เข้าสู่ระบบแชร์
นี่มันคือนรกขุมไหนกัน!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-25 17:38:57
บทที่เกี่ยวข้อง
กลรติรส เด็กดื้อๆ แบบนี้ต้องถูกตีนะรู้ไหม
“กรี๊ดดดด”รุจารินเบิกตาโพลง เหงื่อกาฬแตกพลั่กๆ เธอพยายามกรีดร้อง แต่ทว่าเสียงที่ออกมานั้นเบาหวิวราวกับสายลมพัดผ่านใบไม้แห้ง ความกลัวสุดชีวิตทำให้เธอพยายามรวบรวมกำลังทั้งหมดกระเสือกกระสนลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ครั้งแรกไม่สำเร็จ เธอล้มแปะลงบนเตียงที่เดิมอย่างน่าอนาถ หากภาพสุดหลอนตรงหน้าทำให้เธอต้องพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดแล้วทันใดนั้นเองประตูห้องก็เปิดผลัวะออกมาอีกครั้ง เป็นเวลาเดียวกับที่ร่างอรชรล้มกลิ้งลงมาจากเตียงมากองแทบเท้าใครคนหนึ่งอย่างสิ้นท่า“จุ๊ๆ จะไปไหนจ๊ะคนสวย” รุจารินขนลุกเกรียวเมื่อได้ยินเสียงกระเส่าเอ่ย“กะ...แกเป็นใคร”“ไม่เอาน่า แก เกออะไรกัน พูดเพราะๆ หน่อยสิจ๊ะ เสี่ยจะได้เอ็นดูหนูเยอะๆ ไง”ไม่ว่าเปล่าคนพูดยังโน้มกาย พร้อมใช้ปลายนิ้วหยาบกร้านไล้ที่ข้างแก้มของเธอ แล้วบังคับเชยคางมนขึ้นมา ตอนนั้นเองที่หญิงสาวได้เห็นใบหน้าอสุรกายในคราบมนุษย์ได้ชัดเจน“สวยจริงๆ” พร้อมคำพูดสายตาชั่วร้ายคู่นั้นก็จ้องมองพินิจใบหน้าสวยไล่ลงมาหยุดที่ทรวงอกที่สะท้อนขึ้นลงอย่างจาบจ้วงรุจารินรู้สึกกลัวสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ เธอโตพอจะรู้สถานการณ์ตรงหน้าดีว่าสิ่งที่จะเกิดต่อจากนี้จะเปลี่ยนชีวิตตัวเองไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25กลรติรส จะยอมดีๆ หรืออยากเจ็บตัวก่อนดี
หนีไป! คำสุดท้ายที่หลุดจากปากเหยื่อร่วมชะตากรรมเดียวกัน แต่ก็นั่นแหละ เธอจะหนีอย่างไรในสภาพลูกไก่ในกำมือเช่นนี้ ฟั่บ! ฟั่บ!“โอ๊ย!”ร่างบางสะดุ้งเฮือก นิ่วหน้า รู้สึกชาวูบที่สะโพกกลมกลึงของตน กระโปรงชุดทำงานที่สวมมีรอยขาดเป็นริ้ว อาศัยทีเผลอเพียงนิดเดียว เจ้าเสี่ยชั่วนั่นก็หันไปคว้าแส้ที่ผนังมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และคงไม่ต้องสงสัยว่ามันเอามาทำไมถ้าไม่ใช่เอามาทำร้ายเหยื่ออย่างเธอนี่ไง“ว่าไง...จะยอมดีๆ หรืออยากเจ็บตัวก่อนดีเอ่ย” ว่าแล้วก็เงื้อแส้หนังสีดำขลับขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำให้หญิงสาวหัวใจแทบหยุดเต้นหากเธอขัดขืน คงมีสภาพไม่ต่างจากเด็กสาวที่นอนไร้วิญญาณตรงนั้น เธอยังไม่อยากตาย ไม่อยากตายในสภาพน่าสมเพชแบบนั้น แม่ของเธอรู้เข้าคงหัวใจสลายตายตามแน่นอน แล้วเธอควรทำยังไงดีเล่า จะเอาตัวรอดจากนรกขุมนี้ได้ยังไง...“มามะ คนดีชิมรสแส้หน่อยจะได้หายพยศ...” ดวงตาคู่งามไหวระริกมองแส้หนังที่เงื้อสูงด้วยความหวาดกลัว“ยะ...ยอม หนูยอมแล้ว” เหยื่อสาวรีบยกมือไหว้ปลกๆ รีบเอ่ยโพล่งออกไปตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอด เพื่อหยุดมือของอีกฝ่ายไว้ก่อนที่มันจะสร้างความเจ็บปวดให้อีกครั้ง“หืม? ว่าอะไรนะ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส เด็กเสี่ยหนีไปแล้ว
