Mag-log inShare
CHAPTER 2
Huling Na-update:
2022-09-17 17:33:23NAPAHAWAK ako sa sarili kong ulo at napangiwi dahil sa pagkirot nito. I slowly opened my eyes. Maliwanag na sa buong silid. Muli akong pumikit at napahikab bago nag-unat-unat ng katawan. But I immediately stopped when my hand hit like a human body. I opened my eyes again and looked beside me. Ganoon na lang ang paglaki ng mga mata ko sa gulat nang makita ang payapang mukha ng best friend ko na mahimbing na natutulog sa tabi ko.
What the fuck?
Bumalikwas ako ng bangon at malakas na napasigaw nang makitang n*******d pala ako. Not only me, but also the person beside me was also naked.
Nagising naman si Drex sa pagsigaw ko at agad na napamulat ng mata. "Why are you shouting?" inaantok niyang tanong sa akin.
No! This is not real! This is just a nightmare! A fucking nightmare!
Pinagkurot ko pa ang pisngi ko para lang magising sa pag-aakalang nananaginip lang ako. Pero hindi, dahil talagang totoo ito! Hindi na ito panaginip!
I started crying when I realized what really happened last night between me and my best friend.
Hindi ito maaari!
Napabalikwas naman ng bangon si Drex nang marinig ang paghagulgol ko.
"Hey, Elize, why are you crying? Are you okay?" he asked me with his innocent voice.
Napayakap ako sa kumot para takpan ang hubad kong katawan. “A-Ano bang nangyari? Bakit tayo n*******d, Drex? I can't remember what really happened last night!" napahikbi ako.
Sandaling natigilan si Drex at parang nagulat din nang ma-realize niyang n*******d pala kami pareho.
"Oh shit! What happened? Why are we both naked, Elize?" Mabilis na itong tumayo at pinulot ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig.
Agad naman akong umiwas ng tingin at napahigpit ang yakap sa puting kumot. "I don't know, Drex! I don't remember anything!" naiiyak kong sagot.
"Shit. Wala din akong maalala, Elize. I'm sorry for what happened." Drex sat next to me after wearing his boxer. "Stop crying. It's already happened, wala na tayong magagawa.”
Inis kong tinabig ang kanyang kamay nang haplusin niya ang pisngi ko. "Don't touch me! Stay away from me!" I shouted while sobbing.
Isang malalim na buntonghininga ang kumawala kay Drex. "Hush now, don't cry anymore. Pananagutan na lang kita. I will marry you. I'm ready to take responsibility for what happened to us."
Hindi ako makapaniwala na agad na napatingin sa kanya. "Are you out of your mind, Drex? I have a boyfriend and we’re going to get married today—" Napatigil ako sa pagsasalita ng may maalala.
Shit! Kasal nga pala namin ngayon ni Luke!
When I looked at the hanging clock, it was already 10:35 AM. Apat na oras na lang ay kasal na namin ni Luke. I'm sure sa mga oras na ito ay on the way na sina Mommy kasama ang mag-aayos sa akin.
I quickly get off the bed while holding the blanket tightly. Napangiwi pa ako nang maramdaman ang biglang pagkirot sa pagitan ng hita ko.
"What are you waiting for? Get out of here before mom gets here!" I shouted to Drex. He was just standing, watching my every move.
But he didn't answer and just stared at me.
"Leave, Drex! Baka maabutan ka pa ni Mommy rito! It's my wedding today and I don't want it to be ruined because of you!" once again, I screamed and annoyed walked closer to the bathroom.
I was about to hold the doorknob when someone suddenly stopped my arm from behind.
"Do you just ignore what happened to us, Elize?" Hinawakan ako ni Drex sa magkabilaang balikat at pinaharap sa kanya. "I can marry you. Nakahanda akong panagutan ka. I'm ready to face your parents and tell them what happened to us."
Pagak naman akong natawa at inis na binaklas ang kamay niya sa pagkakahawak sa balikat ko. "Puwede ba, Drex! We only made one mistake! Pareho tayong walang alam! Parehas nating hindi ginusto ito! Kaya umalis ka na ngayon din! Please lang!"
"You're wrong, Elize Mica! Mali ka! Kung ano man ang nangyari sa atin ngayon ay ginusto ko! I planned it! I prepared for it!" he yelled at me.
