเห็นใบหน้าอันหล่อเหล่าและแสนเย่อหยิ่งของชาร์ลี“คุณ…คุณเวด?!”จิโร่รู้สึกราวกับว่าเขากำลัง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1487
เมื่อจิโร่ได้ยินชาร์ลีพูดว่าเขาได้ไว้ชีวิตอันไร้ค่าให้กับพี่ชายของเขา เขาก็รู้สึกราวกับว่ากำลังจะล้มทั้งยืนเขาพูดด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “คุณ… คุณเอาเงินพันล้านดอลลาร์จากผมไป แล้วสัญญาว่าจะฆ่าพี่ชายของผม นี่คุณโกหกผมมาตลอดเลยเหรอ?!”ชาร์ลียิ้มในขณะที่พูดว่า “จิโร่ อย่าทำเป็นอ่อนหวานไร้เดียงสาไปหน่อยเลย เราต่างก็พยายามหลอกล่อชิงไหวชิงพริบกัน นายไม่เข้าใจตรรกะนี้เหรอ?”จิโร่พูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “คุณ… คุณเป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจเลย!”ชาร์ลีถามเขาอีกว่า “นายบอกว่าฉันเป็นคนไม่น่าไว้ใจเหรอ? นายอยากจะพูดถึงเรื่องนี้ใช่ไหม? แล้วนายคิดว่านายมันไว้ใจอย่างนั้นเหรอ? นายอุตส่าห์เดินทางจากญี่ปุ่นมาถึงนี่เพียงเพราะอยากจะขโมยใบสั่งยาและสูตรปรุงยาเท่านั้น นายวางแผนจะลักพาตัวลูกน้องของฉัน แล้วยังเป็นคนที่น่าไว้ใจและน่าเชื่อถืออย่างนั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นพี่ชายของนายก็มาที่ออสเกียเพราะอยากจะขโมยใบสั่งยาและยาวิเศษของฉัน แล้วเขาเป็นคนที่น่าไว้วางใจอย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นเรื่องปกติของคนในตระกูลโคบายาชิเหรอที่พยายามจะขโมยและแย่งชิงข้าวของจากคนอื่นน่ะ?”จิโร่เกิดอาการจังงังและพูดอะไรไม่ออกชาร์ลีพูดต่อด้ว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1488
หลังจากนั้นไม่นานชายที่สวมชุดป้องกันสีน้ำเงินเทา รวมทั้งสวมถุงมือและปลอกแขนป้องกันก็วิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้นทันทีที่เขาเดินเข้าประตูมา เขาก็มองเห็นชาร์ลีแล้วรีบพูดอย่างตื่นเต้นว่า “สวัสดีครับคุณเวด! ไม่เจอกันนานเลยนะครับ!”อิจิโร่อยู่ที่นี่มานานแล้ว ในช่วงเวลานี้เขาติดต่อกับคนของอัลเบิร์ตหลายคนทุกวันและใช้เวลาส่วนใหญ่ดูแลสุนัขอยู่ในฟาร์มสุนัขแห่งนี้ด้วยเมื่อเวลาผ่านไปเขาก็อดที่จะรู้สึกอ้างว้างอยู่ภายในใจไม่ได้เมื่อเขาได้ยินว่าชาร์ลีอยู่ที่นี่และต้องการพบเขาในตอนนี้ เขาก็อดที่จะรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากไม่ได้เขาตื่นเต้นมากเพราะเขาไม่ได้พบคนรู้จักหรือเพื่อน ๆ ของเขามาเป็นเวลานานแล้ว ถึงแม้ว่าชาร์ลีจะไม่ใช่เพื่อนของเขาแต่อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นคนรู้จักคุ้นเคยได้ไม่ใช่เหรอ?การได้พบกับคนรู้จักคุ้นเคยจึงถือว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาได้ยากมาก ๆชาร์ลีมองไปที่อิจิโร่ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “อิจิโร่ ตอนนี้นายพูดภาษาออสเกียนได้ค่อนข้างดีแล้วนะ ฉันไม่ได้ยินสำเนียงญี่ปุ่นจากคำพูดของนายเลย ช่วงนี้นายเรียนหนักหรือเปล่า?”อิจิโร่ยิ้มอาย ๆ ในขณะที่พูดว่า “นอกจากดูแลสุนัขอยู่ทุกวันแล้ว ผมยังใช้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1489
