LOGINShare
ใครมันจะอยากตายกันล่ะ
Last Updated:
2025-01-25 17:30:42พอรู้ตัวอีกทีเขาก็สะกดรอยตามไปจนพบที่อยู่ของสองแม่ลูก ผู้เป็นแสงสว่างทำให้เขารอดพ้นวิกฤตชีวิตครั้งนี้ได้ นางดารินที่เขารู้จักเป็นคนหัวอ่อนใจอ่อนขี้สงสาร หากรู้ว่าเขาตกระกำลำบากคงไม่ใจจืดใจดำนิ่งดูดาย อย่างน้อยก็ให้เขาได้ใช้บ้านหลังนั้นซุกหัวหลบเจ้าหนี้ได้สักพัก แต่ทุกอย่างก็ดันผิดแผนที่สองแม่ลูกนั่นใจแข็งกว่าที่คิด โดยเฉพาะลูกสาวของเขา รุจารินเด็กน้อยร่าเริงขี้อ้อนของเขา กลายเป็นคนหัวแข็งเย็นชาไปเสียได้
“แล้วพรุ่งนี้จะเอายังไง ถ้าเงินไม่มีให้เขา จะให้เขามาเอาลูกฉันไปหรือไง”
“ก็แล้วเธอจะให้พี่ทำยังไง” คนเป็นสามีถอนหายใจแรงๆ อย่างจนปัญญา
“ไม่รู้ละ พี่จะทำยังไงฉันไม่สน แต่ฉันไม่ยอมให้ลูกแป้งไปเป็นเมียขัดดอกไอ้เสี่ยหื่นนั่นเด็ดขาด พี่ก็รู้นี่ว่าผู้หญิงของไอ้เสี่ยนั่นอยู่ในสภาพไหน ฉันไม่ให้ลูกที่ฉันเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมมาต้องไปตกนรกทั้งเป็นหรอก”
“โธ่เว้ย!” คนจนตรอกสบถหัวเสีย “งั้นก็ให้พวกมันมาเอาชีวิตพวกเราไปแทนไหมล่ะ ฆ่ายกครัวให้หมดนี่เลยเป็นไง”
“เอ๊ะ! แล้วเรื่องอะไรพี่มาตะคอกใส่ฉันแบบนี้ ยายแป้งก็ลูกพี่ทั้งคนนะ พี่ไม่รักลูกหรือไง อ๋อ...หรือพอเห็นลูกเมียเก่าวันก่อน เลยคิดจะถีบหัวฉันกับลูกส่งไปใช้เวรใช้กรรมแทน ฉันไม่ยอมหรอกนะ” หญิงกลางคนพาลพาโล หากแล้วก็สะดุดใจคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“จริงสิ! ยายจ๋าก็ลูกสาวพี่เหมือนกันนี่ โตเป็นสาวแล้วด้วย อย่างน้อยก็อายุมากกว่ายายแป้งตั้งหลายปี แล้วทำไมพี่ไม่...”
“ปราณี!” นายปิยะขึ้นเสียงใส่อย่างลืมตัว เมื่อรู้ทันว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร
“ทำไมล่ะ อย่าบอกนะว่าพี่ยังห่วงหาอาลัยอาวรณ์คิดจะกลับไปคืนดีกับเมียเก่าอยู่”
“คิดบ้าๆ” ชายมากวัยแหวกลบเกลื่อนตามประสาวัวสันหลังหวะ
“เออ คิดอีกที ที่จริงไอเดียนี้ก็ไม่เลวนะพี่ อย่างน้อยก็ดีกว่าให้พวกมันมาฆ่ายกครัวไม่ใช่เหรอ หรือพี่อยากตาย”
คนฟังค้อนปะหลับปะเหลือก ใครมันจะอยากตายกันล่ะ
“เธอคิดว่าดารินจะยอมเหรอ ขนาดเธอยังไม่ยอมเลย” แม้รู้สึกผิดแต่ความกลัวตายกลับมีมากกว่า ทำให้เสียงอ่อนลง
“ก็ถ้าพี่ยอม เดี๋ยวเรามาช่วยกันคิดก็ได้ เสี่ยอำพลก็ไม่ใช่จะยากจนเขาร่ำรวยมีเงินตั้งมากมาย เผลอๆ ถ้าเขาถูกใจขึ้นมา ยายจ๋ากับแม่มันก็จะได้สบายทั้งชาติไง” หญิงเห็นแก่ตัวกระหยิ่มยิ้มย่อง
ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งหลายตัว ไหนจะได้กำจัดนังเมียเก่าออกไปให้พ้นแบบถาวร ไหนจะได้กำจัดลูกสาวของมันที่บังอาจได้ดีเกินหน้าลูกสาวของตน แถมยังได้ลดหนี้สินกว่าครึ่งโดยไม่ต้องเสียอะไรด้วย เผลอๆ ไอ้เสี่ยนั่นเกิดถูกใจอาจจะแถมเงินให้ใช้จ่ายสบายๆ อีก มีแต่ได้กับได้ทั้งนั้น
“เอางี้สิ พี่ก็แค่ลองไปคุยกับมันว่าไหนๆ ก็เรียนจบแล้ว ในฐานะพ่อก็อยากให้ลูกสาวได้ดีเป็นฝั่งเป็นฝา ก็เลยอยากแนะนำผู้ชายดีๆ รวยๆ มาให้ ขี้คร้านสองแม่ลูกนั่นจะตาโตรีบตะครุบกันประไร”