Agad na namilog ang mata ko sa narinig. I couldn't help myself and slapped him hard on both cheeks. Sa lakas ng sampal ko ay namula ang kanyang makinis na pisngi at nagkaroon ng bakas ng palad ko.
"How dare you! Pinagkatiwalaan kita! Paano mo nasabi 'yan? You are my best friend!" Pinagbayo ko na ng kamao ko ang kanyang matigas na dibdib. "You fooled me! Paano mo nagawa sa akin 'to? Best friend tayo, 'di ba? You are my best friend! Ten years tayong magkaibigan, Drex!"
Wala na akong pakialam sa pagkahulog ng kumot sa katawan ko, I just punched Drex's chest again and again. "I hate you! I hate you so much! You fooled me!" mngiyak-ngiyak kong sigaw habang patuloy sa pagsuntok sa kanyang dibdib.
Drex just stayed standing in front of me and took all my punches and slaps on him, ni hindi man lang siya umilag sa mga sapak ko sa kanya.
"I hate you, Drexton! I hate you! I hate you so much!"
He kept quiet for about 2 minutes, until he pulled me closer to him and hugged me tightly.
"Stop crying please, baka mamaga na 'yang mga mata mo. Hush... Oo na, kasalanan ko na lahat. Tahan na, please."
Nagpumiglas ako sa kanyang mga bisig. "Bitiwan mo ako! I need to take a shower! Kasal namin ngayon ni Luke, hindi ako puwedeng ma-late!"
Pero mas lalo niya lang hinigpitan ang pagyakap sa akin nang marinig ang sinabi ko.
"Ano ba! Bitiwan mo sabi ako!"
"Ayoko, hindi kita bibitiwan! Sabihin mo munang aatras ka na sa kasal niyo ng Luke na 'yon bago kita bitiwan!"
Pagak akong natawa. Talagang nababaliw na siya!
"Nawawala ka na sa sarili! You're crazy, Drexton!"
"You're right. I'm totally crazy, Elize. I'm crazy in love with you," mahina niyang sagot habang yakap pa rin ng mahigpit ang hubad kong katawan.
"No matter what you say or do, I'm gonna marry Luke! I don't love you, Drex! And I don't want to love you forever! Nakakasuklam ka!"
Inis kong sinipa ang paa niya, pero hindi man lang siya nagpatinag sa kanyang kinatatayuan at parang linta pa ring nakayakap sa akin.
"Alam ko, hindi mo na kailangan pang ipamukha sa akin 'yan. I already knew, Elize. Alam ko naman na 'yong Luke na 'yon ang gusto at mahal mo. But I don't care. I still love you. I am madly in love with you!"
Panay ang pumiglas ko habang sige naman ang paghigpit ng yakap niya sa akin.
And since I can't get away from the tightness of his hug, I have no choice but to bite his shoulder.
Sunod-sunod siyang napamura dahil sa pagkagat ko, pero hindi pa rin siya bumitaw ng yakap sa katawan ko.
Natigilan lang kaming dalawa sa paglalaban sa isa't isa nang marinig ang boses ni Mommy na papalapit na sa kuwarto ko.
"Baka tulog pa, gigisingin na lang natin," rinig kong sambit ni Mommy.
"Alam mo namang tulog mantika si ate, Mom. Kaya 'wag ka nang magtaka kung ganitong oras ay tulog pa," sagot naman ng boses ng bunso kong kapatid na babae.
My mom knows my password, kaya madali siyang makapasok ng apartment ko kahit hindi pagbuksan ng pinto.
Binitiwan naman ako saglit ni Drex at mabilis na dinampot ang nahulog na kumot bago binalot sa aking hubad nakatawan at saka ako muling niyakap ng mahigpit. Sakto namang bumukas ang pinto ng kuwarto ko.
"Surpri—"
Mommy couldn't continue shouting “SURPRISE” when she saw us. It's like they are the ones who got surprised instead of surprising me.
They were shocked.
Napaawang ang labi ni Mommy kasama ang kapatid kong babae, and also my boyfriend's sister and her mother were surprised at what they saw.
I wasn't able to speak and my tears just started falling while I was still hugging the man I hate today.
Nang maka-recover ang Mommy ni Luke sa pagkagulat ay agad itong napailing-iling na tila na-disappoint sa naabutan. She quickly left the room with her daughter.
