Sa sumunod na araw, nang magising si Camila, natagpuan niya na ang taong nasa tabi niya ay nakaalis na nang hindi man lang niya namamalayan."Lala apo, gising ka na pala."Pagkarinig sa tunog ng pagbubukas ng pinto mula sa kuwarto, tumayo si Lola Celestina mula sa sofa at nagsimulang maglakad patungo sa kusina upang magpainit ng almusal para sa kaniyang apo."Nasaan po si Juancho, Lola?" Kinamot ni Camila ang magulo niyang buhok. Napansin niya na ang leather na sapatos sa may bukana ng pintuan ay wala na."Maagang bumangon si Juancho upang bumili ng almusal at pagkatapos ay umalis na. Bago siya umalis, sinabi niya sa akin na paalalahanan kita na 'wag mong kalimutang kumain pagkagising mo."Dinalhan ni Lola Celestina si Camila ng masarap na masarap na sandwich mula sa kusina na may kasama pang tasa ng mainit na gatas, pagkatapos ay tiningnan niya ang apo na parang may inaasahan."Hmm... Kumusta naman kayong dalawa ni Juancho?"Hindi alam ni Camila kung ano ang isasagot niya.The sun ri
"Your husband is cheating on you!"Kasalukuyang nakahilig sa bench sa isang outpatient clinic si Camila habang iniinda ang sakit na dulot ng tusok ng karayom sa kanyang tiyan nang matanggap ang mensaheng ito mula sa kaniyang matalik na kaibigan na si Leila.She had just finished taking an egg-stimulating injection.Camila had black hair, fair skin and an oval face without a trace of blood, but the impact of her gorgeous appearance was not weakened at all. Nakukuha pa rin nito ang atensyon ng mga taong dumadaan sa clinic na iyon na bawat sandali’y napapatingin sa kanya.Malalim na bumuntonghininga si Camila at sa nanginginig na mga kamay ay binuksan niya ang larawang naka-attach kasama ng mensaheng natanggap mula sa kaibigan.It was Juancho Buenvenidez, her dear husband in the photo, holding a woman in a pink haute couture princess dress. Ang kuha sa litrato ay papalabas ang dalawa mula sa loob ng isang hotel.The man's originally cold and hard outline became extremely gentle the moment
Determinadong ipinukol ni Camila ang mga mata kay Juancho at gamit ang malamig na boses ay binitawan niya ang limang salitang iyon.Saktong pagkatapos magsalita ni Camila ay parehong naagaw ang atensyon nilang dalawa sa biglaang pag-iingay ng telepono ng lalaki.Hinugot ni Juancho mula sa bulsa ang kaniyang telepono. Kumunot ang noo nito nang masulyapan kung sino ang tumatawag."What's the problem?" aniya pagkatapos sagutin ang tawag.Hindi naririnig ni Camila kung ano ang sinasabi ng taong nasa kabilang linya ngunit kung ano man iyon ay mas pinadilim lang nito ang ekspresyong nakapaloob sa mukha ng lalaki."Pupunta na agad ako ngayon," dagdag pa nito sa malalim na boses.Naglakad si Juancho patungo sa pintuan at agad na nilisan ang kanilang silid. Hindi man lamang nito muling tinapunan ng tingin si Camila.Napairap na lamang ito sa kawalan at wala ng sinabi pa.Napagdesisyunan niyang huwag nang matulog pa at mukhang hindi na rin naman siya dadalawin ng antok.Tumayo ito, nag-impake ng