“เธอก็คิดอะไรง่ายเกินไป” จากที่ไล่ตะเพิดเขาแถมเอาน้ำสาดใส่ราวกับหมูหมาวันนี้ ดารินกับลูกสาวคงไม่ยอมง่ายๆ แน่
“อ้าว! ไม่ลองไม่รู้นะพี่ ถ้าไม่ยอมก็ค่อยหาแผนใหม่มาตะล่อมมันก็ได้นี่นา อย่างน้อยเราก็พอเตะถ่วงเวลาไอ้เสี่ยนั่นได้อีกสักระยะ ระหว่างนี้ฉันจะส่งยายแป้งไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดก่อน ส่วนพี่ก็ไปหาที่อยู่เมียเก่ามา หาทางเจรจากับมันซะ ถ้าไม่ยอมดีๆ ก็คงต้องใช้เล่ห์กลกันบ้าง เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันช่วยคิดหาทางก็ได้”
“พี่ขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน” นายปิยะมองคนพูดอย่างลำบากใจ แต่ในเมื่อลงเรือลำเดียวกันแล้วเขาจะทำยังไงได้
“งั้นก็รีบๆ คิดหน่อยแล้วกัน มัวแต่คิดลังเลมากๆ เดี๋ยวก็ได้ตายกันหมดเสียก่อนหรอก”
คำแช่งของนางปราณีแทบจะไม่ต้องรอเห็นผลนานนัก เพราะวันถัดมาเจ้าหนี้ของสองผัวเมียยื่นคำขาดพร้อมส่งลูกน้องมาข่มขู่อาละวาดทวงหนี้ถึงบ้าน
“เสี่ยให้ฉันมาถามว่าพวกแกจะเอายังไง จะใช้หนี้ดีๆ หรืออยากตายก่อน”
นายปิยะที่ถูกซ้อมจนหน้าปูดปากแตกเลือดกลบหมดสภาพลนลานคลานหนีตามประสาคนกลัวตาย ส่วนนางปราณีนั้นก็โดนตบตีไปหลายครั้งจนเธอหวาดกลัวร่ำไห้โฮๆ แทบไม่เป็นภาษาดูน่าสมเพช
“พวกเรายังไม่มีเงินจริงๆ ผมเองก็เพิ่งตกงาน ขอเวลาเสี่ยอีกนิดได้ไหม แล้วผมจะรีบหาเงินมาชดใช้ให้”
“อีกนิดของแกมันเมื่อไหร่ นี่ก็ปาเข้าไปหลายเดือนแล้ว นี่เสี่ยแกยังใจดียอมให้พวกแกผัดผ่อนมาตั้งเท่าไหร่แล้ว ถ้าไม่มีเงินมาใช้คืนก็รับข้อเสนอเสียก็สิ้นเรื่อง ได้ลดหนี้ตั้งครึ่ง แถมลูกสาวพวกแกก็จะได้สบายมีเงินมีทองให้พ่อแม่อย่างพวกแกได้ถลุงกันเปรมด้วย ว่าไง...”
Related chapters
กลรติรส ท่านรองประธานคนใหม่?
นางปราณีสะดุ้งตกใจกลัวจนลนลาน นึกขอบคุณความรอบคอบที่ส่งลูกสาวไปอยู่ที่อื่นชั่วคราวตั้งแต่วันก่อน“อย่าเอาลูกสาวเราไปเลยนะ ผมไหว้ล่ะ ขอเวลาอีกนิดเดี๋ยวผมจะหาเงินมาใช้ให้”“ต้องรออีกกี่ชาติล่ะพวกแกถึงจะใช้หมด สู้ส่งลูกสาวไปขัดดอกให้เสี่ยเสียก็สิ้นเรื่อง” พวกนักเลงทวงหนี้ข่มขู่ “แล้วนี่ลูกสาวแกหายไปไหนเสียล่ะ หรือจะตุกติกคิดหนีหนี้ บอกไว้ก่อนว่าคนที่เล่นไม่ซื่อกับเสี่ย มักจะจบไม่สวยสักราย รายล่าสุดที่ทำแบบนั้นคิดหนีแต่ดันหนีไม่รอด ตอนนี้หายตัวไปนอนในท้องไอ้เข้ซากยังไม่ย่อยเลยมั้ง หรือพวกแกอยากเป็นรายต่อไป”สองผัวเมียสะดุ้งเฮือก หน้าถอดสี ไม่อยากจะคิดถึงชะตากรรมของตัวเองที่ต้องเป็นอาหารจระเข้“มะ...ไม่เอา ไม่เอานะ พี่ยะ ฉันยังไม่อยากตาย ฮือๆ” นางปราณีร่ำไห้โฮๆ สร้างความกดดันให้สามีทวีคูณ“ว่าไง จะเอายังไงก็ว่ามา” นายปิยะกลืนน้ำลายฝืดคอ เมื่อเห็นทีท่าเอาจริงของอีกฝ่าย“กะ...ก็ได้ งั้นผมจะลองคุยกับลูกสาวก่อน ขอเวลาอีกสักอาทิตย์ได้ไหม”“พี่ยะ!” นางปราณีเบิกตาค้าง“สามวัน!” อีกฝ่ายสวนกลับทันควัน “อีกสามวันพวกเราจะมารับตัวลูกสาวแกไปให้เสี่ย หรือไม่พวกแกก็เตรียมไปเป็นอาหารไอ้เข้ได้เลย”พอพูดจบค
Last Updated : 2025-01-25กลรติรส ลองใจ
