BAD - 12 โหดร้าย Nc18+

#ภายในห้องนอนของพี่ติณ 

ปัก! ร่างของฉันถูกเหวี่ยงลงกระแทกกับเตียงแรงๆ จากนั้นพี่ติณก็ขึ้นคร่อมมาบนตัวของฉัน 

แควก! เสื้อที่สวมใส่อยู่ถูกฉีกออกจนขาดหลุดลุ่ยติดมือพี่ติณ เขาจะทำเรื่องบนเตียงทั้งที่เท้าของฉันมันเจ็บ และที่ตัวของฉันก็มีรอยถลอกแบบนี้น่ะหรอ 

“พี่ติณ อึก~ หนูเจ็บ” ฉันใช้มือที่ไม่มีเรี่ยวแรงพยายามปัดป่ายสู้ แต่ก็ไร้ประโยชน์ 

พี่ติณเหมือนคนที่กำลังบ้าคลั่ง เขาฉีกกระชากชุดของฉันออกไม่พอ ยังกระชากชุดชั้นในของฉันด้วย จนในที่สุดร่างกายของฉันมันก็เปลือยเปล่า 

พี่ติณบีบปลายคางฉันแน่น เขาจ้องเขม็งด้วยแววตาที่น่ากลัว “ไหนบอกว่าจะไม่โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีก” 

“หนูไม่คิดว่าจะเจอพี่ติณ อึก~ ถ้ารู้ว่าเป็นพี่ติณหนูคงไม่ไปกับเพื่อนหรอกค่ะ” 

“หึ!” 

เสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ของพี่ติณนั้นน่ากลัวมากจริงๆ เขาก้มหน้าลงมากดริมฝีปากขยี้ลงมาบนริมฝีปากของฉัน มันเจ็บที่ริมฝีปากจนเริ่มชาหนึบเพราะถูกกัดหลายต่อหลายครั้ง จนได้กลิ่นคาวของเลือด 

ฉันได้แต่ปล่อยน้ำตาให้มันไหลลงมาอาบแก้ม จะผลักออกก็หมดแรง จะหนีก็ไม่ได้ 

เมื่อพอใจแล้วพี่ติณก็ผละริมฝีปากออก เขาลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี ก่อนจะถาโถมมายังเรือนร่างของฉันอีกครั้ง 

ใบหน้าคมคายโน้มลงมาบริเวณหน้าอก ก่อนที่พี่ติณจะใช้ริมฝีปากดูดดุนหน้าอกทั้งสองเต้าสลับกับใช้มือบีบเค้น หากว่าเป็นการใช้ลิ้นหรือริมฝีปากสัมผัสฉันคงไม่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เป็นเพราะพี่ติณใช้เขี้ยวฟันของเขาฝังลงมาบนเนินหน้าอกของฉันด้วย

“จะ เจ็บ อึก~” 

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้ก็อย่าดิ้น” 

ฉันไม่ได้ทำตามคำขู่ ยังคงดิ้นหนีตามสัญชาตญาณเพราะความเจ็บ ทำให้พี่ติณพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาลุกออกไปจากตัวของฉัน แล้วก้มลงหยิบเข็มขัดราคาแพงขึ้นมาจากพื้น 

“พะ พี่ติณจะทำอะไรคะ” 

ฉันถามออกไปเพราะความกลัว แต่พี่ติณไม่ตอบ เขากลับมาที่ร่างของฉันจากนั้นก็รวบมือทั้งสองข้างของฉันขึ้นมาแล้วใช่เข็มขัดราคาแพงมัดติดกันไว้อย่างแน่นหนา

“พะ พี่ติณ” 

“อย่าร้องไห้ต่อหน้าฉัน เพราะน้ำตาของเธอมันไม่ได้ทำให้ฉันใจอ่อน” 

พูดจบพี่ติณก็ล้วงมือไปใต้หมอนแล้วหยิบเอาถุงยางอนามัยออกมาฉีกซองก่อนจะสวมใส่มันลงมาบนแก่นกายใหญ่ของตัวเอง 

เมื่อสวมใส่ถุงยางอนามัยเสร็จแล้วพี่ติณก็เอามือของฉันขึ้นมาขึงตรึงไว้เหนือศรีษะ จากนั้นก็ก้มใบหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่หน้าอกอีกครั้ง 

“อึก~ หนูเจ็บเท้า” 

คำพูดของฉันไม่ได้รับความเห็นใจเลยสักนิด ฝ่ามือใหญ่จับเรียวขาทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกัน จากนั้นแก่นกายใหญ่ก็ค่อยๆ สอดใส่เข้ามา แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีพี่ติณก็อัดกระแทกเอวสอบแรงๆ 

ปัก!! 

