Library
Search
Home / YA / TEEN / YOU'RE STILL THE ONE / Chapter 30

Share

Chapter 30

Author: YISHEN
last update Last Updated: 2024-02-26 11:58:14

Kinabukasan, maaga ako nagising or should I say hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa sinabi ni Jake. Ganito ba talaga yon? Is this what they called Love? No way! Pero bakit lagi ko siyang naiisip lalo na sa oras ng pagtulog at pagkagising. Bumibilis ang tibok ng puso ko kapag nasa tabi ko siya, gusto ko siyang nakikita palagi pero kapag magkasama na kami para naman kaming aso't pusa. Jusme! No this can't be!

Letting out a sigh, I got up and went to the kitchen para magprepare ng sandwich.

I spotted Manang Sonia in the kitchen so lumapit ako and talk to her. “Ang aga niyo po yata ngayon?” I asked habang tinitingnan siya sa ginagawa niya.

“Oo iha! tinawagan ako ni sir Jake, sabi niya ilang araw na lang daw at aalis na kayo kaya gusto niya bago daw kayo umuwi maipagluto kita ng masasarap.”

“Po? Sinabi niya po iyon sa inyo?” Naguguluhan at nagtataka ako pero binalewala ko nalang.

“Napakabait mo kasing bata, tsaka napakaganda din,” nakangiting sabi niya at na touched nman ako dahil d
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP
Previous Chapter Next Chapter

Related chapters

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 31

    The next day, maaga akong nakapagligpit at nakaayos na din mga bags ko. After having coffee and a peice of sandwich, I waited for Steven outside the house. Buti nalang sinabihan ko siya na maaga ako aalis, syempre sinadya ko talaga iyon dahil alam kong tulog pa sila ng ganoong oras, and I made sure nobody will see me lalo na si Jake. Nakapagpaalam na din naman ako kay Mama kagabi kaya siya na bahala magsabi kila Tita Marie. Habang nasa sasakyan pauwi napansin ko that Steven is staring at me the whole time. “I'm so sorry, Steven--you have to travel with me, ang layo pa naman!”He flashed me a bright smile. “Don't be. It was my decision after knowing na kelangan mo agad makauwi, and it was me also who offered na ihatid ka, I can do anything for you!”I smiled, a grateful one. “Thank you!”As I was saying that, he smiled while looking at me. Steven was nice and he was everything a girl would want in an ideal boyfriend. Handsome, intelligent, funny and most importantly, he is always there

    Last Updated : 2024-02-26

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 32

    Lumipas ang isang linggo, panay tawag ni Jake sakin pero di ko sinasagot. Hinahayaan ko lang, for sure titigil din naman siya kalaunan. Araw-araw puro missed call niya ang laman ng notification ko. I literally ignored his calls and pati sa social media ni-restrict ko chats nya. One week later, pasukan na nga at ang sunod-sunod na tunog ng alarm clock ang nagpagising sakin.Beep! Beep! My phone's alarm keep on ringing. I pulled it under my pillow and dismissed the alarm quickly not wanting to awake yet but today was the first day of school. I had no choice kaya tumayo na ako then prepared myself.Time flew by, and right now I'm currently standing in front of the school. I looked at my watch and heaved a heavy sigh, grabe sobrang traffic first day palang parang kelangan ko magbaon ng maraming pasensya. Thankfully, I made it to the place on time. It took me about twenty minutes to reach the school. I showed my ID card to the security and walked towards the entrance.I was confused when I

    Last Updated : 2024-02-27

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 33

    Astrid agreed na doon muna ako sa kanila for a few weeks. Yun na nga, kinuwento ko sa kanya lahat simula sa umpisa hanggang sa kung bakit umuwi ako na si Steven ang naghatid sakin. I explained to her everything, then we went home. Sinamahan niya muna ako sa bahay para kumuha ng ilang pares ng damit. Doon muna ako sa kanila pansamantala. Meanwhile, sa bahay ng ng Smith's nakaupo lang si Jake sa couch habang nakatingin sa cellphone na hawak hawak niya, ilang araw na ang nakalipas mula noong nagpunta siya sa school ni Hannah. At dahil na din sa pabugso-bugsong desisyon niya kung kaya't iniwasan siya nito. Pati kaibigan niyang si Steven, galit sa kanya dahil sa ginawa niya. Unang-una nagsinungaling siya at sinabing pinsan niya si Hannah pero hindi naman pala sila mag kamag-kaanak. Sa sobrang inis ni Steven hindi na din ito pumupunta sa kanila.Nang araw din na iyon, biglang dumating sila Aaron at Lawrence. Hinarap niya ang mga kaibigan at inamin ang pagkakamali. Pinaliwanag niya sa mga i