คนพูดยิ้มตาเป็นประกาย แอบจับผิดอาการของสาวสวยตรงหน้า แต่ก็ไม่พบอาการตื่นเต้นใดๆ จากอีกฝ่ายนอกจากความนิ่งเฉย สีหน้าเรียบติดจะเย็นชานิดๆ ในยามที่เจ้าตัวเผลอ ทำให้มั่นใจได้ในระดับหนึ่งว่าแม่สาวตรงหน้าจะไม่คิดใช้เต้าไต่เพื่อเปลี่ยนตำแหน่งจากผู้ช่วยเลขา มาเป็นภรรยาลูกชายเจ้าของบริษัท เหมือนอดีตผู้ช่วยเลขาคนก่อนที่ใช้เต้าไต่ให้ท่าลูกชายคนโตของท่านประธาน แต่สุดท้ายพอเรื่องแดงขึ้นมาเพราะเจ้าหล่อนมีเรื่องตบตีกับพนักงานด้วยกัน และเผลอโพล่งความลับฉาวโฉ่ของตัวเองกับรองประธานคนเก่าออกไป ก็ถูกสั่งพักงานยาวและยังโดนทัณฑ์บนอีก แถมตำแหน่งสะใภ้ใหญ่ที่หมายตาก็หลุดมือไปด้วย เพราะชายหนุ่มต้องแต่งงานกับคนที่พ่อแม่เลือกให้ หาไม่ก็จะไม่ได้รับมรดก แต่ถึงจะได้เป็นสะใภ้จริง ก็คงไม่รุ่งเท่าไหร่ เพราะลูกชายคนโตที่ว่าดันเป็นเพียงลูกบุญธรรมที่ถูกรับมาเลี้ยงเท่านั้น ผิดกับว่าที่ท่านรองประธานคนใหม่นี้ที่เป็นลูกชายแท้ๆ“แต่ถึงจะหลงเสน่ห์ไปก็เท่านั้น เพราะได้ยินว่าเขามีคู่หมั้นแล้ว เป็นลูกสาวเพื่อนรักของท่านประธานคนเก่า พี่เคยเห็นแวบๆ ตอนงานเลี้ยงประจำปีพนักงาน รายนั้นทั้งสวยทั้งรวยอย่าบอกใครเลยล่ะ แถมเป็นนักเรียนนอกด้
Last Updated : 2025-01-25กลรติรส ลวงให้ตายใจ
เป็นความบังเอิญหรือจงใจสะกดรอยตามมา เธอก็สุดจะคาดเดาได้ แต่ความไม่ประมาทย่อมดีที่สุด เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นที่บ้านเธอวันก่อนทำให้ไม่วางใจคนตรงหน้านัก“ไม่รบกวนคุณดีกว่าค่ะ ฉันกลับเองได้”อีกฝ่ายมีทีท่าผงะไปนิดๆ นายปิยะแอบขุ่นข้องหมองใจกับคำว่า ‘คุณ’ ของคนเป็นลูก ดูเหมือนรุจารินจะได้รับกรรมพันธุ์ความหยิ่งยโสจองหองจากเมียเก่าของเขามาเต็มตัวทีเดียว คิดแล้วก็ให้หงุดหงิดไม่น้อย“ฝนตกหนัก พ่อจอดรถตรงนี้นานๆ ไม่ได้ ขึ้นรถก่อนเถอะเดี๋ยวพ่อไปส่ง” พร้อมคำพูด มือของฝ่ายนั้นก็คว้าข้อมือเธอหมับ และหญิงสาวก็สะบัดมือทันทีด้วยความตกใจ และดูเหมือนอีกฝ่ายเองก็คงตกใจเช่นกัน นายปิยะหน้าถอดสี แววตาสำนึกผิดเจือด้วยความหมองหม่นน้อยใจคู่นั้นทำเอาหญิงสาวแอบรู้สึกผิดนิดๆ หากคิดว่าเป็นเจตนาดี ก็ดูเหมือนเธอจะทำลายน้ำใจอีกฝ่ายไปไม่น้อย“พ่อขอโทษนะลูก พ่อแค่เป็นห่วงกลัวหนูโดนฝนไม่สบาย เหมือนตอนเด็กๆ ไง เวลาหนูตากฝนหรือโดนละอองฝนนิดเดียวก็จะเป็นหวัดทุกที” หัวใจคนฟังกระตุกนิดๆ เมื่อยามได้ยินความหลังจากปากบิดาบังเกิดเกล้า“แต่ไม่เป็นไรนะถ้าหนูรังเกียจพ่อ พ่อมันก็เลวน่ารังเกียจเองจริงๆ สมควรให้หนูกับแม่โกรธ แต่ขอให
Last Updated : 2025-01-25กลรติรส ขัดดอก
หากไม่ใช่เพราะเข้าตาจนจริงๆ เขาคงไม่ต้องเลือกผลักลูกสาวคนโตตกนรกด้วยตัวเองเช่นนี้ แต่ครั้นจะไม่ทำเขาก็คงโดนฆ่าตาย หรือหากจะยอมส่งลูกสาวอีกคนให้ นางปราณีก็ไม่ยอมแน่ ปิยะดาเพิ่งอายุสิบเก้าปี อายุยังน้อยเกินกว่าที่จะไปเผชิญเรื่องบ้าบอพวกนี้ แต่กับรุจารินแม้อายุอานามจะมากกว่านิดหน่อย หากทว่าเขาแอบเชื่อมั่นอยู่ลึกๆ ว่าความฉลาดของอีกฝ่ายอาจจะทำให้เอาตัวรอดจากเงื้อมมือไอ้เสี่ยวิปริตนั่นได้ หรือหากไม่รอดมือจริงๆ ลูกสาวของเขาก็คงมีวิธีรับมือที่ดีกว่าปิยะดาผู้เป็นน้อง ซึ่งอ่อนกว่าทั้งอายุและไหวพริบสติปัญญา“พ่อขอโทษนะที่ต้องทำแบบนี้กับหนู...”