เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1091
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1092
คริสโตเฟอร์รู้สึกอายขณะที่ตอบ “ผมเคยยืมไปแล้วตั้งแต่ตอนก่อนเข้าทัณฑสถานครับ ผมยืมเงินไปมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ หลาย ๆ คนก็บล็อกผมไปแล้วด้วยครับ”คุณท่านวิลสันมองแฮโรลด์และเวนดี้ ก่อนจะถามอีกครั้ง “แฮโรลด์ เวนดี้ แกสองคนล่ะ? พวกแกไม่มีเพื่อนที่เต็มใจให้พวกแกยืมเงินบ้างเลยหรือ?”“คุณย่าไม่รู้อะไรบ้างเลยนะครับ” แฮโรลด์พูดด้วยสีหน้าหม่นหมอง “ข่าวการล้มละลายของครอบครัววิลสันแพร่กระจายไปทั่วในหมู่เพื่อน ๆ ของผมแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าผมจะส่งข้อความหาใคร อีกฝ่ายก็ไม่ตอบ พวกเขาจะแกล้งตายทันทีที่ผมขอยืมเงินจากพวกเขาด้วยซ้ำ”เวนดี้ก็มีสีหน้าหม่นหมองด้วยเช่นกัน “คุณย่า หนูยืมเงินจากใครก็ไม่ได้เลยค่ะ ถ้าหนูหายืมได้ง่าย ๆ หนูก็คงไม่ต้องใช้ครีมทาหน้าถูก ๆ หรอกค่ะ”คุณท่านวิลสันตอบ “ทำไมแกไม่ส่งข้อความหาเคนเน็ธ วิลสันและขอให้เขาช่วยส่งเงินมาให้แกล่ะ? อย่างไรเสีย พวกแกสองคนก็เคยอยู่ด้วยกันช่วงสั้น ๆ นี่ เขาจะต้องเต็มใจให้เงินแกใช้บ้างล่ะ ใช่ไหม?”เวนดี้ถอนหายใจก่อนจะตอบ “เคนเน็ธบล็อกหนูไปแล้วล่ะค่ะ...”คริสโตเฟอร์มองหน้าคุณท่านวิลสันแล้วจึงถาม “คุณแม่ไม่มีเพื่อนหรือครับ?”“ฉันรึ?” คุณท่านหัวเราะอย่าง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1093
โดนัลด์รู้ดีอยู่แล้วว่าครอบครัววิลสันนั้นยากจนมาก แต่เขาไม่รู้เลยว่าครอบครัววิลสันจะน่าสมเพชทุเรศขนาดนี้เขามีเมตตาพอที่จะหาบ้านให้คนพวกนี้อาศัย พวกเขาจะได้เป็นหอกข้างแคร่ของชาร์ลีอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าสิ่งแรกที่คนพวกนี้จะทำทันทีที่ได้ย้ายเข้าไปก็คือการขายเครื่องใช้ภายในวิลล่าเขาพ่นลมออกทางจมูกอย่างโมโห “ครอบครัวนี้มันขี้หมาชัด ๆ พวกมันไร้ค่า ไร้ประโยชน์ และไม่เคยทำอะไรสำเร็จเลย!”ผู้ช่วยเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันว่าคนพวกนี้ไร้ค่าเกินกว่าจะทำงานนี้ได้ เขาจึงถามขึ้นว่า “คุณเว็บบ์ครับ ท่านต้องการให้ผมไล่พวกมันออกจากวิลล่าเลยไหมครับ? หากท่านไม่ไล่พวกมันไปตอนนี้ วิลล่าจะต้องถูกทำลายและว่างเปล่าเพราะพวกมันในเร็ว ๆ นี้แน่ครับ!”โดนัลด์ถอนหายใจ เขาดูถูกครอบครัวนี้จริง ๆ แต่คนเหล่านี้ก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่ข้างบ้านชาร์ลีแล้ว หากเขาไล่ตะเพิดพวกมันออกไปตอนนี้ จะไม่เป็นการแสดงจุดอ่อนของเขาให้ชาร์ลีเห็นหรอกหรือ?ดังนั้น เขาจึงโบกมือและพูด “ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนตอนนี้ คอยจับตาดูพวกมันไปก่อน”ผู้ช่วยก้มศีรษะ “ได้ครับ ผมจะสั่งให้คนจับตาดูพวกมันต่อไป”ครอบครัววิลสันไม่รู้เลยว่าทุกการกระท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1094
