LOGINShare
Chapter 38
Last Updated:
2024-03-04 21:52:58Related chapters
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 39
Isang matinding hiyaw ang kumawala mula sa bibig ko at napaupo ako sa kama. I had nightmares, and in my dream tinutulak ako ni Jake sa hagdan while shouting, “Kung patuloy kang makikipagkita sa Steven na yon, I'll keep on punishing you!” It took a while to regulate my steady breathing. At makalipas ang isang minuto sa wakas nagawa kong huminahon. I glanced at the clock before I got out of bed. It's currently eight fifteen in the evening so I grab my towel and rush over to the bathroom at naligo na. After getting ready, I grabbed my bag and run out of the house.Tonight was my first duty at the Convenience Store and I remember that the manager told me to come one hour earlier before my duty. Upon checking the time sa aking wrist watch, it was already 8:45 in the evening and I should be at the store at exactly nine o'clock. Gayunpaman, may fifteen minutes pa ako, dapat ay nandoon na ako nang eksaktong alas nuwebe.Sumakay na ako agad ng trysikel at ten minutes lang narating ko na nga a
Last Updated : 2024-03-05YOU'RE STILL THE ONE Chapter 40
Soon, Steven asked me to have a snack nearby and I agreed kaya sumakay na kami sa kotse niya at pumuntang Robinson Ortigas. Habang nasa biyahe napansin kong may nakasunod na kotse sa amin kanina pa at di talaga nag-iiba ng lane kaya pasimple akong lumingon at nakita ko na kotse iyon ni Jake. What the heck? Anong ginagawa niya dito? Sinusundan ba niya kami? Pagdating sa Robinson, sabay kaming bumaba ng sasakyan ni Steven. Alam kong naroroon pa din si Jake at nakasunod pa din sa amin. “Let's go quickly, I'm starving na!" Steven said and rushed forward. Pumasok na kami sa mall, once inside dumiretso kami sa Jollibee and Steven ordered two large ice tea drinks, fries and hamburger. Pagkatapos, I look around and look for some available seats, then we stayed there for a while. It took ten minutes before we finished eating the snacks. As we walked out the store, I glanced around cautiously, making sure that Jakes car was no longer around, I gave a heave sigh of relief. “What's wrong?” S
Last Updated : 2024-03-16YOU'RE STILL THE ONE Chapter 41
Bigla na lang tinakpan ni Jake mga mata ko and said, “Haven't you miss me?” “Uhm.. Jake, stop it.” Inalis ko kamay niya sa pagkakatakip sa mga mata ko. I blinked a few times para luminaw ng konti ang aking paningin dahil sa pagkakatakip niya. I could clearly see his features now. But Jake suddenly hugged me from behind. “What do you think you're doing? Let me go!” I tried na alisin ang mga kamay niya from his grip on my waist. Right now I felt so weak and I hated myself for it. “No, it's just me and you here alone, honey!”I felt sweat begin to build on my forehead and my palms were getting clammed up. “Jake, Let go of me please?” pakiusap ko habang sinusubukan ko alisin mga kamay niya sa pagkakayapos sa bewang ko. His expression turned cold and angry habang inalis niya pagkakayapos sakin. Umiwas na ako at nagpunta ng kitchen para magluto ng tanghalian. I cook his favorite dish na adobong baboy. Nag offer siya na magsaing, he used the ricecooker and after that bumalik uli siya sa l
Last Updated : 2024-03-19YOU'RE STILL THE ONE Chapter 42
“Hey, Honey!!” Jake called out. “Gising ka na ba?” he knocked on the door, making me jump. I got off the bed, stretching my body. I yawned and headed towards the door. “Pwede ba Jake, stop calling me Honey, tsaka ang aga-aga pa nambubulahaw kana! Bakit ba?” He just smiled at me then said, “Good morning, Honey. I’ve been trying to wake you up for fifteen minutes, it's almost nine, tagal mo gumising,” nakataas ang kilay na sabi niya. “Tigilan mo nga yang pagtawag sakin ng Honey, you're insane!” “But that sounds like the same, Hannah---Honey!” saka humalakhak ng malakas. “Kelan ka ba uuwi ha, baka hinahanap ka na ni Tita.”“Mamaya, maaga pa naman pasyal muna tayo!” he smiled showing me his pearl white teeth.“Fine, maliligo muna ako.” Isinara ko na ang pinto. Kinuha ko ang tuwalya at pumasok ng banyo. Pagkatapos maligo I put on a pair of jeans and white t-shirt, inilugay ang aking mahabang buhok and kept my face free of makeup. I always like my look to be natural and simple lang. I