มันแทบจะหยุดหายใจ ฉันเกร็งไปทั้งตัวพร้อมกับความเจ็บปวดที่แทรกซึมเข้ามาภายในร่างกาย 

เมื่อแก่นกายถูกอัดกระแทกเข้ามาในตัวของฉันแล้วพี่ติณก็หยัดตัวขึ้นตรง เขาเริ่มกระแทกกระทั้นเอวสอบด้วยจังหวะที่ป่าเถื่อน ไม่มีคำว่า ‘เบาแรง’ สำหรับผู้ชายคนนี้ ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งที่สองของฉัน และมันก็เจ็บเอามากๆ แต่พี่ติณเหมือนจะมีความสุขกับความเจ็บปวดของฉันซะมากกว่า

ปัก ปัก ปัก! เสียงที่น่ารังเกียจดังก้องทั่วห้องพร้อมกับร่างของฉันที่มันกระเพื่อมสั่นไหวอย่างรุนแรงจากการอัดกระแทกเอวสอบของคนด้านบน 

ฉันทำได้เพียงแค่กัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนห้อเลือดเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ 

พี่ติณเอาฝ่ามือใหญ่มาบีบเคล้นหน้าอกของฉันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเลื่อนมือไล่บีบเคล้นไปทั้งตัว จนตัวของฉันเต็มไปด้วยรอยแดงจากการบีบเคล้นของเขา 

“ทำไมไม่ครางล่ะหื้ม” พี่ติณเอ่ยถามเสียงกระเส่าแต่ฉันไม่ยอมตอบอะไรพร้อมกับเบือนหน้าหนี

ปัก ปัก ปัก! ยิ่งฉันเจ็บปวดเท่าไหร่พี่ติณก็ยิ่งกระแทกถาโถมเอวสอบทวีคูณความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาทำแบบนี้อยู่นาน นานจนร่างกายของฉันมันแทบจะรับไม่ไหว 

“อ๊า~” 

และแล้วในที่สุดเวลาที่ฉันเฝ้ารอก็มาถึง เมื่อพี่ติณย่ำยีฉันจนเขาพอใจ 

แก่นกายใหญ่ถูกดึงออกไปจากร่องแคบ จากนั้นพี่ติณก็ดึงเข็มขัดที่มัดมือของฉันออกแล้วผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของฉันเอาไว้ ส่วนตัวเขาก็เดินไปยังห้องน้ำ 

ตอนนี้แค่พยุงตัวเองลุกขึ้นฉันยังทำไม่ได้เลย มันปวด มันเจ็บ มันระบมไปทั้งตัว 

“อึก~” ฉันค่อยๆ ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองแล้วขดตัวร้องไห้สะอื้นเบาๆ 

ไม่เคยมีครั้งไหนที่ฉันรู้สึกทุเรศตัวเองเท่ากับครั้งนี้มาก่อนเลยจริงๆ 

ในขณะที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่ จู่ๆ ผ้าห่มมันก็ถูกเลิกขึ้น เลิกขึ้นมาอยู่ระดับหัวเข่า ฉันจึงรีบเช็ดน้ำตาแล้วเปิดผ้าห่มออก

ภาพที่เห็นคือพี่ติณกำลังนั่งอยู่ตรงปลายเท้าของฉัน ข้างๆ ตัวเขามีกล่องปฐมพยาบาลวางอยู่ด้วย 

“จะ จะ ทำอะไรคะ” ฉันถามพร้อมกับดึงเท้าออก แต่ถูกพี่ติณบอกเสียงดุ “อยู่นิ่งๆ” 

“…….”

“ก็แค่จะช่วยนวดให้ เธอจะได้ไม่เอาเรื่องเจ็บเท้ามาอ้างเพื่อขอนอนค้างที่บ้านฉัน” 

ฉันไม่รู้ว่าพี่ติณคิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ถึงจะเจ็บยังไงฉันก็ไม่มีความคิดอยากจะนอนค้างกับเขาอยู่แล้ว 

“มะ ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูจะโทรให้ไนท์มารับ” 

ที่เลือกให้ไนท์มารับก็เพราะคิดว่าถ้าไนท์รู้คงไม่เอาเรื่องนี้ไปเล่าแอนนากับใบข้าวแน่ๆ ฉันไว้ใจไนท์ได้ 

แต่ก็ลืมไปว่าใบข้าวเห็นพี่ติณอุ้มฉันออกมาจากคลับ แบบนี้ใบข้าวต้องถามแน่ๆ ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง 

“ไนท์ ?” พี่ติณทวนคำพูดของฉัน 

“พอจะมีชุดให้หนูไหมคะ ชุดของหนู พะ พี่ติณทำขาดหมดเลย” 

“ไอ้เพื่อนผู้ชายของเธอ ?”

“มีเสื้อให้หนูใส่ไหมคะ” ฉันถามย้ำอีกครั้ง

“ไม่มี! ถ้าจะให้มันมารับก็ลงไปแบบไม่ต้องใส่เสื้อผ้า เธอกล้าหรือเปล่าล่ะ ?” 

“….ทำไมถึงต้องร้ายกับหนูมากขนาดนี้ด้วยคะ หนูไม่เคยทำร้ายพี่ติณเลย พี่ผ่านมาหนูคิดถึงพี่ติณมากขนาดไหน หนูพยายามตามหามาตลอด อึก~” ฉันว่าจะไม่เอาเรื่องเก่ามาพูดแล้วแท้ๆ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ 

“เพราะพ่อเธอทำรายครอบครัวฉัน!!” พี่ติณตวาดเสียงดัง จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบบุหรี่แล้วเดินออกไปที่นอกระเบียงห้อง 

ถ้าเขายอมรับฟังก็คงไม่ต้องจมอยู่กับความแค้นแบบนี้ แล้วตัวของฉันมันก็ไม่ใช่ที่ระบายด้วย 

ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สามเด็ดขาด