เข้าสู่ระบบแชร์
ฉันต้องการคุณเดี๋ยวนี้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-26 14:11:55
บทที่เกี่ยวข้อง
กลรติรส ขอผมมองคุณให้เต็มตาได้ไหม
พอประตูลิฟท์ปิดลง เขาก็ปล่อยร่างบางลงก่อนที่จะรวบเธอเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อนทันที“อุ้บ!”หญิงสาวไม่ทันได้ร้องอุทธรณ์ เธอก็ถูกจู่โจมด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับเข้าหา ปลายลิ้นนุ่มฉ่ำถูกส่งเข้ามาสานต่อบทเรียนรักที่ค้างไว้ทีแรก หญิงสาวทำได้เพียงครางในลำคอเมื่อถูกเขาร่ายมนต์สะกดทันทีที่ลิฟท์ตัวนั้นจอดยังชั้นที่ต้องการ เขาก็ดันร่างเธอให้ก้าวตามออกมาทั้งที่ปากยังคงประกบแน่น เสื้อสูทตัวใหญ่ถูกจับเหวี่ยงออกไปโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่ร่างอรชรจะถูกเปิดเผยต่อสายตาของเจ้าของห้องอีกครั้ง และคราวนี้เขาก็ได้เห็นความงดงามของเธอเต็มสองตา“เดี๋ยวค่ะ!” หญิงสาวรีบตะปบมือร้อนๆ ที่ทำท่าจะปลดตะขอปราการชิ้นบนของเธอออก สติอันน้อยนิดส่งสัญญาณเตือนภัยว่าหากเธอยอมให้เขาเริ่มตอนนี้ เธอจะไม่อาจหยุดมันได้อีก และเธอจะไม่อาจเรียกคืนสิ่งที่เขาจะช่วงชิงไปกลับมาได้อีกตลอดกาล“คิดจะเปลี่ยนใจเหรอ” เขาถามด้วยเสียงพร่ากระเส่าจากอารมณ์ที่คุกรุ่นจากการถูกปลุกเร้ามาตลอดทาง“ฉะ...ฉัน...” ดวงตาหวานฉ่ำคลอด้วยละอองน้ำใสๆ มีแววลังเล เพราะตอนนี้ร่างกายเธอต้องการการเติมเต็มจากคนตรงหน้าจนแทบจะรอไม่ได้ แต่อีกเศษเสี้ยวสติก็นึกกลัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส ของเล่นชิ้นใหม่ทำให้เขาสนุกไปด้วย
ยางอายเธอคงหล่นหายไปแล้ว เพียงคำหวานที่ออกจากปากผู้ชายแปลกหน้าที่บังเอิญพบครั้งแรก ก็ทำให้เธออยากอวดตัวตนต่อเขา เรียวขาขาวขยับแยกออกจากกันต่อหน้าบุรุษผู้มีนัยน์ตาที่ทั้งคมเข้มทั้งหวานล้ำชวนให้ใจสั่นในคราวเดียวกัน“อ๊ะ อุ้ย...” เสียงหวานครางทันที เมื่ออีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมาใกล้ใจกลางความสาวของตน หากแต่ไม่อาจห้ามปรามเจ้าผึ้งยักษ์ที่กระหายน้ำหวานจากเกสรดอกไม้งามได้เธอบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรยามที่อีกฝ่ายจุ่มจ้วงปลายลิ้นเข้าหา ทั้งชอบและละอายใจแต่นาทีนี้เธอไม่อาจห้ามตัวเองได้“แรงกว่านี้หน่อยได้ไหม ฉัน...ฉันจะไม่ไหวแล้ว...” ชายหนุ่มกดยิ้มนิดๆ เมื่อได้ยินเสียงหวานวิงวอนอย่างเร่าร้อน อันที่จริงเขาไม่ชอบใช้ปากทำแบบนี้ให้ใครโดยเฉพาะคู่นอนแปลกหน้า หากทว่าคนตรงหน้าน่ารักน่าใคร่จนเขาอดใจไม่อยู่อยากชิมเธอทุกส่วน“อา...”หญิงสาวครวญครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อกายบอบบางขับน้ำผึ้งหวานจนหยาดเยิ้มและถูกเขาเชยชมด้วยปากและปลายลิ้นที่ฉกเข้าหาแรงๆ ถึงอกถึงใจ เธอต้องการมัน ต้องการให้เขาทำอะไรบางอย่างกับร่างกายตนเองมากกว่านี้ ลึกล้ำกว่านี้ แม้มันจะน่าอายแต่เธอก็ต้องการให้เขาทำมันให้สุดทางดวงตาคมเข้มทอประกาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส ขอบคุณที่ให้ผมเป็นคนแรกของคุณนะ