ร่างแบบบางกระเสือกกระสนหนีทั้งที่ไม่รู้ว่าจะหนีไปไหน เธอวิ่งไปตามทางเดินที่มีแสงไฟสลัว ราวกับฉากในนิยายสยองขวัญช่างบีบหัวใจเธอเหลือเกิน แต่พอคิดถึงสภาพของเด็กสาวคนนั้นทำให้หญิงสาวต้องกัดฟันวิ่งหนีอย่างทุลักทุเล แม้ต้องล้มลุกคลุกคลานอยู่หลายหน โกรธจนน้ำตาไหลออกมา เมื่อคิดถึงคนที่ทำให้เธอต้องมาอยู่ในสภาพนี้พ่อของเธอทำได้ยังไงกัน ไม่คิดบ้างหรือว่าเธอเป็นลูก ถึงไม่ได้เลี้ยงดูมาตั้งหลายปี แต่ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ทำไม...คำถามนั้นไร้คำตอบ แผลที่เข่าปวดตุ๊บๆ ยามที่ต้องออกแรงก้าวไปข้างหน้าอย่างมีความหวังเอาวะ ดีกว่าตายอย่างอนาถ นาทีนี้ต่อให้ต้องคลานหนีเธอก็ต้องทำแล้ว หูแว่วได้ยินเสียงฝีเท้าไล่หลังมาก็ทำให้ใจหายวาบ รีบเหลียวซ้ายแลขวาหาที่ซ่อนตัว รอจนเห็นลูกสมุนไอ้เสี่ยหื่นนั้นหลงวิ่งไปอีกทาง อาศัยจังหวะที่ไม่มีใครทันสังเกตเร้นกายหลบออกไปจากที่แห่งนั้นทันที แล้วหูเธอก็แว่วได้ยินเสียงเอะอะตามหลังมา“เฮ้ย! นังนั่นหายไปไหนแล้ววะ ไวชิบหาย...เด็กเสี่ยหนีไปแล้ว!”เคร้ง! ใครสักคนเอากระป๋องหรืออะไรสักอย่างวางเกะกะที่พื้นทำให้หญิงสาวเผลอสะดุด ดีที่ไม่ล้ม แต่ไม่ดีที่เสียงมันดังก้องไปทั้งทางเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส อยากมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้าเนี่ยนะ
ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ หากนี่คือมารยาหญิงเขาต้องยอมรับว่ามันเนียนมากทีเดียว ยอมรับว่าใจเขาอ่อนยวบไปหน่อยๆ เพราะหยดน้ำอุ่นๆ ที่รินรดอก แน่ล่ะ ผู้ชายที่ไหนจะใจแข็งได้ หากมีร่างนุ่มนิ่ม และทรวงอกอวบหยุ่นที่กะด้วยสัมผัสไม่น่าจะไซซ์มินิบดเบียดเข้าหาเขาราวกับจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวเช่นนี้“คุณอยากให้ผมพาไปไหนล่ะ”“ที่ไหนก็ได้ค่ะ พาฉันออกไปจากที่นี่ที ไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”ฮั่นแน่...เปิดทางให้ซะด้วยแม่คุณ“ที่ไหนก็ได้งั้นเหรอ” พลเมืองดีก้มลงกระซิบถามข้างหู“ค่ะ ไปจากที่นี่ พาฉันออกไปจากที่นี่...” หญิงสาวเอ่ยซ้ำๆ เหมือนคนขวัญเสียกรรมของเวร...เจ้าของกำแพงอกอุ่นถอนใจอีกรอบ ธุระของเขาก็ยังไม่เสร็จเสียด้วยสิ ขืนกลับไปมือเปล่า เขาจะโดนพ่อไล่เตะไหมละนี่ เอาไงดีวะ หากจะปล่อยเจ้าของร่างอรชรนี้ไว้ ก็ดูจะแล้งน้ำใจ ไหนๆ คนเดือดร้อนมาต้องการให้เขาช่วยนี่นา ส่วนเรื่องที่โดนสั่งมาเขาค่อยจัดการทีหลังก็ได้เอาก็เอาวะ!“ก็ได้ งั้นไปเถอะ” ชายหนุ่มโอบร่างนุ่มนิ่มที่เอาแต่สโลว์ซบอกเขาไม่ยอมปล่อยเดินออกไปจากไนต์คลับไปทั้งสภาพปาท่องโก๋คู่แฝดแบบนั้น“เดี๋ยวครับ!” เสียงการ์ดหน้าประตูเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหนุ่มสาวในสภาพกอดก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส ไปโดนตัวไหนมาล่ะเนี่ยแม่คุณ ถึงได้ของขึ้นแบบนี้