"Pakihintay na lamang ako sa baba, mag hahanda lang ako sandali, susunod ako."Malumanay na sinagot ni Camila ang assistant na naghihintay sa kaniyang pintuan.Pagkatapos niya itong makausap ay mabilis na itong naglagay ng katamtamang kolorete sa kaniyang mukha upang matakpan ang mga itim na bilog na namuo sa ilalim ng kaniyang mga mata. Suot ang malinis na commuter suit at pares ng sapin sa paa na may mataas na takong ay tuluyan na nga rin nitong nilisan ang silid at nagtungo sa ibaba ng kanilang estudyo.Malawak ang ngiti ni Camila habang naglalakad patungo sa kung nasaan ang nasabing kliyente.Sa malayo pa lamang ay bumungad na sa kanya ang pigura ng dalawang taong pamilyar sa kanya. Komportableng nakaupo at magkatabi ang dalawang panauhin sa kanilang malambot na sofa sa kanilang tanggapan.Ang suot na malawak na ngiti ni Camila ay unti-unting naglaho nang makumpirma kung sino nga ang mga ito. Gustuhin man nitong umatras at hindi na tumuloy pa ngunit huli na ang lahat para gawin pa
7.18 Million.Ang presyong sinambit ni Camila ay maari na ring ikumpara sa presyo ng gawa ng mga international designers. Totoong mas mataas ang binigay nitong presyo kumpara sa totoong halaga ng wedding dress, ngunit pagdating sa disenyo nito ay talaga namang nakakasabay din ito sa mga may malaking pangalan sa larangang iyon.Tatlong taon na ang trahe de bodang ito mula nang mabuo subalit walang kupas pa rin ang ganda at tingkad nito."It's okay, Dom, If you really like it, we will get that one for you." Tinapunan ng tingin ni Juancho si Camila. Walang emosyong mababakas sa mukha nito. Ang mga kamay ay nasa loob ng bulsa. Ilang sandali pa ay kaswal nitong inabot ang credit card kay Camila, "That has no password, just swipe it.""Oh my God! Thank you very much, Juancho! Kaya mahal na mahal kita!" Masayang niyakap ni Dominique ang lalaki. Ang mga braso nito'y agad na pumulupot sa leeg ng lalaki at mas hinigpitan pa ang pagkakalingkis nito.1. Ibinaling ni Camila ang tingin sa iba. H
Nagsalubong ang itim at makapal na mga kilay ni Juancho nang lumabas na rin mula sa fitting room si Camila. Tinapanunan niya ito ng tingin.Hindi lubusang maintindihan ng lalaki kung ano ba itong ginagawa ni Camila. Bakit pa siya nandoon sa lugar na iyon at nagpapakahirap magtrabaho.Higit na malayong mas maganda at maginhawa ang buhay na tinatamasa niya sa puder ng Pamilya Buenvenidez kaysa sa buhay na mayro'n ito ngayon, nagtratrabaho sa ganitong klase ng mababang uri ng trabaho at hinahayaan ang mga taong maliitin lamang siya."Kung hindi mo naman pala kayang pagsilbihan ng maayos ang mga kliyente niyo, mas mabuti pang itigil mo na lang at 'wag nang magpanggap na alam mo ang ginagawa mo." Hindi na napigilan ni Juancho ang sarili na tuyain ang babae.Biglang sumakit ang damdamin ni Camila dahil dito.Ang mga taong 'to, bagay na bagay nga silang dalawa! Para silang pinaghalong mga kulay na puti at itim. Parehong magagaspang ang ugali!Umangat ang sulok ng mga labi ni Camila, "Oh siya,
"Are you serious?" Juancho suppressed his anger and squeeze out a few words.Tinapunan nito nang masamang tingin ang divorce agreement at ilang mga cards na nasa kaniyang kamay, punong-puno ng iritasyon ang mga mata.Buong akala niya ay isa lamang ito sa mga tantrums ni Camila, ngunit nagkamali siya. Talagang tinotoo niya!Mataray na itinaas ni Camila ang isa niyang kilay, "It's easier than steaming cakes, sign it, and go to complete the formalities when you have time another day." She crossed her arms against her chest.Ibinuhos ni Juancho ang buong atensyon sa asawa na nasa kaniyang harap. Tinitigan niya ito.In the three years of their marriage, she has always been a very quualified Mrs. Buenvenidez. Siya ay tahimik, masunurin at napakabait lalong-lalo na sa kaniyang buong pamilya. Camila is even more attentive when it comes to him.Pero ngayon, para itong ibang tao, parang hindi na ito ang Camila na nakilala niya noon.Looking at her fair and rosy face, she is filled with impatienc