    Last Updated : 2024-02-28

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 34

    Samantala, sa bahay nila Astrid ay nag-aayos na ako at handa na umuwi sa amin.“Hannah, are you okay?” she asked me. They get really overprotective over me. Yes, they made me feel like this is my home. I felt safe and I have been staying with them since I left home. Nasa kabilang subdivision lang bahay nila Astrid, medyo malapit ng konti sa amin. Matapos kasi ang nangyari sa school, hindi muna ako umuwi baka puntahan ako ni Jake sa bahay. Si Mama naman ay nandoon pa din kina Tita Marie hanggang ngayon at wala ako ikinukwento sa kanya na kahit ano. Ni hindi ko din sinabi na pumunta si Jake sa school kasama si Steven.Paulit-ulit tumatawag sa akin si Jake pero hindi ko sinasagot. Uuwi na ako ngayon siguro naman titigil na siya kakatawag sa akin. Ilang week na din naka off ang cellphone ko at hanggang ngayon hindi ko pa binubuksan. Paglabas ko ng bahay nila Astrid, I let out a defeated sigh. Actually, I don't know. I can't leave this place yet coz I'm not ready to go home, afraid that Ja

    Last Updated : 2024-03-01

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 35

    Nagkwentuhan kami ni Astrid tsaka ipinaliwanag ko na baka pinagtritripan lang ako ni Jake at ayoko agad magtiwala dahil pag nagkataon ako lang ang magiging kawawa sa bandang huli. Alam kong darating din ang araw na kung talagang totoo si Jake sa sinasabi niya, gagawa at gagawa siya ng paraan para patunayan yon. Sa ngayon masyado pa kami bata para magseryoso tungkol sa bagay na iyon. Nagdaan ang mga araw na nawala sa isip ko si Jake. Nag focus ako sa aking pag-aaral at lumipas ang buwan na hindi na din siya nangulit at wala na akong balita sa kanya. Nasa akin pa din ang cellphone na binigay niya, pero mula noong huling nag-usap kami sa school hindi na din siya tumatawag o nagtetext. Si Mama naman ay tumatawag pa minsan-minsan at kinukumusta ako. Gusto ko man sabihin na dapat umuwi na siya kaya lang alam ko kailangan siya doon ng kaibigan niya. Na mi-miss ko na siya at mga luto niya pag-uuwi ako galing school pero mula nang nag-stay siya doon sa kaibigan niya panay na lang lutong ulam

    Last Updated : 2024-03-02

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 36

    Pagkaalis ni Hannah, nakangiti ay dali-daling pumasok sa loob ng flower shop amd matanda. May kinausap ito sa loob at ilang segundo pa may lumabas na isang gwapong binata na naka shades dumiretso sa gilid ng kalsada at sumakay sa kotseng nakaparada doon at mabilis na umalis nang makita na umalis na din ang binigyan niya ng flowers. Samantala, pagdating ko s bahay galing sa pamilihan, pinatong ko na sa center table ung pizza at flowers na binigay ng matanda at pumunta na sa kusina para magluto ng makakain at nagsalang na rin ng kanin sa rice cooker. After that, I started preparing the ingredients para sa favorite kong sinigang na hipon. Pagkaluto sa sinigang, umupo muna ako sa sofa habang inaantay maluto iyong kanin. Naisipan kong buksan ang cellphone at nag scroll muna sandali sa socmed. Nag log-in ako sa F******k at nag check ng mga notification. Over 20+ notif ang nakita ko. Isa-isa kong binuksan iyon, karamihan ay galing sa mga pina-follow kong bloggers. Minutes later, nag log-ou