หญิงสาวรีบเบือนสายตาหนีทันทีที่ได้พบกับสิ่งที่ซุกซ่อน แต่คนใจร้ายของเธอก็ไม่ยอมให้เธอหนีพ้น เมื่อเขาเชยคางมนกลับมามองร่างกายส่วนที่แสนจะหวงแหนให้เต็มตาก่อนที่จะได้รู้ฤทธิ์เดชที่แท้จริงของมัน“จะไม่ทักทายสิ่งที่เป็นของคุณหน่อยเหรอ คนใจร้าย” ดูเหอะ เขาช่างย้อน เอาคำของเธอมายอกย้อนให้ได้อายแบบนี้ แล้วเธอควรทำอย่างไร ใบหน้าสวยเงยขึ้นมองสบตาเชิงถามเจ้าของว่าเธอควรทำยังไงกับเขาดี“ทำเหมือนที่ผมทำให้คุณเมื่อกี้จำได้ไหม ไม่เป็นไร ถ้าจำไม่ได้ ผมจะทำให้ดูอีกที”“อ๊ะ! อุ้ย ไม่ต้องค่ะๆ ฉันจำได้ๆ” หญิงสาวละล่ำละลักปากสั่น เมื่อคนพูดทำท่าจะรื้อฟื้นความจำให้ เธอรู้แล้วว่าควรทำอะไรด้วยสัญชาตญาณ แต่ใจมันยังกล้าๆ กลัวๆ ต่างหาก“ตามสบาย คืนนี้ผมยกมันให้คุณ จะทำยังไงก็ตามใจ” จู่ๆ คนใจร้ายก็บอกอย่างใจป้ำ ไม่ว่าเปล่ายังช่วยดึงมือเธอมาทักทายและสอนบทเรียนรักให้ลูกศิษย์สาวสวยแบบตัวต่อตัว หากเธอกำลังแสดงบทบาทสาวบริสุทธิ์ไร้ประสบการณ์ เขาก็พร้อมจะเล่นด้วย แต่การเล่นของเขาจะทำให้เธอต้องจดจำไปชั่วชีวิตเสียงคำรามลอดไรฟันราวกับเจ้าป่าที่กำลังถูกเจ้าหนูตัวน้อยแทะเล็มไปที่จุดยุทธศาสตร์สำคัญ ทำให้คนไม่เคยยิ่งฮึกเหิม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส รสชาติแห่งรักเป็นครั้งแรกในชีวิตสาว
ร่างอรชรกระตุกวูบเมื่อถูกจังหวะแห่งรักที่มีคนตัวโตช่วยหนุนส่งให้ไปถึงฝั่งฝันในที่สุด หญิงสาวกอดร่างแกร่งกำยำของบุรุษแปลกหน้าไว้แน่น ปล่อยน้ำตาแห่งความสุขรินอาบแก้มอย่างไม่อาย ยามที่เขาสอนให้เธอรู้จักรสชาติแห่งรักเป็นครั้งแรกในชีวิตสาวใบหน้างามเงยขึ้นรับจุมพิตรางวัลสุดหวามจากชายหนุ่มผู้ประคองเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอม เธออยากจะอยู่ในอ้อมกอดของเขาตลอดไป เสียงกระซิบคำหวานแว่วมาปลอบประโลม เธอคงเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกหากได้เป็นเจ้าของอ้อมกอดนี้ และเป็นผู้หญิงของคนตรงหน้าแต่เพียงผู้เดียวแต่จะเป็นไปได้ยังไง“ไงคนเก่ง เหนื่อยแล้วหรือ” เสียงนุ่มหูแต่เซ็กซี่กระซิบถาม พลางกดจูบที่ไหล่มนแรงๆ อย่างมันเขี้ยว ใช่แต่เธอที่ประทับใจ เขาเองก็รู้สึกดีที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกที่ได้ครอบครองเรือนกายอันหอมหวานนี้เช่นกัน และเขาจะไม่ยอมให้ค่ำคืนนี้ผ่านไปง่ายๆ เขายังมีบทเรียนรักที่อยากสอนให้เธออีกมากมาย และเขาจะทำให้ดีที่สุดเพื่อตอบแทนครั้งแรกของผู้หญิงตรงหน้าที่เขาได้พบอย่างบังเอิญคนนี้ให้คุ้มค่าที่สุดอย่างน้อยในวันข้างหน้าหากเธอได้พบกับผู้ชายที่รัก เธอจะได้ระลึกว่าครั้งหนึ่งเขาเป็นคนแรกที่มอบความสุขจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส คุณปล้ำผม จำไม่ได้เหรอ
หญิงสาวลืมตามองเพดานห้องสวยอย่างสับสน ความฝันแสนหวานผ่านไปแล้วพร้อมกับอารมณ์ใคร่ที่รุนแรงในร่างกายของเธอก็เช่นกัน สิ่งที่หลงเหลือคือความมึนเบลอ อ่อนเพลีย และปวดร้าวไปทั้งร่างกาย เธอนอนในอ้อมแขนแข็งแรงของผู้ชายที่พาเธอไปเยือนวิมานฉิมพลีทั้งคืน ใบหน้าหล่อเหลาซบซุกที่ซอกคอของเธอ มือของเขาพาดผ่านทรวงอกอิ่ม และจมอยู่ในนิทราแสนสุขหากเป็นในละครหลังข่าว นางเอกที่เพิ่งเสียสาวให้พระเอกด้วยความไม่ตั้งใจก็ควรจะต้องร้องไห้ฟูมฟายคร่ำครวญกับสิ่งที่เสียไปจนน้ำตาท่วมจอ หรือไม่ก็อาละวาดทุบตีอีกฝ่ายที่พรากความบริสุทธิ์ผุดผ่องไป