Last Updated : 2024-03-23YOU'RE STILL THE ONE Chapter 43
Samantala in Jake's car, binasa niya uli ang text ng Mommy niya. “Son, where are you? We need to talk, it's very important.”Kabababa lng niya kung saan nakaparada ang kanyang kotse at saktong kasasara pa lamang niya ng pinto nito ay may nag message uli. Nang una ay nakakunot noo siya, iniisip na mula iyon sa mga kaibigan, ngunit nang makita niya ulit ang pangalan ni Mommy niya ay nataranta at namawis na siya kaya kaagad niya binasa ang text. “Jake, it's about your Dad's condition, umuwi kana please!” Kinilabutan siya at hindi niya naman alam kung bakit. Hindi niya rin alam kung anong dapat e reply. Dapat ba siyang sumagot o dapat hintayin nalang makauwi siya para magkausap sila ng Mommy niya? Kaagad siyang kinabahan sa message na iyon at di niya mapigilang mataranta. He replied, “Okay, Mom I'll be there in an hour.” Pagkatapos magreply lumabas na siya and saw Hannah na nakahalukipkip sa gilid ng entrance. “What a childish act!” he hummed to himself yet he smiled. Nilapitan na niya
Last Updated : 2024-03-23YOU'RE STILL THE ONE Chapter 44
After mag lunch Jake told us na my importante daw siya aasikasuhin so nagpaalam na siya umuwi. Nag-offer siya na ihatid muna kami pauwi sa bahay but I rejected it. Sinabi ko na kaya na namin umuwi mag bus nalang kami since medyo maaga pa naman it's only past one o'clock kaya mag stay pa kami sa mall. “I'll call you once I'm home,” he said to me. Then he turned and said to my friends. “Ingat kayo guys sa pag-uwi,” pahabol pa niya bago tuluyang umalis. Sinundan ko ng tanaw ang kanyang imahe habang papalayo. Ilang taon ako naging seryoso sa pag-aaral at puro part time job inaatupag, now na there is someone showing me this kind of attention and affection naninibago ako sa totoo lang. Naalala ko tuloy si Daddy, lagi niya ipinaaalala sakin dati, “Don't ever rush and look out for love kasi God will send you someone when it's the right time.” Eto na ba yon? Now I suddenly miss Daddy. “Lutang ka gurl?” Nahimasmasan ako nang bigla akong hampasin ni Joy sa braso. “Kanina pa wala si Mr. Pogi m
Last Updated : 2024-03-23YOU'RE STILL THE ONE Chapter 45
Napabalikwas ako dahil sa sunod-sunod na tawag mula sa aking phone. Bumangon ako and pulled it sa charger. Si Mama pala tumatawag, I'm supposed to be the one calling her pero napahaba yata tulog ko. Bumaling ako sa wallclock na nakasabit sa bandang kanan ng bed ko, it's five thirty magtatakip silim na pala. I saw five missed calls, I quickly held my phone and answered it. “Hello po, Ma!” “Kanina pa aka tumatawag 'Nak.” “Sori po, nakatulog po ako!” “Birthday mo na sa susunod na araw, ano balak mo? Uuwi ako ha, mag cecelebrate tayo?” “Talaga po? Uuwi kayo?” bigla akong nakadama ng saya. “Oo, sabi ng anak ni kumare ihahatid niya ako kasi malayo daw mahirap mag commute,” paliwanag niya sa kabilang linya. Kinabahan ako bigla nang mabanggit niya si Jake. “Talaga po? okay Ma, see you tomorrow!” “Sige, 'Nak! Bye na.” Ibinababa na niya ang telepono. Ilang segundo na naputol ang usapan namin pero hindi pa din ako makapag-isip ng maayos. Paano na? Kinabukasan dumating na nga si Mama per
Last Updated : 2024-03-28YOU'RE STILL THE ONE Chapter 46