    Last Updated : 2024-03-03

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 37

    Samantala sa may di kalayuan sa labas ng bahay may isang Honda Civic na nakaparada at may isang gwapong binatang nakamasid. “This is the only way I can get in touch with you, Hannah!” mahinang sambit ni Jake. Pagkakitang pumasok na sa bahay ang tinatanaw niya ay pinaandar na ang sasakyan at umalis. Pagpasok nila Hannah ng bahay hinila siya ni Astrid sa may sofa and she's more excited than her. Mabilis na kinuha ni Astrid ang card na nasa flowers at binasa ng malakas ang nakalagay doon. HANNAH,WHEN GOLD FELL DOWN ON THE FLOOR, WOULD YOU PICK THEM UP? IF I FELL I LOVE WITH YOU, WOULD YOU PICK ME UP? TAKE CARE ALWAYS...Tuwang tuwa ang pasaway niyang kaibigan at kinikilig habang hawak pa din ang letter. Panay ang bungisngis nito, samantalang sa isang tabi ay mataman na nanonood si Nathan sa kanila. “Ehem,” ika ni Nathan sabay titig kay Astrid. “Will you please behave hindi naman ikaw yong binigyan ng flowers kung makaasta ka parang Ikaw ang binigyan!” Nakasimangot na ito at magkasal

    Last Updated : 2024-03-04

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 38

    Meanwhile in Smith's residence, balisa din si Jake sa kwarto niya. He is also thinking about HANNAH coz he misses her so much. Pagod din siya maghapon sa pagdrive from South to Ortigas. Nagpabalik-balik lang siya sa kawarto at kusina sa loob ng ilang oras. Kahit anong gawin niya hindi siya makatulog. Hindi na din siya nag e stay ng matagal sa bahay dahil pumupunta siya sa Ortigas. Lagi siyang nagka-cutting class para makapunta don kasi the most important thing for him now is mabantayan si Hannah from afar, lalo na wala ito kasama sa bahay nila. Hannah's mom is still with them up to now, and that's why she's alone. If his Dad's condition would be okay, mas mabuti para makauwi na din si Tita Remy but as far as he can see, his Dad's condition is getting worst day by day. And how can he focus on studying knowing that his Dad is sick. Lagi nalang silang nagbabangayan ng Mom niya because of it. Sinisita siya nito pag-uuwi siya and keep on asking every little thing. His friends were not ta

    Last Updated : 2024-03-04

Latest chapter

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 59

    Pagkalabas ko ng comfort room, nakasalubong ko si Astrid na papunta sa gawi namin. All of a sudden Jake appeared from behind me, so Astrid gave me that weird kind of stare.Darn this guy! Why did he followed so soon? Jake moved closer to me with a smirk on his lips. “I’ll see you outside,” he said softly in my ear. His manly scent taunting me as he moved away, mabilis na naglakad papalayo. “Where have you been, Beshie?” Astrid asked pero kitang kita ko sa mga ngisi niya na alam naman nya kung saan ako galing lalo na at biglang sumulpot si Jake sa likuran ko. “There,“ sagot ko sabay turo sa washroom at saka nagpatiuna na sa paglakad papunta sa school auditorium while Astrid followed me.My eyes scanned for Jake through the now thick crowd. It seemed like more people had arrived while I was locked in the bathroom with him.“Are you looking for him?” Astrid asked who is beside me now. “Who?”“Your lover.”“No!”“Weh? Would you stop lying to yourself and just go find him? Okay beshie,

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 58

    Tinitigan nya na naman ako ng kakaiba yong titig na nakita ko sa kanya noong sumugod siya sa apartment ko. Kinakabahan ako sa mga titig na iyon so I suddenly stood up and isinuot ang tsinelas ko. “Iniiwasan mo ba ako, Hann--?” usal ni Jake at tumayo na din. Hinila ako sa kamay dahilan para mapaatras ako at ma-out of balance muntik na ako matumba buti nalang nasalo niya ako kundi bumagsak ako. We were now so close that I can feel his heartbeat and his warmth body next to mine and that strange feeling whenever his skin touches mine. “No, Jake! Bakit naman kita iiwasan? I followed you here to make peace with you!” “Uh-uh! I know right. Di mo naman talaga ako matitiis diba, Hann-?” Di ko sinagot ang tanong niya. “Can I go home now?” pakiusap ko pero lalo lang niya hinigpitan pagkakayapos niya sakin.“No, you're not! Di ka aalis hanggat di ko naririnig ang gusto kong marinig!”“Okay fine! bitiwan mo muna ako.” I pleaded but he held me more closer to him. I don't like the way he act coz