แต่เดี๋ยวก่อน! เธอจะมาแก้ผ้าตรงนี้ไม่ได้“นี่คุณจะทำอะไรเนี่ย”“ฉันร้อนค่ะ ร้อนมากๆ หิวน้ำด้วย หิวมาก” ไม่พูดเปล่า แม่ตัวดียังแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากโดยไม่รู้ตัว หากน่าแปลกที่กิริยาของเธอทำให้ลมหายใจของเขาสะดุด แต่ก็อดตงิดๆ ในใจไม่ได้ทั้งที่อากาศไม่ได้ร้อนอะไรเลย เมื่อเย็นฝนก็เพิ่งตกกระหน่ำออกจะเย็นๆ ด้วยซ้ำ แต่แม่นี่กลับบ่นร้อน ไม่บ่นเปล่ายังพยายามยืนยันคำพูดด้วยการแก้ผ้าแก้ผ่อนตัวเองเสียด้วยจะบ้าตาย นี่เธอกะยั่วตัณหาเขาใช่ไหมเนี่ย!“คุณจะมาแก้ผ้าตรงนี้ไม่ได้นะ” ชายหนุ่มเตือนด้วยน้ำเสียงกร้าว มือใหญ่รีบตะปบมือเรียวที่กำลังจะทึ้งชายเสื้อตัวเองออกจากกระโปรงทรงสอบสีดำเรียบร้อยราวกับสาวออฟฟิศจอมระเบียบนั่นจนรุ่ยร่ายสาวออฟฟิศ? หึ...ดูท่าเธอต้องเป็นสาวออฟฟิศที่ร้อนแรงไม่เบา แถมยังซ่อนรูปมากๆ เสียด้วย ใช่แต่เขาที่สังเกตเห็น ดูเหมือนคนที่เดินผ่านหรือยืนอยู่แถวนั้นก็แอบกลืนน้ำลายฝืดคอโดยเฉพาะหนุ่มๆ และไม่หนุ่ม พากันเหลียวมองตามคนในอ้อมแขนเขาตาแทบถลนทีเดียว“ไปเหอะ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงห้วนๆ รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาตงิดๆ “ผมรู้แล้วว่าควรจะพาคุณไปที่ไหนดี”“เราจะไปไหนคะ” คนที่ไม่รู้ตัวว่ากำลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส ฉันต้องการคุณเดี๋ยวนี้
“คุณพูดเองนะคนสวย” เขาจ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้นอีกครั้งเพื่อค้นหาแววการขัดขืนไม่เต็มใจ หรือเล่ห์เหลี่ยมสิบแปดมงกุฎไม่ชอบมาพากล แต่มันไม่มีเลยซักอย่างที่ว่ามา คนตรงหน้าดูซื่อใสไร้เดียงสา แต่ก็เร่าร้อนในทีนี่เขาควรทำไงกับเธอดีเนี่ย“ฉันต้องการคุณเดี๋ยวนี้ ช่วยด้วยนะคะ ได้โปรด...” ดวงตาคู่นั้นเว้าวอนราวกับกำลังทุกข์ทรมานแสนสาหัส ใบหน้าของหนุ่มสาวทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ พอตาสบตากัน กระแสไฟก็จุดติดสปาร์กทันใด“อุ้บ!”เรียวปากอุ่นร้อนทาบประกบลงบนกลีบปากอิ่มที่เผยอขึ้นรับราวกับรู้ใจ ชายหนุ่มรับรู้ถึงอาการสะดุ้งของแม่สาวจอมแสบในอ้อมแขนราวกับเพิ่งเคยถูกจูบเป็นครั้งแรก ทั้งที่เป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อนด้วยซ้ำหากเจ้าตัวกลับมีอาการเงอะงะยามที่เขาแทรกปลายลิ้นเข้าไปทักทายและไล้ชิมความหวานในโพรงปากแสนสวยของสาวแสนซนรักสนุกตรงหน้า และเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ขัดขืนหรือต่อต้าน แถมยังให้ความร่วมมือส่งปลายลิ้นเข้ามาพัวพันตอบยิ่งทำให้เขาฮึกเหิมตามประสาหนุ่มที่ไม่ใช่ไก่อ่อนสอนขัน แค่จูบยังหวานยังซ่านไปถึงทรวงขนาดนี้ เขาแทบไม่อยากรอที่จะลิ้มลองรสสวาทกับแม่สาวตรงหน้านี่เสียแล้วสิ แต่ก็นะ ขืนจัดหนักตรงนี้มีหวังเขาได้เข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส ขอผมมองคุณให้เต็มตาได้ไหม
