49Iginaya ko si Anton papasok ng van kung saan kami nakaupo kanina ni sir. Binuksan ko ang pinto ang bumungad sa amin ang mga mukha nilang pinagmamasdan kami. Ngumiti ako saka inakbayan si Anton dahilan para tumingala sa akin ang kapatid ko. "Heto pala si Anton, ang kapatid ko." Pagpapakilala ko bago tinignan si Anton. "Anton, sila ang mga kasama ko sa trabaho. Ang kausap mo kanina ay si Josh at ang nasa katabi niya ay si Cecille." Tinuro ko silang dalawa bago lumipat sa hanay nila Mel. "Heto naman si Mel, katrabaho ko rin. Sila Tina at Tj, na mga inaalagaan ko na anak ng amo kong si sir Tyson." Tinuro ko ang lalaking nakatingin sa amin. "Siya si sir Tyson.""M-magandang umaga po, sir... sa inyong lahat." Nahihiyang saad ni Anton. "Ako po si Anton... kapatid ni Ate Jossa. Ikinagagalak ko po kayong makita at makilalang lahat." Dinig kong nagtanong tanong si Mel ngunit hindi ko gano'n narinig dahil kay Mel siya bumaling. "Come in," ani ni sir. "We'll go to your house na." Tumango a
50"E, tiyang, mabait naman po 'yan si sir," sabi ko. "Hindi naman po niya siguro ako sasaktan."Huminto siya sa paghalo at tinignan ako. "Paano ka nakasisiguro? Kilalang-kilala mo na ba 'yan? Saka hindi ba't parang ang bilis naman ata niyong mahulog sa isa't isa."Natahimik ako at pinakinggan siya. Napasimangot ako habang tinitignan siya."May asawa kamo?" tanong niya.Tumango ako. "Patay na po.""O, e, hindi ba't parang ang bilis naman yata niyang makalimot?" Nagtatakang sabi niya."Pero, tiyang, sigurado naman po ako na mahal ko siya," ani ko. "Atsaka wala naman po iyon sa tagal ng pagsasama, hindi ba?""Oo nga," tango-tangong sabi niya. "Mahal mo? Mahal ka bang tunay?"Natahimik na naman.Huminag siya ng malalim at lumapit sa akin. Hinawakan niya ang pisnge ko. "Huwag mong masamain ang mga sinasabi ko, Jossa, ha? Gusto ko lang ay mapabuti ka. O, sige, kung ngayon ay ayos kayo, okay lang. Magpakasaya kayo. Nandito lang ako at susuportahan kita kung anoman iyan.""Salamat, tiyang."
51Magkasama kaming apat nina Tina, Tj at sir sa isang kwarto habang nasa katabing kwarto naman namin sila Mel, Joshua at Cecille. Gusto ko ngang sumama sa kanila ngunit hindi naman ako pinayagan ni sir."Sir, kina Mel nalang ako sasama." Pagpupumilit ko. Nakapasok na kami ng kwarto. Ang dalawang bata ay nakaupo sa may sofa habang kami ni sir ay nag-aayos dito sa may kwarto nila. May dalawa kasing kwarto itong kwarto. Para raw kina Tj at Tina ang isa habang ang isa ay para sa 'ming dalawa. "I told you we're sleeping together. There's no problem with that, darling." Sabi niya na hindi ako binabalingan. "We're just going to sleep, nothing else. If you're thinking that we'll doing that then... I promise we will not." "Pero kasi..." Nangapa ako ng sasabihin. "Nahihiya lang ako. Sila Mel, Cecille at Joshua nasa kabilang kwarto habang ako ay nandito kasama kayo. Hindi ba't parang hindi tama iyon?" "What's wrong with that?" Tinignan niya ako. "You're my darling, of course, you'll be here