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 57

    Patakbo akong lumabas ng apartment nagbabakasakaling maabutan ko pa siya pero ni anino niya hindi ko na nakita. Parang lantang gulay na napaupo na lamang ako sa harap ng gate. “What have I done?” I whispered to myself. What if di na siya bumalik? What if he'd go back to Abegail? Para na akong sira na kung ano-ano ang iniisip. No way! Kailangan ko gumawa ng paraan, this time I should tell him the truth! Agad agad akong tumayo at mabilis na bumalik sa loob ng bahay, nag-ayos at nag drive papuntang South. Wala na 'tong atrasan, I should make peace with him. Ayoko mawala pa siya ulit sa akin. Di ko siya kayang balewalain, susundin ko na kung ano nasa puso ko. Oo, galit pa din ako sa kanya sa pag-alis niya ng biglaan, pero nawala lahat iyon the moment I saw him. “Where did you go, Jake?” I whispered, biting my lower lip at kinakabahan. Ayoko sa gagawin ko pero kailangan. He needs to know this time that I love him too, kahit nawala siya ng ilang taon it was always him I'm thinking about.

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 56

    “Anong ginagawa mo dito?” Kunot noong tanong ni Jake sa akin nang huminto siya sa tapat ko. Hindi rin nakaligtas sa akin ang pagsipat niya sa suot ko bago bumuntong hininga ng malalim at tila may pagkadisgusto sa ayos ko.“I'm here to meet someone,” mahinahong sagot ko at sinulyapan si Abegail na nanatiling nakaupo at nakatingin sa aming dalawa.“At sa ganyang ayos?” Napayuko ako at tiningnan ang aking sarili. Wala naman akong nakikitang masama sa suot ko. Kung ikukumpara ang suot ko sa suot ni Abegail eh mas malala naman ang outfit nito na halos lumuwa na ang mga dibdib sa sobrang hapit ng suot nito.“Ano naman ang mali sa suot ko?” inis na tanong ko at napatitig sa mga mata niya. Kainis, kahit galit eh napakagwapo pa din ng kumag na ito kahit na nagagalit eh lutang na lutang pa rin ang kagwapuhan.“Tara na!” aya niya sa akin, at hinawakan ako sa braso, giniya palabas ng Cafe. Mahigpit ang hawak niya sa braso ko at halos kaladkarin na nga ako palabas.“Jake teka lang!” reklamo ko ha

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 55

    I don't know what's happening to me. I missed him but now that he's in front of me naiinis ako na di ko maintindihan. I stood up and was about to leave when Jake grab my hand. I thought he was already sleeping.“Hey.. okay ka lang ba, are you crying?” kunot noong tanong ni Jake at akmang hahawakan niya ako sa pisngi, mabilis kong tinabig ang kamay niya.“Hindi ah, sinisipon lang ako!” taas noong sagot ko at mabilis na tumayo.“Tell me, di mo ba talaga ako na-miss?” “Hindi!” maagap kong sagot.“Weh?---Eyes don't lie, you missed me pero ayaw mo pa umamin!”“Anong aaminin ko, aber?” Naglakad ako papuntang kusina para magtimpla ng juice. Nakasunod naman siya sa akin. Pagkatapos ko magtimpla, I offered him a drink. “Here, have some and after that umalis kana, bumalik ka nalang sa ibang araw may gagawin pa ako ngayon, kelangan ko tapusin ang assignment ko!”“Maybe, I can help you with it?” “No, kaya ko na Jake! Basta pagkatapos mo diyan, you can leave na and please pakisara nalang ng pin