This was somewhat insulting.Itinaas ni Camila ang kaniyang mga kilay.May oras siya para i-meet si Dominique. May oras siya para samahan ang babae niyang maghanap at magsukat ng wedding dress. Tapos dalawampung minuto lang na paghihintay sa kanya, hirap na hirap pa siyang gawin para sa divorce?Camila would willingly step aside to give them face. Fine!Humugot ito ng isang malalim na buntonghininga, bigla nitong narinig ang katok mula sa pintuan sa kabilang linya."Juancho, you didn't go to the Civil Affairs Bureau at all, did you?" pag-iiba nito sa usapan. Bakas sa boses ng babae ang bahagyang panghuhusga."Sa tingin mo ba lahat ng tao ay kagaya mo, hindi marunong tumupad sa usapan?" nanunuyang sagot pabalik ni Juancho.Sa pagkakataong ito, sigurado na si Camila na hindi nga pumunta si Juancho sa nasabing lugar. "Take a picture of the door of the Civil Affairs Bureau for me, then..." hamon nito sa lalaki.Bago pa nito maipagpatuloy ang iba pang sasabihin, bigla na lang siyang binabaa
Sa sumunod na araw, nang magising si Camila, natagpuan niya na ang taong nasa tabi niya ay nakaalis na nang hindi man lang niya namamalayan."Lala apo, gising ka na pala."Pagkarinig sa tunog ng pagbubukas ng pinto mula sa kuwarto, tumayo si Lola Celestina mula sa sofa at nagsimulang maglakad patungo sa kusina upang magpainit ng almusal para sa kaniyang apo."Nasaan po si Juancho, Lola?" Kinamot ni Camila ang magulo niyang buhok. Napansin niya na ang leather na sapatos sa may bukana ng pintuan ay wala na."Maagang bumangon si Juancho upang bumili ng almusal at pagkatapos ay umalis na. Bago siya umalis, sinabi niya sa akin na paalalahanan kita na 'wag mong kalimutang kumain pagkagising mo."Dinalhan ni Lola Celestina si Camila ng masarap na masarap na sandwich mula sa kusina na may kasama pang tasa ng mainit na gatas, pagkatapos ay tiningnan niya ang apo na parang may inaasahan."Hmm... Kumusta naman kayong dalawa ni Juancho?"Hindi alam ni Camila kung ano ang isasagot niya.The sun ri
Nang makita ni Dominique na ipinasok ni Malaya ang kahon ng relo sa loob ng kaniyang bag ay kumalma ang itsura niya, ngunit sa loob niya, kumikirot pa rin ang kaniyang puso.Pagkatapos ng lahat, ang relo na ibinigay niya sa bago niyang agent ay ang relo na binili niya lamang para sa kaniyang sarili at hindi tunay na regalo sa kanya ni Juancho, at simula noong nabili niya ito hanggang ngayon ay nagdaramdam pa rin siya sa sakit dahil sa napakataas na presyo nito.Ngunit tuwing iniisip niya ang tungkol sa kung paano siya magiging sikat sa hinaharap, parang natural lang naman kung gagastos siya ng kahit kaunti lang."At saka nga pala, mayroon pa akong ilang mga larawan dito. Tingnan mo kung maaari mo silang magamit."Sw-in-ipe ni Dominique ang kaniyang album, namimili ng ilang mga imahe. Lumapit naman si Malaya sa kanya at bahagyang dumungaw para makita ang mga larawan na sinasabi ng babae. Ang mga larawan ay pinapakita si Dominique kasama si Juancho, ngunit ang mukha ng lalaki sa mga lar
