57THIRD PERSON'S POINT OF VIEW:Naging maganda ang pagsasama at buhay nila Jossa at Tyson. Kung may oras si Tyson ay lalabas sila at maggagala. Date kumbaga. Minsan ay kasama ang dalawang bata na sila Tina at Tj. Pero most of the time ay silang dalawa lang. Nag-eenjoy silang dalawa habang kasama nag isa't isa na hindi nila namalayan ang panahon at ang paligid. Hindi lubos maipaliwanag si Jossa ang kasiyahan na nararamdaman niya tuwing kasama si Tyson. Maraming bagay ang nagbibigay dahilan para mas lalo siyang mahulog sa lalaki Gano'n din si Tsyon. Maraming mga galaw, gawain at salita ang ginagawa ni Jossa para mas lalo siyang mahulog sa babae.'Tila umaayon ang tadhana sa dalawa.Ngunit nitong nagdaan araw, nagkaroon ng pagbabago kay Jossa. Pansin iyon ng mga kasama niya sa bahay, maski ng dalawang bata at ni Tyson ay pansin iyon. Ngunit hindi lamang nila pinupuna. Katulad na lamang ngayon, nagsusuka na naman siya. Ilang araw na siyang nagsusuka sa hindi malaman na rason. Hindi rin
58TYSON'S POINT OF VIEW:"How is she, doc? Is she okay? Any problem?"Doctor Hernan, our family doctor, removed his telescope and looked at me."She's fine.""Pero bakit po siya nagsusuka, doc?" biglang tanong ni Mel na nasa gilid ko lang. She's been there since I came. "I-ilang araw na po kasi, doc... Nag-aalala na po kami.""Hmm..." Doctor Hernan nodded before looking at me. "It's normal." He then smiled at me. "Congratulations, Ty.""Why?" I'm confused. What does he mean by that? "Congratulations for what?"His smile grew wider. "She's pregnant and you're supposedly the father, am I right?"What?I looked at Jossa. She's still unconscious and lying on the bed. Even though she's sleeping, she still look beautiful. Gandang hindi ko pagsasawaan. Lalo na ngayon na may dinadala siya. "R-Really?" I asked but deep inside I am happy to the core. This is special! We have a baby!Nodded, Doctor Hernan smiled and walked towards me. He then gave me a hug and taps my back."You're going to b
59KINABUKASAN. Hindi labis maipaliwanag ang saya na naramdaman ko nang sabihin sa akin ni Tyson na magkakaanak na kaming dalawa. Kitang-kita ko rin sa mukha niya kung gaano siya kasaya na magkakaanak kaming dalawa. Sobrang saya ko! Kaya hindi ko maiwasan na tawagin si tiya Joan at tiya Lorna para ipaalam ang magandang balita na ito. "Bakit hindi ko pa sila nakikita, Mel?" tanong ko kay Mel. Sabi niya kasi ay sabay niyang tatawagan sila tiya. Hindi ko alam paano niya gagawin iyon kaya hinayaan ko siya. "Teka lang hindi pa kasi nila sinasagot." Sabi niya at may kung anong kinalikot sa cellphone. "Ayan na!" Napadungaw ako sa cellphone at nakita ang mga mukha nila Tiya. Tumabi naman si Mel at hinayaan ako. Tinignan ko naman ang mga mukha nila tiya sa screen. Medyo nag-la-lag kaya halos ilong at noo nga lang ang kita ko, e. Siguro sobrang lapit nila masyado sa camera. "Ano ba ito?" dinig kong tanong ni Tiya Lorna. "Anong mayroon? Hijo, tulungan mo nga ako. Paano ulit ito." May narini