Sunod-sunod namang tumulo ang luha ko at tuluyan nang napahikbi dahil sa kahihiyan.
Kaugnay na kabanata
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 3
“MOMMY, I'm sorry! I'm really, really sorry!” paulit-ulit kong sambit habang umiiyak nang nakayuko. Nakabihis na ako at nakaupo na ngayon sa kama ko habang haplos ni Mommy ang likod ko para patahanin ako sa pag-iyak.“Kasalanan ko po lahat, tita. Handa naman po akong panagutan si Elize kung mamarapatin niyo. I can marry her,” ani Drex na nakatayo sa tabi ng kapatid kong walang kibo at nakatingin lang sa akin.“Lumabas ka muna, hijo. Mamaya na tayo mag-usap. Kakausapin ko lang muna itong anak ko,” mahinahon na sabi ni Mommy.“Sige po, tita,” magalang na sagot ni Drex bago lumabas ng pinto. Naiwan naman kaming tatlo nina Mommy at ng kapatid ko sa loob ng kuwarto.“Mommy, p-paano kung hindi matuloy ang kasal namin ni Luke?” pasinghak-singhak kong tanong at sinabayan ng mahinang pag-iling.“Kakausapin ko si Luke, anak, kaya tumahan ka na. Sabihin mo sa akin kung ano ba talaga ang nangyari sa inyong dalawa ni Drex.”Napaangat ako ng tingin kay Mommy. “He fooled me, mom. Nagising na lang ak
Huling Na-update : 2022-09-17You're Mine, My Best Friend CHAPTER 4
MAGHAPON akong nagkulong sa loob ng aking kuwarto, kahit na dinalhan ako ni Mommy ng pagkain ay pinabayaan ko lang at hindi kinain.Hindi pa rin ako makapaniwala sa desisyon nina Mommy at Daddy na gusto nila akong ipakasal kay Drex, imbes na kay Luke na siyang fiancè ko. Kahit na umiyak ako at nagmakaawa ay tinalikuran lang ako ng parents ko at sinabing buo na ang pasya nila. Itinago din ni Mommy ang phone ko, kaya hindi ako makatawag kay Luke.Nang sumapit ang gabi ay naisipan kong tumakas, pero paglabas ko ng aking kuwarto ay puro mga naka-lock ang pinto ng bahay, kaya wala na akong nagawa kundi ang bumalik sa kuwarto ko, naghanap pa ako ng telephone na maaaring gamitin pero itinago yata ni Mommy pati telephone. Kinabukasan ay panay ang katok ng mommy ko at ng kapatid ko sa aking kuwarto pero hindi ko sila pinagbuksan at nanatiling tahimik.“Anak, kailangan mong kumain. Buksan mo ang pinto may dala akong pagkain para sa 'yo,” ani Mommy pero hindi ko pinansin at nanatili lang akong
Huling Na-update : 2022-09-17You're Mine, My Best Friend CHAPTER 5
PAGKAHINTO ng taxi sa harap ng apartment ni Luke ay agad akong bumaba at sumilip sa driver."Pakihintay lang po muna, manong, hihingi lang ako ng pera sa boyfriend ko."Napasatsat ang taxi driver. "Hay naku, bakit kailangan ko pang maghintay? Oh, sige na, basta bilisan mo!"Hindi ko mapigilan ang mapasimangot sa reklamo ng taxi driver. Tsk. Pasalamat na nga siya at paghintayin ko pa siya, eh balak ko nga sanang takasan na lang, kaso natawa naman ako sa kanya.Napailing na lang ako at iniwan ang badtrip na taxi driver.Pagtapat ko sa pinto ng apartment ni Luke ay hindi na ako nag-doorbell pa dahil alam ko naman ang password ng apartment niya, kaya binuksan ko na lang. Pagkapasok ko ay walang tao sa loob ng apartment, at tingin ko ay wala si Luke, kaya dumiretso ako sa kuwarto niya para humanap ng pera na pambayad sa taxi driver. Habang papalapit ako sa kuwarto ay siya namang pagkunot ng noo ko nang makarinig ng sunod-sunod na ungol na nagmumula sa loob, kaya nagmamadali akong lumapit
Huling Na-update : 2022-09-17You're Mine, My Best Friend CHAPTER 6
