Sa Iisang Bubong

"Hindi pwede, dapat may kakayahan sa paghawak ng baril ang dapat maging myembro namin. At sumasailalim pa sa mga masusing pagsasanay." kontra sakin ni Leonardo.

Ano ngayon kung hindi ako marunong humawak ng armas o ng baril? Natututunan naman yun diba? Minabuti ko nalang na manahimik baka mapunta pa sa pagtatalo kapag iginiit ko ang gusto ko.

Namayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan. Minabuti ko nalang na ipako ang paningin ko sa labas ng bintana. Madilim pa ang paligid, tanging paghampas ng hangin sa mga punong-kahoy ang naririnig ko. Hindi ko na rin matandaan kung saan niya ako natagpuan kanina. Ipinasya kong ipikit nalang ang aking mga mata para makatulog.

Isang pagyugyog sa aking balikat ang gumising sakin. Nagmulat ako ng mga mata. Nasilayan ko si Leonardo na siyang palang may kagagawan kung bakit ako nagising.

"Nandito na tayo, sa aking bahay." aniya at tsaka inilayo ang mukha sa akin. 

Bumaba siya ng kotse at naglakad papunta sa bahay. Minabuti ko narin na lumabas ng kotse at sinundan ko siya patungo sa bahay niya. Nang makalapit ako, nilagay niya ang susi sa doorknob at binuksan iyon. Pumasok siya sa loob at sumunod ako.

Maganda ang bahay. Malinis, bungalow ang istilo nito. May salas, dalawang kwarto sa gilid, isang pinto sa kabila na marahil ay CR at sa dulo ay kusina. Simple lang na di mo aakalain na ang naninirahan pala dito ay alagad ng batas. Pumunta siya sa isang pinto at binuksan yon.

"Dito ka matutulog sa mga susunod na araw at ngayon kung may balak ka pang matulog." wika niya tsaka sinindihan ang silid at nagtungo sa kusina.

Pumasok ako sa loob ng kwarto. At iginala ko ang aking paningin sa kabuuan niyon. May kama sa gitna na ang kobre kama ay kulay itim. Sa bandang kaliwa niya ay may kabinet. Sa isang sulok ay may pintuan na marahil ay banyo. Binuksan ko ang cabinet at tumambad sa aking paningin ang mga panlalaki na kasuotan. Ibig sabihin, kwarto niya ang ipapagamit sakin.

"Nakahanda na ang pagkain, kain muna tayo bago tayo matulog." 

Lumingon ako sa pinanggalingan ng boses at nakita ko si Leonardo na nasa labas ng kwarto at tinitingnan ako.

"Kwarto mo ito diba? Bakit mo ipapagamit sakin. Doon nalang ako sa kabila. Ayos lang kahit walang kama, kahit banig lang. Ang mahalaga may tutulugan ako." sabi ko sa kanya.

"Dito ka na, doon nalang ako sa kabilang kwarto matutulog. May double deck dun kaya huwag kang mag-alala. Halika na, kumain na tayo." wika niya tsaka tumalikod siya sakin.

Wala akong nagawa kundi ang sumunod sa kanya. Sino ba naman ako para kontrahin siya sa mga gusto niya? Pamamahay niya ito, kaya siya ang may karapatan sa mga bagay-bagay.

Narating ko na ang kusina at nakita ko siyang abala sa paglalagay ng plato sa mesa. Pumunta ako doon at tinulungan siya. Tiningnan niya ako, nang magtama ang aming mga mata ay ngumiti ako sa kanya.

"Salamat." sa mga pagkakataong iyon, iyon lang ang tanging salitang lumabas sa bibig ko at wala ng iba.

**

Natapos kaming kumain at ako na ang nagprisintang maghugas ng pinagkainan namin. Nagpaalam na siya na magpapahinga na. Binilisan kong tapusin ang ginagawa ko para makapagpahinga narin ako. Pagkatapos kong hugasan ang mga plato ay isinalansan ko ang mga ito sa lalagyan. 

Nagtungo na agad ako sa aking kwarto. Nang mapadako ako sa aking kwarto, hindi ko maiwasan na sulyapan ang pinto na katabi ng aking kwarto na siyang magsisilbing kwarto niya. Gusto kong katukin iyon at tanungin siya kung ayos lang ba ang tinutulugan niya.

Minabuti ko nalang na huwag nang ituloy ang binabalak ko at pumasok na ako sa aking kwarto. Isinara ko iyon pagkapasok ko. Agad akong nahiga sa malabot na kama. Doon ko lang naramdaman ang pagod sa lahat ng nangyari ngayon. Ipinikit ko ang aking mga mata at ilang saglit lang tuluyan na akong nakatulog.

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa aking mukha. Idinilat ko ang aking mga mata at tiningnan ang pinagmumulan ng sikat ng araw. Nakaawang pala ang bintana, hindi ko na kasi iyon naisara kagabi dahil narin sa gusto ko na makapagpahinga.Tumayo ako at nagtungo sa bintana.