แต่รุจารินกลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอไม่ใช่นางเอก และคนที่นอนกอดเธอไว้ในอ้อมแขนก็ไม่ใช่พระเอก เป็นเพียงคนแปลกหน้าที่บังเอิญอยู่ผิดที่ผิดทางเท่านั้นมันคงจะดีกว่านี้หากสิ่งที่เกิดขึ้นมีพื้นฐานจากความรัก ไม่ใช่ความใคร่ที่นำพาให้เธอมาพบเขา อารมณ์อันอ่อนหวานปนเร่าร้อนยังวนเวียนในร่างกายทุกอณูสัมผัส ผิวเนื้ออุ่นๆ แนบชิดโดยไร้กำแพงขวางกั้นยิ่งทำให้หญิงสาวสำเหนียกได้ถึงความสูญเสียที่เกิดขึ้นกับชีวิตเธอ หากแม่รู้เข้าว่าลูกสาวสุดที่รักและทะนุถนอมมาคนนี้มีรอยมลทินเสียแล้ว ท่านคงจะเสียใจ พอคิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ไม่ใช่ความผิดคุณเลย
“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนคุณไม่รู้สึกอะไรเลย ในเมื่อตอนนี้คุณยังไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายทุบตีผมที่ทำลายพรหมจรรย์แล้วเรียกร้องให้ผมรับผิดชอบเหมือนนางเอกในนิยายเลยนี่นา”ทำไมจะไม่รู้สึกเล่า เธอยิ่งกว่ารู้สึกเสียอีก แต่ต้องข่มมันไว้“ถ้าฉันตอบว่าไม่รู้สึกล่ะคะ” คนฟังผงะไปนิดๆ “ถ้าฉันขอร้องให้คุณช่วยลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คุณจะช่วยลืมมันไปได้ไหมคะ อย่าจำ ลืมให้หมดทุกอย่าง ทำเหมือนเราไม่เคยพบกันเลยได้ยิ่งดี”“แล้วคุณไม่เสียดายเหรอที่โดนผมเปิดซิงแบบนั้น ถ้าจะเรียกร้องเป็นเงินทองผมก็ยินดีให้นะ ที่จริงเมื่อคืนผมก็ออกจะติดใจคุณอยู่เหมือนกัน” คำนั้นทำเอาคนฟังรู้สึกหน้าชาไปทั้งแถบ“เราคุยกันได้นะ หากคุณต้องการให้ผมรับผิดชอบคุณตามที่บอกเมื่อคืน อยากได้เท่าไหร่คุณเรียกมาได้เลย...” คนพูดบอกอย่างใจป้ำ แต่คนฟังกลับรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่“งั้นคุณจะรับผิดชอบฉันในฐานะอะไรดีล่ะคะ นางบำเรอ หรือผู้หญิงแก้ขัดของคุณงั้นเหรอ”“นั่นก็แล้วแต่คุณจะคิด ฐานะอะไรก็ได้ทั้งนั้น ที่จริงผมไม่ได้สนใจฐานะหรอก แค่พอใจจะอยู่ อยู่แล้วมีความสุขก็พอแล้วนี่ ไม่ต้องมีข้อผูกมัด เบื่อก็แยกย้ายกันไป...” “แต่ฉันไม่ได้ต้องการ ที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส ขอบคุณนะที่กรุณาให้กินของดีฟรีๆ ทั้งคืน
“โอเค...งั้นก็ตามใจคุณแล้วกัน ขอบคุณนะที่กรุณาให้กินของดีฟรีๆ ทั้งคืน”รุจารินฟังแล้วสะอึกแต่พยายามทำหูทวนลมกับคำเหน็บแนมแกมประชดอย่างเจ็บแสบนั่น ก่อนที่จะพยุงร่างกายอันชอกช้ำด้วยรอยที่อีกฝ่ายฝากไว้ ตามเก็บเศษซากอาภรณ์ที่ถูกโยนเกลื่อนห้องขึ้นมาสวมใส่ทีละชิ้นๆ โดยที่มีสายตาเข้มๆ มองตามเงียบๆ ในบรรยากาศที่มาคุ แต่ตอนที่เห็นหญิงสาวพยายามจัดการกับกระดุมเสื้อที่ขาดวิ่นอย่างทุลักทุเล เขาก็อดไม่ได้ จึงหันไปคว้าเสื้อสูทของตัวเองที่พื้นยื่นให้“เสื้อคุณมันขาดหมดแล้ว สวมนี่คลุมไว้ดีกว่า” พอเห็นอีกฝ่ายมองอย่างลังเลไม่ยอมรับ เขาจึงกระแทกลมหายใจแรงๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นไปสวมให้เสียเอง “ไม่ต้องห่วง นี่ไม่ใช่ค่าตัวคุณหรอกน่า”หญิงสาวเม้มปากแน่น พยายามเบือนสายตาไปมองทางอื่นที่ไม่ใช่เรือนร่างเปลือยเปล่าที่แสนจะล่ำสันเซ็กซี่ของอีกฝ่าย ถึงจะเคยเห็นมาทุกซอกทุกมุมทั้งคืน แต่นี่มันสว่างแล้ว เธอไม่อยากเสี่ยงเป็นตากุ้งยิง แอบขัดใจคนชอบโชว์ ทำไมเขาไม่อายเธอบ้างนะ“แล้วนี่คุณจะกลับยังไง” คำถามนั้นทำให้หญิงสาวสะดุ้งใจหายวาบ คิดได้ว่าตอนมาเธอมาตัวเปล่าไม่มีกระเป๋าถือติดมือมาด้วย มันคงตกที่ไหนสักแห่งตอนที่ถูกพาตัวไปส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26กลรติรส หรือนี่จะเป็นการเล่นตัวเพื่อเรียกร้องค่าตัวเพิ่ม?