52UNKNOWN'S POV:Pagkasara ko ng pinto ng sasakyan ay agad kong kinuha ang cellphone ko sa may maliit na bag na dala saka tinawagan si Ma'am Ana."Tagal naman sagutin." Inip na sabi ko nang mag-ring lang at walang sumagot.Sinubukan ko ulit ng isa pang beses at sa wakas ay sinagot din niya."Gabi na, ano pang kailangan mo? Hindi ba pwedeng ipabukas 'yan?""No, ma'am. Importante 'to." Sabi ko. Sinilip ko ang labas ng sasakyan at nang makitang hindi sila sumunod sa akin. "What's is it? Make sure na hindi masasayang ang oras ko rito—"I cut her off. Daming daldal, ayaw nalang makinig sa akin. Kung hindi ko lang kailangan ng pera, hindi ko siya suusndin. Kainis! Siya pa ang masungit, siya na nga lang ang ina-update. Pag hindi ina-update magagagalit. Ang gulo rin. "Nasa probinsiya kami ni Jossa." Mabilis na sabi ko. Saglit siyang natiglan. "Ano kamo?" Napairap ako. Bingi naman. "Nasa probinsiya kami ni Jossa kasama si sir at ang mga anak niya." "What?!" Nilayo ko sa tenga ang cellph
53TYSON'S POV:I ran as fast as I can to reach the parking lot of this hotel. There's only one thing in my mind and it's Jossa. I am worried. I am confused. I am wonderin what's happening. Like Mel and Tina said, she passed out? How come? What happened? Is there anything happened without me knowing about it? I just slept for hours and then I woke up with this?Mabilis kong tinakbo ang parking lot at agad na pinatunog ang sasakyan saka sumakay. Hindi na ako nag-alinlangan pa na paandar ito saka tumungo sa bahay ng tita ni Jossa. I'm mad at the same time I'm worried. What the heck happened?!Sinubukan kong ikalma ang sarili but I can't. How the hell I can calm myself with the thought of what happened?!Halos paliparin ko na ang sasakyan ko patungo sa kung nasaan ang bahay ng tita ni Jossa. Hindi ko inayos ang pagka-park ng sasakyan, basta ko nalang itong itinabi at saka lumabas. Tumakbo ako papasok ng bahay nila at nagkakatang naglibot ng tingin ng walang makitang tao."Jossa?" I calle
54"T-Teka nga! Kakatapos lang na'tin kumain saka hindi pa tayo nakakapagpaalam kay tiya. Saan mo ba ako dadalhin?"Pagtapos namin kumain ay nagpahinga lang kami saglit para matunaw ang kinain bago niya ako biglang hinila palabas ng bahay nila tiya. Hindi kami nakapagpaalam kasi wala naman si tiya. Hindi ko na rin nahanap dahil nga higit-higit niya ang pulsuhan ko na para bang nagmamadali."May problema ba kaya tayo nagmamadali?" tanong ko ulit. Hindi naman siya nagsasalita, kahit sagutin ang mga tanong ko ay hindi. Binuksan niya ang pinto ng passenger seat bago ako, sa wakas, tinignan."Sakay na." Utos niya at binitawan ang kamay ko."Saan ba tayo pupunta? Bakit kailangan magmadali? May problema ba?"Ngayon ko lang napansin na parang balisa siya. May kung anong pinapahiwatig ang mga mata niya. Hindi ko matukoy kung ano dahil madilim masiyado."Yes, darling, so come inside already, okay? So, we can solve that problem." Aniya.Nagtaka naman ako. Kanina naman okay kami? Anong problema b
55"Ano ba! Umayos ka naman! 'Pag ikaw talaga nahulog, ewan ko nalang ha!"Hindi ko alintana ang ngalay at init ng araw. Basta nakatingala ako habang pinapanood ang bawat galaw ni sir sa pag-akyat niya. Hindi ko alam kung nakakatulong ba itong pagsigaw-sigaw ko pero hindi ko kasi maiwasan na mag-alala. Ang taas-taas kaya nang inaakyat niyang puno ng niyog. Hindi naman siya sanay sa gano'ng gawain tapos pumayag siya."Hayaan mo na." Hinawakan ako sa balikat ni Tiya. "Huwag kang sigaw nang sigaw baka mas lalong mahulog 'yan."Sumimangot ako. "Tiyang naman kasi, e. Ang dami namang pwedeng utusan bakit si sir pa? Hindi naman po 'yan sanay sa ganiyang gawain, e.""Wala akong kasalanan, Jossa, ah?" Aniya na nagtaas pa ng dalawang kamay. "Siya iyong nagpresinta na umaakyat. Hindi ko siya pinilit."Sumimangot lang ako at muling tumingala sa kung nasaan si Tyson. Ilang minuto rin siyang nandoon sa itaas bago siya nakakuha ng isang niyog. E, kailangan ni tiyang ng tatlong niyog kaya hindi siya