พอประตูลิฟท์ปิดลง เขาก็ปล่อยร่างบางลงก่อนที่จะรวบเธอเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อนทันที“อุ้บ!”หญิงสาวไม่ทันได้ร้องอุทธรณ์ เธอก็ถูกจู่โจมด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับเข้าหา ปลายลิ้นนุ่มฉ่ำถูกส่งเข้ามาสานต่อบทเรียนรักที่ค้างไว้ทีแรก หญิงสาวทำได้เพียงครางในลำคอเมื่อถูกเขาร่ายมนต์สะกดทันทีที่ลิฟท์ตัวนั้นจอดยังชั้นที่ต้องการ เขาก็ดันร่างเธอให้ก้าวตามออกมาทั้งที่ปากยังคงประกบแน่น เสื้อสูทตัวใหญ่ถูกจับเหวี่ยงออกไปโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่ร่างอรชรจะถูกเปิดเผยต่อสายตาของเจ้าของห้องอีกครั้ง และคราวนี้เขาก็ได้เห็นความงดงามของเธอเต็มสองตา“เดี๋ยวค่ะ!” หญิงสาวรีบตะปบมือร้อนๆ ที่ทำท่าจะปลดตะขอปราการชิ้นบนของเธอออก สติอันน้อยนิดส่งสัญญาณเตือนภัยว่าหากเธอยอมให้เขาเริ่มตอนนี้ เธอจะไม่อาจหยุดมันได้อีก และเธอจะไม่อาจเรียกคืนสิ่งที่เขาจะช่วงชิงไปกลับมาได้อีกตลอดกาล“คิดจะเปลี่ยนใจเหรอ” เขาถามด้วยเสียงพร่ากระเส่าจากอารมณ์ที่คุกรุ่นจากการถูกปลุกเร้ามาตลอดทาง“ฉะ...ฉัน...” ดวงตาหวานฉ่ำคลอด้วยละอองน้ำใสๆ มีแววลังเล เพราะตอนนี้ร่างกายเธอต้องการการเติมเต็มจากคนตรงหน้าจนแทบจะรอไม่ได้ แต่อีกเศษเสี้ยวสติก็นึกกลัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส ของเล่นชิ้นใหม่ทำให้เขาสนุกไปด้วย
ยางอายเธอคงหล่นหายไปแล้ว เพียงคำหวานที่ออกจากปากผู้ชายแปลกหน้าที่บังเอิญพบครั้งแรก ก็ทำให้เธออยากอวดตัวตนต่อเขา เรียวขาขาวขยับแยกออกจากกันต่อหน้าบุรุษผู้มีนัยน์ตาที่ทั้งคมเข้มทั้งหวานล้ำชวนให้ใจสั่นในคราวเดียวกัน“อ๊ะ อุ้ย...” เสียงหวานครางทันที เมื่ออีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมาใกล้ใจกลางความสาวของตน หากแต่ไม่อาจห้ามปรามเจ้าผึ้งยักษ์ที่กระหายน้ำหวานจากเกสรดอกไม้งามได้เธอบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรยามที่อีกฝ่ายจุ่มจ้วงปลายลิ้นเข้าหา ทั้งชอบและละอายใจแต่นาทีนี้เธอไม่อาจห้ามตัวเองได้“แรงกว่านี้หน่อยได้ไหม ฉัน...ฉันจะไม่ไหวแล้ว...” ชายหนุ่มกดยิ้มนิดๆ เมื่อได้ยินเสียงหวานวิงวอนอย่างเร่าร้อน อันที่จริงเขาไม่ชอบใช้ปากทำแบบนี้ให้ใครโดยเฉพาะคู่นอนแปลกหน้า หากทว่าคนตรงหน้าน่ารักน่าใคร่จนเขาอดใจไม่อยู่อยากชิมเธอทุกส่วน“อา...”หญิงสาวครวญครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อกายบอบบางขับน้ำผึ้งหวานจนหยาดเยิ้มและถูกเขาเชยชมด้วยปากและปลายลิ้นที่ฉกเข้าหาแรงๆ ถึงอกถึงใจ เธอต้องการมัน ต้องการให้เขาทำอะไรบางอย่างกับร่างกายตนเองมากกว่านี้ ลึกล้ำกว่านี้ แม้มันจะน่าอายแต่เธอก็ต้องการให้เขาทำมันให้สุดทางดวงตาคมเข้มทอประกาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
กลรติรส วันที่มีกันและกันตลอดไป... (ตอนจบ)