เสียงประตูเปิดปิดเบาๆ ทำให้เจ้าของแผ่นหลังกว้างหันขวับมาด้วยสีหน้าปั้นยาก“ห้า...สี่...สาม...สอง...หนึ่ง...ผู้หญิงบ้า!” เสียงเข้มสบถลอดไรฟันอย่างหัวเสียที่สิ่งที่คาดไม่เป็นไปตามที่คิดไว้เมื่อแม่สาวนิรนามไม่ได้หวนกลับเข้ามาเพื่อขอโอกาสจากเขาอีกครั้งตามที่คิดไว้เขาไม่เคยเจอใครที่หัวดื้อแบบนี้ ทั้งที่เขายื่นข้อเสนอให้ชนิดที่ไม่เคยเสนอให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน แทนที่จะดีใจ แม่ตัวดีนี่กลับปฏิเสธแถมเผ่นหนีไปจริงๆ เสียนี่ แล้วยังมีหน้ามาบอกว่าถ้าท้องจะเลี้ยงลูกเองคนเดียวโดยไม่ให้เขายุ่งเกี่ยวอีก ที่จริงเขาก็ควรจะสบายใจที่อีกฝ่ายไม่ทำตัวเป็นปลิงเกาะเขาหวังรวยทางลัด แต่ทำไมนะใจเจ้ากรรมถึงได้หงุดหงิดงุ่นง่านแบบนี้เขาจะปล่อยเธอไปจริงๆ หรือ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเขาติดใจรสสวาทจากเธอขนาดนั้น กลิ่นกายหอมหวานของแม่สาวคนนั้นยังติดจมูกด้วยซ้ำ ใบหน้าสดสวยมีเสน่ห์ที่ปนความรั้นน่าปราบ หากเมื่อกี้เธอเรียกร้องเงินค่าเลี้ยงดูและรับข้อเสนอจากเขา ชายหนุ่มก็พร้อมจะทุ่มไม่อั้นและตอบรับโดยไม่ต่อรองด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ยักทำ ตอนนี้ในหัวเขามีแต่คำถาม...ทำไมๆ...เต็มหัวไปหมดหรือนี่จะเป็นการเล่นตัวเพื่อเรียกร้องค่าตัวเพิ่ม? บาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
กลรติรส เธอจะเอาหัวใจของเขามาทำไม
“เห็นไหม ยานั่นไม่ขมแล้ว”“คะ...คุณจูบฉันอีกแล้วนะคนฉวยโอกาส”“ผมป้อนยาคุณต่างหาก โอ๊ย!” ชายหนุ่มแสร้งร้องโอดโอยเมื่อถูกคนป่วยทุบอกปั๊กๆ ฐานขโมยจูบทีเผลอ“ทำแบบนี้ทำไม ถ้าแม่ฉันมาเห็นเข้าจะว่ายังไง”“ก็ไม่ว่าอะไร หรือคุณอยากให้ผมว่าอะไรล่ะ”“นี่คุณ อย่ามาเล่นลิ้นแบบนี้นะคะ ฉันไม่ชอบ”“แล้วคุณชอบแบบไหนล่ะ ผมจะได้จัดให้ตามที่คุณชอบ” สายตาวาวชวนหวามของคนพูดทำให้หญิงสาวชาวาบไปทั้งร่าง เมื่อสบสายตายั่วเย้าคู่นั้น หัวใจก็เริ่มไม่เป็นของเธออีกครั้ง“ผมพูดจริงนะ หรือถ้าคุณโอเค จะให้ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่คุณฟังแล้วรับผิดชอบคุณก็ยังได้”“รับผิดชอบ? คุณจะรับผิดชอบฉันในฐานะอะไรล่ะคะ”“นั่นแล้วแต่คุณเลย อยากได้แบบไหนก็บอกมา”อยากได้แบบไหนเหรอ...หญิงสาวฉุกคิด นั่นสิ ที่แท้แล้วเธออยากคบเขาแบบไหนกันแน่นะ คนรักก็ไม่น่าใช่ คนรู้ใจก็ไม่เชิง หรือจะแบบคู่นอนก็ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ จู่ๆ สมองก็ดันมีผู้หญิงอีกคนโผล่แทรกเข้ามากวนใจให้สมองชะงัก“แต่คุณมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ลืมแล้วหรือไงคะ”“ผมไม่ได้ลืม คุณต่างหากที่ลืม ผมบอกแล้วว่ากำลังจะหาทางขอยกเลิกการหมั้น” ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ “ผมไม่ได้ล้อคุณเล่น แต่ผมคิดมานานแล้
กลรติรส เขาจูบเธอ!