มือสั่นเทาเอื้อมไปลูบศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมยาวสลวย รุจารินได้ความสวยของภรรยาเก่าเขามาทุกกระเบียดนิ้ว ตอนเด็กก็เป็นเด็กหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู โตขึ้นมาก็สะสวยหยาดเยิ้มไปทั้งเรือนร่าง แต่ความสวยที่ว่ากลับจะต้องมาแปดเปื้อนราคีคาวอันแสนโสมมและวิปริตจากชายที่แก่คราวพ่อคราวลุงนั่นจนชีวิตต้องแปดเปื้อนมัวหมอง หัวอกพ่อย่อมปวดร้าวยอกแสยง ภายในใจหนุ่มใหญ่กำลังโต้เถียงกันเองอย่างบ้าคลั่งไม่! เขาทำไม่ได้หรอก เขาจะทำแบบนี้กับลูกไม่ได้!แต่ถ้าไม่ทำก็ต้องตายนะตายแล้วไง
Last Updated : 2025-01-25กลรติรส ของเล่นรายใหม่
“เอ้า! มีอะไรจะสั่งเสียอีกล่ะ ทำยึกยักน่ารำคาญ หรืออยากจะเปลี่ยนใจไปเป็นอาหารไอ้เข้ก่อนดีวะ” คนฟังกลืนน้ำลายฝืดคอ ทำใจกล้าก่อนเอ่ย“ผมขออุ้มเข้าไปเอง”“พี่ยะ!” นายปิยะไม่ฟังเสียงภรรยาที่ยืนหน้าบูดบึ้งขัดอกขัดใจ“เธอรออยู่ที่นี่แหละไม่ต้องเข้าไป เดี๋ยวพี่จะเข้าไปคนเดียว” ว่าแล้วเขาก็รีบช้อนร่างอันไร้สติของบุตรสาวและเดินตามสมุนทั้งสองของเสี่ยเข้าไปด้านในด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง‘ด้านใน’ ที่ว่านั่นคือส่วนที่ตั้งอยู่ลึกเข้าไปจากด้านหน้าที่เปิดเป็นไนต์คลับหรูหรา หากคนวงในรู้กันดีว่าจริงๆ แล้วไนต์คลับนั่นเปิดเพื่อบังหน้า แต่ทว่าธุรกิจที่สร้างเม็ดเงินมหาศาลคือบ่อนการพนันขนาดใหญ่ที่เปิดอยู่ตรงชั้นใต้ดินของไนต์คลับนั่นต่างหาก แม้จะเคยเข้ามาที่บ่อนแห่งนี้หลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ชายมากวัยได้ล่วงเข้ามาถึงด้านในเขตต้องห้ามของเสี่ยอำพล ซึ่งเจ้าตัวเรียกขานว่าเป็นสวนสนุก แต่หลายคนที่เข้าไปแล้วว่ากันว่าน้อยคนนักจะรอดออกมาในสภาพเดิมก่อนเข้าไปชายวัยกลางคนผู้เป็นเจ้าของสภานที่นั่งเอกเขนกบนโซฟาด้วยท่าทีสบายอารมณ์ ผิดกับผู้มาเยือนที่ทำท่าจะขาดอากาศหายใจอยู่รอมร่อ“นั่นหรือของเล่นชิ้นใหม่ของฉัน อืม.
Last Updated : 2025-01-25กลรติรส นี่มันคือนรกขุมไหนกัน!
“จะไปรู้เหรอวะ เห็นคนก่อนๆ ที่ถูกส่งมาก็บอกสดใหม่แบบนี้ แล้วไง สดที่นี่แต่เน่าเฟะเละเทะมาจากที่อื่นทั้งนั้น นังคนสวยนี่ก็คงเหมือนๆ กัน ผู้หญิงสมัยนี้มีซักกี่รายวะที่สดซิงๆ หายากอย่างกับงมเข็ม เดี๋ยวนี้สิบสองสิบสามก็มีผัวกันหมดแล้ว”“เอาน่าลูกพี่ สดไม่สด พอผ่านมือเสี่ยมันแล้วก็...เยินทั้งตัว! เหมือนกันหมดละน่า” เสียงที่น่ารังเกียจหัวเราะขึ้นพร้อมกัน ชวนให้คนฟังใจเต้นระทึก สมองมึนเบลอพยายามประมวลผลเรื่องราวทั้งหมด แต่ก็ยากเต็มทีนี่มันเรื่องอะไรกัน ฝันหรือจริง เธออยู่ที่ไหนกันแน่ ทุกอย่างล้วนไร้ซึ่งคำตอบ“พูดแล้วแม่งเปรี้ยวปากว่ะ สวยๆ แบบนี้ กว่าเสี่ยจะเบื่อ ส่งต่อมาถึงมือพวกเราก็คงพรุนทั้งตัวแล้ว”“เสียดาย ที่จริงพวกเราน่าจะช่วยเสี่ยทดสอบสินค้าก่อนนะลูกพี่ เบาๆ มือหน่อย เสี่ยคงไม่รู้หรอกน่าว่าอีนี่โดนพวกเราชอนไชจนพรุน...”ผลัวะ!“ไอ้เวร มึงนี่ปากวอนหัวแบะแล้วไง เดี๋ยวใครผ่านมาได้ยิน คาบไปฟ้องเสี่ยขึ้นมา ได้ชิบหายกันหมดล่ะคราวนี้”“โธ่ลูกพี่...จะกลัวอะไร นอกจากพี่กับผมในนี้ไม่มีใครซักหน่อย”“เออ! อย่าประมาท รีบไปเถอะ เดี๋ยวพอเสี่ยมา ยานั่นก็เริ่มออกฤทธิ์พอดี”ยา? ยาอะไรกัน...รุจารินพยา
