Nanginginig ang kamay kong napahawak sa mesa habang nakaawang ang labing umuungol. Mariin ang hawak sa bewang habang madiin, mabilis, at sagad niya akong tinira patalikod. Tila may sariling mundo kami pareho at di namalayang may nakakita sa amin. But, Eros still moving inside me. Hindi pa namin narating ang rurok, nagsalita ang nasa may pinto. Kahit nakatalikod kami sa pinto, malalaman ng tao ang ginawa namin lalo na't malalakas ang ungol at tagpo ng katawan namin ni Eros. "Ewww." Babae matapos nitong bigkasin narinig namin ang pagsara ng pinto. Tangina! May nakahuli ulit sa amin. After the deed, bumaba kami mula sa library. Pagbalik namin, tapos na pala ang maikling programa at kasalukuyan nang nagaganap ang kainan. Gusto ni Eros na bumalik kami sa table namin, pero umayaw ako. Nirespeto naman niya ang desisyon ko, pero hindi rin niya hinayaan na mag-isa akong kumain. Sa halip, dinala niya ako sa isang mas tahimik na sulok ng venue, malayo sa mga mata ng General at ni Anne Domin
Si Eros naman? Hindi man lang siya binigyan ng pansin. Mas binigyang atensyon niya ako—parang wala siyang ibang nakikita kundi ako lang. Walang babala niya akong hinawakan sa baba, inangat ito ng bahagya, saka tumingin nang diretso sa mga mata ko."Para kang ibang tao, Smith." Mahinahon pero may halong panunusko na sambit nito kay Eros."Tumahimik ka, Alcyone. Sumbong kita sa papa mo." Halata sa mukha niya na tinatago niya ang pikon.Mahinang tumawa si Alcyone at tumaas ang kilay. Tinitigan niya ang galaw ni Eros na natutuwa ang mga mata niyang malaman na may maganda siyang ibabalita sa buong angkan.Napailing na lang ako. Huli na siya. Nakita na ako ng buong angkan.Bago umalis si Eros, may ginawa siyang hindi ko inaasahan. Inabot niya ang kamay ko, kinabig ako palapit, saka marahang hinalikan ang tuktok ng ulo ko—ginawa niya iyon sa harap mismo ni Alcyone, na hindi naitago ang pag-irap nito."Huwag kang magsayang ng oras sa walang kwentang usapan, Bebelabs." Mahinang bulong niya bag
Pagkatapos ng pangyayaring 'yon, sinubukan kong iwasan si Eros. Alam kong hindi magiging madali, pero kailangan. Hindi na rin ako umuwi sa Tondo. Alam kong kapag bumalik ako roon, mas lalo lang akong madaling mahanap. Kaya pansamantala akong natutulog sa hideout namin—isang lumang warehouse sa gilid ng Maynila na tanging piling tao lang ang may alam. Tahimik. Ligtas. Pero kahit gaano pa ito ka-ligtas, hindi nito kayang patahimikin ang utak ko. Kailangan kong makuha ang folder. Ang itim na folder na nasa kwarto ni Eros. Pero paano? Napabuntong hininga ako ng wala sa oras. Hindi ako basta-basta makakapasok sa mansyon ng mga Smith. Hindi rin ako pwedeng bumisita nang bigla-bigla, lalo na kung hindi ko alam ang magiging reaksyon ni Eros. Magtataka sila. Magtatanong. Napahilamos ako sa mukha, pilit na pinipigilan ang bumibigat kong paghinga. Putangina. Hindi ko na alam kung ano ang uunahin ko. Bagong taon na, pero narito pa rin ako, nakakulong sa nakaraan. I can't. Hindi ko ito k