Halos hindi ko na mahabol ang sarili kong hininga dahil sa klase ng halik ni Drex na para bang uhaw na uhaw at parang walang balak pakawalan ang labi ko. He kissed me while his right hand was massaging my breast. We are both naked in bed while kissing each other. "Drex, I need to breath…" mahina kong sambit sa gitna ng halikan naming dalawa. "Take my breath away, baby,” he replied but he didn't stop kissing me. "I will give you my breath with all my heart..." Pilit kong iniiwas ang labi ko para makalanghap ng hangin, pero kahit anong iwas ko ay nahahabol pa rin ni Drex at nasasakop. At dahil sa kailangan ko na talagang huminga ay wala na akong choice kundi ang sipain ang hita ni Drex. "Ouch—fuck! Damn! Elize Mica!" gulat na bulalas ni Drex na napabitaw ng halik sa akin at napaalis sa ibabaw ko bago tapahawak sa pagitan ng kanyang hita at halos hindi maipinta ang mukha. "Ano bang problema mo! Bakit mo sinipa ang alaga ko?" Napairap ako at umupo sa kama. "Paano kita hindi sisipa
Huling Na-update : 2022-10-11You're Mine, My Best Friend CHAPTER 7
KINABUKASAN ay maaga akong gumising at pumunta sa bahay ng parents ko para sana kunin ang cellphone kong naiwan na itinago ni Mommy noong isang araw, dahil baka nag-text o tumawag na ang manager ko tungkol sa commercial. Sa pagkakaalam ko ay bukas na ishu-shoot ang gagawing commercial para sa bagong brand ng whitening lotion, at ako ang napiling mag-endorse ng CEO ng kompanya. Pagdating ko sa bahay ay wala na sina mommy at daddy, at tanging mga katulong na lang ang naabutan ko at bunso kong kapatid na nakaupo sa sofa at suot ang school uniform.“Loraine, nakita mo ba kung saan nilagay ni Mommy ang cellphone ko?” tanong ko sa kapatid ko na busy sa kaka-text sa kanyang cellphone.Napaangat naman ito ng tingin nang marinig ang tanong ko. “I'm sorry. Ayon sa pagkakaalam ko ay parang ibinigay yata ni Mommy ang cellphone mo kay Kuya Drex, ate.”Agad na nangunot ang noo ko. “What? At bakit naman ibinigay ni mommy sa lalaking ‘yon ang cellphone ko? Eh, akin ‘yon!”Napasimangot ang kapatid ko
Huling Na-update : 2022-10-11You're Mine, My Best Friend CHAPTER 8
“HEY! Stop!” natataranta kong sigaw habang nakatingin kay Luke at Drex na nagpapatayan na sa harap ko at parang walang balak na buhayin ang isa’t isa.“Gago ka! At talagang may lakas ng loob ka pang magpakita kay Elize matapos mo siyang pagtaksilan!” galit na sabi ni Drex na gumanti ng suntok kay Luke. “Kasalanan mo ‘tong lahat. Kundi dahil sa ’yo, kami pa sana ngayon ni Elize at baka kasal na kami. Pero sinira mo ang lahat! Walanghiya ka!” pabalik na sigaw ni Luke at gumanti rin ng suntok kay Drex. Pareho nang putok ang labi nilang dalawa.Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin para tumigil silang dalawa. Kung bakit naman kasi wala man lang dumaan kahit isang tao dito sa parking lot. Wala tuloy akong mahingian ng tulong para awatin silang dalawa. “Ayoko lang naman na mapunta sa manluluko na tulad mo ang best friend ko! Dadaan ka muna sa bangkay ko bago mo siya maagaw sa akin!” sigaw ni Drex at muling pinalipad ang kamao kay Luke, pero agad namang nakailag si Luke.“Ipagpal
Huling Na-update : 2022-10-11You're Mine, My Best Friend CHAPTER 9
I SMILE bitterly while looking at my reflection in the mirror in front of me. I am wearing an expensive wedding gown. Today is my wedding day, and I'm not happy about it. I don't want to get married to someone I don't really love, but I don't have a choice."Elize? Are you done?" I heard my mom's voice while knocking at my door.“I'm done! I'm going outside, Mom! Just wait a minute!" I yelled back.Nagpakawala ako ng malalim na buntonghininga bago naglakad at binuksan ang pinto.“Buti naman at lumabas ka na, anak. Alam mo bang kanina pa si Drex sa simbahan? At sabi ni balae ay baka daw pupunta 'yon dito kapag hindi ka pa dumating! Sampong minuto na tayong late, Elize!” bungad ni Mommy pagkalabas ko ng kuwarto. Hindi ko ito pinansin at naglakad na ako palabas ng bahay habang hawak-hawak ang dulo ng gown ko.Agad akong sumakay sa bridal car na nakahinto sa labas ng gate.“Ngumiti ka nga, Elize. Tingnan mo 'yang mukha mo para kang namatayan!” sermon ni Mommy pagpasok ng sasakyan.“I don