60Ilang buwan na ang nakalipas at kitang-kita na ang pagbubuntis ko. Malaki na ang tiyan ko na para akong may kinain na bola na hindi natunaw. Parati nga akong inaasar nila Mel at Manang na baka kambal daw ang dinadala ko kasi sobrang laki raw ng tiyan ko. Kung totoo man iyon mas sasaya siguro ngunit hindi. Isa lang ang baby ko at sapat na iyon sa akin at kay Tyson."Are you ready?" tanong sa akin nang kababalik lang na si Tyson. Galing kasi siya sa loob ng mansion ng maiwan niya ang susi ng kotse niya. Ako naman ay nakaupo na rito sa loob ng kotse."Oo, ang tagal mo naman." Inip na sabi ko. Pumasok siya ng sasakyan at sinuot ang seat belt. "Sorry, darling." Sambit niya at pinaandar ang sasakyan. "Didiretso na ba tayo para mamili ng gamit ng anak na'tin pagtapos na 'tin kay doc?" tanong ko habang nasa biyahe kami. Saglit niya akong tinignan at tumango. "Yes, darling. Today, we will know what are baby's gender. Are you excited?"Ngumiti ako at saka tumango. "Oo naman 'no! Ano kay
61CECILLE’S POINT OF VIEW:Naalimpungatan ako nang tumunog ang cellphone na nasa gilid lang ng ulo ko. Huminga ako ng malalim nang makita kung sino ang tumatawag. Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit hindi ko na magawa sagutin ang tawag ni Ma’am Ana.Ilang beses niya na akong tinawagin mula noong nakaraang araw pa ngunit hindi ko magawang sagutin. Bukod sa abala ako sap ag-iisip sa kapatid ko ay wala na akong alam na rason bakit hindi ko siya magawang sagutin at kausapin. Pagod na ang isip ko kakaisip kung paano ko matutulungan ang kapatid ko sa sakit niya. Kung pwede lang ilipat sa akin ang sakit niya ay matagal ko nang ginawa para hindi na siya nahihirapan pa.“Ate…”Mabilis akong umayos ng upo at tumingin sa kagigising lang na katapid ko.“B-Bakit?” kabadong tanong ko. “May gusto ka ba? May masakit? Ano?”Umiling naman siya at pinilit ang sarili na ngumiti. Sumikip ang dibdib ko sa nakikita. Hinang-hina na siya. Alam kong nahihirapan na isya. Alam kong tinitiis niya ang sakit dah
62"Anong mayroon? Bakit parang nagkakagulo kayo na ewan?"Natigilan si Mel at agad na tinago ang hawak niya. Sinubukan ko naman tignan kung ano iyon ngunit mas lalo lamang niya itong tinago. Nagtataka namang tinignan ko siya ngunit nginitian niya lamang ako."A-Ano ka ba!" Tumatawa na sabi niya ngunit bakas doon ang kaba. "Wala naman kaming ginagawa, ah? Alam mo kumain ka nalang ulit diyan, ha? Sandali lang at ibibigay ko lang ito kay Manang." Mabilis siyang tumakbo palabas.Sinundan ko naman siya ng tingin habang nagtataka pa rin sa kilos niya. Hindi ko alam kung anong mayroon at para silang may ginagawa na hindi ko dapat malaman. Kanina si Joshua ay kakaiba rin ang kilos. Gano'n din si Manang. Pati nga kanina paggising ko ay nagulat ako dahil binati ako nito na hindi ko naman alam ang rason.May okasiyon ba na hindi ko alam?Umupo nalang ulit ako at bumalik sa pagkain. Ilang beses pa sila nagpapalit-palit. Lahat sila ay binabati ako at agad ding umaalis. Ano bang ginagawa ng mga ta
63ANO 'TO?!Nilibot ko ang tingin sa buong silid ni Tyson. May mga nagkalat na talutot ng pulang rosas mula sa sahig patungo sa may kama at naghugis iyon na ng puso. May mga kandila ring nagkalat na nagsisilbing ilaw sa buong silid.Napako ang tingin ko sa may lalaking nakatalikod sa gawi ko. Hindi pa siya nakakabihis, suot parin niya ang suot kanina pag-alis."Darling..." tawag ko at dahan-dahan akong lumapit sa gawi niya.Dahan-dahan din siyang humarap sa gawi ko. Nang tuluyan niya akong harapin ay ngumiti siya."Hi, darling." Malambing na sabi niya.Hindi ko alam ngunit naluha ako. Ganito ba talaga kapag buntis? Nagiging emosiyonal kahit na sa mga bagay na dapat ay hindi inayakan?Mabilis ko siyang niyakap at agad naman siyang tumugon. Naramdaman ko ang paghalik niya sa ulo ko at ang mainit niyang yakap. Ito. Ito ang palagi kong nais. Ang makapmilya siya at makasama.Bahagya akong umusod at tumingala sa kaniya."Anong mayroon? Bakit may pag-ganito ka sa kwarto mo?" tanong ko. "May
