Pagdating ni Vivian sa Northwood Corporation, lumabas siya ng elevator. Bago pa siya makapunta sa opisina ni Lucian, hinarang siya ni David."Ms. Jacquez, ihahatid na kita sa meeting room."Hindi siya nasisiyahan dito."May bisita ba si Mr. Northwood ngayon?"Ilang beses na niyang binisita ang Northwood Corporation. Ngunit maliban sa unang pagkakataon nang sumama siya sa kanyang ama, hindi siya nagkaroon ng pagkakataong makapasok sa opisina nito.Palagi siyang sinasama sa meeting room. Ang silid ng pagpupulong ay may mga transparent na salamin na dingding, na hindi nag-iiwan ng puwang para sa privacy. Ito ay isang halos bukas na espasyo kung saan malinaw na makikita ang lahat.Mahihirapan siyang lumikha ng intimate atmosphere sa pagitan nila ni Lucian. "Wala naman," sagot ni David, "ngunit si Mr. Northwood ay kadalasang nakikipagkita sa mga babaeng kliyente sa meeting room. Ito ang aming tradisyon, kaya't hinihiling ko ang iyong mabuting pang-unawa, Ms. Jacquez.""Dahil sinab
"Hindi pwede."Tumanggi si Calista pagkatapos niyang mag-alok. Siya ay nabalisa na ang kanyang boses ay hindi sinasadyang tumaas ng ilang decibel. Diniinan ni Lucian ang medyo masakit na tenga at tumayo ng tuwid."Nakiki-usap ako sayo na lumipat sakin para mas madali kita maprotektahan. Bagama't hindi ganoon kalakas ang impluwensya ng pamilyang Jacquez sa Capeton , madali lang para sa kanila kung may gusto silang gawin sayo."Diretso ang mukha niya, " At hindi ibig sabihin na sa iisang kwarto tayo matutulog kung magkakasama tayo. Tsaka kahit matulog tayo sa iisang kwarto, hindi rin ako mahihirapan. Hindi ko kaya gawin mo ang kahit ano sa iyo sa kabila ng mga pagpupumilit ko. Kaya hindi mo na kailangang mag-alala."Tahimik lang niyang sinabi iyon tungkol sa isang bagay na may kinalaman sa ego ng isang lalaki. Hindi siya nagpakita ng kahit isang bakas ng kamalayan sa sarili o kahihiyan.Hindi sigurado si Calista kung dapat ba niya itong purihin sa katapangan nito o kung gaano siya k
Nagsimulang magduda si Calista sa sarili kung nasa edad na ba talaga siya kung saan siya nagsimulang maging desperado. Kung hindi, paano masisira ang kanyang mga iniisip sa isang iglap? Sa pag-aalala na baka maramdaman ni Lucian ang kanyang pangit na pag-iisip, dali-dali niyang ibinaba ang kanyang ulo."Hindi na kailangan, matutulog na ako."Pinikit ni Lucian ang mga mata habang nagmamadaling umakyat sa itaas. Hinigpitan niya ang kanyang mga labi habang ang pananabik na pagnanasa ay umusbong sa kanyang kalooban. Ayaw niyang gulatin si Calista.Bumalik siya sa kanyang kwarto at naligo. Medyo natagalan siya, dahil nananatili pa rin sa kama sa kwarto ang presensya ni Calista mula noong nakaraang gabi.Humiga siya at pumikit. Kagabi, nakatulog siya sa ganoong posisyon at mabilis siyang nakatulog ng mahimbing. Pero ngayon, hindi siya makatulog ng maayos.Ang parehong amoy na bumabalot sa kanya kagabi ay ngayon ay marahang humihila sa kanyang mga iniisip. Hindi lang siya nahirapang ma
Tumingin si Lucian sa kanya. Hindi nabawasan ni katiting ang kanyang eleganteng aura dahil sa suot niyang kaswal na damit."May kailangan ka ba sa kanya?""Oo," sagot ni Calista, "Gusto kong tulungan niya ang kapatid ng kaibigan ko sa kanyang lawsuit.""Si Yara ba?"Wala siyang masyadong kaibigan, lalo na ang mga kaibigan na magpapalabas sa kanya ng ganitong gabi."Anong kaso niya?""Self-defense, pero gusto ng kabilang partido na kasuhan siya ng intentional assault."Nagtaas ng kilay si Lucian."Hindi siya humahawak ng mga kasong kriminal."Kilala si Timothy para sa mga economic lawsuitsiya, lalo na sa mga pagpanalo ng kaso kapag ang lahat ng posibilidad ay laban sa kanya. Pagkatapos nito, maraming mayayamang tao ang pumunta sa kanya para sa mga kaso ng economic law.Dahil ito ay madalas mangyari, lahat ay ituturing na lamang siya bilang isang abogado na dalubhasa sa mga kaso ng batas sa ekonomiya.Matapos maging pinuno ng legal na departamento sa Northwood Corporation, bih