“นั่นคุณหัวเราะอะไรคะ แล้วมาบ้านฉันทำไมกันแน่”“ก็บอกแล้วว่ามาเยี่ยมไข้”“ไม่จริง มาจับผิดมากกว่า”“ก็แล้วคุณทำผิดอะไรไหมล่ะ” ภูเบศแกล้งเอ่ยหน้านิ่ง แต่ดวงตาพราว “ผมจะได้จับ...”“มะ...ไม่ เอ่อ...นี่คุณ!” “คุณอยู่กับแม่ที่นี่แค่สองคนเหรอ” เห็นอีกฝ่ายอึกอัก หน้าแดงเรื่อสมใจ เขาจึงยอมเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้เธอเก้อเขินมากไปกว่านี้ พลางมองไปรอบกาย“ห้องสะอาดน่าอยู่ดีนะ แต่แคบไปหน่อย”“เรื่องของฉัน” คนป่วยสะบัดเสียงใส่อย่างไม่สบอารมณ์ “คุณรีบกินรีบกลับไปดีกว่าค่ะ ที่นี่ทั้งเล็กและแคบมาก ไม่เหมาะจะต้อนรับคนมีระดับอย่างคุณหรอกค่ะ”“ทำไมหนีมาไม่ยอมรอผมก่อน” นั่นไง นอกจากจะเป็นแมวแล้วยังเป็นฝ่ายสืบสวนอีกด้วย“ทำไมต้องรอคะ ตัวเราสองคนไม่ได้ติดกันเสียหน่อย” ภูเบศมองใบหน้าหวานที่อิดโรย ขอบตาบวมช้ำ แต่ยังอุตส่าห์มีแรงรวนเขาอย่างมันเขี้ยว“คุณแน่ใจหรือว่าเราไม่เคยตัวติดกัน ผมว่าเราสองคนน่ะยิ่งกว่าเคยตัวติดกันอีกนะ”“คนบ้า อย่ามาทะลึ่งที่บ้านฉันนะ” คนป่วยแหวเสียงเขียว ใบหน้าร้อนผ่าว“อย่าเพิ่งชวนทะเลาะเลยน่า ผมหิวแล้วกินข้าวกันเถอะ หรือว่าอยากให้ผมป้อนก็ได้นะ คุณไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ” แขกไม่ได้รับเ
กลรติรส ทิ้งแมวไว้กับปลาย่าง
“พอดีผมได้ยินว่าวันนี้คุณจ๋าเธอลางานไม่สบายเลยแวะมาเยี่ยม อ้อ...รอสักครู่นะครับ” ฝ่ายนั้นผลุนผลันไปที่รถและกลับมาอีกครั้งพร้อมกระเช้าผลไม้ในมือ“ของเยี่ยมไข้ครับ”“อ้าว งั้นเหรอคะ แล้วทำไมไม่เชิญเจ้านายลูกขึ้นไปข้างบนล่ะจ๊ะ”“คือพอดีจ๋าเห็นว่าท่านจะกลับแล้วน่ะค่ะแม่ ก็เลยไม่ได้เชิญ” คนป่วยเอ่ยหน้าตาเฉย “อะไรกันคะ เพิ่งมาจะรีบกลับแล้วเหรอคะ ทานอะไรมาหรือยัง ดิฉันตั้งโต๊ะอาหารเช้าไว้แล้ว ถ้าท่านไม่รังเกียจ...”โอ๊ะ เรียกผมธรรมดาดีกว่าครับ อย่าเรียกทงท่านเลย ผมไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่างหรอกครับ” เขาเอ่ยพลางปรายตามองใครบางคนที่กำลังเบ้ปากกับนกกับไม้อย่างมันเขี้ยว“ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณภูเบศ”“เรียกผมเบสเถอะครับ”“ค่ะ หากคุณเบสไม่รังเกียจอาหารบ้านๆ ก็ขอเชิญ”“แม่คะ...” รุจารินร้องลั่น“ไม่รังเกียจหรอกครับ ถ้าคุณแม่ไม่ว่างั้นผมก็ขออนุญาตฝากท้องสักมื้อ” รุจารินอ้าปากค้าง หันไปมองคนพูดอย่างไม่เชื่อหู“ด้วยความยินดีค่ะ ไปลูก เชิญค่ะคุณ”“แม่คะ แต่ว่า...”“ขอบคุณครับคุณแม่”โอ๊ย...เธออยากจะบ้าตาย ทำไมเรื่องมันกลับกลายเป็นอย่างนี้ไปได้นะกลิ่นหอมๆ ของอาหารรสเด็ดลอยมาแตะจมูกตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาในห้อ
กลรติรส ผมกล้าหรือเปล่า เราลองดูก็ได้นี่
