Meanwhile in Smith's residence, balisa din si Jake sa kwarto niya. He is also thinking about HANNAH coz he misses her so much. Pagod din siya maghapon sa pagdrive from South to Ortigas. Nagpabalik-balik lang siya sa kawarto at kusina sa loob ng ilang oras. Kahit anong gawin niya hindi siya makatulog. Hindi na din siya nag e stay ng matagal sa bahay dahil pumupunta siya sa Ortigas. Lagi siyang nagka-cutting class para makapunta don kasi the most important thing for him now is mabantayan si Hannah from afar, lalo na wala ito kasama sa bahay nila. Hannah's mom is still with them up to now, and that's why she's alone. If his Dad's condition would be okay, mas mabuti para makauwi na din si Tita Remy but as far as he can see, his Dad's condition is getting worst day by day. And how can he focus on studying knowing that his Dad is sick. Lagi nalang silang nagbabangayan ng Mom niya because of it. Sinisita siya nito pag-uuwi siya and keep on asking every little thing. His friends were not ta
Isang matinding hiyaw ang kumawala mula sa bibig ko at napaupo ako sa kama. I had nightmares, and in my dream tinutulak ako ni Jake sa hagdan while shouting, “Kung patuloy kang makikipagkita sa Steven na yon, I'll keep on punishing you!” It took a while to regulate my steady breathing. At makalipas ang isang minuto sa wakas nagawa kong huminahon. I glanced at the clock before I got out of bed. It's currently eight fifteen in the evening so I grab my towel and rush over to the bathroom at naligo na. After getting ready, I grabbed my bag and run out of the house.Tonight was my first duty at the Convenience Store and I remember that the manager told me to come one hour earlier before my duty. Upon checking the time sa aking wrist watch, it was already 8:45 in the evening and I should be at the store at exactly nine o'clock. Gayunpaman, may fifteen minutes pa ako, dapat ay nandoon na ako nang eksaktong alas nuwebe.Sumakay na ako agad ng trysikel at ten minutes lang narating ko na nga a
Soon, Steven asked me to have a snack nearby and I agreed kaya sumakay na kami sa kotse niya at pumuntang Robinson Ortigas. Habang nasa biyahe napansin kong may nakasunod na kotse sa amin kanina pa at di talaga nag-iiba ng lane kaya pasimple akong lumingon at nakita ko na kotse iyon ni Jake. What the heck? Anong ginagawa niya dito? Sinusundan ba niya kami? Pagdating sa Robinson, sabay kaming bumaba ng sasakyan ni Steven. Alam kong naroroon pa din si Jake at nakasunod pa din sa amin. “Let's go quickly, I'm starving na!" Steven said and rushed forward. Pumasok na kami sa mall, once inside dumiretso kami sa Jollibee and Steven ordered two large ice tea drinks, fries and hamburger. Pagkatapos, I look around and look for some available seats, then we stayed there for a while. It took ten minutes before we finished eating the snacks. As we walked out the store, I glanced around cautiously, making sure that Jakes car was no longer around, I gave a heave sigh of relief. “What's wrong?” S
Bigla na lang tinakpan ni Jake mga mata ko and said, “Haven't you miss me?” “Uhm.. Jake, stop it.” Inalis ko kamay niya sa pagkakatakip sa mga mata ko. I blinked a few times para luminaw ng konti ang aking paningin dahil sa pagkakatakip niya. I could clearly see his features now. But Jake suddenly hugged me from behind. “What do you think you're doing? Let me go!” I tried na alisin ang mga kamay niya from his grip on my waist. Right now I felt so weak and I hated myself for it. “No, it's just me and you here alone, honey!”I felt sweat begin to build on my forehead and my palms were getting clammed up. “Jake, Let go of me please?” pakiusap ko habang sinusubukan ko alisin mga kamay niya sa pagkakayapos sa bewang ko. His expression turned cold and angry habang inalis niya pagkakayapos sakin. Umiwas na ako at nagpunta ng kitchen para magluto ng tanghalian. I cook his favorite dish na adobong baboy. Nag offer siya na magsaing, he used the ricecooker and after that bumalik uli siya sa l