56"May problema ba sa 'kin ang amo mo?" Bulong ni Adrian habang nagliligpit kami.Kanina pa kami natapos sa pagkain. Ako at si Adrian ang nagpresinta na mag-ayos habang ang iba ay pumasok na sa loob ng bahay nila tiya. Si tiya at Tyson naman ay nasa may bungad ng pinto nitong likod-bahay at may kung anong pinag-uusapan. Nilingon ko ang gawi nila. Hindi naman nakatingin sa amin si tiya ngunit bakit nasa amin ang mga titig ni Tyson?"Ha? Bakit?" Nilingon ko ulit si Adrian na abala na sa pagpapatong-patong ng mga ginamit namin na monoblock. "Anong sinasabi mo riyan?""Kanina pa kasi masama ang mga titig niya sa 'kin." Tumingin siya sa akin. "Baka naman may masama kang kinuwento sa kaniya tungkol sa akin, ah?"Natawa naman ako. "Sira ka. Wala, ah! Hayaan mo lang siya. Ganiyan talaga 'yan." Nagpokus ako sa pagtupi ng kurtina na ginamit namin kanina panapin sa may lamesa.Napansin kong lumapit ang mga paa ni Adrian sa akin kaya napaangat ang tingin ko sa kaniya."Bakit?" tanong ko.Tumitig
SPECIAL CHAPTER #3 PART TWO TYSON’S POINT OF VIEW: “FVCK!” Binato ko ang cellphone sa pader nitong opisina ko. Malakas na tumunog iyon bago bumagsak sa sahig. Malamang nasira sa sobrang lakas nang pagkakabato ko. I don’t fvcking care! Anong silbi ng cellphone kung ni isang greetings from the people I treasure the most ay wala akong natanggap! “D*MN THIS!” I looked at the wall clock and saw it’s almost 12 midnight. But I received nothing! It’s eleven fvcking fifty-eight! Two minutes before my birthday but no one message to greet me?! The fvck?!“D*MN!” malakas kong sinuntok ang table sa harap ko. Sinadya kong hindi agad umuwi para hintayin ang mga bati nila sa akin. Kahit kaninang umaga pag-alis ko ng bahay, ni hindi nila ako sinabihan o binati. Wala. Maaga kong pinauwi ang mga employees ko ngayon to celebrate my birthday but I think walang selebrasyon na magaganap. I waited and stayed here for so damn many hours to received nothing! Inis na tumayo ako at dinampot ang gamit.
SPECIAL CHAPTER #3 PART ONE"Jossa."Hindi ko alam ngunit hindi pa rin ako mapalagay at hindi pa rin ako komportable sa tuwing nakikita ko si Ma'am Ana, ang ina ni Tyson.Pilit kong inayos ang pagkakaupo at tinignan siya. Kita kong nakatingin siya sa akin gamit ang masayang mukha. Simula noong kinasal kami ni Tyson ay wala na siyanh ibang naging tutol pa kundi ay tanggapin kami.Masaya ako sa wakas na tinanggap niya na ako para sa anak niya. Ngunit hindi ko talaga maalis sa aking sarili at isipan na sa tuwing nakikita siya ay naalala ko ang gabing dinukot niya ang kapatid ko at pinapili niya ako."M-Ma'am..." tawag ko sa kaniya."Hindi ba't sabi ko ay mama na rin ang itawag mo sa akin," nakangiting saad niya. Naalala ko noong pagkatapos ng kasal namin ay nagkausap na kami tungkol doon. Hinayaan niya na akong tawagin siyang mama. "You look... uncomfortable. Am I making you uncomfortable?"Dahan-dahan akong tumango."S-Sorry po... ma..." mahinang sabi ko. "H-hindi ko lang po talaga maa
