ตอนที่ 36 แข่งอะไรก็แข่งได้ แต่แข่งวาสนาไม่ได้

ฟู่เฟยเทียนเดินตามหลังกู่ม่านชิงไปเรื่อย ๆ เขาสังเกตได้ว่าคนที่นางกำลังตกที่นั่งลำบาก เพราะผู้คนมากมายที่เบียดเสียดกันตลอดทางเดิน กู่ม่านชิงเป็นเพียงสตรีตัวน้อย ๆ ที่เดินอยู่คนเดียวท่ามกลางฝูงชนมากมาย ยิ่งทำให้ตัวนางดูตัวเล็กกว่าเดิม

"ตามข้ามา จิ้นอันกับอาเหิงอยู่ทางนั้น"

ฟู่เฟยเทียนพูดจบเขาก็เดินนำหน้าไปยังทางที่ตนพูดทันที เพราะจากที่เขาเฝ้าสังเกตดูนางแล้ว คงหาไม่เจอเป็นแน่

เขาจึงให้เหล่าองครักษ์ที่ปลอมตัวเป็นชาวบ้านช่วยตามหาอีกแรง และหลังจากเหล่าองครักษ์เจอกู่จิ้นอันแล้วก็รีบมารายงานฟู่เฟยเทียนทันที

กู่ม่านชิงเม้มปากเป็นเส้นตรง เพราะไม่รู้ว่าฟู่เฟยเทียนจะโกหกอะไรนางอีกหรือไม่ แต่ตอนนี้นางเองก็ไม่มีตัวเลือกมากนัก จึงยอมตามชายหนุ่มไปแต่โดยดี

พอเดินตามไปได้สักพักก็เห็นกู่จิ้นอันกับเฟิ่งอวี่เหิงจริง ๆ กู่ม่านชิงรีบเดินเข้าไปหาทั้งสองคน พร้อมกับสำรวจว่ามีอะไรแปลกไปจากเดิมหรือไม่ แต่นางก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะเห็นดวงตาและจมูกของเฟิ่งอวี่เหิงแดงก่ำคล้ายคนผ่านการร้องไห้มา

"เหิงเหิงเจ้าเป็นอะไร? ใครทำเจ้าบอกข้ามา"

"ข้าไม่เป็นอะไร เจ้านั่นแหละหายไปไหนมา ข้ากับท่านท่านพี่จิ้นอันตามหา