"You can handle this kind of things as you see fit. Hindi mo na kailangan pang mag-report sa akin mamaya. Kung kailangan mo ng pera, si Alvin na lang ang diretso mong i-contact." Ang tono ni Juancho ay maigsi. "Basta't siguraduhin mo lang na ligtas si Dominique.""Opo, Sir," mabilis na tugon ni Malaya, bago ibinaba ang tawag. Ang ekspresyon niya ay komplikado pagkatingin kay Dominique, na kalahating nakasandal sa kaniyang kinauupuan, nilalaro ang suot na bracelet."Ano ang sinabi niya?" Itinikom ni Dominique ang kaniyang labi bago ngumiti, ang mga mata nito ay punong puno ng mga inaasahan."Pumayag siya. Maaaring pumunta na lang ako sa Tala para direktang gumawa ng koneksyon."Si Juancho at si Kenneth ay matalik na magkaibigan, kaya syempre, ibibigay ni Juancho ang pabor na ito.Gano'n pa man, hindi maalis sa pakiramdam ni Malaya na ang naging tono ng pananalita ni Juancho sa cellphone ay medyo walang interes, bagaman hindi niya masabi kung ito lamang ba ay kaniyang sariling impresyon
"Okay, then it's settled. I’ll have someone contact you about the contract," ani Kenneth, sobrang nasisiyahan. "Welcome to The Great Designer! I won't let you down."Ilang sandaling nag-alinlangan si Camila."Salamat, pero... mayroon lang sana akong maliit na kahilingan," sambit niya."Ano 'yon?" tugon ni Kenneth, ang boses niya ay mas tumaas para mahigitan ang ingay na nasa kaniyang paligid. Pinalakasan din niya ang volume ng kaniyang cellphone para makasiguro na wala siyang makakaligtaan na kahit ano sa mga sasabihin ng babae sa kabilang linya.Huminga ng malalim si Camila, "Ayaw ko sana na malaman ni Juancho ang tungkol dito."Ayaw niya na ang komplikasyon sa relasyon nila ni Juancho ay makaapekto maging sa shop man o sa programa. Kung magkakaroon ito ng kaalaman, maaring masira ang lahat lahat.Ilang sandaling natahimik si Kenneth bago tuluyang makasagot."Sige... as long as he doesn't find out, I don't see why it matters."Pagkatapos ibaba ang tawag, naglakad si Kenneth patungo s
"Ano pa ba dapat ang hingiin ko?"Biglang nagising si Camila, nakaramdam siya ng pinaghalong kahihiyan at alibadbad. Sinubukan niyang kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki."Bakit mo ako hinahawakan habang natutulog ka, huh?"Ang mas lalong nagpabahala sa kanya ay ang hindi mapakaling isipan—nakasanayan na ba talaga niyang manghawak ng ibang tao sa kaniyang pagtulog? At ang ibang taong 'yon ay malamang hindi siya.Napahinto si Juancho, ang titig niya ay nakapirmi lamang habang tinitingnan ang babaeng nasa ilalim niya."Hindi ba't ito ang gusto mo?"Napakurap-kurap si Camila sa kalituhan, nananatiling hilo mula sa pagkatulog."Ano ang gusto ko?""Napakaraming pambatang bagay na narito sa bahay, at mga paintings na nakalagay sa pader nitong kuwarto, pati iyang picture frame sa mesa. May mga damit panlalaki sa kabinet at mayroon ding panlalaking tsinelas sa may pintuan. Huwag mong sabihin sa akin na para kay Kenneth ang lahat ng 'yon?"Ang boses ni Juancho ay mabagal at banayad habang
Sumulyap si Juancho sa direksiyon ng babae, bahagyang itinitikom nito ang maninipis na labi. Pagkatapos ng ilang segundong katahimikan, nagsalita siya."Nakita ko ang dalawa pang mga kumot sa kuwarto ni lola. Siguro sobrang nilalamig siya. Bakit hindi ka pumunta roon at kunin mo?" aniya.Saglit na napaisip si Camila bago sumagot, "Hindi na."Kung totoong nilalamig nga ang kaniyang lola ay hindi na niya ito kukunin pa. At saka, baka kung pumunta siya sa silid ng matanda para kuhanin ang kumot ay mag-isip pa ito ng kung ano at magduda. At isa pa, mas nag-aalala siya kung paano makakatulog ng matiwasay ngayong gabi.Bahagyang gumalaw si Juancho at humiga sa kabilang gilid ng kama, gumagawa ng espasyo sa kabilang bahagi."Sige na, matulog ka na," aniya. Tinapunan ang babae ng makahulugang tingin.Nagdalawang-isip si Camila nang ilang sandali, tapos ay naglakad na ito patungo sa kabilang gilid ng kama suot ang blankong ekspresyon. Hinila ang natirang parte ng kumot at itinabon sa kaniyang