คนถูกถามไม่ขำ รุจารินจ้องหน้าเจ้านายตัวแสบตาเขียวปัด ในใจคุกรุ่นจนแทบจะหักคออีกฝ่ายได้ แต่เธอต้องพยายามข่มอารมณ์ไว้เพราะเกรงใจพลกฤษณ์ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยต้องพลอยมาผจญกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง“นี่ค่ะขนมของพี่พล”“อ่ะ...อ๋อ ครับ” พลกฤษณ์ที่โดนคู่ต่อสู้น็อกยังไม่หายงงยื่นมือไปรับถุงใส่กล่องขนม แต่อารามรีบร้อนปนตกประหม่าทำให้เผลอจับโดนมือคนส่งถุงเข้าอย่างจังหมับ!“อ๊ะ! พี่ขอโทษครับน้องจ๋า”คิ้วเข้มๆ ของใครบางคนกระตุกทันพลัน ตาดุกร้าวจ้องมือฝ่ายนั้นเขม็ง“ไม่เป็นไรค่ะ” รุจารินส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเข้าใจ โดยไม่ทันเห็นสายตาพิฆาตที่จ้องอยู่ ผิดกับพลกฤษณ์ที่เห็นสายตาคู่นั้นอย่างจัง“นี่ค่าขนมครับ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ”“ค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะที่ช่วยอุดหนุน ฝากความคิดถึงให้น้าดวงด้วยนะคะ ถ้ามีโอกาสจ๋ากับแม่จะแวะไปเยี่ยมที่บ้านนะคะ”หญิงสาวเอ่ยด้วยไมตรี โดยทำเป็นไม่สนใจใครบางคนที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับข้างๆ“ไหนคุณบอกว่าไม่สบายไงครับที่รัก ออกมาตากลมนานๆ แบบนี้เดี๋ยวก็ไข้กลับกันพอดี” คำนั้นทำให้คนเป็นส่วนเกินแอบถอนหายใจออกมาอย่างเสียดาย “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พวกเราขอตัวก่อนนะครับ”คนตัวร้ายรวบเอาหญิงสาวม
กลรติรส ที่รัก...ผมเป็นที่รักของผู้หญิงคนนี้
รถเก๋งคันหรูแล่นเข้ามาจอดหน้าหลบมุมที่อะพาร์ตเมนต์กลางเก่ากลางใหม่แห่งนั้นได้สักพักใหญ่แล้ว แต่ทว่าคนขับยังคงนั่งแช่ในรถ ดวงตาคมเข้มมองไปที่ด้านหน้าประตูทางเข้า แม้จะมีที่อยู่จากเอกสารเรซูเม่พนักงานในมือก็เถอะ แต่การจะสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปมันก็ดูจะแปลกๆ ไปหรือเปล่ายัยนั่นไม่สบายมากไหมนะ จะว่าไปเมื่อเช้าหน้าเธอก็ดูซีดๆ อยู่เหมือนกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม ที่จริงเขาก็แค่อยากเห็นกับตาแค่นั้นว่าเธอไม่เป็นอะไรมากจะได้สบายใจ หรือถ้าเป็นมากก็จะได้ช่วยเหลือขณะที่ชายหนุ่มครุ่นคิด ตามองตรงไปที่ประตูทางเข้ารอคอย แล้วทันใดนั้นเองสายตาเขาก็เห็นร่างคุ้นตาของใครบางคนเดินออกมา คิ้วเข้มหนาเลิกขึ้นนิดๆ คิดว่าตัวเองตาฝาดไป หากเมื่อเพ่งสายตามองชัดๆ ก็ยิ่งแน่ใจว่าใช่อย่างนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าป่วยการเมือง ยัยนั่นตั้งใจหลบหน้าเขาชัดๆ มันน่า...อยากรู้นักว่าถ้าเจอหน้ากันเธอจะแก้ตัวยังไง“ทางนี้ครับน้องจ๋า”ยังไม่ทันที่จะได้ทำตามที่คิด จู่ๆ ก็มีเสียงใครบางคนดังขึ้นเสียก่อนภูเบศปรายตามองไปทางต้นเสียงที่ดังมาจากรถที่จอดเยื้องๆ เขาไปไม่ไกลนัก ก็ได้เห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งโบกมือส่งยิ้มหวานให้เลขาสาวของเขาลูกตาเป็นปร