“Hey, Honey!!” Jake called out. “Gising ka na ba?” he knocked on the door, making me jump. I got off the bed, stretching my body. I yawned and headed towards the door. “Pwede ba Jake, stop calling me Honey, tsaka ang aga-aga pa nambubulahaw kana! Bakit ba?” He just smiled at me then said, “Good morning, Honey. I’ve been trying to wake you up for fifteen minutes, it's almost nine, tagal mo gumising,” nakataas ang kilay na sabi niya. “Tigilan mo nga yang pagtawag sakin ng Honey, you're insane!” “But that sounds like the same, Hannah---Honey!” saka humalakhak ng malakas. “Kelan ka ba uuwi ha, baka hinahanap ka na ni Tita.”“Mamaya, maaga pa naman pasyal muna tayo!” he smiled showing me his pearl white teeth.“Fine, maliligo muna ako.” Isinara ko na ang pinto. Kinuha ko ang tuwalya at pumasok ng banyo. Pagkatapos maligo I put on a pair of jeans and white t-shirt, inilugay ang aking mahabang buhok and kept my face free of makeup. I always like my look to be natural and simple lang. I
Samantala in Jake's car, binasa niya uli ang text ng Mommy niya. “Son, where are you? We need to talk, it's very important.”Kabababa lng niya kung saan nakaparada ang kanyang kotse at saktong kasasara pa lamang niya ng pinto nito ay may nag message uli. Nang una ay nakakunot noo siya, iniisip na mula iyon sa mga kaibigan, ngunit nang makita niya ulit ang pangalan ni Mommy niya ay nataranta at namawis na siya kaya kaagad niya binasa ang text. “Jake, it's about your Dad's condition, umuwi kana please!” Kinilabutan siya at hindi niya naman alam kung bakit. Hindi niya rin alam kung anong dapat e reply. Dapat ba siyang sumagot o dapat hintayin nalang makauwi siya para magkausap sila ng Mommy niya? Kaagad siyang kinabahan sa message na iyon at di niya mapigilang mataranta. He replied, “Okay, Mom I'll be there in an hour.” Pagkatapos magreply lumabas na siya and saw Hannah na nakahalukipkip sa gilid ng entrance. “What a childish act!” he hummed to himself yet he smiled. Nilapitan na niya
After mag lunch Jake told us na my importante daw siya aasikasuhin so nagpaalam na siya umuwi. Nag-offer siya na ihatid muna kami pauwi sa bahay but I rejected it. Sinabi ko na kaya na namin umuwi mag bus nalang kami since medyo maaga pa naman it's only past one o'clock kaya mag stay pa kami sa mall. “I'll call you once I'm home,” he said to me. Then he turned and said to my friends. “Ingat kayo guys sa pag-uwi,” pahabol pa niya bago tuluyang umalis. Sinundan ko ng tanaw ang kanyang imahe habang papalayo. Ilang taon ako naging seryoso sa pag-aaral at puro part time job inaatupag, now na there is someone showing me this kind of attention and affection naninibago ako sa totoo lang. Naalala ko tuloy si Daddy, lagi niya ipinaaalala sakin dati, “Don't ever rush and look out for love kasi God will send you someone when it's the right time.” Eto na ba yon? Now I suddenly miss Daddy. “Lutang ka gurl?” Nahimasmasan ako nang bigla akong hampasin ni Joy sa braso. “Kanina pa wala si Mr. Pogi m
Napabalikwas ako dahil sa sunod-sunod na tawag mula sa aking phone. Bumangon ako and pulled it sa charger. Si Mama pala tumatawag, I'm supposed to be the one calling her pero napahaba yata tulog ko. Bumaling ako sa wallclock na nakasabit sa bandang kanan ng bed ko, it's five thirty magtatakip silim na pala. I saw five missed calls, I quickly held my phone and answered it. “Hello po, Ma!” “Kanina pa aka tumatawag 'Nak.” “Sori po, nakatulog po ako!” “Birthday mo na sa susunod na araw, ano balak mo? Uuwi ako ha, mag cecelebrate tayo?” “Talaga po? Uuwi kayo?” bigla akong nakadama ng saya. “Oo, sabi ng anak ni kumare ihahatid niya ako kasi malayo daw mahirap mag commute,” paliwanag niya sa kabilang linya. Kinabahan ako bigla nang mabanggit niya si Jake. “Talaga po? okay Ma, see you tomorrow!” “Sige, 'Nak! Bye na.” Ibinababa na niya ang telepono. Ilang segundo na naputol ang usapan namin pero hindi pa din ako makapag-isip ng maayos. Paano na? Kinabukasan dumating na nga si Mama per