Last Updated : 2025-01-25กลรติรส เด็กดื้อๆ แบบนี้ต้องถูกตีนะรู้ไหม
“กรี๊ดดดด”รุจารินเบิกตาโพลง เหงื่อกาฬแตกพลั่กๆ เธอพยายามกรีดร้อง แต่ทว่าเสียงที่ออกมานั้นเบาหวิวราวกับสายลมพัดผ่านใบไม้แห้ง ความกลัวสุดชีวิตทำให้เธอพยายามรวบรวมกำลังทั้งหมดกระเสือกกระสนลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ครั้งแรกไม่สำเร็จ เธอล้มแปะลงบนเตียงที่เดิมอย่างน่าอนาถ หากภาพสุดหลอนตรงหน้าทำให้เธอต้องพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดแล้วทันใดนั้นเองประตูห้องก็เปิดผลัวะออกมาอีกครั้ง เป็นเวลาเดียวกับที่ร่างอรชรล้มกลิ้งลงมาจากเตียงมากองแทบเท้าใครคนหนึ่งอย่างสิ้นท่า“จุ๊ๆ จะไปไหนจ๊ะคนสวย” รุจารินขนลุกเกรียวเมื่อได้ยินเสียงกระเส่าเอ่ย“กะ...แกเป็นใคร”“ไม่เอาน่า แก เกออะไรกัน พูดเพราะๆ หน่อยสิจ๊ะ เสี่ยจะได้เอ็นดูหนูเยอะๆ ไง”ไม่ว่าเปล่าคนพูดยังโน้มกาย พร้อมใช้ปลายนิ้วหยาบกร้านไล้ที่ข้างแก้มของเธอ แล้วบังคับเชยคางมนขึ้นมา ตอนนั้นเองที่หญิงสาวได้เห็นใบหน้าอสุรกายในคราบมนุษย์ได้ชัดเจน“สวยจริงๆ” พร้อมคำพูดสายตาชั่วร้ายคู่นั้นก็จ้องมองพินิจใบหน้าสวยไล่ลงมาหยุดที่ทรวงอกที่สะท้อนขึ้นลงอย่างจาบจ้วงรุจารินรู้สึกกลัวสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ เธอโตพอจะรู้สถานการณ์ตรงหน้าดีว่าสิ่งที่จะเกิดต่อจากนี้จะเปลี่ยนชีวิตตัวเองไป
Last Updated : 2025-01-25กลรติรส จะยอมดีๆ หรืออยากเจ็บตัวก่อนดี
หนีไป! คำสุดท้ายที่หลุดจากปากเหยื่อร่วมชะตากรรมเดียวกัน แต่ก็นั่นแหละ เธอจะหนีอย่างไรในสภาพลูกไก่ในกำมือเช่นนี้ ฟั่บ! ฟั่บ!“โอ๊ย!”ร่างบางสะดุ้งเฮือก นิ่วหน้า รู้สึกชาวูบที่สะโพกกลมกลึงของตน กระโปรงชุดทำงานที่สวมมีรอยขาดเป็นริ้ว อาศัยทีเผลอเพียงนิดเดียว เจ้าเสี่ยชั่วนั่นก็หันไปคว้าแส้ที่ผนังมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และคงไม่ต้องสงสัยว่ามันเอามาทำไมถ้าไม่ใช่เอามาทำร้ายเหยื่ออย่างเธอนี่ไง“ว่าไง...จะยอมดีๆ หรืออยากเจ็บตัวก่อนดีเอ่ย” ว่าแล้วก็เงื้อแส้หนังสีดำขลับขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำให้หญิงสาวหัวใจแทบหยุดเต้นหากเธอขัดขืน คงมีสภาพไม่ต่างจากเด็กสาวที่นอนไร้วิญญาณตรงนั้น เธอยังไม่อยากตาย ไม่อยากตายในสภาพน่าสมเพชแบบนั้น แม่ของเธอรู้เข้าคงหัวใจสลายตายตามแน่นอน แล้วเธอควรทำยังไงดีเล่า จะเอาตัวรอดจากนรกขุมนี้ได้ยังไง...“มามะ คนดีชิมรสแส้หน่อยจะได้หายพยศ...” ดวงตาคู่งามไหวระริกมองแส้หนังที่เงื้อสูงด้วยความหวาดกลัว“ยะ...ยอม หนูยอมแล้ว” เหยื่อสาวรีบยกมือไหว้ปลกๆ รีบเอ่ยโพล่งออกไปตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอด เพื่อหยุดมือของอีกฝ่ายไว้ก่อนที่มันจะสร้างความเจ็บปวดให้อีกครั้ง“หืม? ว่าอะไรนะ”
Last Updated : 2025-01-26
Latest chapter
กลรติรส วันที่มีกันและกันตลอดไป... (ตอนจบ)