64"Yaya Mommy!"Ngumiti ako at sinalubong ng yakap si Tina. Ilang araw ang ang nagdaan matapos nang pinakamasayang gabi na naganap sa buhay ko. Ilang araw na rin na ganiyan ang tawag sa akin nina Tina at Tj.Yaya Mommy... ang sarap sa pakiramdam na matawag nang ganiyan. Ako ang nakaisip na itawag nila ako sa gano'ng pangalan. Ayoko naman kasing Mommy dahil parang inagawan ko na talaga ng pwesto ang totoong mommy nila. Noong una ay hindi pumayag si Tyson ngunit hindi kalaunan ay nasanay din. Gano'n din sila Tina kaya natatawag na nila akong ganiyan. "Madaya ka talaga, Tina!" sigaw ni Tj sa malayo.Nilingon siya ni Tina. "I'm tired na nga, kuya! Mamaya nalang ulit, okay?""Ayoko na." Tumakbo palapit sa amin si Tj. "Pagod na rin ako." Umupo siya sa may tabi ko."Uminom muna kayo." Kinuha ko ang pitsel at mga baso saka nagsalin ng tubig. "Oh, heto. Mga pawis na kayo, oh."Pinunasan ko ang pawis ni Tina at sumunod naman ang kay Tj.Narito kami ngayon sa may malawak na espasyo. Nagplano k
SPECIAL CHAPTER #3 PART TWO TYSON’S POINT OF VIEW: “FVCK!” Binato ko ang cellphone sa pader nitong opisina ko. Malakas na tumunog iyon bago bumagsak sa sahig. Malamang nasira sa sobrang lakas nang pagkakabato ko. I don’t fvcking care! Anong silbi ng cellphone kung ni isang greetings from the people I treasure the most ay wala akong natanggap! “D*MN THIS!” I looked at the wall clock and saw it’s almost 12 midnight. But I received nothing! It’s eleven fvcking fifty-eight! Two minutes before my birthday but no one message to greet me?! The fvck?!“D*MN!” malakas kong sinuntok ang table sa harap ko. Sinadya kong hindi agad umuwi para hintayin ang mga bati nila sa akin. Kahit kaninang umaga pag-alis ko ng bahay, ni hindi nila ako sinabihan o binati. Wala. Maaga kong pinauwi ang mga employees ko ngayon to celebrate my birthday but I think walang selebrasyon na magaganap. I waited and stayed here for so damn many hours to received nothing! Inis na tumayo ako at dinampot ang gamit.
SPECIAL CHAPTER #3 PART ONE"Jossa."Hindi ko alam ngunit hindi pa rin ako mapalagay at hindi pa rin ako komportable sa tuwing nakikita ko si Ma'am Ana, ang ina ni Tyson.Pilit kong inayos ang pagkakaupo at tinignan siya. Kita kong nakatingin siya sa akin gamit ang masayang mukha. Simula noong kinasal kami ni Tyson ay wala na siyanh ibang naging tutol pa kundi ay tanggapin kami.Masaya ako sa wakas na tinanggap niya na ako para sa anak niya. Ngunit hindi ko talaga maalis sa aking sarili at isipan na sa tuwing nakikita siya ay naalala ko ang gabing dinukot niya ang kapatid ko at pinapili niya ako."M-Ma'am..." tawag ko sa kaniya."Hindi ba't sabi ko ay mama na rin ang itawag mo sa akin," nakangiting saad niya. Naalala ko noong pagkatapos ng kasal namin ay nagkausap na kami tungkol doon. Hinayaan niya na akong tawagin siyang mama. "You look... uncomfortable. Am I making you uncomfortable?"Dahan-dahan akong tumango."S-Sorry po... ma..." mahinang sabi ko. "H-hindi ko lang po talaga maa