หลังจากที่ต้องลำบากอย่างมากกับการช่วยใส่โทรทัศน์เข้ารถของอีกฝ่าย ในที่สุด พวกเขาก็ได้รับเงินหกหมื่นดอลลาร์จากการขายโทรทัศน์แฮโรลด์พูดอย่างตื่นเต้น “ตอนนี้ ครอบครัวเราไปกินอาหารดี ๆ กันได้แล้ว! ไปกินซีฟู้ดหม้อไฟกันดีไหมครับ?”คริสโตเฟอร์รีบพูด “ดีเลย! พ่ออยากกินหอยเป๋าฮื้อเล่น ๆ สักหน่อย!”คุณท่านวิลสันพูดขึ้นว่า “แฮโรลด์ โอนเงินค่าโทรทัศน์มาให้ย่าก่อน”เมื่อแฮโรลด์ได้ยินดังนั้น เขาก็รีบตอบทันที “คุณย่าครับ ปล่อยเงินไว้ในมือผมได้เลยครับ คุณย่าไม่ต้องกังวลนะครับ”หลังจากที่ต้องเผชิญกับบททดสอบหลาย ๆ เรื่อง คุณท่านวิลสันก็มีเพียงความคิดเดียวในใจ เธอจะต้องเป็นคนเก็บเงินทั้งหมดด้วยตัวเธอเองเท่านั้น ไม่อย่างนั้น เธอก็คงจะไม่มีปฏิภาณไหวพริบทางด้านความปลอดภัยเอาเสียเลยดังนั้น เธอจึงตะคอกแฮโรลด์ “การตัดสินใจเรื่องสำคัญในบ้านของฉันเป็นหน้าที่แกตั้งแต่เมื่อไหร่? นี่แกลืมไปแล้วหรือไงว่า ใครเป็นคนได้สิทธิ์ให้พวกเราทุกคนมาอยู่ที่ธอมป์สัน เฟิร์สได้ตั้งแต่แรก?”สีหน้าของแฮโรลด์แปรเปลี่ยนเป็นความน่าเกลียดคริสโตเฟอร์รู้อยู่เต็มอกว่าถึงคราวที่หญิงชราจะกลับมาเป็นหัวหน้าครอบครัวอีกครั้ง ไม่มีใครส
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1095
เมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าเธออาจจะติดโรคบางอย่างมา ฮันนาห์ก็รู้สึกว่าอาการคันเริ่มออกอาการหนักขึ้นและหนักขึ้นเธอตื่นตระหนกเมื่อคิดกับตัวเอง: ถ้าเกิดเธอป่วยจริง ๆ ล่ะ? เธอได้กลับมาคืนดีกับสามีแล้วตอนนี้ มันคงยากที่จะปิดบังเรื่องนี้จากเขา หากเธอป่วยจริง ๆ แล้วจะเกิดอะไรขึ้น? ถ้าหากเขารู้เรื่องนี้ขึ้นมาสิ่งที่น่ากลัวมากกว่านั้นก็คือ ความจริงที่ว่าทั้งสองคนได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้วตอนที่ใช้เวลาคืนหนึ่งในคฤหาสน์ตระกูลเว็บบ์เมื่อคืนนี้ ตอนนั้นคริสโตเฟอร์สามีของเธอไม่ได้เตรียมมาตรการป้องกันโรคอะไรไว้เลย เธอจะทำอย่างไรถ้าทำให้เขาต้องติดโรคไปด้วย?แล้วแบบนี้เขาจะรู้หรือไม่ว่าเธอเคยปรนเปรอคนอื่นในช่วงที่อยู่ที่เหมืองถ่านหินด้วย?ทันทีที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ ฮันนาห์ก็ตัดสินใจที่จะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายในช่วงเช้าของวันถัดไป เธอคงจะโชคดี ถ้าหากไม่เป็นอะไรเลยถ้าหากว่าป่วย เธอก็จะรีบรักษาตัวเองให้ไว ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามอย่างไรก็ตาม ยังมีปัญหาอื่นอีกที่เธอต้องเผชิญ หากไปโรงพยาบาล เธอก็ต้องลงทะเบียน ตรวจร่างกายและรับใบสั่งยาเพื่อที่จะได้รับการรักษาให้หายได้เธอไม่มีเงินเลยและไม่มีเง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1096