“จะเป็นไรไปคะ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แต่จ๋าอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับครอบครัวของเราไว้มากๆ นี่คะ อีกอย่างตอนนี้จ๋าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้วย นั่งเครื่องบินคงลำบาก”ประโยคนั้นทำให้คนฟังแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ“แต่น่าแปลกนะคะ ถึงเดี๋ยวนี้จ๋าไม่เห็นมีอาการแพ้ท้องเลย พี่เบสไม่เห็นว่ามันแปลกเหรอคะ”“อะ อ๋อ จ๋าคงแข็งแรงไงคะ พี่ว่าลูกเราคงไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยแพ้ท้องละมั้ง”“จริงเหรอคะ” จู่ๆ สายตาหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจนภูเบศแอบเสียววูบ “พี่เบสว่าอย่างนั้นเหรอคะ”“จ๋ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนี้ พี่ชักจะกลัวแล้วนะที่รัก”“จ๋าจะให้โอกาสพี่เบสอีกที มีอะไรที่พี่ยังบอกจ๋าไม่หมดหรือเปล่าคะ ถ้าบอกตอนนี้จ๋ารับปากว่าจะไม่โกรธ แต่ถ้าไม่บอกแล้วจ๋ามารู้ทีหลังอันนี้ไม่รับประกันสวัสดิภาพนะคะ”ภูเบศนิ่วหน้ามองว่าที่เจ้าสาวอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะสุดลมหายใจเข้าลึกๆ“สัญญามาก่อนว่าถ้าพี่บอกอะไรไป งานแต่งของเราจะไม่ล้มเลิกและจ๋าจะไม่หนีพี่ไปไหน”รุจารินมองสบตาชายหนุ่ม ก่อนพยักหน้ารับ“ค่ะ จ๋าสัญญา”คนฟังมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเผยความจริงออกมา“ที่จริงจ๋าไม่ได้ท้อง...” แทนที่หญิงสาวจะตกใจแต่เป็นภู
กลรติรส กรรมใดใครก่อ เขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นไม่ช้าก็เร็ว
ข่าวด่วน! ตำรวจบุกทลายบ่อนการพนันและซ่องเถื่อนใจกลางกรุงครั้งใหญ่ พบเหยื่อถูกทารุณทางเพศอย่างน่าอนาถ มากกว่าครึ่งเป็นเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีที่ถูกกักขังและบังคับให้ค้าประเวณีอย่างป่าเถื่อน มีบางรายถูกพบเป็นศพหลังโดนทารุณกรรมจนเสียชีวิตคาซ่อง ส่วนเจ้าของบ่อนถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรมพร้อมลูกสมุนหลังพบกำลังจะหลบหนี!ข่าวใหญ่และรูปที่ลงว่อนในสื่อโซเชียลรวมถึงในโทรทัศน์ทุกช่องตลอดทั้งวันสร้างความสะเทือนขวัญรุจารินปิดปากอย่างตกตะลึง เมื่อมองเห็นภาพเด็กสาวที่ถูกพบเป็นศพในข่าวอย่างจำได้ แม้จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าเด็กคนนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่บิดาบอกว่าถูกจับตัวไปนั่นเอง เด็กสาววัยใสที่ควรใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุข ต้องมารับกรรมจากการกระทำของบุพการีจนพบจุดจบที่น่าอนาถตัวเธอเองหากไม่ได้ภูเบศช่วยไว้วันนั้นก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหยื่อเคราะห์ร้ายไปแล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานพักใหญ่ แต่เธอก็ยังฝันร้ายถึงคืนนั้น ภาพเด็กสาวที่ถูกทารุณจนตายไปต่อหน้าต่อตายังคงหลอนเธออยู่ เพียงคิดถึงใจก็สั่นรัวหญิงสาวมองผ่านรูปในข่าวก่อนจะไปสะดุดตากับรูปของบ่อจระเข้ที่เสี่ยอำพลผู้เป็นเจ้าของเลี้ยง
กลรติรส ใครก็ตามที่คิดร้ายต่อผู้หญิงที่เขารัก พวกมันต้องชดใช้!!