กลรติรส เขาจะไปสนอะไรกับผู้หญิงอย่างเธอเล่า
“ไปพักสักหน่อยดีไหมลูก เดี๋ยวที่เหลือแม่ทำต่อเอง”“ใกล้เสร็จแล้วนี่คะแม่ อีกเดี๋ยวก็ถึงเวลาที่ลูกค้าจะมารับขนมแล้วด้วย ทำให้เสร็จก่อนค่อยไปพักทีเดียวดีกว่า” คำตอบกลับมายิ่งทำให้คนเป็นแม่หนักใจ ยิ่งเห็นใบหน้าซีดเซียวของลูกสาวสุดที่รักก็ยิ่งเป็นกังวลว่าอีกฝ่ายจะเป็นลมล้มป่วยไปตอนไหน“ยังพอมีเวลาอยู่ งั้นก็ไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินอะไรรองท้องซักหน่อยดีไหมลูก เดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งไปก่อน เหลือไม่เยอะแล้วเดี๋ยวแม่ทำต่อเอง”ถ้าขืนปฏิเสธมารดาของเธอคงเป็นห่วงกังวลไม่เลิกรา ทำให้หญิงสาวจำใจรามือจากขนมที่เพิ่งใส่ลงกล่องเสร็จไปอีกหนึ่ง“ก็ได้ค่ะ งั้นจ๋าขอไปล้างหน้าล้างตาหน่อยละกันนะคะ เดี๋ยวจะได้มาช่วยแพคของต่อ” สีหน้าอิดโรยของลูกสาวทำให้ผู้เป็นมารดาถึงกับตกใจ“ตายจริง ทำไมหน้าตาโทรมเป็นแบบนี้ล่ะลูก”รุจารินลูบใบหน้าตัวเอง พลางฝืนยิ้มกลบเกลื่อน “จ๋าไม่เป็นไรค่ะ”จะไม่โทรมอย่างไรได้ ในเมื่อต้องอดนอนเพราะเขาคนนั้นไม่ยอมให้เธอได้นอนง่ายๆ รุจารินกัดริมฝีปากเมื่อคิดถึงตัวการที่ทำให้เธอไม่ได้นอนทั้งคืน“ไปให้หมอตรวจหน่อยดีกว่านะแม่ว่า”“จ๋าไม่ได้เป็นอะไรเลยจริงๆ ค่ะแม่ แค่เพลียนิดหน่อย นอนพักหน่อยเดี
กลรติรส หลบหน้า
“เดี๋ยวครับ!” วรรณิภาชะงัก “ผมเปลี่ยนใจแล้ว ไม่ต้องยกเลิกนัดแล้วนะครับ เท่านี้แหละ ขอบคุณครับ”คนรับคำสั่งถึงกับตาค้างเหวอไปอีกหนกับการเปลี่ยนคำสั่งแบบสายฟ้าแลบของท่านรองประธานหนุ่มรูปงาม วรรณิภาจำใจตอบรับคำสั่ง ในใจภาวนาให้เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องหายป่วยไวๆ จะได้มารับมือคุณเจ้านายสุดหล่อตรงหน้าเสียเองพอคล้อยหลังเลขาเฉพาะกิจ ภูเบศก็กระแทกลมหายใจหนักๆ รู้สึกหงุดหงิดกับทุกอย่างรอบตัวขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ หรือจะบอกให้ถูกคือ เขาไม่อยากยอมรับต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องว้าวุ่นใจอยู่ตอนนี้ต่างหากเป็นไข้เนี่ยนะ! เมื่อเช้าก็เห็นอาการยังดีๆ อยู่นี่นา หรือว่าจะช็อกกับเหตุการณ์เมื่อเช้าจนล้มป่วย หรือว่าเพราะเมื่อคืนเขาหักโหมกับเธอมากไปยิ่งคิดใบหน้าหล่อเหลาก็ยิ่งยุ่งเหยิง กองแฟ้มที่รอการเซ็นต์อนุมัติถูกผลักออกไปเบาๆ เพราะเจ้าตัวไม่มีอารมณ์จะอ่านเสียแล้ว จิตใจว้าวุ่นครุ่นคิดสะระตะเขาควรไปเยี่ยมเธอที่บ้านดีไหมนะ ถ้าไปเธอจะหลงคิดว่าตัวเองสำคัญกับเขาเกินกว่าฐานะเจ้านายลูกน้องไหม มันจะกลายเป็นว่าเขาให้ความหวังเธอมากไปหรือเปล่า จริงอยู่ที่ว่าเขาอยากจะถอนหมั้นกับสลิลดา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปักใจลงเอยกับ
กลรติรส ผู้หญิงบ้า! ทำไมชอบขัดใจกันนักนะ