SPECIAL CHAPTER #2"Ang taray mo na talaga, Jo. Hindi na ikaw ang Jo na kilala namin."Natawa ako sa sinabi ni Tisoy. Napatakip pa siya sa bibig habang nanlalaking mga matang pinagmamasdan ako."Mala-prinsesa ang datingan, 'di ba?" Dagdag ni Klay. "Hindi na'tin ma-reach ang kaniyang life."Napailing na ako sa mga reaction nila. Nandito kami ngayon sa isa sa kainin dito sa hotel. May ginagawa rin kasi si Tyson na kailangan ipasa ngayong araw kaya nagpaalam ako na makikipagkita sa dalawang ito. Mabuti nalang at pinayagan sila nila ma'am na magpahinga ng isang oras para makausap ako."Pasensiya na pala kayo't hindi ko kayo naimbintahan sa kasal," paghihingi ko ng tawad. "Sobra-sobra na kasi ang pumunta.""Wala na magtatampo na kami niyan." Sabi ni Tisoy.Nakatanggap siya ng hampas kay Klay."Ano ka ba, ayos lang," ani Klay. "Naintindihan naman namin at least umabot sa amin ang food niyo."Nandoon kasi sila Tiya Joan kaya pinadalhan ko nalang sila ng pagkain dahil nga hindi rin sila nakab
SPECIAL CHAPTER #1READ AT YOUR OWN RISK! "This is our time, darling."Hindi ko pa nagagawang sumagot ay bigla niya nalang akong siniil ng halik. Dama ko ang pangigigil sa bawat hagod ng labi niya sa mga labi ko. Alam kong kanina niya pa gusto gawin ito. Alam kong kanina pa siya nagtitiis. Kaya naman, sino ako para pigilan pa siya ngayon?Nandito kami sa resort na pinagtatrabahuhan ko sa probinsiya. Sinalubing nga kami ng mga katrabaho ko at ng mga dati kong amo kanina sa bungad nitong hotel bago kami pumunta rito sa kwarto. Iba sa pakiramdam ang makita ang mga nakangiti nilang mukha kanina. Tuwang-tuwa sila habang pinapanood kami. Lalong-lalo na nag dalawa kong kaibigan na si Tisoy at Klay. Hindi ko pa sila nakakausap pero kakausapin ko sila bago kami umuwi ng maynila.Tatlong araw lang kami rito dahil kailangan na talagang bumalik ni Tyson sa trabaho. Ang dami niya na kasing tambak na gawain.Napasandal ako sa pader nang lumalim ang halik niya. Dama ko ang pagpasok ng dila niya sa
FINALE"Congratulations to Mr. and Mrs. Cuenca!"Naramdaman ko ang pagpulot ng kamay ni Tyson sa bewang ko at marahan na nilapit sa kaniya. Inangat ko ang tingin sa kaniya at malawak na ngumiti. Asawa ko na nga talaga siya. Sa wakas...Ngumiti rin siya at saka ako hinalikan sa gilid ng ulo. "I'm so happy, Mrs. Cuenca," bulong niya. "Finally, you're mine."Napahawak ako sa dibdib niya atsaka sinandal ang ulo sa kaniya. "Sobrang saya ko rin, darling... I love you.""I love you, too."Dahan-dahan na lumapit ang mukha niya sa akin at bumaba sa mga labi ko. Napapikit ako at naramdaman ang paggalaw ng labi niya. Dama ko ang pangigigil sa labi niya at ang paghigpit ng hawak niya sa beywang ko. Napahawak nalang ako sa kaniya nang mawalan ng lakas dahil sa halik niya. "Mamaya na 'yan, sir! Kumain muna tayo bago 'yan!" dinig kong sigaw ni Manang.Nagtawanan ang lahat ng tao rito sa simbahan sa sinabi niya.Nagdilat ako ng mga mata at nakita ang ngiti sa mga labi niya. "Well, I can wait for t
79"Let's talk."Ilang beses niya akong sinubukan kausapin sa dalawang araw na nagdaan. Puro iwas at tago ang ginawa ko. Nagtataka na nga ang mga katrabaho ko sa ginawa ko pero wala akong pake. Basta mataguan ko siya at hindi kami magkita. "Just give me a minute to talk to you." Hindi ko siya pinansin at mabilis na tinalikuran. Kanina niya pa ako sinusubukan na kausapin pero pinapabayaan ko lang siya. Ngayong araw ay ilang beses niya na naman akong kinulit. Hindi ba siya napapagod? Sabing ayoko nga, e. Ano bang gusto nitong pag-usapan? Matapos niya akong sabihin ng mga gano'ng bagay ay lalapit siya bigla? Bakit? Para saan? At bakit niya ako gusto makausap? Hindi naman siguro dahil kay Teinia, 'di ba?"Hey!" Naramdaman kong sumunod siya sa akin. "I said, let's talk." "Busy ako, sir." Sabi ko habang mabilis na humahakbang palayo sa kaniya. "Sa iba nalang po kayo magtanong.""Give me five minutes, hey." Hinawakan niya ako sa braso at pinaharap sa kaniya. "Just five minutes."Hindi ko