“จะเป็นไรไปคะ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แต่จ๋าอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับครอบครัวของเราไว้มากๆ นี่คะ อีกอย่างตอนนี้จ๋าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้วย นั่งเครื่องบินคงลำบาก”ประโยคนั้นทำให้คนฟังแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ“แต่น่าแปลกนะคะ ถึงเดี๋ยวนี้จ๋าไม่เห็นมีอาการแพ้ท้องเลย พี่เบสไม่เห็นว่ามันแปลกเหรอคะ”“อะ อ๋อ จ๋าคงแข็งแรงไงคะ พี่ว่าลูกเราคงไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยแพ้ท้องละมั้ง”“จริงเหรอคะ” จู่ๆ สายตาหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจนภูเบศแอบเสียววูบ “พี่เบสว่าอย่างนั้นเหรอคะ”“จ๋ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนี้ พี่ชักจะกลัวแล้วนะที่รัก”“จ๋าจะให้โอกาสพี่เบสอีกที มีอะไรที่พี่ยังบอกจ๋าไม่หมดหรือเปล่าคะ ถ้าบอกตอนนี้จ๋ารับปากว่าจะไม่โกรธ แต่ถ้าไม่บอกแล้วจ๋ามารู้ทีหลังอันนี้ไม่รับประกันสวัสดิภาพนะคะ”ภูเบศนิ่วหน้ามองว่าที่เจ้าสาวอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะสุดลมหายใจเข้าลึกๆ“สัญญามาก่อนว่าถ้าพี่บอกอะไรไป งานแต่งของเราจะไม่ล้มเลิกและจ๋าจะไม่หนีพี่ไปไหน”รุจารินมองสบตาชายหนุ่ม ก่อนพยักหน้ารับ“ค่ะ จ๋าสัญญา”คนฟังมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเผยความจริงออกมา“ที่จริงจ๋าไม่ได้ท้อง...” แทนที่หญิงสาวจะตกใจแต่เป็นภู
กลรติรส กรรมใดใครก่อ เขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นไม่ช้าก็เร็ว
ข่าวด่วน! ตำรวจบุกทลายบ่อนการพนันและซ่องเถื่อนใจกลางกรุงครั้งใหญ่ พบเหยื่อถูกทารุณทางเพศอย่างน่าอนาถ มากกว่าครึ่งเป็นเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีที่ถูกกักขังและบังคับให้ค้าประเวณีอย่างป่าเถื่อน มีบางรายถูกพบเป็นศพหลังโดนทารุณกรรมจนเสียชีวิตคาซ่อง ส่วนเจ้าของบ่อนถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรมพร้อมลูกสมุนหลังพบกำลังจะหลบหนี!ข่าวใหญ่และรูปที่ลงว่อนในสื่อโซเชียลรวมถึงในโทรทัศน์ทุกช่องตลอดทั้งวันสร้างความสะเทือนขวัญรุจารินปิดปากอย่างตกตะลึง เมื่อมองเห็นภาพเด็กสาวที่ถูกพบเป็นศพในข่าวอย่างจำได้ แม้จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าเด็กคนนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่บิดาบอกว่าถูกจับตัวไปนั่นเอง เด็กสาววัยใสที่ควรใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุข ต้องมารับกรรมจากการกระทำของบุพการีจนพบจุดจบที่น่าอนาถตัวเธอเองหากไม่ได้ภูเบศช่วยไว้วันนั้นก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหยื่อเคราะห์ร้ายไปแล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานพักใหญ่ แต่เธอก็ยังฝันร้ายถึงคืนนั้น ภาพเด็กสาวที่ถูกทารุณจนตายไปต่อหน้าต่อตายังคงหลอนเธออยู่ เพียงคิดถึงใจก็สั่นรัวหญิงสาวมองผ่านรูปในข่าวก่อนจะไปสะดุดตากับรูปของบ่อจระเข้ที่เสี่ยอำพลผู้เป็นเจ้าของเลี้ยง
กลรติรส ใครก็ตามที่คิดร้ายต่อผู้หญิงที่เขารัก พวกมันต้องชดใช้!!