เอาเถอะ ไว้เงินเดือนออกเธอจะเอามันมาใช้ให้เขาทุกบาททุกสตางค์ก็แล้วกัน แม้สิ่งที่เสียไปแล้วเธอเอากลับคืนมาไม่ได้ แต่เธอจะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ เธอไม่ต้องการให้ใครมาตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านที่แย่งแฟนชาวบ้าน และไม่ต้องการทำร้ายผู้หญิงด้วยกันเหมือนที่ครั้งหนึ่งพ่อเธอเคยทำร้ายจิตใจแม่เด็ดขาดแต่ทำไมนะ...หัวใจถึงรู้สึกทรมานแบบนี้ มันทั้งเจ็บลึกและทรมานเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ เพียงแค่คิดว่าจะไม่ได้อยู่ในอ้อมแขนของเขาคนนั้น ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดครอบครองเป็นเจ้าของเขาได้ แล้วต่อจากนี้ชีวิตเธอจะเป็นเช่นไร เธอจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงดีเธอจะมองหน้าเขาติดได้อีกหรือเมื่อต้องทำงานด้วยกันร่างบางทรุดฮวดกอดเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้แน่น ปลดปล่อยน้ำตาไหลริน สีหน้าหม่นหมอง ต่อจากนี้เธอควรทำยังไงดี...“อืม...ไม่เลวนี่ คุณดูดีใช้ได้เลย”ภูเบศมองเรือนร่างระหงในชุดทำงานแบบเพนท์สูทสีน้ำเงินเข้มอย่างพอใจ ด้วยดีไซน์หรูและแบบชุดทรงเข้ารูปทำให้เห็นทรวดทรงองค์เอวของคนใส่ชัดเจนทำให้รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าซ่อนรูปไม่น้อยเลย แต่คงจะดูดีกว่านี้ถ้าเจ้าตัวจะยิ้มเสียบ้าง ไม่ใช่ทำหน้านิ่งเฉยเย็นชาเป็นราชินีหิมะอยู่เช่นนี้ “คุณรอ
กลรติรส คุณกำลังทำให้ฉันกลายเป็นคนไร้ค่า
ภูเบศส่ายหน้าไปมา มองตามหลังคู่หมั้นที่ปึงปังออกไปราวกับพายุทอร์นาโด ด้วยสีหน้าหนักใจ ถึงแม้จะเตรียมใจล่วงหน้าว่าต้องเจอเหตุการณ์นี้ตั้งแต่ที่คิดจะดึงเลขาสาวมาร่วมแผนปลดอิสรภาพของตนแบบลับๆ แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้อยากทำให้ฝ่ายนั้นเดือดร้อนเช่นนี้ เมื่อคิดถึงเลขาสาว เขาก็รีบปิดประตูหน้าบ้านพร้อมล็อกกลอนแน่นหนา เผื่อว่าคู่หมั้นสาวจะย้อนกลับมาอาละวาดอีกหน แล้วเดินปราดไปที่ห้องนอน“เปิดประตูได้แล้ว”เงียบกริบ...ไม่ใช่ว่ายัยนั่นตกใจจนช็อกตายไปแล้วหรอกนะ ชายหนุ่มชักห่วง รีบไปเอากุญแจสำรองมาไขประตูอย่างรวดเร็วห้องว่างเปล่า สายตาคมเข้มเหลียวมองหาร่างอรชรมาสะดุดตาที่ประตูตู้เสื้อผ้าที่เปิดแง้มเล็กน้อย ร่างสูงจึงตรงเข้าไปกระชากมันออกภูเบศใจหายวาบเมื่อได้เห็นสภาพของเลขาสาวที่นั่งกอดเข่าคุดคู้หลบตัวสั่นเทาราวกับลูกนกตกจากรังน่าสงสารจับใจ ใบหน้าสวยหวานซีดเผือดไร้สีเลือดหม่นหมอง พอเงยหน้าเห็นเขาเธอก็สะดุ้งสุดตัว รีบขยับกายหนี แต่เขากลับเป็นฝ่ายดึงร่างเธอเข้ามากอดปลอบขวัญเสียเอง แม้อีกฝ่ายจะดิ้นขลุกขลักจะหนีจากอ้อมกอดนั้นแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ คิดว่าอีกฝ่ายจะร้องไห้โฮแต่ก็กลับไม่ หากมีเพียงเสีย