Today is my eightenth birthday. Jake promised he would come, kahit ma late daw siya hahabol siya. It's already six in the evening and the birthday dinner was about to start. I requested a simple birthday celebration, only my closest friends and classmates were invited. “Hannah! Everything is set!” sabi ni Astrid, walking to me, I looked around and smiled in satisfaction. They decorated the living room and also the garage. Nagmistulang may disco sa garahe namin ngayon dahil nagrequest sila Astrid na maglagay ng disco light. Magsasayawan daw after ng dinner at syempre since nasa legal age may konting inuman, light lang naman and approved naman si mother earth este si Mama. “I’m excited!” Astrid said while turning to me. “Gage, ikaw pa itong excited ha Beshie, ikaw ba mag bi-birthday?” pabiro kong sabi. “Tara na at mag blow the candle para mag-umpisa na ang dinner,” anyaya ni Mama. Nagsisunod naman kami kasama mga friends ko at habang 'yong iba kong classmates nasa living room na di
Last Updated : 2024-03-28
Latest chapter
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 59
Pagkalabas ko ng comfort room, nakasalubong ko si Astrid na papunta sa gawi namin. All of a sudden Jake appeared from behind me, so Astrid gave me that weird kind of stare.Darn this guy! Why did he followed so soon? Jake moved closer to me with a smirk on his lips. “I’ll see you outside,” he said softly in my ear. His manly scent taunting me as he moved away, mabilis na naglakad papalayo. “Where have you been, Beshie?” Astrid asked pero kitang kita ko sa mga ngisi niya na alam naman nya kung saan ako galing lalo na at biglang sumulpot si Jake sa likuran ko. “There,“ sagot ko sabay turo sa washroom at saka nagpatiuna na sa paglakad papunta sa school auditorium while Astrid followed me.My eyes scanned for Jake through the now thick crowd. It seemed like more people had arrived while I was locked in the bathroom with him.“Are you looking for him?” Astrid asked who is beside me now. “Who?”“Your lover.”“No!”“Weh? Would you stop lying to yourself and just go find him? Okay beshie,
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 58
Tinitigan nya na naman ako ng kakaiba yong titig na nakita ko sa kanya noong sumugod siya sa apartment ko. Kinakabahan ako sa mga titig na iyon so I suddenly stood up and isinuot ang tsinelas ko. “Iniiwasan mo ba ako, Hann--?” usal ni Jake at tumayo na din. Hinila ako sa kamay dahilan para mapaatras ako at ma-out of balance muntik na ako matumba buti nalang nasalo niya ako kundi bumagsak ako. We were now so close that I can feel his heartbeat and his warmth body next to mine and that strange feeling whenever his skin touches mine. “No, Jake! Bakit naman kita iiwasan? I followed you here to make peace with you!” “Uh-uh! I know right. Di mo naman talaga ako matitiis diba, Hann-?” Di ko sinagot ang tanong niya. “Can I go home now?” pakiusap ko pero lalo lang niya hinigpitan pagkakayapos niya sakin.“No, you're not! Di ka aalis hanggat di ko naririnig ang gusto kong marinig!”“Okay fine! bitiwan mo muna ako.” I pleaded but he held me more closer to him. I don't like the way he act coz
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 57
Patakbo akong lumabas ng apartment nagbabakasakaling maabutan ko pa siya pero ni anino niya hindi ko na nakita. Parang lantang gulay na napaupo na lamang ako sa harap ng gate. “What have I done?” I whispered to myself. What if di na siya bumalik? What if he'd go back to Abegail? Para na akong sira na kung ano-ano ang iniisip. No way! Kailangan ko gumawa ng paraan, this time I should tell him the truth! Agad agad akong tumayo at mabilis na bumalik sa loob ng bahay, nag-ayos at nag drive papuntang South. Wala na 'tong atrasan, I should make peace with him. Ayoko mawala pa siya ulit sa akin. Di ko siya kayang balewalain, susundin ko na kung ano nasa puso ko. Oo, galit pa din ako sa kanya sa pag-alis niya ng biglaan, pero nawala lahat iyon the moment I saw him. “Where did you go, Jake?” I whispered, biting my lower lip at kinakabahan. Ayoko sa gagawin ko pero kailangan. He needs to know this time that I love him too, kahit nawala siya ng ilang taon it was always him I'm thinking about.
