Natigilan si Calista."Ano?""Sa tingin ko, mas mabuti na pumunta ka," sagot ni Timothy.Maya-maya ay ibinaba na niya ang telepono. Napakunot ang noo ni Calista nang marinig ang maikling beep matapos ibaba ang telepono,Ang Everglade Manor ay pag-aari ni Lucian kaya hindi siya ang nasa gulo. Pagkatapos ... ito ay dapat na ibang tao.Pagbukas niya ng pinto ay agad na tumayo ang mga bodyguard sa labas at tinitigan siya.Nagsalita si Calista, " ... Kailangan kong bumalik sa Everglade Manor."Laking gulat niya sa maduming eksena sa harapan niya nang makapasok siya sa mansyon.Hindi siya makapaniwala na ang mga taong nakahandusay sa sahig ay ang nagtangkang pilitin siyang maghubad sa basement. Halos hindi sila humihinga.Ang isa sa kanila ay lumuhod at nagmamakaawa kay Lucian. Bagama't naka-carpet ang sahig, ang kanyang noo ay dumugo ng napakalaking dami ng dugo dahil sa patuloy na pagkatok nito sa sahig habang siya ay humingi ng awa."Mr. Northwood, wala kaming ideya kung sino iy
Nanlaki ang mata ni Calista sa takot.She avoided his rough actions frantically and screamed, "Lucian, let me go! You crazy pervert! Son of a bitch!"Walang tigil ang pagmumura niya sa kanya habang nanginginig ang katawan niya. Buong lakas siyang lumaban at umiling-iling. Nabigo si Lucian na dumapo ang halik nito sa kanyang mukha.Sinilip siya ni Lucian habang naka-breakdown. Ngumisi siya nang hawakan niya ang mga pulso nito at itinali ito ng kanyang kurbata. Bumaba ang mga halik sa kanyang leeg, naiwan ang mga hickey sa kabuuan.Si Calista ay naka-jeans ngayon, pero hindi iyon naging hadlang kay Lucian sa pagyakap sa kanya. Napunit ng kanyang napakalaking lakas ang kanyang pantalon.Kung nakasuot man siya ng damit o pantalon ay walang gaanong pinagkaiba sa kanya."Lucian, if you really wanna do this, go find Lily then," nanginginig si Calista habang patuloy, "There were rumors of you and her all around. You pulled strings for her investment and I didn't question you a single bit
Kinabukasan, nagising si Calista sa pamamagitan ng kanyang telepono. Hinayaan siya ni Mr. Xander na magkaroon ng dalawang araw na pahinga dahil sa nangyari kagabi. Ang estate management ang tumatawag.Sabi ng kausap sa telepono, "Mrs. Northwood, may naghahanap sa iyo sa pinto. Mukhang ang tatay mo at kapatid mo.""Hindi ko sila nakikita."Ibaba na lang ni Calista ang telepono, narinig niya si Zachary na nagmamadaling tumawag sa kanya, "Calista, I found your mom's phone."Nanatiling tahimik si Calista. Nang pumanaw ang kanyang ina, napakabata pa niya.Nadurog ang puso niya nang akala niya ay wala na ang kanyang ina dahil sa isang car accident. Hindi niya pinag-isipan ang materyalistikong mga bagay na iyon.Huli na nang simulan niyang imbestigahan ang pagkamatay ng kanyang ina. Hindi niya mahanap ang telepono ng kanyang ina. Wala ring records ng mga tawag ng kanyang ina sa telecommunications company.Tinanong ni Calista si Zachary hinggil sa bagay na ito. Wala rin siyang ideya kun
Sagot ni Calista, "Siyempre alam ko ang sinasabi ko."Natawa si Lucian, "Bakit? Dahil ba sa ayaw mong makisali sa akin o dahil lang sa napagdesisyunan mong tapusin ang mga bagay-bagay dito?""gusto ko lang matapos na to," sagot ni Calista.Napasulyap siya kay Zachary na nakatutok sa kanya ang kinakabahang tingin nito. Napangisi si Lucian.Inasar niya ito, "Hindi ka talaga dapat nakatira sa Earth, alam mo.""Oo?""Dapat nanatili ka na lang sa langit kasama ng Diyos, dahil 'mabait at mapagbigay' ka."Hindi nakaimik si Calista. Alam niyang hindi nito magugustuhan ang paraan ng paggawa nito. Ibinaba ni Lucian ang tawag.Lumingon si Calista kay Zachary at mahinang nagtanong, "Ayan. Kuntento ka na ba? Ibigay mo na sa akin ang telepono."Alam ni Zachary na halatang may kinikilingan siya sa bagay na ito. Na-guilty siya at iniabot ang telepono kay Calista na parang nahihiya. Habang ginagawa niya iyon, nasulyapan niya ang bakas ng mga hickey sa kanyang leeg.Bilang isang lalaki, masasa