SPECIAL CHAPTER #2"Ang taray mo na talaga, Jo. Hindi na ikaw ang Jo na kilala namin."Natawa ako sa sinabi ni Tisoy. Napatakip pa siya sa bibig habang nanlalaking mga matang pinagmamasdan ako."Mala-prinsesa ang datingan, 'di ba?" Dagdag ni Klay. "Hindi na'tin ma-reach ang kaniyang life."Napailing na ako sa mga reaction nila. Nandito kami ngayon sa isa sa kainin dito sa hotel. May ginagawa rin kasi si Tyson na kailangan ipasa ngayong araw kaya nagpaalam ako na makikipagkita sa dalawang ito. Mabuti nalang at pinayagan sila nila ma'am na magpahinga ng isang oras para makausap ako."Pasensiya na pala kayo't hindi ko kayo naimbintahan sa kasal," paghihingi ko ng tawad. "Sobra-sobra na kasi ang pumunta.""Wala na magtatampo na kami niyan." Sabi ni Tisoy.Nakatanggap siya ng hampas kay Klay."Ano ka ba, ayos lang," ani Klay. "Naintindihan naman namin at least umabot sa amin ang food niyo."Nandoon kasi sila Tiya Joan kaya pinadalhan ko nalang sila ng pagkain dahil nga hindi rin sila nakab
SPECIAL CHAPTER #1READ AT YOUR OWN RISK! "This is our time, darling."Hindi ko pa nagagawang sumagot ay bigla niya nalang akong siniil ng halik. Dama ko ang pangigigil sa bawat hagod ng labi niya sa mga labi ko. Alam kong kanina niya pa gusto gawin ito. Alam kong kanina pa siya nagtitiis. Kaya naman, sino ako para pigilan pa siya ngayon?Nandito kami sa resort na pinagtatrabahuhan ko sa probinsiya. Sinalubing nga kami ng mga katrabaho ko at ng mga dati kong amo kanina sa bungad nitong hotel bago kami pumunta rito sa kwarto. Iba sa pakiramdam ang makita ang mga nakangiti nilang mukha kanina. Tuwang-tuwa sila habang pinapanood kami. Lalong-lalo na nag dalawa kong kaibigan na si Tisoy at Klay. Hindi ko pa sila nakakausap pero kakausapin ko sila bago kami umuwi ng maynila.Tatlong araw lang kami rito dahil kailangan na talagang bumalik ni Tyson sa trabaho. Ang dami niya na kasing tambak na gawain.Napasandal ako sa pader nang lumalim ang halik niya. Dama ko ang pagpasok ng dila niya sa
FINALE"Congratulations to Mr. and Mrs. Cuenca!"Naramdaman ko ang pagpulot ng kamay ni Tyson sa bewang ko at marahan na nilapit sa kaniya. Inangat ko ang tingin sa kaniya at malawak na ngumiti. Asawa ko na nga talaga siya. Sa wakas...Ngumiti rin siya at saka ako hinalikan sa gilid ng ulo. "I'm so happy, Mrs. Cuenca," bulong niya. "Finally, you're mine."Napahawak ako sa dibdib niya atsaka sinandal ang ulo sa kaniya. "Sobrang saya ko rin, darling... I love you.""I love you, too."Dahan-dahan na lumapit ang mukha niya sa akin at bumaba sa mga labi ko. Napapikit ako at naramdaman ang paggalaw ng labi niya. Dama ko ang pangigigil sa labi niya at ang paghigpit ng hawak niya sa beywang ko. Napahawak nalang ako sa kaniya nang mawalan ng lakas dahil sa halik niya. "Mamaya na 'yan, sir! Kumain muna tayo bago 'yan!" dinig kong sigaw ni Manang.Nagtawanan ang lahat ng tao rito sa simbahan sa sinabi niya.Nagdilat ako ng mga mata at nakita ang ngiti sa mga labi niya. "Well, I can wait for t
79"Let's talk."Ilang beses niya akong sinubukan kausapin sa dalawang araw na nagdaan. Puro iwas at tago ang ginawa ko. Nagtataka na nga ang mga katrabaho ko sa ginawa ko pero wala akong pake. Basta mataguan ko siya at hindi kami magkita. "Just give me a minute to talk to you." Hindi ko siya pinansin at mabilis na tinalikuran. Kanina niya pa ako sinusubukan na kausapin pero pinapabayaan ko lang siya. Ngayong araw ay ilang beses niya na naman akong kinulit. Hindi ba siya napapagod? Sabing ayoko nga, e. Ano bang gusto nitong pag-usapan? Matapos niya akong sabihin ng mga gano'ng bagay ay lalapit siya bigla? Bakit? Para saan? At bakit niya ako gusto makausap? Hindi naman siguro dahil kay Teinia, 'di ba?"Hey!" Naramdaman kong sumunod siya sa akin. "I said, let's talk." "Busy ako, sir." Sabi ko habang mabilis na humahakbang palayo sa kaniya. "Sa iba nalang po kayo magtanong.""Give me five minutes, hey." Hinawakan niya ako sa braso at pinaharap sa kaniya. "Just five minutes."Hindi ko