Hindi gaanong kilala ni Calista si Timothy, kaya hindi siya sigurado kung pumayag ba ito sa kanyang kahilingan. Nakatitig siya kay Lucian, nalilito. Inihagis ni Lucian ang kanyang telepono sa coffee table."Matulog ka na. Pumayag naman siya."Sa wakas, nakaramdam si Calista na nabawasan ang bigat sa kanyang isipan. Ngumiti siya, nakakarelax. Nang makamit ang kanyang layunin, hindi siya nagtagal. Agad siyang nagtungo sa pinto. Hinawakan siya ni Lucian."Bakit ka aalis?""Hinihintay pa ako ni Yara sa apartment. Hindi siya good mood kaya makikipagkwentuhan muna ako saglit. Hindi muna akodito matutulog.""Pupunta si Timothy.""Hindi naman sila close. Kahit mag-usap sila, kaso ang usapan lang nila. Hihintayin ko silang matapos."Medyo hindi maganda ang boses ni Yara kanina.Napangiti si Lucian, at walang pakialam na sinabi, "Kung ikukumpara sa iyong aliw, mas matutuwa siyang kausapin si Timothy tungkol sa kaso. At nangako ka lang na makitulog ka sa akin ngayong gabi. Kaya hindi mo b
Hindi sinasang-ayunan ni Selena ang tingin kay Calista at sinabing, "Sabihin mo sa akin, gaano na ba katagal mula noong huli mo akong binisita sa bahay? Kapag masama ba ako at naospital, saka lang ako magkakaroon ng pagkakataon na makita ka?""Tita Selena," emosyonal na sagot ni Calista, habang nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata matapos marinig ang tila pasaway pero mapagmalasakit na salita nito, "Naging busy lang po ako recently, pasensya na po.""Ayaw mo ba akong tawaging 'mom' ngayon?""Hindi naman sa ganun. Hiniwalayan ko na si Lucian, at baka hindi maintindihan ng mga tao kung tatawagin kitang mom ulit," sabi ni Calista, habang hawak niya ang kamay ni Selena. "Sa tawag lang naman po yun. Sa puso ko kayo pa rin palagi ang mom ko.""Edi siya na lang ang tumawag sakin na tita para mom pa din ang tawag mo sa'kin. Ipaalam mo sa walang ingat na batang 'yan kung ano ang na-miss niya!" sigaw ni Selena.Bigla siyang napaatras mula sa kagalakan na makaharap si Calista
Hindi yun si Calista. Sa halip ay may naghatid ng sipa sa likod niya. Nakasuot siya ng black suit pants at black leather shoes.Bumibilis ang tibok ng puso ni Calista. Lumingon siya at nakita ang isang pamilyar pero hindi pamilyar na mukha. Pamilyar ang kanyang mukha dahil madalas siyang lumabas sa telebisyon.Pero parang hindi siya pamilyar dahil ito ang unang beses na nakilala niya ito sa totoong buhay. Si Diego iyon. Nakangiti siya habang winawagayway ang kamay sa harap niya."Anong meron? May dumi ba sa mukha ko?"Napailing si Calista nang makabalik na siya sa katinuan."Hindi, medyo nabigla lang ako. Since first time kong makakilala ng celebrity sa totoong buhay."Mabilis na kinaladkad si Leopold na patuloy pa rin sa pag-ungol sa sakit. Pero bago iyon, tinapakan ni Calista ang paa nito gamit ang sakong.Nasa public space sila kung tutuusin, kaya agad na nakakuha ng atensyon ang kanyang tili sa sakit.Habang pilit na tinatapakan siya, sumandal siya at sinabing, "Leopold, si
Ang mga silid sa manor ay para sa mga bisita na tutuluyan. Hindi sila kasing-soundproof ng mga hotel. Ang biglang hiyawan ay bumulaga sa mga bisita sa ibaba. Ang pinto ng silid na mahigpit na nakasarado ay biglang hinila, at isang gulong-gulong lalaki na may mga hickey na nakatakip sa kanyang leeg ang sumugod palabas. Ang mga butones sa kanyang kamiseta ay natanggal, at ang kanyang kwelyo ay nakabukas nang malawak, na iniwang ganap na nakalabas ang kanyang dibdib. Nakatayo ang lalaki na nakayapak sa carpet, sumisigaw sa tuktok ng kanyang mga baga, "Security, nasaan ang security? Nasaan sila? Bumangon ka dito dali, kayong grupo ng mga talunan!" Narinig ng mga reporter na nakatago sa malapit ang kaguluhan at nagmadaling lumabas mula sa iba't ibang sulok, itinutok ang kanilang mga camera sa kanya at kumukuha ng mga larawan. Nabulag siya sa mga flashlight. Sa takot sa kahihiyan, mabilis niyang itinaas ang kanyang mga kamay para takpan ang kanyang mukha. "Bakit ka kumukuha ng li