Isang lumang bar sa gilid ng syudad ang napili naming tagpuan ni Monroe. Tahimik ito tuwing weekdays, malayo sa mata ng sinumang maaaring makialam sa usapan namin. Sa isang sulok ng bar, nakaupo ako sa booth na palaging inuupuan namin—isang tagong pwesto kung saan kita ko ang buong paligid, pero mahirap akong makita mula sa labas. Pinaglalaruan ko ang baso ng whiskey sa kamay ko habang hinihintay si Monroe. Sa loob-loob ko, kinakabahan ako. Hindi dahil sa kanya, kundi dahil sa posibleng direksyon na patutunguhan ng imbestigasyon kong ‘to. Ilang minuto pa, pumasok si Monroe. Laging pormal. Laging alerto. Isang tingin pa lang, alam kong may dala siyang impormasyon. Agad siyang umupo sa harapan ko at kinuha ang baso ng tubig na inihain ng waiter. "Ma'am," tipid niyang bati. "May nakasunod ba sayo?" diretsa kong tanong. Umiling ito. "They know me as a bodyguard, ma'am. Working at Azcárraga Private Security Firm." Napatango-tango ako. Dahil sa sagot niya, may pumasok na ide
"Sa araw na papasok ako sa mansyon, gusto kong magkaroon ng distraction sa security team nila," bulong ko. "Gusto kong paglaruan mo ang mga camera, itapat mo ang atensyon nila sa ibang bahagi ng bahay. Kahit ilang minuto lang, Monroe. ‘Yon lang ang kailangan ko." Napakunot-noo siya. "You want me to hack their security system?" Tumango ako. "At habang abala sila sa distraction mo, ako naman ang kikilos sa loob. Kailangan ko lang makahanap ng tamang tiyempo para makapasok sa kwarto ni Eros at makuha ang folder." Tahimik siyang napaisip, tila tinatantya kung kakayanin ba niyang gawin ang hinihingi ko. "Mahirap 'to, ma'am," aniya, bumaba ang boses niya. "Pero may isa pa akong tanong—kapag nakuha mo na ang folder, ano'ng balak mong gawin?" Napatigil ako. Ano nga ba? Gusto kong malaman ang totoo. Gusto kong malaman kung may kinalaman ba si Eros sa American Mafia at sa pagkamatay ng mga magulang namin ni Urania. Pero pagkatapos? Ano'ng gagawin ko? Napalunok ako at tumingin kay M
Saglit akong natulala, pinipigilan ang sarili kong bumigay sa bigat ng konsensya. Mahal ko si Urania, pero hindi ko siya pwedeng hilahin sa dilim na ginagalawan ko. Bago ko i-lock ang phone, sinilip ko kung may tawag o text mula kay Eros. Pero gaya ng dati—wala. Tahimik. At ang tahimik mula sa kanya ay hindi isang magandang senyales. Ayon sa mga nahagilap kong balita, may nangyari sa underground. May nanggugulo sa ranggo ng mafia. Hindi ko alam kung sino, pero sigurado akong malaking isda ang kumikilos. At sa mundo namin, kapag may gustong umangat, may dapat bumagsak. Napapikit ako nang maalala si Hussein Drystein Mikaelson—ang lalaking pinagkatiwalaan ko para kay Urania. Alam kong hindi niya ako bibiguin. Kapag dumating ang oras na kailangan ng proteksyon ni Urania, sigurado akong gagawin niya ang nararapat. Pero sa ngayon… wala na. Unti-unting lumulusaw ang tiwala ko sa mga kaibigan ni Eros. Pati na rin sa mga kapatid nila. Lahat sila ay pinagdududahan ko. Wala akong matibay n
Kaya kahit anong sigaw ng ilang indibidwal laban sa kanila, hangga’t may perang pumapasok, mananatili silang hindi matitinag.Gamit ang pera, pinapatahimik nila ang ingay.Gamit ang impluwensya, binubura nila ang bakas ng kanilang kasalanan.At wala namang nagrereklamo. Wala namang tunay na lumalaban.Dahil sa bansa nating ito, nasanay na ang tao sa ganitong sistema.Naging normal na lang ang maging mahirap,Naging normal na lang ang maging tauhan ng gobyerno,Naging normal na lang ang maging bulag sa tunay na realidad.At kung ang buong mundo ay sanay nang yumuko sa kanila, patuloy lang ang ganitong sistema.Isang sistemang bulok. Isang sistemang walang hustisya. Katulad ng justice system—para saan pa ito kung hindi naman ito para sa mahihirap? Para saan pa ang mga batas kung ang tunay na makapangyarihan ay hindi kailanman hinahatulan?Ang hustisya sa bansang ito ay hindi nagbubulag-bulagan—pilit lang niyang tinatalikuran ang katotohanan.Sa harap ng pera, ang batas ay nagiging isang