นี่เป็นเพราะหมอทุกคนได้ออกมาเตือนผู้ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ไม่ให้แตะต้องอาหารทะเลอย่างเด็ดขาด! มันไม่ได้แค่เพียงทำให้อาการเลวร้ายลงเท่านั้น แต่ยังอาจทำให้เกิดการกัดกร่อนได้อีกด้วยฮันนาห์ขาสั่นด้วยความกลัว เธอไม่ได้ยับยั้งชั่งใจเลยสักนิด และกินอาหารทะเลเข้าไปมากแล้วด้วย คืนนี้ เธอช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้…ตอนนี้เองที่เวนดี้หยิบชิ้นปลิงทะเลและวางลงบนจานของฮันนาห์ จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณแม่ต้องตกทุกข์ได้ยากมาตั้งนาน คุณแม่ต้องทานปลิงทะเลเยอะ ๆ เพื่อบำรุงร่างกายนะคะ”ฮันนาห์รู้สึกขนลุกไปหมดทั้งตัวเมื่อมองเห็นปลิงทะเลแล้วเธอก็รู้สึกราวกับอาการคันของเธอจะยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีกเธอรีบคืนปลิงทะเลให้เวนดี้ เธอตื่นตระหนกและรู้สึกกระอักกระอ่วนมากขณะนั้นเองที่ความร้อนจากหม้อไฟทั้งหกหม้อได้เปลี่ยนห้องให้กลายเป็นห้องซาวน่า ฮันนาห์เหงื่อแตกพลั่กชุ่มไปทั้งตัว และยังรู้สึกถึงอาการคันคะเยอที่เลวร้ายลงไปอีกเธอรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะโพล่งออกมา “ฉันอิ่มแล้วนะคะ จะขอออกไปสูดอากาศข้างหน่อย พวกคุณอยู่ทานมื้อค่ำกันให้อร่อยนะคะ”แฮโรลด์ตอบ “คุณแม่ นี่ยังเหลือหอยเป๋าฮื้อกับหอยนางรมอีกตั้งเยอะนะค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1097
เนื่องจากคืนนี้เป็นคืนแรกที่ครอบครัววิลสันจะได้อยู่ที่วิลล่าในธอมป์สัน เฟิร์ส พวกเขาแต่ละคนจึงมีความรู้สึกเป็นการเป็นงานอย่างแรงกล้าในหัวใจคุณท่านวิลสันเรียกตัวทั้งหมดเข้ามายังห้องนั่งเล่นแล้วทุกคนก็นั่งลงบนโซฟาสไตล์ยุโรปสุดหรู ดูเหมือนว่าคุณท่านวิลสันจะค้นพบพลังที่เธอเคยมีสมัยที่ยังคุมวิลสัน กรุ๊ปอยู่แล้วหลังจากที่กวาดสายตามองทุกคนแล้ว เธอก็พูดขึ้นว่า “วันนี้คือชัยชนะที่ได้กำหนดไว้แล้วสำหรับพวกเราทุกคน ถึงแม้ว่าวิลสัน กรุ๊ปจะยังไม่ฟื้นคืนมาจากความรุ่งโรจน์ในอดีต แต่ครอบครัวของเราก็ได้ฟื้นคืนชีพแล้ว สิ่งนี้เพียงสิ่งเดียวก็ควรค่าแก่การเฉลิมฉลอง”ทุกคนรีบพยักหน้า นอกจากสีหน้าน่าเกลียดบนใบหน้าของฮันนาห์แล้ว ทุกคนล้วนแต่ตื่นเต้นฮันนาห์กำลังรู้สึกถึงผลข้างเคียงจากอาหารทะเลแล้วตอนนี้ และความคันก็ทำให้เธอกระสับกระส่ายถึงขีดสุดคุณท่านวิลสันเหลือบมองเธอด้วยสีหน้ารังเกียจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฮันนาห์ แกโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ทำไมถึงทำตัวน่าขยะแขยงราวกับหนอนที่กำลังจะเปลี่ยนร่างเป็นดักแด้แบบนี้?”สีหน้าของฮันนาห์เแปรเปลี่ยนเป็นความน่าเกลียดน่ากลัวคุณท่านวิลสันพูดด้วยท่าทางที่หยาบคายเป็นอย่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1098