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 54

    The next day, Jake came back to Hannah's house pero di na niya naabutan ang dalaga. Ang Mommy ni Hannah ang sumalubong sa kanya and told him na Hannah is staying in an apartment malapit sa workplace nito. Jake asked for her address and Hannah's mom didn't hesitate to give it to him. Right after knowing the address, he immediately drove and went there. Sunud-sunod na doorbell ang narinig ko mula sa pintuan ng apartment na tinitirhan ko. May pagmamadali sa nag do-doorbell, hindi kasi ito tumitigil sa pagpindot sa doorbell. “Sino naman kaya ito ang aga-aga!” bulong ko at nagmamadaling bumangon mula sa pagkakahiga. Sino kaya itong kay aga-agang nang-iistorbo?“Sandali lang!” sigaw ko, dahil sinasabayan na ng malakas na katok ng nasa pintuan ang pag doorbell nito na lalong lumilikha ng ingay, at baka may kapitbahay pang makarinig at magreklamo.“Bakit ba!?” inis na sabi ko nang buksan ang pintuan. Napatigil ako at nanlaki ang mga mata ng makita ang nabungaran ko sa labas ng pinto.“Jake?”

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 53

    In a haste, I went straight to the bathroom to freshen up. Afterwards, I went to the dining area for breakfast. With a bright smile on my face, I quickly walked into the kitchen. I was surprised when I saw someone sitting in the dining table together with Mom. Walang iba kundi si-- Jake. Siya pala ang sinasabi ni Mama na bisita ko? Oh noh! What is he doing here? Kelan pa siya nakabalik ng Pinas? Sa loob ng dalawang taon, wala akong ibang ginawa kundi mag-aral at mag trabaho, para makalimutan siya, ang lalaking ito na dalawang taon nawala. Ang lalaking tanging nanakit ng sobra-sobra sa damdamin ko, tapos eto siya biglang susulpot sa harapan ko na parang walang nangyari?“Woohoo! Good morning!” he greeted me without removing his eyes from me. But wait--Oh my Gosh! I felt my heart beats faster than usual. He looks so handsome as he smiles. “What's good in the morning? Bakit ka nandito? Don't you have something to eat in your house?” I asked sarcastically.“Hannah--watch your mouth!” sa

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 52

    Namagitan ang tensiyon sa dalawang panig at bigla akong kinabahan. Nagkatitigan ang dalawa samantalang tahimik naman ang babaeng kasama ng nakabangga ko pero masama ang tingin niya sa akin. Pailalim kung makatingin akala mo kakainin ka ng buhay. Kalaunan, nagsalita uli si Steven. “Hannah, this is my cousin Lucas-- the birthday celebrant!” Steven introduced his cousin to me. Bumaling naman siya sa pinsan niya, “Lucas, this is Hannah.” “So, she's the one you're talking about, right cousin?” Lucas smirked then stared at me once again. “I heard a lot about you, nice meeting you then,” siniko nito si Steven ng bahagya.“Keep your mouth shut, my dear cousin,” Steven warned at pinanlakihan ng mata si Lucas.“Okay, let's go inside the party is about to start,” sabi ni Lucas at nauna na pumasok habang nakaakbay sa babaeng kasama niya. Inalalayan naman ako ni Steven papasok sa loob ng party. Napansin ko din ang kakaibang mga tingin niya. Pero malinaw naman na sinabi ko sa kanya noon pa that

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 51

    Pagkatapos kong maligo, sumunod sakin si Astrid sa kwarto ko. Naghalungkat ako ng damit sa cabinet para sa party ngayong gabi. Napili ko ang isang plain white blouse at fitted black maong pants at nilabas yon sa cabinet. Napansin ako ni Astrid at pinanlakihan ako ng mata.“Jusme! Party po ang pupuntahan natin hindi camping,” natatawang sabi niya tsaka hinablot ang hawak ko. Binalik niya 'yon sa cabinet at hinalungkat mga naka-hanger ko na formal dresses. Binili ni Mama mga iyon last year pero di ko pa nasusuot kasi ayaw ko. Ilang saglit pa humarap siya akin hawak ang isang kulay fuschia pink na dress na may manipis na mga strap sa balikat. Inabot niya sakin tsaka senenyasan ako na isukat ko sabay nguso sa banyo. Nakangiwi naman akong tumayo at kinuha ang dress saka pumasok na sa banyo para isuot pagkatapos masuot ay halos di ako makahinga dahil hapit ito sakin at bakas ang aking pigura. Ang damit ay medyo maikli above the knee, ngunit litaw na litaw ang aking kurba saktong sakto ang

You may also like

DMCA.com Protection Status