“คุณรับปากผมได้ไหม ชะ...ช่วยลูกจ๋าด้วย อย่าให้ลูกผมเป็นอะไร”“คุณอย่าเพิ่งพูดดีกว่า เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”“ไม่! ผมไม่มีเวลาแล้ว แฮ่กๆ” คนเจ็บหอบหายใจ รู้ชะตากรรมตัวเองดี“พี่ยะ!”จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากกลุ่มไทยมุง นางดารินที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกตะโกนลั่นอย่างตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นอดีตสามีนอนจมกองเลือด แล้วพอหันไปเห็นร่างลูกสาวในอ้อมแขนของภูเบศ นางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“ลูกจ๋า! ลูกแม่เป็นอะไรไป”“แม่คะ...”“คุณจ๋าไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอปลอดภัยดี แต่ว่า...” ภูเบศปรายตามองไปที่บิดาของรุจาริน “พ่อของคุณจ๋าเอาตัวเองบังกระสุนให้ เขาเลยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสครับ”นางดารินฟังแล้วแทบล้มพับทั้งยืน นางทรุดกายลงแล้วประคองศีรษะอดีตสามีมาวางไว้ที่ตักตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา“ดา...ริน พะ...พี่ขอโทษ”“พี่ยะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้” นางเอ่ยถาม น้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพอดีตสามีที่นอนหายใจรวยริน“พี่ผิดเอง ผิดที่ทำร้ายเธอกับลูกจ๋า พี่สมควรตายแล้ว”“ไม่นะพี่ ฉันไม่ได้อยากให้พี่ตายแบบนี้ แข็งใจไว้นะพี่” คำนั้นจากปากคนที่เคยรักกันทำให้คนเจ็บน้ำตาไหลออกมา นายปิยะมองใบหน้าของอดีตภรรยาที่เขาเคยทำ
กลรติรส กรรมตามสนอง
‘พ่อคะ จ๋ารักพ่อที่สุดในโลกเลย’“เดี๋ยว!”“อะไรของมึงอีกวะ เดี๋ยวกูไปช้า เสี่ยก็ได้ฆ่ากูพอดี”“เสี่ยจะไม่เอาลูกสาวฉันถึงตายใช่ไหม”“ใครจะไปรู้วะ ทางที่ดีมึงปล่อยมือนังนี่เสียทีก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้าแล้วจะพาพวกกูซวยกันหมด”“ฉันไปด้วย” จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ดลใจให้นายปิยะเอ่ยออกมา“มึงจะไปทำไมให้เกะกะ กลับไปรอลูกเมียมึงที่บ้านดีกว่า ถอยไป เสียเวลากูชิบหาย”“ไม่ๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันขอคุยกับเสี่ยก่อน”“ไอ้เวรนี่วอนตายเสียแล้ว ปล่อยกู!”นายปิยะรีบยื้อตัวลูกสาวไว้แน่น“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”“ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักที่ตายเสียแล้ว ปล่อยกู”แล้วความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างยื้อยุดร่างของหญิงสาวที่เกือบจะสิ้นไร้สติอย่างไม่มีใครยอมกัน โดยทั้งสองฝ่ายไม่ทันเห็นรถคันหนึ่งที่ขับปราดเข้ามาจอดภูเบศที่ย้อนกลับมาเพื่อเอาโทรศัพท์มือถือที่หญิงสาวลืมไว้ในรถมาคืน ต้องหรี่ตามองภาพความชุลมุนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่แล้วเขาต้องใจหายวาบ ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นตาอยู่กลางวงนั้น“จ๋า!”ไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งรถพุ่งเข้าไปที่กลางจุดเกิดเหตุทันที“เฮ้ย!” ได้ผล กลุ่มคนที่กำลังยื้อแย่งหญิงสาวว
กลรติรส หัวใจคนเป็นพ่อ