Bumagsak ang tingin ko sa nationality niya.Irish and Italian.Napatigil ako. Napaayos ng upo.Possible kaya? Posible kayang anak siya ng Irish Mob o Italian Mafia? Pero kung ganun, ibig sabihin... wala siyang koneksyon sa American Mafia, lalo na sa La Nera Bratva.O baka naman... mas malalim pa ang koneksyon niya kaysa sa inaakala ko?Napahilamos ako, pilit hinahagod ang tensyon sa mukha ko. Takte! Anong gagawin ko? Kailangan ko na talagang makuha ang black folder na 'yon sa lalong madaling panahon.Ang dami nang nangyayari. Ang dami nang dapat kong asikasuhin, pero parang pabigat nang pabigat ang sitwasyon. Hindi ako pwedeng magkamali. Napatigil ako nang marinig ang pag-vibrate ng phone ko sa ibabaw ng lamesa. Monroe calling... Nagtatakang sinagot ko ang tawag. "Bakit, Monroe?" agad kong tanong, ramdam ang kaba sa dibdib ko. "Ma’am, bad news. Lady Esmeralda got kidnapped... by her own biological father." Napatayo ako sa gulat, muntik nang mabangga ang mesa. "Ano?! Kail
Huminga siya nang malalim. “Ginawa ko lang ang sa tingin kong tama. Para protektahan ka.” “Hindi ko kailangan ng proteksyong may kapalit na kasinungalingan,” mariin kong sagot. “Gusto ko lang ng katotohanan. Ng kapayapaan. Hindi ng paniniktik, hindi ng kontrol. Hindi ng mundo niyong ubod ng dumi.” Saglit na katahimikan. “Aalis na ako bukas,” dagdag ko. “At kahit habulin niyo pa ako, hindi na ako babalik. Hindi niyo ako pagmamay-ari. Hindi ako pag-aari ng kahit anong grupo. Babae ako. Ina ako. At may sarili akong desisyon.” Naramdaman ko ang paggalaw niya sa tabi ko. Tumayo siya. Tila gustong pigilan ang desisyon ko pero pinili niyang manahimik. "There's underground fight later. Not normal underground fight. Zuhair is there. That's the only thing I can say to you. That's the only thing I can make you feel better because, Zuhair might killed by the Pakhan." Napalingon ako sa kanya nang marinig ko ang pangalan ng siraulo. Saglit akong napatigil. Para bang biglang tumigil ang mundo
Napahinto ako sa kinatatayuan ko. Mariin kong pinikit ang mga mata, pilit pinapakalma ang sarili. Delikado? Kaya nga ako aalis, ‘di ba? Kasi mas delikado kung dito ako. Dito sa piling ng mga taong pinagkatiwalaan ko pero niloko lang pala ako. Tahimik akong humarap muli sa kanila. Nakita kong lumapit si Ulysses, hawak ang baril sa tagiliran, pero hindi naman tinutok. Para lang sigurong paalala kung sinong may kapangyarihan. “Sa tingin niyo ba papayag akong maging bihag habang buhay?” matigas kong tanong. “Dahil lang buntis ako, dahil lang may buhay akong dala sa tiyan ko, wala na akong karapatan mamili?” “Narnia,” sabat naman ni Acheron, isa sa matagal ko nang kasama sa grupo. “Hindi mo naiintindihan. Hindi ka lang basta-basta nagbuntis. Kung totoo ang iniisip naming lahat... anak ‘yan ng—” “Shut up!” sigaw ko, sabay hawak sa tiyan ko na para bang gusto kong itago ito sa kanila. “Walang may karapatang pag-usapan ‘to kundi ako. Wala kayong alam sa pinagdadaanan ko. Wala kayong pakia