78THIRD PERSON POINT OF VIEWTumakbo palapit si Teinia kay Jossa. Yumakap siya sa ina at doon nawala ang pokus ni Jossa kay Tyson. Umupo siya at hinawakan ang mukha ng anak."O-Okay ka lang ba?" Nag-aalalang tanong niya. "Sorry kung napabayaan kita. Anong nangyari sa iyo? Ayos ka lang?"Ngumiti naman si Teinia atsaka tumango. "Opo, ma! Okay lang po ako. Tinulungan po ako ni kuya, e!" Tinuro niya si Tyson na ngayon ay nakatulala pa rin habang nakatingin sa dalawa. "Mabait po siya, 'no, ma?"Napatitig ulit si Jossa kay Tyson. Nakita niya kung paano tumitig ito sa kanila. Naalala na naman niya ang huling pag-uusap nila. Sinubukan niyang kausapin ito ngunit sadyang ayaw ni Tyson. Pero ngayon na nandito siya ay 'tila nawala lahat ng nais niyang sabihin. Lalo pa't nandito rin si Teinia."Ma?""H-Ha?" Napatingin siya kay Teinia. "A-Ah, oo... ang bait niya nga. Nagpasalamat ka na ba? Magpasalamat ka."Humarap si Teinia at ngumiti kay Tyson. "Kuya, salamat po ulit." Yumuko pa siya. "Nandito n
77THIRD'S POINT OF VIEW:"Happy fiesta, mga ka-barangay!"Hindi pa man tuluyang sumisikat ang araw ay maingay na ang bayan nila Jossa. Bawat tao mapasa-loob man ng bahay, labas, kalsada at mga bubong ay iisa ang isinisigaw. Lahat ay may magagandang ngiti sa kanilang mga labi na siyang nagpapakita kung gaano sila kasaya. Lahat ay tuwang-tuwa habang binabati ang isa't isa ng happy fiesta.Sa bahay ng tiyahin ni Jossa ay gano'n din. Masaya silang nagbatian at nagyakapan. "Hali na't maghain na tayo." Nakangiting sabi ni Joan, ang tiyahin ni Jossa. "Pagsaluhan na na'tin ang hinanda ko habang mainit pa."Silang pamilya lang ang naroon. Bukod sa may handa rin ang mga kapitbahay nila kaya hindi nila inimbita, malalayo rin ang iba nilang kamag-anak katulad nalang ni Lorna na nasa maynila pa nakatira.Umupo sila at pinagsaluhan ang pagkain sa hapag. Masaya at tuwang-tuwa ang mga bata habang sila ay nagkukuwento habang nagsasalo-salo.Ito ang masaya sa tuwing sasapit ang piyesta. Halos lahat a
76Magulo ang isip ko. Hindi ako agad nakakilos sa kinatatayuan ko pag-alis ni Tyson. Akala niya ba'y nagsisinungaling ako? Anong sinasabi niyang kamukha ko ang darling niya? E, ako naman talaga 'to?Saka...Ano raw?Patay na ako? Patay na ako sabi ng mama niya? Paanong patay na ako, e, ito nga ako?"A-At... naniwala siya ro'n?" mahinang bulong ko sa sarili. "K-kasinungalingan... hindi ko akalain na magagawa ni Ma'am Ana ang lahat nang ito... napakagaling niya...""Sino?"Napitlag ako at agad na humarap sa likuran. Nakita ko si Tisoy na nakatingin sa akin."I-Ikaw pala...""Sinong kausap mo?" takang tanong niya. "May kinakausap ka bang hindi ko nakikita, Jo? Hoy! Iba na 'yan, ah?"Hindi ako nakasagot."Biro lang," tumawa siya at bahagya pa akong hinampas sa braso. "Ayos ka lang ba? Nakatulala ka rito at may kung ano-anong sinasabi. Okay ka lang?"Mahinang tumango ako."Sigurado ka?" Nag-aalala ang tono niya. "Alam mo, hindi man tayo gano'n kalapit sa isa't isa, pwede mo parin sabihin