“ที่พูดแบบนี้ พี่เบสไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหมคะ” คนมีชนักติดหลังแอบเสียวสันหลังวาบ“พี่ก็แค่พูดรวมๆ น่ะ เผื่อๆ ไว้ก่อนไง”“อันนี้ก็ต้องดูตามความผิดก่อนค่ะ แต่...” รุจารินพลิกฝ่ามือกุมมือใหญ่ไว้ “ถ้าพี่เบสไม่ปล่อยมือจ๋าก่อน จ๋าก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกันค่ะ”สองหนุ่มสาวประสานสายตากันด้วยความเข้าใจหลังจากทานอาหารเสร็จ ภูเบศก็ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงที่พัก“ขอบคุณที่มาส่งจ๋านะคะ กลับบ้านดีๆ นะคะพี่เบส”“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป จ๋าลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ” หญิงสาวงุนงง แต่ก็มาถึงบางอ้อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้“Good Night Kiss”ใบหน้าใสแดงเรื่อ ก่อนหันไปมองรอบข้างเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับไปใกล้และประทับริมฝีปากที่ข้างแก้มเขาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกับทำเสียงในลำคอแบบขัดใจ“ฝันดีนะคะพี่เบส”“จะรีบไปไหน มานี่เลย”“อุ้ย!” เสียงร้องอุทานถูกปิดทับด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับลงมา จูบที่แสนคุ้นเคยทำให้รุจารินราวกับต้องมนต์สะกดของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในรอยจูบที่แสนโหยหานั้น จนเขาพอใจจึงถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง“ชักไม่อยากปล่อยให้จ๋ากลับบ้านแล้วสิ พี่
กลรติรส พี่อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆ จัง
“ขอบใจมากนะดาด้า พี่ขอให้เธอได้พบคนที่ดีที่รักเธอและเธอก็รักเขาในเร็ววันนี้นะ”“คงอีกนานค่ะ เพราะดาด้าคงเข็ดจากพี่เบสไปอีกพักใหญ่เลย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะ พี่เบสน่ะเจ้าชู้มาก...” รุจารินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มขันของสลิลดา“ฉันล้อเล่นน่ะ! ที่มานี่นอกจากจะมาแสดงความยินดี ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่ผ่านมาด้วย ขอโทษนะ”ใจจริงก็อยากจะโกรธกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไป แต่เมื่อมองสบตาของสลิลดาที่วันนี้เปลี่ยนไปมาก ก็ทำให้ความโกรธที่มีก็พลันเลือนหาย“ช่างมันเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราลืมๆ มันไปดีกว่านะคะ” หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างจริงใจ “จ๋าก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”สองสาวส่งยิ้มให้แก่กัน“งั้นดาด้าไม่กวนดีกว่า ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ลาก่อน”สลิลดาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง หัวใจรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ต่อไปนี้เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีอะไรติดค้างอีกต่อไปรุจารินหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ“พี่เบสไปทำอีท่าไหนคะ คุณสลิลดาถึงยอมตัดใจแล้วกลายเป็นแบบนี้”“เปล่านี่ พี่ก็แค่บอกเขาว่าพี่รักจ๋า และจะแต่งงานกับใครไม่ได้นอกจากแม่ของลูกพี่ แค่นี้เอง”วาบ! แก้มสาวร้อนผ่าวกับคำพู
กลรติรส ยอมรับความจริง
“เอ๊ะ นั่นมันอดีตคู่หมั้นเก่าแกไม่ใช่เหรอดาด้า” สลิลดาเม้มปากแน่น มองคนทั้งสองที่เดินควงแขนกันอย่างหวานชื่นเข้ามาอย่างปวดใจ“ได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันแล้วนี่” คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าคนฟังที่เปลี่ยนไป “อ้าว แล้วนั่นแกอิ่มแล้วเหรอ”“อืม ฉันอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ”“นี่ ถามจริงเถอะ แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่แกมาก่อนยัยนั่นแท้ๆ”ไม่รู้สึกเหรอ หึ เธอยิ่งกว่ารู้สึกอีก ทั้งผิดหวังเสียใจ แค้นเคือง หรือแม้แต่รู้สึกเกลียดชังหญิงสาวอีกคนจนตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ อย่างขับรถพุ่งชนฝ่ายนั้น หรือแม้แต่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภูเบศ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเจ็บปวดใจของครอบครัว พ่อกับแม่ของเธอและคนรอบข้าง แม่เธอต้องร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของเธอ ส่วนพ่อนั้นก็รู้สึกไม่ต่างกัน จริงอยู่ที่เธอสามารถทำให้ภูเบศกลับมาดูแลเธอยามป่วยได้ แต่ทว่า...