Sinundan ko si Alcyone sakay ang isang tricycle. Huminto ang kotse niya sa store at bumili ng vitamins ko. Pagkatapos, muli itong sumakay sa kotse at tuloy-tuloy na ang byahe. Sinabihan ko ang tricycle driver na sundan lang kami pero huwag lumapit masyado. Mabagal ang takbo ng kotse niya. Puro liko. Ilang beses na akala ko’y mawawala na siya sa paningin ko, pero sa huli, nakita ko siyang lumiko sa kalsadang hindi pamilyar. Hanggang sa narating namin ang isang abandonadong gusali sa gilid ng lungsod. Luma, may kalawang, parang hindi na ginagamit—pero may mga tao. Mga lalaki. Naka-itim. May armas. Warehouse? Anong ginagawa ni Alcyone rito? Bumaba ako at dahan-dahang naglakad papunta sa gilid ng warehouse. May sirang parte ng pader, sapat para sumilip. At doon ko nakita, ang grupo. Ang buong gang. Hindi ko mapigilang mapasinghap, at magulat. Maraming katanungan ang nabuo sa isipan ko. Anong ginawa nila dito? Sinundan ba nila ako? Alam ba nilang nandito ako? Alam ba nilang dito ako
"She's not part of the underground society... No! Wala akong pakialam kung mamamatay ang mga 'yan. They're obeying the law of the Mafia.....Betraying the Bratva." Bratva? Ang La Nera Bratva ba? Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ito simpleng away, hindi ito simpleng alitan. Mafia. Bratva. Alcyone knew something. And she’s hiding it from me. Napaatras ako nang marinig kong tila tinapos na niya ang tawag. Agad akong pumasok sa loob, mabilis na umupo sa isang upuan sa kusina, kunwaring busy sa pagsulat sa Pregnancy Journal. Tinapik-tapik ko pa ang lapis para kumalma. Pero hindi ko napigilang mapansin ang bahagyang panginginig ng kamay ko. Ilang saglit pa’y dumating si Alcyone. Bitbit ang dalawang mangkok ng sopas at isang maliit na tray ng pandesal. Ngumiti siya—yung pilit pero sanay na. "Hey, ‘di ko alam andito ka na sa loob,” aniya, inilapag ang tray. “Nagpahinga ka na ba? Try this, masarap sa tiyan.” Tumingin ako sa kanya. Pinilit kong ngumiti. “Salamat. Kanina pa a
It’s 3:00 o’clock in the afternoon—banayad ang simoy ng hangin, malamig at masariwa, habang ang araw ay nagtatago na sa likod ng mga ulap. Mula sa terasa ng bahay, tanaw ang mga luntiang bundok at mga puno ng mangga na sumasayaw sa ihip ng hangin. Tahimik, payapa, at perpektong sandali para magpahinga. Nasa tabi ko ang isang tasa ng mainit na salabat, ang amoy nitong luya at asukal ay nagpapagaan sa pakiramdam. Katabi rin ang platitong may suman na gawa sa kamoteng kahoy—malambot, malinamnam, at sakto ang tamis. Paulit-ulit ko itong ginagawa tuwing hapon, parang ritual ko na bilang paghahanda sa pagiging ina. Minsan, habang kumakain, nagbabasa rin ako ng Pregnancy & Parenting Books. Iba’t ibang topics—mula sa stages of fetal development, breastfeeding, hanggang sa emotional changes ng buntis—pinaglalaanan ko ng oras. Mahirap maging nanay, pero mas mahirap kung di ako handa. Napabuntong hininga ako. Wala ‘to sa plano. Wala siya sa plano. Hindi ako handa sa responsibilidad. Wala ako
“Don’t judge me,” sagot niya agad. “Nagpa-fresh air therapy lang ako. At—tadah!” sabay pakita ng laman ng basket—halo-halong tinapay, saging, at isang bote ng grape juice. “Bumili ako ng ‘arte essentials.’ For baby bonding.” “Arte essentials talaga?” tinaasan ko siya ng kilay. “Alam mo naman na buntis ako at ako pa itong nagtatanim ng mga gulay. Pero ikaw, parang kabute lang. Saan ka na naman galing?” “Exactly! Kaya nga ako bumili ng reward mo!” sabay abot ng isang pirasong pandesal. Napangisi ako. “Wow! From your bottom of your heart talaga." “Pandesal ‘yan na may pagmamahal. Tanggapin mo ‘yan habang may pride ka pa.” Umiiling akong tinanggap, sabay tingin sa mga bata. Nagtatawanan na rin sila habang si Alcyone ay nagsisimula na namang mag-drama. “Guys, look at her. Preggy and blooming. I swear, kung ako ‘yan, mukha na akong lumpiang shanghai.” "Lumpia ka naman talaga," sabat ko, sabay irap. "Pero hindi lang shanghai—combo meal with rice pa." Akmang susuntukin niya ako pero n