ฮันนาห์รู้สึกได้ว่าอาการคันของเธอนั้นเพิ่มมากขึ้น และเธอก็รู้สึกไม่สบายตัวเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรที่เธอจะทำได้ เธอเพียงแต่ต้องอดทนให้ได้เพราะมันก็ดึกมากแล้วด้วยถึงแม้ว่าจะอยากไปโรงพยาบาล แต่เธอก็ไม่มีเงินเลย เธอจำเป็นต้องรอจนกว่าจะขายเครื่องทำกาแฟในวันพรุ่งนี้เสียก่อน เนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น เธอจึงทำได้แค่เพียงลุกขึ้นยืนและเดินขึ้นห้องนอนบนชั้นสองกับคริสโตเฟอร์ทันทีที่ก้าวเข้าสู่ห้องนอนสุดหรูขนาดใหญ่ คริสโตเฟอร์ก็อดไม่ได้ที่จะกระซิบ “ที่รัก ผมอยากแนบชิดกับคุณจังเลยคืนนี้...”ฮันนาห์ตกใจมากเมื่อได้ยินดังนั้น ขณะที่กำลังดิ้นรนหาทางหนี เธอก็พูดว่า “ลืมเสียเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว วันนี้เราเข้านอนกันไวหน่อยนะคะ”คริสโตเฟอร์ออดอ้อน “ที่รัก คุณไม่อยากหรือ?”ฮันนาห์รู้สึกอึดอัดใจมากในตอนนี้ ดังนั้นมันจึงชัดเจนมากว่าเธอไม่มีอารมณ์เอาเสียเลย เธอโพล่งออกมา “ก็ฉันบอกว่าไม่ไงคะ นั่นหมายความว่า ฉันไม่อยาก คืนนี้เราต่างคนต่างใช้ผ้าห่มของตัวเองนอนไปก็แล้วกัน”ถึงแม้ว่าคริสโตเฟอร์จะรู้สึกเศร้า แต่เขาก็รู้ว่ามันยากที่จะฝืนใจผู้เป็นภรรยาในยามที่เธอกระวนกระวายใจ ดังนั้น เขาจึงไมมีทา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1099
เมื่อซีคได้ยินดังนั้น เขาก็พูดอย่างตื่นเต้น “นับเป็นเกียรติของผมที่ได้ทำงานรับใช้คุณครับ นายน้อย!”หลังจากนั้น ซีคก็รีบพูด “นายน้อยเวดครับ วันนี้ผมนำพันธุ์ไม้มามากกว่าสองร้อยชนิดเลยครับ ถ้าเราจะปลูกทุกต้นภายในวันนี้ มันจะใช้เวลานานมากเลยนะครับ ให้ผมสั่งคนงานเริ่มงานเลยไหมครับ? ประมาณการว่า เราน่าจะต้องใช้เวลาทำงานจนถึงตีห้าหรือหกโมงเช้าของวันพรุ่งนี้ครับ”ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูด “โอเค ให้คนงานเริ่มงานได้เลยตอนนี้”ซีครีบโบกมือให้ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และบอกเขาว่า “สั่งคนงานให้ลงมือเลยทันที บอกพวกลูกน้องให้ระวังด้วยนะ อย่าทำให้ต้นไม้เสียหายล่ะ โดยเฉพาะต้นเมล่อนกับผลของมัน ดูให้ดีอย่าให้ลูกเมล่อนร่วงล่ะ ถ้าพวกนายทำงานดี ฉันจะตบรางวัลเป็นซองแดงใส่เงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์ให้พวกนายทีละคนเลย แต่ถ้างานออกมาไม่ดี และทำให้นายน้อยไม่พอใจ พวกนายก็อย่ามาโทษฉันแล้วกันที่ต้องเอาเรื่อง!”ผู้ใต้บังคับบัญชารีบก้มหน้าก้มตาก่อนจะเดินไปหาพวกคนงานและพูดว่า “ทุกคน พวกเราต้องทำงานให้หนักและทำให้ดีด้วยนะ คุณไวท์บอกว่า หากทุกคนทำงานสำเร็จเรียบร้อยเป็นที่น่าพอใจ เขาจะให้ซองแดงใส่เงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์กับพ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