Huling Na-update : 2022-10-11You're Mine, My Best Friend CHAPTER 10
“I’M SORRY… H-Hindi ko sinasadya na masugatan ka,” mahina kong sambit habang nakaupo sa kama at nilalagyan ng ointment ang maliit sa sugat ni Drex sa likod ng ulo.Hindi kumibo si Drex at nanatiling walang imik.Hindi ko alam kung galit ba siya o ano, ni hindi niya ako pinapansin mula kanina, pero pumayag naman siyang lagyan ko ng ointment ang kanyang sugat.“Drex, galit ka ba sa akin dahil sa pagbato ko sa ’yo?”Hindi siya sumagot.“Sorry na. Hindi ko talaga sinasadya, Drex. I'm sorry.”Hindi pa rin siya kumikino hanggang kngayon kahit na pilit ko siyang kinakausap patungkol sa nangyari.Gusto kong sisihin ang sarili ko dahil sa pagbato ko sa kanya, kung hindi ko siya binato hindi sana siya masusugatan. This is all my fault.Pagkatapos kong gamutin ang sugat niya ay agad siyang tumayo at walang sabi-sabing naglakad palabas ng kuwarto, kaya naiwan akong mag-isa sa loob. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan ko bago naglakad papasok ng banyo at hinubad ang wedding gown ko pa
Huling Na-update : 2022-10-11
Pinakabagong kabanata
You're Mine, My Best Friend LAST CHAPTER
ELIZE NAPAHIKAB ako at inunat-unat ang aking katawan bago iminulat ang aking mga mata. Maliwanag na sa buong silid pero wala na akong katabi sa kama at mag-isa na lang sa loob kuwarto. Nang mapatingin ako sa alarm clock na nasa bedside table ay alas otso na, kaya kahit na parang inaantok pa ako ay pinilit kong bumangot at naligo sa loob ng banyo. Nang matapos sa pagligo ay hindi na ako nag-abala pang magbihis at isinuot ko na lang ang white bathrobe at binalot ng puting tuwalya ang ulo ko bago lumabas ng kuwarto at bumaba ng hadgan.Pababa pa lang ako ay rinig ko na ang pag-iyak ng kambal, kaya nagmamadali akong naglakad papunta ng kitchen. Pero nang mapatapat na ako sa nakasiwang na pinto ay agad akong natigilan nang makita kong ano ang nangyayari sa loob. Nakatalikod si Drex at walang damit na pang-itaas habang nakasuot ng apron at parang may hinahalo sa kawali, I think nagluluto, habang ang kambal naman ay nakaupo sa kani-kanilang swivel chair at naka-seatbelt pa. Umiiyak si Shann
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 33
DREX I WAS just sixteen years old and Elize was fourteen when we first met in my parents house. I still remember the day when my mom introduced her to me. That day was my mom's birthday."Come here, son. May ipapakilala ako sa 'yo. Tama na muna 'yang pagbabasa mo ng libro," excited na sabi ni mommy pagkapasok ng kuwarto ko."I'm not interested, Mom," tamad kong sagot habang nakasandal sa headboard ng aking kama at nakatutok pa rin ang tingin sa binabasa kong libro."Oh come on, son. Pagbigyan mo na si mommy, anak. Huwag mo naman akong ipahiya sa Tita Amanda mo. Sinabi kong ipapakilala kita sa anak niya ngayon dahil magiging school mate mo siya by this year."I frowned at my mom as she grabbed my arm. "Mom, I'm not interested, okay? Look, I'm studying here. I don't want to go out!""Hay naku naman, anak. Puro na lang libro ang inaatupag mo kapag narito ka sa bahay. Subukan mo namang magkaroon ng kaibigan. Hindi ka ba nabo-boring sa life mo? School-bahay ka na lang palagi."Hindi na ak
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 32