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 56
“Anong ginagawa mo dito?” Kunot noong tanong ni Jake sa akin nang huminto siya sa tapat ko. Hindi rin nakaligtas sa akin ang pagsipat niya sa suot ko bago bumuntong hininga ng malalim at tila may pagkadisgusto sa ayos ko.“I'm here to meet someone,” mahinahong sagot ko at sinulyapan si Abegail na nanatiling nakaupo at nakatingin sa aming dalawa.“At sa ganyang ayos?” Napayuko ako at tiningnan ang aking sarili. Wala naman akong nakikitang masama sa suot ko. Kung ikukumpara ang suot ko sa suot ni Abegail eh mas malala naman ang outfit nito na halos lumuwa na ang mga dibdib sa sobrang hapit ng suot nito.“Ano naman ang mali sa suot ko?” inis na tanong ko at napatitig sa mga mata niya. Kainis, kahit galit eh napakagwapo pa din ng kumag na ito kahit na nagagalit eh lutang na lutang pa rin ang kagwapuhan.“Tara na!” aya niya sa akin, at hinawakan ako sa braso, giniya palabas ng Cafe. Mahigpit ang hawak niya sa braso ko at halos kaladkarin na nga ako palabas.“Jake teka lang!” reklamo ko ha
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 55
I don't know what's happening to me. I missed him but now that he's in front of me naiinis ako na di ko maintindihan. I stood up and was about to leave when Jake grab my hand. I thought he was already sleeping.“Hey.. okay ka lang ba, are you crying?” kunot noong tanong ni Jake at akmang hahawakan niya ako sa pisngi, mabilis kong tinabig ang kamay niya.“Hindi ah, sinisipon lang ako!” taas noong sagot ko at mabilis na tumayo.“Tell me, di mo ba talaga ako na-miss?” “Hindi!” maagap kong sagot.“Weh?---Eyes don't lie, you missed me pero ayaw mo pa umamin!”“Anong aaminin ko, aber?” Naglakad ako papuntang kusina para magtimpla ng juice. Nakasunod naman siya sa akin. Pagkatapos ko magtimpla, I offered him a drink. “Here, have some and after that umalis kana, bumalik ka nalang sa ibang araw may gagawin pa ako ngayon, kelangan ko tapusin ang assignment ko!”“Maybe, I can help you with it?” “No, kaya ko na Jake! Basta pagkatapos mo diyan, you can leave na and please pakisara nalang ng pin
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 54
The next day, Jake came back to Hannah's house pero di na niya naabutan ang dalaga. Ang Mommy ni Hannah ang sumalubong sa kanya and told him na Hannah is staying in an apartment malapit sa workplace nito. Jake asked for her address and Hannah's mom didn't hesitate to give it to him. Right after knowing the address, he immediately drove and went there. Sunud-sunod na doorbell ang narinig ko mula sa pintuan ng apartment na tinitirhan ko. May pagmamadali sa nag do-doorbell, hindi kasi ito tumitigil sa pagpindot sa doorbell. “Sino naman kaya ito ang aga-aga!” bulong ko at nagmamadaling bumangon mula sa pagkakahiga. Sino kaya itong kay aga-agang nang-iistorbo?“Sandali lang!” sigaw ko, dahil sinasabayan na ng malakas na katok ng nasa pintuan ang pag doorbell nito na lalong lumilikha ng ingay, at baka may kapitbahay pang makarinig at magreklamo.“Bakit ba!?” inis na sabi ko nang buksan ang pintuan. Napatigil ako at nanlaki ang mga mata ng makita ang nabungaran ko sa labas ng pinto.“Jake?”