หลังจากนั้นไม่นานจิโร่ก็ถูกซ้อมจนเลือดอาบเต็มใบหน้าและเกือบจะหมดสติไปสองสามครั้งแต่ทุกครั้งที่เขากำลังจะหมดสติก็จะถูกปลุกขึ้นมาด้วยกำปั้นอันเกรี้ยวโกรธของอิจิโร่!ตอนนี้อิจิโร่แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนแล้วถึงแม้ว่าเขาจะเคยเป็นทายาทเศรษฐีที่ไม่ได้ทำอะไรนอกจากดื่มเหล้าทั้งวัน แต่ในช่วงเวลานี้เขาทำงานหนักอยู่ที่ฟาร์มสุนัขของอับเบิร์ตทุกวัน ดังนั้นสมรรถภาพทางกายของเขาจึงดีขึ้นอย่างมาก เขาอาจจะไม่แข็งแกร่งถึงขั้นจะเรียกว่าปรมาจารย์ได้ แต่เขาสามารถกำราบจิโร่ที่วัน ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากดื่มเหล้าตามแบบฉบับทายาทเศรษฐีผู้มั่งคั่งจิโร่เพิ่งรู้ตัวว่าร่างกายของเขาอ่อนแอแค่ไหนก็ในเวลานี้นี่แหละ หลังจากโดนพี่ชายชกด้วยกำปั้นไม่กี่ครั้ง เขาก็รู้สึกราวกับว่าสูญเสียชีวิตไปแล้วครึ่งหนึ่งเขาร้องไห้อย่างน่าสมเพช “พี่ครับ! ได้โปรดยกโทษให้ฉันในฐานะที่เราเป็นพี่เป็นน้องและเป็นเพื่อนร่วมชาติด้วยเถอะครับ! ปล่อยผมไปเถอะ…”พูดจบจิโร่ก็ยังคงร้องไห้อย่างน่าสมเพชเวทนาอิจิโร่กัดฟันกรอดแล้วก่นด่าออกมาว่า “ตอนนี้แกจำได้แล้วเหรอว่าเราเป็นพี่น้องกัน? แกยังจำได้ว่าเราเป็นเพื่อนร่วมชาติเหมือนกันเหรอ?!”“จิโร่ แ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1490
อะไรนะ?” ทั้งอิจิโร่และจิโร่ต่างตกตะลึงอยู่ในเวลานี้ชาร์ลีต้องการหุ้นโคบายาชิ ฟาร์มา 80%?!เขาขอมากเกินไปแล้ว!เขาไม่เพียงเรียกร้องราคาที่สูงลิบลิ่วเท่านั้นนะ!แต่ยังมาขู่กรรโชกเขาด้วย!อิจิโร่มีสีหน้าที่ดูอึดอัดเป็นอย่างมากอันที่จริงตอนแรกเขาคิดว่าชาร์ลีจะขอแค่เงินเท่านั้น นอกจากนี้ก็คงไม่สำคัญอะไรถ้าชาร์ลีจะเรียกร้องเงินหลายพันล้านดอลลาร์ เขาก็แค่ทำใจยอมรับแล้วยื่นเงินให้ชาร์ลีทันที เพราะท้ายที่สุดแล้วเขารู้ว่าบริษัทโคบายาชิ ฟาร์มาจะสามารถหาเงินกลับคืนมาได้อย่างรวดเร็วแต่เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะขอหุ้นของโคบายาชิ ฟาร์มาถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์แทน!ทันทีที่จิโร่ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ได้ยินดังนี้เขาก็เข้าใจเจตตาของชาร์ลีได้ทันทีทำไมชาร์ลีถึงต้องการควบคุมหุ้นของโคบายาชิ ฟาร์มา?นั่นต้องเป็นเพราะเขาต้องการผลิตยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาให้เต็มกำลังการผลิตยกตัวอย่างเช่น ถ้ามูลค่าตลาดปัจจุบันของโคบายาชิ ฟาร์มาอยู่หนึ่งแสนล้านดอลลาร์และต้องโอนหุ้นให้ชาร์ลีไป 80% ก็ดูเหมือนว่าชาร์ลีจะได้รับหุ้นที่มีมูลค่าถึงแปดหมื่นล้านดอลลาร์เลยนะแต่เนื่องจากพี่ชายของเขาถูกกักขังไว้ที่ฟาร์ม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1491