78THIRD PERSON POINT OF VIEWTumakbo palapit si Teinia kay Jossa. Yumakap siya sa ina at doon nawala ang pokus ni Jossa kay Tyson. Umupo siya at hinawakan ang mukha ng anak."O-Okay ka lang ba?" Nag-aalalang tanong niya. "Sorry kung napabayaan kita. Anong nangyari sa iyo? Ayos ka lang?"Ngumiti naman si Teinia atsaka tumango. "Opo, ma! Okay lang po ako. Tinulungan po ako ni kuya, e!" Tinuro niya si Tyson na ngayon ay nakatulala pa rin habang nakatingin sa dalawa. "Mabait po siya, 'no, ma?"Napatitig ulit si Jossa kay Tyson. Nakita niya kung paano tumitig ito sa kanila. Naalala na naman niya ang huling pag-uusap nila. Sinubukan niyang kausapin ito ngunit sadyang ayaw ni Tyson. Pero ngayon na nandito siya ay 'tila nawala lahat ng nais niyang sabihin. Lalo pa't nandito rin si Teinia."Ma?""H-Ha?" Napatingin siya kay Teinia. "A-Ah, oo... ang bait niya nga. Nagpasalamat ka na ba? Magpasalamat ka."Humarap si Teinia at ngumiti kay Tyson. "Kuya, salamat po ulit." Yumuko pa siya. "Nandito n
77THIRD'S POINT OF VIEW:"Happy fiesta, mga ka-barangay!"Hindi pa man tuluyang sumisikat ang araw ay maingay na ang bayan nila Jossa. Bawat tao mapasa-loob man ng bahay, labas, kalsada at mga bubong ay iisa ang isinisigaw. Lahat ay may magagandang ngiti sa kanilang mga labi na siyang nagpapakita kung gaano sila kasaya. Lahat ay tuwang-tuwa habang binabati ang isa't isa ng happy fiesta.Sa bahay ng tiyahin ni Jossa ay gano'n din. Masaya silang nagbatian at nagyakapan. "Hali na't maghain na tayo." Nakangiting sabi ni Joan, ang tiyahin ni Jossa. "Pagsaluhan na na'tin ang hinanda ko habang mainit pa."Silang pamilya lang ang naroon. Bukod sa may handa rin ang mga kapitbahay nila kaya hindi nila inimbita, malalayo rin ang iba nilang kamag-anak katulad nalang ni Lorna na nasa maynila pa nakatira.Umupo sila at pinagsaluhan ang pagkain sa hapag. Masaya at tuwang-tuwa ang mga bata habang sila ay nagkukuwento habang nagsasalo-salo.Ito ang masaya sa tuwing sasapit ang piyesta. Halos lahat a
76Magulo ang isip ko. Hindi ako agad nakakilos sa kinatatayuan ko pag-alis ni Tyson. Akala niya ba'y nagsisinungaling ako? Anong sinasabi niyang kamukha ko ang darling niya? E, ako naman talaga 'to?Saka...Ano raw?Patay na ako? Patay na ako sabi ng mama niya? Paanong patay na ako, e, ito nga ako?"A-At... naniwala siya ro'n?" mahinang bulong ko sa sarili. "K-kasinungalingan... hindi ko akalain na magagawa ni Ma'am Ana ang lahat nang ito... napakagaling niya...""Sino?"Napitlag ako at agad na humarap sa likuran. Nakita ko si Tisoy na nakatingin sa akin."I-Ikaw pala...""Sinong kausap mo?" takang tanong niya. "May kinakausap ka bang hindi ko nakikita, Jo? Hoy! Iba na 'yan, ah?"Hindi ako nakasagot."Biro lang," tumawa siya at bahagya pa akong hinampas sa braso. "Ayos ka lang ba? Nakatulala ka rito at may kung ano-anong sinasabi. Okay ka lang?"Mahinang tumango ako."Sigurado ka?" Nag-aalala ang tono niya. "Alam mo, hindi man tayo gano'n kalapit sa isa't isa, pwede mo parin sabihin