Mataas na ang sikat ng araw. Napansin ko ang orasan na nasa gilid ng bintana. Alas dyes na pala ng umaga. Agad akong lumabas ng aking kwarto at nagtungo sa sa kabilang kwarto. Pinihit ko yun at nagbabakasakali na bukas iyon. Nabuksan ko ang pintuan at itinulak ko iyon paloob. Walang tao. Asan kaya siya?

"May kailangan ka ba?" anang isang tinig sa aking likuran. Lumingon ako at tumama ang aking mukha sa malapad at matigas niyang dibdib.

"Aray!" wika ko sabay hawak sa aking noo na nasaktan sa pagkakabangga. Nilampasan niya ako at pumasok sa loob ng kwarto.

"Mamimili tayo ng mga damit mo. May pagkain na sa kusina, kumain ka muna." wika niya at isinara ang pintuan. 

Agad akong nagtungo sa kusina at may nakita akong nakatakip. Binuksan ko iyon. Omelet, ang aking nakita. Umupo ako sa upuan at nagsimulang kumain. Masarap ang pagkakaluto ng Omelet, hindi lang pala siya Agent, Chef din pala. 

Napangiti ako sa isiping iyon. Kahinaan ko ang lalaking magaling magluto. Tinapos ko na agad ang aking kinakain. Nang matapos ko iyon ay agad akong nagtungo sa salas para hintayin siya. Nakita ko siyang papalapit sa kinaroroonan ko at may bitbit na dress. 

"Isuot mo yan, mukhang magkaparehas lang kayo ng sukat ng katawan." wika niya tsaka iniabot sakin ang dress.

Medyo may kaiksihan ang dress subalit mahaba ang manggas niyon. Mabuti yun para matakpan ang kanyang mga sugat. Bakit may ganito siyang damit pambabae dito sa bahay niya. Hindi kaya pagmamay-ari ng girlfriend niya ang damit na ito?

"Ang damit na yan ay sa kapatid ko. Minsan siyang pumasyal dito noong nakaraang buwan. Naiwan niya yan." wika niya nang mapansin siguro na titig na titig ako sa damit.

"Sige maliligo lang ako at magbibihis." 

Pumunta na ako sa kwarto at pumasok sa CR para maligo. Dinama ko ang tubig na lumalabas mula sa shower. Napakasarap ng tubig na dumadaloy sa aking katawan. Pagkatapos maligo ay isinuot ko ang dress na bigay niya. Sakto nga sakin ang dress. 

Tiningnan ko ang repleksyon sa salamin. Agad kong sinuklay ang buhok ko. Nang makontento na ako sa aking itsura ay lumabas na ako ng kwarto at nagtungo sa salas. Matiyagang naghihintay doon si Leonardo. Nang makita niya ako ay agad siyang tumayo.

"Tara na." tipid niyang sabi at naglakad palabas ng bahay habang ako ay nakasunod sa kanya.

Nang marating namin ang kotse niya ay agad akong sumakay sa passenger's seat at siya naman ay sa driver's seat. Binagtas  na namin ang daan patungong bayan kasalungat ng dinaanan namin kanina. 

"Leonardo, mag-isa ka lang ba sa bahay mo?" tanong ko sa kanya. Kahit man lang kapatid sana ang kasama niya.

"Tawagin mo nalang akong Leo, ayaw kong binabanggit ng buo ang pangalan ko. Oo, mag-isa lang ako, simula ng naging Agent ako, nakihiwalay na ako sa aking mga magulang." saad niya. Tumango ako bilang pagsang-ayon.

Hindi na ako umimik pa. Natatanaw ko na mula rito sa aking kinauupuan ang maraming tao, marahil iyon na ang bayan. Huminto kami sa harap ng isang tindahan, tindahan ng mga damit base sa nakikita ko sa loob. Bumaba ako ng sasakyan. 

Sinundan ko siya sa pagpasok. Nang makapasok kami ay tumambad sakin ang mga nakahile-hilerang damit. Pumunta si Leo sa isang hilera ng damit pambabae. Sinenyasan niya ako na lumapit kaya agad naman akong lumapit sa kanya.

"Mamili ka ng mga gusto mong damit at ako ang magbabayad." wika niya. 

Tumingin ako ng mga damit na pwedeng pambahay at pampasyal. Tiningnan ko si Leo na nasa likuran ko at nakatayo. Lumipat ako ng pwesto at nagtungo sa mga shorts at pantalon. Nilingon ko ulit si Leo subalit wala na siya sa likod ko. Iginala ko ang paningin ko. Nakita ko siyang may kausap na babae, base sa suot niya. Marahil saleslady ito ng naturang tindahan.

Bigla akong nakaramdam ng inis. Inalis ko ang tingin sa kanila at inabala ang sarili ko sa paghahanap ng shorts at pantalon. Namimili ako ng biglang may lumapit sakin.

"Hello Miss, pwede ba kitang makilala?" tanong sakin ng lalaking nasa harapan ko. Matangkad siya at kayumanggi ang balat. Makapal ang kilay niya. Inilahad niya ang palad sakin.

"May kailangan ka ba sa girlfriend ko?" anang boses sa aking likuran. Hindi ko na kailangang lingunin kung sino ito. Si Leo, bakit naman niya sinabi sa lalaki na girlfriend niya ako?