Iniwasan siya ni Calista."Stop it. Ipapaintindi mo sa mga tao ang buong sitwasyon. Dumating ako dahil kailangan ko ng tulong mo."Nagkibit balikat si Hector at sumunod kay Calista sa upuan nila. Dalawang tao lang ang kayang tumanggap ng mesa. Ngayon ay kinailangan nitong pasanin ang apat na tao. Hindi ito magkasya sa kabila ng pagtayo nilang dalawa.Matapos makatanggap ng ilang sulyap mula sa server, inangat ni Hector ang kanyang ulo at tumingin sa mga bodyguard ni Calista."Gusto mo bang maupo sa katabing mesa? Nasa akin na ang bayarin."Napatingin sa kanya ang mga bodyguard."Hindi."Masasabi nila sa unang tingin na ang lalaking ito ay sinusubukang kumilos kay Madam.Magalang na ngumiti si Hector."Baka tumabi ka? Magiging awkward kapag nanatili kayo dito."Bagama't maganda ang ekspresyon ni Hector, pinilit ng kanyang titig ang mga bodyguard. Dati siyang nasa army at sanay siyang mamuno sa daan-daang lalaking nasa ilalim niya.Bagama't nakangiti siya, ipinakita niya ang k
Naiinis ang tono ni Ava, at ikinagulat ni Calista na minarkahan nito ang kanilang unang pagkikita. At this juncture, hindi pa sila nagpapakilala.Ang di-makatwirang hangin ng superioridad at pagpapakumbaba ni Ava kay Calista ay medyo kahanga-hanga, para sabihin ang hindi bababa sa. Kahit na si Hector ay isang masungit na tao at hindi nakakasama ng maraming babae sa mga nakaraang taon, pwede niyang makuha ang tila hindi kanais-nais na tono sa boses ni Ava. Kumunot ang noo niya at magsasalita na sana. Biglang tumaas ang isang kilay ni Calista at nagtanong, "Anong ibig mong sabihin?" Sinadya ni Ava na magbigay ng banayad na pahiwatig kay Calista, pero dahil matigas ang ulo ni Calista sa pagiging upfront, hindi mapigilan ni Ava na maging prangka."Alam ba ni Hector na may asawa ka na?" Nanatiling tahimik si Calista, na sumulyap kay Hector, na ang nakakunot na mga kilay ay pwedeng naka-flat ng langaw. Ang kanyang katahimikan ay nag-udyok kay Hector na magpaliwanag. Kahit na si A
Kumunot ang noo ni Lucian, napatitig kay Calista. Nagsisi siya sa mga sinabi niya. Mas gugustuhin pa niya kung magalit sa kanya si Calista kaysa sa ganito nalang siya balewalain. Nagpaalam si Calista kay Hector at umalis na bitbit ang kanyang bag, na parang wala si Lucian. Sinundan siya ni Lucian at nagsalita, "I'm sorry. Hindi sinasadya ang sinabi ko kanina. I didn't mean it the way you might have interpreted it." Natagpuan ni Lucian ang kanyang sarili sa isang hindi pamilyar na posisyon. Hindi siya sanay na humingi ng tawad at mukhang awkward na ngayon, isang malaking kaibahan sa karaniwan niyang pag-uugali.Pero, nanatiling hindi tumugon si Calista. Napasapo si Lucian sa kanyang noo, na parang wala sa sarili."Calista, hanggang kailan mo balak ituloy 'to?" Itinuring niya ang kanyang katahimikan at hindi tumutugon na saloobin bilang isang pag-aalburoto, na walang indikasyon ng kanyang pagpayag na lutasin ang isyu. Sa kabila ng kanyang mga pagtatangka, patuloy na sinalubong
Napataas ang kilay ni Calista, nagulat sa biglaang pakiusap ni Lucian. Lumingon siya sa kanya habang nakaupo ito, mukhang relaxed. Hindi niya lubos maisip ang intensyon nito. "Nabanggit ng doktor na huminto ang pagdurugo, at mas mabilis kang gagaling kung magpapahinga ka sa bahay." Ang mga pampublikong ospital ay hindi mapayapa, at ang kanilang mga silid ay hindi maihahambing sa mga mararangyang suite sa mga pribadong pasilidad.Ang Stansend Manor, sa kabilang banda, ay may mga doktor at kawani nito, na walang alinlangan na ginawa itong mas angkop na lugar para sa pagpapagaling kaysa sa mataong at maingay na pampublikong ospital. Nakangiting tumingin sa kanya si Lucian at mahinahong sumagot, "Hindi mo alam kung kailan ulit magsisimula ang pagdurugo. Medyo liblib ang aking lugar, at walang tao sa gabi. Pwedeng maging isang tunay na isyu kung mahimatay ako sa sobrang dugo. pagkawala." Pinandilatan siya ni Calista, manipis ang suot nitong pasensya."Anong ginagawa mo?" Nagsimu