Nang makauwi na sa apartment, nadatnan nilang abala si lola Celestina sa kusina.Naghugas ng mga kamay si Camila bago naglakad patungo sa matanda."Lola, ako na po r'yan," alok niya.Sinubukang magprotesta ng matanda, ngunit nang makita niya si Juancho na hinuhubad ang kaniyang coat at naglalakad papit, ngumiti siya agad."Okay, okay! Kayong mga bata pa ay mayroong mas malakas na panlasa, kaya't kayo na ang gumawa."Nang umupo si Camila sa tabi ng kaniyang lola, isang piraso ng isda ang biglang dumagdag sa kaniyang pinggan. Nag-angat siya ng tingin para tingnan kung sino ang naglagay at nakita niyang mula ito kay Juancho.Mabilis siyang matamis na ngumiti pabalik, ngunit sa kaloob looban niya, nagmamaktol na siya.Hmm, hindi naman ako kumakain ng isda, e!Ito na ba ang paraan ng lalaki para makaganti sa kanya dahil sa pagsira niya nang sana'y dinner date nila ni Dominique?Sa inis, sumandok si Camila ng maraming karne-at pa-inosenteng inilagay sa pinggan ni Juancho, na may kasama pang
"Nandito si lola Celestina?"Mabilis na napagtagpi tagpi ni Leila ang buong sitwasyon. Noong una ay nagulat pa siya ngunit kalaunan ay napanguso na lang."Hindi ka naman siguro palagi at patuloy na magpapanggap ng ganito, tama ba? Alam nating lahat na hindi tanga si lola," dagdag pa nitong tanong sa kaibigan.Tumango si Camila, walang tutol. "Sa ngayon nga ay iyan muna ang plano. Hindi maganda ang lagay ng kalusugulan ni lola kamakailan lamang. Marami na ring nabawas sa timbang niya at ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ay para makita niya kung maayos ba ang pagsasama naming dalawa ni Juancho. Kung sasabihin ko sa kanya na magdi-divorce na kami, paniguradong hindi niya ito kakayaning tanggapin. Ayokong mas lalo pang sumama ang pakiramdam niya dahil dito. Gusko ko pa siyang mabuhay at makasama nang mas marami pang mga taon."Tinapik tapik ni Leila ang kaniyang baba habang nag-iisip. Well, kung ganyan nga'y kailangan mong paalalahan si Juancho na layuan muna si Dominique. Kung na
"Alam ko naman na abala kayo sa mga trabaho ninyo, kaya't ayoko na rin istorbohin pa kayo. At saka isa pa, alam ko naman ang pumunta rito kahit na mag-isa lang," sambit ng matandang Villarazon, habang marahang tinatapik tapik ang kamay ni Juancho. Isang masayang ngiti ang nakaukit sa kaniyang mukha."Hindi 'yon istorbo, lola. Sa sinasabi niyong 'yan, ano po ba ang tingin niyo sa akin? Manugang niyo sa apo o ibang tao na labas sa pamilya?" Bahagyang bumigat ang tono ng pananalita ni Juancho, halata ang pagiging seryoso.Mabilis na iwinagayway ni Mrs. Villarazon ang kaniyang mga kamay, senyales sa hindi pagsang-ayon. "Hindi, hindi, hindi! Paano magiging ganoon? Syempre apo rin kita, nag-aalala lang ako na busy ka at ako—"Pinutol ni Juancho sa sinasabi ang matanda. "Kahit na gaano pa po ako ka-busy, kahit kailanman hindi iyon magiging importante kaysa sa inyo. Ni minsan hindi po kayo naging abala, lola," aniya sa matatag na boses.Tumango ang matandang Villarazon at ngumiti ng malawak, a