“คุณรับปากผมได้ไหม ชะ...ช่วยลูกจ๋าด้วย อย่าให้ลูกผมเป็นอะไร”“คุณอย่าเพิ่งพูดดีกว่า เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”“ไม่! ผมไม่มีเวลาแล้ว แฮ่กๆ” คนเจ็บหอบหายใจ รู้ชะตากรรมตัวเองดี“พี่ยะ!”จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากกลุ่มไทยมุง นางดารินที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกตะโกนลั่นอย่างตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นอดีตสามีนอนจมกองเลือด แล้วพอหันไปเห็นร่างลูกสาวในอ้อมแขนของภูเบศ นางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“ลูกจ๋า! ลูกแม่เป็นอะไรไป”“แม่คะ...”“คุณจ๋าไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอปลอดภัยดี แต่ว่า...” ภูเบศปรายตามองไปที่บิดาของรุจาริน “พ่อของคุณจ๋าเอาตัวเองบังกระสุนให้ เขาเลยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสครับ”นางดารินฟังแล้วแทบล้มพับทั้งยืน นางทรุดกายลงแล้วประคองศีรษะอดีตสามีมาวางไว้ที่ตักตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา“ดา...ริน พะ...พี่ขอโทษ”“พี่ยะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้” นางเอ่ยถาม น้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพอดีตสามีที่นอนหายใจรวยริน“พี่ผิดเอง ผิดที่ทำร้ายเธอกับลูกจ๋า พี่สมควรตายแล้ว”“ไม่นะพี่ ฉันไม่ได้อยากให้พี่ตายแบบนี้ แข็งใจไว้นะพี่” คำนั้นจากปากคนที่เคยรักกันทำให้คนเจ็บน้ำตาไหลออกมา นายปิยะมองใบหน้าของอดีตภรรยาที่เขาเคยทำ
กลรติรส กรรมตามสนอง
‘พ่อคะ จ๋ารักพ่อที่สุดในโลกเลย’“เดี๋ยว!”“อะไรของมึงอีกวะ เดี๋ยวกูไปช้า เสี่ยก็ได้ฆ่ากูพอดี”“เสี่ยจะไม่เอาลูกสาวฉันถึงตายใช่ไหม”“ใครจะไปรู้วะ ทางที่ดีมึงปล่อยมือนังนี่เสียทีก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้าแล้วจะพาพวกกูซวยกันหมด”“ฉันไปด้วย” จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ดลใจให้นายปิยะเอ่ยออกมา“มึงจะไปทำไมให้เกะกะ กลับไปรอลูกเมียมึงที่บ้านดีกว่า ถอยไป เสียเวลากูชิบหาย”“ไม่ๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันขอคุยกับเสี่ยก่อน”“ไอ้เวรนี่วอนตายเสียแล้ว ปล่อยกู!”นายปิยะรีบยื้อตัวลูกสาวไว้แน่น“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”“ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักที่ตายเสียแล้ว ปล่อยกู”แล้วความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างยื้อยุดร่างของหญิงสาวที่เกือบจะสิ้นไร้สติอย่างไม่มีใครยอมกัน โดยทั้งสองฝ่ายไม่ทันเห็นรถคันหนึ่งที่ขับปราดเข้ามาจอดภูเบศที่ย้อนกลับมาเพื่อเอาโทรศัพท์มือถือที่หญิงสาวลืมไว้ในรถมาคืน ต้องหรี่ตามองภาพความชุลมุนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่แล้วเขาต้องใจหายวาบ ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นตาอยู่กลางวงนั้น“จ๋า!”ไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งรถพุ่งเข้าไปที่กลางจุดเกิดเหตุทันที“เฮ้ย!” ได้ผล กลุ่มคนที่กำลังยื้อแย่งหญิงสาวว
กลรติรส หัวใจคนเป็นพ่อ
“ที่พูดแบบนี้ พี่เบสไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหมคะ” คนมีชนักติดหลังแอบเสียวสันหลังวาบ“พี่ก็แค่พูดรวมๆ น่ะ เผื่อๆ ไว้ก่อนไง”“อันนี้ก็ต้องดูตามความผิดก่อนค่ะ แต่...” รุจารินพลิกฝ่ามือกุมมือใหญ่ไว้ “ถ้าพี่เบสไม่ปล่อยมือจ๋าก่อน จ๋าก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกันค่ะ”สองหนุ่มสาวประสานสายตากันด้วยความเข้าใจหลังจากทานอาหารเสร็จ ภูเบศก็ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงที่พัก“ขอบคุณที่มาส่งจ๋านะคะ กลับบ้านดีๆ นะคะพี่เบส”“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป จ๋าลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ” หญิงสาวงุนงง แต่ก็มาถึงบางอ้อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้“Good Night Kiss”ใบหน้าใสแดงเรื่อ ก่อนหันไปมองรอบข้างเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับไปใกล้และประทับริมฝีปากที่ข้างแก้มเขาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกับทำเสียงในลำคอแบบขัดใจ“ฝันดีนะคะพี่เบส”“จะรีบไปไหน มานี่เลย”“อุ้ย!” เสียงร้องอุทานถูกปิดทับด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับลงมา จูบที่แสนคุ้นเคยทำให้รุจารินราวกับต้องมนต์สะกดของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในรอยจูบที่แสนโหยหานั้น จนเขาพอใจจึงถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง“ชักไม่อยากปล่อยให้จ๋ากลับบ้านแล้วสิ พี่
กลรติรส พี่อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆ จัง
“ขอบใจมากนะดาด้า พี่ขอให้เธอได้พบคนที่ดีที่รักเธอและเธอก็รักเขาในเร็ววันนี้นะ”“คงอีกนานค่ะ เพราะดาด้าคงเข็ดจากพี่เบสไปอีกพักใหญ่เลย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะ พี่เบสน่ะเจ้าชู้มาก...” รุจารินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มขันของสลิลดา“ฉันล้อเล่นน่ะ! ที่มานี่นอกจากจะมาแสดงความยินดี ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่ผ่านมาด้วย ขอโทษนะ”ใจจริงก็อยากจะโกรธกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไป แต่เมื่อมองสบตาของสลิลดาที่วันนี้เปลี่ยนไปมาก ก็ทำให้ความโกรธที่มีก็พลันเลือนหาย“ช่างมันเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราลืมๆ มันไปดีกว่านะคะ” หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างจริงใจ “จ๋าก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”สองสาวส่งยิ้มให้แก่กัน“งั้นดาด้าไม่กวนดีกว่า ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ลาก่อน”สลิลดาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง หัวใจรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ต่อไปนี้เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีอะไรติดค้างอีกต่อไปรุจารินหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ“พี่เบสไปทำอีท่าไหนคะ คุณสลิลดาถึงยอมตัดใจแล้วกลายเป็นแบบนี้”“เปล่านี่ พี่ก็แค่บอกเขาว่าพี่รักจ๋า และจะแต่งงานกับใครไม่ได้นอกจากแม่ของลูกพี่ แค่นี้เอง”วาบ! แก้มสาวร้อนผ่าวกับคำพู
กลรติรส ยอมรับความจริง
“เอ๊ะ นั่นมันอดีตคู่หมั้นเก่าแกไม่ใช่เหรอดาด้า” สลิลดาเม้มปากแน่น มองคนทั้งสองที่เดินควงแขนกันอย่างหวานชื่นเข้ามาอย่างปวดใจ“ได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันแล้วนี่” คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าคนฟังที่เปลี่ยนไป “อ้าว แล้วนั่นแกอิ่มแล้วเหรอ”“อืม ฉันอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ”“นี่ ถามจริงเถอะ แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่แกมาก่อนยัยนั่นแท้ๆ”ไม่รู้สึกเหรอ หึ เธอยิ่งกว่ารู้สึกอีก ทั้งผิดหวังเสียใจ แค้นเคือง หรือแม้แต่รู้สึกเกลียดชังหญิงสาวอีกคนจนตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ อย่างขับรถพุ่งชนฝ่ายนั้น หรือแม้แต่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภูเบศ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเจ็บปวดใจของครอบครัว พ่อกับแม่ของเธอและคนรอบข้าง แม่เธอต้องร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของเธอ ส่วนพ่อนั้นก็รู้สึกไม่ต่างกัน จริงอยู่ที่เธอสามารถทำให้ภูเบศกลับมาดูแลเธอยามป่วยได้ แต่ทว่า...เขาก็มาแต่ตัวตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มาเพราะรักใคร่พิศวาสอะไร นานวันเข้าเธอก็จำใจต้องยอมรับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าสำหรับภูเบศแล้ว เธอไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์นี้ให้ไปถึงฝั่งฝันได้ เพราะหัวใจเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอครอบครองแล้ว
กลรติรส ห่วงใย
“พี่ว่าจ๋ากับแม่ต้องย้ายที่อยู่แล้วล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยพี่เป็นห่วง” ภูเบศเอ่ยขึ้น เขารู้สึกระแวงคำพูดของบิดาของรุจารินที่เพิ่งปึงปังออกไปอย่างไรก็บอกไม่ถูก“จ๋าเห็นด้วยค่ะ แต่นี่เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นานเอง จะหาที่อยู่ใหม่ก็คงต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็สองสามวัน”“งั้นก็ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ก่อนดีไหมที่นั่นปลอดภัยกว่า มีรปภ.ด้วย พาคุณแม่ไปด้วย จนกว่าจะได้ที่อยู่ใหม่ค่อยว่ากัน”นางดารินมองความห่วงใยที่ว่าที่ลูกเขยแสดงออกมาอย่างซึ้งใจ แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากรบกวนเขา ตอนนี้มารดาของภูเบศเพิ่งรู้สึกดีกับลูกสาวของเธอ หากทำตามที่เขาเสนอ ไม่แน่ว่าแม่อีกฝ่ายนั้นอาจแคลงใจว่าไม่ทันไรเธอกับลูกก็คิดจะเกาะลูกเขยกินก็ได้“อย่าลำบากขนาดเลยค่ะคุณเบส แม่ไม่อยากรบกวน ขอเราหาทางกันก่อนดีกว่า”รุจารินหันไปสบตากับชายหนุ่ม เธอเองก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดี และเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“งั้นจ๋าขอเวลาหาที่อยู่ใหม่ดูสักวันสองวันก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที”“งั้นก็ตามใจคุณ แต่ระยะนี้พวกคุณคงต้องระวังตัวให้มากๆ หน่อยแล้วกัน หรือให้ผมมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย” รุจารินฟังแล้วทำตาโต
กลรติรส อย่ามาทำร้ายแม่ของจ๋านะ
“ไม่เอาน่า ก็แค่สิบล้านเอง เธออย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ลูกเขยเราน่ะรวยจะตาย เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกจริงไหม” ชายมากวัยพูดคล่อง“เธออย่ามาใจแคบคิดจะฮุบสินสอดลูกคนเดียวสิดาริน พี่กำลังเดือดร้อน แบ่งกันใช้นิดใช้หน่อยอย่าขี้เหนียวเลยนะ ยังไงยัยจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน เขาให้สินสอดเท่าไหร่ล่ะ”“คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” นางดารินเค้นเสียงเอ่ยอย่างโมโห รุจารินที่รู้สึกไม่ต่างกันต้องรีบเข้ามาประคองมารดาไว้อย่างเป็นห่วง“ว่าไงพ่อลูกเขย เงินนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”“นี่!” รุจารินฟังแล้วหน้าม้าน ไม่คิดว่าบิดาจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้“ไม่หรอกครับ”“พี่เบสคะ” รุจารินเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาดุๆ ของเขาก็นิ่งไป เขาคงจะสมเพชเธอหรือไม่ก็โกรธที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้“เห็นไหมดาริน ลูกเขยเราว่าง่ายจะตายไป งั้นก็โอนสินสอดเข้าบัญชีพ่อตอนนี้เลยก็ได้ใช่ไหมลูก” นายปิยะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้“คงไม่ได้ครับ เพราะสินสอดนั่นผมเคยบอกแล้วว่าจะให้กับคนที่คู่ควรจะได้รับเท่านั้น และคนคนนั้นก็คือคุณแม่ของจ๋าที่เลี้ยงดูเธอมา แต่สำหรับคุณท