เขาก็มาแต่ตัวตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มาเพราะรักใคร่พิศวาสอะไร นานวันเข้าเธอก็จำใจต้องยอมรับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าสำหรับภูเบศแล้ว เธอไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์นี้ให้ไปถึงฝั่งฝันได้ เพราะหัวใจเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอครอบครองแล้ว
กลรติรส ห่วงใย
“พี่ว่าจ๋ากับแม่ต้องย้ายที่อยู่แล้วล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยพี่เป็นห่วง” ภูเบศเอ่ยขึ้น เขารู้สึกระแวงคำพูดของบิดาของรุจารินที่เพิ่งปึงปังออกไปอย่างไรก็บอกไม่ถูก“จ๋าเห็นด้วยค่ะ แต่นี่เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นานเอง จะหาที่อยู่ใหม่ก็คงต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็สองสามวัน”“งั้นก็ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ก่อนดีไหมที่นั่นปลอดภัยกว่า มีรปภ.ด้วย พาคุณแม่ไปด้วย จนกว่าจะได้ที่อยู่ใหม่ค่อยว่ากัน”นางดารินมองความห่วงใยที่ว่าที่ลูกเขยแสดงออกมาอย่างซึ้งใจ แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากรบกวนเขา ตอนนี้มารดาของภูเบศเพิ่งรู้สึกดีกับลูกสาวของเธอ หากทำตามที่เขาเสนอ ไม่แน่ว่าแม่อีกฝ่ายนั้นอาจแคลงใจว่าไม่ทันไรเธอกับลูกก็คิดจะเกาะลูกเขยกินก็ได้“อย่าลำบากขนาดเลยค่ะคุณเบส แม่ไม่อยากรบกวน ขอเราหาทางกันก่อนดีกว่า”รุจารินหันไปสบตากับชายหนุ่ม เธอเองก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดี และเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“งั้นจ๋าขอเวลาหาที่อยู่ใหม่ดูสักวันสองวันก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที”“งั้นก็ตามใจคุณ แต่ระยะนี้พวกคุณคงต้องระวังตัวให้มากๆ หน่อยแล้วกัน หรือให้ผมมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย” รุจารินฟังแล้วทำตาโต
กลรติรส อย่ามาทำร้ายแม่ของจ๋านะ
“ไม่เอาน่า ก็แค่สิบล้านเอง เธออย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ลูกเขยเราน่ะรวยจะตาย เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกจริงไหม” ชายมากวัยพูดคล่อง“เธออย่ามาใจแคบคิดจะฮุบสินสอดลูกคนเดียวสิดาริน พี่กำลังเดือดร้อน แบ่งกันใช้นิดใช้หน่อยอย่าขี้เหนียวเลยนะ ยังไงยัยจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน เขาให้สินสอดเท่าไหร่ล่ะ”“คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” นางดารินเค้นเสียงเอ่ยอย่างโมโห รุจารินที่รู้สึกไม่ต่างกันต้องรีบเข้ามาประคองมารดาไว้อย่างเป็นห่วง“ว่าไงพ่อลูกเขย เงินนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”“นี่!” รุจารินฟังแล้วหน้าม้าน ไม่คิดว่าบิดาจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้“ไม่หรอกครับ”“พี่เบสคะ” รุจารินเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาดุๆ ของเขาก็นิ่งไป เขาคงจะสมเพชเธอหรือไม่ก็โกรธที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้“เห็นไหมดาริน ลูกเขยเราว่าง่ายจะตายไป งั้นก็โอนสินสอดเข้าบัญชีพ่อตอนนี้เลยก็ได้ใช่ไหมลูก” นายปิยะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้“คงไม่ได้ครับ เพราะสินสอดนั่นผมเคยบอกแล้วว่าจะให้กับคนที่คู่ควรจะได้รับเท่านั้น และคนคนนั้นก็คือคุณแม่ของจ๋าที่เลี้ยงดูเธอมา แต่สำหรับคุณท