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 53
In a haste, I went straight to the bathroom to freshen up. Afterwards, I went to the dining area for breakfast. With a bright smile on my face, I quickly walked into the kitchen. I was surprised when I saw someone sitting in the dining table together with Mom. Walang iba kundi si-- Jake. Siya pala ang sinasabi ni Mama na bisita ko? Oh noh! What is he doing here? Kelan pa siya nakabalik ng Pinas? Sa loob ng dalawang taon, wala akong ibang ginawa kundi mag-aral at mag trabaho, para makalimutan siya, ang lalaking ito na dalawang taon nawala. Ang lalaking tanging nanakit ng sobra-sobra sa damdamin ko, tapos eto siya biglang susulpot sa harapan ko na parang walang nangyari?“Woohoo! Good morning!” he greeted me without removing his eyes from me. But wait--Oh my Gosh! I felt my heart beats faster than usual. He looks so handsome as he smiles. “What's good in the morning? Bakit ka nandito? Don't you have something to eat in your house?” I asked sarcastically.“Hannah--watch your mouth!” sa
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 52
Namagitan ang tensiyon sa dalawang panig at bigla akong kinabahan. Nagkatitigan ang dalawa samantalang tahimik naman ang babaeng kasama ng nakabangga ko pero masama ang tingin niya sa akin. Pailalim kung makatingin akala mo kakainin ka ng buhay. Kalaunan, nagsalita uli si Steven. “Hannah, this is my cousin Lucas-- the birthday celebrant!” Steven introduced his cousin to me. Bumaling naman siya sa pinsan niya, “Lucas, this is Hannah.” “So, she's the one you're talking about, right cousin?” Lucas smirked then stared at me once again. “I heard a lot about you, nice meeting you then,” siniko nito si Steven ng bahagya.“Keep your mouth shut, my dear cousin,” Steven warned at pinanlakihan ng mata si Lucas.“Okay, let's go inside the party is about to start,” sabi ni Lucas at nauna na pumasok habang nakaakbay sa babaeng kasama niya. Inalalayan naman ako ni Steven papasok sa loob ng party. Napansin ko din ang kakaibang mga tingin niya. Pero malinaw naman na sinabi ko sa kanya noon pa that
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 51
Pagkatapos kong maligo, sumunod sakin si Astrid sa kwarto ko. Naghalungkat ako ng damit sa cabinet para sa party ngayong gabi. Napili ko ang isang plain white blouse at fitted black maong pants at nilabas yon sa cabinet. Napansin ako ni Astrid at pinanlakihan ako ng mata.“Jusme! Party po ang pupuntahan natin hindi camping,” natatawang sabi niya tsaka hinablot ang hawak ko. Binalik niya 'yon sa cabinet at hinalungkat mga naka-hanger ko na formal dresses. Binili ni Mama mga iyon last year pero di ko pa nasusuot kasi ayaw ko. Ilang saglit pa humarap siya akin hawak ang isang kulay fuschia pink na dress na may manipis na mga strap sa balikat. Inabot niya sakin tsaka senenyasan ako na isukat ko sabay nguso sa banyo. Nakangiwi naman akong tumayo at kinuha ang dress saka pumasok na sa banyo para isuot pagkatapos masuot ay halos di ako makahinga dahil hapit ito sakin at bakas ang aking pigura. Ang damit ay medyo maikli above the knee, ngunit litaw na litaw ang aking kurba saktong sakto ang
![The Four Kings and The Ace [SERIES 1]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