MULA sa paghuhugas ng plato ay napasinghap ako dahil sa biglang pagyapos ng dalawang braso ni Drex sa aking baywang."Mahal ko, tama na 'yan, kanina pa kaya ako inaantok..." Inamoy-amoy niya ang leeg ko. "Pinatulog ko na ang mga anak natin, kaya dapat matulog na rin tayo.""Tatapusin ko lang 'tong mga plato. Puwede ka namang matulog kahit wala ako, hindi ko naman dala ang mata mo.""Hindi kasi ako matulog kapag hindi kita katabi. Oo nga at hindi mo dala ang mata ko, pero mahal ko, dala-dala mo ang puso ko..." nilambingan niya pa ang kanyang boses.Hindi ko na napigilan ang ngiti ko at nagpunas ng kamay bago humarap sa kanya. "Sus, nambubula ka na naman. Oo na, sige na."Agad na lumapad ang kanyang ngiti. "Okay, let's go!"Napayakap na lang ako sa kanyang leeg nang bigla niya akong buhatin palabas ng kitchen.Pagkapasok namin sa loob ng kuwarto ay agad niya akong inihiga sa kama at pumaibabaw naman siya sa akin na kinasimangot ko."Teka, akala ko ba inaantok ka na?""Let's make love fi
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 31
ANG tadhana ay talaga nga namang mapagbiro, hindi natin alam kung anong mangyayari sa ating hinaharap. Minsan ang akala natin na siya ang makakatuluyan natin ay hindi pala, minsan may mga pangakong hindi talaga natutupad, dahil 'yon na talaga ang nakatadhana. Nangyayari ang mga hindi nating inaasahang mangyari sa hinaharap.Nang ibalita namin ni Drex sa parents namin na nagkabalikan na kami ay talaga namang tuwang-tuwa sina Tita Mesha at mommy, and of course, si daddy and Tito Harold. Talagang makikita sa kanilang mga mukha ang tuwa sa nalamang nagkabalikan na kami ng dati kong best friend na ngayon ay asawa ko na.Nakauwi na rin sina mommy, daddy at Loraine sa mansyon. Nang malaman kasi nila na okay na kami ni Drex ay kinabukasan din ay umuwi agad sila, talagang binigyan lang nila kami ni Drex ng araw para mag-usap at nang sa gayon ay magkabalikan. Well, their plan was successful, dahil talaga namang nagkabalikan kami ni Drex, and I'm very thankful.And about naman sa aksidente namin
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 30
KINABUKASAN nang magising ako ay mag-isa na lang akong nakahiga sa kama at gano'n na lang ang gulat ko nang makita ang orasan, 2 minutes na lang at alas dose na ng tanghali.Napabalikwas ako ng bangon at nanghihinang pumasok ng banyo.Pakiramdam ko ay parang binugbog ang katawan ko. Ramdam ko ang pangangatog ng mga tuhod ko at parang kumikirot pa ang pagitan ng hita ko na kinangiwi ko. Paglabas ko ng kuwarto ay sa hagdan pa lang ako ay kitang-kita ko na ang kambal na nakaupo sa couch katabi ng kanilang ama."Hey, good morning!"Napalingon ang kambal nang marinig ang boses ko at mabilis na bumaba si Aeron sa sofa bago patakbong lumapit sa akin, kaya agad ko itong binuhat at pinaulanan ng halik sa mukha na kinahagikhik nito."I think it should be good afternoon, tanghali na kaya!" natatawang sambit ni Drex at binuhat naman si Shannel bago lumapit sa 'kin at hinalikan ako sa pisngi. "Nagutom ka na ba? Gusto mong ipaghain kita ng pagkain?"Mahina akong umiling. "Ayoko, hindi pa naman ako
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 29
WALANG alinlangan kong tinugon ang kanyang labi. I missed him so much. I miss his lips, his body, I miss all of his. It's been two years at hanggang ngayon ay nadadala pa rin ako sa kanyang mga uhaw na halik.Nang maihiga niya ako sa ibabaw ng kama ay saka siya bumitaw sa labi ko at tinitigan ang mukha ko bago ngumiti nang matamis sa akin.He touched my face using his right hand. "Are you sure about this? Do you want me to continue?" he asked in a canorous tone. "I don't wanna force you anymore, so tell me if you want me to stop this."I slowly shook my head. "No. Don't stop, Drex. Just continue, please? I missed you so much. And I want you to continue!" I flirty answered, touching his face down to his sexy lips."You don't have to beg for it. I love you, my queen." He kissed my forehead. "I love you so much!"Matapos niyang halikan ang noo ko ay muli niyang sinakop ang labi ko, kaya muli akong tumugon at iniyakap ang mga braso sa kanyang leeg, hanggang sa naramdaman ko na lang ang pa