Napahinto sila’t napalingon sa pinanggalingan ng sigaw. Tatlong batang paslit, may isa pang may muta pa sa mata, na parang hindi pa naliligo. Yung isa, may hawak pang slingshot. At yung isa… ayun, hawak ang mismong tangkay ng pinya ko, mukhang kakabunot lang!"Hoy! Bitawan mo ‘yan!" halos ma-high blood ako. "Pinya ‘yan, hindi ‘yan laruan! Baka akala niyo candy ‘yan ha!"Yung batang may tangkay ng pinya ay napaigtad at agad ibinaba ang hawak. "Sorry po, Ate! Akala ko po tanim ni Ate Alcyone ito!"Napapikit ako ng mariin. "ATE Alcyone?! Anong ate?!""Yung maganda at maputi na nagbigay samin ng kendi kahapon!" sagot ng isa, sabay turo sa bakuran.Napamura ako sa loob-loob ko. Alcyone talaga. May pa-candy-candy ka pa sa mga bata?! Kala mo kung sinong good citizen.Napaluhod ako para silipin ang tanim kong pinya, at doon ko nakita ang malalim na bakas ng yapak. Wasak ang paligid. Para na ‘tong dinaanan ng kabayo."Alcyone!!!" sigaw ko ulit, puno ng inis. "Bumangon ka riyan kung ayaw mong s
Ilang minuto kaming nagtalo bago naisipan bumili na lang ng pagkain sa labas. Naging okay na rin ang araw namin kahit inis pa rin ako sa kasama ko. Kinabukasan, sinumpong na naman ako ng ugaling buntis. Ang sarap itapon ni Alcyone sa dagat. Grabe mang-asar. Alam niyang buntis ako, inaasar pa talaga ako. Ang saya-saya raw niya kapag nakikita akong umiiyak. Tignan mo?! Tignan mo?! "You're not in love with him, gaga! Mahal mo lang ang tite ni Zuhair." Asar nito, habang hawak ang basong may natitirang juice, parang ready na ibato sa akin. Mas lalo akong naiyak. Di ako in love sa lalaking yun at mas lalong di ako in love sa tite niya! Ba't ba ako umiyak?! Piste! Sino ba kaseng nagsabing inlove ako sa lalaking yun?! "Why are you crying? Stop crying na kaya." "Paano kung tama ka? Mahal ko lang pala talong ni Eros at hindi siya?" tinig ko’y paos, garalgal. Tumingala ako habang pilit pinupunasan ang luha. “Paano kung... mahal ko lang pala yung talong ni Eros, at hindi siya?” Nanlaki ang
Napatigil ako. Hindi ko alam kung ano ang mas nakakabaliw—yung sinabi niya, o yung kislap sa mga mata niyang parang nag-e-enjoy siya sa gulo habang ako’y unti-unting nilalamon ng kaba. "The Almighty Smith, mataguan ng anak? Ang sarap sa ears. Wait, we should not include his family name kay baby. We will make him crazy and...." “Alcyone…” mahina kong tawag sa pangalan niya, halos pabulong. Napahinto ito sa kakadaldal ng kung ano-anong plano niya. “Hindi ito laro.” mariin kong bigkas. Tumaas ang kilay niya, tapos tumawa ng mahina. “Oh, sweetheart. Sa mundo namin, lahat laro. Life, death, betrayal, love, loyalty—lahat may stakes. And guess what? You just became the jackpot.” “Hindi mo ba ako naririnig? Ayokong madamay ang anak ko sa mga gulo niyo. Hindi siya weapon. Hindi siya pawn. At hindi ko siya palalakihing may takot sa likod ng bawat pintuan.” Bigla siyang natigilan. Nawala ang ngiti sa labi niya, napalitan ng seryosong titig. Parang sa unang beses, naramdaman kong may tao ri