จริง ๆ แล้ว พี่น้องทั้งสองคนได้คิดหาทางออกได้แล้ว ณ จุดนี้ในเวลานี้เงินเป็นเพียงของนอกกายและวัตถุแปลกปลอมเท่านั้นสิ่งที่สำคัญสำหรับพวกเขาในตอนนี้ก็คืออิสรภาพและตัวตนของพวกเขาในฐานะหัวครอบครัวโคบายาชิ!ถึงแม้ว่าจะมีหุ้นอยู่ในมือแค่ 10% เขาก็ยังสามารถรับประกันได้ว่า เขาจะยังมีชีวิตที่ดีต่อไปได้จนตลอดชีวิตนี้แต่ถ้าเขาติดแหง็กอยู่ที่ฟาร์มสุนัขในต่างประเทศ เขาก็คงไม่มีโอกาสกลับมาประสบความสำเร็จอีกเลยตลอดชีวิตนี้ดังนั้นถ้าเขาต้องมีทางเลือกแค่สองทางนี้ ทางเลือกที่ว่านั้นไม่ผิดอะไรกับนรกและสวรรค์เมื่อจิโร่ได้ยินว่าเขายินดีจะยกหุ้นให้ชาร์ลี 90% เขาก็กำลังจะสูญเสียโอกาสนั้นแล้ว เขาจึงโพล่งออกมาอย่างสิ้นหวัง “คุณเวดครับ ถ้าคุณยินดีที่จะร่วมมือกับผม ผมจะยกหุ้นให้คุณ 95%!”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “จิโร่ ฉันคิดว่านายได้สติช้าไปหน่อยนะ ฉันคิดว่าถ้าได้ร่วมมือกับพี่ชายของนายในเรื่องนี้จะดีกว่า”ทันทีที่ชาร์ลีพูดออกมาดังนี้อิจิโร่ก็มีสีหน้าที่ดูตื่นเต้นขึ้นทันที แต่ในทางกลับกันจิโร่กลับรู้สึกว่าเขาได้ตกลงไปในเหวลึกและรู้สึกท้อแท้สิ้นหวังอย่างมากอิจิโร่คุกเข่าลงกับพื้นอย่างตื่นเต้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1492
ในระหว่างทางกลับบ้าน ชาร์ลีได้รับการแจ้งเตือนทางโทรศัพท์การแจ้งเตือนนี้เป็นรายงานข่าวที่พาดหัวว่า “อิโตะ นานาโกะ นักกีฬาต่อสู้ป้องกันตัวหญิงที่มีความสามารถของญี่ปุ่นพ้นขีดอันตรายแล้ว แพทย์บอกว่าเธออาจต้องอำลาสังเวียนการต่อสู้ในอนาคตทันทีที่เห็นพาดหัวข่าวชาร์ลีก็รีบคลิกเข้าไปอ่านรายละเอียดของข่าวทันทีปรากฏว่าหลังจากนานาโกะกลับไปญี่ปุ่นแล้วเธอก็ได้รับการรักษาฉุกเฉินในโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของโตเกียวทันทีนอกจากนี้เธอก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสในตอนนั้นด้วย จริง ๆ แล้วอวัยวะภายในของเธอทั้งหมดได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียหายทั้งหมดในเวลานั้น และอยู่ในสภาพวิกฤตที่เป็นอันตรายถึงชีวิตได้หลังจากได้รับการรักษาฉุกเฉินเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในที่สุดเธอก็พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ถึงแม้จะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่สภาพร่างกายของเธอยังไม่สู้ดีนัก สื่อได้อ้างอิงคำพูดของเหล่าแพทย์ชั้นนำในโตเกียวที่บอกว่า นานาโกะดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสทางร่างกายและอวัยวะภายใน พวกเขาไม่รู้ว่าเธอจะฟื้นตัวเต็มที่ได้เมื่อไหร่ ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้เธอจะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่โอกาสที่เธอจะฟื้นตัวและกลับสู่สภาพเดิมก่อนได้รับบาดเจ็บนั้นมีอย
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