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 28
EIGHT-THIRTY na nang makauwi kami sa bahay ng parents ko, at tulad nga ng gusto ni Tita Mesha ay iniwan namin ang kambal sa bahay nila. Pareho kaming walang kibo ni Drex habang nasa biyahe. Tahimik siyang nagmamaneho, at tahimik naman akong nakaupo sa kanyang tabi. Hanggang sa biglang tumunog ang phone ko, hudyat na may mensaheng dumating.MommyAnak, kumusta na kayo ni Drex? Nagkaayos na ba kayo?Hindi ko mapigilan ang mapairap sa text ni mommy. Talagang inaasahan niyang magkakaayos kami ni Drex. Ngayon ay na-gets ko na kung bakit sila umalis."Break up with him, Elize."Napabaling ang tingin ko kay Drex. "Huh?""I said, break up with him. Paano tayo makakapagsimula muli kung nakabuntot pa sa 'yo 'yang fiancé mo?" Parang may pait pa sa kanyang boses habang masama ang tingin sa hawak kong cellphone.Oh, and speaking of Garry. Hindi ko na alam kung saan na ba napadpad ang bading na 'yon matapos mapaalis sa hotel, ni hindi na tumawag sa akin o nag-text man lang."Oo nga pala, Drex, pina
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 27
"TWO years ago, I saw you with Leila in your office. N-Naghahalikan kayong dalawa, at hindi lang 'yon dahil nakahubad pa si Leila. That day, sasabihin ko na sa 'yo ang t-tungkol sa p-pagbubuntis ko, p-pero gano'n 'yong naabutan ko. I thought you cheated on me, that's why I left you, Drex. I'm really sorry kung ngayon ko lang nalaman ang totoong nangyari. I'm really sorry!" pagpatuloy ko sa pagsasalita habang umiiyak sa kanyang dibdib at nakayapos pa rin sa kanyang katawan.Wala akong nakuhang sagot mula sa kanya at nanatili lang siyang nakatayo habang yapos ko. Hindi ko makita ang expression ng kanyang mukha dahil nakasubsob ako sa kanyang dibdib, kaya naman unti-unti akong nag-angat ng tingin.Nakatitig pala siya sa akin, sa mukha ko.Wala akong mabasang emosyon sa kanyang mukha, kaya hindi ko alam kung galit ba siya o ano. Magaling siya pagdating sa pagtatago ng emosyon."Kung gano'n iniwan mo ako dahil lang do'n? Tingin mo ba ay kaya kitang pagtaksilan at ipagpalit sa ibang babae?
You're Mine, My Best Friend CHAPTER 26
"Oh, saan ka pupunta?" tanong ni Drex na may pagtataka nang makita ang bigla kong pagtayo. "Hindi ka pa kumakain, Elize.""P-Puwede mo bang sabihin sa akin kung saan nakatira ngayon si Leila?"Mas lalong kumunot ang noo ni Drex sa tanong ko pero agad ding tumango."Sure, but before that kumain ka muna. Sa pagkakaalam ko ay kakabalik lang ni Liela kahapon mula sa China dahil may business meeting ang kanyang asawa rito sa Pinas. Isa kasi sa mga business partner ni Dad ang asawa niya at baka bukas ay babalik din sila agad ng China pagkatapos ng meeting. Ano nga pala ang kailangan mo sa kanya? Sa pagkakaalam ko ay hindi naman kayo malapit sa isa't isa."Hindi ko na namalayan ang pagkuyom ko ng kamao."May itatanong lang akong importante sa kanya. Mamaya na ako kakain, magbibihis lang ako. Pakihintay na lang ako sa kotse."Napapabuntonghininga na tumango na lang si Drex at hindi na umangal pa.Lumabas ako ng kitchen at mabilis na nagbihis sa kuwarto.Habang nasa biyahe ay nanatili akong wa
